Ποιο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας προτιμάτε περισσότερο;

[jj!]

Τελικά, εσένα τι σ' αρέσει, δε μας είπες. :Ρ

Στο σχολείο μου άρεσε περισσότερο η νεότερη ιστορία της Ελλάδας (19ος-αρχές 20ου), ακολουθούμενη από τη βυζαντινή. Στο πανεπιστήμιο, που μελέτησα εις βάθος τη βυζαντινή εποχή (τόσο από αρχαιολογική, όσο και ιστορική άποψη), πιστεύω ότι είναι η πιο ενδιαφέρουσα ιστορική περίοδος. Είναι μία εποχή με μεγάλες καινοτομίες, ίντριγκες, πολέμους, πάθη, διπλωματικούς χειρισμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της βυζαντινής περιόδου είναι η βυζαντινή αρχιτεκτονική, η οποία εκφράζεται ακόμη και σήμερα μεσα από εμβληματικούς ναούς, όπως ο Ναός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, ο Ναός του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, ο Όσιος Λουκάς στη Βοιωτία, η Αγία Σοφία στη Θεσσαλονίκη, κ.ά..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[giannhs2001]

Προσωπικά μεγάλο ενδιαφέρον βρίσκω για την Ελληνική σύγχρονη ιστορία και ιδίως στον Α παγκόσμιο πόλεμο και στον Μεσοπόλεμο. Όντας ιστορικός πιστεύω το κάθε μέρος έχει να επιδείξει κάτι ενδιαφέρον. Απλά εγώ κολλάω με πάντα με την σύγχρονη ιστορία είτε είναι ελληνική είτε ευρωπαϊκή είτε ασιατική.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[archaios19]

Εγώ προτιμώ την αρχαία ελληνική( και ρωμαϊκή) ιστορία για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή αποτελεί βασικό εργαλείο για τη μελέτη των αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών τεχνουργημάτων, με τα οποία ασχολείται η Κλασική Αρχαιολογία (ο κλάδος που θέλω να υπηρετήσω). Δεύτερον, επειδή η μελέτη της γίνεται διά των έργων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, τα οποία βριίσκω συναρπαστικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[paskmak]

Η σύγχρονη Ελλάδα έχει περισσότερες ομοιότητες με το κράτος της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Θεωρώ ότι η περίοδος αυτή είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένη, γιατί οι δυτικοί Ευρωπαίοι ήθελαν να αποταξουν από πάνω τους το γεγονός ότι η πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μεταφέρθηκε στο Βυζάντιο και ότι άλλαξαν οι γεωπολιτικές ισορροπίες.




Στον 19ο αιώνα, πιστεύω ότι υπήρχε πίεση από την πλευρά των ευρωπαϊκών δυνάμεων για τη σύσταση εθνικών κρατών και την απάλειψη των αχανών αυτοκρατοριών. Στη δική μας περιοχή, όπου οι ελληνόφωνοι χριστιανοί, που αυτοαποκαλούνταν ως Ρωμιοί (ή Rum από τους Οθωμανούς), είχαν το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Μάλιστα η επίσημη θέση της εκκλησίας (του Πατριαρχείου) ήταν η προσήλωση στην οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία προσέφερε ανεξαρτησία στο πατριαρχείο, που είχε εξουσία πάνω στους ελληνόφωνους χριστιανούς της αυτοκρατορίας. Γι' αυτό άλλωστε και τα ελληνόπουλα διδάσκονταν μόνο αποσπάσματα από την Αγία γραφή για γραφή και ανάγνωση για σχεδόν 4 αιώνες...

Δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο η προσπάθεια απαγκίστρωσης από το μεσαιωνικό-αυτοκρατορικό παρελθόν.

Ολα τα έθνη-κρατη της Ευρώπης που δημιουργήθηκαν κατά τον 19ο αιωνα προσπαθούσαν να πλάσουν έναν μύθο περί ακατάπαυστης συνέχειας του έθνους από την αρχαιότητα. Οι Γάλλοι πχ θεωρούσαν την απαρχή τους στον εποχη των κέλτικων φύλων υπό τον Vercingetorix, οι Γερμανοί στην συσπείρωση εναντίον των Ρωμαίων υπό τον Arminius, οι Άγγλοι με την Βοαδικεια κλπ κλπ. Ακομα και στους αρχαίους Έλληνες της κλασικής εποχής βλεπουμε Μια στροφή προς παλαιότερους, «ενδοξοτερους» προγόνους (βλ.το πως θαύμαζαν τους ομηρικούς ήρωες). Ολα αυτα βεβαια δεν αντιστοιχούσαν στην πραγματικότητα, αλλά στην δημιουργία μιας πλαστής ανωτερότητας φυλετικής/εθνοτικής για ιμπεριαλιστικούς σκοπούς, με αποκορύφωμα τα φασιστικά καθεστώτα της Γερμανίας και Ιταλίας, με την ιδιαίτερη πρόγονολατρεία τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.