Παρουσιάστε το συγκρότημα/καλλιτέχνη !

[Lorien]

Λοιπόν, ειχα αυτην την ιδεα μερικους μηνες πριν, αλλά φυσικά την ξεχασα. Μου ξαναρθε τωρα.

Στο πλαισιο της εξερευνησης καλλιτεχνων και τραγουδιων με τα τοπικς "Ας κρινουμε το κομματι", "Track Of the day" κλπ, προτεινω να διαλεγει ο καθενας καποιο συγκροτημα/καλλιτεχνη, και να κανει μια μινι-παρουσιαση σε ολους τους υπολοιπους !

Αυτο μπορει να γινει γραφοντας 5 γραμμουλες τις πιο βασικες πληροφοριες κατα τη γνωμη σας, μαζι με 2-3 λινκς (επισημη σελιδα, wikipedia κλπ), καθως και μερικα (οκ μη βαζουμε και μια ντουζινα) αντιπροσωπευτικά κομματια της επιλογης σας, για να παρουν οι υπολοιποι γρηγορα μια ιδεα περι τινος προκειται !

Φυσικα, μπορει να θελετε να παρουσιασετε και καποιο ηδη ευρεως γνωστο καλλιτεχνη/συγκροτημα, κανενα προβλημα

Δεν χρειαζεται να υπαρχει σειρα, βαζει οποιος θελει οτι θελει, κι αν υπαρξει καλλιτεχνης που παρουσιαστει παραπανω απο μια φορα, δεν πειραζει καθολου, καθως η περιγραφη και το τι του βρισκει ο καθενας θα ειναι ενδεχομενως διαφορετικα, οπως επισης και τα κομματια που θα διαλεξετε.

Οποιος επιθυμει μπορει να σχολιασει φυσικά, ενα καλλιτεχνη που γνωρισε μεσα απο την παρουσιαση καποιου απο μας.

Και κανω την αρχη για να χουμε και παραδειγμα :


Timo Rautiainen & Trio Niskalaukaus

Eπισημη ιστοσελίδα
Επισημη ιστοσελίδα τραγουδιστή
Γερμανικοι στιχοι δισκου In Frostigen Tälern
Γερμανικοι στιχοι δισκου Hartes Land

Φιλανδική μπάντα μέταλ, με παχυ αλλά καθαρό ηχο, καλή παραγωγή, και ξεχωριστό ηχο. Οι στιχοι ειναι αρκετά σοβαρης θεματολογίας αλλά δυστυχως δεν ειναι διαθεσιμοι σε ολους, καθως ειναι στα Φιλανδικά.Κι ομως καταφεραν αν εχουν μεγαλη επιτυχια και να μας υπενθυμιζουν την παγκοσμιοτητα της μουσικης. Τους επεισαν να κανουν και 2 δισκους με κομμάτια τους στα Γερμανικά, και ειχαν επισης επιτυχία. Ο τραγουδιστής ασχολειται με θεματα οπως πολεμος,θανατος αγαπημενων,προδοσια,οικολογικά ζητηματα, και ειναι δασκαλος στο επαγγελμα (!). Δυστυχως το 2006 και μετα απο 6 δισκους, αποφασισαν να διακοψουν
Μαρεσει : ο γεματος ηχος τους, η θεματολογια τους, η μελωδια τους και μαρεσει και ο ηχος των Φιλανδικων. Επισης επειδη εχει μαλακο μπασο ηχο και η φωνη του τραγουδιστη ειναι απαλή, μπορεις να τους ακους και για χαλαρες φασεις.

Παραθετω μερικά αντιπροσωπευτικά κομματια :

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Πολύ ωραίο θέμα! Αν βρώ λίγο χρόνο θα κάνω μια παρουσίαση myself!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Kόρε. Ύδρο.​

www.koreydro.gr

copy paste από την επίσημη ιστοσελίδα τους:

Σύντομη κορεϋδρογραφία



[Κάπου, σʼ ένα σχολείο της Κέρκυρας:
- Για πες μου ορέ Ντιριντίν Ντιριντόν, τι ξέρεις για τσου κορεσμένους υδρογονάνθρακες;]

Οι Κόρε. Ύδρο. σχηματίστηκαν στην Κέρκυρα το φθινόπωρο του 1993 από τον Παντελή Δημητριάδη και το Γιώργο Αρβανιτάκη μαζί με δύο σχολικούς τους φίλους, το Σπύρο Καταγή και τον Τέο Παϊραμίδη, και -ως τριμελές κυρίως σχήμα, μετά την πρόωρη εκδίωξη του τελευταίου- σύντομα απέκτησαν cult φήμη στους underground μαθητικούς κύκλους του νησιού, στηριζόμενη σε μια σειρά από ανεπεξέργαστες, άχρονες «no-fi» σπιτικές ηχογραφήσεις trash αισθητικής, που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι σε μερικές δεκάδες αντίτυπα, αλλά και σε μια γενικότερη παρα-καλλιτεχνική δραστηριότητα, που περιλάμβανε περίεργες «ζωντανές εμφανίσεις», πρωτόλεια «video-clips», χιουμοριστικές «ταινίες» μικρού μήκους κ.λπ. [Πρόσθετες πληροφορίες και πλούσιο υλικό από την πρώτη περίοδο του συγκροτήματος μπορείτε να βρείτε στο σχετικό τμήμα του site.]

Η πρώτη αυτή, αποκηρυγμένη πλέον στο μεγαλύτερο μέρος της, περίοδος των Κόρε. Ύδρο. συνεχίστηκε με κάποιες αλλαγές στη σύνθεση (προσχώρηση του πρώτου ανθρώπου που αγόρασε κασέτα των Κόρε. Ύδρο. και μεγαλύτερου φαν στην πρώιμη ιστορία του συγκροτήματος Κωνσταντίνου Αμύγδαλου το 1997 και παραίτηση του Καταγή το 2000, μετά από 7 χρόνια ανεξάντλητης παραγωγής με το συγκρότημα) ως το καλοκαίρι του 2001, όταν το τρίο ηχογράφησε τα τελευταία τραγούδια του πριν την προσχώρηση του Αλέξανδρου Μακρή, ενός από τους ελάχιστους ανθρώπους που αναγνώριζε καλλιτεχνική αξία στα -κατά μαζική τότε ομολογία- «καραγκιοζιλίκια» της πρώτης περιόδου του συγκροτήματος, που αποτέλεσε σημείο αναφοράς για μια νέα αρχή για τους Κόρε. Ύδρο., όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στα 15 κομμάτια του δίσκου Αν Όλα Τέλειωναν Εδώ (παραγωγή του ίδιου του συγκροτήματος), που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2003 από την ιστορική ανεξάρτητη εταιρεία Wipe Out Records σε 515 αντίτυπα και έγινε δεκτός με ενθουσιώδεις κριτικές από τον εγχώριο μουσικό τύπο. Ακολούθησε η αποκλειστικά online κυκλοφορία (με δωρεάν διάθεση από την επίσημη ιστοσελίδα του συγκροτήματος) του mini album Εφτά Μήνες Μετά, με παραλειπόμενα από τα sessions του Αν Όλα Τέλειωναν Εδώ αλλά και μεταγενέστερες ηχογραφήσεις, ενώ το Φεβρουάριο του 2004 εκδόθηκε -επίσης σε παραγωγή του συγκροτήματος- το πρώτο επίσημο video των Κόρε. Ύδρο., για το τραγούδι «Η Καλοσύνη Σου», που ξεχώρισε περισσότερο μέσα από το Αν Όλα Τέλειωναν Εδώ.

Τον Αύγουστο του 2004 το συγκρότημα αντιμετώπισε τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του, φτάνοντας στα πρόθυρα της διάλυσης, λόγω της έντασης που προκλήθηκε στις σχέσεις των δύο ηγετικών μελών (Παντελή Δημητριάδη και Αλέξανδρου Μακρή), ως φυσιολογική απόληξη των οργανωτικών και άλλων προβλημάτων (στράτευση, οικονομική δυσχέρεια, δυσκολία εξεύρεσης μόνιμων συνεργατών για ζωντανές εμφανίσεις, πενιχρή εμπορική αποδοχή του Αν Όλα Τέλειωναν Εδώ) που είχαν συσσωρευτεί στο συγκρότημα και εμπόδιζαν την ομαλή επιτέλεση των δραστηριοτήτων του. Η καλή θέληση και κυρίως η επίγνωση της σημαντικότητας του νέου υλικού, που προοριζόταν για τον επερχόμενο δίσκο του συγκροτήματος, συντέλεσαν στη γρήγορη υπέρβαση της κρίσης, που αυτόματα σήμανε και την έναρξη μιας σειράς αναπάντεχων θετικών εξελίξεων, με αποκορύφωμα τη συμφωνία με τη δισκογραφική εταιρεία MINOS-EMI το Σεπτέμβριο του 2005 για την κυκλοφορία του δίσκου, που είχε ήδη ηχογραφηθεί από τον Παντελή, τον Αλέξανδρο και τα τρία νέα μέλη -φίλους και περιστασιακούς συνεργάτες του συγκροτήματος από το παρελθόν- που είχαν στο μεταξύ προστεθεί στη βασική καλλιτεχνική ομάδα των Κόρε. Ύδρο., τον ντράμερ Αλέξη Αποστολίδη [05.2004] και τους κιθαρίστες Σπύρο Σπυράκο [01.2005] και Νίκο Βαρότση [05.2005], «απαλλάσσοντας» το Γιώργο και τον Κωνσταντίνο από τις μουσικές τους «υποχρεώσεις», προς χάριν της απερίσπαστης ενασχόλησής τους με το εικαστικό μέρος των δραστηριοτήτων του συγκροτήματος, που άλλωστε ήταν ανέκαθεν το πρωτεύον αντικείμενό τους.

Ο δεύτερος «κανονικός» δίσκος των Κόρε. Ύδρο. Φτηνή Ποπ για την Ελίτ, ηχογραφημένος -κατά το μεγαλύτερο μέρος του την άνοιξη του 2005- στο «σπιτικό» studio του συγκροτήματος στην Κέρκυρα, κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2006 από την ΕΜΙ (υπό το label της Capitol), σε μια ευτυχή συμπόρευση DIY attitude και φιλοδοξίας. Ο δίσκος γνωρίζει ήδη πρωτοφανή κριτική αποδοχή αλλά και απρόσμενη εμπορική επιτυχία, έχοντας φτάσει ως το #21 του επίσημου ελληνικού album chart της IFPI, με το τραγούδι «Όχι πια Έρωτες» να απολαμβάνει εξαιρετικό ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό airplay.

Το Μάρτιο του 2006 πραγματοποιήθηκε η πρώτη ζωντανή εμφάνιση των Κόρε. Ύδρο. στην Αθήνα (Gagarin 205), ενώ είχε ήδη επισημοποιηθεί η συνεργασία του συγκροτήματος με τον μπασίστα Παναγιώτη Διαμάντη, ο οποίος σκηνοθέτησε και το δεύτερο video-clip από τη Φτηνή Ποπ για την Ελίτ, για το τραγούδι «Τώρα που δεν Έχω Κανέναν» [εκδόθηκε 06.2006]. Ακολούθησε [11.2006] το σκηνοθετημένο από το συγκρότημα video-clip του «Οι Εραστές του Τίποτα». Το Νοέμβριο του 2006 η Φτηνή Ποπ για την Ελίτ ονομάστηκε από το μουσικό περιοδικό SONIK (τεύχος 22) «ο σημαντικότερος ελληνικός δίσκος της δεκαετίας μέχρι στιγμής». Έναν ακριβώς χρόνο μετά την κυκλοφορία της ΦΠγτΕ [15.02.2007] οι Κόρε. Ύδρο. επανεμφανίστηκαν στο Gagarin 205 μπροστά σε ένα φανατικό κοινό και με αντίκτυπο που καθιστά τη συγκεκριμένη εμφάνιση σταθμό στην ιστορία του συγκροτήματος. Ακολούθησε μικρή περιοδεία -η πρώτη στην ιστορία του συγκροτήματος- ανά την Ελλάδα.

Αυτή την περίοδο οι Κόρε. Ύδρο. δουλεύουν πάνω στον τρίτο τους δίσκο.

δισκογραφία:

1. Αν Όλα Τέλειωναν Εδώ
2. Εφτά Μήνες Μετά
3. Φτηνή Ποπ για την Ελίτ

​

Ακούστε τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Εξαιρετικό θέμα!
Λόρυ, συγχαρητήρια από εμένα.
Εύχομαι το θέμα να συνεχίσει επί μακρόν και να μας προσφέρει την ευκαιρία να γνωρίσουμε νέα συγκροτήματα, μέσω δειγμάτων της δουλειάς τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[io-io]

Πολυ καλο θεμα!

Επιτρεψτε μου να σας παρουσιασω τους Flight of the Conchords, νεοζηλανδεζικο κωμικο διδυμο. Αποτελειται απο τους Bret McKenzie και Jemaine Clement και ειναι το τεταρτο πιο αγαπημενο "guitar-based digi-bongo acapella-rap-funk-comedy folk duo" της Νεας Ζηλανδιας.

Εχουν και σειρα με το HBO και η δευτερη σεζον αναμενεται τον Ιανουαριο του 2009.

Μερικα χαρακτηριστικα κομματια:









Μου αρεσουν γιατι: ειναι αστειοι, παρα πολυ αστειοι ομως, και ας τα εχω δει τα επεισοδια τοσες φορες. Επισης, τα τραγουδια ειναι απιστευτα πιασαρικα, τα τραγουδαω συνεχεια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Lorien ειλικρινά σκεφτόμουν να ανοίξω και εγώ ένα τέτοιο θέμα αλλά με πρόλαβες . Πολύ καλή σκέψη. Όταν βρω χρόνο θα παρουσιάσω και εγώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

io-io ετοιμαζόμουν σε κάποια φάση να τους παρουσιάσω και εγώ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[io-io]

Εκανα και ενα μικρο εντιτ. Ειναι πραγματικα πολυ καλοι, ανυπομονω για τη δευτερη δουλεια τους!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Τέλειοι οι Flight of the Conchords!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Juli

Ειναι ενα γερμανικο ροκ/ποπ συγκροτημα, το οποιο ξεκινησε ως "Sunnyglade" το 1996 και μετονομαστηκε σε "Juli" το 2001...

Aποτελειται απο τους:
Eva Briegel (lead singer)
Marcel Römer (drums)
Andreas "Dedi" Herde (bass)
Jonas Pfetzing (guitar)
Simon Triebel (guitar)

Περισσοτερα εδω: JULI



Καποια απο τα τραγουδια τους....:

Zerrissen


Wenn du lachst


November


Warum


Geile Zeit


Καθως λεει και η Τατιανα "Αξιζει να το δεις"...
...ε ναι, Αξιζει Να Τους Ακουσεις..και να γνωρισεις τη μουσικη τους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Cloven Hoof


[URL="https://en.wikipedia.org/wiki/Cloven_Hoof_(band)"]Βιογραφία:[/URL]
Οι ClovenHoof θεωρούνται από τα καλύτερα συγκροτήματα που έβγαλε ποτέ η N.W.O.B.H.M ( New Wave Of British Heavy Metal ) Με ηγέτη τον μπασίστα Lee Payne ξεκίνησαν την πορεία τους το 1979 σαν Νight Stalker. Το 1982 μετονομάστηκαν σε Cloven Hoof κυκλοφορώντας το αυτοχρηματοδοτούμενο mini LP The Opening Ritual.

Η εμφάνισή τους στο Friday Rock Show του BBC, ένα χρόνο αργότερα, έδωσε την ευκαιρία στην μπάντα να αποκτήσουν ένα συμβόλαιο με την γνωστή δισκογραφική εταιρεία Neat Records.
Το 1984 κυκλοφορούν τον καλύτερο κατά πολλούς δίσκο τους, το ομώνυμο Cloven Hoof.

Με τις ηχογραφήσεις για το επόμενο άλμπουμ τους Ηeavy metal men of steel, δημιουργήθηκαν τα πρώτα προβλήματα. Ο τραγουδιστής David Potter άφησε την μπάντα και αντικαταστάθηκε από τον Rob Kendrick, ενώ έπαψε και το συμβόλαιό τους με την Neat Records. Αυτά τα γεγονότα έφεραν τα πάνω κάτω και τελικά οι Hoof, αντί του Ηeavy metal men of steel, παρουσίασαν 1986 το αυτοχρηματοδοτούμενο Fighting back.

Μετά από μια διετία προβλημάτων και αστάθειας, ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης Lee Payne άλλαξε όλη τη σύνθεση του γκρουπ. Παρʼ όλα αυτά, το 1988 οι ανανεωμένοι Hoof επέστρεψαν με τον πολύ καλό δίσκο Dominator, στο οποίο είναι φανερό ότι το ύφος της μπάντας έχει μετατραπεί σε ένα καταιγιστικό Power Metal. O νέος τραγουδιστής τους, ο Russ North, με την επική του φωνή και τις καταπληκτικές κορώνες, θεωρείται απʼτους καλύτερους Βρετανούς τραγουδιστές.

Η συνέχεια θα έρθει ένα χρόνο αργότερα με το Sultanʼs Ransom, ένα δίσκο που κατά τη γνώμη είναι δύσκολο να βρει κανείς ένα μέτριο κομμάτι. Ενώ όμως η μπάντα έδειχνε έτοιμη για ένα ακόμα δυναμικό βήμα, διαλύεται σιωπηλά στις αρχές της δεκαετίας του 90. Μετά από 16 χρόνια αναμονής οι Hoof επανεμφανίζονται με το Eye Of The Sun (2006).


Η νέα σύνθεση του group.
Lee Payne :Μπάσο
Russ North: Φωνή
John “JB” Brown: Τύμπανα
Mike Powell: Κιθάρα/Πλήκτρα
Ben Read: Κιθάρα΅

Δισκογραφία
The Opening Ritual (1982)
[URL="https://en.wikipedia.org/wiki/Cloven_Hoof_(album)"]Cloven Hoof (1984)
Fighting Back (1986)[/URL]
[URL="https://en.wikipedia.org/wiki/Dominator_(Cloven_Hoof_album)"]Dominator ( 1988 )[/URL]
[URL="https://en.wikipedia.org/wiki/A_Sultan%27s_Ransom"]Sultanʼs Ransom(1989)[/URL]
[URL="https://en.wikipedia.org/wiki/Eye_of_the_Sun"]Eye Of The Sun (2006)[/URL]
[URL="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Definitive_Part_One"]The Definitive Part One ( 2008 )[/URL]


https://www.cloven-hoof.co.uk/ (αναλυτικά η δισκογραφία τους, στίχοι και πολλά άλλα). Προσοχή στα Links σχετικά με τη metal που παρατίθενται στο site τους - φημολογείται ότι σέρνονται και ιοί σε αυτά (π.χ μπαίνοντας στο nwobhm.com αναγκάστηκα να επιστρατεύσω ιοσκοτώστρες). Γιʼ αυτό, καλού κακού, παρέθεσα τη διεύθυνση χωρίς σύνδεσμό.

μερικά tracks ανά δίσκο:

The Opening Ritual (1982)
Starship Sentinel

Cloven Hoof (1984)
Cloven Hoof
[URL="https://www.youtube.com/watch?v=jlXEZb_Vjeo&feature=related"]Nightstalker[/URL]

Dominator (1988 )
Rising Up
Το reach for the sky και Dominator είναι για μένα τα καλύτερα κομμάτια, αλλά δυστυχώς δεν τα βρήκα με καλό ήχο στο youtube, στο οποίο παρουσιάζονται σε κάποια ζωντανή εμφάνιση του group σε club της Αθήνας το 2004.

A sultans ransom (1989)
Mistress Of The Forest
Highlander

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

ΠΙΣΣΑ ΚΑΙ ΠΟΥΠΟΥΛΑ

Σχηματιστηκαν το 1988 στη Θεσσαλονικη.Το '93 μπήκαν στο στούντιο "Αγροτικον" του Νίκου Παπάζογλου και ηχογράφησαν έντεκα κομμάτια που κυκλοφόρησαν στο ομώνυμο lp από την "Wipe Out". Ακολούθησε ένα live εφτάιντσο με τρία κομμάτια από την "Tsalapetinos Productions" που διανεμήθηκε δωρεάν με το fanzine "Χωρίς Κανόνα". Λίγο αργότερα και ενώ ετοιμάζονταν για νέες ηχογραφήσεις, διαλύθηκαν. 'Ολα τα χρόνια της παρουσίας τους συμμετείχαν σε πολλές κασετοσυλλογές.Ο κιθαρίστας τους Κώστας Παντέλης έπαιξε αργότερα στους "Ziggy Was", μετέπειτα για κάποια περίοδο στα "Ξύλινα σπαθιά" και αργότερα στους "Sancho 003". Ο τραγουδιστής τους Βίκτωρ τραγουδάει σήμερα στους "Dr. Δρακατωρ".

Ο μόνος τους δισκος (δυσευρετος) :

1. Κοινές καταστάσεις2. Μέσα από ένα κλουβί3. Ξυπνάτε πεθαίνω4. Flyʼs last flight5. Τα μάγια της Κίρκης6. Ο παραμυθούλης7. Δύσκολη φάση8. Επίλογος9. Διαφημίσεις10. Συνήθειες11. Δυο δευτερόλεπτα




Εχω το δισκο σε μια κασσετα καπου που μου εγραψαν, και τον ψαχνω σε ψηφιακη μορφη. Δε θυμαμαι αν τον βρηκα καποτε, αν ναι τωρα δε θυμαμαι που τον εχω. Μου ειχε αρεσει οταν εξερευνουσα το ελληνικο ροκ στις αρχες του 90 και θεωρω κριμα που διαλυθηκαν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Διάφανα Κρίνα.


Λοιπόν, σίγουρα πολύ θα τους έχετε ακουστά, είναι αναμφίβολα ένα από τα μακροβιότερα σχήματα της ελληνικής ροκ σκηνής και ταυτόχρονα ένα ουσιαστικά διαφορετικό γκρούπ από τα λοιπά μεγάλα γκρουπ της ελληνικής σκηνής.
Ο λόγος είναι σχετικά απλός όσο και πολύπλοκος, στη μουσική τους και στους στίχους τους, είτε αυτοί είναι δικοί τους (Ροδοστόγλου, Ανεστόπουλος) είτε ιδιαίτερων ποιητών (Καρθαίος, Ουράνης, Καρυωτάκης, Καψάλης, Blas De Otero, Ελύτης), υπάρχει ένα εξαιρετικός λυρισμός, μία ιδιαίτερη χρήση της γλώσσας και της λέξης, μια μελωδικότητα σχεδόν ανατριχιαστική που σου καρφώνει στα αυτιά το στίχο και εύκολα σε κάνει να τον απομνημονεύσεις. Η μουσική είναι ταυτόχρονα σκοτεινή και τόσο ηλεκτρική, η φωνή του Ανεστόπουλου βαριά, σχεδόν μεθυσμένη και ταυτόχρονα τόσο γεμάτη και έντονη. Αλλά μέχρι εδώ, ας παραθέσω κάποια copy-paste από τη βιογραφία τους:

Αυτή είναι η ιστορία των Διάφανων Κρίνων , που σαν όλες τις ιστορίες κρύβει πόθους και μνήμες από πρόσωπα και γεγονότα , που αν και τα κατάπιε η δίνη του δρεπανοφόρου Χρόνου, αυτά καταστερίστηκαν στον ουρανό των αναμνήσεων που καμιά φορά ατενίζει η ψυχή μας.

Ήταν το καλοκαίρι του ʽ 90, ένα απʼ εκείνα τα δειλινά που κάτι μυστικό σε καλεί να το ανακαλύψεις, όπου συναντήθηκαν στο μπαλκόνι του σπιτιού του Θάνου, αυτός και ο Τάσος. Αφορμή για τη συνάντηση στάθηκε ένα τραγούδι, αιτία η ανάγκη για δημιουργία, για ανίχνευση νέων τρόπων, νέων μουσικών εντυπώσεων, ο σχηματισμός δηλαδή μιας νέας μπάντας, διότι ” έπαιζαν ” από παλιά μαζί. Αυτοί κι ο Σωτήρης Σταμπουλίδης στο μπάσο. Είχαν χαθεί όμως τα τελευταία δυο χρόνια. Ο ένας απʼ εδώ…
ο άλλος απʼ εκεί… Ένα τηλεφώνημα στον Σωτήρη ήταν αρκετό. Ενθουσιασμός ! Ραντεβού αύριο κι όλας, συνάντηση, πρόβα! Κάτι δυνατότερο κι ουσιαστικότερο φαινόταν στον αέρα…
…Την ίδια ώρα ο Κυριάκος, ίσως, να τραβούσε για τον ναύσταθμο, ο Παντελής, ίσως, να σχολούσε απʼ τη ” Φωλιά “, ο Νίκος, σίγουρα, κάπου θα έπαιζε κιθάρα, ίσως, στο studio 42…

Ίδιο καλοκαίρι, Αιγαίο. Αρμενίζει ο «Ίκαρος» από Εύδηλο για Πειραιά. Δυο άνθρωποι με αγκαλιά μια κιθάρα, ανταμώνουν αυτοί και η μοίρα τους. Τσουκαλάς, Ανεστόπουλος.
Γνωστοί από το σχολείο, φίλοι, μια γειτονιά. Κλωτσά η σχέση να φύγει και οι καρδιές χτυπούν, ταιριάζουν τα χνώτα και οι αγάπες. Σʼ εκείνο το ταξίδι…” τα όνειρα εδώ κάπου αρχίζουν “… Στην επόμενη πρόβα ήταν τέσσερις.
Στούντιο του Σόλωνα, Νέα Ζωή. Πολύχρωμα φώτα, ενισχυτές, τύμπανα, πλήκτρα!
Νιώθουν στο φυσικό τους χώρο. Παίζουν με απίστευτο δυναμισμό και τα τραγούδια ξεπηδούν το ένα πίσω απʼ τʼ άλλο, μαγευτικά! ” Το Φάντασμα “, “Ακακία “,”Virginia Claim”, ήταν μερικά από αυτά. Η δημιουργικότητα φτάνει στο ζενίθ. Μυστική λέξη : Christian Brothers!
Εδώ κάτι συνέβαινε! Βαθειά στο πίσω μέρος του μυαλού τους, πέρα από τη λογική, η μοίρα άρχιζε να υφαίνει όλους τους πιθανούς δρόμους που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν από δω και στο εξής, χτίζοντας γέφυρες κι ανοίγοντας γκρεμούς, για τον καθένα μα και για όλους μαζί, δοκιμάζοντας την πίστη και την αντοχή τους.
Όμως, πάντα κρίνουμε από το αποτέλεσμα. Αρχές ʽ 91 και ο Σωτήρης αποχωρεί από τη μπάντα. Η ουσία πίσω από τα “γιατί” βρίσκεται στο ότι καμία κατάσταση, είτε όμορφη είτε άσχημη δεν κρατά για πάντα. Από τη στιγμή που γεννιέται, με τα συναισθήματα που δημιουργεί, είναι σαν να ζητά το αντίθετό της να σπρωχτεί, να κάνει κύκλο, να ολοκληρωθεί.
Σʼ αυτόν τον αέναα περιστρεφόμενο τροχό, όπου το αποτέλεσμα γεννά αιτίες που με τη σειρά τους οδηγούν σʼ άλλα αποτελέσματα, είναι που μαύρα σύννεφα μαζεύονται στον ουρανό της μπάντας. Σύννεφα που έφεραν και φέρνουν καταιγίδες που άλλοτε μπορούν να αποφευχθούν κι άλλοτε τις προκαλούν οι ίδιοι ωσάν νέοι μα άπειροι βροχοποιοί.

Αρχές του ʽ 91, χειμώνας, και το όνομα βρίσκεται. Διάφανα Κρίνα. Από ένα τραγούδι και μʼ ένα ταυτόχρονο εμπνευσμένο ” κλικ ” στα μυαλά τους. Καλό σημάδι.
” Θα πάρω εγώ το μπάσο”,είπε ο Θάνος. Αν εξαιρέσουμε το σπάσιμο ενός πλήκτρου του πιάνου από την πτώση ενός πιατινιού, το σπάσιμο του πεταλιού της μπότας των ντραμς από πολλούς θεωρείται φυσιολογική φθορά. Για τον Σόλων όμως, δεν ήταν έτσι και τα
” Κρίνα” μένουν στο δρόμο. Ένας φίλος ο Θωμάς, μπασίστας σε μια ρέγγε μπάντα, τους ” Κιλιμάντζαρο”, δίνει λύση: ” Γιατί δεν πάτε στον Τζώνη!”
Studio 42, στη καρδιά του Αιγάλεω, διαθέτει και μπάσο! Οικοδεσπότης ο Γιάννης Ζερβάκος, άνθρωπος που σε βλέπει και ανοίγει τα χέρια του. Ζεστός, εγκάρδιος, έτοιμος να βοηθήσει. Πέρασαν καμπόσους μήνες εκεί, οι τρεις τους και ο Γιάννης. Άλλοτε με ταξί, άλλοτε με λεωφορείο, Νέα Ζωή - γήπεδο Αιγάλεω. Μπύρες από το γωνιακό ψιλικατζίδικο, κρασί, ούζο, ουίσκι από την ” Κάβα 21″(!!), πολλά τσιγάρα και ” Πρόσωπα Γκρι”, ” Παρείσακτος”, ” Ο Ουρανός Του Βεδουίνου”, οι καρποί της εποχής αυτής.
Τα πάντα εξελίσσονταν μʼ απίστευτες ταχύτητες. Το πρώτο live δεν άργησε να έρθει.
Τα ” Κρίνα” καίγονταν να φτάσουν στη πηγή, εκεί απʼ όπου ξεπηδούν όλα τα δεδομένα.
Η ζωντανή εμφάνιση, το ξεμπρόστιασμα.

1991. Καλοκαίρι. Πλατεία Φυλακών Κορυδαλλού με τους ” Ωχρά Σπειροχαίτη”.
Τριάντα λεπτά ακατέργαστου RʼN'R με “γκαραζιέρικο” παίξιμο. Ο ενισχυτής της κιθάρας κόντευε να εκραγεί, τα τύμπανα ασελγούσαν στα τραγούδια και ο Θάνος έκανε στις φωνητικές του χορδές ότι ακριβώς έκανε και στις χορδές του μπάσου.
Επόμενο live. Χαϊδάρι, φεστιβάλ στο Παλατάκι. Ένα μπουκάλι βότκα στα στομάχια, μια κιθάρα, δυο μπαγκέτες και πάνω στη σκηνή. Κάπου ανάμεσα στο κοινό έστεκε και ο Νίκος ο Μπάρδης και κοιτούσε… κοιτούσε και άκουγε…

Ένα ένα τα κάστρα έπεφταν και οι απαιτήσεις τέθηκαν από την αρχή ισχυρές προς τους ίδιους τους εαυτούς τους. Απαιτήσεις για έναν ιδιωτικό χώρο και για νέα μέλη, να μοιραστούν το όνειρο, να το κάνουν πιο πραγματικό.
Λίγο μετά το καλοκαίρι προστίθεται στη παρέα και ο Νίκος Τσουκαλάς, αδερφός του Κυριάκου και φίλος εδώ και χρόνια των υπολοίπων. Κιθαρίστας κι αυτός, πιο πριν έπαιζε στους ” Χωρίς Ανάσα”. Είχε χώρο για πρόβες. “Ελάτε σπίτι μου”, είπε. Ήταν ένα μικρό δωματιάκι στην ταράτσα του σπιτιού του. Απίστευτη τύχη. Ήταν στριμωγμένα αλλά ελεύθερα από χρόνο. Άρχισαν να φαντάζονται τον μπασίστα τους. Βάζουν αγγελία στην μουσική εφημερίδα “ΟΖ”. Ανταποκρίθηκαν δυο άτομα. Δεν ταίριαξαν όμως και η αναζήτηση σταματά εδώ διότι πριν περάσει καλά καλά ένας μήνας, χρειάστηκε να φύγουν από το σπίτι του Νίκου επειδή ο θόρυβος που προκαλούσαν ήταν πάνω από τις αντοχές των περίοικων. Έτσι ξαναγύρισαν στο παλιό, καλό, studio 42 που τόσο όλοι τους αγάπησαν.

Λίγο καιρό μετά αποχωρεί και ο Νίκος Τσουκαλάς. “RʼN'R Never grassed”,είχε πει κάποιος, καλώς ή κακώς. Τα “Κρίνα” συνεχίζουν τρίο. Συνεχίζονται και οι εμφανίσεις σε συνοικιακά μπαράκια ώσπου το χειμώνα του ʽ 92 η τύχη χαμογελά. Βρίσκεται χώρος. Άλλος χώρος.
Υπόγειο αυτη τη φορά. Αγοράζουν όργανα, με τον Κυριάκο πάντα έτοιμο, με τον P.V. και την Lucile αγκαλιά, μαέστρος και οργανωτής της ηχητικής τους ταυτότητας. Rogers τύμπανα, Farfissa για το μπάσο, μια Lem κονσόλα για τη φωνή, φτιάχνουν τα ηλεκτρικά και ξεκινούν τις πρόβες. “Υπόγεια Πρόβα”, “Πολεμικό Ανακοινωθέν”, “Παρείσακτος”, “Αναστεναγμός”.

Ανθίζουν τα κρίνα στην καρδιά του χειμώνα; Αν ναι, τότε τι κρίνα θα είναι αυτά;
Ένα απόγευμα, κατέβηκε τη σκάλα του υπογείου ο Παντελής. Ψηλός, αδύνατος, με μια φάτσα που δύσκολα συναντάς κι ακόμα πιο δύσκολα ξεχνάς, άνθρωπος φτιαγμένος από την ίδια πάστα, ρομαντικός κι ευαίσθητος, προχωρούσε σε παράλληλα μονοπάτια με τους υπόλοιπους. Μέσω ενός κοινού τους φίλου ήρθε σε επαφή με τα “Κρίνα” και ταιριάξανε τα χνώτα και τα όνειρα.
Όμως όπως έλεγε και ο αξέχαστος H.P.Lovecraft, “…για κάθε όνειρο που οι άνεμοι μας φέρνουν, χιλιάδες όνειρα δικά μας παίρνουν…“. Δεν ήταν μόνο ο πόλεμος στον Κόλπο η συμφορά εκείνο το καλοκαίρι, ήταν και η πλημμύρα στο υπόγειο που τους ανάγκασε να “ξεσπιτωθούν” για μια ακόμα φορά. Μισό μέτρο νερό στο υπόγειο, να καθρεπτίζεται η στάθμη στα μάτια τους, να τους πνίγει.
Επιστροφή, που αλλού, στο πάντα φιλόξενο “Studio 42″.

1993. Μέσα στους αρκετούς μήνες που πέρασαν στο “42″, η μεγαλύτερη και ευτυχέστερη στιγμή γράφτηκε με την “είσοδο” του Νίκου Μπάρδη. Ο Νίκος είχε από καιρό φανταστεί τον εαυτό του να παίζει μαζί τους, ακούγοντάς τους, εκεί στο “42″. Διακριτικός κι ευαίσθητος με μια μεγάλη δημιουργική διάθεση και πάνω απ΄ όλα πειραματιστής δεν άργησε καθόλου να κερδίσει τις καρδιές τους και να δέσει μαγικά το σχήμα δίνοντάς του την κατάλληλη ισορροπία.
Πρώτη εμφάνιση στο ΑΝ club στην πρώτη τους έξοδο στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Οι τοίχοι του “42″ ολοένα γέμιζαν με αυτοσχέδιες αφίσες των συναυλιών τους. Τα καινούρια τραγούδια γίνονταν πιο “έξυπνα”, πιο περιεκτικά από πρίν, πιο μελωδικά. Χωρίς να απαρνηθούν τις ρίζες τους και την παιδεία τους, τα “Κρίνα” αφομοίωναν συνεχώς τα ερεθίσματα από τον κόσμο γύρω τους που συνεχώς άλλαζε.
Έτσι τέλη του ΄93 παίρνουν την απόφαση πως ήρθε ο καιρός να αποτυπώσουν σε βινύλιο δείγματα της δουλειάς τους ικανοποιώντας έτσι ένα όνειρο ( το πρώτο όνειρο ) και ταυτόχρονα δίνοντας ένα ραντεβού με την Ιστορία. Σε λίγους μήνες ο Θάνος και ο Τάσος θα έφευγαν στην υπηρεσία της μαμά-πατρίδος. Έτσι με τη βοήθεια του Ζερβάκου στο “42″ πραγματοποιήθηκε το πρώτο demo με πέντε τραγούδια: “Αναστεναγμός”, “Προσευχή”, Πολεμικό Ανακοινωθέν”, “Λιώνοντας Μόνος”, “Κάτω απʼ το Ηφαίστειο”.Μάλιστα το “Κάτω απʼ το ηφαίστειο” ήταν το πρώτο από την στιχουργική δουλειά του Παντέλη, μέχρι τότε ο Θάνος ήταν ο απόλυτος στιχουργός. Το demo φτάνει στα χέρια του Θοδωρή Κρίθαρη στην Wipe Out .Συμφωνεί και το χειμώνα του ΄94 ηχογραφούν το πρώτο τους επτάιντσο “Κάτω απ΄το Ηφαίστειο - Λιώνοντας Μόνος” στον Περισσό σ΄ ένα στούντιο της Columbia.
Εκεί στο περίφημο P.D.R. ,θα είναι η πρώτη τους επαφή με τέτοιους χώρους “επεξεργασίας θαυμάτων”, όπως και η πρώτη τους επαφή με τον Κώστα Βάμβουκα που έκανε την ηχοληψία, βοήθησε στην παραγωγή και στάθηκε οδηγός για τα “Κρίνα” σʼ έναν άγνωστο δρόμο που μόλις είχαν αρχίσει να βαδίζουν. Σάν τέτοιος λοιπόν, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία τους, αλλά τρία χρόνια αργότερα.

Ένα μήνα μετά την ηχογράφηση του επτάιντσου, χτυπά το τηλέφωνο. Ο Κρίθαρης προτείνει τη συμμετοχή των “Κρίνων” στη συλλογή που θα εξέδιδε η Wipe Out με τίτλο “Το Μαγικό Βοτάνι”. Μεγάλη ευκαιρία! Και μπαίνει εδώ το ερώτημα: καινούριο τραγούδι ή παλιό; Εδώ έγινε και η πρώτη καθοριστική επιλογή για το μέλλον της μπάντας.
Φυσικά καινούριο!!!! Τόσο καινούριο μάλιστα που δεν υπήρχε ακόμα.
Υπήρχε κάτι άλλο όμως…
Πριν λίγες μέρες ,ένα άχαρο μουντό μεσημέρι, στο λεωφορείο για την Αθήνα, ο Θάνος σκέφτεται την Κατερίνα Γώγου, που τόσο απότομα και τόσο νωρίς άφησε κενή τη θέση της.” Αυτό για την Κατερίνα”,είπε στους υπόλοιπους δείχνοντάς τους τους στίχους πάνω σ΄ ένα κομμάτι εφημερίδας. Οκτώ ώρες στο studio “Praxis” με τον Coti-K. και η “Μουχλαλούδα, η μπαλάντα της φωτιάς” ήταν γεγονός! Ένας τίτλος που ομολογουμένως μπέρδεψε πολλούς μα ένα τραγούδι που ακούστηκε πολύ, τόσο ώστε να εντυπωθούν τα “Κρίνα” στη συνείδηση του κόσμου.
Έτσι το Μάρτη του ʽ 94 μʼ ένα επτάιντσο που κοντεύει να εξαντληθεί (κόπηκε μόνο σε 500 αντίτυπα), μʼ ένα τραγούδι σε μια συλλογή να παίζεται στο ραδιόφωνο και δύο από αυτούς στο στρατό, τα “Κρίνα” κάνουν ένα διάλειμμα που κράτησε μέχρι και το Φθινόπωρο του ʽ 95 οπότε και επέστρεψαν, ώστε να προετοιμαστούν, όλοι μαζί, για ένα ακόμα μεγάλο βήμα στο ραντεβού τους με την ιστορία (το δεύτερο όνειρο) τον Χειμώνα του ʽ 96.
Όμως, συναυλιακά, τα “Κρίνα” θα μείνουν άπρακτα ουσιαστικά μέχρι την Άνοιξη του ʽ 97 από ένα τραγικό συμβάν:
Πρώτη Μαίου του ʽ 95, ένα ατύχημα με τη μηχανή θα κρατήσει τον Κυριάκο πολλούς μήνες στο κρεβάτι.

1996. Χειμώνας. Με δώδεκα τραγούδια στις “αποσκευές” τους, τα Κρίνα μπαίνουν στο Praxis με ηχολήπτη τον Λάμπρο Σφυρή και μʼ ένα καινούριο μέλος στη σύνθεσή τους τον Παναγιώτη Μπερλή, έναν παλιό γνωστό και φίλο, που θα ηχογραφούσε πλήκτρα και πιάνο στα τραγούδια . Μέσα σε ένα μήνα περίπου το “Έγινε η απώλεια συνήθειά μας” ήταν γεγονός. Περιείχε δεκατέσσερα τραγούδια -δώδεκα συν δύο, το “Δίπλα σου σαν… πάντα” και το “Δ” που δημιουργήθηκαν επί τόπου.
Έτσι για πρώτη φορά τα Κρίνα αρχίζουν τα live έχοντας πλέον δισκογραφική δουλειά, αφήνοντας πίσω σιγά σιγά τα παλιά τους τραγούδια, αφήνοντας πίσω τα παλιά τους λημέρια.
Πρώτο live στο club της οδού Ασωμάτων και ακολουθεί το “Δίπλα στο ποτάμι” για να φτάσουμε στον Ιούνιο του ʽ 97 όπου θα φιλοξενηθούν από το Rockwave Festival, τη δεύτερη μέρα μαζί με τους Love in Sadness, Flowers of Romance, New Model Army και The Sisters Of Mercy.
Eκτός από τις πύλες του Rockwave, εκείνη τη χρονιά, ανοίγουν και οι πόρτες για κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή συνεργασία με τον Κώστα Βάμβουκα . Ο Κώστας, με το γέλιο να εναλλάσσεται με τη δημιουργική τρέλα στο βλέμμα του, θα γίνει το έβδομο μέλος της μπάντας, ωθώντας τα πράματα εκεί όπου κανείς άλλος δεν θα μπορούσε, προσφέροντας, πολλές φορές, στην ισορροπία την άγρια ομορφιά της ακροβασίας.
Με ηχολήπτη τον Κώστα, το ʽ 97 θα φύγει με τρία ακόμα live, στο φεστιβάλ του Άρδα, στη Υδρόγειο στη Θεσσαλονίκη και στο ΤΝΤ στα Γρεβενά, συνολικά έξι συναυλίες που τα Κρίνα θα τις θυμούνται για πάντα.

Το 1998 θα έρθει με τους καλύτερους οιωνούς. Η μπάντα αφήνει οριστικά το αγαπημένο “studio 42″ για να στεγαστεί σε δικό της χώρο. Μονοκατοικία με αυλή και απεριόριστο χρόνο για χαλάρωση και πρόβες. Αποφασίζουν να αφήσουν τις δουλειές τους για να αφοσιωθούν στη μουσική και ότι ήρθε η στιγμή για το δεύτερο μεγάλο τους δίσκο.
Πάλι στο “Praxis” και το “Κάτι Σαράβαλες Καρδιές” θα είναι η νέα τους παρεμβολή στην Πραγματικότητα η οποία θα ξεδίπλωνε μπροστά τους άπειρες επιλογές. Νέοι δρόμοι, νέοι άνθρωποι, νέες αγάπες. Ξεχωριστή στιγμή ήταν η συμμετοχή του Αλκίνοου Ιωαννίδη σʼ αυτό το δίσκο.
Η πρώτη τους εμφάνιση στο club “ΡΟΔΟΝ” θα γίνει στις 25 Απριλίου του 1998.
Μέσα σʼ αυτό το χρόνο και στον επόμενο, τα Κρίνα θα δώσουν live σʼ όλη την Ελλάδα σχεδόν. Η μπάντα είναι on the road. Εννιαθέσιο βαν, φορτωμένο πίσω με τα όργανα και τους ενισχυτές και το κοντέρ να γράφει. Ατελείωτα χιλιόμετρα, μέσα στο βάν, ο ένας δίπλα στον άλλο και οι καρδιές να ανοίγουν. Κι έτσι να βγαίνουν όλα στη φόρα. Το φως και το σκοτάδι.
Να τρέχει το βαν μες την ομίχλη, το cd να παίζει Deus, οι μπύρες να γυρνούν… κάποιος φωνάζει, thatʼs rock ʽnʼ roll…,οι πόλεις να εναλλάσσονται η μια την άλλη, νέες πόλεις, άλλα μαγαζιά, διαφορετικοί άνθρωποι, καινούριες αγκαλιές, περισσότερα γέλια, λίγα ακόμα δάκρυα, κι έκει, ο χρόνος σταματά, επιβραδύνει μέχρι που σταματά τελείως και όλα γίνονται, όλα συμβαίνουν τώρα, σʼ ένα μεγάλο, άπειρο ΤΩΡΑ !
Έχουμε ανακαλύψει τη μηχανή του χρόνου! Είμαστε χρονοταξιδιώτες!
Τέλη του ʽ 99, επιστροφή στην Αθήνα, που αρχές Νοεμβρίου, ζει ένα μεγάλο γεγονός. Οι Tintersticks έρχονται για δύο μέρες στη “Σφεντόνα”. Τους γίνεται πρόταση για support και δέχονται και τα Κρίνα ανεβαίνουν στη σκηνή για σαράντα λεπτά να παίξουν και για δύο ώρες back stage να δουν και να ακούσουν από κοντά τον Stuart Staples και την παρέα του.

Το 2000 θα σημαδευτεί από την αποχώρηση του Παναγιώτη και η αλλαγή αυτή θα φέρει την ανάγκη για νέους προσανατολισμούς.
Τα live συνεχίζονται ασταμάτητα, από πόλη σε πόλη. Εκεί κάπου ανάμεσα, βράδυ, σʼ ένα βρόγχο του αιτιατού, όπου δεν υπάρχει ο χρόνος, το βαν διασχίζει την ενδοχώρα και το μυαλό δουλεύει ασταμάτητα, τα Κρίνα αποφασίζουν να ορθώσουν τη δική τους φωνή .
Με τη δική τους δισκογραφική εταιρία , THIS IS MY VOICE, θα κυκλοφορήσουν το 2000 το ΕΡ «Είναι που όλα ήρθαν αργά» και το LP «Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές» και με μπροστάρη και οδηγό τον Κώστα Βάμβουκα, θα οργανώσουν την μεγαλύτερή τους περιοδία στην Ελλάδα το 2001 με κατάληξη την Αγγλία. Fish and chips και hot-dog με ψημένο κρεμμύδι στους δρόμους του Λονδίνου, του Μάντζεστερ, του Μπράϊτον, βόλτες στα δισκάδικα, στα δισκάδικα-καφέ, μαύρη μπύρα, καμπανάκι στις 11 το βράδυ και η ιστορία της Βρετανικής μουσικής σκηνής να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια τους.

Τι άλλο να πούμε; Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Το 2004 η THIS IS MY VOICE κλείνει και ο Κώστας Βάμβουκας αποχωρεί από το σχήμα. Είπαμε, δεν είπαμε; “…η ουσία πίσω απʼ τα “γιατί” είναι ότι…”. Διαρκώς άνθρωποι έρχονται και φεύγουν αφήνοντας τη σφραγίδα τους πάνω σʼ αυτούς που συνεχίζουν. Μέσα από τις ιδιόμορφες σχέσεις αυτό που εξερευνείς τελικά, κάθε φορά, είναι πλευρές του εαυτού σου και σκοπός του κάθε εξερευνητή είναι να είναι δίκαιος και όχι να αποδίδει δικαιοσύνη.

Μʼ ένα δισκάκι στο Fractal Press ( ηχογραφημένο από την ομάδα one hour before the trip)και τη μουσική επένδυση του θεατρικού “Δις Τζούλια”, τα Κρίνα φτάνουν, το 2003 να ηχογραφούν στο δικό τους χώρο το “Ό,τι απόμεινε απʼ την ευτυχία” με ηχολήπτες-συμπαραγωγούς τους Τίτο Καρυωτάκη και Χρήστο Χαρμπίλα. Αυτό θα είναι και το “κύκνειο άσμα” της this is my voice. O Kώστας Βάμβουκας παραδίδει τη σκυτάλη και ο Δημήτρης Γιάλας αναλαμβάνει τον ήχο των Κρίνων, δίνοντας νέα πνοή στον ήχο και στις σχέσεις.
Απʼ το 2004 τα Κρίνα στεγάζονται σʼ άλλο χώρο που εκτός από προβάδικο, αξιοποιήται δημιουργικά και για ηχογραφήσεις. Πιστοί στο όραμά τους για πειραματισμό το 2006 ηχογραφούν με τον Δημήτρη Γιάλα το ορχηστρικό “Ο Γύρος Της Μέρας Σε Ογδόντα Κόσμους”,

Και τώρα υπακούοντας σʼ ένα ακόμα κάλεσμα της αγάπης, καλούνται στην ουσία να βρουν τη δύναμη να χτίσουν γέφυρες, με υλικά τους ίδιους τους εαυτούς τους, για να ξεπεράσουν τους γκρεμούς που άνοιξε ή τυχόν νʼ ανοίξει μπροστά τους η μοίρα. Η ιστορία εξελίσσεται σε διαρκή ροή.
Είτε υποθέσουμε πως η ζωή και η τύχη είναι τροχοί που γυρνούν και πως το καλό διαδέχεται το κακό, όπως το φως το σκοτάδι, οπότε με υπομονή, σύνεση και ελπίδα όλα πετυχαίνονται, είτε πούμε πως το πάθος, η επιμονή, το όραμα και η αγάπη δίνουν στο φινάλε τη διέξοδο στις χαοτικές καταστάσεις της ζωής μας (ποιός θα αμφισβητούσε την ικανότητα του ανθρώπου με τέτοια εφόδια να διαμορφώνει το μέλλον του, η αλήθεια παραμένει η ίδια.
Χρειάζονται το ίδιο η επιμονή και η υπομονή, η σύνεση και το πάθος, το όραμα, η ελπίδα και η αγάπη για να ξεφύγει κανείς από τον πόνο τον αγκιστρευτή και τον Χρόνο που μας μετρά και μας τελειώνει. Να βάλει τάξη στο Χάος και να δημιουργήσει. Το θάρρος, σʼ αυτό το “επικίνδυνο παιχνίδι” δεν είναι παρά το δόλωμα που προκαλεί την τύχη η οποία, αργά ή γρήγορα θα σταθεί σʼ αυτόν που τολμά.

Συνοπτικά η πλήρης τους δισκογραφία:

1994 - Λιώνοντας μόνος / Κάτω απʼ το ηφαίστειο
1996 - Έγινε η απώλεια συνήθειά μας

1998 - Κάτι σαράβαλες καρδιές
2000 - Είναι που όλα ήρθαν αργά
2000 - Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές
2001 - Καινούργιος τόπος / Κάτω απʼ το ηφαίστειο
2003 - Ο,τι απόμεινε απʼ την ευτυχία
2005 - Ο γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους
2008 - Η αγάπη πάλι θα καλεί (αναμένεται)

και οι συμμετοχές τους:

1994 - Μαγικό Βοτάνι
1997 - Underground ʽ97
1998 - Underground ʽ98
2000 - Sessions 01
2001 - Στον Π.




Η αλήθεια είναι πως τα Διάφανα Κρίνα έχουν και φανατικούς φίλους (θα το καταλάβετε αν ποτέ βρεθείτε σε μία συναυλία τους) και φανατικούς εχθρούς (αυτό το έχω καταλάβει εγώ από διάφορες συζητήσεις που έχω κάνει αλλά και από άρθρα που έχω διαβάσει), ωστόσο το να κρίνει κάποιος τη μουσική τους και να αποφανθεί πως δεν είναι κάτι το αξιόλογο, είναι πραγματικά δύσκολο, αν μη τι άλλο τόσο οι στίχοι όσο και η μουσική είναι εξαιρετικά εμπνευσμένη και αμφότερα είναι σφιχτά δεμένα μεταξύ σου. Μια προσεκτική ακρόαση των λίγων δίσκων τους σίγουρα θα πείσει και τους πιό δύσπιστους.

Μερικοί στίχοι:

Οι έρημες πόλεις, τα φώτα που σβήνουν
σαν γέροι που κλείσαν τα μάτια και πίνουν
και συ να γερνάς μες της λήθης το ψέμα
κουφάρι απόγνωσης στου ήλιου το γέρμα.

Γλείφουμε τις πληγές στο άγιο σου δέρμα
σερνόμαστε κατάκοποι κοντά σου
και μεσ' στο παρεκκλήσι της καρδιά σου
κοινωνάμε στάχτη, πίκρα και αίμα.

Τα μάτια της λάμπουν σαν έναστρη νύχτα
τα χέρια της σκάβουν τον τύμβο της ήττας
και συ να ζητάς, να βρεις ένα τέρμα
σαν χάδι χαμένο, στης θλίψης το δέρμα.

Τα ποτήρια μείναν άδεια
ένας φίλος που 'φυγε νωρίς
το προσωπό του καθρεφτίζεται
στις γουλιές μας, στις ματιές μας
στις κραυγές μας, στις καρδιές μας.

Γέρασα μεσ' στην σιωπή σου ξεχασμένος τόσα χρόνια
σ' αυτόν τον τόπο τον λεπρό
κουφάρι θλιβερό.

Γλύφω το οξύ απ' τις ρωγμες των χειλιών σου και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο
τα χρόνια που περάσανε μ' αφήσανε μόνο να ψάχνω την πνοή μου στο νεκρό εαυτό σου.

Εκεί που η αγάπη εχεί τελειώσει
και σιγοσβήνουν των χαμένων οι λυγμοι
εκεί που το κορμί σου έχουν στοιχειώσει
τουρίστες της ζωής σου θλιβεροί.

Λυπάμαι που δεν έγινα μια θάλασσα για σένα
Να με κοιτάς νοσταλγικά με τα μαλλιά βρεγμένα
Λυπάμαι που δεν έγινα Σαχάρα να ουρλιάζεις
Κάτω από τ' άστρα από χαρά να κλαίς, ν' ανατριχιάζεις
Λυπάμαι που δεν έγινα βράχος να ξαποστάσεις
Βότσαλο αψηλάφητο να σκύψεις να το πιάσεις.

Λυπάμαι που δεν έγινα μια θάλασσα για σένα
Να με κοιτάς νοσταλγικά με τα μαλλιά βρεγμένα
Λυπάμαι που δεν έγινα Σαχάρα να ουρλιάζεις
Κάτω από τ' άστρα από χαρά να κλαίς, ν' ανατριχιάζεις
Λυπάμαι που δεν έγινα βράχος να ξαποστάσεις
Βότσαλο αψηλάφητο να σκύψεις να το πιάσεις.

Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες,
δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ,
του έρωτα εποχές, μάγισσες, ψεύτρες,
των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες!

Κάποιος έκλεγε με τύψεις
για όσα πρόδωσα εγώ
για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει
για όλα αυτά που δε θα δω

Να κουρνιάζω ερείπιο στα ερείπια επάνω
και να φτύνω σιωπές σ' άλλες δυό μου ζωές
που δε τρέχουν τα σύννεφα και πως ν' ανασάνω
με πατζούρια κλειστά και θνητούς πνεύμονες.

Κι εγώ που δεν σε γνώριζα μα πάντα σ' αγαπούσα
κι εγώ που σε φοβόμουνα και στη σκιά σου ζούσα
είχα ένα ψέμα για να ζω και εκτοξευμένος στο κενό
δε μπόρεσα να θυμηθώ γιατί πονούσα

Πόσο ακόμα θα υπάρχω στις ρακένδυτες μνήμες σου
πόσο ακόμα θα ψάχνω αιμοραγώντας με στίχους
την ανάσα απ' το γέλιο σου, τους τριγμούς απ'τα βήματα
της αγάπης το τρέμουλο στους σπασμούς της φωνής σου
τόσα χρόνια σπατάλησα να προσμένω τον ίσκιο σου
ένα χέρι ζεστό ας μου κλείσει τα μάτια

Ήταν τα χρόνια μας πληγές
σε κουρασμένες φτέρνες
φώνές που αντήχησαν νεκρές
μεσα σε άδειες στέρνες
δίχως να τους αποκριθεί
η ηχώ έστω μιας απάτης
κάτι σαράβαλες καρδιές
στο τσίρκο της αγάπης.

Δε θα δειπνήσω πια με τη μορφή σου
δε θα ζητήσω βάλσαμο απ' τα παλιά
θα μπω σε ένα πλοίο και θα ρωτήσω
στον άλλο κόσμο αν μοιράζουνε φιλιά

Γελώντας λούζομαι σε βιβλικές βροχές
κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μην με φοβάσαι
γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές
που με τυλίγουν σαν ομίχλη όταν κοιμάσαι

Οι στίχοι, είναι 100% αφιερωμένοι στην ανθρώπινη θλίψη, την αγάπη, τον έρωτα, την απώλεια και σε τίποτε παραπάνω.-

Δε θα βρεις κάτι περισσότερο και θα δε βρεις και κάτι λιγότερο, κάθε δίσκος είναι και μία μνεία στην αγάπη.

Τα Διάφανα Κρίνα για εμένα είναι ό,τι δυνατότερο και άμεσο έχω ακούσει από την ελληνική "ανεξάρτητη" μουσική σκηνή, είναι στίχοι που είναι πάντα στο στόμα μου μόλις τους ακούω, είναι συναυλία στο όρθιο με μία μπύρα στο χέρι (Λιολιώ σε αγαπώ ρε όπου και αν είσαι ), είναι θλίψη, είναι μεθύσι, μοναξιά και χίλια ακόμη συναισθήματα που τουλάχιστον εγώ με λίγα ακούσματα έχω νιώσει.








Όσοι τους έχετε ακούσει, συγγνώμη αν σας κούρασα, όσοι πάλι όχι να το κάνετε, αξίζει.


Ευχαριστώ.

borat.-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Ισως το μεγαλυτερο ποστ στο στεκι, οπου τιποτα δεν ηταν περιττο Ευγε νεε μου !

(πω πω...εχω μεινει πισω στα Διαφανα Κρινα, πρεπει να ακουσω του τελευταιους δισκους ! )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Chaostar.

Ελληνικό group, side project κάποιων μελών των γνωστών Septic Flesh. Κινούνται στον χώρο της κλασσικής μουσικής σε μια avantgarde προσέγγισή της, πλαισιώνοντας σκοτεινές μελωδίες με υπέροχα ορχηστρικά φωνητικά.

Μέλη:
Χρήστος Αντωνίου
Σπύρος Αντωνίου
Σωτήρης Βαγενάς
Ναταλί Ρασσούλη
Σαπφώ Σταυρίδου

Albums:
The underworld
Chaostar
Threnody
The scarlet queen
Underworld

Links:
Myspace
Wikipedia

Ένα δείγμα της δουλειάς τους (ακούστε και τα κομμάτια στο MySpace τους):

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Septic Flesh (πλέον Septicflesh).

Είχα αναφέρθει σε αυτούς και στο προηγούμενο post μου στο θέμα, παρουσιάζοντας το side project "Chaostar" μερικών μελών τους.

Οι Septicflesh θεωρούνται πλέον το καλύτερο και παραγωγικότερο group της ελληνικής metal σκηνής, όπως και ένα από τα ανερχόμενα metal groups διεθνώς. Εδραιώσαν αυτή τη φήμη μέσα από τα 11 προσωπικά albums τους, τα 3 projects που έχουν δημιουργήσει σε συνεργασία με άλλα groups και τα live τους σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και σε αρκετές χώρες του εξωτερικού.

Δημιουργήθηκαν το 1990 από τους Σωτήρη Βαγενά, Σπύρο Αντωνίου, Φώτη Γιαννακόπουλο και Χρήστο Αντωνίου. Το πρώτο τους mini lp "Temple of the lost race" ηχογραφήθηκε τον Δεκεμβριο του 1991 ενώ το πρώτο τους album "Mystic places of dawn" το 1994. Διατηρούν την ίδια σύνθεση μέχρι και σήμερα, με μοναδικό παροδικό πέρασμα αυτό της Ναταλίας Ρασούλη με την οποία το group ηχογράφησε τα albums "The orphidian wheel" και "A fallen temple".

Το group διαλύθηκε το 2003, διανύοντας μια επιτυχημένη έως τότε πορεία και επανενώθηκε τον Φεβρουάριο του 2007, όπου δημιούργησε το album "Communion" κάτω από το flag της Γαλλικής Season of Mist, ίσως το πιο καλοδουλεμένο album που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία του metal. Καθόλου άδικος ο χαρακτηρισμός αυτός, καθώς απότελεί ένα αριστουργηματικό συνοθύλευμα μελωδιών από τους χώρους του dark metal, του goth, του black metal και του μελωδικού death metal με αρκετά νεοκλασσικά/ορχηστικά ακούσματα, από μια ολόκληρη χωρωδία 80 κλασσικών οργάνων και 32 χωρωδών, υπό την καθοδήγηση του Χρήστου Αντωνίου.

Να σημειωθεί ότι στο group συμμετέχει στα keyboards, ο θρύλος του ελληνικού metal, Bob Katsionis (Nightfall, Firewind, Casus Belli, Imaginery, Retrospect και αλλού).

Η θεματολογία πάνω στην οποία αναπτύσσουν οι Septicflesh τα κομμάτια τους σχέτιζεται με σύγχρονους εφιάλτες, τεχνολογία και επιπτώσεις της, Μυθολογία των Αιγυπτίων και των λαών της Μεσοποταμίας, μυστικισμό και μαγεία.

Lineup:
Χρήστος Αντωνίου: κιθάρα και ορχηστρικά φωνητικά.
Σωτήρης Βαγενάς: κιθάρα και σχιστά/δαιμονικά φωνητικά.
Σπύρος Αντωνίου: κιθάρα και σχιστά φωνητικά.
Φώτης Γιαννακόπουλος (ή Fotis Benardo): Drums.

Albums:
Temple of the Lost Race (EP, 1991)
Mystic Places of Dawn (1994)
Esoptron (1995)
The Ophidian Wheel (1997)
A Fallen Temple (1998 )
The Eldest Cosmonaut (EP, 1998 )
Forgotten Paths (Compilation, 1999)
Revolution DNA (1999)
Sumerian Daemons (2003)
Communion (2008 )

Links:
Official
αρκετά ακόμα...

Μερικά δείγματα της δουλειάς τους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[love_angel]

SIMPLE PLAN...γαλλοκαναδεζικο groupaki.. κριμα που δεν ειναι ευρεως γνωστοι στην Ελλαδα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

SIMPLE PLAN...γαλλοκαναδεζικο groupaki.. κριμα που δεν ειναι ευρεως γνωστοι στην Ελλαδα!

Γράψε και τίποτα παραπάνω ντε!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[love_angel]

ok mr τσιπουρο!
χμ... το τραγουδακι αυτο ειναι απο το 3 album τους.. κυκλοφορησε περσυ... τωρα τελευταια πληροφορουμαι οτι το mad παιζει λιγο το when i am gone, το πρωτο δηλαδη single τους απο αυτο το δισκο! πολυ καλο κομματακι κ αυτο...
γενικα απο το πρωτο δισκο τους αξιζει ιδιαιτερα το pefect! ο στιχος του ειναι απλα ειναι φοβερος!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Γενιά του Χάους

Συνοπτικά:

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ [ΑΝΤΙΚΟΥΛΤΟΥΡΑ] - ΑΘΗΝΑ - 1982[/FONT]
Το Πάσχα του 1982, τρεις φίλοι από Αθήνα, ο Νίκος Βοσδογάννης κιθάρα, φωνή και στίχους, ο ξάδερφός του Νίκος Βοσδογάννης μπάσο και ο Θοδωρής Ηλιακόπουλος τύμπανα και στίχους δημιουργούν ένα συγκρότημα με όνομα "Αντικουλτούρα". Το '83 αποχωρεί ο Νίκος (κιθάρα) και στη θέση του έρχεται ο Κώστας Χατζόπουλος κιθάρα, στίχους και φωνητικά. Επίσης μόλις είχε έρθει στη μπάντα και ο 'Αρης Λαμπρίδης φωνή. Τότε η μπάντα μετονομάζεται σε "Chaos Generation" και στις αρχές του '84 σε "Γενιά Του Χάους". Στις 7 Απριλίου του '83 κάνουν ένα live μαζί με τους "Ex Humans" στο club "Σοφίτα" στην Πλάκα. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν μαζί με τους "Αδιέξοδο" το '83, την split κασέτα σε παραγωγή της "Art nouveau" με τίτλο "Καλή 'Ορεξη". Το '84 συμμετέχουν στη συλλογή "Διατάραξη Κοινής Ησυχίας". Το '86 βγαίνει ο πρώτος τους δίσκος από τη "Di-di Music" με τίτλο "Γενιά Του Χάους". Την ίδια χρονιά στις 14 του Νοέμβρη δίνουν μια επεισοδιακή συναυλία με τους Ολανδούς "Shrubs" και "The Ex". Το '89 ηχογραφούν το δεύτερο και τελευταίο τους δίσκο με τίτλο "Ρέκβιεμ" πάλι από τη "di-di music". Το '96 επανακυκλοφορούν οι δύο τους δίσκοι από τη "Wipe Out Records". Μέχρι το τέλος. το οποίο ήρθε το '89, από το group περνούν αρκετά μέλη, οι Δημήτρης Παππάς κιθάρα και φωνητικά, 'Ακης Αμπραζής μπάσο και φωνή, Γιώργος Δρακόπουλος πλήκτρα, Αλέξης Αλιφέρης μπάσο και πλήκτρα.

link

Για δική σας ενημέρωση, αναφέρω πως δε πρόκειται για ένα από τα πολλά πανκ συγκροτήματα της σειράς που θα κάνουν συναυλίες όπου να 'ναι μόνο για να γίνει ο κακός χαμός.
Όπως ο ίδιος ο Ηλιακόπουλος λέει, πρώτα από όλα εκφράζουν ιδέες (τόσο επίκαιρες btw) και ύστερα συναυλιακό ξέσπασμα.


Μερικά κομμάτια τους (ότι βιντεογραφημένο υπάρχει είναι σε κακή ποιότητα):









Και λίγο από πολλά:



Και μερικοί στίχοι (εδώ είναι τα αριστουργήματα κατά τη γνώμη μου):

ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΣ ΡΟΓΧΟΣ

Κρύα και στεγνή η αποψινή βραδυά κι ο θάνατος μας περιμένει
κραυγές απελπισίας και δάκρυα στα μάτια όσο κι αν φωνάξαμε
όσο κι αν προσπαθήσαμε δεν καταφέραμε να σωθούμε
το μιλιταριστικό και πολεμοκάπηλο σύστημά τους νίκησε πάλι.
Κανείς το θάνατο δεν μπορεί να αποφύγει
κανείς δεν πρόκειται να μας προστατεύσει.

Πάτησαν τα κουμπιά κι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στις ζωές μας
η ζωή μας δεν έχει σημασία για αυτούς
πεθαίνουμε εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους.
Ζήσαμε την παρακμή και την αποσύνθεση ενός ηλίθιου
αυτοκαταστροφικού κόσμου
Προορισμός μας η σαπίλα κι ο θάνατος.

Χωρίς κανένα λόγο χάνεται η ζωή μας
στις φλέβες μας το αίμα σαπίζει συνεχώς
αγωνία και κραυγή, καμμιά ελπίδα για ζωή.
Δεν πρόκειται να ζήσουμε το τέλος θ' αντικρύσουμε
Σάρκες ματωμένες, φρικτά κομματιασμένες
δάκρυα και κραυγές, χάθηκαν όλες οι ζωές.

ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΚΡΑΤΙΑ

Δικαιώματα που ξέρατε τώρα δεν υπάρχουν
υπάρχει μια σκατοζωή και μια τυφλή υπακοή
με την εκμετάλλευση και τον ηλίθιο φόβο
οι μαλάκες αρχηγοί σου γαμάνε την ψυχή.

Δεν είναι δημοκρατία, δεν είναι ελευθερία
είναι μόνο μια μπασταρδοκρατία.

Παντού λογοκρισία και βρώμικες παγίδες
συνέχεια σε ελέγχουν ακόμα και όταν φτύνεις
ψέματα σου λένε για αγάπη και ειρήνη
και στο φαΐ σου ρίχνουν μισό κιλό στρυχνίνη.

Ως πότε θα ανεχόμαστε στη μάπα να μας φτύνουν
και θα τους αφήνουμε το μέλλον μας να σβήνουν;
Συνέχεια μας κτυπούν στις φυλακές μας ρίχνουν
μα ότι και να κάνουν το στόμα δε μας κλείνουν. Ποτε!

Για ποια ελευθερία μιλάμε;
Για ποια δημοκρατία μιλάμε;
Εμείς μιλάμε μόνο για μια
μπασταρδοκρατιά.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΥΠΟΠΡΟΪΟΝΤΑ

Απλώνουμε γύρω μας τη μαύρη σημαία
Αφήστε ήσυχη τη νεολαία
Μέσα από το κόμμα σου και τις παρατάξεις
Ο ρατσισμός το μόνο που έχεις να αντιτάξεις
Εσείς οι εραστές της σάπιας εξουσίας
Εμείς οι βιαστές της απάθειας και ησυχίας
Με ποιο δικαίωμα θα μας καταδικάσεις;
Πρόβατο πολύχρωμο το κεφάλι σου θα σπάσεις

Πόρνες, πρεζάκηδες, πανκς, αναρχικοί
Θάβεις αλύπητα οποιαδήποτε ψυχή
Σκέψου όμως πως τους έφτιαξες εσύ
Και η παραφροσύνη βασίλεψε στη γη.

Ο αρχηγός σε πρόσταξε τον κόσμο αυτό να αλλάξεις
Τους εξωκομματικούς αμέσως να πατάξεις
Το κόμμα είναι της ζωής σου ο σκοπός
Και θα 'θελες να γίνει της Ελλάδας ο φρουρός
Μακριά από αυτά στεκόμαστε χωρίς να τα κοιτάμε
Να ζήσουμε ανενόχλητοι το μόνο που ζητάμε
Στο αίμα μια εξέγερση μπορείς να καταπνίξεις
μα αυτό που έχουμε μέσα μας ποτέ δεν θα το σβήσεις

Καμικάζι, χούλιγκανς, τσαντάκηδες, "νονοί" (χα χα!)
Στήστε τους στον τοίχο είναι πολύ κακοί
ή στα ψυχιατρεία ίσως είναι τρελοί
Ρώτα τον λιποτάκτη να σου πει για τη ζωή.

ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ
Παπάδες, μπάτσοι ,δικαστές πολιτικοί στρατιωτικοί
Όλοι αυτοί είναι ένοχοι και στο ειδώλιο εμείς
Για το πανικό αδίκημα που λέγεται ζωή
Πολλή τεχνολογία και εμάς μας μαστίζει η ανεργία
Ο πόθος για ελευθερία έγινε αμαρτία
Δεν υπάρχει εκτόνωση μοναχά ναρκωτικά
Την θέση των ιδανικών την πήραν τα λεφτά

Το μέλλον είναι φέρετρο και ανάσα σταχτή
Κατάντησε η ζωή σκατά κι ο θάνατος φίλος
Γενιά του χάους …

ΨΥΧΡΕΣ ΤΟΞΙΝΕΣ
Είναι ένα ξυλιασμένο πτώμα με τις φλέβες τρυπημένες
Είναι η ζωή διπλωμένη στα δύο, ζητώντας άδικα διέξοδο
Είναι η ζωγραφιά της απελπισίας και αποπάνω της τα γκλόμπ
Είναι η ανταλλαγή χρηματών, δόσης, πίσω από "ένδοξα" πηλίκια
Είναι η κραυγή για ζωή, στην πύλη του ψυχειατρείου
Είναι μόνο μούχλα στο υπόγειο, κι ο "εγληματίας" τοξικομανής
Είναι μάτια ψυχρά, χωρίς νόημα, καρφωμένα στο άδειο ταβάνι
Είναι η πεταμένη στα σκουπίδια ψυχή, που μάταια γυρεύει απάντηση
'Ηταν ένα ακόμη αποτέλεσμα της άγνοιάς σας
και μια ακόμα αδικοχαμένη ζωή
'Ηταν μια ακόμα είδηση για τις εφημερίδες ΣΑΣ
που τόσο γρήγορα θα ξεχαστεί.
Ψυχρές τοξίνες - μες στα μυαλά σας
Ψυχρές τοξίνες - στα όνειρά σας
Ψυχρές τοξίνες - για το θάνατο σας
Ψυχρές τοξίνες - δώρο από το κράτος σας
Κάποιος άνθρωπος πεθαίνει μόνος
οι κραυγές του δεν φτάνουν στα αυτιά σου
δεν αντέχουν όλοι τον πόνο
ο πόνος σκοτώνει την λογική, παραλύει τα ένστικτα .
Και σαν λυτρωτής, φτάνει ο Θάνατος
για να στήσει το σκηνικό της φθοράς
για να ρίξει την αυλαία με μιας.
Αδιαφορείς, γιατί δεν καταλαβαίνεις,
ρίξε όμως μια ματιά σ` εκείνο το υπόγειο,
ο τοίχος γράφει:
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ , ΒΑΡΕΘΗΚΑ , ΑΗΔΙΑΣΑ...
Ψυχρές τοξίνες - κουράστηκα
Ψυχρές τοξίνες - βαρέθηκα
Ψυχρές τοξίνες - αηδίασα







ΣΤΙΓΜΑ


Θαύμασε το λουλούδι, πριν να μαραθεί,
θαύμασε το δάκρυ, πριν στεγνώσει,
θαύμασε τη μέρα, πριν νυχτώσει,
αγάπησε την ομορφιά, πριν σε προδώσει.
Γιατί αυτό που θαυμάζεις σήμερα,
να ξέρεις πως δε διαρκεί για πάντα...
Είναι ήχος που σπάει τη σιωπή,
είναι φως που διαπερνά τη σκοτεινιά,
είναι γιατρειά ανίατης αρρώστιας,
είναι ελπίδα για μικρά παιδιά.
Κι όσο καλό κι αν σου φαίνεται πως είναι,
τόσο εύκολα μπορεί να σκοτώσει.
Αυτό το κάτι, άλλοι το λένε ομορφιά
κι άλλοι το λένε θάνατο.




ΜΑΥΡΟ - ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΗΣ


Πλαστικά λουλούδια πίσω απο γυαλισμένες βιτρίνες
Βαμμένα πρόσωπα για να δείχνουν όμορφα
Αίμα από χαμόγελα καθημερινής υποκρισίας
Σκιές στο μυαλό σου τα αναπάντητα ερωτηματικά

Τρέξιμο και βιασύνη που δεν μπορείς να καταλάβεις
Μια κούρσα ενάντια στον χρόνο χωρίς κανένα νικητή.
Δεν θα μεγαλώσει το λουλούδι
αν με αίμα το ποτίσεις

Δεν θα διακρίνεις καθαρά το πρόσωπό σου
μέσα απο θρυμματισμένο καθρέφτη.
Όταν το μικρό παιδί ζητήσει αγάπη
άστο να πνιγεί στα ικετευτικά του δάκρυα

Όταν ο ετοιμοθάνατος ζητήσει ελπίδα
χάρισέ του ένα περίστροφο.
Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρός
ίσως όχι η εξουσία, η ανεργία, τα σχολεία
ίσως όχι ο στρατός

Ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός
να είν' η φριχτή ασημαντότητα
που χαρακώνει την ψυχή σου.
Να είν' η φριχτή ασημαντότητα
στην αποξένωση της μεγαλούπολης.

Έτσι κι αλλιώς, όσο και να προσπαθήσεις
ένας νεκρός δεν θα μπορέσει ποτέ
να δείξει χαρούμενος
Θα πονέσεις, μα θα το δεχτείς
λόγω υγιεινής επιβίωσης.


ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ


Όταν παριστάνεις το θύμα της μοίρας
κι απ' τα μάτια σου ψεύτικα δάκρυα κυλούν,
οι θεοί θα μένουν πάντα απαθείς.
Όταν τους τυφλούς Φαρισαίους πιστέψεις
κι απ' τη λέπρα της ψευτιάς τους μολυνθείς,
μπρος στην αλήθεια θα αρνηθείς.
Όταν το θάνατο παράλογα φοβάσαι
κι αιώνια θα 'θελες να ζεις,
από την ύλη θα κρεμαστείς.
Βλέπω γύρω μου παντού
μικρούς ξεπεσμένους θεούς.
Δεν καταλαβαίνω γιατί
το "εγώ" χλεύαζει τον θεό.
Όταν με φτηνές επιθυμίες δεσμευτείς
κι απ' τα όρια της σάρκας εξαρτηθείς,
μέσα στο ψέμα θα βυθιστείς.
Όταν δεχτείς μόνο τη δύναμη να ψάχνεις
και τον σκληρό κι αυθεντικό να παριστάνεις,
μέσα στην άγνοια θα ξεχαστείς.
Όταν κάθε έκφραση της ύλης αγνοήσεις
και τον εαυτό σου σκληρά πολεμήσεις,
τότε και μόνο θα λυτρωθείς.
Μέσα από το ψέμα, η αλήθεια.
Μέσα από τον πόνο, η δύναμη.
Μέσα από τον φόβο, το θάρρος.
Μέσα από το μίσος, η αγάπη.
Μέσα από τον θάνατο, η ζωή.
Μέσα από την άγνοια, η γνώση.
Μέσα απ' την ανυπαρξία, η ύπαρξη.
Μέσα από το τέλμα, η πίστη.

ΑΜΟΚ

Αναμνήσεις σκεπασμένες
με την σκουριά του χρόνου που ξεχνάει
και πίστη που αργοπεθαίνει μαζί
με τ' αμπαρωμένα μυαλά.
Το συναίσθημά μου
μ' αγκαθωτό σύρμα θα τυλίξω
καθώς εσύ θα κουβαλάς
κάποιων άλλων τον χρυσό σταυρό
και με χαρά θα σταυρώνεσαι
για κάποιον άγνωστο θεό,
η θέλησή μου θα εκτροχιαστεί
και θα σου φτύσει την ψυχή.
Αμόκ κρυφού φόβου.

ΚΡΑΧ

Ηθική και αποσύνθεση, κοινωνικά αποδεκτή.
Σχέσεις άρρωστες, σχέσεις σάπιες.
Όνειρα φτηνά, μοντέλα συμπεριφοράς.
Φιγούρα, περιτύλιγμα, περιεχόμενο κενό.
Μα το κενό δεν επιστρέφεται, καταστρέφεται.
Αγάπες με συντηρητικά, ήρωες και βιαστές.
Υψηλά ιδανικά, με ημερομηνία λήξεως.
Συναίσθημα σ' εκπτώσεις, οδυνηρές επιπτώσεις.
Μηδαμινές απαιτήσεις κι αβάσταχτες ενοχές.
Μα οι ενοχές δεν είναι κριτήριο, είναι δηλητήριο.
Ακριβά ελαφρυντικά, γυάλινα συγχωροχάρτια.
Άλλοθι ο εφυσηχασμός, κατεστημένος φασισμός.
Ματαιοδοξία, κορεσμός, αδιέξοδο, πολιτισμός.
Άνθρωποι κουρέλια, σταύρωση με χρυσά καρφιά.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την αδυναμία.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την μοναξιά.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την ευαισθησία.
Είναι που κανείς δεν σέβεται τον εαυτό του.




ΡΕΚΒΙΕΜ (ΓΙΑ ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΥΣ ΘΕΟΥΣ)

Μικρά αδύναμα ανθρωπάκια στο όνομα του πολέμου ριγούν
Ανεύθυνοι βλάκες επαναπαύτηκαν όταν λίγες γνώσεις απόκτησαν
Βολεμένα σκουλήκια σε φτωχούς ετοιματζίδικους προβληματισμούς
Άγνοια και φόβος τη ξεχασμένη ανθρωπιά τροφοδοτούνε με σκουριά
Εξουσία, ιεραρχία, καταπίεση, ανταγωνισμός - Ηλίθιος αυτοσκοπός
Συμφέρον, ψέμα, χυδαία βλέμματα αγοράς, εμπόριο και σεξ
Πουλημένες επαναστάσεις, βιομηχανία κοινωνικών φαινομένων
Ο ρόγχος μιας κοινωνίας, γραφείο τελετών "Η Δικαιοσύνη"
Σύγχρονες φυλακές, τεχνολογία μοναξιάς και ηλεκτροσόκ
Οι τουρίστες επισκέπτονται μουσεία και όχι ψυχιατρεία
Πολυτέλεια και χλιδή γιατί η σαπίλα μας βρωμάει πολύ
Καλλίτερες συνθήκες ζωής, κέντρα αποτοξίνωσης περιττών συναισθημάτων
"Γάμα τες όλες - ή είσαι άντρας ή ξεφτιλισμένη αδερφή"
Γυναίκα δυναμική κι απελευθερωμένη τα πόδια σου κράτα ανοικτά
Κραυγές απόγνωσης εκλιπαρούν το θείο δώρο της ειρήνης
Μικρά παιδιά με πλαστικά όπλα τον εθνικό ύμνο τραγουδούν
Υπομονή, ο πόλεμος θα έρθει, ήρωες θα γίνουνε και αυτοί
Ω! Περήφανη ελληνική ιστορία ζήσε για εμάς ξανά
Το μεγαλείο του πατριωτισμού - φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες
Καταστολή, δημοκρατία, για όσους δεν συμφωνούν, βία, ομοψυχία
Αυξημένη παραγωγικότητα, πλαστικά αγαθά, αξίες εγκλωβισμού
Ανοχή, εφησυχασμός, δικαίωμα στο θάνατο, δικαίωμα στη ζωή
Χημικά όπλα-ηρωίνη, εκλογές-μορφίνη, ισότητα στα τρελάδικα
Πουλήστε τα όλα να γίνουν προϊόντα μαζικής κατανάλωσης και υστερίας
Οι πολιτικοί με σαμπάνιες έκαναν πρόποση
Για το κορόιδο τον λαό
Ο λαός με κόκα-κόλα έκανε πρόποση
Για τη μελλοντική του εξουσία
Ο θάνατος ήπιε αίμα κάνοντας πρόποση
Στην παράνοια του 20ου αιώνα...

Οι Γ.τ.Χ. θα είναι πάλι μαζί για ένα διήμερο στο Gagarin τον Απρίλη όπως λένε για να αποχαιρετήσουν 20 χρόνια μετά τους φίλους τους.




Αυτά τα ολίγα από εμένα.

borat.-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.