Περί της φύσεως και της σοβαρότητας της απιστίας

[Neraida]

πιστεύω ότι σε κάθε θέμα γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα.

Γνωριζουμε τον εαυτο μας καλυτερα τη στιγμη εκεινη που μιλαμε...γιατι εγω αυτο που εχω δει τλχ μεχρι τωρα, ειναι οτι ακομα και ο εαυτος μας, μας εκπλησσει αλλοτε ευχαριστα και αλλοτε δυσαρεστα....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Γνωριζουμε τον εαυτο μας καλυτερα τη στιγμη εκεινη που μιλαμε...γιατι εγω αυτο που εχω δει τλχ μεχρι τωρα, ειναι οτι ακομα και ο εαυτος μας, μας εκπλησσει αλλοτε ευχαριστα και αλλοτε δυσαρεστα....

Προσωπικά πάντως δεν μπορώ να πω ότι ο εαυτός μου με εκπλήσσει και πολύ συχνά. Και συνήθως όταν συμβαίνει αυτό, είναι για ήσσονος σημασίας θέματα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Να σου πω μονο, οτι εμενα αρχισε να εκπλησσει μετα τα 26....
Ενιγουει, ολα σχετικα ειναι στη ζωη....αλλα ακριβως επειδη ολα ειναι σχετικα, καλο ειναι να κραταμε, κοινως, μια πισινη για το τι μας επιφυλασσει το μελλον...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Ναι, από 5 χρονών ξεκίνησα.
Αυτή είναι μια διαδικασία που (πρέπει να) ξεκινάει μαζί με την κοινωνικοποίηση του ατόμου.

Ηταν ρητορικη η ερωτηση, και ελπιζω να μην προσπαθεις να επιχειρηματολογησεις πανω στο οτι εχεις ζησει αρκετα χρονια με ωριμη σκεψη ωστε να μπορεις να εισαι οσο απολυτη οσο εισαι.

Εγώ μίλησα για ανθρώπους, όχι για απόψεις. Λες να αλλάζουν οι άνθρωποι των οποίων η άποψη με ενδιαφέρει ανάλογα με την εκάστοτε άποψη τους; Ή συμφωνούμε σε όλα;

Καποιο λαθος κανεις. Για αποψεις μιλησες :

"Αποκλείεις δηλαδή το γεγονός να έχω μάθει με τα χρόνια να τα φιλτράρω και να κρατάω μόνο τις απόψεις των ανθρώπων που με ενδιαφέρει η γνώμη τους;"

Διαφωνώ, πιστεύω ότι σε κάθε θέμα γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα. Ασχέτως αν μερικές φορές τυχαίνει να επιλέγουμε να μην δούμε κάποια πράγματα και φαίνεται σαν να μας ξέρουν καλύτερα οι άλλοι (γενικά μιλώντας).

απο τη δικη μου εμπειρια, δεν ισχυει αυτο. Και αν εισαι μαθηματικο μυαλο και λες οτι και μια περιπτωση αρκει για να ακυρωσει ενα θεωρημα, τοτε αυτο εχει σιγουρα καταρριφθει. Και γιαυτο το εχω αναδιαμορφωσει οπως περιεγραψα παραπανω

Πάντως ακόμα κι αν κάποια πτυχή του χαρακτήρα μας την ξέρει καλύτερα από μας κάποιος άλλος, αυτός σίγουρα δεν θα είναι κάποιος που κρίνει βάσει της πλειοψηφίας, αλλά κάποιος στενός μας φίλος.

Ουτε αυτο ειναι σιγουρο.Μαλιστα αν ισχυε τοτε οι ψυχολογοι και οι ψυχιατροι θα ηταν εντελως αναποτελεσματικοι Υπαρχουν πραγματα που λειτουργουν με τον ιδιο τροπο σε ολους, και τροποι σκεψης αναλογα με τα ειδη χαρακτηρα κλπ.

Ενιγουέι, αυτό που ήθελα να πω είναι ότι για κάποια πράγματα είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου, για κάποια άλλα όχι. Για τα δεύτερα άφησα περιθώρια. Για τα πρώτα δεν βρίσκω λόγο να αφήσω, από τη στιγμή που δεν πιστεύω ότι μπορεί να μην ισχύσουν. Θα μου πεις "ποτέ μη λες ποτέ", αλλά τότε θα έπρεπε να αφήνω περιθώρια για τα πάντα, ακόμα και για το ότι είμαι γυναίκα πχ

Ε κι εγω σου λεω, οτι αυτη τη στιγμη , σε αυτο το θεμα, εισαι σιγουρη και δεν αφηνεις περιθωρια, για κατι που θα επρεπε. Και αυτο λενε και οι αλλοι αποτι ειδα. Το παραδειγμα σου με το οτι εισαι γυναικα ειναι παλι το ιδιο με πριν. Το ξεχειλωνεις και δεν εχει νοημα, μη τα ξαναλεμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Ηταν ρητορικη η ερωτηση, και ελπιζω να μην προσπαθεις να επιχειρηματολογησεις πανω στο οτι εχεις ζησει αρκετα χρονια με ωριμη σκεψη ωστε να μπορεις να εισαι οσο απολυτη οσο εισαι.

Δεν είμαι απόλυτη, περιθώρια άφησα εκεί που θεωρώ ότι έχει νόημα να αφήσω.
Αλλά και απόλυτη να ήμουν, για τον εαυτό μου μιλάμε και ακόμα κι αν υπάρχουν άνθρωποι που με ξέρουν καλύτερα απ'ότι εγώ τον εαυτό μου, δεν νομίζω ότι κανείς από όσους έγραψαν στο παρόν θέμα να συγκαταλέγεται σε αυτούς (εκτός ίσως από την Isiliel).

Καποιο λαθος κανεις. Για αποψεις μιλησες :

"Αποκλείεις δηλαδή το γεγονός να έχω μάθει με τα χρόνια να τα φιλτράρω και να κρατάω μόνο τις απόψεις των ανθρώπων που με ενδιαφέρει η γνώμη τους;"

Για ανθρώπους μίλησα:

"Αποκλείεις δηλαδή το γεγονός να έχω μάθει με τα χρόνια να τα φιλτράρω και να κρατάω μόνο τις απόψεις των ανθρώπων που με ενδιαφέρει η γνώμη τους;"

απο τη δικη μου εμπειρια, δεν ισχυει αυτο. Και αν εισαι μαθηματικο μυαλο και λες οτι και μια περιπτωση αρκει για να ακυρωσει ενα θεωρημα, τοτε αυτο εχει σιγουρα καταρριφθει. Και γιαυτο το εχω αναδιαμορφωσει οπως περιεγραψα παραπανω

Δεν είδα να το αναδιαμόρφωσες κάπου παραπάνω...

Ουτε αυτο ειναι σιγουρο.Μαλιστα αν ισχυε τοτε οι ψυχολογοι και οι ψυχιατροι θα ηταν εντελως αναποτελεσματικοι Υπαρχουν πραγματα που λειτουργουν με τον ιδιο τροπο σε ολους, και τροποι σκεψης αναλογα με τα ειδη χαρακτηρα κλπ.

Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι αφενός μεν έχουν σπουδάσει αυτό το αντικείμενο, αφετέρου δεν πας στον οποιονδήποτε να αρχίσεις να αραδιάζεις τα εσώψυχα σου, όπως με τους ψυχολόγους και τους ψυχίατρους. Υπάρχουν πράγματα που λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο στους περισσότερους, όχι σε όλους.
Πάντως και σε ψυχολόγο όταν είχα πάει, δεν μπορώ να πω ότι μου είπε κάτι για τον εαυτό μου που δεν ήξερα.

Ε κι εγω σου λεω, οτι αυτη τη στιγμη , σε αυτο το θεμα, εισαι σιγουρη και δεν αφηνεις περιθωρια, για κατι που θα επρεπε. Και αυτο λενε και οι αλλοι αποτι ειδα. Το παραδειγμα σου με το οτι εισαι γυναικα ειναι παλι το ιδιο με πριν. Το ξεχειλωνεις και δεν εχει νοημα, μη τα ξαναλεμε

Για κάτι που θεωρείς εσύ ότι έπρεπε.
Αν δηλαδή η άποψη μου δεν συμφωνεί με την πλειοψηφία, τότε πρέπει να αφήσω το περιθώριο να μην ξέρω τον εαυτό μου. Αν συμφωνεί με την πλειοψηφία, τότε ξέρω πάρα πολύ καλά τον εαυτό μου και δεν χρειάζεται να αφήσω κανένα περιθώριο.
Όταν αποφασίσεις Lorien από ποιά ηλικία μπορώ να ξέρω τον εαυτό μου και να έχω άποψη για το τι θα κάνω στις σχέσεις μου, να με ενημερώσεις να το έχω υπόψιν.

Το να διαφωνείς με μια άποψη είναι απόλυτα σεβαστό. Το να προσπαθείς να την αμφισβητήσεις και να κάνεις ότι δεν υπάρχει ή ότι αυτός που την εκφράζει δεν έχει τη δυνατότητα να έχει άποψη ή δεν ξέρει τι λέει (πόσο μάλλον για κάτι εντελώς προσωπικό του) είναι εθελοτυφλία και υπεκφυγή. Όταν σταματήσετε να εθελοτυφλείτε και να υπεκφεύγετε, ίσως μπορέσουμε να συζητήσουμε για το θέμα.

Καληνύχτα σας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Αλλά και απόλυτη να ήμουν, για τον εαυτό μου μιλάμε και ακόμα κι αν υπάρχουν άνθρωποι που με ξέρουν καλύτερα απ'ότι εγώ τον εαυτό μου, δεν νομίζω ότι κανείς από όσους έγραψαν στο παρόν θέμα να συγκαταλέγεται σε αυτούς (εκτός ίσως από την Isiliel).

Ισχυριστηκε καποιος κατι τετοιο....?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Ουτε αυτο ειναι σιγουρο.Μαλιστα αν ισχυε τοτε οι ψυχολογοι και οι ψυχιατροι θα ηταν εντελως αναποτελεσματικοι Υπαρχουν πραγματα που λειτουργουν με τον ιδιο τροπο σε ολους, και τροποι σκεψης αναλογα με τα ειδη χαρακτηρα κλπ.

Είναι αποτελεσματικοί; Δεν το ήξερα ειλικρινά!!!

(και αυτό ήταν το 800ο μου μήνυμα, πλησιάζω τα χίλια με τα χίλια που λένε, yeah).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Είναι αποτελεσματικοί; Δεν το ήξερα ειλικρινά!!!

Θεωρουσες αυτες τις δυο επιστημες αναποτελεσματικες μεχρι τωρα?!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Θα ήθελα να θέσω άλλη μια παράμετρο στη συζήτηση, έστω χρησιμοποιώντας τη Λια ως παράδειγμα:

Για μένα είναι πολύ πιθανό ένας άνθρωπος με το σκεπτικό της Λιας, όταν και αν ποτέ βρεθεί μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, επειδή ακριβώς έχει προετοιμάσει τον εαυτό του να αντιδράσει με συγκεκριμένο τρόπο, τελικά να το κάνει και στην πράξη σκεπτόμενος καθαρά ορθολογιστικά.
Κάποιος που δηλώνει εξ' αρχής ότι δεν θα το ανεχόταν ή δεν θα το άντεχε, επίσης έχει προετοιμάσει τον εαυτό του με συγκεκριμένο τρόπο.
Ποιος απ' τους δύο θα βοηθηθεί περισσότερο από τη στάση του, αυτό είναι μάλλον θέμα ιδιοσυγκρασίας και επιλογών. Ο πρώτος πάντως διατρέχει λιγότερο κίνδυνο κατά τη γνώμη μου να πληγωθεί ανεπανόρθωτα.
Έστω ότι η Λια δεχόταν ότι μια απιστία θα την συνέτριβε.
Σε τι θα τη βοηθούσε να το παραδεχτεί αυτό εκ των προτέρων;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Έστω ότι η Λια δεχόταν ότι μια απιστία θα την συνέτριβε.
Σε τι θα τη βοηθούσε να το παραδεχτεί αυτό εκ των πρωτέρων;

Νομιζω οτι κανεις δεν ειπε οτι πρεπει να παραδεχτει εκ των προτερων οτι μια απιστια θα την συνετριβε...
Αυτο που εγω ειπα και καποιοι αλλοι ισως, ειναι οτι μοιαζει πιο φρονιμο να αφηνει κανεις καποιο περιθωριο και να μην ειναι απολυτος ειδικα σε μια τετοια ηλικια και δη οταν δεν εχει ζησει μια τετοια κατασταση...Εγω τλχ την απολυτη σκεψη της σχολιασα και τιποτα παραπανω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cibyllian]

Έστω ότι η Λια δεχόταν ότι μια απιστία θα την συνέτριβε.
Σε τι θα τη βοηθούσε να το παραδεχτεί αυτό εκ των πρωτέρων;

Δεν ξέρω αν θα βοηθούσε ή όχι.....δεν νομίζω άλλωστε ότι τίθεται θέμα αν βοηθάει η μία στάση ή η άλλη.
Η Λία απλά βάσει της ιδιοσυγκρασίας και των απόψεών της παραθέτει τον τρόπο που υποθέτει ότι θα αντιδράσει. Μπορεί και να επαληθευτεί μπορεί και όχι.
Το ίδιο κάνουμε και όλοι οι υπόλοιποι, υποθέτουμε πως θα αντιδρούσαμε σε μια τέτοια περίπτωση. Όλοι έχουμε όμως τις ίδιες πιθανότητες να έχουμε υποθέσει λάθος..... και βέβαια να μην ξεχνάμε ότι τα πάντα είναι θέμα περίπτωσης..... και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Idril]

Κι εγώ λέω ότι αν χάσω το μπαμπά μου θα τρελαθώ. Δόξα το Θεό είναι μια χαρά στην υγεία του και δεν έχω κανένα λόγο να το σκέφτομαι, μπορώ να φανταστώ όμως πως θα νιώσω αν πάθει κάτι με βάση την αγάπη που του έχω. Προφανώς το να συγκρίνω ένα θάνατο με μια απιστία είναι ακραίο απλά, το είπα σαν παράδειγμα. Σίγουρα δε με βοηθάει αλλα το ξέρω ότι δε γίνεται να νιώσω διαφορετικά.

Όπως επίσης είμαι σίγουρη ότι δε θα άντεχα μια απιστία και πραγματικά δε μπορώ να καταλάβω εδώ και τόσες σελίδες τι ακριβώς κάθεστε και συζητάτε. Για μένα δεν υπάρχει σκέτο sex, sex γλυκό με γάλα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Δεν είμαστε ζώα για να πεις ότι ήρθε η εποχή του ζευγαρώματος και δρούμε ενστικτωδώς. Για να κανεις οτιδήποτε, πρέπει κάτι να νιώσεις οποτε το επιχείρημα "δε με νοιάζει αρκεί να μη νιώθει απολύτως τίποτα για την άλλη" για μένα δεν ισχύει. (Εκτος πια αν η κοπέλα που το λέει αυτό θεωρεί το αγόρι της ζώο οποτε μάλλον είναι ζώο κι αυτή που τον διάλεξε.) Από κει και πέρα όμως υπάρχει η κατανόηση της ανθρώπινης αδυναμίας και αν νομίζει κανεις ότι μπορεί να συγχωρήσει συγχωρεί.

Δεν ξέρω αν μπορώ και ελπίζω να μη χρειαστεί να μάθω.Αν βρισκόμουν πάντως στη θέση αυτή και συγχωρούσα, δε θα έδινα κανένα ελαφρυντικό, απλά μια δεύτερη ευκαιρία (και όσο το σκέφτομαι τόσο πιο απίθανο μου φαίνεται να την έδινα κι αυτήν...είμαι πολύ ζηλιάρα τελικά)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Noμίζω ότι και η Λία και οποιοσδήποτε που γνωρίζει καλά τον εαυτό του και τις αντιδράσεις του έχει δικαίωμα να σκέφτεται "εκ των προτέρων". Εγώ π.χ. (και πολλοί άλλοι εδώ μέσα) γνωρίζω ότι μια απιστία θα με συνέτριβε. Ξέρω ότι δεν θα το άντεχα.Γιατί όμως αυτό που λέω δεν ακούγεται και τόσο απόλυτο; Ίσως επειδή είναι το αναμενόμενο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Δεν είμαστε ζώα για να πεις ότι ήρθε η εποχή του ζευγαρώματος και δρούμε ενστικτωδώς.

Τι να σε πω γι' αυτό... Άλλα βλέπω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Κι όμως αγαπημένη μου Idril, πάνω στο παράδειγμα με τον πατέρα σου, έχω να καταθέσω τη δική μου εμπειρία.

Θα μπορούσα πραγματικά να ισχυριστώ (υπερβάλλοντας φυσικά) ότι κανένα παιδί δεν αγαπάει τον πατέρα του όσο αγαπούσα εγώ τον δικό μου! Λόγω της εργασίας του μάλιστα τον στερήθηκα για αρκετά χρόνια αφού δούλευε ως μηχανικός στο εξωτερικό.
Την εποχή που πέθανε, η κόρη μου ήταν μόλις ενός έτους και ο τότε άντρας μου δούλευε νύχτα και την ημέρα κοιμόταν. Η μητέρα μου φυσικά είχε φυσικά καταρρεύσει.

Με το που μου ανακοίνωσαν το θάνατό του έκανα άθελά μου μια λογική σκέψη (Αν καταρρεύσω κι εγώ, τι θα γίνει το παιδί μου; ) και πήρα την καθαρά ορθολογική απόφαση να μην αφήσω τον εαυτό μου να στεναχωρηθεί σε βαθμό που να μην έχω δυνάμεις να φροντίσω το παιδί μου.

Μέχρι τότε αν κάποιος μου έλεγε πως θα αντιμετώπιζα τόσο ψύχραιμα το θάνατό του, θα τον έβγαζα τρελό. Κι όμως, το κίνητρο του να σκεφτώ λογικά εκείνη τη δεδομένη στιγμή και να μην αντιδράσω συναισθηματικά, ήταν πολύ ισχυρό.

Συνεπώς, πράγματι, κανείς δε μπορεί να ξέρει από πριν πως θα αντιδράσει σε ένα γεγονός, αλλά μια πιο ορθολογιστική προσέγγιση, όπως είναι αυτή της Λιας, για μένα δεν είναι απίθανη ακόμη κι αν δεν είναι η πλέον αναμενόμενη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Όπως τα λες είναι Ίζι. Τη δική σου αντίδραση την ανέτρεψε ένα ισχυρό κίνητρο, κάτι που δεν σου ήταν γνωστό εκ των προτέρων. Εσύ έλεγες ότι δεν θα ήσουν ψύχραιμη, εγώ λέω ότι πάλι δεν θα είμαι. Η ορθολογιστική προσέγγιση πάντα γίνεται στο μυαλό μας ως διεργασία. Είναι θέμα άμυνας και μετράει. Ασχέτως αν αποδειχθεί ή όχι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Ας απαντήσω τώρα και κάτι άλλο: Έχει τεθεί πολλές φορές ετούτο το ερώτημα, σε άλλα θέματα που σχετίζονται με το σεξ. Γιατί χρησιμοποιείται η λέξη "ζώο" με τόσο απαξιωτικό χαρακτήρα; Όσοι έχουν ζώα, γνωρίζουν την καλοσύνη και την ευγένειά τους, ενώ είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει χειρότερο ζώο από το λεγόμενο "Ανθρώπινο Κτήνος".

Η νοημοσύνη μας μας σπρώχνει σε φρικιαστικές πράξεις, που κανένα ζώο ποτέ δεν θα σκεφτόταν να κάνει, τουλάχιστον σε όμοιό του. Η τεχνολογία μας μας έχει καταστήσει απειλή για το σύνολο του πλανήτη, πράγμα που κανένα ζώο δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει. Ακόμη, το σεξ αποτελεί για τον άνθρωπο, σε αντίθεση με τα περισσότερα ζώα, όπως εκτενώς έχουμε συζητήσει στο "Ζωή χωρίς Σεξ", αναπόσπαστο στοιχείο του ψυχισμού του, με σημαίνουσα βαρύτητα για την ψυχοσωματική του ισορροπία.

Τέλος, το να κατανοείς τις ανάγκες του συντρόφου σου και να βάζεις τον εγωισμό σου σε δεύτερη μοίρα, είναι καθαρά ανθρώπινη λειτουργία. Αν έχω διαβάσει καλά όλο το θέμα, η Λία αυτό ακριβώς είπε. Η στάση της καθορίζεται από ορθολογισμό και όχι από κτηνώδεις αντιδράσεις. Αντίθετα, η άβουλη ανάγκη για κατοχή κάποιου, μου φαίνεται πολύ περισσότερο κτηνώδης από την σεξουαλική ελευθερία, ή έστω κατά κάποιους ελευθεριότητα.

Ας σταματήσει αυτό το παραμύθι. Κανείς δεν σας ζήτησε να ασπαστείτε τις απόψεις μας, σας ζητήσαμε απλά να τις ακούσετε και ως λογικοί άνθρωποι και όχι ζώα, όπως διατείνεστε, να δείξετε την απαιτούμενη ανοχή που είναι ζητούμενο στοιχείο των σύγχρονων κοινωνιών, έναντι των κοινωνιών στυγνής επιβολής μίας και μοναδικής άποψης. Πολύ περισσότερο, που άλλοι πολιτισμοί, κοντά μας και γύρω μας, θεωρούν την πολυγαμία ως κάτι το φυσιολογικό, συνεπώς δεν μπορούμε να πούμε πως είναι κάτι ξένο στην ανθρώπινη φύση. Αντίθετα, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η αποκλειστική μονογαμία είναι, όχι μόνο ενάντια στην ανθρώπινη φύση, αλλά στη φύση γενικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Idril]

Ας απαντήσω τώρα και κάτι άλλο: Έχει τεθεί πολλές φορές ετούτο το ερώτημα, σε άλλα θέματα που σχετίζονται με το σεξ. Γιατί χρησιμοποιείται η λέξη "ζώο" με τόσο απαξιωτικό χαρακτήρα; Όσοι έχουν ζώα, γνωρίζουν την καλοσύνη και την ευγένειά τους, ενώ είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει χειρότερο ζώο από το λεγόμενο "Ανθρώπινο Κτήνος".

Σωστό.

Η νοημοσύνη μας μας σπρώχνει σε φρικιαστικές πράξεις, που κανένα ζώο ποτέ δεν θα σκεφτόταν να κάνει, τουλάχιστον σε όμοιό του. Η τεχνολογία μας μας έχει καταστήσει απειλή για το σύνολο του πλανήτη, πράγμα που κανένα ζώο δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει.

Κι αυτό σωστό.

Ακόμη, το σεξ αποτελεί για τον άνθρωπο, σε αντίθεση με τα περισσότερα ζώα, όπως εκτενώς έχουμε συζητήσει στο "Ζωή χωρίς Σεξ", αναπόσπαστο στοιχείο του ψυχισμού του, με σημαίνουσα βαρύτητα για την ψυχοσωματική του ισορροπία.

Γιατί λοιπόν αφού είναι μια ψυχοσωματική εμπειρία να το υποβιβάζουμε στο επίπεδο με το οποιο το κάνουν τα ζώα? Γιατί όταν κάποιος αναγνωρίζει ότι μπορεί να γίνει πράξη κενή από συναίσθημα απλά και μονο γιατί έτσι μας ήρθε ακριβώς αυτό δεν είναι? E, αυτό είναι που δε δέχομαι (μάλλον πρέπει να διαβάσω το άλλο topic)

Τέλος, το να κατανοείς τις ανάγκες του συντρόφου σου και να βάζεις τον εγωισμό σου σε δεύτερη μοίρα, είναι καθαρά ανθρώπινη λειτουργία. Αν έχω διαβάσει καλά όλο το θέμα, η Λία αυτό ακριβώς είπε. Η στάση της καθορίζεται από ορθολογισμό και όχι από κτηνώδεις αντιδράσεις. Αντίθετα, η άβουλη ανάγκη για κατοχή κάποιου, μου φαίνεται πολύ περισσότερο κτηνώδης από την σεξουαλική ελευθερία, ή έστω κατά κάποιους ελευθεριότητα.

Όσον αφορά την κατανόηση των αναγκών τους συντρόφου είμαι απόλυτα σύμφωνη, το θέμα όμως που συζητάμε τώρα άλλος το βλέπει σαν βιολογική και άλλος σαν συναισθηματική ανάγκη. Σαν συναισθηματική το σέβομαι φυσικά, σαν αποκλειστικά και μονο βιολογική δεν το δέχομαι γιατί δεν νομίζω ότι είναι.

Ας σταματήσει αυτό το παραμύθι. [...]Αντίθετα, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η αποκλειστική μονογαμία είναι, όχι μόνο ενάντια στην ανθρώπινη φύση, αλλά στη φύση γενικά.

Διαφωνώ ότι το γεγονός ότι κάτι συμβαίνει στη φύση το κάνει αυτομάτως σωστό. Κάποια έντομα τρώνε το σύντροφο τους μετά τη γονιμοποίηση, μήπως να το εφαρμόσουμε κι αυτό επειδή συμβαίνει στη φύση? (δεν είναι κακή ιδέα, θα μας γλίτωνε από πολλά προβλήματα!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Αγαπητή μου Idril, εδώ μιλάμε για το σύνολο του ζωικού βασιλείου. Θα καταφέρω άραγε ποτέ να δημοσιεύσω το εν λόγω άρθρο; Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν μιλάμε για μια από τις χιλιάδες παραλλαγές συμπεριφοράς που μπορεί σποραδικά να εμφανιστούν στο ζωικό βασίλειο. Η αποκλειστική μονογαμία ανευρίσκεται σε τόσα λίγα είδη του ζωικού βασιλείου, που μάλλον αποτελεί την ακραία εξαίρεση παρά τον κανόνα. Οι περισσότεροι ανθρωπολόγοι συμφωνούν, ότι η ανθρώπινη μονογαμία, είναι κοινωνικά και όχι φυσικά επιβαλλόμενη. Δικαιούμαστε στη σημερινή κοινωνία να επιβάλλουμε πρότυπα που καταπιέζουν βάναυσα τον ανθρώπινο ψυχισμό; Άλλωστε η Μισέλ μίλησε για παραδοχή της πιθανότητας να συμβεί κάτι με το σύντροφό της και όχι για ζωή μέσα σε αχαλίνωτο σεξ, όπως πολλοί το εννόησαν.

Θεωρώ ότι η θέση της ήταν προσεκτική και ισορροπημένη. Παραδεχόταν την ελευθερία επιλογής, χωρίς ταυτόχρονα να προπαγανδίζει την γενική αποχαλίνωση. Αυτό νομίζω πως δεν της έχει προσμετρηθεί...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Idril]

Καλά, μια τελευταία διευκρίνηση και σκάω. Είπα ότι δε θα δικαιολογήσω την πράξη του αλλου αν με απατήσει αλλα δεν αποκλειω ότι μπορεί να τη συγχωρήσω. Νομίζω ότι το να αγαπάς πραγματικά σημαίνει να συγχωρείς τον άλλο όχι σου έδωσε έναν καλο λόγο για να τον συγχωρήσεις αλλα γιατί τα αισθήματα που έχεις για αυτόν είναι αρκετά δυνατά ώστε να αντισταθμίσουν την απογοήτευση που σου προκάλεσε το λάθος του. Το ότι μπόρεσε όμως ο ένας να συγχωρήσει δε σημαίνει ότι το λάθος έπαψε να είναι λάθος. Αυτά από μένα, τώρα όπως υποσχέθηκα, σκάω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.