Ο γιος μου στο στρατό

[e-1961]

Ανοίγω αυτό το Θέμα για να παρηγορηθούμε μεταξύ μας, οι μαμάδες, που ο γιος μας φεύγει για το στρατό!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Ελα βρε, δεν παει και για κρεμαλα...
Φροντισε μονο να μη του μεταδωσεις το αγχος και τη στενοχωρια σου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-1961]

Μια μέρα, μπαίνοντας στο Internet, βλέπω ότι καλούν νέα ΕΣΣΟ προς κατάταξη. Ψάχνοντας στη στρατολογία βλέπω ότι παρουσιάζεται ο γιος μου.
Το αγοράκι μου ξαφνικά μεγάλωσε! Θα φύγει φαντάρος!
Ποιός ο γιος μου! Ο δικός μου ο γιος! Που τον μεγάλωσα με χίλιους κόπους και βάσανα.
Πότε μεγάλωσε, πότε πήγε σχολείο, και τώρα φεύγει για το στρατό.

Και ναι! Δευτέρα πρωί στην Τρίπολη!
[FONT=&quot]Για παρέα του; Για παρηγοριά μου; Για να μικρύνει ο χρόνος ; Ποιός ξέρει! !![/FONT]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Noisette]

Δεν είμαι μητέρα. Δεν μπορώ να νιώσω αυτό που αισθάνεσαι. Αυτό που ξέρω ως κόρη είναι ότι ένα τέτοιου είδους "φρικάρισμα" από την μαμά μου θα με φρίκαρε και εμενα παρα πολυ! Πιστεύω πως θα πρέπει να το παρεις λίγο πιο ηρεμα και ψυχραιμα το θεμα καθως σε λιγο καιρο μετα τον στρατο αυτο που ακολουθει ειναι ενα "παιδι" να φύγει και απο το σπίτι. Έτσι είναι ο κύκλος της ζωής.

Μας μεγαλώνετε. Δεν σας ανήκουμε. Σας αγαπαμε. Δεν σας ανήκουμε. Θα πρέπει να μας αφήσετε να μάθουμε από τα λάθη μας και να φαμε τα μουτρα μας.

Φιλικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[chronis_25]

Μια μέρα, μπαίνοντας στο Internet, βλέπω ότι καλούν νέα ΕΣΣΟ προς κατάταξη. Ψάχνοντας στη στρατολογία βλέπω ότι παρουσιάζεται ο γιος μου.
Το αγοράκι μου ξαφνικά μεγάλωσε! Θα φύγει φαντάρος!
Ποιός ο γιος μου! Ο δικός μου ο γιος! Που τον μεγάλωσα με χίλιους κόπους και βάσανα.
Πότε μεγάλωσε, πότε πήγε σχολείο, και τώρα φεύγει για το στρατό.

Και ναι! Δευτέρα πρωί στην Τρίπολη!
Για παρέα του; Για παρηγοριά μου; Για να μικρύνει ο χρόνος ; Ποιός ξέρει! !!

Σίγουρα δεν είμαι αυτός που θα σας πει τι θα κάνετε.
Παρ' όλα αυτά κάθε γονιός θα έπρεπε να θέλει να φεύγει το παιδί του από αυτόν, να μάθει να είναι ανεξάρτητο και να μπορέσει μόνο του να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις.
Κάθε μητέρα βλέπει το παιδί της σαν να είναι νήπιο όντας εξαρτώμενο από αυτήν.
Είναι αδύνατον να διακοπεί ο στενός δεσμός μητέρας-παιδιού αλλά σίγουρα μπορεί να παραμείνει δεσμός και όχι στενός κορσές.
Θεωρώ ότι θα ήταν καλύτερο να ζήσει μόνος του και να προσπαθήσετε να συνειδητοποιήσετε ότι το παιδί σας δεν είναι πια παιδί αλλά ένας ενήλικος που θα φτιάξει οικογένεια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-1961]

Μεγάλωσα τα παιδιά, γνωρίζοντας ότι θα φύγουν από το σπίτι. Αλλά, όταν φτάνει εκείνη η ώρα, δεν είσαι έτοιμος σαν γονιός. Και από την άλλη, το παιδί δεν φεύγει από το σπίτι για να ζήσει μόνο του. Δεν φεύγει με τα δικά του τα φτερά. Εξ άλλου είναι κάτι που αναγκάζεται να κάνει, είτε του αρέσει, είτε όχι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Μάξιμος]

Η αγκαλιά σου πάντα ανοιχτή, ακόμα και όταν το παιδάκι σου που ανδρώνεται σιγά σιγά ζητήσει μιά γωνιά να ξαποστάσει. Η αγκαλιά σου πάντα ανοιχτή και μόλις το παιδάκι σου σηκωθεί ξανά για να πετάξει πάλι ορθάνοιχτη να στέκει...

Ο πόνος ανταμώνει την χαρά...έτσι είναι η ζωή.
Σκέψου πόσο δρόμο έχεις ακόμα και βοήθησέ τον απλά με την παρουσία σου.
Μήν ξεχαστείς όμως και κλείσεις την αγκαλιά σου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

Ανοίγω αυτό το Θέμα για να παρηγορηθούμε μεταξύ μας, οι μαμάδες, που ο γιος μας φεύγει για το στρατό!!

Το Μιχαλιό τον πήρανε στρατιώτη.
Καμαρωτά ξεκίνησε κι ωραία
με το Μαρή και με τον Παναγιώτη.
Δεν μπόρεσε να μάθει καν το «επ' ώμου».
Ολο εμουρμούριζε: «Κυρ Δεκανέα,
άσε με να γυρίσω στο χωριό μου».

Τον άλλο χρόνο, στο νοσοκομείο,
αμίλητος τον ουρανό κοιτούσε.
Εκάρφωνε πέρα, σ' ένα σημείο,
το βλέμμα του νοσταλγικό και πράο,
σα να 'λέγε, σα να παρακαλούσε:
«Αφήστε με στο σπίτι μου να πάω».

Κι ο Μιχαλιός γύρισε πια σπίτι.

όλα τα άσχημα παραμύθια έχουνε καλό τέλος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Μας μεγαλώνετε. Δεν σας ανήκουμε. Σας αγαπαμε. Δεν σας ανήκουμε. Θα πρέπει να μας αφήσετε να μάθουμε από τα λάθη μας και να φαμε τα μουτρα μας.

Φιλικά.

Αυτα.. να μην τα λες στις πεθερες παντως.....

Εχει δικιο η Μαρω και συμφωνω μαζι της. Μεγαλωσε και ειναι ωρα να παρει τη ζωη στα χερια του. Αυτη ειναι η εισαγωγη. Σα μανα ισως τον δεις και συντομα να φευγει απο την πορτα του σπιτιου για να ζησει μονος του. Πιστευω πως αν κανω γιο θα τον κλειδωσω σπιτι να μη μου φευγει κι ολες οι νυφες που θα προσπαθουν να μου τον κλεψουν θα περνουν απο κοσκινο Αν κανω κορη νομιζω θαμαι πιο κουλ. Πλακα κανω.
Ξερεις τι θα κανω?
Γαργαρα οσα νιωθω για να μην τον πιεσω, να μην τον πνιξω, να μην τον κουρασω, να μην τον χασω.
Θα του δειξω ομως πως θα μου λειπει με τις καλες πραξεις μου, καλες για κεινον, ετσι οπως θελει εκεινος, να νιωθει ελευθερος και παντα ομως πως ειμαι κοντα του. Οι βασεις αλλωστε θα εχουν τοτε ηδη μπει.

Να καμαρωνεις για το γιο! Καλος πολιτης και μετα γαμπρος!

(ενα παλικαρι ισα με κει πανω θελω κι εγω... παλικαρακι σαν την μανα του! )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πατρεύς]

Εγώ ρε παιδιά τί να πω που οι γονείς μου συνέχεια μου λένε να πάω στον στρατό να τελειώνω;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Εγώ ρε παιδιά τί να πω που οι γονείς μου συνέχεια μου λένε να πάω στον στρατό να τελειώνω;

Ειναι μεχρι να ρθει η ωρα να σου τοιμαζει η μαμα τη βαλιτσα....
Ολες ανεξαιρετως οι μαμαδες παθαινουν κατι με το στρατο του γιου τους, ειδικα αν ειναι ο πρωτοτοκος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Achilles]

Ρε παιδιά φαντάρος πάει ο άνθρωπος,
δεν πάει στον πόλεμο!

Αγαπητή μάνα,
στηρίξτε το παιδί σας οικονομικά
και δεν έχετε να φοβηθήτε για τίποτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Σήμερα ο στρατός διαρκεί πολύ λιγότερο από άλλες εποχές, και δεν έχει σχέση με πριν μια δεκαετία και περισσότερο
Είναι κολλέγιο.
Θα περάσει γρήγορα.
Εξάλλου όπως γράφει και ο Αχιλλέας δεν πάει στον πόλεμο, φαντάρος πάει.
Δεν θα καταλάβεις πότε θα απολυθεί, θα περάσει πολύ γρήγορα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

μην αγχωνεσαι για το γιο σου θα γινει ΑΝΤΡΑΣ τωρα που θα παει στρατο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_daemon_]

δοκιμασα να παω στρατο, με εδιωξαν

Κατανοητό....

αυτο που ακολουθει ειναι ενα "παιδι" να φύγει και απο το σπίτι. Έτσι είναι ο κύκλος της ζωής.

Ωραία πάσα, ευχαριστώ....
"αντιγράφω" από αλλού (μην ανησυχείτε, δεν θα μου ζητήσουν πνευματικά δικαιώματα)

Απογαλακτισμός θεωρείται η διακοπή του θηλασμού, δηλαδή το οριστικό τέλος του μητρικού γάλατος προς το βρέφος! Μεταφορικά σημαίνει την ανάληψη ευθυνών απέναντι σε κείνη τη γενική κατάσταση των ενόργανων όντων από τη γέννηση ως το θάνατο τους, που συνηθίζουμε να αποκαλούμε ζωή.... ζήση, χωρίς την προστασία της μαμάς!!
Βρισκόμαστε σε ένα τόπο, που οι δεσμοί της οικογένειας τείνουν να γίνουν...δεσμά, συντηρώντας μια αέναη εναλλαγή και ανακύκλωση ρόλων, όπου οι σημερινοί καθοδηγούμενοι ποδηγετούν αύριο και γίνονται οι ίδιοι καταπιεστές, λησμονώντας ότι ήταν καταπιεζόμενοι αυτοί οι ίδιοι!!!
Οι υπερατλαντικοί συνάνθρωποι μας, μπορεί να μη γνωρίζουν τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, έχουν όμως σαν κανόνα ζωής, τον σχεσιασμό τόξου - βέλους!
Καλό τόξο, θεωρείται αυτό που στέλνει όσο το δυνατόν μακρύτερα το βέλος, και άξιο παιδί εκείνο που φεύγει αντίστοιχα, μακριά από τον γονιό του!!!!
Το άτομο, ως έδρα συνείδησης και ως παράγων αρνητικής ή θετικής δράσης, στα πλαίσια μιας κοινότητας υπό την αίρεση ανεξαρτησίας και αυτενέργειας φυσικά, για να εκδηλώσει θέληση σε πράξεις που συνεπάγονται αποτελέσματα αυθυπέρβασης, πρέπει να λειτουργεί στηριζόμενο στη δική του και μόνο προσπάθεια...

Τι λες κι εσύ....epote;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aris80]

Θα πρεπει να χαιρεσαι και να εισαι υπερηφανη που ο γιοσ σασ ειναι φανταροσ γιατι σημαινει πολλα. ΚΑΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Μια μέρα, μπαίνοντας στο Internet, βλέπω ότι καλούν νέα ΕΣΣΟ προς κατάταξη. Ψάχνοντας στη στρατολογία βλέπω ότι παρουσιάζεται ο γιος μου.
Το αγοράκι μου ξαφνικά μεγάλωσε! Θα φύγει φαντάρος!
Ποιός ο γιος μου! Ο δικός μου ο γιος! Που τον μεγάλωσα με χίλιους κόπους και βάσανα.
Πότε μεγάλωσε, πότε πήγε σχολείο, και τώρα φεύγει για το στρατό.

Και ναι! Δευτέρα πρωί στην Τρίπολη!
[FONT=&quot]Για παρέα του; Για παρηγοριά μου; Για να μικρύνει ο χρόνος ; Ποιός ξέρει! !![/FONT]

Θα σε καταλάβαινα αν με τα παραπάνω περιέγραφες μια διαφορετική φάση του γιου σου, του στυλ:
-Ο γιος μου πέρασε στο πανεπιστήμιο, θα ζήσει μόνος του!
-Ο γιος μου θα κάνει τη δική του οικογένεια,παντρεύεται!
.
.
.
άρα μεγάλωσε!

Αλλά για τον στρατό; Τι υπάρχει στο μυαλό της Ελληνίδας αγορομάνας οέο;

Δυο πράματα έχω να πω..
Πρώτον να τον χαίρεσαι και να σε κάνει συνεχώς περήφανη

και δεύτερον κάτι τέτοια με κάνουν συνεχώς να αναφωνώ: δε θέλω να κάνω γιο (και δεν εννοώ να κάνω yo!), μπορώ;
Δε θα το αντέξω αυτό το οιδιπόδειο να το πω; Όπως και να το πω, επειδή βλέπω ότι είναι αναπόφευκτο, δώσ΄μου θε μου κόρες!
Χίλιες φορές να ανησυχώ για το αν θα τις πετύχει η περμανάντ, χίλιες φορές!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-1961]

και δεύτερον κάτι τέτοια με κάνουν συνεχώς να αναφωνώ: δε θέλω να κάνω γιο (και δεν εννοώ να κάνω yo!), μπορώ;
Δε θα το αντέξω αυτό το οιδιπόδειο να το πω; Όπως και να το πω, επειδή βλέπω ότι είναι αναπόφευκτο, δώσ΄μου θε μου κόρες!
Χίλιες φορές να ανησυχώ για το αν θα τις πετύχει η περμανάντ, χίλιες φορές!

Επειδή έχω και κόρη, η οποία σπουδάζει σε άλλη πόλη, σε πληροφορώ, ότι τα συναισθήματα της απόστασης είναι ίδια. Η διαφορά βρίσκεται στο ότι της κόρης μου ήταν επιλογή της να φύγει από το σπίτι για 4 χρόνια, ενώ του γιου μου όχι.

Μάλλον δεν καταλάβατε το πνεύμα του μηνύματος. Δεν χρειάζομαι παρηγοριά. Ξέρω ότι θα πάει στο στρατό «για να γίνει άντρας» που έλεγε ο παππούς μου και κάποιος το έγραψε κι εδώ μέσα. Ξέρω ότι θα πάει και θα γυρίσει.
Απευθύνομαι σε μητέρες που έχουν γιο. Αν δεν ζήσεις κάποιες στιγμές δεν μπορείς και να τις νοιώσεις.
Αν πήγαινε πανεπιστήμιο, θα ήταν επιλογή του.
Αν έφευγε να ζήσει μόνος του, θα ήταν επιλογή του.
Αν έφευγε για την άκρη του κόσμου, θα ήταν επιλογή του.

Ο στρατός όμως δεν είναι επιλογή. Είναι καταναγκαστικά έργα. Για κάποιο χρονικό διάστημα της ζωής (της ζωής του κάθε αγοριού), θα είναι «πουλημένο κρέας». Θα πρέπει να υπακούει και να εκτελεί διαταγές κάποιων «ανωτέρω», ίσως κομπλεξικών γαλονάδων, γιατί…; Για ποιό σκοπό…;

Όταν ο γιος σου (μου) αποφασίσει να ζήσει μόνος του, θα είναι ώριμη η σκέψη και η ζωή.
Όταν όμως, πάει στο στρατό, κάτω από πίεση, και περισσότερο ψυχολογική πίεση, πάει να κάνει κάτι για το οποίο δεν είναι έτοιμος. Για το οποίο δεν θέλει. Για το οποίο δεν τον ενδιαφέρει.

Θα πρεπει να χαιρεσαι και να εισαι υπερηφανη που ο γιοσ σασ ειναι φανταροσ γιατι σημαινει πολλα. ΚΑΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ.

Αρη μου είμαι υπερήφανη. Σε ευχαριστώ!!!

Αυτα.. να μην τα λες στις πεθερες παντως.....

Εχει δικιο η Μαρω και συμφωνω μαζι της. Μεγαλωσε και ειναι ωρα να παρει τη ζωη στα χερια του. Αυτη ειναι η εισαγωγη. Σα μανα ισως τον δεις και συντομα να φευγει απο την πορτα του σπιτιου για να ζησει μονος του. Πιστευω πως αν κανω γιο θα τον κλειδωσω σπιτι να μη μου φευγει κι ολες οι νυφες που θα προσπαθουν να μου τον κλεψουν θα περνουν απο κοσκινο Αν κανω κορη νομιζω θαμαι πιο κουλ. Πλακα κανω.
Ξερεις τι θα κανω?
Γαργαρα οσα νιωθω για να μην τον πιεσω, να μην τον πνιξω, να μην τον κουρασω, να μην τον χασω.
Θα του δειξω ομως πως θα μου λειπει με τις καλες πραξεις μου, καλες για κεινον, ετσι οπως θελει εκεινος, να νιωθει ελευθερος και παντα ομως πως ειμαι κοντα του. Οι βασεις αλλωστε θα εχουν τοτε ηδη μπει.

Να καμαρωνεις για το γιο! Καλος πολιτης και μετα γαμπρος!

(ενα παλικαρι ισα με κει πανω θελω κι εγω... παλικαρακι σαν την μανα του! )

Η αγκαλιά είναι ανοιχτή και το ξέρει, ότι πάντα θα είναι.......bigarmhug:


Όπως ξέρει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα πλένει μόνος του τα.....του.
΄΄(ενα παλικαρι ισα με κει πανω θελω κι εγω... παλικαρακι σαν την μανα του! )΄΄ Αν σου κάνει ....πάρ' τον... Τον μεγαλώνω όμως εναντίον του γάμου -μάλλον θα παντρευτεί γρήγορα- Μια νυφούλα θέλω -θηλυκό-παλικάρι-φίλη-συντρόφισσα-....:
bigarmhug::
clapup: :

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Τον μεγαλώνω όμως εναντίον του γάμου

Γιατί;;;;;;

Ερώτηση κι αν θες απαντάς: και την κόρη σου εναντίον του γάμου τη μεγαλώνεις;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ερώτηση κι αν θες απαντάς: και την κόρη σου εναντίον του γάμου τη μεγαλώνεις;

Κι εμένα η μάνα μου έτσι με μεγάλωνε και παντρεύτηκα στα 23...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.