Πιστεύει ή αγαπά ο πραγματικός χριστιανός;

[Searching]

Αν η ερώτηση αφορούσε τον άνθρωπο γενικά,πιστεύω πως όλοι σχεδόν θα συμφωνούσαμε πως,καθώς η αγάπη δε δίνει μεταφυσικές απαντήσεις παρά μόνο ρεαλιστικές,δε φανατίζει εκτός αν τη συγχέουμε με το πάθος,δεν απαιτεί συμβολισμούς,Εκκλησίες,πολέμους πίστης,αλλά συνδέει και(είτε λίγο είτε πολύ)νοηματοδοτεί χωρίς να αποκλείει,είναι προτιμητέα.Αν εστιάσουμε όμως αποκλειστικά στον Χριστιανισμό και προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε συνολικά τη Καινή Διαθήκη,ναι μεν η πίστη προβάλλεται από τους πρωταγωνιστές(Ιησούς,Απόστολοι και Παύλος)ως αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για τον χαρακτηρισμό του ανθρώπου ως Χριστιανού,αλλά ταυτόχρονα, σε λόγους τους όπως ο Ύμνος του τελευταίου για την αγάπη ή και του Ιησού ,σε μια παραβολή, η αγάπη παρουσιάζεται ιεραρχικά ανώτερη ως αξία για τον άνθρωπο και κατ'επέκταση Χριστιανό.Προφανώς για τους συντηρητικούς ,ίσως,η απάντηση είναι μία και μόνο μία,πιστεύω,γιατί μιλάμε για θρησκεία.Όμως,πολύ συχνά,όχι πάντα,η παραδοσιακή αυτή,αυστηρή προσέγγιση τους οδηγεί ακόμη και στο να ξεχάσουν σταδιακά την αξία της αγάπης,την οποία εφόσον πιστεύουν,δε γίνεται να ξεχάσουν,καθώς ο Ιησούς,ο Θεός,η πλάση που τον αντανακλά ταυτίζεται με αυτήν,όπως διαφαίνεται στην Γραφή.Οκ,καταλαβαίνω πως πίστη και αγάπη μπορούν να συνυπάρχουν χωρίς καμία απολύτως ιεραρχία,ή ακόμη και να ταυτίζονται,να συμπληρώνουν η μία την άλλη.Τελικά,όμως ο άνθρωπος που δεν πιστεύει ούτε ελάχιστα σε μεταφυσικές καταστάσεις,δεν αποδέχεται την Εκκλησία ως θεσμό ,ο οποίος να ανταποκρίνεται πραγματικά στον ρόλο και να επιτελεί το καθήκον της(αν είναι καν απαραίτητη και έχει καθήκον,διότι όλα ξεκινούν και σχεδόν τελειώνουν μέσα μας),αλλά αγαπά τον συνάνθρωπο,όχι αδιάκριτα,αλλά αγνά,ως σωστός "Χριστιανός",που όμως δεν έχει ανάγκη από συμβολισμούς και μεταθανάτιες προσδοκίες,είναι αυτός πραγματικός Χριστιανός;Εσάς ρωτώ και όχι την Εκκλησία,προς αποφυγή παρεξηγήσεων.Μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει απλώς φιλάνθρωπο ή αλτρουιστή,όταν η Αγάπη ταυτίζεται με τον Χριστό;

 

[amarelia]

 

[Pyotr_Krasnov]

Και βεβαια το να αγαπαει καποιος ειναι πιο πανω απο το να πιστευει. Οταν πιστευεις στο Θεο δινεις τη ζωη σε αυτον. Απο αυτο, επειτα δημιουργειται η αγαπη μεταξυ του ανθρωπου και του Θεου.

Ενας Χριστιανος θα πρεπει να αγαπαει τους παντες, οχι μονο στα λογια, αλλα με καθημερινες πραξεις που θα βοηθησουν τους αλλους ανθρωπους.

 

[Gaspar]

Θα πω και τα δύο άλλα πρώτα να πιστεύει.

Και αυτό γιατί ως άνθρωποι είναι αδύνατον να αγαπάμε τέλεια.
Η πίστη μας όμως στην σταυρική θυσία είναι αυτό που μας καθαρίζει από τις αδυναμίες της ανθρώπινης υπόστασης.

Το βασικό νόημα του χριστιανισμού άλλωστε αυτό είναι. Η προσωπική αποδοχή της θυσίας του Αμνου του Θεού, ως λύτρο για την απελευθέρωση από την δική μας αμαρτία.

 

[Pyotr_Krasnov]

Θα πω και τα δύο άλλα πρώτα να πιστεύει.

Και αυτό γιατί ως άνθρωποι είναι αδύνατον να αγαπάμε τέλεια.
Η πίστη μας όμως στην σταυρική θυσία είναι αυτό που μας καθαρίζει από τις αδυναμίες της ανθρώπινης υπόστασης.

Το βασικό νόημα του χριστιανισμού άλλωστε αυτό είναι. Η προσωπική αποδοχή της θυσίας του Αμνου του Θεού, ως λύτρο για την απελευθέρωση από την δική μας αμαρτία.

Και το να πιστευει κανεις δεν τον κανει τελειο... Δεν γινεται να γινει τελεια... Ειτε πιστευεις ειτε οχι, τιποτα δεν γινεται τελεια, ειμαστε ανθρωποι...

 

[Dias]

Λυπάμαι, αλλά θεωρώ το ερώτημα άκυρο και χωρίς νόημα. Δεν έχει σχέση η πίστη με την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι ιδιοκτησία του χριστιανισμού ούτε καμιάς άλλης θρησκείας. Υπάρχουν άθρησκοι που αγαπούν, αλλά και θρησκευόμενοι που μισούν τους πάντες. Η Ιστορία μας διδάσκει πόσα φρικτά εγκλήματα έγιναν και γίνονται στο όνομα της όποιας πίστης. Δεν υπάρχει χειρότερος ρατσισμός από τον θρησκευτικό ρατσισμό. Η Αγάπη δεν χρειάζεται θρησκείες.

​

 

[Panzerkampfwagen]

Λυπάμαι, αλλά θεωρώ το ερώτημα άκυρο και χωρίς νόημα. Δεν έχει σχέση η πίστη με την αγάπη. Η αγάπη δεν είναι ιδιοκτησία του χριστιανισμού ούτε καμιάς άλλης θρησκείας. Υπάρχουν άθρησκοι που αγαπούν, αλλά και θρησκευόμενοι που μισούν τους πάντες. Η Ιστορία μας διδάσκει πόσα φρικτά εγκλήματα έγιναν και γίνονται στο όνομα της όποιας πίστης. Δεν υπάρχει χειρότερος ρατσισμός από τον θρησκευτικό ρατσισμό. Η Αγάπη δεν χρειάζεται θρησκείες.

View attachment 153005​

Δε θα ψηφίσω ΚΚΕ αδερφέ

 

[Searching]

Συμφωνώ μαζί σου,δεν χρειαζόμαστε καμία θρησκεία για να είμαστε άνθρωποι.ΑΛΛΑ,εδώ,ΔΙΑ, εστιάζω στον χριστιανισμό.Είναι ή δεν είναι Δία χριστιανός,αυτός που τηρεί δίχως δεύτερη σκέψη τον λόγο του Κυρίου στην Καινή Διαθήκη,αλλά το αν υπάρχει ή όχι δεν το πολυσκέφτεται και οι τυπικότητες της θρησκείας δεν τον συγκινούν;

 

[Kate1914]

Δεν καταλαβαίνω το ερώτημα. Στην περίπτωση που κάποιος πιστεύει όντως στον Κύριο (δε μιλάμε για την κυρά Σούλα στο χωριό που πάει στην εκκλησία και βγάζει το πατόφτυαρο) αναγκαστικά αγαπά. Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, στην περίπτωση που μιλάμε για πίστη αληθινή. Αλλιώς μιλάμε για κενή πίστη, άνευ ουσίας.
Η πίστη εξυψώνει την αγάπη, και η αγάπη δυναμώνει την πίστη. Άλλωστε η πρώτη τη δεύτερη διδάσκει. Οπότε εγώ να τα ιεραρχήσω δεν μπορώ.

 

[glayki]

«Μηδείς το εαυτού ζητείτω αλλά το του ετέρου έκαστος», λέει ο Απόστολος Παύλος.
Ίσως εκεί έγκειται και το νόημα της αγαπης. Αν το δουμε με την έννοια της υπέρβασης εαυτου.

Πίστη και εγωκεντρισμός δε θα έπρεπε να συμβαδίζουν.

 

[RNase]

Αν η ερώτηση αφορούσε τον άνθρωπο γενικά,πιστεύω πως όλοι σχεδόν θα συμφωνούσαμε πως,καθώς η αγάπη δε δίνει μεταφυσικές απαντήσεις παρά μόνο ρεαλιστικές

Τι ρεαλιστικές απαντήσεις δίνει ακριβώς η αγάπη και σε ποια ερωτήματα? (όντως ρωτάω δεν το λέω ειρωνικά) Εγώ νομίζω πάντως -ως αθεράπευτος ντετερμινιστής- ότι η αγάπη είναι ένα νευροχημικό κατασκεύασμα του εγκεφάλου και το αποτέλεσμα της έκκρισης ενός συνόλου ορμονών, νευροδιαβιβαστών και πεπτιδίων όπως της ντοπαμίνης, της νορεπινεφρίνης, της σεροτονίνης, της ωκυτοκίνης, της βαζοπρεσίνης και τα λοιπά. Ως εκ τούτου δεν νομίζω ότι δίνει απάντηση σε κανένα ερώτημα οποιουδήποτε είδους.

Πηγές:
The Molecular Basis of Love
The Neurobiology of Love and Pair Bonding from Human and Animal Perspectives - PMC

Αν εστιάσουμε όμως αποκλειστικά στον Χριστιανισμό και προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε συνολικά τη Καινή Διαθήκη,ναι μεν η πίστη προβάλλεται από τους πρωταγωνιστές(Ιησούς,Απόστολοι και Παύλος)ως αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για τον χαρακτηρισμό του ανθρώπου ως Χριστιανού,αλλά ταυτόχρονα, σε λόγους τους όπως ο Ύμνος του τελευταίου για την αγάπη ή και του Ιησού ,σε μια παραβολή, η αγάπη παρουσιάζεται ιεραρχικά ανώτερη ως αξία για τον άνθρωπο και κατ'επέκταση Χριστιανό

Αν εστιάσουμε μόνο στην Καινή διαθήκη, σίγουρα η αγάπη όπως εσείς οι χριστιανοί την ορίζετε φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Όταν ας πούμε ο χριστός ρωτήθηκε για το ποιά είναι η σημαντικότερη εντολή σύμφωνα με τον νόμο (Κατά Ματθ. 22:35-22:36) είπε ότι είναι πρωτίστως να αγαπάς τον θεό και δευτερευόντως τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου (Κατά Ματθ. 22:37-22:40). Και εννοείται πως υπάρχει και η επιστολή προς Κορινθίους Α όπου στο κεφάλαιο 13 ο απόστολος Παύλος εξυμνεί την αγάπη π.χ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘ. Α' 13:4-13:13. Δεν νομίζω όμως ότι λέει κάπου explicitly ότι πραγματικός χριστιανός είναι αυτός που μόνο αγαπά γνήσια (Μπορεί να έχω χάσει κάποιο χωρίο και να κάνω λάθος- δεν είμαι θεολόγος και δεν ασχολούμαι με τη μεταφυσική). Οπότε μου φαίνεται ότι η αγάπη για τους χριστιανους(προσωπική άποψη ενδεχομένως λανθασμένη) είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη.

Τελικά,όμως ο άνθρωπος που δεν πιστεύει ούτε ελάχιστα σε μεταφυσικές καταστάσεις,δεν αποδέχεται την Εκκλησία ως θεσμό ,ο οποίος να ανταποκρίνεται πραγματικά στον ρόλο και να επιτελεί το καθήκον της(αν είναι καν απαραίτητη και έχει καθήκον,διότι όλα ξεκινούν και σχεδόν τελειώνουν μέσα μας),αλλά αγαπά τον συνάνθρωπο,όχι αδιάκριτα,αλλά αγνά,ως σωστός "Χριστιανός",που όμως δεν έχει ανάγκη από συμβολισμούς και μεταθανάτιες προσδοκίες,είναι αυτός πραγματικός Χριστιανός;

Όχι δεν είναι χριστιανός, είναι ανθρωπιστής. Ο χριστιανισμός δεν είναι μόνο η φράση "αγάπα τον πλησίον σου" -ό,τι και αν σημαίνει αυτό- αλλά στηρίζεται και σε άλλες διδαχές του χριστού και εμπλέκεται μέσα και η παράδοση της εκκλησίας και των πατερικών κειμένων (δεν αναφέρω καν την παλαιά διαθήκη γιατί οι χριστιανοί την χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, πότε την απορρίπτουν και πότε την χρησιμοποιούν). Για παράδειγμα αναφέρω ξανά το χωρίο Κατά Ματθ. 22:37 όπου ο χριστός λέει ότι η μεγαλύτερη εντολή είναι να αγαπάς τον θεό με όλη σου τη ψυχή και τη διάνοια. Ένας άθεος ή ακόμα και αγνωστικιστής πως μπορεί να αγαπήσει κάτι που δεν είναι πεπεισμένος ότι υπάρχει? Άρα χριστιανό δεν τον αποκαλείς ακόμα και αν έχει αποκτήσει νόμπελ ειρήνης.

 

[Searching]

@RNase Το κομμάτι της"κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσιν δημιουργίας" είναι που με οδήγησε στο να υποβάλλω αυτό το ερώτημα.Αν το συνυπολογίσει κανείς αυτό,ο άνθρωπος γεμάτος από αγάπη για τον άνθρωπο,τα ζώα,την πλάση,είναι χριστιανός;