Παιδιά χωρισμένων γονιών

[crazyhelen]

Άρα τελικά τα όποια "ψυχολογικά προβλήματα" (πολλάάάά εισαγωγικά) ειδικά αφού περάσουν κάποια χρόνια και συνηθιστεί η νέα τάξη πραγμάτων δεν είναι τόσο το διαζύγιο όσο η ωριμότητα αυτών που το παίρνουν.

Συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία σου φράση. Όσον αφορά τα "ψυχολογικά προβλήματα" μέσα ή έξω από εισαγωγικά, λύνονται από τη στιγμή που θα γίνουν αντιληπτά αρκεί και η πηγή των προβλημάτων (βλ. γονείς) ν'αρχίσει να αντιμετωπίζει με ωριμότητα τους ανθρώπους (βλ. παιδιά) που βούτηξε μέσα σ'ένα πρόβλημα για το οποίο δεν εφταιξαν.

Το ξεκόβεις αυτό το παιχνιδάκι με πυγμή... μην τους αφήσεις να καταστρέψουν την δική σου ευτυχία για δικους τους εγωισμούς

Η εικόνα που έχω στο μυαλό μου για κάποιες τέτοιες στιγμές, περιλαμβάνει και τους 2 μου γονείς. Οποιαδήποτε έλλειψη καταστρέφει το ιδανικό μου.
Άσε που φοβάμαι να μπω στη διαδικασία "όποιος θέλει έρχεται", διότι με βλέπω να απομένω μόνη.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Άσε που φοβάμαι να μπω στη διαδικασία "όποιος θέλει έρχεται", διότι με βλέπω να απομένω μόνη.....

Αυτό αποκλείεται. Ούτε να το σκέφτεσαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Αυτό αποκλείεται. Ούτε να το σκέφτεσαι.

Δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Πίστεψε με.....Τουλάχιστον από τη μεριά του πατέρα μου, είμαι σχεδόν βέβαιη πως (σε περίπτωση καλέσματος για φαγητό για παράδειγμα) η πρώτη του ερώτηση θα είναι : "θα είναι και η μαμά σου???" και η επόμενη του κίνηση θα είναι να ΜΗΝ έρθει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dooo]

Δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Πίστεψε με.....Τουλάχιστον από τη μεριά του πατέρα μου, είμαι σχεδόν βέβαιη πως (σε περίπτωση καλέσματος για φαγητό για παράδειγμα) η πρώτη του ερώτηση θα είναι : "θα είναι και η μαμά σου???" και η επόμενη του κίνηση θα είναι να ΜΗΝ έρθει.

δε μου λε: του τα έχεις ψάλλει καθόλου για αυτή τη συμπεριφορά? και τι λέει εκείνος?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Οι γονείς της Michelle που έκαναν "πατέντες" για να το πάρει ομαλά το παιδί έχουν κάνει τη Michelle να λέει "εγώ ειμαι κουλ με το θέμα"

Μπα, δεν νομίζω οτι ήταν αυτό. Περισσότερο ήταν οτι ούτως ή άλλως δεν ήταν κάθε μέρα σπίτι ο πατέρας μου και οτι ήταν πολύ υποχόνδριος-υπερπροστατευτικός-πιεστικός οπότε διόλου δεν στεναχωρήθηκα που θα τον έβλεπα σπανιότερα. Άσε που θα είχα και διπλά δώρα στις γιορτές Τουλάχιστον έτσι σκεφτηκα τότε, όντας 10χρονο.
Πάντως αυτό με τις "κακίες" δεν το γλίτωσα ούτε εγώ. Στην αρχή η καημένη η μαμά μου μου έλεγε μόνο καλά για τον πατέρα μου για να μην γίνει αυτό, ο πατέρας μου όμως μου έλεγε διάφορα αρνητικά και κακίες για τη μητέρα μου και για ένα διάστημα με είχε στρέψει εναντίον της, οπότε αναγκάστηκε η γυναίκα να αρχίσει και αυτή να μου λέει "her side of the story" ώστε να μην τον αφήσει να με αποξενώσει τελείως απο αυτή. Όταν όμως ξεκίνησε αυτό είχα ήδη μπει στην εφηβεία και είχα άλλα πράγματα που με απασχολούσαν περισσότερο, ώστε να μου αφήσει κάποιο τραύμα. Πάντως ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τον πατέρα μου δεν έχω ούτε τώρα. Το ξέρω οτι με αγαπάει και μου το δείχνει, αλλά ο χαρακτήρας του έχει κάποια στοιχεία που δεν εκτιμώ καθόλου σε έναν άνθρωπο. Αντιθέτως με τη μητέρα μου έχω πολύ καλή σχέση και τη λατρεύω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Πίστεψε με.....Τουλάχιστον από τη μεριά του πατέρα μου, είμαι σχεδόν βέβαιη πως (σε περίπτωση καλέσματος για φαγητό για παράδειγμα) η πρώτη του ερώτηση θα είναι : "θα είναι και η μαμά σου???" και η επόμενη του κίνηση θα είναι να ΜΗΝ έρθει.

Ε ναι. Και δεν θα έρθει. Και την επόμενη φορά θα έρθει εκείνος και όχι η μαμά σου. Έτσι πάνε αυτά. Το πρόβλημα θα το έχεις σε γιορτές αν καλείς κόσμο στο σπίτι - στα τραπέζια ρυθμίζεται άνετα το θέμα. Στις γιορτές απλά θα τους καλείς και τους δύο, δεν θα απαντάς στα σχόλια και θα τους πετάς το μπαλάκι. Αν δεν θέλουν ας μην έρθουν! Δεν θα σκάσεις εσύ!

Dooo η κουβέντα δεν βοηθά. Δεν ακούνε. Είναι ντουβάρια θυμωμένα και εγωιστικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Dooo η κουβέντα δεν βοηθά. Δεν ακούνε. Είναι ντουβάρια θυμωμένα και εγωιστικά.

Ισως... να είσαι σίγουρη όμως ότι όταν πρόκειται για το γαμο και την ευτυχία του παιδιού τους, τότε κάνουν πίσω!
Δεν υπάρχει πιο ξεροκέφαλος και πεισματάρης άνθρωπος απ τον πατέρα μου!
Οταν ήρθε η ώρα του γάμου μου, μου είχε πει για ένα ζήτημα
"αν συμβεί αυτό, εγώ δεν έρχομαι στο γάμο!"
και το εννοουσε!
επειδή όμως αυτο το "αυτό" εγώ ήθελα να συμβεί, του είπα πάρα πολύ απλά ότι αν δεν θέλει να μην έρθει! καλεσμένος θα είναι! δεν ειναι δα και ο γαμπρος!
κι άλλωστε, δεν θα είμαι εγω αυτή που θα δίνω εξηγήσεις στο σόι για το λογο που δεν ειναι αυτος εκεί... αυτος θα δωσει όταν θα τον κάνω ρόμπα...
Η συζήτηση τελειωσε φυσικά εκει... και φυσικά και το "αυτό" έγινε και ο πατέρας μου ήρθε και καμάρωνε και σαν γυφτικο σκεπάρνι!

Τσαμπουκά θέλει!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Sarah]

Ως παιδί δύο ανθρώπων που έχουν χωρίσει πιστεύω ότι το άλλοθι που δίνεται σε έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει σε μονογονεϊκή οικογένεια είναι άλλο ένα δείγμα κοινωνικού ρατσισμού, από την αντίστροφη έστω πλευρα.

Δηλαδή, αν οι γονείς, όπως οι δικοί μου, εξηγήσουν σε ένα παιδί ότι αυτό συμβαίνει για το καλό όλων, το παιδί θα εξακολουθεί να έχει ψυχολογικά προβλήματα;

Περισσότερα από όσα θα έχει ένα παιδί που θα έχει στο σπίτι και τους δύο να τσακώνονται, ή με τον πατέρα να κακομεταχειρίζεται την μητέρα;

Μην βαυκαλιζόμαστε πια. Η κατασταση έχει ξεφύθγει. Στις ειδήσεις όλο για παιδια χωρισμένων γονιών μιλάνε.

Παντού, σε κάθε Μέσο, σε κάθε Παράθυρο, ο φταίχτης είναι είτε ένα παιδί χωρισμένων γονιών είτε ένας Αλβανός, νισάφι... Μόνο αυτές οι δύο περιπτώσεις υπάρχουν;

Έγω πιστεύω πως όλα εξαρτώνται από τους ίδιους του γονείς. Υπάρχουν χωρισμοί που συμβαίνουν σε πολύ καλό κλίμα έτσι ώστε τα παιδία να μην έχουν κανένα πρόβλημα στο μέλλον. Δυστυχώς δεν γινεται όμως πάντα έτσι. Δεν έχω σχετική εμπειρία. Έχω γνωρίσει όμως παιδια χωρισμένων γονιών που ήταν μια χάρα. Και άλλα που είχαν πολύ μεγάλο πρόβλημα. Νομίζω ότι δεν έχει να κάνει. Υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρώποι άσχετα αν είναι χωρισμένοι οι γονείς ή όχι. Έχει να κάνει μόνο με το πως έχει μεγαλώσει ο καθένας από μας. Δηλαδή μπορεί οι γονείς μας να μην έχουν χωρίσει αλλά το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε να μην ήταν υγιές. Αυτό σίγουρα θα έχει αντίκτυπο στην μετέπειτα ζωή μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Crystal Creek]

Εγώ είμαι παιδί χωρισμένων γονιών αλλά επειδή χώρισαν πολύ σύντομα πριν κάν γίνώ ενός έτους δεν έχω ζήσει ποτέ και με τους δυο γονείς ούτε έχω βιώσει τσακωμούς κτλπ.
Ωστόσο με τσαντίζει απίστευτα όταν ακούω ανθρώπους να λενε πωσ ένα παιδί μπορεί να έχει προβλήματα χαρακτήρα μόνο και μόνο επειδή είναι χωρισμένων γονιών. Αυτό είναι πολύ αδικο! Που το ξέρουν εκείνοι?Είναι ψυχολόγοι??Όχι! Έχουν χωρίσει οι γονείς τους?όχι! Ε, τότε τι μιλάνε! Αφού δεν έχουν ιδέα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stalitsa]

Εγώ είμαι παιδί χωρισμένων γονιών αλλά επειδή χώρισαν πολύ σύντομα πριν κάν γίνώ ενός έτους δεν έχω ζήσει ποτέ και με τους δυο γονείς...

Κι εμένααααααααααααααααα!!!! Μπορεί να μου έλλειψε η μάνα μου σαν κοριτσάκι σε κάποιες "γυναικείες" στιγμές κ μόνο αλλά ΠΟΤΕ δεν ένιωσα παδί χωρισμένων γονιών! Έχω ένα πατέρα που τόσα χρόνια στάθηκε δίπλα μου σαν μάνα, σαν πατέρας, σαν αδελφός και σαν κολλητός φίλος. Είχα την προστασία κ την αγάπη που έχει κάθε παιδί που ζεί κ με τους 2 γονείς του κ πάνω από όλα δεν έζησα ποτέ τους ενδοικογενιακούς τσακωμούς κ ιδιαίτερα από τους γονείς που βάζουν τα παιδιά τους στην μέση... Από πιτσιρίκα, είχαμε συννενόηση, πάντα με καταλάβαινε κ ήταν πάντα δίπλα μου.. Ξέρεις τί όμορφο είναι να έχεις έναν αλλά να κοιμάσαι με την απόλυτη σιγουριά οτι ΟΤΙ κ να γίνει θα είναι ΕΔΩ!!!!
Άκουγα κατα καιρούς.. αααααααααχ! παιδιά διαλλυμένων οικογενειών , ναρκομανείς, αλήτες, βρωμοθήλυκα κλπ.. Λες κ είμαστε παιδιά ενος κατώτερου Θεου!!! Ε λοιπόν παρα τις παραξενιές που μπορεί να έχω σαν όλους τους ανθρώπους δεν θεωρώ οτι ο άλλος που με βλέπει θα πεί παιδί διαλλυμένης οικογένειας και εννοείται οτι δεν έγινα βρωμοθήλυκο κλπ.. Ένα περίεργο πράγμα αυτοί που είναι έτσι είμαι από μια ενωμένη οικογένεια!!!
Για μένα είναι καθαρά θέμα οικογένειας κ υπευθηνότητας! Μπορεί να είναι ενας κ να κανει για 10 και να ειναι 10 κ να μην κάνουν ουτε καν για 1...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

είναι θλιβερό να ακούς συνέχεια πως τα παιδιά χωρισμένων γονιών τείνουν να γίνουν παραβατικά.
η αλήθεια είναι πάντος (σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει από πολύ παλιά στον τομέα της εγκληματολογίας) πως μία από τις αιτίες που μπορεί να ωθήσει το παιδί στο να κάνει παραβατικές πράξεις είναι και το γεγονός ότι προέρχεται από μονογονεική οικογένεια. ας μην ξεχνάμε πως η ζωή πολλών παραβατικών παιδιών είναι πολύ δύσκολη και πολλές φορές το παιδί παραβατεί γιατί νιώθει την απόρριψη από τους γονείς τους και νιώθει ανασφάλεια. για αυτό και πολλές φορές οδηγείται στο να κάνει παραβάσεις.
εδώ βρίσκουμε και τα μμε τα οποία μεγενθυνουν τα πάντα και λένε συνέχεια πως η άσχημη συμπεριφορά πολλών παιδίων οφείλεται στο ότι οι γονείς τους είναι χωρισμένοι.
ξεχνούν όμως πως ένα ποσοστό παραβατών προέρχεται από διαλυμένες οικογένειες και όχι όλο.
φυσικά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες της παραβατικότητας, όπως η εκβιομηχάνιση, η φτώχεια, η έλλειψη επικοινωνίας, η κινητικότητα, που επηρεάζουν ακόμα και τις "καλύτερες" οικογένειες "πυρηνικές".
οπότε ας μην τα ρίχνουμε όλα στο γεγονός ότι πολλά ζευγάρια χωρίζουν και αντίστοιχα υπάρχουν πολλές πιθανότητες να παραβατήσουν αυτά τα παιδιά, καθώς και στις "κανονικές οικογένειες" όταν το παιδί δεν νιώθει αγάπη, στοργή και ενδιαφέρον τότε και αυτό μπορεί να παραβατήσει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[hamsteraki]

Μεγάλωσα σε μία πολύ ευτυχισμένη οικογένεια. Μέχρι που έχασα τον πατέρα μου πριν 12 χρόνια περίπου. Η μητέρα μου είναι μόνη της από τότε και ήταν και είναι δίπλα μας σαν πατέρας και μάνα μαζί. Αν με ρωτήσετε τι μου έλειψε θα σας πω τίποτα απολύτως. Η παρουσία του μου έλειψε, όχι όμως η εικόνα. Γιατί την οικογένεια μου την έζησα όσον αφορά το πως ήτανε. Αν ποτέ έκανα οικογένεια και έφτανα σε χωρισμό θα σιχαινόμουν τον εαυτό μου για την επιλογή μου. Γιατί δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου να χωρίσω μόνη μου έναν άνθρωπο που εγώ τον έχω επιλέξει ενώ κάποιοι άλλοι δεν φεύγουν μόνοι τους...

Και ναι πιστεύω ότι αρκετά παιδιά χωρισμένων γονιών έχουν ψυχολογικά προβλήματα όπως και αρκετά παιδιά γονιών που δεν έχουν χωρίσει έχουν ψυχολογικά προβλήματα. Υπάρχουν γονείς που δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους, και για μένα αυτοί είναι οι χειρότεροι.

Γιατί ναι, υπάρχουν κακοί γονείς όχι γονείς χωρισμένοι ή μη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

Υπάρχουν γονείς που δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους, και για μένα αυτοί είναι οι χειρότεροι.

συμφωνώ μαζί σου και εκεί ήθελα να καταλήξω. τα παιδιά που παραβατούν προέρχονται από οικογενειακό περιβάλλον που οι γονείς δεν ενδιαφέρονται για αυτά και για αυτό κάνουν αυτά που κάνουν καμιά φορά και ως αντίδραση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ralou12]

εγω ειμαι μητερα χωρισμενων παιδιων και ζω τις "φασεις" του ς καθε στιγμη δεν νομιζω οτι πρπει τα παιδια να βοιωνουν σε αρνητικο περιβάλλον το θεμα δεν ειναι ο χωρισμος αλλα το ειδος του διαζυγίου καποια παιδια οι καταστασεις που επικρατουν ωσπου να βγει το διαζυγιο(τσακωμοι, διεκδικησεις , δικαστηρια) τα σκοτώνει κυριολεκτικα .το χειρότερο ειναι το μισος μεταξυ των γονιων και το να στρεψουν το παιδι εναντίον του αλλου παιδιου.οταν γινουν ολα ομαλα και συναινετικα τοτς δεν υπάρχει κανενα πρόβλημα τα παιδια θελουν και τους δυο γονεις κοντα τους αλλα να ειναι ευτυχισμενοι μαζι μπορει να βλεπουν τον αλλον γονιο λιγότερο αλλα αμα υπάρχει ηρεμια και αρμονια δεν εχουν πρόβλημα. δεν τους ενδιαφερει η ποσοτητα αλλά η ποιοτητα . φανταστειτε δηλ. αν ηταν διαφορετικα τα παιδια των ναυτικων θαταν ολοα προβληματικα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Παντού γύρω μας υπάρχουν χωρισμένοι...Σίγουρα αυτό επηρρεάζει τη ζωή και τη μετέπειτα συμπεριφορά των παιδιών. Οπότε οι γονείς πρέπει να κάτσουν και να εξηγήσουν την κατάσταση στα παιδιά. Να τα κάνουν να καταλάβουν ότι ίσως είναι καλύτερα να χωρίσουν, από το να ζουν μαζί αναγκαστικά και να δημιουργούνται καυγάδες συνέχεια...Έχει βέβαια να κάνει και με την ηλικία του παιδιού. Αλλά,προσωπικά, ξέρω κάποια άτομα που οι γονείς τους έχουν χωρίσει όταν τα ίδια ήταν πέντε ή έξι χρονών. Δεν ξέρω πώς αντέξαν ή αν άντεξαν τότε...Αλλά ως μαθητές κλπ. όταν τους πρωτογνώρισα, ως φίλοι μου τα πάνε μια χαρά... Και δεν δείχνουν να έχουν μεγάλο πρόβλημα..Βασικά δείχνουν να μην έχουν κανένα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[edweimaste]

το διαζυγιο φυσικα και δεν προκαλει τα ψυχολογικα προβληματα στο παιδι....αυτο που τα προκαλει ειναι το περιββαλλον στο οποιο ζουσε πριν το διαζυγιο....ισως ορισμενες φορες το παιδι να νιωσει καλυτερα μετα το διαζυγιο
αυτο γιατι ισως να πληγωνεται βλεπωντας την εχθρα αναμεσα στους γονεις του και ενας χωρισμος θα το εκανε να σταματησει να αντικριζει καθημερινα τετοιες εικονες αντιπαραθεσης των γονεων που αθελα του το επηρεαζουν και αυτο
Αρα ...συμπερασμα .... ισως και το διαζυγιο να ειναι καποιες φορες και η καλυτερη λυση ....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mariam]

Εγώ σαν παιδί χωρισμένων γωνιών, συμφωνώ οτι οι καταστάσεις δυμιουργούν τα ψυχολογικά και οχι το διαζύγιο. Ημουν 6 χρωνών αλλά οι πρώτες μου εικόνες σαν παιδί ήταν πολύ τραυματικές... Κ τώρα είμαι 27 και παντρέυομαι, ο πατέρας μου επειδή τότε δεν πήγα μαζί του.. Ακόμα αδιαφορεί... Αύτο πονάει περισσότερο απο τα 27 χρόνια που πέρασαν ετσι... Τώρα τον χρειάζομουν περισσότερο απο πότε, αλλά για να εκδικήται την μητέρα μου πληγώνει εμέα και τον αδερφό μου!!! Αύτο εσείς πώς το λέτε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eclipse]

Συμφωνώ πως δεν ειναι το διαζύγιο που προκαλεί τα ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί αλλα οι καταστάσεις πριν και μετα. Πριν χωρίσουν οι γονείς μου, τα περισσότερα πράγματα που θυμαμαι είναι η βια και οι καυγάδες. Το ίδιο και αφού χωρισαν. Κλάματα, φωνές, ο ένας έλεγε άσχημα πράγματα για τον αλλον και τα σχετικά. Μετά απο πολλά χρόνια η κατάσταση εγινε καλύτερη και εύχομαι να είχαν παρει διαζύγιο νωρίτερα.