Περί ελεύθερης βούλησης

Silver Queen

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η (StormBorn) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
Υπάρχει ελεύθερη βούληση?
Αν ναι, τότε έχουμε τη δυνατότητα ως ανώτερα όντα να αποφασίζουμε για το καλό ή για το κακό που πράττουμε κι ως εκ τούτου να είμαστε πλήρως υπεύθυνοι για τις πράξεις μας ?
Αν όχι, τότε είμαστε καταδικασμένοι να γινόμαστε έρμαια των ενστίκτων μας, των συνήθειών μας , της διαπαιδαγώγησής μας και των ορμών/παθών μας ?

Κι εν τέλει τι/ποιος καθορίζει τι είναι καλό και τι είναι κακό ?

Όλες οι απόψεις δεκτές .

Χάριν συζητήσεως και ατομικής αναζήτησης....
 

Giannoutas

Διάσημο μέλος

Ο Giannoutas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών. Έχει γράψει 2,313 μηνύματα.
η ειλικρίνεια συντομεύει την πορεία στην αυτογνωσία

όταν λες ότι έχεις γνωρίσει κάτι και δεν το κάνεις,

είναι επειδή δεν το έχεις γνωρίσει!

θες να το γνωρίσεις, θες να το κάνεις, άλλα φοβάσαι!

κατά βάθος ακόμα πιστεύεις ότι δεν σε εξυπηρετεί περισσότερο

από αυτό που πιστεύεις και συνεχίζεις και κάνεις!

αν ο κόσμος είχε γνωρίσει το "κακό" δεν θα το έκανε!

αν ο κόσμος είχε γνωρίσει το "κάλο" θα το έκανε!
Ειρήνη σε όλους!
https://eleytherignwmi.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html

παραθέτω αυτούσιο το μήνυμα.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Υπάρχει ελεύθερη βούληση?

Από φιλοσοφικής πλευράς οι ντετερμινιστές φαίνεται προς το παρόν ότι έχουν δίκιο, καθώς σε ένα οποιοδήποτε σύστημα έχεις μεταβλητές και κανόνες που διέπουν την συμπεριφορά των μεταβλητών. Από καθαρά μαθηματική οπτική αν γνωρίζεις όλες τις εναρκτήριες καταστάσεις όλων μεταβλητών ενός συστήματος και όλους τους κανόνες που διέπουν τις αλλαγές τους τότε μπορείς ανά πάσα στιγμή δοθείσης αρκετής υπολογιστικής ισχύς να ξέρεις ακριβώς την κατάσταση της κάθε μεταβλητής. Άρα αν πάρουμε τον κόσμο μας ως σύστημα, αν γνωρίζαμε την κατάσταση του κβάντου του σύμπαντος και είχαμε έναν πανύσχυρο υπολογιστή θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε το μέλλον και το παρελθόν ανά πάσα στιγμή που σημαίνει ότι ο κόσμος μας είναι ντετερμινιστικός και άρα δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση.

Από πλευράς φυσικής δεν γνωρίζουμε ακόμη όλους τους κανόνες του σύμπαντος και μάλιστα η κβαντική θεωρία μας λέει πως υπάρχει μια εγγενής τυχαιότητα στα βασικά δομικά της φύσης και άρα η τυχαιότητα αυτή δεν επιτρέπει τον ντετερμινισμό. Σε αυτό το κομμάτι δεν ξέρω να πω περισσότερα καθώς δεν έχω γνώσεις φυσικής.

Αν ναι, τότε έχουμε τη δυνατότητα ως ανώτερα όντα να αποφασίζουμε για το καλό ή για το κακό που πράττουμε κι ως εκ τούτου να είμαστε πλήρως υπεύθυνοι για τις πράξεις μας ?
Αν όχι, τότε είμαστε καταδικασμένοι να γινόμαστε έρμαια των ενστίκτων μας, των συνήθειών μας , της διαπαιδαγώγησής μας και των ορμών/παθών μας ?

Οι άνθρωποι όπως όλα τα όντα έχουν κωδικοποιημένες κάποιες συμπεριφορές στο DNA τους. Όσο πιο σημαντικές είναι οι συμπεριφορές αυτές τόσο πιο κωδικοποιημένες είναι σε κατώτερα εγκεφαλικά επίπεδα (ερπετικό εγκέφαλο) και άρα τόσο πιο αυτόματα γίνονται και χωρίς την κρίση μας (αν σου ορμήξει σκυλί από το πουθενά πετάγεσαι αυτόματα χωρίς να το σκεφτείς ή να το εγγρίνεις). Στο επίπεδο των αντανακλαστικών ας πούμε γενικά θεωρούμε πως δεν έχουμε ελεύθερη βούληση και αυτό είναι κοινά αποδεκτό. Για παράδειγμα ένας στρατιώτης που έχει περάσει εκπαίδευση μάχης έχει μάθει υποσυνείδητα να είναι σε ετοιμότητα και αν τον ξαφνιάσεις από πίσω για πλάκα μπορεί να σε χτυπήσει αντανακλαστικά. Εκεί όλοι θεωρούμε πως δεν υπήρχε κίνητρο και η πράξη δεν ήταν δόλια.

Επίσης διάφορες εμπειρίες, όπως παιδικά βιώματα καταγράφονται στο υποσυνείδητο του ανθρώπου, δηλαδή σε κάποιο τμήμα του κατώτερου εγκεφάλου και στην συνέχεια επηρεάζουν την μετέπειτα συμπεριφορά μέσω των συναισθημάτων. Κάποιος που έχει παιδικά τραύματα αντιδρά μη φυσιολογικά σε κάποιες κατά τα άλλα φυσιολογικές καταστάσεις. Μπορεί να αγχώνεται όταν μιλάει με άλλους, μπορεί να αντιδρά βίαια σε διάφορα ερεθίσματα όπως κάποια αστεία κ.ο.κ.

Ο άνθρωπος επίσης διαθέτει και ανεπτυγμένο prefrontal cortex ο οποίος του επιτρέπει να ελέγχει τις πράξεις του σε βαθμό πάρα πολύ μεγάλο. Από εκεί πηγάζει και η ιδέα πως ο άνθρωπος διαθέτει ελεύθερη βούληση και άρα agency και συνεπώς θα πρέπει να θεωρείται υπεύθυνος για τις πράξεις του. Επειδή κατανοούμε ότι αυτό το κομμάτι του εγκεφάλου πολλές φορές δεν είναι αρκετά ανεπτυγμένο ή δεν λειτουργεί σωστά, η κρίση μας ως προς την υπευθυνότητα μιας πράξης συμπεριλαμβάνει και αυτήν την παράμετρο.

Για παράδειγμα αν ένα παιδάκι ή ένας νοητικά ανάπηρος κλέψει χρήματα συνήθως δεν καλούμε την αστυνομία γιατί γνωρίζουμε πως γενικά δεν έχει την ικανότητα να ελέγχει πλήρως τις πράξεις του, όπως το ίδιο κάνουμε όταν ένα ζώο μας ενοχλεί.

Για τις περισσότερες πράξεις όμως, των περισσοτέρων ατόμων ο εγκέφαλος λειτουργεί σε επαρκή βαθμό. Μπορεί λοιπόν κάποιος αν έχει παιδικά τραύματα να ξεσπάει τα νεύρα του σε αθώους αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι επιλογή του, καθώς εάν θέλει όντως μπορεί να μην το κάνει. Επιλέγει όμως να ενδώσει στο συναίσθημα που του λέει να ξεσπάσει αντί να ακολουθήσει την λογική. Συνεπώς μπορούμε να πούμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι, για τα περισσότερα ζητήματα έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό ελευθερία βούλησης.

Κι εν τέλει τι/ποιος καθορίζει τι είναι καλό και τι είναι κακό ?

Αρχικά υπάρχει το φυσικό δίκαιο, το οποίο είναι κάποιες συμπεριφορές δικαιοσύνης που είναι κωδικοποιημένες στο DNA μας. Για παράδειγμα ο φόνος δίχως πρόκληση ενός ατόμου που βρίσκεται στην ομάδα σου, θεωρείται αδικία και το συναντάμε σε όλες τις κοινωνίες όλων των εποχών.

Μετά το φυσικό δίκαιο υπάρχει η ηθική της ομάδας. Που είναι η ηθική την οποία ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό η ομάδα στην οποία ανήκει το άτομο και η οποία επηρεάζει ως ένα βαθμό την ηθική του ίδιου του ατόμου.

Τέλος έχουμε και την προσωπική ηθική η οποία μπορεί να διαφέρει κατά πολύ από άτομο σε άτομο και διαμορφώνεται ανάλογα με τις προωπικές εμπειρίες, ψυχοσύνθεση και νουμοσύνη του ατόμου.

Καθολικά δεν υπάρχει ηθική, πέραν ίσως από το φυσικό δίκαιο.
 

meetmeinmontauk

Τιμώμενο Μέλος

Η meetmeinmontauk αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 11,793 μηνύματα.
Υπάρχει ελεύθερη βούληση?
Αν ναι, τότε έχουμε τη δυνατότητα ως ανώτερα όντα να αποφασίζουμε για το καλό ή για το κακό που πράττουμε κι ως εκ τούτου να είμαστε πλήρως υπεύθυνοι για τις πράξεις μας ?
Αν όχι, τότε είμαστε καταδικασμένοι να γινόμαστε έρμαια των ενστίκτων μας, των συνήθειών μας , της διαπαιδαγώγησής μας και των ορμών/παθών μας ?

Κι εν τέλει τι/ποιος καθορίζει τι είναι καλό και τι είναι κακό ?

Όλες οι απόψεις δεκτές .

Χάριν συζητήσεως και ατομικής αναζήτησης....
 

Silver Queen

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η (StormBorn) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
Από φιλοσοφικής πλευράς οι ντετερμινιστές φαίνεται προς το παρόν ότι έχουν δίκιο, καθώς σε ένα οποιοδήποτε σύστημα έχεις μεταβλητές και κανόνες που διέπουν την συμπεριφορά των μεταβλητών. Από καθαρά μαθηματική οπτική αν γνωρίζεις όλες τις εναρκτήριες καταστάσεις όλων μεταβλητών ενός συστήματος και όλους τους κανόνες που διέπουν τις αλλαγές τους τότε μπορείς ανά πάσα στιγμή δοθείσης αρκετής υπολογιστικής ισχύς να ξέρεις ακριβώς την κατάσταση της κάθε μεταβλητής. Άρα αν πάρουμε τον κόσμο μας ως σύστημα, αν γνωρίζαμε την κατάσταση του κβάντου του σύμπαντος και είχαμε έναν πανύσχυρο υπολογιστή θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε το μέλλον και το παρελθόν ανά πάσα στιγμή που σημαίνει ότι ο κόσμος μας είναι ντετερμινιστικός και άρα δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση.

Από πλευράς φυσικής δεν γνωρίζουμε ακόμη όλους τους κανόνες του σύμπαντος και μάλιστα η κβαντική θεωρία μας λέει πως υπάρχει μια εγγενής τυχαιότητα στα βασικά δομικά της φύσης και άρα η τυχαιότητα αυτή δεν επιτρέπει τον ντετερμινισμό. Σε αυτό το κομμάτι δεν ξέρω να πω περισσότερα καθώς δεν έχω γνώσεις φυσικής.
Για εμένα θα έλεγα ότι είμαι οπαδός της αιτιοκρατίας.
Στη δική μου κοσμοθεωρία, όλα πρέπει να έχουν ένα τουλάχιστον αίτιο και κατ επέκταση όλα στο φυσικό και συμπαντικό κόσμο υποβάλλονται σε έναν τουλάχιστον περιορισμό.
Η έννοια της αβεβαιότητας μου δημιουργεί μια αίσθηση φόβου αλλά συγχρόνως δεν μπορώ να τη φανταστώ, γι αυτό και "έχω επιλέξει" (κοίτα να δεις ειρωνεία) να την απορρίψω.

*Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να ισχύσει.

Στη φυσική, ούτε εγώ έχω επαρκείς γνώσεις. Οι παρατηρήσιμες ιδιότητες που μπορεί να έχει ένα σώμα ,δεν καθιστά αδύνατο να υπάρχουν κι άλλες , τι οποίες ο άνθρωπος λόγω έλλειψης φαντασίας/νέων θεωριών/παρατηρήσεων/πειραμάτων κλπ ,δεν μπορεί αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή στο χρόνο να τις κατανοήσει/ανακαλύψει.
Συνεπώς λόγω ακριβώς αυτής της έλλειψης , συνεχίζω να απορρίπτω την αρχή της αβεβαιότητας.
Οι άνθρωποι όπως όλα τα όντα έχουν κωδικοποιημένες κάποιες συμπεριφορές στο DNA τους. Όσο πιο σημαντικές είναι οι συμπεριφορές αυτές τόσο πιο κωδικοποιημένες είναι σε κατώτερα εγκεφαλικά επίπεδα (ερπετικό εγκέφαλο) και άρα τόσο πιο αυτόματα γίνονται και χωρίς την κρίση μας (αν σου ορμήξει σκυλί από το πουθενά πετάγεσαι αυτόματα χωρίς να το σκεφτείς ή να το εγγρίνεις). Στο επίπεδο των αντανακλαστικών ας πούμε γενικά θεωρούμε πως δεν έχουμε ελεύθερη βούληση και αυτό είναι κοινά αποδεκτό. Για παράδειγμα ένας στρατιώτης που έχει περάσει εκπαίδευση μάχης έχει μάθει υποσυνείδητα να είναι σε ετοιμότητα και αν τον ξαφνιάσεις από πίσω για πλάκα μπορεί να σε χτυπήσει αντανακλαστικά. Εκεί όλοι θεωρούμε πως δεν υπήρχε κίνητρο και η πράξη δεν ήταν δόλια.

Επίσης διάφορες εμπειρίες, όπως παιδικά βιώματα καταγράφονται στο υποσυνείδητο του ανθρώπου, δηλαδή σε κάποιο τμήμα του κατώτερου εγκεφάλου και στην συνέχεια επηρεάζουν την μετέπειτα συμπεριφορά μέσω των συναισθημάτων. Κάποιος που έχει παιδικά τραύματα αντιδρά μη φυσιολογικά σε κάποιες κατά τα άλλα φυσιολογικές καταστάσεις. Μπορεί να αγχώνεται όταν μιλάει με άλλους, μπορεί να αντιδρά βίαια σε διάφορα ερεθίσματα όπως κάποια αστεία κ.ο.κ.

Ο άνθρωπος επίσης διαθέτει και ανεπτυγμένο prefrontal cortex ο οποίος του επιτρέπει να ελέγχει τις πράξεις του σε βαθμό πάρα πολύ μεγάλο. Από εκεί πηγάζει και η ιδέα πως ο άνθρωπος διαθέτει ελεύθερη βούληση και άρα agency και συνεπώς θα πρέπει να θεωρείται υπεύθυνος για τις πράξεις του. Επειδή κατανοούμε ότι αυτό το κομμάτι του εγκεφάλου πολλές φορές δεν είναι αρκετά ανεπτυγμένο ή δεν λειτουργεί σωστά, η κρίση μας ως προς την υπευθυνότητα μιας πράξης συμπεριλαμβάνει και αυτήν την παράμετρο.

Για παράδειγμα αν ένα παιδάκι ή ένας νοητικά ανάπηρος κλέψει χρήματα συνήθως δεν καλούμε την αστυνομία γιατί γνωρίζουμε πως γενικά δεν έχει την ικανότητα να ελέγχει πλήρως τις πράξεις του, όπως το ίδιο κάνουμε όταν ένα ζώο μας ενοχλεί.

Σε επίπεδο ενστίκτου δε διαφωνώ. Ο άνθρωπος καθορίζεται κατά μεγάλο πoσοστό από το DNA του. Από τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά, από τι αρρώστιες μπορεί να εμφανίσει, από το ποσοστό βιαιότητας που μπορεί να παράξει μέχρι και φυσικά το διανοητικό του επίπεδο.

Όλα αυτά σε συνδυασμό με το περιβάλλον και τις συνθήκες που βιώνει καθορίζουν την εξέλιξη ενός ατόμου. Εάν πχ. ένα άτομο το οποίο έχει εγγεγραμμένο στο DNA του σε μεγάλο βαθμό έναν συγκεκριμένο γενότυπο με προδιάθεση βίας ,το γονίδιο ΜΑΟ-Α,τότε αυτό έχει και μεγαλύτερες πιθανότητες εκδήλωσης επιθετικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς ,ειδικά εάν το περιβάλλον του είναι τέτοιο που να ευνοεί τέτοιες καταστάσεις.

Όσο για τους μετωπιαίους λοβούς σε περίπτωση τραυματισμού ή που φέρουν κάποια δυσλειτουργία, τότε βλέπουμε προβλήματα στο λόγο, στην κίνηση, στην όραση ,άρση και αναστολή κοινωνικών συμπεριφορών, ελλειμματική προσοχή,κατάθλιψη/ψευδοκατάθλιψη και άλλα τέτοια σύνδρομα και λοιπά.

Άρα όντας η ύλη τόσο ισχυρή ,όσο να ρυθμίζει την συμπεριφορά μας, η ελεύθερη βούληση φαντάζει μια ψευδαίσθηση για να λέμε ότι εμείς έχουμε τον έλεγχο .


Για τις περισσότερες πράξεις όμως, των περισσοτέρων ατόμων ο εγκέφαλος λειτουργεί σε επαρκή βαθμό. Μπορεί λοιπόν κάποιος αν έχει παιδικά τραύματα να ξεσπάει τα νεύρα του σε αθώους αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι επιλογή του, καθώς εάν θέλει όντως μπορεί να μην το κάνει. Επιλέγει όμως να ενδώσει στο συναίσθημα που του λέει να ξεσπάσει αντί να ακολουθήσει την λογική. Συνεπώς μπορούμε να πούμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι, για τα περισσότερα ζητήματα έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό ελευθερία βούλησης.
Απόψεις/αντιδράσεις τόσο βαθιά ριζωμένες (τώρα υπάρχει νέα έρευνα που θεωρεί ότι το έμβρυο αναπτύσσει συμπεριφορές όντας αγέννητο ακόμη) που είναι δύσκολο να τις ξεριζώσει.

Το άτομο που μπορεί να φωνάξει στο παιδί του κι έπειτα να σηκώσει το τηλέφωνο ψυχραιμότατος, έχει να κάνει με την ενέργεια που έχει συσσωρευμένη μέσα του σε/για ένα χ άτομο, αλλά και με την έλλειψη φόβου.
Δηλαδή, εάν έχει πει 100 φορές στο παιδί να μην τσιρίζει κι αυτό συνεχίζει, τότε θα του φωνάξει. Ο θυμός του θα απευθύνεται στο παιδί.

Εάν το τηλ χτυπήσει κι είναι το αφεντικό του ,εννοείται ότι θα συγκρατηθεί. Δε θα ήθελε άλλωστε να χάσει τη δουλειά του. Εάν όμως τηλεφωνούσε η μάνα του, ίσως να μην απαντούσε τόσο ψύχραιμα. Ανάλογα τι φοβόταν να δείξει.

Φυσικά δεν συμφωνώ στο να φωνάζουμε στα παιδιά, αλλά πήρα το παράδειγμά σου και προσπάθησα να το δικαιολογήσω.

Το γιατί επιλέγουμε να μείνουμε ίδιοι και γιατί δεν προσπαθούμε να εξελιχθούμε έχει να κάνει πάλι με το DNA και τον εγκέφαλό μας.

Δηλαδή εάν είμαστε εκ φύσεως καταθλιπτικοί ή έχουμε μειωμένη διάθεση /ενέργεια, αυτά οφείλονται στα παραπάνω.

Άτομα ας πούμε με θυρεοειδή έχουν τάσης υπνηλίας, μειωμένη διάθεση ή νιώθουν συχνά κουρασμένοι. Άντε τώρα να τους πείσεις ότι θα πρέπει να γυμνάζονται καθημερινά . Είναι δύσκολο να ξεφύγεις κι ούτε εμείς οι ίδιοι κατανοούμε το γιατί, και καταλήγουμε στην κριτική.

Αρχικά υπάρχει το φυσικό δίκαιο, το οποίο είναι κάποιες συμπεριφορές δικαιοσύνης που είναι κωδικοποιημένες στο DNA μας. Για παράδειγμα ο φόνος δίχως πρόκληση ενός ατόμου που βρίσκεται στην ομάδα σου, θεωρείται αδικία και το συναντάμε σε όλες τις κοινωνίες όλων των εποχών.

Μετά το φυσικό δίκαιο υπάρχει η ηθική της ομάδας. Που είναι η ηθική την οποία ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό η ομάδα στην οποία ανήκει το άτομο και η οποία επηρεάζει ως ένα βαθμό την ηθική του ίδιου του ατόμου.

Τέλος έχουμε και την προσωπική ηθική η οποία μπορεί να διαφέρει κατά πολύ από άτομο σε άτομο και διαμορφώνεται ανάλογα με τις προωπικές εμπειρίες, ψυχοσύνθεση και νουμοσύνη του ατόμου.

Καθολικά δεν υπάρχει ηθική, πέραν ίσως από το φυσικό δίκαιο.
Το φυσικό δίκαιο στηρίζεται στον ανθρώπινο λόγο/λογική. Δεν έχει να κάνει με το DNA. Η επιβίωση έχει.

Ο φόνος θεωρείται από τις περισσότερες κοινωνίες κατακριτέος, όμως εάν αφήναμε την κοινωνία ελεύθερη χωρίς νόμους, τι πιστεύεις ότι θα γινόταν?

Έπειτα έχουμε τόσες θυσίες προς τιμήν θεοτήτων. Το να πάρεις έναν άνθρωπο ή ζώο και να το θυσιάσεις , τι ακριβώς θεωρείται? Τι θεωρείται το κυνήγι ? Ο πόλεμος ? Ακόμη και η απρόσεχτη συμπεριφορά?

Κατανοώ να σκοτώνεις για να επιβιώνεις (φαϊ) αλλά δεν κατανοώ το θάνατο ως μορφή εξυγίανσης ή διασκέδασης (βλέπε Κολοσσαίο)

Η ηθική πάλι ριζώνει τόσο καλά, που καταστρέφει συνειδήσεις και τον άνθρωπο. Οι ιδέες είναι από τα φονικότερα όπλα που έχουν υπάρξει ποτέ.

Τόσα πολλά που μας περιβάλλουν.....
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

η ειλικρίνεια συντομεύει την πορεία στην αυτογνωσία

όταν λες ότι έχεις γνωρίσει κάτι και δεν το κάνεις,

είναι επειδή δεν το έχεις γνωρίσει!

θες να το γνωρίσεις, θες να το κάνεις, άλλα φοβάσαι!

κατά βάθος ακόμα πιστεύεις ότι δεν σε εξυπηρετεί περισσότερο

από αυτό που πιστεύεις και συνεχίζεις και κάνεις!

αν ο κόσμος είχε γνωρίσει το "κακό" δεν θα το έκανε!

αν ο κόσμος είχε γνωρίσει το "κάλο" θα το έκανε!
https://eleytherignwmi.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html

παραθέτω αυτούσιο το μήνυμα.
Εάν ο κόσμος είχε γνωρίσει το κακό στην πιο αγνή μορφή του , δε θα ήθελε να το αναπαραγάγει? Τι θα γινόταν εάν το κακό καθ αυτό στην πιο αγνή μορφή του, προσέφερε τέτοια ηδονή που το χ α άτομο εθιζόταν? Θα μπορούσε να υπάρξει τέτοια κατάσταση? Ή τι γα γινόταν εάν δεν μπορούσε πλέον να ξεφύγει από αυτό , αφού για να το έχει γνωρίσει τόσο καλά, θα έπρεπε πρώτα να είχε βυθιστεί σε αυτό.

Αν πάλι είχε γνωρίσει το καλό και αυτό που θα ένιωθε ήταν πλήρης κενό? Αφού θα είχε γίνει ένα με αυτό. Η προσωπική οντότητα θα χανόταν. Θα μπορούσε να ισχύσει ?

Τι κι αν το καλό και κακό ήταν ένα Ον. Μια κατάσταση?
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το φυσικό δίκαιο στηρίζεται στον ανθρώπινο λόγο/λογική. Δεν έχει να κάνει με το DNA. Η επιβίωση έχει.

Ο φόνος θεωρείται από τις περισσότερες κοινωνίες κατακριτέος, όμως εάν αφήναμε την κοινωνία ελεύθερη χωρίς νόμους, τι πιστεύεις ότι θα γινόταν?

Έπειτα έχουμε τόσες θυσίες προς τιμήν θεοτήτων. Το να πάρεις έναν άνθρωπο ή ζώο και να το θυσιάσεις , τι ακριβώς θεωρείται? Τι θεωρείται το κυνήγι ? Ο πόλεμος ? Ακόμη και η απρόσεχτη συμπεριφορά?

Κατανοώ να σκοτώνεις για να επιβιώνεις (φαϊ) αλλά δεν κατανοώ το θάνατο ως μορφή εξυγίανσης ή διασκέδασης (βλέπε Κολοσσαίο)

Οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να διαπράξουν φόνο δίχως ψυχικές συνέπειες είναι ψυχοπαθείς. Όλοι οι υπόλοιποι αποκτούν τραυματικές εμπειρίες από αυτή την πράξη και τύψεις. Οι κατά συρροήν δολοφόνοι που δεν είναι ψυχοπαθείς ας πούμε έχουν δικαιολογήσει με κάποιο τρόπο στον εαυτό τους τις πράξεις τους και πιστεύουν πραγματικά ότι κάνουν το καλό. Συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι ο φόνος είναι λάθος σε επίπεδο φυσικού δικαίου, που δεν έχει να κάνει με την λογική αλλά είναι γονιδιακό, εγγενές.

Ο πόλεμος είναι διαφορετικό πράγμα, διότι συνήθως οι αντίπαλοι ανήκουν σε άλλη ομάδα. Ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί να λειτουργεί σε μικρές ομάδες των 150 ατόμων μαξ. Ακόμη και εκεί όμως πρέπει να υπάρχει ένα casus belli, ώστε να δικαιολογεί ο στρατιώτης στον εαυτό του ηθικά τον λόγο που θα σκοτώσει. Ακόμη κι έτσι οι 7 στους 10 στρατιώτες πυροβολούν στον αέρα και όχι στον εχθρό γιατί δεν θέλουν να σκοτώσουν.

Το Κολοσσαίο ήταν διαφορετική περίπτωση. Η έμφαση ήταν η ανδρεία της μάχης και η ρώμη, όχι ο θάνατος. Γι αυτό και οι ηττημένοι γενναίοι μονομάχοι πολλές φορές δεν εκτελούνταν. Οι Έλληνες είχαν αντίστοιχα αιματηρά και θανατηφόρα σπορ, όπως το πανγκράτιο.

Το κυνήγι είναι απλά φαί και σπορ.
 

Giannoutas

Διάσημο μέλος

Ο Giannoutas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών. Έχει γράψει 2,313 μηνύματα.
Εάν ο κόσμος είχε γνωρίσει το κακό στην πιο αγνή μορφή του , δε θα ήθελε να το αναπαραγάγει? Τι θα γινόταν εάν το κακό καθ αυτό στην πιο αγνή μορφή του, προσέφερε τέτοια ηδονή που το χ α άτομο εθιζόταν? Θα μπορούσε να υπάρξει τέτοια κατάσταση? Ή τι γα γινόταν εάν δεν μπορούσε πλέον να ξεφύγει από αυτό , αφού για να το έχει γνωρίσει τόσο καλά, θα έπρεπε πρώτα να είχε βυθιστεί σε αυτό.

Αν πάλι είχε γνωρίσει το καλό και αυτό που θα ένιωθε ήταν πλήρης κενό? Αφού θα είχε γίνει ένα με αυτό. Η προσωπική οντότητα θα χανόταν. Θα μπορούσε να ισχύσει ?

Τι κι αν το καλό και κακό ήταν ένα Ον. Μια κατάσταση?
Μπορείς να κάνεις αυτές τις ερωτήσεις στον ίδιο που έγραψε το κείμενο που παρέθεσα. Το λινκ είναι αυτό εδώ.
 

Silver Queen

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η (StormBorn) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
Οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να διαπράξουν φόνο δίχως ψυχικές συνέπειες είναι ψυχοπαθείς. Όλοι οι υπόλοιποι αποκτούν τραυματικές εμπειρίες από αυτή την πράξη και τύψεις. Οι κατά συρροήν δολοφόνοι που δεν είναι ψυχοπαθείς ας πούμε έχουν δικαιολογήσει με κάποιο τρόπο στον εαυτό τους τις πράξεις τους και πιστεύουν πραγματικά ότι κάνουν το καλό. Συνεπώς μπορούμε να πούμε ότι ο φόνος είναι λάθος σε επίπεδο φυσικού δικαίου, που δεν έχει να κάνει με την λογική αλλά είναι γονιδιακό, εγγενές.
Ακριβώς αυτό.
Οι ψυχοπαθείς είναι ψυχοπαθείς ( DNA+ εγκεφαλική δυσλειτουργία).

Οι κατά συρροήν δολοφόνοι , το έχουν δικαιολογήσει κάμπτοντας λιγάκι την ηθική τους ή ανέπτυξαν νέο ηθικό κώδικα που τους επιτρέπει να διαπράττουν φόνο. Και πάλι κάποια μορφή δυσλειτουργίας θα πρέπει να υπάρχει. Η ιδέα εδώ είναι η ρίζα .Και πώς να έχουν άραγε αναπτύξει αυτή την ιδέα?

Οι δε υπόλοιποι, απλά έχουν κατευνάσει το ένστικτο. Από μικροί έχουν διδαχθεί μια ηθική κι αυτή ακολουθούν, αφού έχει ριζωθεί κι αποτελεί πλέον κομμάτι τους.

Ο πόλεμος είναι διαφορετικό πράγμα, διότι συνήθως οι αντίπαλοι ανήκουν σε άλλη ομάδα. Ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί να λειτουργεί σε μικρές ομάδες των 150 ατόμων μαξ. Ακόμη και εκεί όμως πρέπει να υπάρχει ένα casus belli, ώστε να δικαιολογεί ο στρατιώτης στον εαυτό του ηθικά τον λόγο που θα σκοτώσει. Ακόμη κι έτσι οι 7 στους 10 στρατιώτες πυροβολούν στον αέρα και όχι στον εχθρό γιατί δεν θέλουν να σκοτώσουν.

Το Κολοσσαίο ήταν διαφορετική περίπτωση. Η έμφαση ήταν η ανδρεία της μάχης και η ρώμη, όχι ο θάνατος. Γι αυτό και οι ηττημένοι γενναίοι μονομάχοι πολλές φορές δεν εκτελούνταν. Οι Έλληνες είχαν αντίστοιχα αιματηρά και θανατηφόρα σπορ, όπως το πανγκράτιο.

Το κυνήγι είναι απλά φαί και σπορ.
Δεν έχει σημασία, εάν το δει κανείς σφαιρικά, η πλευρά στην οποία ανήκεις. Αν κι εγώ είχα στο μυαλό μου περισσότερο τους ηθικούς αυτουργούς κι όχι τους στρατιώτες/πιόνια.

Δηλαδή, εάν εγώ μένω στην μέση ανατολή και καθημερινά βιώνω πόλεμο και ο ηγέτης μου προπαγανδίζει το πόσο κακό μας έχουν κάνει οι άλλοι, τότε αυτό και θα καλλιεργηθεί .

Αλλά δε χρειάζεται να πάμε μακριά. Τόσους πολέμους είχαμε κι εδώ στην Ευρώπη.

Το Κολοσσαίο ανάγκαζε τους μονομάχους να παλεύουν μεταξύ τους και να σκοτώνονται. Κι όχι μόνο ανθρώπους αλλά και ζώα. Και το κοινό ζητωκραύγαζε. Καταδικασμένοι σε θάνατο, αιχμάλωτοι και στρατιώτες δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από αυτήν την αιματηρή μοίρα. Δε θα αναλύσω τις κατηγορίες που χωρίζονταν οι μονομάχοι αλλά σίγουρα οι Ρωμαίοι σκέφτονταν πάντα τα πιο αισχρά εγκλήματα και ιδέες.

Τώρα το κυνήγι για σπορ δεν το έχω σε εκτίμηση. Ο θάνατος για εμένα θα πρέπει να επιβάλλεται μόνο για την επιβίωση κι άντε ως θανατική ποινή σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις.
Όχι όμως για διασκέδαση .
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Τώρα το κυνήγι για σπορ δεν το έχω σε εκτίμηση. Ο θάνατος για εμένα θα πρέπει να επιβάλλεται μόνο για την επιβίωση κι άντε ως θανατική ποινή σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις.
Όχι όμως για διασκέδαση .

Το κυνήγι πέραν του ότι έχει πολλά οφέλη για την ψυχική υγεία των αντρών είναι και ο πιο έντιμος και φυσικός τρόπος να φας. Το γουρούνι που θα σκοτώσεις στο βουνό και θα φας τουλάχιστο έζησε ελεύθερο, έτρεξε, αγωνίστηκε για την επιβίωση του και έχασε. Είναι ένας έντιμος θάνατος. Το γουρούνι που το ταΐζουν όλη μέρα ορμόνες σε ένα κλουβί για να το σφάξουν και να φάμε σουβλάκια γιατί είναι πιο δικαιολογημένος θάνατος?

Το Κολοσσαίο ανάγκαζε τους μονομάχους να παλεύουν μεταξύ τους και να σκοτώνονται. Κι όχι μόνο ανθρώπους αλλά και ζώα. Και το κοινό ζητωκραύγαζε. Καταδικασμένοι σε θάνατο, αιχμάλωτοι και στρατιώτες δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από αυτήν την αιματηρή μοίρα. Δε θα αναλύσω τις κατηγορίες που χωρίζονταν οι μονομάχοι αλλά σίγουρα οι Ρωμαίοι σκέφτονταν πάντα τα πιο αισχρά εγκλήματα και ιδέες.

Δεν γίνεται να κρίνεις μια άλλη εποχή με βάση τα ηθικά στάνταρ του σήμερα. Το Κολοσσαίο ήταν ένας έντιμος θάνατος, και πολλοί άνθρωποι τότε προτιμούσαν να πεθάνουν έντιμα στην μάχη.
 

Silver Queen

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η (StormBorn) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
Το κυνήγι πέραν του ότι έχει πολλά οφέλη για την ψυχική υγεία των αντρών είναι και ο πιο έντιμος και φυσικός τρόπος να φας. Το γουρούνι που θα σκοτώσεις στο βουνό και θα φας τουλάχιστο έζησε ελεύθερο, έτρεξε, αγωνίστηκε για την επιβίωση του και έχασε. Είναι ένας έντιμος θάνατος. Το γουρούνι που το ταΐζουν όλη μέρα ορμόνες σε ένα κλουβί για να το σφάξουν και να φάμε σουβλάκια γιατί είναι πιο δικαιολογημένος θάνατος?

Όταν έκανα λόγω για κυνήγι, εννοούσα την καθαρή διασκέδαση. Υπάρχουν κι άτομα όπου σκοτώνουν για το θρύλο και μόνο, όχι για να φάνε. Εγώ αυτό κατέκρινα.

Δεν γίνεται να κρίνεις μια άλλη εποχή με βάση τα ηθικά στάνταρ του σήμερα. Το Κολοσσαίο ήταν ένας έντιμος θάνατος, και πολλοί άνθρωποι τότε προτιμούσαν να πεθάνουν έντιμα στην μάχη.
Έντιμος ναι, αφού είχαν αναγκαστεί να παλέψουν. Αλλά αυτό δε σημαίνει , ότι αυτοί που το έφτιαξαν είχαν αυτό στο μυαλό τους. Αλλά από την κρίση που επικρατούσε, κάπως ο κόσμος θα έπρεπε να διασκεδάζει...

Τώρα φυσικά και πρέπει να κρίνουμε με κριτήρια του σήμερα. Βλέπουμε το παρελθόν, διαβάζουμε την ιστορία του , την κρίνουμε και υποτίθεται προσπαθούμε να εξαλείψουμε παρελθοντικά κατάλοιπα που δεν ταιριάζουν, δεν αρμόζουν ούτε προοδεύουν την κοινωνία και κατ επέκταση τον άνθρωπο.

Αλλά με την ευρεία έννοια , κατάλοιπα μένουν. Τσίρκα με ζώα, video games (call of duty) , ταινίες πολέμου και δράσης (όπλα και ξύλο) , πυγμαχίες , κυνηγητό αστυνομίας-δράστη που προβάλλεται κλπ. Όλα αυτά υπάρχουν για να ξεσπούν και να διασκεδάζουν οι άνθρωποι.

Που σημαίνει είναι στο DNA μας η βία.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Έντιμος ναι, αφού είχαν αναγκαστεί να παλέψουν. Αλλά αυτό δε σημαίνει , ότι αυτοί που το έφτιαξαν είχαν αυτό στο μυαλό τους. Αλλά από την κρίση που επικρατούσε, κάπως ο κόσμος θα έπρεπε να διασκεδάζει...

Τώρα φυσικά και πρέπει να κρίνουμε με κριτήρια του σήμερα. Βλέπουμε το παρελθόν, διαβάζουμε την ιστορία του , την κρίνουμε και υποτίθεται προσπαθούμε να εξαλείψουμε παρελθοντικά κατάλοιπα που δεν ταιριάζουν, δεν αρμόζουν ούτε προοδεύουν την κοινωνία και κατ επέκταση τον άνθρωπο.

Αλλά με την ευρεία έννοια , κατάλοιπα μένουν. Τσίρκα με ζώα, video games (call of duty) , ταινίες πολέμου και δράσης (όπλα και ξύλο) , πυγμαχίες , κυνηγητό αστυνομίας-δράστη που προβάλλεται κλπ. Όλα αυτά υπάρχουν για να ξεσπούν και να διασκεδάζουν οι άνθρωποι.

Που σημαίνει είναι στο DNA μας η βία.

Τα ίδια ακριβώς ένστικτα που οδηγούσαν τους Ρωμαίους να ζητοξραυγαζουν στο Κολοσσαιο ήταν και αυτά που τους οδηγούσαν στο να κατακτήσουν τη μεσόγειο και να εκπολιτισουν όλη την Ευρώπη.

Ο άνθρωπος είναι βίαιο και κυριαρχικο ον. Αλλά μέσω αυτόν των τάσεων δεν δημιουργούνται μόνο πόλεμοι και δυστυχία, αλλά ταυτόχρονα οικονομική ανάπτυξη, επιστημονική πρόοδος και ευημερία.

Δεν μπορείς να έχεις το ένα δίχως το άλλο κατ εμέ.
 

Silver Queen

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η (StormBorn) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
Τα ίδια ακριβώς ένστικτα που οδηγούσαν τους Ρωμαίους να ζητοξραυγαζουν στο Κολοσσαιο ήταν και αυτά που τους οδηγούσαν στο να κατακτήσουν τη μεσόγειο και να εκπολιτισουν όλη την Ευρώπη.

Ο άνθρωπος είναι βίαιο και κυριαρχικο ον. Αλλά μέσω αυτόν των τάσεων δεν δημιουργούνται μόνο πόλεμοι και δυστυχία, αλλά ταυτόχρονα οικονομική ανάπτυξη, επιστημονική πρόοδος και ευημερία.

Δεν μπορείς να έχεις το ένα δίχως το άλλο κατ εμέ.
Έχω πολλά να πω, αλλά δεν προλαβαίνω γιατί σε λίγο σχολάω και δε θα έχω υπολογιστή .

Πάντως με κούρασες (θετικά) . Έχω έναν ψιλοπονοκέφαλο με τόσο γράψιμο και σκέψη . Αλλά θα επανέλθω!

Φιλικά:)
 

Guest 772419

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αν το πάρουμε πιο απλά η ελεύθερη βούληση υπάρχει.Βεβαίως υπάρχει και το κομμάτι όπου μπορεί ο καθένας να δώσει εξήγηση γιατί ισχύει ή όχι η ελεύθερη βούληση.Όμως λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που μας δίνει η ίδια μας η ύπαρξη ελεύθερη βούληση υπάρχει.
 

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,161 μηνύματα.
Το θέμα της ελευθέρας βουλήσεως στο μυαλό μου είναι τόσο περίπλοκο που δεν έχω σχηματίσει σαφή άποψη, και τα όποια ψήγματα απόψεως τυχόν έχω, τίθενται συνεχώς υπό αμφιβολία και εξέταση.

Σαν σκόρπια σκέψη θέλω να διατυπώσω το εξής:

Ότι ο ορισμός της ελεύθερης βούλησης δύναται να έχει κάποια σχέση και με τον ορισμό του μηδενός στα μαθηματικά, έστω και συγκριτικά ως σύλληψη σχεδίου σκέψης.

Μπορείς να το προσεγγίσεις εκθετικά οσοδήποτε μικρές δυνάμεις και αν εισφέρεις, αλλά από ένα σημείο και ύστερα θα προσεγγίζει το 1 και πάλι.

Και γιατί φέρνω αυτό το άσχετο παράδειγμα;

Γιατί για εμένα η ελεύθερη βούληση όπως την αντιλαμβανόμαστε είναι κβαντισμένα σενάρια 0 και 1 ενω θεωρητικά όπως το βλέπω εγω (singularity event A.I κλπ) χρειάζεται μια "αναλογική" πιθανώς και κβαντική θεώρηση των πραγμάτων ώστε να αποδεχτούμε την ύπαρξή της.

Η βεβαιότητα για κάποιους της ελεύθερης βούλησης έγκειται στην ύπαρξη της επιλογής. Όμως ποιός μας λέει ότι η επιλογή είναι αναλογική κι όχι ένα όριο (lim) μεταξύ κβαντισμένων φάσεων της εγκεφαλικής λειτουργίας;

(οκ σκάω)
 

Μάρκος Βασίλης

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
Από φιλοσοφικής πλευράς οι ντετερμινιστές φαίνεται προς το παρόν ότι έχουν δίκιο, καθώς σε ένα οποιοδήποτε σύστημα έχεις μεταβλητές και κανόνες που διέπουν την συμπεριφορά των μεταβλητών. Από καθαρά μαθηματική οπτική αν γνωρίζεις όλες τις εναρκτήριες καταστάσεις όλων μεταβλητών ενός συστήματος και όλους τους κανόνες που διέπουν τις αλλαγές τους τότε μπορείς ανά πάσα στιγμή δοθείσης αρκετής υπολογιστικής ισχύς να ξέρεις ακριβώς την κατάσταση της κάθε μεταβλητής. Άρα αν πάρουμε τον κόσμο μας ως σύστημα, αν γνωρίζαμε την κατάσταση του κβάντου του σύμπαντος και είχαμε έναν πανύσχυρο υπολογιστή θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε το μέλλον και το παρελθόν ανά πάσα στιγμή που σημαίνει ότι ο κόσμος μας είναι ντετερμινιστικός και άρα δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση.

Αρχικά, νομίζω ότι το επιχείρημά σου (bold) είναι κυκλικό. Ισχυρίζεσαι ότι (ενδεχομένως) ο κόσμος μας να είναι ντετερμινιστικός δεδομένου ότι τα ντετερμινιστικά μοντέλα είναι... ντετερμινιστικά. Διότι, σιωπηλά, δέχεσαι ότι υπάρχουν (!) κανόνες που διέπουν τις μεταβολές των μεταβλητών ενός συστήματος και ότι, με γνώση όλων αυτών των κανόνων θα δίνει - αφήνοντας κατά μέρους το effectiveness - την κάθε μελλοντική (ή παρελθούσα, αν οι μεταβολές αντιστρέφονται) κατάσταση του συστήματος. Ωστόσο, αυτό υποθέτοντας ότι οι μεταβλητές μας δεν είναι τυχαίες.

Βέβαια, το ότι μιλάμε για τυχαίες μεταβλητές μπορεί να εγείρει ενστάσεις ως προς την ύπαρξη τυχαιότητας. Σε αυστηρά μαθηματικό επίπεδο - μιας και αναφέρθηκαν τα μαθηματικά - σε effective ή όχι υπολογιστικά μοντέλα (π.χ. Καθολικές Μηχανές Turing) υπάρχουν δυαδικές ακολουθίες που δεν μπορούν να υπολογιστούν από κανένα πρόγραμμα με μήκος μικρότερο ή ίσο από αυτό της ακολουθίας - εν ολίγοις, οι ακολουθίες αυτές είναι ασυμπίεστες. Τώρα, σε επίπεδο πιο εφαρμοσμένο, υπάρχει πάντα η ιδέα των κρυφών μεταβλητών που ( ; ) δικαιολογούν την όποια τυχαιότητα και την ανάγουν σε ντετερμινιστικά φαινόμενα.

Όπως και να έχει, νομίζω ότι με ισχυρές θεωρητικές βάσεις υπέρ της τυχαιότητας, μάλλον οι ντετερμινιστικές προσεγγίσεις δε βρίσκονται και στο απόγειό τους - ο ορισμός του Kolmogorov παραπάνω είναι απλά ο πιο απλός κατ' εμέ που εγκολπώνει και την έννοια του υπολογισμού· υπάρχουν πολλές μαθηματικές περιγραφές της τυχαιότητας, οι οποίες, κατ' εντυπωσιακό τρόπο, είναι μη ισοδύναμες μεταξύ τους.

Επομένως, με το ενδεχόμενο να είναι τυχαία πολλά από τα γεγονότα γύρω μας ανοικτό, άρα και το όλο ζήτημα της ελεύθερης βούλησης.
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αρχικά, νομίζω ότι το επιχείρημά σου (bold) είναι κυκλικό. Ισχυρίζεσαι ότι (ενδεχομένως) ο κόσμος μας να είναι ντετερμινιστικός δεδομένου ότι τα ντετερμινιστικά μοντέλα είναι... ντετερμινιστικά. Διότι, σιωπηλά, δέχεσαι ότι υπάρχουν (!) κανόνες που διέπουν τις μεταβολές των μεταβλητών ενός συστήματος και ότι, με γνώση όλων αυτών των κανόνων θα δίνει - αφήνοντας κατά μέρους το effectiveness - την κάθε μελλοντική (ή παρελθούσα, αν οι μεταβολές αντιστρέφονται) κατάσταση του συστήματος. Ωστόσο, αυτό υποθέτοντας ότι οι μεταβλητές μας δεν είναι τυχαίες.

Βέβαια, το ότι μιλάμε για τυχαίες μεταβλητές μπορεί να εγείρει ενστάσεις ως προς την ύπαρξη τυχαιότητας. Σε αυστηρά μαθηματικό επίπεδο - μιας και αναφέρθηκαν τα μαθηματικά - σε effective ή όχι υπολογιστικά μοντέλα (π.χ. Καθολικές Μηχανές Turing) υπάρχουν δυαδικές ακολουθίες που δεν μπορούν να υπολογιστούν από κανένα πρόγραμμα με μήκος μικρότερο ή ίσο από αυτό της ακολουθίας - εν ολίγοις, οι ακολουθίες αυτές είναι ασυμπίεστες. Τώρα, σε επίπεδο πιο εφαρμοσμένο, υπάρχει πάντα η ιδέα των κρυφών μεταβλητών που ( ; ) δικαιολογούν την όποια τυχαιότητα και την ανάγουν σε ντετερμινιστικά φαινόμενα.

Όπως και να έχει, νομίζω ότι με ισχυρές θεωρητικές βάσεις υπέρ της τυχαιότητας, μάλλον οι ντετερμινιστικές προσεγγίσεις δε βρίσκονται και στο απόγειό τους - ο ορισμός του Kolmogorov παραπάνω είναι απλά ο πιο απλός κατ' εμέ που εγκολπώνει και την έννοια του υπολογισμού· υπάρχουν πολλές μαθηματικές περιγραφές της τυχαιότητας, οι οποίες, κατ' εντυπωσιακό τρόπο, είναι μη ισοδύναμες μεταξύ τους.

Επομένως, με το ενδεχόμενο να είναι τυχαία πολλά από τα γεγονότα γύρω μας ανοικτό, άρα και το όλο ζήτημα της ελεύθερης βούλησης.
Αν σκεφτείς τον κόσμο σαν ένα simulation μπορείς να καταλάβεις καλύτερα το ντερμινιστικο επιχείρημα.

Δεν είπα ότι ο κόσμος είναι ντερμινιστικος είπα ποια είναι άποψη των ντερμινιστων.

Πρακτικά για τον κόσμο μόνο η φυσική μπορεί να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις. Η φιλοσοφία και η λογική είναι για φανταστικούς κόσμους.

Η φυσική σήμερα μας λέει πως υπάρχει τυχαιότητα στη φύση αλλά και αυτό δεν είναι κάτι set in stone. Αύριο μπορει να έχουμε νέα στοιχεία, οπότε το debate περί free will δεν έχει νικητή.

Προσωπικά τασομαι υπέρ της ελεύθερης βουλησης αλλά καθαρά με την ιδιότητα του πιστου και τίποτα παραπάνω.
 

Guest 468119

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αν σκεφτείς τον κόσμο σαν ένα simulation μπορείς να καταλάβεις καλύτερα το ντερμινιστικο επιχείρημα.

Δεν είπα ότι ο κόσμος είναι ντερμινιστικος είπα ποια είναι άποψη των ντερμινιστων.

Πρακτικά για τον κόσμο μόνο η φυσική μπορεί να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις. Η φιλοσοφία και η λογική είναι για φανταστικούς κόσμους.

Η φυσική σήμερα μας λέει πως υπάρχει τυχαιότητα στη φύση αλλά και αυτό δεν είναι κάτι set in stone. Αύριο μπορει να έχουμε νέα στοιχεία, οπότε το debate περί free will δεν έχει νικητή.

Προσωπικά τασομαι υπέρ της ελεύθερης βουλησης αλλά καθαρά με την ιδιότητα του πιστου και τίποτα παραπάνω.
Η εντροπία στην φύση αυξάνεται ή μειώνεται;
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.

Guest 468119

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αν κρίνουμε από το δημιούργημα μου σήμερα στην τουαλέτα μέρα από δύο οικογενειακές μαργαρίτες θα έλεγα πως αυξάνεται.

Τότε πως προκύπτει η δημιουργία οργανισμών και η ξατασπαταληση της ενέργειες σε αυτούς;
 

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top