Παιδιά χωρισμένων γονιών

[truffinho]

Ως παιδί δύο ανθρώπων που έχουν χωρίσει πιστεύω ότι το άλλοθι που δίνεται σε έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει σε μονογονεϊκή οικογένεια είναι άλλο ένα δείγμα κοινωνικού ρατσισμού, από την αντίστροφη έστω πλευρα.

Δηλαδή, αν οι γονείς, όπως οι δικοί μου, εξηγήσουν σε ένα παιδί ότι αυτό συμβαίνει για το καλό όλων, το παιδί θα εξακολουθεί να έχει ψυχολογικά προβλήματα;

Περισσότερα από όσα θα έχει ένα παιδί που θα έχει στο σπίτι και τους δύο να τσακώνονται, ή με τον πατέρα να κακομεταχειρίζεται την μητέρα;

Μην βαυκαλιζόμαστε πια. Η κατασταση έχει ξεφύθγει. Στις ειδήσεις όλο για παιδια χωρισμένων γονιών μιλάνε.

Παντού, σε κάθε Μέσο, σε κάθε Παράθυρο, ο φταίχτης είναι είτε ένα παιδί χωρισμένων γονιών είτε ένας Αλβανός, νισάφι... Μόνο αυτές οι δύο περιπτώσεις υπάρχουν;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

δυστυχώς σε πολλές οικογένειες, πριν ακόμα πάρουν οι γονείς την τελική απόφαση να χωρίσουν, το παιδί βιώνει συνέχεια ασταμάτητους καυγάδες και τσακωμούς.βλέπει τους γονείς του να είναι εχθρικοί ο ένας προς τον άλλον και όπως είναι φυσικό αυτό το βίωμα του αφήνει πολλά τραύματα. το παιδί τότε μπορεί να αντιδράση με ποικίλους τρόπους, όπως είτε να κλειστει στον εαυτό του, είτε να γίνει αντιδραστικό και πολλά άλλα που δεν είμαι κατάλληλη να πω.

από την άλλη μεριά, τα παιδιά που μένουν με τους γονείς τους, όπως είναι φυσικό θα τους δει πολλές φορές να τσακώνονται, αλλά μετά τον τσακωμό πάντα έρχεται και η συμφιλίωση. θέλω να πω ότι δεν θα τους δει μόνο να τσακώνονται αλλά και να γελάνε μαζί , να αγκαλιάζονται, να φιλιούνται.
σίγουρα θα έχουν και αυτά τραύματα, αλλά ίσως είναι λιγότερα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[truffinho]

Αυτό ακριβώς λέω. Δεν θα ήταν καλύτερο για τον ψυχικό κόσμο τρου παιδιού να είχαν χωρίσει από την αρχή για να μην βιωθεί η όλη φρίκη του πολέμου των Ρόουζ?

Όσο για τη συμφιλίωση, αν είναι να έρθει το ιδανικό είναι να είναι το μόνο που θα δει το παιδί και ο τσακωμός ας φυλαχτεί για μία πιο ιδιωτική στιγμή. Δεν φταίνε σε τίποτα τα παιδια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

σίγουρα το καλύτερο θα ήταν να μην τσακώνονται μπροστά τους και να χωρίζουν από την αρχή, αλλά δεν γίνεται πάντα αυτό.
μην ξεχνάς πως όταν κάποιος είναι νευρικός, δεν μπορεί να αντέξει και να μην τσακωθεί εκείνη την στιγμή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[menelia]

Η άποψη μου είναι ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών μπορεί να φτάσουν ακόμα και στο κλείσιμο του εαυτού τους αλλα μπορεί να φτάσουν και στο άλλο άκρο ή και αμόμα να μην ισχυεί τίποτα από τα παραπανω.Παραδείγματως χάρη μια φίλη μου μπορεί να χαρακτηριστεί ως ελαφρώς ηθών, δεν έχει μάθει να θέτει όρια στην ζωή της (είναι παιδί χωρισμένων γονιών και ως γνωστόν τα όρια στα μαθαίνει η οικογένεια) και βλέπω ότι οι πράξεις τις ξεπερνάνε τα ορια αρκετές φορές.Από την άλλη πλευρά ο πρωην μου ήταν παιδί χωρισμένων γονιών αλλα δεν είχε προβλήματα ούτε ψυχολογικά τραυματα ούτε τιποτα,οι γονείς του είχαν αριστες σχέσεις απ'όσο μπορω να ξερω και πάντα επικοινωνούσε αψογα και με τους δυο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Πάντως εγώ ως παιδί χωρισμένων γονιών, και πολύ χαλαρά το είχα πάρει όταν μου είπαν οτι χωρίζουν (στα 10 μου) και δεν θεωρώ οτι μου έχει δημιουργήσει κάποιο ψυχολογικό τραύμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ειλικρινής]

Πάντως εγώ ως παιδί χωρισμένων γονιών, και πολύ χαλαρά το είχα πάρει όταν μου είπαν οτι χωρίζουν (στα 10 μου) και δεν θεωρώ οτι μου έχει δημιουργήσει κάποιο ψυχολογικό τραύμα.

Για μένα -και χωρίς να γίνομαι κακόβουλος-τώρα εξηγούνται πολλές από τις απόψεις σου!
Όσο για τα ψυχολογικά τραύματα,ποτέ μη είσαι σίγουρη,ίσως απλά να μην το καταλαβαίνεις!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Εσύ απλά θες να αποδώσεις σε ψυχολογικό πρόβλημα απόψεις με τις οποίες διαφωνείς. Το οτι δεν μου έχει αφήσει ο χωρισμός τους ψυχολογικό τραύμα δεν είναι μόνο δική μου άποψη. Εκτός αν πιστευεις οτι ξέρεις καλύτερα απο τον ψυχαναλυτή μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dark_kronos]

Και εγω παιδι χωριζμενων γωνιων ειμαι, οπως και τα περισσοτερα παιδια στης παρεες μου (εχουμε φτασει πια σε σημειο να ειναι μιωνοτιτα αυτοι που ειναι ακομα παντρεμενοι οι γονεις τους). Το διαζυγειο αυτο καθεαυτο δεν μου δημιουργισε ψυχολογικα προβληματα, μου δημιουργισαν ομως αλλες καταστασεις, που ειναι σχετιζονται βεβαια κατα καπιον τροπο με το διαζυγιο. Βεβαια η δικη μου περιπτωση ειναι καπος ιδιετερη, καθος λιγα ειναι τα παιδια που μπλεκονται ετσι. Βλεπω ομως απο τα υπολιπα παιδια οτι σε καπια εχουν δημιουργιθει προβληματα και σε αλλα οχι. Και βλεπω και πολους που οι γονεις τους δεν εχουν χωρισει (δεν ξερω βεβαια τι γινετε μεσα στο σπιτι τους...) να εχουν διαφορα προβληματα. Οποτε δεν πιστευω οτι το διαζυγιο ειναι που προκαλει τα προβληματα, αλλα οι καταστασεις...

Michelle δεν νομιζω οτι το ενοουσε ακριβος ετσι... Οπως εγω μετα απο τον χωρισμο των γωνιων μου για διαφορους λογους εχω πολυ κακες σχεσης με την μητερα μου και λατρευω απιστευτα των πατερα μου και θελω να του μοιασω, ετσι και εσυ θελεις να μοιασεις στην μητερα σου, χωρις να ξερω βεβαια τι γινετε αναμεσα σε εσενα και τον πατερα σου, αν και απο οτι εχω καταλαβει δεν τον συμπαθεις ιδιετερα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ειλικρινής]

Εσύ απλά θες να αποδώσεις σε ψυχολογικό πρόβλημα απόψεις με τις οποίες διαφωνείς. Το οτι δεν μου έχει αφήσει ο χωρισμός τους ψυχολογικό τραύμα δεν είναι μόνο δική μου άποψη. Εκτός αν πιστευεις οτι ξέρεις καλύτερα απο τον ψυχαναλυτή μου.

Δεν συνέδεσα την πρώτη μου πρόταση με την δεύτερη!
Ξαναδιάβασε τες προσεκτικά!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Σε κάθε περίπτωση, για ένα παιδί είναι καλύτερα να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον ήρεμο, ήσυχο και χωρίς εντάσεις και διαξιφισμούς.
Αν οι γονείς του έχουν μεταξύ τους διαφορές, είναι προτιμότερο να χωρίζουν, από το να μαλώνουν και να δημιουργούν σκηνές μπροστά στο παιδί. Αυτό το γεγονός είναι αρκετά ικανό από μόνο του να αλλάξει την ψυχική ισορροπια ενός παιδιού.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Ως παιδί χωρισμένων γονιών θα πω μόνο το εξής: Το διαζύγιο δεν πειράζει τα παιδιά (είναι άλλωστε προτιμότερο από τους συνεχείς καυγάδες ή/και την παγωμάρα στην ατμόσφαιρα), αυτό που μπορεί να τα πειράξει είναι οι σχέσεις που θα κάνουν μετέπειτα οι γονείς τους. Εκεί σας θέλω..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[truffinho]

Κοίτα, η μάνα μου είχε μία μεγάλη σχέση μετά το διαζύγιο (δεν μιλάω για τον πατέρα μου που είχε σχέσεις και εντός γάμου) και ο τύπος ήταν και γαμώ τα άτομα. Από την Καραϊβική, αν και δεν με έμαθε να χορεύω.

Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν έχουν τίποτα οι σχέσεις των γονιών, αλλά το πως θα το πλασάρουν στα παιδια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Σαφέστατα η ευθύνη είναι πάντα του γονιού. Απλά εννοώ εγώ πως θέλει πολύ προσοχή ώστε να μην ξεπεραστούν ποτέ κάποια όρια.. είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Εγώ πάντως ήθελα πάρα πολύ να κάνουν σχέση οι γονείς μου μετά το διαζύγιο, ειδικά η μητέρα μου (ναι, απο 10 χρονών το ήθελα) και στεναχωριέμαι πολύ που τελικά δεν έκανε.

Ειλικρινή, δεν αναιρώ το μήνυμα μου, ακόμα και με τη διευκρίνιση σου. Το ίδιο πιστευω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Εγώ πάντως ήθελα πάρα πολύ να κάνουν σχέση οι γονείς μου μετά το διαζύγιο, ειδικά η μητέρα μου (ναι, απο 10 χρονών το ήθελα) και στεναχωριέμαι πολύ που τελικά δεν έκανε.

Δεν ξέρω αν αφορμή για το παραπάνω υπήρξαν όσα είπα εγώ, πάντως σε καμία περίπτωση ούτε εγώ θα ήθελα να μην έχουν κάνει άλλες σχέσεις οι γονείς μου. Θα επιθυμούσα βέβαια διακαώς να με είχαν προφυλάξει από κάθε ανάμειξη τρίτων ανθρώπων στην ανατροφή μου και από κάθε ζήλια/κόμπλεξ που άμεσα ή έμμεσα "λούστηκα" εγώ..

Φυσικά κατανοώ ότι η ένταση του έρωτα σε τυφλώνει κάπως, αλλά γι' αυτό λέω πως το δύσκολο δεν είναι να πείσεις ένα παιδί για την ορθότητα ή όχι του διαζυγίου, το δύσκολο είναι να μπορέσεις να σκέφτεσαι πάντα με γνώμονα ΜΟΝΟ του τι θα ήταν καλό για το παιδί και να μη σε απασχολεί καθόλου ο έρωτάς σου. (Μη φανταστείτε πως συνέβη και κάτι τραγικό, όταν όμως είσαι 12 και 15, πράγματα που σε κάποιον μοιάζουν απαρατήρητα για σένα δεν είναι το ίδιο ασήμαντα!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sunrise]

Εγώ πάντως ήθελα πάρα πολύ να κάνουν σχέση οι γονείς μου μετά το διαζύγιο, ειδικά η μητέρα μου (ναι, απο 10 χρονών το ήθελα) και στεναχωριέμαι πολύ που τελικά δεν έκανε.

Ειλικρινή, δεν αναιρώ το μήνυμα μου, ακόμα και με τη διευκρίνιση σου. Το ίδιο πιστευω.

Μπορεί να μην βρήκε κάποιον που να θεωρεί κατάλληλο ΚΑΙ για σένα! Αυτό το έχεις σκεφτεί?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Μπορεί να μην βρήκε κάποιον που να θεωρεί κατάλληλο ΚΑΙ για σένα! Αυτό το έχεις σκεφτεί?

Βασικά εγώ πιστευω οτι το έριξε εκεί (οτι δλδ δεν ήθελε να μου φέρει άλλο άντρα μέσα στο σπίτι) για να καλύψει τη δική της ανασφάλεια να κάνει νέα σχέση, μιας και είχε και έχει υπερβολικά ψηλά στάνταρ σε θέμα χαρακτήρα. Και φοβάμαι γμτ οτι πλέον είναι αργά... Δεν θέλω να γεράσει μόνη της

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sunrise]

Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός στον τρόπο που σκέφτεται και που κάνει τις επιλογές του..Εγώ πχ, έτσι όπως το σκέφτομαι τώρα, σε περίπτωση που χώριζα ποτέ, δεν θα ήθελα το παιδί μου, να γνωρίσει κανέναν μέλλοντα σύντροφό μου, παρά μόνο κάποιον που τελικά θα παντρευόμουν και που ΦΥΣΙΚΑ, θα τον θεωρούσα κατάλληλο και για εκείνο...Και φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι δύσκολο πράγμα, να βρεις κάποιον που να συνδυάζει όσα ζητάς σε έναν άντρα ΚΑΙ σε έναν πατέρα για το ΔΙΚΟ σου το παιδί...Γιατί υποψιάζομαι ότι αν δεν ικανοποιείται το κριτήριο του καλού πατριού, αυτόματα τότε, ακυρώνονται όλα τα προσόντα που έχει αυτός ο άντρας για σύντροφος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Το πρόβλημα με τη μητέρα μου είναι οτι δεν έχει βρει κάποιον που να ικανοποιεί ούτε τα υπόλοιπα κριτήρια της. Άλλωστε τώρα πια είμαι 21, είχε 3 χρόνια απο τότε που ενηλικιώθηκα να βρει κάποιον χωρίς να σκέφτεται το κριτήριο του "καλού πατριού". Και ο χρόνος κυλάει και κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα
Τέσπα, καλύτερα να μην το συζητήσουμε άλλο και διότι στεναχωριέμαι και διότι δεν είναι σωστό να μιλάω για τα προσωπικά της δημόσια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.