Πιστεύει ή αγαπά ο πραγματικός χριστιανός;

[Giorgkalo]

Πολύ ωραίο αυτό!
"Με πνίγει το παράπονο, γιατί στον κόσμο αυτόνα
τα καλοκαίρια τα ’χασα κι έπεσα στον χειμώνα
Σαν το καράβι π’ άνοιξε τ’ άρμενα κι αλαργεύει
βλέπω να χάνονται οι στεριές κι ο κόσμος λιγοστεύει"

 

[ilias90]

Ο σωστός Χριστιανός πιστεύει και αγαπά. Αν βλέπεις τον Ιησού σαν μια συμβολική φιγούρα, σαν έναν απλό σοφό άνθρωπο που πέρασε και δίδαξε κάποια όμορφα πράγματα δεν είσαι Χριστιανός. Είσαι ανθρωπιστής που συμπαθεί τον Χριστιανισμό. Αν, από την άλλη, πιστεύει μόνο και δεν αγαπά, η πίστη του είναι ανούσια. Όμως, πριν και πάνω από όλα, πρέπει να οριστούν οι δύο έννοιες στο Χριστιανικό πλαίσιο.

Η πίστη, είναι δύναμη. Μετακινεί βουνά:
'«Εξαιτίας της απιστίας σας», τους είπε ο Ιησούς. «Σας βεβαιώνω πως, αν έχετε πίστη έστω και σαν κόκκο σιναπιού, θα λέτε σ’ αυτό το βουνό “πήγαινε από ’δω εκεί”, και θα πηγαίνει· και τίποτα δε θα είναι αδύνατο για σας» (Κατά Ματθαίον)... Αυτό μας δείχνει ότι την καθαρά υπερβατική φύση της πίστης, η οποία ξεπερνάει τη λογική και χωρίς αυτή δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το υλικό πεδίο, όπως καθαρά φαίνεται εδώ:
«Στο μεταξύ το καΐκι βρισκόταν κιόλας στη μέση της λίμνης και το παίδευαν τα κύματα, γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος. Κατά τα ξημερώματα, ήρθε ο Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν έλεγαν πως είναι φάντασμα κι έβαλαν τις φωνές από τον φόβο τους. Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Θάρρος! Εγώ είμαι˙ μη φοβάστε». Ο Πέτρος του αποκρίθηκε: «Κύριε, αν είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου περπατώντας στα νερά». Κι εκείνος του είπε: «Έλα». Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον Ιησού. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται˙ έβαλε τότε τις φωνές: «Κύριε, σώσε με!» Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;» και μόλις ανέβηκαν στο καΐκι κόπασε ο άνεμος» (Κατά Ματθαίον).

Η Χριστιανική αγάπη τώρα, αποτελεί μία από τις πιο παρεξηγημένες έννοιες. Χρησιμοποιείται κατά κόρον από αριστερούς και διεθνιστές για να προωθήσουν την ατζέντα τους και να προβληθεί μια περσόνα αναρχοχίπη του Χριστού. Αρχικά, το «αγαπάτε αλλήλους» προέρχεται από την πρώτη Χριστιανική Θεία Κοινωνία που τελέστηκε ποτέ: Παιδιά μου, ἀκόμη ὀλίγον χρόνον θὰ εἶμαι μαζί σας. Θὰ μὲ ζητήσετε, καὶ ὅπως εἶπα εἰς τοὺς Ἰουδαίους, «ὅπου πηγαίνω ἐγώ, δὲν μπορεῖτε σεῖς νὰ ἔλθετε», τὸ ἴδιο λέγω καὶ σ᾽ ἐσᾶς τώρα. 34Ἐντολὴν νέαν σᾶς δίνω, νὰ ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἐγὼ σᾶς ἀγάπησα, ἔτσι νὰ ἀγαπᾶτε καὶ σεῖς ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. 35Ἀπὸ αὐτὸ θὰ ξέρουν ὅλοι ὅτι εἶσθε μαθηταί μου, ἐὰν δηλαδὴ ἔχετε ἀγάπην μεταξύ σας» (Κατά Ιωάννην).
Αναφέρεται ξεκάθαρα στην αγάπη μεταξύ των μαθητών του και μετέπειτα μεταξύ των Χριστιανών, αφού δημιουργήθηκαν οι πρώτες Χριστιανικές κοινότητες. Ποια η ουσία, όμως, αυτής της αγάπης;
Η Χριστιανική αγάπη έχει δύο πτυχές:
α) Η εγκόσμια, που αφορά στην αγάπη μεταξύ των Χριστιανών αδερφών. Η αγάπη οδηγεί τον Χριστιανό στην πραγματική ταπείνωση του Εαυτού και του Εγώ του, αφού τον κάνει να συνειδητοποιήσει πως «η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν», άρα μέσα σε κάθε άνθρωπο βρίσκεται ο Θεός. Αυτό είναι και το κομμάτι που πρέπει να αγαπάμε τόσο εντός μας όσο και στους άλλους, γιατί υπό αυτή την έννοια είμαστε όλοι το ίδιο (αφού έχουμε την ίδια, Θεϊκή ουσία μέσα μας) ενώ το σαρκικό, το κατώτερο εγωικό στοιχείο πρέπει να ταπεινωθεί. Να σκοτωθεί και να αναστηθεί, για να αντιληφθούμε λίγο και τον συμβολισμό της Ανάστασης.
β) Η υπερβατική αγάπη, ο Θείος πλατωνικός έρωτας που, σύμφωνα με τον Γιουνγκ: «Ο Θεός είναι Αγάπη, που αντιστοιχεί με τον πλατωνικό όρο «Έρωτας» ο οποίος ενώνει την ανθρωπότητα με το υπερφυσικό».*

Συμπερασματικά, λοιπόν, δεν νοείται Χριστιανός χωρίς μία από τις δύο αρετές. Αν δεν έχει πίστη δεν είναι τίποτα άλλο από έναν άπιστο υλιστή ανθρωπιστή, ενώ αν δεν έχει αγάπη αποτελεί έναν εγωιστή ζηλωτή που δεν σκοτώνει το Εγώ του, τον κατώτερο Εαυτό. Η πίστη (αρσενική, ενεργητική δύναμη) πρέπει να έρθει σε Θεία Ένωση με την αγάπη (θηλυκή, παθητική δύναμη) για να επιτευχθεί η Θέωση.

*Καρλ Γιουνγκ, Η ψυχολογία του ασυνείδητου.