Πονάει περισσότερο αυτός που χωρίζει ή που τον χωρίζουν;

[ΔΕΣΠΟΙΝΑ Μ.]

Νομίζω ότι αυτός που πονάει περισσότερο είναι αυτός που τον χωρίζουν (εκτός κι αν το ήθελε και ο ίδιος του) γιατί ε, δεν είναι και ότι καλύτερο να σου λέει κάποιος ότι δεν θέλει να είστε πια μαζί,ενώ αυτός που χωρίζει κάποιον νιώθει όσο να 'ναι ανακούφηση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adele]

Συνηθως πονανε και οι 2. Τουλαχιστον ετσι λενε. Σιγουρα ομως αλλο πραγμα ειναι να σου λεει ο αλλος "δεν σε θελω πια" και αλλο να λες εσυ σε καποιον πως δεν τον θελεις πια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Backdrop]

Οταν σε χωριζουν βεβαια!!!!!!!

Δεν ειναι και οτι καλυτερο να σε γειωνουν ετσι!!!!
Ο αλλος πηρε την αποφαση και στην ανακοινωνει... Αμα θελει νταντεμα στη μανα του!!!

Ακόμη κι αν σε απατήσει; Άντε πες ότι του συγχωρείς την μία φορά... Αν σε απατήσει επανειλημμένα;
Ή αν μπλέξει με τζόγο, αλκόολ, ναρκωτικά; Ξέρω, ίσως να είναι τραβηγμένες περιπτώσεις, αλλά συμβαίνουν κι αυτά

Σωστα ερωτηματα!!!!!!

Απλα σκεψου οτι ο καθ'ένας από εμάς το τραβάει μέχρι τα όρια του!!

Από εδώ και πέρα εξαρτάται από τον χαρακτήρα του άλλου και πόσα μπορεί να αντέξει!!!

Η εμπιστοσύνη είναι από τις σημαντικότερες αξίες σε μια σχέση και όλα τα παραπάνω εάν δεν την καταστρέψουν, σίγουρα την κλονίσουν!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rootbreaker]

Νομιζω οτι δεν ειναι καν μετρησιμο μην ξεροντας τις συγκεκριμενες συνθηκες σε καθε περιπτωση.
Σιγουρα το γενικο ''ποναμε και οι 2'' ισχυει στην πλειοψηφια των περιπτωσεων,αλλα αν κατσουμε και εξετασουμε τους λογους για τους οποιους τελειωνει μια σχεση μπορουμε να βγαλουμε πολυ διαφορετικα συμπερασματα για το ποιος πληγωθηκε,ποιος ποναει και ποιος οχι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[georgianna]

αν υπαρχει η "αγαπη" τοτε ποναει περισσοτερο αυτος που τον αφηνουν ΑΛΛΑ αν το ατομο πρεπει να παρει αυτη την αποφαση για καποιο λογο και δεν το θελει τι γινεται....? για αυτο δεν μπορουμε να το απαντησουμε 100% σιγουρα αυτο το θεμα.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Άμα ο άλλος χωρίζει τον/την σύντροφο και νιώθει καλά γι'αυτό, τον/την ξεπερνάει πιο εύκολα και πονάει λιγότερο. Άμα χρειαστεί να χωρίσει για άλλους λόγους, πονάει εξίσου μην πω και παραπάνω. Και αυτός που τον χωρίζουν πονάει πολύ γιατί πρώτα από όλα θριμματίζεται ο εγωισμός του και πληγώνονται τα αισθήματά του.

Είναι πολύ ρευστή η κατάσταση πάντως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[christinelle]

Εξαρτάται από τον λόγο χωρισμού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Πονάει περισσότερο


αυτός που πάει στον οδοντίατρο....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Σαφέστατα και εξαρτάται από τον λόγο και τις περιστάσεις, αυτή είναι η πλέον κλασική απάντηση.

Εγώ θα προσθέσω ότι το περισσότερο βάρος πέφτει σ' αυτόν που ο χωρισμός τον πιάνει στον ύπνο. Μπορεί, φερ' ειπείν, να είσαι αυτός που τον χωρίζουν, αλλά να το έβλεπες εδώ και καιρό ότι το πηγαίνατε προς διάλυση. Μία ψυχολογική προετοιμασία είχε ήδη διετελεστεί μέσα σου, οπότε σου έρχεται εν τέλει λίγο πιο μαλακά.

Μπορεί όμως και να μην έχεις ιδέα, να βλέπεις πως όλα πηγαίνουν καλά και ξαφνικά μια μέρα... έξω απ' την πόρτα. Αρκετά πιθανό αν το άλλο άτομο σου κρύβει τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του. Εκεί εξυπακούεται ότι θα χάσεις την Γη, τον Άρη, τον Δία, τον Κρόνο κι όλο το δωδεκάθεο κάτω απ' τα πόδια σου, γιατί υποχρεούσαι να προσαρμοστείς στις εντελώς αντίθετες συνθήκες. Φυσικά και θα πονέσεις πολύ περισσότερο εκεί πέρα. Κι εκεί είναι που θα φανεί πόσες δυνάμεις κι αντοχές έχεις στο να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει και ένα αντίστοιχο βάρος σ' αυτόν που χωρίζει. Φυσικά και υπάρχει, αλλά το έχει χωνέψει, το έχει αποδεχθεί και έχει περάσει αρκετό καιρό με τη σκέψη αυτή, μέχρι την ημέρα που το ανακοινώνει. Ισομοιράζεται, αν θες, το βάρος σε μεγαλύτερο διάστημα και εν τέλει προκύπτουν λιγότερες ψυχολογικές απώλειες. Και είναι, στην τελική, δική του επιλογή, ενώ ο άλλος δεν έχει κάποια επιλογή. Πρέπει να το αποδεχθεί, είτε του αρέσει είτε όχι.

Ευτυχώς υπάρχουν και οι θετικές πλευρές τέτοιων τραγικών καταστάσεων. Μαθαίνεις, οπλίζεσαι με περισσότερη πυγμή και ρίχνεσαι στον επόμενο πόλεμο με περισσότερα εφόδια, δύναμη, εμπειρία και υπομονή.

After all, all of this has happened before and will happen again.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Μπορεί όμως και να μην έχεις ιδέα, να βλέπεις πως όλα πηγαίνουν καλά και ξαφνικά μια μέρα... έξω απ' την πόρτα. Αρκετά πιθανό αν το άλλο άτομο σου κρύβει τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του. Εκεί εξυπακούεται ότι θα χάσεις την Γη, τον Άρη, τον Δία, τον Κρόνο κι όλο το δωδεκάθεο κάτω απ' τα πόδια σου, γιατί υποχρεούσαι να προσαρμοστείς στις εντελώς αντίθετες συνθήκες. Φυσικά και θα πονέσεις πολύ περισσότερο εκεί πέρα. Κι εκεί είναι που θα φανεί πόσες δυνάμεις κι αντοχές έχεις στο να αντιμετωπίζεις τέτοιες καταστάσεις.

Ευτυχώς υπάρχουν και οι θετικές πλευρές τέτοιων τραγικών καταστάσεων. Μαθαίνεις, οπλίζεσαι με περισσότερη πυγμή και ρίχνεσαι στον επόμενο πόλεμο με περισσότερα εφόδια, δύναμη, εμπειρία και υπομονή.

Αυτά ακριβώς

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Valder]

Δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει και ένα αντίστοιχο βάρος σ' αυτόν που χωρίζει. Φυσικά και υπάρχει, αλλά το έχει χωνέψει, το έχει αποδεχθεί και έχει περάσει αρκετό καιρό με τη σκέψη αυτή, μέχρι την ημέρα που το ανακοινώνει. Ισομοιράζεται, αν θες, το βάρος σε μεγαλύτερο διάστημα και εν τέλει προκύπτουν λιγότερες ψυχολογικές απώλειες. Και είναι, στην τελική, δική του επιλογή, ενώ ο άλλος δεν έχει κάποια επιλογή. Πρέπει να το αποδεχθεί, είτε του αρέσει είτε όχι.

Στην αρχή ισομοιράζεται το βάρος. Όσο το αναβάλλεις, τόσο σου δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι καταπιέζεσαι να μην κάνεις κάτι που δικαιούσαι και σε συνδυασμό με το αν δεν εκτιμάς και τον άλλο, τότε βράστα. Όχι μόνο δεν υπάρχει ψυχολογική απώλεια καν, αλλά νιώθεις ανακουφισμένος και περήφανος για το κατόρθωμά σου. Έχει να κάνει με χρόνο λοιπόν, εκτίμηση για τον άλλο, μέγεθος εγωισμού, εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και για τον άλλο, έχει να κάνει με πολλά. Δεν υπάρχει μια συνταγή. Αυτή η συνταγή που λες είναι μια από τις πολλές.

Ευτυχώς υπάρχουν και οι θετικές πλευρές τέτοιων τραγικών καταστάσεων. Μαθαίνεις, οπλίζεσαι με περισσότερη πυγμή και ρίχνεσαι στον επόμενο πόλεμο με περισσότερα εφόδια, δύναμη, εμπειρία και υπομονή.

Αν ήταν έτσι τα πράγματα Γιώργο, δε θα έπαιρνε ποτέ το Skype φωτιά σε χωρισμούς. Το μόνο που μαθαίνεις στους χωρισμούς είναι ποιοί είναι οι φίλοι σου που θα σε στηρίξουν και ποιοί είναι αυτοί που θα αδιαφορήσουν ή και θα χαρούν από τη ζήλια τους.

Όλα τα υπόλοιπα δεν γίνονται παρ' εκτός και αποφασίσεις μέσα σου ότι θα πρέπει να διερευνήσεις τι σου διέφυγε στον χαρακτήρα του άλλου και πήγε στραβά η κατάσταση, και βάλεις μπρος και πεις "Την επόμενη φορά θα είμαι πιό προσεκτικός και θα χω τα μάτια μου δεκατέσσερα" γιατί αν δεν το πεις θα ακολουθεί συνεχώς η επόμενη φράση που είπες:

After all, all of this has happened before and will happen again.

Αν δεν αλλάξεις τα κριτήρια με τα οποία "ψωνίζεις" γυναίκα, μια ζωή θα συμβαίνουν αυτά και όχι μόνο δε θα έχεις περισσότερη δύναμη κάθε φορά, αλλά θα σε πιάνει η πικρία "μα γιατί σε μένα, αφού εγώ είμαι όλο και καλύτερος". Συ είπας ότι είσαι καλύτερος. Δείχνεις καλύτερος από πριν. Είσαι όμως;

Η αλλαγή έρχεται από εμάς πρώτα. Πρώτα αλλάζουμε στο μέσα μας, στο τι είμαστε, στο τι θέλουμε από μια γυναίκα, ύστερα βρίσκουμε αυτή τη γυναίκα και προφανώς της φερόμαστε όπως της αξίζει. Και μετά: all of this has happened before but it won't happen again.

Υψηλά νοήματα κολλητέ. Δεν έχουν όλοι τη δύναμη να αλλάξουν τον εαυτό τους αφού κάνουν την αυτοκριτική τους. Είναι πιό εύκολο να ξεφορτωθείς ένα ελάττωμα όταν έχεις κάποιον άλλο να το φορτώσεις. Στο τέλος όμως πάντα σε τρώει, σα το θάνατο. Περιμένει 80-100 χρόνια αλλά στο τέλος πάντα εισπράττει.

Αυτοκριτική, αυτοβελτίωση και τα μάτια συνέχεια ανοικτά και προσεκτικά. Αυτή είναι η συνταγή. Τα άλλα είναι περιγραφή της ανθρώπινης α-ψυχοσύνθεσης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Η αλλαγή έρχεται από εμάς πρώτα. Πρώτα αλλάζουμε στο μέσα μας, στο τι είμαστε, στο τι θέλουμε από μια γυναίκα, ύστερα βρίσκουμε αυτή τη γυναίκα και προφανώς της φερόμαστε όπως της αξίζει. Και μετά: all of this has happened before but it won't happen again.

Θα πρέπει να το κερδίσει όμως, έτσι; Όχι όλα αβέρτα. Η ερώτηση είναι πώς το γνωρίζεις αυτό, να δείξεις τον σεβασμό που πρέπει, χωρίς να ξέρεις τι έχεις απέναντί σου.

Και την απάντηση νομίζω την γνωρίζουμε και οι δύο: it requires a leap of faith.

And yes, it doesn't have to happen again. Στον άνθρωπο είναι να σπάσει αυτόν τον κύκλο βίας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Valder]

Θα πρέπει να το κερδίσει όμως, έτσι; Όχι όλα αβέρτα. Η ερώτηση είναι πώς το γνωρίζεις αυτό, να δείξεις τον σεβασμό που πρέπει, χωρίς να ξέρεις τι έχεις απέναντί σου.

Και την απάντηση νομίζω την γνωρίζουμε και οι δύο: it requires a leap of faith.

And yes, it doesn't have to happen again. Στον άνθρωπο είναι να σπάσει αυτόν τον κύκλο βίας.

Ε προφανώς ρε αδερφέ. Γι αυτό λέω της φέρεσαι όπως της αξίζει και δε λέω "της φέρεσαι πάντα σαν πριγκήπισσα". Όσο βλέπεις ότι αξίζει, δίνεις αυτό που πρέπει.

Πόσοι όμως σκέφτονται όπως εμείς; Όλοι τρέχουν να κάνουν τους αρρενωπούς άντρακλες "ο άντρας δεν αγαπάει, γαμάει" ή τους βουτυρο-τζέντλεμαν "έλα να σε ταίσω περδικοβλασταρούλα μου στο στόμα" και δε συμμαζεύεται. Όχι. Θέλει ψάξιμο η ιστορία και προπάντων, αυθεντικότητα χαρακτήρα, όχι δηθενιές.

Και φυσικά το "να το κερδίσει" δεν πρέπει να φτάνει στο άλλο άκρο του τύπου "τι πάει να πει θες και κοπλιμέντο; Υποχρεωμένη ήσουν να μου μιλήσεις πρώτη σήμερα!". Πρέπει να επιβραβεύεις τον άλλο με αντίστοιχη κίνηση από την πλευρά σου. Όπως θες εσύ να σε κερδίσει, την ίδια ανάγκη έχει κι αυτή από σένα. Κανείς δε δίνεται τζάμπα επειδή εσύ ή εγώ είμαστε γαμάτοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tabby]

υπάρχει μεγάλο βάρος σε αυτόν που παίρνει την απόφαση του χωρισμού αν έχει συναισθήματα για τον άλλον.. μπορεί να μην αντέχει άλλο σε αυτή τη σχέση, να είναι τρομερά δυσαρεστημένος από τον άλλο γι αυτό παίρνει τη σκληρή απόφαση να δώσει τέλος.
Κι εκεί ο πόνος είναι διπλός: πονάς για ένα άτομο για το οποίο έχεις συναισθήματα και πλέον δε θα ναι στη ζωή σου, βιώνεις την απογοήτευση ότι επένδυσες σε ένα άτομο που σε πλήγωσε και δεν ανταποκρίθηκε με πράξεις στα μεγάλα λόγια που έλεγε.
Ο πόνος μεγάλος... όμως υπάρχει και η ανακούφιση ότι υπερασπίστηκες τον εαυτό σου και το όνειρο σου για να βιώσεις μία σχέση με αμοιβαία αγάπη και σεβασμό.

Και μία μέρα ο πόνος σβήνει και είσαι σίγουρος ότι πήρες τη σωστή απόφαση. Μία σχέση που "περπατάει" με τα χίλια ζόρια είναι πολύ καλύτερο να την τελειώνεις παρά να την αφήνεις να σου φθείρει την ψυχολογία.
Αναφέρω απλώς μία πλευρά του νομίσματος, που μου είχε τύχει στο παρελθόν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

αρρενωπούς άντρακλες "ο άντρας δεν αγαπάει, γαμάει" ή τους βουτυρο-τζέντλεμαν "έλα να σε ταίσω περδικοβλασταρούλα μου στο στόμα" και δε συμμαζεύεται. Όχι. Θέλει ψάξιμο η ιστορία και προπάντων, αυθεντικότητα χαρακτήρα, όχι δηθενιές.

ω ναι

σημερα λιγοι δυστυχως δειχνουν τον πραγμστικο χαρακτηρα τους-οποιος και αν ειναι αυτος-

οι περισσοτεροι διεχνουν αυτα που θελει η κοινωνια ,οι γυναικες το λαιφ σταιλ και πολλα αλλα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Σπυρακος (^^)]

Αναλογα την κατασταση!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Θα πρέπει να το κερδίσει όμως, έτσι; Όχι όλα αβέρτα. Η ερώτηση είναι πώς το γνωρίζεις αυτό, να δείξεις τον σεβασμό που πρέπει, χωρίς να ξέρεις τι έχεις απέναντί σου.

Και την απάντηση νομίζω την γνωρίζουμε και οι δύο: it requires a leap of faith.
And yes, it doesn't have to happen again. Στον άνθρωπο είναι να σπάσει αυτόν τον κύκλο βίας.

Αν σε δυσκολεύει η ελληνική γράφ' το όλο στα αγγλικά...
Είναι πολύ εκνευριστικό να υπάρχει αντίστοιχη λέξη στα ελληνικά και να προτιμάται αντ' αυτής η αγγλική. Γιατί στο διάλο το κάνετε;
Σας προσδίδει άλλον αέρα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Speedy]

Εμένα πάλι γιατί όλο το topic μου φαίνεται 6 σελίδες υποκρισία?

Υ.Γ. Δεν προσβάλω κανένα συμφορουμήτη, είναι ρητορικό το ερώτημα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ciela]

τι επειδη τα λενε ολοι πολύ ωραια;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Εμένα πάλι γιατί όλο το topic μου φαίνεται 6 σελίδες υποκρισία?

Υ.Γ. Δεν προσβάλω κανένα συμφορουμήτη, είναι ρητορικό το ερώτημα..

Γίνε πιο συγκεκριμένος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.