Προξενιό: Υπέρ ή κατά;

[Demelene]

Και εγώ συμφωνώ με την KOYE. Γιώργο κάνε μια wiki στο fast dating θα στα πει καλύτερα. Αλλιώς google. ΑΝ βρω το λινκ θα σου στείλω και για ένα ελληνικό που ξέρω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γιώργος]

Πφφ, το 'δα. Ας μη το σχολιάσω καλύτερα...






Και για να μείνω ontopic, υπάρχει κάποιος που μπορεί να συμπληρώσει την ΚουΕ;
Τα είπε όλα. Όντως, υπάρχουν και "καλά" και "κακά" ανάλογα την περίπτωση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[stavros_]

Από τη στιγμή που είναι πολύ δύσκολο να κάνεις γνωριμίες στη σημερίνη εποχή, λόγω της έλλειψης χρόνου, λόγω του οτι οι άνθρωποι είναι πλέον πιο απαιτητικοί στις διαπροσωπικές σχέσεις, είναι πιο κλειστοί, πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν σε γραφεία συνοικεσίων. Δεν είναι ο,τι καλύτερο, αλλά απ' το να μείνεις μόνος σου, καλύτερα έτσι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Είναι όμως Pathetic, επίσης με την πρώτη δυσκολία ψάχνουμε να βρούμε τις εύκολες λύσεις; Άνθρωποι νόμιζα ότι ήμασταν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-1961]

Ξέρετε κάτι ? Ο γάμος είναι λαχείο!!!
Αμα σου κάτσει ο πρώτος λαχνός ... δεν έχει σημασία που γνωριστήκατε!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Αν ο γάμος είναι σαν το λαχνό τότε είναι απλά μια κοινωνική σύμβαση χωρίς κανένα ρομαντικό/ερωτικό στοιχείο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[e-1961]

O ρομαντισμός χάνεται μόλις αρχίσουν τα προβλήματα. Και τα προβλήματα αρχίζουν όταν υπάρχει : ανέχεια, χαμηλό εισόδημα κλπ τέτοια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cibyllian]

O ρομαντισμός χάνεται μόλις αρχίσουν τα προβλήματα. Και τα προβλήματα αρχίζουν όταν υπάρχει : ανέχεια, χαμηλό εισόδημα κλπ τέτοια.

Ε..νταξ...δεν είναι έτσι ακριβώς. Αλλοίμονο αν αρκούσε μόνο το υψηλό βιοτικό επίπεδο για να θεωρείται επιτυχημένος ένας γάμος. Ο ρομαντισμός κατά τη γνώμη μου χάνεται, όταν πάψει να υπάρχει η καλή διάθεση και από τους δυο για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων που προκύπτουν σε έναν γάμο. Επίσης, όταν το ζευγάρι δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι η συμβίωση επιφέρει τριβές και ευθύνες και θεωρεί ότι η ζωή θα είναι όπως όταν βγαίνει κανείς ραντεβού ή όταν πάει διακοπές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Ναι ο γάμος είναι λαχείο μια και όντως δεν ξέρουμε πάντα πως θα εξελιχθούμε σαν πρoσωπικότητες εμείς και ο σύντροφος μας, και οι δύσκολες καταστάσεις στη ζωή παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη. Αλλά αν η βάση μιας σχέσης είναι ο έρωτας και η αγάπη (και αυτό δεν αποκλείει σαν αρχή και το προξενιό αν οδήγησε σε τέτοια αισθήματα) φαντάζομαι ότι έχεις περισσότερες πιθανότητες από ότι αν η βάση ήταν μια συμφωνία "δούναι και λαβείν" που απέτυχε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tetragrammaton]

δεν ξέρουμε πάντα πως θα εξελιχθούμε σαν πρωσοπικότητες εμείς και ο σύντροφος μας, και οι δύσκολες καταστάσεις στη ζωή παίζουν σημαντικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη.

Για αυτό το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι πριν το γάμο να επιδιώξουμε μια συβίωση για κάποια χρόνια, γιατί έτσι βλέπεις τον άλλο σε όλες τις πτυχές της ζωής του, όχι μόνο της καλές, και αποφασίζεις αν μπορείς να περάσεις μια ζωή μαζί του. Δε λέω ότι είναι απόλυτο, αλλά είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[azac]

Προξενιό σιγουρα οχι γιατι χάνεται η "μαγεία" της γνωριμίας και μαλλον θα κοιταζόσαστε σαν αγγούρια.Βεβαία απο την άλλη ,αν σου πει καποιος φιλος η γνωστός οτι υπαρχει ενδιαφέρων απο κάποιο άτομο για σενα δεν ειναι και τοσο κακο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[anda]

Γενικά είμαι κατά του προξενιού!!!Ακόμα και όταν αυτό υπονοεί τη γνωριμία ατόμων μέσω κοινών γνωστών..!!Ανήκω στην κατηγορία ατόμων που όταν ακούνε τη φράση:"Δε γίνεται άλλο να είσαι μόνη!Ξέρω ένα πολύ ωραίο παιδί με το οποίο θα μπορούσατε να ταιριάξετε.." κόβουν λάσπη!!!!Σιγά ρε παιδιά, δε χάθηκε και ο κόσμος αν είσαι single!!!!Ειδικά όταν βλέπω να γίνεται αυτό με νέα παιδιά, μου ανάβουν τα λαμπάκια!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Αν ο γάμος είναι σαν το λαχνό τότε είναι απλά μια κοινωνική σύμβαση χωρίς κανένα ρομαντικό/ερωτικό στοιχείο.

Βλέπω άρχισες να πιάνεις το νόημα. Φυσικά ο γάμος είναι μια σύμβαση, από τις βαρύτερες και δυσκολότερες ίσως, επενδυμένη με τεράστιες ποσότητες μύθου, κοινωνικής προστασίας, θεϊκής νομιμοποίησης (έκανε και θαύμα, τι το ήθελε ο ευλογημένος; ) και αφόρητης κοινοτοπίας. Φυσικά και δεν περιέχει κανένα ερωτικό στοιχείο, αντίθετα κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι του για να διαλύσει κάθε όμορφο συναίσθημα και να το αντικαταστήσει με το γκρίζο της ανίας, την ώχρα της συνήθειας και το μαύρο της λησμονιάς εκείνης της εποχής που ήσουν ερωτευμένος. Της λησμονιάς του ίδιου σου του εαυτού (Κοίτα να δεις ποιον μου θυμίζει αυτός ο τύπος, ποιον μου θυμίζει, ποιον...Ρε λούστη μου, στον καθρέφτη κοιτάζω τόσην ώρα;;; ).

O ρομαντισμός χάνεται μόλις αρχίσουν τα προβλήματα. Και τα προβλήματα αρχίζουν όταν υπάρχει : ανέχεια, χαμηλό εισόδημα κλπ τέτοια.

Λεφτά υπήρχαν μπόλικα και υπήρχε οψιόν γι' ακόμη περισσότερα. Συναίσθημα...χμ...υπήρχε δεν μπορώ να πω και υπάρχει ακόμη. Ρομαντισμός δεν υπήρχε, ερωτισμός καθόλου, παιχνίδι τίποτε, φυσικα ο γάμος σχόλασε, όπως όταν κλάνει η νύφη, κατά τη γνωστή παροιμία.

Συνεπώς:
Αφού απ' όσο ψηλότερα πέσετε, τόσο βαρύτερα θα χτυπήσετε, μην παντρευτείτε από έρωτα. Μην πετάξετε στα σύννεφα, ή αν ποτέ πετάξετε, έτσι για την εμπειρία ρε αδερφέ, προσγειωθείτε εγκαίρως.
Παντρευτείτε με προξενιό. Δεν θα κινδυνεύετε να απογοητευτείτε, αφού από την αρχή θα σας δένει η σύμβαση και μόνο, αφού θα παντρευτείτε την απογοήτευση αυτοπροσώπως. Ναι, θα μάθετε να τη γουστάρετε σιγά σιγά. Δεν θα κοιτάξετε ποτέ αυτόν που ροχαλίζει στο πλάι σας λέγοντας "Πού είναι βρε ο κούκλος που αγάπησα κάποτε;", "Πού πήγε εκείνη που ποθούσα και δεν μπορούσα στιγμή χωρίς αυτήν;" κλπ. Θα κοιτάτε δίπλα σας και θα λέτε: "Υπάρχουν και χειρότερα, δεν βαριέσαι".

Ίσως γι' αυτό λένε πως οι γάμοι από προξενιό κρατούν περισσότερο και θεωρούνται πιο πετυχημένοι από τους άλλους...του έρωτος και της σκιάς δηλαδής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Απεναντιας...παντρευτειτε και καντε οικογενεια ενω ειστε ερωτευμενοι..
Ειναι ο,τι πιο γλυκο, τρυφερο, ουσιωδες εχω δει να γινεται....Φροντιστε αυτην τη σχεση οσο καλυτερα μπορειτε, ωστε να διατηρησετε αυτον τον ερωτα για οσο μεγαλυτερο χρονικο διαστημα γινεται...Και οταν πια θα περασει ο ερωτας, το εντονο παθος, ας εχετε δημιουργησει γερες βασεις σε αυτη τη σχεση και με την αγαπη σας για τον ανθρωπο σας θα μπορεσετε να νικησετε και τη συνηθεια της οποιας η δυναμη ειναι πολυ μεγαλη και την καθημερινοτητα και την ανια....θελει προσπαθεια ομως....οποιος επαφιεται στα κεκτημενα, χανει και το "παιχνιδι"....Δυναμη χρειαζεται, υπομονη, επιμονη και αληθινη αγαπη...
Τα ιδια ισχυουν βεβαια και για τις μακροχρονιες σχεσεις εκτος γαμου...

Τελικα, αυτο που σκοτωνει το συναισθημα δεν ειναι ο γαμος, αλλα η μη συνειδητοποιηση της αναγκης για καθημερινη φροντιδα της οποιας σχεσης....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Συνεπώς:
Αφού απ' όσο ψηλότερα πέσετε, τόσο βαρύτερα θα χτυπήσετε, μην παντρευτείτε από έρωτα. Μην πετάξετε στα σύννεφα, ή αν ποτέ πετάξετε, έτσι για την εμπειρία ρε αδερφέ, προσγειωθείτε εγκαίρως.
Παντρευτείτε με προξενιό. Δεν θα κινδυνεύετε να απογοητευτείτε, αφού από την αρχή θα σας δένει η σύμβαση και μόνο, αφού θα παντρευτείτε την απογοήτευση αυτοπροσώπως. Ναι, θα μάθετε να τη γουστάρετε σιγά σιγά. Δεν θα κοιτάξετε ποτέ αυτόν που ροχαλίζει στο πλάι σας λέγοντας "Πού είναι βρε ο κούκλος που αγάπησα κάποτε;", "Πού πήγε εκείνη που ποθούσα και δεν μπορούσα στιγμή χωρίς αυτήν;" κλπ. Θα κοιτάτε δίπλα σας και θα λέτε: "Υπάρχουν και χειρότερα, δεν βαριέσαι".

Ίσως γι' αυτό λένε πως οι γάμοι από προξενιό κρατούν περισσότερο και θεωρούνται πιο πετυχημένοι από τους άλλους...του έρωτος και της σκιάς δηλαδής.

Χάος μου, ελπίζω να μην τα εννοείς σοβαρά όλα αυτά... Γιατί αν τα εννοείς, λυπάμαι τόσο που σε ακούω να τα λες... Καταλαβαίνω πως λόγια όπως αυτά προέρχονται από έναν άνθρωπο που βίωσε αρκετά πράγματα, μα η στάση σου λίγο σαν παραίτηση μου κάνει και ελπίζω να με συγχωρείς που σου το λέω έτσι ανοιχτά.
Οι γάμοι από προξενιό κρατούν περισσότερο γιατί αν κοιτάξεις τους λόγους για τους οποίους γίνονται εξ αρχής, θα δεις ότι δεν υπάρχει διαφυγή. Αν αποφασίσεις να κάνεις έναν τέτοιο γάμο, και προχωρήσεις σε αυτόν, σημαίνει ότι κάτι πιο δυνατό από ο,τιδήποτε άλλο σε έσπρωξε να πάρεις την απόφαση αυτή. Και άπαξ και την πήρες, γυρισμός δεν υπάρχει... Ενώ στον έρωτα είναι αλλιώς τα πράγματα- δεν υπάρχουν πρέπει, ούτε συμβάσεις, υπάρχεις μόνο εσύ και ο άλλος... Και αυτά που θέλετε και νιώθετε είναι αυτά που σας ενώνουν. Αν αυτά παύουν να υπάρχουν, τότε φυσικά δεν υφίσταται πλέον σχέση, μα αν δεν υπάρχουν εξ αρχής;... Τι υπάρχει πλέον για να διαλυθεί;

Για μένα, η αγάπη πρέπει να είναι ο λόγος που δύο άνθρωποι παντρεύονται. Αν ακόμη και το συναίσθημα μπει σε καλούπι, τι μας μένει να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Πιστευω πως ο καθενας εχει την ευθυνη του εαυτου του ασχετως ηλικιας. Ομως καλο ειναι οι μεγαλύτεροι, να προσεχουν λιγο για το πως μπορει να επηρεασουν αθελα τους, τους μικροτερους.

Φυσικά και δεν περιέχει κανένα ερωτικό στοιχείο, αντίθετα κάνει ό,τι περνάει απ' το χέρι του για να διαλύσει κάθε όμορφο συναίσθημα και να το αντικαταστήσει με το γκρίζο της ανίας, την ώχρα της συνήθειας και το μαύρο της λησμονιάς εκείνης της εποχής που ήσουν ερωτευμένος.

Μιλας για το γαμο λες και ειναι καποια αυτονομη ξεχωριστη οντοτητα ! και κανει οτι θελει, εχει αποψη και εχει και σατανικα σχεδια. Ολα αυτα που αναφερεις, τα κανουμε εμεις και υπεθυνοι ειμαστε εμεις και οι αποφάσεις μας. Το ερωτικο στοιχειο δεν ειναι κατι που εχει το γαμο σαν κρυπτονίτη. Η ρουτινα, ο στρεσογονος τροπος ζωης, η συνηθεια, και η μη ανανεωση...αυτα σκοτωνουν τον ερωτα (ο οποιος ετσι κι αλλιως σπανια παραμενει ακριβως στην ιδια ενταση, ειδικα την αρχικη). Αλλα απο την αλλη δε σημαινει οτι γαμος ειναι μονο ο ερωτας. Μετα απο καποιο καιρο η αγαπη και άλλα πραγματα ανεβαινουν πιο ψηλα στη λιστα των "θελω" μας.

Λεφτά υπήρχαν μπόλικα και υπήρχε οψιόν γι' ακόμη περισσότερα. Συναίσθημα...χμ...υπήρχε δεν μπορώ να πω και υπάρχει ακόμη. Ρομαντισμός δεν υπήρχε, ερωτισμός καθόλου, παιχνίδι τίποτε, φυσικα ο γάμος σχόλασε, όπως όταν κλάνει η νύφη, κατά τη γνωστή παροιμία.

Μπερδευτηκα. Αναφερεσαι στο δικο σου γαμο ; Και αν ναι, φαινεται οτι αυτα μπορει να μην υπηρχαν και πριν "υπογραψετε", αρα δε φταιει ο γαμος. Και παλι, αν καποιοι γαμοι ειναι ετσι, αυτο σημαινει οτι ειναι κανονας ; Ή τον εχουμε κανει εμεις κανονα, λογω του πως κανουμε τις επιλογες μας.

Συνεπώς:
Αφού απ' όσο ψηλότερα πέσετε, τόσο βαρύτερα θα χτυπήσετε, μην παντρευτείτε από έρωτα. Μην πετάξετε στα σύννεφα, ή αν ποτέ πετάξετε, έτσι για την εμπειρία ρε αδερφέ, προσγειωθείτε εγκαίρως. Παντρευτείτε με προξενιό. Δεν θα κινδυνεύετε να απογοητευτείτε, αφού από την αρχή θα σας δένει η σύμβαση και μόνο, αφού θα παντρευτείτε την απογοήτευση αυτοπροσώπως. Ναι, θα μάθετε να τη γουστάρετε σιγά σιγά. Δεν θα κοιτάξετε ποτέ αυτόν που ροχαλίζει στο πλάι σας λέγοντας "Πού είναι βρε ο κούκλος που αγάπησα κάποτε;", "Πού πήγε εκείνη που ποθούσα και δεν μπορούσα στιγμή χωρίς αυτήν;" κλπ. Θα κοιτάτε δίπλα σας και θα λέτε: "Υπάρχουν και χειρότερα, δεν βαριέσαι".

Με λιγα λογια , αγκαλιαστε απο μονοι σας την βαρετη μετριοτητα, για να μην ρισκαρετε να αποκτησετε λιγη ευτυχια. Νομιζω οτι τετοιες σκεψεις δεν συναδουν με το "Θελημα" του Κροουλι και το τοπικ των Ταρω (σχετικα σχολια των οποιων διαβαζουμε σε πολλα τοπικς), και δεν ειναι σκεψη και τροπος ζωης που "εχει πιασει το νοημα". Εκτος αν εκεινο που μας ενδιαφερει ειναι να ζουμε ρηχα, μια ψευδαισθηση, χωρις να κοιταμε προς τα πανω, απο φοβο μηπως και πονεσουμε, πληγωθουμε, αποτυχουμε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Λοιπόόόόνννν.

Θα συστήσω ανεπιφύλακτα να ακολουθήσετε τη συνταγή της Νεράιδας. Είναι όμορφη (η συνταγή), καλογυαλισμένη και άψογη απ' όλες τις απόψεις. Είναι τελικά το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για μια σχέση που τη δοκιμάζει ο χρόνος και θέλουμε ειλικρινά ν' αντέξει. Μια σχέση που ξεκίνησε από έρωτα τρελό. Αυτά ακριβώς πρέπει να κάνετε, συμφωνώ κι επαυξάνω. Τα έκανα κι εγώ. Με μεγάλη προσήλωση, έθεσα βάσεις, θεμέλια, έριξα μπετά, έκανα κι ένα πανωσήκωμα ψιλοαυθαίρετο να κλέψουμε και λίγο τη ρημάδα την εφορία, όλα τα έκανα.

Ένα είναι κατά μεγάλη πλειοψηφία σίγουρο. Ότι στο τέλος, σ' αυτά που έγραψα πιο πάνω θα καταλήξουμε. Οι φωτεινές εξαιρέσεις είναι για να υπογραμμίζουν τον κανόνα, σαν λαμπάκια φωτεινής επιγραφής που αναβοσβήνουν πρόσχαρα, γύρω από μια μουντή γιγαντοαφίσα. Ο κανόνας όμως είναι αδυσώπητος, όπως και ο χρόνος. Τα είκοσι χρόνια για παράδειγμα είναι βαριά σαν τη...φούστα του τσολιά!
Μη βιαστείτε να συγκρίνετε το γάμο με σχέσεις μακροχρόνιες χωρίς παιδιά, πεθερικά, υποχρεώσεις κοινωνικού χαρακτήρα κλπ, όσο κι αν αυτές οι σχέσεις έχουν στοιχεία από έναν γάμο στην καθημερινότητά του. Αλλάζουν πολλά πράγματα από τη στιγμή που παντρεύεσαι επισήμως, όσο κι αν εσύ δεν θέλεις να το δεχτείς. Δεν ξεκινάει από εσένα αρχικά. Οι άλλοι σε βλέπουν διαφορετικά. Μετά, σιγά σιγά, προσαρμόζεσαι. Βλέπεις κι εσύ τον εαυτό σου διαφορετικά.

Σε μεγάλο βαθμό χαριτολογώ Καλυψώ μου, μην τα παίρνετε απολύτως τοις μετρητοίς, εντάξει μ' έπιασες!!

Πίσω απ' αυτό το ύφος όμως, κάτι θέλω να πω, που δεν σου αρέσει, όπως δεν αρέσει και σε μένα.

Πολύ ωραία λοιπόν τα λες...

Ενώ στον έρωτα είναι αλλιώς τα πράγματα- δεν υπάρχουν πρέπει, ούτε συμβάσεις, υπάρχεις μόνο εσύ και ο άλλος...

Ακριβώς γι' αυτό που γράφεις, μα ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, σωστά λένε πως ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα, πολύ κοινό για νά 'ναι τραγικό. Στο γάμο δεν υπάρχεις μόνο εσύ κι ο άλλος, ενώ αντίθετα υπάρχουν χιλιάδες συμβάσεις, αυτές που απαιτεί η κοινωνία και η οικογένεια από εσένα.

Και αυτά που θέλετε και νιώθετε είναι αυτά που σας ενώνουν. Αν αυτά παύουν να υπάρχουν, τότε φυσικά δεν υφίσταται πλέον σχέση, μα αν δεν υπάρχουν εξ αρχής;... Τι υπάρχει πλέον για να διαλυθεί;

Δεν χωρίζουν όλοι, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι απ' όσο έχω δει στη ζωή μου σταματούν να θέλουν τα ίδια πράγματα με τον καιρό και τίποτε πια δεν τους ενώνει. Δεν υφίσταται σχέση παρά σε ελάχιστες εκλεκτές περιπτώσεις, ενώ συνεχίζει να υφίσταται γάμος. Μόνο αυτός μένει τελικά να διαλυθεί, είναι απλά θέμα επιλογής.

Συγνώμη αν σας σκοτίζω νυχτιάτικα.

Ακούστε αυτά που σας λέει η Νεράιδα, χωρίς καμμία διάθεση ειρωνείας. Ίσως είναι καλύτερα έτσι τελικά...

Λόρυ...

Έξω απ' το χωρό τραγουδάς υπέροχα παλληκάρι μου. Ποια είναι η πιο μακροχρόνια σχέση που έχεις κάνει ρε μπαγάσα;

Η δική μας σίγουρα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Δεν χωρίζουν όλοι, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι απ' όσο έχω δει στη ζωή μου σταματούν να θέλουν τα ίδια πράγματα με τον καιρό και τίποτε πια δεν τους ενώνει. Δεν υφίσταται σχέση παρά σε ελάχιστες εκλεκτές περιπτώσεις, ενώ συνεχίζει να υφίσταται γάμος. Μόνο αυτός μένει τελικά να διαλυθεί, είναι απλά θέμα επιλογής.

Προφανως αυτα που τους ενωναν καποτε δεν επρεπε να αποτελεσουν βαση για εφ'ορου ζωης αποφαση τοτε. Γιατι δεν ηταν αρκετα, σωστα και με αντοχη στο χρονο. Δε θα πας να παντρευτεις επειδη μια γυναικα σου καλυπτει απλα αυτα που χρειαζεσαι την περιοδο που τη γνωρισες, σωστα ;

Λόρυ...Έξω απ' το χωρό τραγουδάς υπέροχα παλληκάρι μου. Ποια είναι η πιο μακροχρόνια σχέση που έχεις κάνει ρε μπαγάσα;
Η δική μας σίγουρα...

Ενω οι υπολοιποι που δε συμφωνησαν εχουν υποχρεωτικα παντρευτει/κανει μακροχρονια σχεση ;

Κοιτα, με την ιδια λογικη, και συ μιλας κρινοντας εξ ιδιων τα αλλοτρια. Μα θα μου πεις "εχω δει κι αλλους γαμους". Ε οκ. Κι εγω εχω δει. Δεν ειναι προαπαιτουμενο να παντρευτω ο ιδιος για να εχω αποψη για το τι ειναι ο κανονας και τι η εξαιρεση , το γιατι, και το τι φταιει. Προαπαιτουμενο ειναι, για να δω και βιωσω πως θα επιδρασει σε μενα, τι δυσκολιες θα συναντησω κλπ. Και παλι τοτε, δε θα μπορω να λεω "ετσι ειναι , καντε αυτο, καντε εκεινο", αν δε δω και τι συμβαινει συχνοτερα σε μεγαλο αριθμο ατομων και γιατι.

Δεχομαι τις δυσκολιες που εχει, και εχω δει καποιες σε αλλους, και ξερω οτι δυσκολα τα καταλαβαινει καποιος 100% αν δε τα ζησει. Να δεχτω και οτι πανω απο 50% των περιπτωσεων ειναι οπως περιγραφεις. Πριν βγαλουμε ετυμηγορια και συμπερασμα ομως, δε θα πρεπει να εχουμε εξετασει γιατι απετυχε αυτο το % ? Και εν τελει, οσα κυρητουμε και πιστευουμε και συζηταμε εδω μεσα, ειναι αφελεις ουτοπικοι ρομαντισμοι μεχρι και το τελευταιο κομμα ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Δεν με πειράζουν τα προξενιά για αυτούς που τα αποφασίζουν οι ίδιοι, εμένα όμως δεν με αφορούσαν ποτέ. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα'κανα παραχωρήσεις για έναν άνθρωπο που δεν αγαπώ οπότε δεν θα πετύχαινε ένας τέτοιος δικός μου γάμος.........

Μη βιαστείτε να συγκρίνετε το γάμο με σχέσεις μακροχρόνιες χωρίς παιδιά, πεθερικά, υποχρεώσεις κοινωνικού χαρακτήρα κλπ, όσο κι αν αυτές οι σχέσεις έχουν στοιχεία από έναν γάμο στην καθημερινότητά του. Αλλάζουν πολλά πράγματα από τη στιγμή που παντρεύεσαι επισήμως, όσο κι αν εσύ δεν θέλεις να το δεχτείς. Δεν ξεκινάει από εσένα αρχικά. Οι άλλοι σε βλέπουν διαφορετικά. Μετά, σιγά σιγά, προσαρμόζεσαι. Βλέπεις κι εσύ τον εαυτό σου διαφορετικά. ......
.......Ακριβώς γι' αυτό που γράφεις, μα ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, σωστά λένε πως ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα, πολύ κοινό για νά 'ναι τραγικό. Στο γάμο δεν υπάρχεις μόνο εσύ κι ο άλλος, ενώ αντίθετα υπάρχουν χιλιάδες συμβάσεις, αυτές που απαιτεί η κοινωνία και η οικογένεια από εσένα.

Αυτό θέλει μεγάλο αγώνα για να μην το κάνεις ...... και χρειάζεται ο αγώνας να είναι κοινός με τον σύντροφο σου .......... γιατί στην ουσία παλεύεις μια εικόνα που είναι τυπωμένη και μέσα σου από τα χρόνια που είσουνα παιδί.... είναι η εικόνα της οικογένειας σου και της αποδεκτής κοινωνίας.
Επίσης κολλάει μόνο σε περιπτώσεις που οι άλλοι ζητούν από σένα κάτι που έχεις αποφασίσει ότι δεν σου ταιριάζει (δεν είναι όλοι οι γονείς/ πεθερικά έτσι αλλά εμένα μου μίλησε αυτή η φράση γιατί με αφορά κι εμένα και τον άντρα μου - η μάνα μου κάνει τον αγώνα να μας κάνει κλασσίκ ζευγάρι από τότε που παντρευτήκαμε και πάψαμε να ζούμε στην παρανομία )

Δεν χωρίζουν όλοι, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι απ' όσο έχω δει στη ζωή μου σταματούν να θέλουν τα ίδια πράγματα με τον καιρό και τίποτε πια δεν τους ενώνει. Δεν υφίσταται σχέση παρά σε ελάχιστες εκλεκτές περιπτώσεις, ενώ συνεχίζει να υφίσταται γάμος. Μόνο αυτός μένει τελικά να διαλυθεί, είναι απλά θέμα επιλογής.

Τώρα αυτό είναι ρίσκο .... δεν νομίζω ότι μπορεί να κάνει κανείς κάτι γι'αυτό .... το να μένει ίδιος ο άνθρωπος καθώς περνούν τα χρόνια είναι ουτοπία, μόνο κάποια θεμελιώδη χαρακτηριστικά του μένουν ίδια, άρα είναι τύχη ή σοφία τα χαρακτηριστικά που ερωτεύτηκες στον άλλον να είναι από τα θεμελιώδη. Επίσης δεν νομίζω ότι πάντα θες τα ίδια πράγματα με τον άλλον, μπορείς όμως να θες γι'αυτόν αυτά που θέλει αυτός για τον εαυτό του (και το ανάλογο αυτός για σένα). Το θέμα είναι αυτά που θέλει ο άλλος για τον εαυτό του να τα εκτιμάς... να μην σε αποτροπιάζουν ... ώστε να μπορείς να τον στηρίξεις.
Εγώ επειδή όλα τα παραπάνω θέλουν πολλή φροντίδα δεν θα μπορούσα να τα κάνω για κάποιον που δεν αγαπώ... θα κλάταρα χωρίς κίνητρο... και ναι όπως λες βρε Χάος θα πέσω από ψηλά αν δεν πετύχουν .... αλλά και το άλλο - να μην έχω καμμιά προσδοκία - ενώ ίσως να μπορώ να το ζήσω σε άλλες πλευρές της ζωής μου δεν το ανέχομαι στις σχέσεις ζωής με τους ανθρώπους (γάμο, παιδιά, φιλία).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Λοιπόν αγαπητέ μου Λόρυ, με παρεξήγησες.
Εγώ μιλάω για μια σχέση που άντεξε είκοσι χρόνια, όχι για μια σχέση που θέλεις είκοσι χρόνια για ν' αποφασίσεις να την κάνεις, όπως υπονοείς εσύ. Γιατί αν είναι να σκεφτείς, να υπολογίσεις, να σταθμίσεις, να μετρήσεις, να δεις πως θα επιδράσει επάνω σου κλπ, απλά δεν πρόκειται ποτέ να παντρευτείς, οπότε πάλι στα λόγια μου έρχεσαι. Κατά τα πενήντα, θα σου κάνουν ένα προξενιό με καμμία ξέμπαρκη και θα τη βολέψεις μια χαρά. Μέχρι τότε, θα "ψάχνεις" το τέλειο, που ποτέ δεν θα βρίσκεις. Μετά, όταν θα βαρεθείς, θα είναι πια αργά για ν' αμαρτήσεις κι έτσι θα κάτσεις και θα το φας και θα πεις κι ευχαριστώ από πάνω.

Αυτό που αναρωτιέμαι, είναι πώς μπορείς να γνωρίζεις το τι θα θέλεις μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια, ώστε να ψάξεις να το βρεις σε μια γυναίκα από σήμερα για να την παντρευτείς. Να πάρει η ευχή, αν είναι έτσι δεν θα σου ταιριάζει σήμερα. Εκτός αν τη βάλεις στην κρυονική και την ξυπνήσεις όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου που θα νιώσεις ότι πλέον σου ταιριάζει.

Ακόμη με προβληματίζει το εξής:

Δεν ειναι προαπαιτουμενο να παντρευτω ο ιδιος για να εχω αποψη για το τι ειναι ο κανονας και τι η εξαιρεση , το γιατι, και το τι φταιει. Προαπαιτουμενο ειναι, για να δω και βιωσω πως θα επιδρασει σε μενα, τι δυσκολιες θα συναντησω κλπ.

Προφανώς, είναι σύνηθες να έχεις άποψη για τα πάντα, ακόμη και γι' αυτά που δεν γνωρίζεις. Αυτό το "βιώσω" όμως δεν το έπιασα. Χωρίς να έχεις παντρευτεί, πώς θα βιώσεις το γάμο; Από καμιά σειρά στην τηλεόραση;

Γενικά στη θεωρία είσαι άσσος και μπράβο σου. Να σε δω και στην πράξη. Σου εύχομαι τα καλύτερα, όταν αποφασίσεις να το κάνεις. Αλήθεια φίλε, είσαι σε ηλικία γάμου, πότε με το καλό;; Μετά από είκοσι χρόνια να δώσουμε ένα ραντεβού (αν θέλει το Χάος) να τα πούμε. Εγώ θα έχω και δεύτερη εικοσαετία στην πλάτη μου και θα έχω περισσότερα να πω.

Εσύ φυσικά καλή μου Λούγκαρ καταλαβαίνεις για ποιο πράγμα μιλάω και σου εύχομαι ειλικρινά κάθε επιτυχία στον "αγώνα σου". Θέλω να δω αυτούς που μπορούν να πάνε κόντρα στις πιθανότητες, να πετυχαίνουν, έστω και εκεί που εγώ απέτυχα. Υπάρχει ελπίδα, αν και ισχνή πάντα...

Αυτό θέλει μεγάλο αγώνα για να μην το κάνεις ...... και χρειάζεται ο αγώνας να είναι κοινός με τον σύντροφο σου .......... γιατί στην ουσία παλεύεις μια εικόνα που είναι τυπωμένη και μέσα σου από τα χρόνια που είσουνα παιδί.... είναι η εικόνα της οικογένειας σου και της αποδεκτής κοινωνίας.

Παλεύεις με κάτι περισσότερο από μια εικόνα· παλεύεις με έναν μύθο. Ως γνωστόν, κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον Προαιώνιο Μύθο. Από αυτό έχω πικρή εμπειρία...

η μάνα μου κάνει τον αγώνα να μας κάνει κλασσίκ ζευγάρι από τότε που παντρευτήκαμε και πάψαμε να ζούμε στην παρανομία

Προσέξτε την έκφραση, η οποία είναι ιδιαίτερα εύστοχη: "Να μας κάνει κλασίκ ζευγάρι". Αυτό είναι για το οποίο λέω πως δεν υπάρχει καμμία περίπτωση επιτυχίας. Αν θέλετε να έχετε ελπίδα να μην καταλήξετε εκεί που με τόσο πεσιμισμό αλλά κι με κάθε ειλικρίνεια σας περιέγραψα, φυλάξτε το αυτό καλά μέσα στο μυαλό σας. Να μη γίνετε ποτέ κλασίκ ζευγάρι, να ζείτε πάντα στην "παρανομία". Συγχαρητήρια αγαπητή Λούγκαρ, έκανες διάνα...

Τώρα αυτό είναι ρίσκο .... δεν νομίζω ότι μπορεί να κάνει κανείς κάτι γι'αυτό .... το να μένει ίδιος ο άνθρωπος καθώς περνούν τα χρόνια είναι ουτοπία, μόνο κάποια θεμελιώδη χαρακτηριστικά του μένουν ίδια, άρα είναι τύχη ή σοφία τα χαρακτηριστικά που ερωτεύτηκες στον άλλον να είναι από τα θεμελιώδη.

Το μυστικό είναι να συνεξελίσεσαι μαζί με το σύντροφό σου. Πολύ δύσκολη ισορροπία, σαν να περπατάς όλη σου τη ζωή επάνω στην κόψη ενός σπαθιού. Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να μείνεις ποτέ στατικός, ποτέ να μην πιστέψεις πως έφθασες κάπου, πως "έδεσες το γάιδαρό σου", ότι υπάρχει κάτι το δεδομένο. Η θεωρία του χάους σε όλο της το μεγαλείο! Προσπαθήστε το, αλλά μην περιμένετε και πολλά. Μόνο αν συμβεί το Θέλημα του ενός να συμπίπτει με το Θέλημα του άλλου, μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Αλλιώς, μοιραία οι Δρόμοι αποκλίνουν και τότε έχεις να διαλέξεις: Χωρισμό ή Υπαρξιακό πόνο...

Επίσης δεν νομίζω ότι πάντα θες τα ίδια πράγματα με τον άλλον, μπορείς όμως να θες γι'αυτόν αυτά που θέλει αυτός για τον εαυτό του (και το ανάλογο αυτός για σένα). Το θέμα είναι αυτά που θέλει ο άλλος για τον εαυτό του να τα εκτιμάς... να μην σε αποτροπιάζουν ... ώστε να μπορείς να τον στηρίξεις.

Σωστότατο! Ωστόσο, αν διαβάσεις τα διάφορα θέματα για το τι είδους σύντροφο θέλουμε, τι είδους σχέση κλπ, ή αν συζητήσεις κατ' ιδίαν για τα ίδια ζητήματα με διάφορους γνωστούς και φίλους, ακούς συνεχώς "θέλω, θέλω, θέλω, να έχει αυτό, να κάνει εκείνο, να μου δίνει το άλλο...". Ποτέ δεν θ' ακούσεις να μιλούν για το τι θέλει ο άλλος. Με αυτό ως δεδομένο, πες μου τι πιθανότητες υπάρχουν να σκεφτεί κανείς πως πρέπει να εκτιμήσει εκείνα που θέλει ο σύντροφός του, ενώ ο ίδιος δεν θέλει τα ίδια για τον εαυτό του;

ναι όπως λες βρε Χάος θα πέσω από ψηλά αν δεν πετύχουν .... αλλά και το άλλο - να μην έχω καμμιά προσδοκία - ενώ ίσως να μπορώ να το ζήσω σε άλλες πλευρές της ζωής μου δεν το ανέχομαι στις σχέσεις ζωής με τους ανθρώπους (γάμο, παιδιά, φιλία).

Έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Μην παίρνετε τοις μετρητοίς τα όσα λέω όπως είπα και στην Καλυψώ (εκτός του Λόρυ που πάντα με παίρνει πιο σοβαρά απ' όσο παίρνω εγώ τον εαυτό μου, αλλά τι να κάνουμε αγάπα το φίλο σου με τα ελαττώματά του...), τα λέω περισσότερο για να δώσω έμφαση στις δυσκολίες και στις λίγες πιθανότητες επιτυχίας που έχει μια προσπάθεια μακρόχρονης συμβίωσης, ένας "γάμος" (πολιτικός, θρησκευτικός ή με σύμφωνο ελευθέρας βοσκής, το θεωρώ το ίδιο πράγμα). Στην πραγματικότητα "Η αγάπη είναι ρίσκο και γι' αυτό μονάχα ζω". Όχι μόνο παραμένω αμετανόητος, αλλά σκοπεύω να το ξανακάνω, άσχετα με την πικρή προηγούμενη εμπειρία μου.

Venceremos αδέρφια!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.