Πολιτικοποίηση των παιδιών

[Bill]

Έτυχε να παρακολουθήσω μια εκπομπή που είχε να κάνει με τα Δεκεμβριανά γεγονότα.
Ένα από τα ελάχιστα ενδιαφέροντα πράγματα που άκουσα είχε να κάνει με την πολιτικοποίηση ή τουλάχιστον να κάνουν πολιτικές συζητήσεις τα παιδιά ενώ βρίσκονται ακόμα στο σχολείο.
Αναφέρθηκε ότι ποτέ, μέχρι την περσινή δολοφονία, κανείς δε τους είχε μιλήσει για πολιτική και ξαφνικά από μόνοι τους μετά από αυτό το γεγονός άρχισαν να συζητούν για πολιτική.

Με προβλημάτισε το θέμα της πολιτικοποίησης των παιδιών στους φορείς κοινωνικοποίησης (σχολείο) και στην οικογένεια κατ επέκταση.

Θεωρείτε ότι πρέπει να γίνεται;

Τα ερεθίσματα που λαμβάνουν τα παιδιά μέσα στην οικογένεια συνήθως τα ωθούν στο ότι οι πεποιθήσεις των γονιών είναι οι "σωστές" και αυτές που υποσυνείδητα θα ακολουθήσουν, τουλάχιστον μέχρι να οξύνουν την κρητική τους ικανότητα.

Προσωπικά σε εκείνες τις ηλικίες δε με είχε απασχολήσει ποτέ κάτι τέτοιο.
Ελάχιστοι καθηγητές είχε τύχει να συζητήσουν πολιτικά θέματα μέσα στην τάξη, και υποθέτω ότι τότε είχαν άλλες βλέψεις στο μυαλό τους, οπότε ποτέ δε τους έδωσα σημασία.

Η άποψη που έχω διαμορφώσει μέχρι τώρα είναι ότι δεν μπορούμε να μεταδώσουμε στα παιδιά μη στρατευμένα ερεθίσματα, οπότε δεν θεωρώ ότι πρέπει να προσπαθούμε να τα "κατευθύνουμε" προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Μου αρέσει να βλέπω παιδιά να προβληματίζονται για τα φαινόμενα της κοινωνίας, αλλά με ενοχλεί ότι θα βρεθούν κάποιοι οι οποίοι θα προσπαθήσουν να τα εκμεταλλευθούν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DreamsRevenge]

Η πολιτική ήταν πάντα ένα περίεργο θέμα στην ελληνική οικογένεια...
Όταν και αν ποτέ δηλαδή, οι γονείς μιλούσαν στα παιδιά τους για πολιτική, ήταν για να τους εμφυσήσουν τις δικές τους ιδέες.
Άλλωστε ως προνομιακός χώρος αντιπαραθέσεων και καυγάδων, η πολιτική αποφεύγεται από αρκετές οικογένειες ως συζήτηση.
Στις μέρες μας φοβάμαι ότι στα περισσότερα σπίτια που κάποιοι βλέπουν ακόμα τα δελτία των 20:00, το μόνο που μένει ως θέμα συζήτησης είναι η απαξίωση της πολιτικής αλλά κυρίως των πολιτικών, (και ο διαχωρισμός των δύο δεν είναι καθόλου εύκολος...)
Αποτέλεσμα όλων αυτών συν του ότι οι οικογένειες ελάχιστα πράγματα μοιράζονται πλέον, αφού τα προγράμματα έχουν περάσει προ πολλού στη σφαίρα της παράνοιας, είναι το γεγονός ότι η οικογένεια δύσκολα πλέον θα ασχοληθεί συνειδητά με την πολιτικοποίηση των νεαρών μελών της αφήνοντας τα στην πλήρη άγνοια και αδιαφορία του εκπαιδευτικού συστήματος και το χειρότερο, βορά των όποιων αυτόκλητων "καθοδηγητών" γεμίσουν με αναπόδεικτες ή ακραίες θεωρίες τα μυαλά των παιδιών.

Οι ευθύνες βαραίνουν όλους όσους πρέπει να βαραίνουν.
Την οικογένεια, την κάθε οικογένεια που, ακόμα και αν δεν έχει μόρφωση, κατάρτιση ή κι εγώ δεν ξέρω τί άλλο, μπορεί και θα έπρεπε αντί να λέει "όλοι ίδιοι είναι" και "όλοι στη μάσα έχουν το νού τους" να διαχωρίζει τους πολιτικούς από την πολιτική, τους σκάρτους από εκείνους που μπορεί να έχουν μια έστω μικρή φλόγα μέσα τους και να ενθαρρύνει τα παιδιά της να τους αναζητήσουν με ψυχραιμία και κριτική σκέψη.
Το εκπαιδευτικό σύστημα που ξεδόντιασε και εξουδετέρωσε πλήρως τη διδασκαλία της πολιτικής. Πρώτα επειδή σχεδόν κανείς (εύχομαι να υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις που να αγνοώ) δεν διδάσκει σωστά αρχαία ελληνική φιλοσοφία (αυτό το είχαμε μάθημα στο λύκειο...) μέσα από την οποία θα μπορούσαν να βγουν πλείστα όσα διδάγματα και συμπεράσματα για την σημερινή πολιτική. Και μετά επειδή έχει κάνει την κοινωνική και πολιτική αγωγή "ώρα του παιδιού" χωρίς να ενθαρρύνει τη βιωματική προσέγγιση των θεμάτων, την έρευνα και το διάλογο μέσα στην τάξη πέρα από ό,τι λέει το αναλυτικό πρόγραμμα και οι εγκύκλιοι.
Τους πολιτικούς φορείς που λειτουργούν ως μικρομάγαζα που αλιεύουν πελάτες προτιμώντας τους απαίδευτους και ανημέρωτους, κραυγάζοντας κορώνες και παραποιώντας και την αλήθεια ακόμα για να διατηρήσουν την όποια εξουσία…
Για τους άλλους δε λέω, τη δουλειά τους κάνουν οι ανθρωποι…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Εδώ ελάχιστοι ενήλικες στην Ελλάδα είναι πολιτικοποιημένοι, τι να λέμε τώρα για τα παιδιά. Κομματικοποιημένοι ναι, είναι οι περισσότεροι, αλλά η πολιτικοποίηση είναι άλλο πράγμα. Βλέπω ορισμένους ανθρώπους να γράφουν στο Facebook στις πολιτικές απόψεις πχ "ΠΑΣΟΚ" και το θεωρώ πραγματικά θλιβερό. Αντιμετωπίζουν την πολιτική με τον ίδιο τρόπο που διαλέγουν ποδοσφαιρική ομάδα και υποστηρίζουν το αντίστοιχο κόμμα με παρόμοιο παράλογο φανατισμό.
Και όχι, δεν είναι πολιτικοποίηση η απαξίωση των πάντων (ακόμη και της ίδιας της αλλαγής!) στην οποία έχουν καταφύγει τα σημερινά παιδιά ως υποκατάστατο πολιτικής άποψης.
Γενικά παρατηρώ ότι στα 100 παιδιά εκεί έξω, τα 20-30 μόνο έχουν κάποιου είδους πολιτική άποψη και το πολύ τα 5 την έχουν διαμορφώσει ανεπηρέαστοι από πάσης φύσεως προπαγάνδα (τα νούμερα είναι καθαρά η εντύπωση που μου δίνουν, δεν έχω κάνει κάποια στατιστική).

Πάντως είμαι πολύ ευχαριστημένη από τον τρόπο με τον οποίο διαμόρφωσα εγώ πολιτική άποψη. Στα 18 παρασύρθηκα από την προπαγάνδα εντελώς αντίθετου πολιτικού χώρου με αυτόν στον οποίο θα μπορούσε να πει κάποιος "ανήκω" σήμερα. Σύντομα έφυγα από το χώρο αυτό και άρχισα να διαμορφώνω σιγά κάποιες τελείως δικές μου απόψεις στα καίρια κοινωνικοοικονομικά ζητήματα, οι οποίες κατέληξαν να είναι σε πολλά θέματα (κυρίως οικονομικά) στο άλλο άκρο. Και κάποια στιγμή, έμαθα εντελώς τυχαία ότι οι "περίεργες" εντελώς προσωπικές μου απόψεις έχουν και όνομα και είναι ήδη ιδεολογικό ρεύμα εδώ και πάνω από έναν αιώνα! Κι όμως, κατέληξα σε αυτές χωρίς να γνωρίζω καν ότι υπάρχει τέτοια πολιτική κατεύθυνση! Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να κατέληγαν σε πολιτική άποψη τόσο ανεπηρέαστα, πραγματικά θεωρώ ότι στάθηκα πολύ τυχερή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Κάθε πράξη ενός πολίτη, εντός μίας πολιτείας, είναι εξ ορισμού μια πολιτική πράξη. Ακόμη και η απολίτικη στάση, ακόμη και η απόρριψη της πολιτικής ή των πολιτικών, ακόμη και η κομματική αποχαύνωση, έχουν ευθέως ή εκ του αντιθέτου, πολιτική χροιά ως καταστάσεις. Η πολιτική σκέψη είναι κάτι που διδάσκεται, περισσότερο στην πράξη, με το παράδειγμα, και πολύ λιγότερο με λόγια.

Έτσι, όταν οι μεγαλύτεροι και κυρίως οι γονείς, έχουν στην καθημερινή τους ζωή συνειδητά πολιτική στάση, όταν ζουν και δρουν με βάση την πολιτική τους άποψη περί των εκ φύσεως πολιτικών ζητημάτων, τα οποία ανοίγονται στην καθημερινότητά τους, με αυτόν τον τρόπο διαπαιδαγωγούν τους νεότερους στην πολιτική σκέψη και δράση, με θετικό ή με αρνητικό τρόπο. Πιστεύω λοιπόν, ότι η σημαντικότερη συνεισφορά που θα μπορούσε να έχει ένας γονιός στη διαμόρφωση πολιτικής άποψης του παιδιού του, χωρίς να καταφύγει στην στεγνή προπαγάνδα, είναι πάνω απ' όλα να του μάθει να σκέφτεται με βάση πολιτικά κριτήρια και μ' αυτά ν' αξιολογεί τις πολιτικές πράξεις γύρω του. Εάν ένας νέος συνειδητοποιήσει ότι κάθε πράξη του έχει πολιτική χροιά, τότε θ' ανοίξει τα μάτια του και θα διαμορφώσει τη δική του θέση, χωρίς αυτή απαραιτήτως να είναι εκείνη των γονιών του.

Θα συμφωνήσω με τη Μισέλ, ότι ορθότερη πολιτική άποψη είναι αυτή που την αποκτάς από μόνος σου, μέσα από τα προσωπικά σου βιώματα κι εμπειρίες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Είναι καλό, πιστεύω, κάποιος να είναι πολιτικοποιημένος. Διευρύνει τους ορίζοντες του και αρχίζει να σκέφτεται για ζητήματα που θα τον απασχολήσουν στο μέλλον.

Να πολιτικοποιηθεί κάποιος από μικρή ηλικία επειδή το θέλει ο ίδιος, επειδή έχει λάβει τα αντίστοιχα ερεθίσματα από το οικογενειακό του περιβάλλον και όχι επειδή είναι οι υπόλοιποι.
Προσωπικά, αν και είμαι 18χρονών, ακόμα δεν ασχολούμαι με εθνικοπολιτικά ζητήματα διότι δεν με αγγίζουν (ακόμα τουλάχιστον)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πατρεύς]

Να σας πω και τη δική μου ιστορία. Εγώ από μικρός είχα δείξει ενδιαφέρον για την πολιτική. Ρωτούσα συνεχώς τον πατέρα μου και μου έλεγε διάφορα και παρ'ότι υποστήριζε ένα συγκεκριμένο κόμμα, δε με φανάτισε. Μέχρι κάποια ηλικία, υποστήριζα κι εγώ το κόμμα που υποστήριζε ο πατέρας μου. Η πλάκα είναι ότι όταν με ρωτούσε κάποιος στα 16 μου, ποιές είναι οι πολιτικές σου απόψεις, εγώ του απαντούσα «Αριστερός ανένταχτος» και μάλλον έκλινα προς το ΚΚΕ (παραλίγο να γραφτώ και στην ΚΝΕ!) με πολλές όμως επιφυλάξεις. Όταν όμως έμαθα τα χαΐρια των αριστερών, κυρίως στον Εμφύλιο, έκανα στροφή 360 μοιρών και στράφηκα σε πιο «συντηρητικές» επιλογές.

Στο παιδί μου πάντως, θα προσπαθήσω να του εμφυσήσω τις αξίες που εγώ θεωρώ σωστές και από εκεί κι ύστερα, αν τις ακολουθήσει, πιστεύω ότι θα επιλέξει και το σωστό πολιτικό χώρο. Για να γίνω πιο σαφής, αν το παιδί μου γίνει «ΣΥΡΙΖΑ» (αν υπάρχει τότε βέβαια), αυτό θα σημαίνει ότι υπήρξα αποτυχημένος γονιός, όχι γιατί ακολούθησε το συγκεκριμένο κόμμα, αλλά γιατί δεν μπόρεσα να του περάσω τις αξίες που θεωρώ σωστές και στράφηκε σε έναν πολιτικό χώρο που εκφράζει τελείως διαφορετικές απόψεις από τις δικές μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Δηλαδή αν το παιδί σου βγει διαφορετικό από σένα υπήρξες αποτυχημένος γονιός;
Το λυπάμαι από τώρα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πατρεύς]

Δε μου λες Michelle, εσύ θα ήθελες το παιδί σου να έχει τις απόψεις τις δικές μου;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Όχι φυσικά, αλλά δεν θα ένιωθα και αποτυχημένος γονιός!
Άλλα πράγματα θεωρώ ότι καθορίζουν αν κάποιος είναι αποτυχημένος ή επιτυχημένος γονιός.
Γενικά όσο ισχυρές απόψεις κι αν έχω, προσπαθώ όσο μπορώ να σέβομαι τη διαφορετική άποψη (οκ, δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά προσπαθώ)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

Δηλαδή αν το παιδί σου βγει διαφορετικό από σένα υπήρξες αποτυχημένος γονιός;
Το λυπάμαι από τώρα...

Σκέφτομαι το παιδί της Μισέλ σαν Κνίτη, ομοφοβικό και θρησκόληπτο...

Απορώ πως θα θεωρούσε τον εαυτό της σαν γονιό. Αυτό για να μην επικρίνουμε με τόση ευκολία τους άλλους...

1) Τα πάντα είναι πολιτική και ο απολίτικος είναι πολιτική στάση. Οπότε απλώς μιλάμε για άλλου είδους πολιτικοποίηση

2) Κανένας δεν διαμορφώνει τον χαρακτήρα του χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα (γονείς σχολείο κτλ). Ακόμη και όταν τα αμφισβητεί δεν σημαίνει ότι τον επηρεάζουν λιγότερο. Απλώς για διάφορους λόγους είναι επικριτικός εναντίον τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Σκέφτομαι το παιδί της Μισέλ σαν Κνίτη, ομοφοβικό και θρησκόληπτο...

Απορώ πως θα θεωρούσε τον εαυτό της σαν γονιό. Αυτό για να μην επικρίνουμε με τόση ευκολία τους άλλους...

Χαχαχα, ευτυχώς που αυτό είναι σχήμα οξύμωρο από μόνο του, συνήθως οι αριστεροί έχουν αρκετά προοδευτικές κοινωνικές αντιλήψεις.
Μα καλά κι εσύ, όλα μαζί θα τα έχει το παιδί μου; Παράδειγμα προς αποφυγήν θα με έχει;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πατρεύς]

Κατ' αρχήν Φαντασμένε, δεν είμαι Κνίτης. Είπα ότι παρολίγον να γίνω Κνίτης. Θα συμφωνήσω πάντως ότι η κομματική επιλογή (σε ανθρώπους ιδεολογικοποιημένους) είναι εν πολλοίς αντικατοπτρισμός των αξιών τις οποίες έχει ασπασθεί ο κάθε άνθρωπος (σε ένα βάθμο, όχι απόλυτα). Οπότε, για να φέρω κι ένα πιο ακραίο παράδειγμα, αν το παιδί μου γίνει Χρυσαυγίτης ή Ακροαριστερός, προφανώς θα έχω μεγάλη ευθύνη στο ότι δεν μπόρεσα να του εμπνέυσω τις αξίες που ασπάζομαι και στράφηκε προς εκείνη την κατεύθυνση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Τι γινεται οταν τα ιδια τα παιδια ερχονται και σου μιλουν για πολιτικα (που χουν ακουσει στα σπιτια τους) οταν εσυ η ιδια δεν εχεις καμια ορεξη να συζητας γιαυτα με τα παιδακια?
Εμενα τα παιδια με κουφαινουν περισσοτερο απο καθε ενηλικα!

Καποτε κοντεψα να κανω το λαθος και να μπλεχτω με κομμα της σχολης, χωρις ακομα να χω δει και τις αλλες πλευρες ετσι οπως θα πρεπε, την εκανα σχετικα συντομα χωρις να αναμειχθω παλι πουθενα.
Συγκεκριμενα η μητερα μου (η οποια για ενα μεγαλο χρονικο διαστημα ηταν δραστηρια πολιτικα, υπευθυνη σε οργανωσεις μεχρι που το αφησε) χωρις να μου μιλα γιαυτα ποτε παρα μονο αντικειμενικα - το ιδιο και ο πατερας μου- τοτε η ιδια που μεβλεπε να χωνομαι, μου χε πει '' αν το θες να ανακατευτεις κανε το, αλλα εχε τα ματια σου ανοιχτα και κοιτα νασαι σιγουρη για σενα χωρις να επηρρεαζεσαι, οι αποψεις να ειναι δικες σου κι οχι των αλλων)
Προτιμω τα παιδια να διαμορφωνουν την αποψη τους μονα τους καθως μεγαλωνουν,οι απαντησεις που δινουν στα παιδια να αφηνουν παραθυρα ανοιχτα, χωρις παρωπιδες και πρεπει και ετσι ειναι το σωστο, να βλεπουν, να παρατηρουν, να ωριμαζουν, οπως συνεβη το ιδιο και στο σπιτι που μεγαλωσα, ελευθερη να επιλεγω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Προτιμω τα παιδια να διαμορφωνουν την αποψη τους μονα τους καθως μεγαλωνουν, βλεπουν, ωριμαζουν, οπως συνεβη το ιδιο και στο σπιτι μου μεγαλωσα, ελευθερη να επιλεγω.

Ακριβώς αυτό!
Δεν σημαίνει ότι οι γονείς μας επειδή έχουν την Χ πολιτική, και όχι μόνο, πεποίθηση θα πρέπει να τους ακολουθήσουμε και εμείς!Δεν είναι αλάθητοι, όλοι έχουμε την ελεύθερη βούληση και ξεχωριστή-μοναδική προσωπικότητα άρα και το δικαίωμα επιλογής...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

..

Με προβλημάτισε το θέμα της πολιτικοποίησης των παιδιών στους φορείς κοινωνικοποίησης (σχολείο) και στην οικογένεια κατ επέκταση.
....
Θεωρείτε ότι πρέπει να γίνεται;
...

Μου αρέσει να βλέπω παιδιά να προβληματίζονται για τα φαινόμενα της κοινωνίας, αλλά με ενοχλεί ότι θα βρεθούν κάποιοι οι οποίοι θα προσπαθήσουν να τα εκμεταλλευθούν.

Έτσι όπως είναι διαμορφωμένος ο κόσμος μας, ισχύει απόλυτα για τα παιδιά το λεχθέν:" Όποιος όμως σκανδαλίσει ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει εις αυτόν να κρεμάσει πέτρα μύλου στον τράχηλο του και να καταποντιστεί στο πέλαγος"
Διότι :

Αποτέλεσμα όλων αυτών ..., είναι...(να) γεμίσουν με αναπόδεικτες ή ακραίες θεωρίες τα μυαλά των παιδιών.

....

Οπότε, κάποτε (όχι στο μακρυνο μέλλον!) κάποιοι θα λένε: "Πόσο δίκιο είχε ο Όργουελ, στο 1984 του!"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Noisette]

Αν είναι δυνατόν αν απαιτούμε από τα παιδιά μας να ασπαστούν τις απόψεις μας!Είναι απόλυτα φασιστικό!Ο κάθενας θα πρέπει να έχει την δική του άποψη, η οποία να έχει δημιουργηθεί από τον ίδιο και όχι από άλλους...
Πιστεύω πως το ζήτημα δεν είναι αυτό...Το ζήτημα είναι να μάθουμε να δεχόμαστε τις διαφορετικές απόψεις και να μην φανατιζόμαστε με τίποτα.

Όσον αφορά στην πολιτικοποίηση των παιδιών, από προσωπική μου άποψη πιστεύω πως οι γονείς θα πρέπει να συζητούν με τα παιδιά τους για πολιτική από μία ηλικία που θεωρούν ότι το παιδί τους μπορεί να κατανοήσει όλα αυτά...Και για να κατανοήσουν την πολιτική καλό θα είναι το παιδί να έρθει σε επαφή με πολιτικές σκέψεις-κινήματα ωστέ να μην φτάνουν στο σημείο (που έφτασα και εγώ) να μην γνωρίζουν τίποτα για μαρξισμό,κομμουνισμό,λενινισμό κτλ μέχρι να ενδιαφερθούν από μόνα τους να το ψάξουν...Στην τελική πιστεύω πως οι γονείς θα πρέπει να δίνουν κίνητρο στα παιδιά τους να ασχοληθούν με την πολιτική και να μην τα προπαγανδίζουν λέγοντας "Όλα είναι χάλια,μην χάνεις τον χρόνο σου...".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.