Πρόβλημα με σχέση-Δε ξέρω τι να κάνω

[ChristineMp]

Καλησπέρα σε όλους.Καιρό σας παρακολουθώ και αποφάσισα να κάνω εγγραφή και να γράψω γιατί αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα το οποίο με τρώει και αφορά τη σχέση μου.Θέλω τη γνώμη σας γιατί νιώθω συνέχεια ένοχη και λάθος.

Πριν το Πάσχα περίπου γνώρισα ένα παιδί μέσω κοινής παρέας στη πόλη που σπουδάζω.Μου άρεσε,του άρεσα οπότε αρχίσαμε να κάνουμε κάτι(χωρίς να έχουμε πει ότι έχουμε σχέση ή κάτι τέτοιο).Εκείνο το διάστημα,έτυχε μια φίλη μου να κάνει πάρτυ στο σπίτι της για τα γενέθλιά της και κάλεσε και εμένα και εκείνον.Όπως και άλλα άτομα.Δε ξέρω πως έγινε και τι έγινε αλλά ήπια πολύ με αποτέλεσμα να λιποθυμήσω,να κάνω εμετό και την άλλη μέρα να μη θυμάμαι τίποτε.Εκείνος δε μου μιλούσε καθόλου και το θεώρησα φυσιολογικό,δεν είναι και ο,τι καλύτερο να βλέπεις κάποιον που έχεις ενδιαφέρον να γίνεται τόσο χάλια.Την άλλη μέρα λοιπόν ήθελα να μάθω τι συνέβη.Ρώτησα τη φίλη μου και μου είπε απλά ότι ήπια πολύ αλλά ήμουν ήσυχη,δεν έκανα κάτι κακό.Αργότερα ρώτησα και μια άλλη φίλη μου η οποία μου είπε επίσης ότι δεν έγινε τίποτα,ότι με πρόσεχαν και δεν έγινε κάτι.Και ότι παρότι είχα πιει και δεν καταλάβαινα ήμουν συνέχεια δίπλα στο παιδί που κάναμε κάτι και του μιλούσα.Του έστειλα να του ζητήσω συγνώμη αλλά ποτέ δε μου απάντησε.Αποφάσισα να πάω στο σπίτι του και να τον βρω εκεί να του τα πω και από κοντά.Όντως το έκανα και όντως με άκουσε ήρεμος.Ωστόσο μου είπε ότι ένας στο πάρτυ μου την έπεφτε κα εγώ δεν τον απομάκρυνα.Τον άφηνα να μου μιλάει.Και αυτό τον στεναχώρησε πολύ.Και ουσιαστικά μου είπε επακριβώς "και πού ξέρω εγώ ότι δεν κάνατε κάτι;αφού ήταν δίπλα σου και σε είχε αγκαλιά".Έμεινα λίγο όταν μου το είπε αυτό γιατί τα κορίτσια δε μου είχαν αναφέρει κάτι.Μετά από πολύ ώρα εν τέλη αποφάσισε ότι θα το καταπιεί και θα συνεχίσουμε να κάνουμε ο,τι κάνουμε.Ρώτησα την άλλη μέρα τις φίλες μου σχετικά με το συμβάν και μου είπαν ότι όντως ένα παιδί μου την έπεφτε αλλά εγώ αντί να του απαντάω,κοιτούσα τον δικό μου και αδιαφορούσα για τη πάρτυ του πέφτουλα.Αυτό εν τέλη μου το επιβεβαίωσαν και άλλα παιδιά από το πάρτυ,ότι δε έγινε τίποτε και ότι όλο το βράδυ παρότι ήμουν χάλια τα μάτια μου δεν έφευγαν από το παιδί που κάναμε κάτι.Τέλος πάντων,κρατήστε το αυτό...

Αφού ήρθε Πάσχα γυρίσαμε όλοι στη πόλη μας.Με το παιδί αυτό μιλούσαμε μέσω μηνυμάτων και τηλεφώνου όσο γινόταν.Ξαφνικά άρχισα να βλέπω μια αλλόκοτη συμπεριφορά.Μιλούσαμε πχ στο μέσσεντζερ και μπορεί να καθυστερούσα 2-3 λεπτά να απαντήσω(όντως 2-3 λεπτά,όχι υπερβολές)είτε γιατί ήμουν τουαλέτα,είτε γιατί πήγαινα να βάλω ένα ποτήρι με νερό είτε γιατί οι γονείς μου μου φώναξαν για κάτι και έπρεπε να φύγω από το δωμάτιο.Όταν συνέβαινε αυτό μου έκανε ολόκληρη σκηνή,τύπου με ποιον μιλάω,ότι αδιαφορώ για ό,τι μου λέει κτλ.Του εξηγούσα ότι μπορεί να ήμουν τουαλέτα ή κάτι τέτοιο και μου έλεγε να παίρνω μαζί το κινητό να απαντάω.Αυτό το πράγμα επαναλήφθηκε πολλές φορές παρότι επέμενα στα ίδια.Έλεγα από μέσα μου ωστόσο ότι δε πειράζει και ότι όλα θα πάνε καλά,ίσως απλά έχει κλονιστεί κάπως η εμπιστοσύνη του.Μια μέρα του Πάσχα λοιπόν κανόνισα με μια φίλη μου να πάμε σε ένα κλαμπ.Με το που το μαθαίνει μου κάνει κήρυγμα και μου λέει αυτολεξεί "Γιατί να πας σε κλαμπ,δε το κατάλαβα,οι γυναίκες πάνε εκεί για να γκομενιάσουν,ψάχνεσαι για γκόμενο;Και τι θα φορέσεις;Κοντή μπλούζα;Α πας γυρεύοντας να σου την πέσουν".Να του εξηγώ ότι πάω για να περάσω όμορφα με τη φίλη μου και αυτός να επιμένει.Κάποια στιγμή επειδή είχα στεναχωρηθεί πολύ,του είπα οκ το ακύρωσα δε θα πάω.Και μου άρχισε να μου λέει όχι θα πας τώρα αφού το κανόνισες.Εν τέλει πήγα και ήμουν φουλ στεναχωρημένη αλλά το έκρυβα.Ωστόσο κατηγορούσα τον εαυτό μου ότι φταίω επειδή αν στο πάρτυ της φίλης δεν είχα πιε ίσως τώρα να μου είχε εμπιστοσύνη.Τουλάχιστον αυτό πίστευα ότι έφταιγε.Τελικά όμως...ίσως να μην είχα και τόσο φταίξιμο.

Γυρνάμε μετά το Πάσχα πίσω.Ήμασταν συνεχώς μαζί,όλη μέρα κάθε μέρα σε βαθμό που δε μπορούσα να δω φίλες μου εύκολα.Ούτε καν προλάβαινα να τις απαντήσω στα μηνύματα.Στην αρχή όλα ήταν ήρεμα μέχρι που άρχισαν τα προβλήματα.Όταν ήμουν σπίτι του,τον βοηθούσα αρκετές φορές με κάποιες δουλειές.Μια μέρα πχ μου έπεσαν δυο αυγά στο πάτωμα.Άρχισε να μου φωνάζει,να μου λέει είσαι ηλίθια;είσαι βλαμμένη;τι κάθεσαι και το κοιτάς;γρήγορα μάζεψε τα και άσε τις δικαιολογίες.Μια άλλη φορά του μαγείρευα από καλοσύνη και επειδή δεν ήξερα πως θέλει τα μακαρόνια(αν τα ήθελε παραβρασμένα ή πιο σκληρά) του ζήτησα να σηκωθεί να δει.Και μου έλεγε "καλά τίποτα δε μπορείς να κάνεις μόνη σου;όλα εγώ πρέπει;ανίκανη είσαι;"Δεν έλεγα τίποτα,τα κρατούσα μέσα μου,έλεγα εγώ φταίω για αυτή τη συμπεριφορά.Έπρεπε να είμαι πιο προσεκτική.Μια άλλη μέρα είχε τύχει να μαγειρέψουμε μαζί.Μου είπε κάτι και δεν άκουσα,οπότε του είπα να το επαναλάβει.Το είπε πάλι και πάλι δεν άκουσα οπότε του είπα πάλι ξαναπές το.Πάλι δε το άκουσα και από τα νεύρα του με χτύπησε με τη πετσέτα που κρατούσε στο χέρι,με την οποία με βρήκαν στο πρόσωπο και τα δάχτυλα του χεριού του.Έβαλα τις φωνές,του έλεγα ότι με χτύπησε,ότι θα έπρεπε να ντρέπεται.Το αρνιόταν.Έλεγε ότι με ακούμπησε απαλά με την πετσέτα και την επόμενη φορά να ανοίγω τα αυτιά μου να ακούω.Πάλι έριξα φταίξιμο στον εαυτό μου.

Μετά από λίγες μέρες χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο λόγω μουδιάσματος στο κεφάλι.Ήθελα να πάω μόνη άλλα επέμενε να με πάει αυτός.Με πήγε,μου έκανε παρέα και φύγαμε μαζί.Λίγες μέρες αργότερα,μετά το νοσοκομείο,άρχισε τα παράπονα του στυλ δεν έχεις όρεξη τα πρωινά,κάθεσαι συνέχεια μέσα το πρωί,στο κρεβάτι,σήκω κάνε κάτι,μαγείρεψε.(Να τονίσω ότι έμενα μαζί του αρκετές φορές μέσα στη βδομάδα και απαιτούσε να του φτιάχνω φαγητό).Να του εξηγώ ότι έχω πρόβλημα με υπόταση και ατονία λόγω ζέστης και να με λέει τεμπέλα και ότι όλο λέω δικαιολογίες γιατί βαριέμαι να φτιάξω φαγητό.Γενικά ένας χαμός.Άρχισα σιγά σιγά να ξενερώνω αλλά....έκανα υπομονή μήπως αλλάξει..Μια άλλη μέρα δεν αισθανόμουν καλά πάλι και ήμουν στο σπίτι του.Με το ζόρι κατάφερα να σηκωθώ από το κρεβάτι και κρατιόμουν από τα έπιπλα μη πέσω κάτω.Με έβλεπε και αντί να με ρωτήσει αν έχω κάτι και αν αισθάνομαι καλά μου την έλεγε που δεν σηκώθηκα να του μεγειρέψω.Έβαλα τα κλάματα επειδή δεν άντεχα λόγω της ζέστης και επειδή συνέχεια είχε παράπονα από εμένα και αντί να με πάρει μια αγκαλιά και να μου πει "σταμάτα,συγνώμη",άρχισε να μου φωνάζει και να μου λέει "πω ρε πούστη μου σταμάτα,θα νομίζουν οι διπλανοί ότι σε βαράω,πάνε κλείσου σε κανένα άλλο δωμάτιο να μη σε ακούω ή φύγε"...Πλάνταξα στο κλάμα και έφυγα από το σπίτι.Πήρα τηλέφωνο μια φίλη και της τα είπα.Μου είπε να ξεκουμπιστώ γιατί είναι ικανός να με χτυπήσει σοβαρά.Δεν την άκουσα και ξαναγύρισα πίσω.Βλέπετε,μπορεί να ξενέρωνα,αλλά τον ήθελα και πολύ ρε γαμώτο...όταν γύρισα δε μου είπε συγνώμη,παρά μόνο μου είπε ότι δεν είναι υποχρεωμένος να με κυνηγάει και ότι δεν έφταιγε που έκλαιγα,ότι εγώ έχω πρόβλημα κτλ.Το ανέχτηκα και αυτό..

Τελείωσε το εαρινό εξάμηνο και επέστρεψα πίσω στην πόλη μου.Συνεχίσαμε μαζί και άρχισαν πάλι τα ίδια με το Πάσχα,γιατί αργείς να απαντήσεις (αυτή τη φορά όμως αργούσα να απαντήσω κυριολεκτικά 1 λεπτό) κτλ κτλ.Στο εντωμεταξύ τα πρωινά είχα πιάσει δουλειά οπότε γυρνούσα το μεσημέρι χάλια,και λόγω της κούρασης και λόγω της υπότασης-ατονίας λόγω ζέστης.Με το που γυρνούσα είχα ανάγκη να φάω και να ξαπλώσω.Δεν είχα διάθεση ούτε να μιλήσω ούτε τίποτε.Μου έβαζε τις φωνές που δε του μιλούσα λοιπόν και έλεγε ότι δε του μιλάω επειδή δεν τον θέλω,ότι είμαι αχάριστη,δεν τον εκτιμάω,οτι με πήγε μέχρι το νοσοκομείο και δε το εκτίμησα ούτε και αυτό κτλ.Δεν άντεχα άλλο οπότε πλέον άρχισα να φωνάζω.Να του λέω να σταματήσει.Ότι είναι απαράδεκτος.Εν τέλει να το αφήνει στην άκρη και την επόμενη μέρα να κάνει ακριβώς τα ίδια.Χτες ήταν το αποκορύφωμα.Είχα κανονίσει να βγω με φίλη μου το βράδυ,το μαθαίνει και μου κάνει "Α για αυτό έχεις όρεξη σήμερα,επειδή θα βγεις με τη φίλη σου και αυτό εγώ το μαθαίνω τελευταία στιγμή,αν δε σε ρωτούσα δε θα το ήξερα"...να του λέω ότι θα του το έλεγα αλλά εκείνη την ώρα δε μπορούσα γιατί μιλούσαμε για άλλο θέμα και θα ήταν άκυρο να του το πετάξω(η συζήτηση αυτή έγινε μεσημέρι).Να συνεχίζει.

Εν τέλει νευρίασα άσχημα και του είπα ότι σε λίγο θα μας πεις ότι έχω όρεξη επειδή θα βγω και θα γκομενιάσω.Και μου απάντησε "ναι και που το ξέρω,στο πάρτυ της φίλης σου άλλα είδα"....όπου στο πάρτυ όλοι με διαβεβαίωσαν ότι δεν έγινε τίποτε.......Γκάριζα,φώναζα,του έλεγα ότι είναι τοξικός,χειριστικός και μου προκαλεί θέματα ψυχολογικά.Με άκουσε η μαμά μου,μπήκε στο δωμάτιο,της φώναξα και εκείνης.Το άκουσε ότι φώναξα στη μαμά μου και μου είπε αυτολεξεί "το βλέπεις ότι εσύ έχεις το πρόβλημα και όχι εγώ ε; φωνάζεις μέχρι και στη μάνα σου,ντροπή σου".Του λέω να με παρατήσει ήσυχη.Το κλείσαμε και του έστειλα 3 ηχητικά στα οποία του έλεγα πόσο απαράδεκτος και σκάρτος είναι.Δε τα διάβασε ποτέ.Μίλησα στη μαμά μου και η πρώτη της αντίδραση ήταν πως πρέπει να ξεκόψω γρήγορα.

Τώρα λοιπόν δε ξέρω τι να κάνω.Έχω ξενερώσει άσχημα.Δε μπορώ άλλο,πονάω ψυχικά.Ωστόσο όταν γυρίσω πίσω θα πρέπει να τον ανέχομαι γιατί είμαστε σε κοινή παρέα.Το να μιλήσω στη παρέα δε παίζει γιατί δε θα με πιστέψουν,θα πιστέψουν αυτόν επειδή τον ξέρουν πιο πολύ.Επίσης για τότε που με χτύπησε με τη πετσέτα,δε θα μπορούσα να πάω πχ αστυνομία να κάνω καταγγελία γιατί έχει πολύ κοντινό συγγενή στην αστυνομία και θα έβγαινε λάδι.Τι να κάνω; Να ρίξω μαύρη πέτρα σε όλους και να ξαναρχίσω από την αρχή με άλλη παρέα..Χρειάζομαι τις συμβουλές σας...

 

[Mexicanos]

Καλησπέρα σε όλους.Καιρό σας παρακολουθώ και αποφάσισα να κάνω εγγραφή και να γράψω γιατί αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα το οποίο με τρώει και αφορά τη σχέση μου.Θέλω τη γνώμη σας γιατί νιώθω συνέχεια ένοχη και λάθος.

Πριν το Πάσχα περίπου γνώρισα ένα παιδί μέσω κοινής παρέας στη πόλη που σπουδάζω.Μου άρεσε,του άρεσα οπότε αρχίσαμε να κάνουμε κάτι(χωρίς να έχουμε πει ότι έχουμε σχέση ή κάτι τέτοιο).Εκείνο το διάστημα,έτυχε μια φίλη μου να κάνει πάρτυ στο σπίτι της για τα γενέθλιά της και κάλεσε και εμένα και εκείνον.Όπως και άλλα άτομα.Δε ξέρω πως έγινε και τι έγινε αλλά ήπια πολύ με αποτέλεσμα να λιποθυμήσω,να κάνω εμετό και την άλλη μέρα να μη θυμάμαι τίποτε.Εκείνος δε μου μιλούσε καθόλου και το θεώρησα φυσιολογικό,δεν είναι και ο,τι καλύτερο να βλέπεις κάποιον που έχεις ενδιαφέρον να γίνεται τόσο χάλια.Την άλλη μέρα λοιπόν ήθελα να μάθω τι συνέβη.Ρώτησα τη φίλη μου και μου είπε απλά ότι ήπια πολύ αλλά ήμουν ήσυχη,δεν έκανα κάτι κακό.Αργότερα ρώτησα και μια άλλη φίλη μου η οποία μου είπε επίσης ότι δεν έγινε τίποτα,ότι με πρόσεχαν και δεν έγινε κάτι.Και ότι παρότι είχα πιει και δεν καταλάβαινα ήμουν συνέχεια δίπλα στο παιδί που κάναμε κάτι και του μιλούσα.Του έστειλα να του ζητήσω συγνώμη αλλά ποτέ δε μου απάντησε.Αποφάσισα να πάω στο σπίτι του και να τον βρω εκεί να του τα πω και από κοντά.Όντως το έκανα και όντως με άκουσε ήρεμος.Ωστόσο μου είπε ότι ένας στο πάρτυ μου την έπεφτε κα εγώ δεν τον απομάκρυνα.Τον άφηνα να μου μιλάει.Και αυτό τον στεναχώρησε πολύ.Και ουσιαστικά μου είπε επακριβώς "και πού ξέρω εγώ ότι δεν κάνατε κάτι;αφού ήταν δίπλα σου και σε είχε αγκαλιά".Έμεινα λίγο όταν μου το είπε αυτό γιατί τα κορίτσια δε μου είχαν αναφέρει κάτι.Μετά από πολύ ώρα εν τέλη αποφάσισε ότι θα το καταπιεί και θα συνεχίσουμε να κάνουμε ο,τι κάνουμε.Ρώτησα την άλλη μέρα τις φίλες μου σχετικά με το συμβάν και μου είπαν ότι όντως ένα παιδί μου την έπεφτε αλλά εγώ αντί να του απαντάω,κοιτούσα τον δικό μου και αδιαφορούσα για τη πάρτυ του πέφτουλα.Αυτό εν τέλη μου το επιβεβαίωσαν και άλλα παιδιά από το πάρτυ,ότι δε έγινε τίποτε και ότι όλο το βράδυ παρότι ήμουν χάλια τα μάτια μου δεν έφευγαν από το παιδί που κάναμε κάτι.Τέλος πάντων,κρατήστε το αυτό...

Αφού ήρθε Πάσχα γυρίσαμε όλοι στη πόλη μας.Με το παιδί αυτό μιλούσαμε μέσω μηνυμάτων και τηλεφώνου όσο γινόταν.Ξαφνικά άρχισα να βλέπω μια αλλόκοτη συμπεριφορά.Μιλούσαμε πχ στο μέσσεντζερ και μπορεί να καθυστερούσα 2-3 λεπτά να απαντήσω(όντως 2-3 λεπτά,όχι υπερβολές)είτε γιατί ήμουν τουαλέτα,είτε γιατί πήγαινα να βάλω ένα ποτήρι με νερό είτε γιατί οι γονείς μου μου φώναξαν για κάτι και έπρεπε να φύγω από το δωμάτιο.Όταν συνέβαινε αυτό μου έκανε ολόκληρη σκηνή,τύπου με ποιον μιλάω,ότι αδιαφορώ για ό,τι μου λέει κτλ.Του εξηγούσα ότι μπορεί να ήμουν τουαλέτα ή κάτι τέτοιο και μου έλεγε να παίρνω μαζί το κινητό να απαντάω.Αυτό το πράγμα επαναλήφθηκε πολλές φορές παρότι επέμενα στα ίδια.Έλεγα από μέσα μου ωστόσο ότι δε πειράζει και ότι όλα θα πάνε καλά,ίσως απλά έχει κλονιστεί κάπως η εμπιστοσύνη του.Μια μέρα του Πάσχα λοιπόν κανόνισα με μια φίλη μου να πάμε σε ένα κλαμπ.Με το που το μαθαίνει μου κάνει κήρυγμα και μου λέει αυτολεξεί "Γιατί να πας σε κλαμπ,δε το κατάλαβα,οι γυναίκες πάνε εκεί για να γκομενιάσουν,ψάχνεσαι για γκόμενο;Και τι θα φορέσεις;Κοντή μπλούζα;Α πας γυρεύοντας να σου την πέσουν".Να του εξηγώ ότι πάω για να περάσω όμορφα με τη φίλη μου και αυτός να επιμένει.Κάποια στιγμή επειδή είχα στεναχωρηθεί πολύ,του είπα οκ το ακύρωσα δε θα πάω.Και μου άρχισε να μου λέει όχι θα πας τώρα αφού το κανόνισες.Εν τέλει πήγα και ήμουν φουλ στεναχωρημένη αλλά το έκρυβα.Ωστόσο κατηγορούσα τον εαυτό μου ότι φταίω επειδή αν στο πάρτυ της φίλης δεν είχα πιε ίσως τώρα να μου είχε εμπιστοσύνη.Τουλάχιστον αυτό πίστευα ότι έφταιγε.Τελικά όμως...ίσως να μην είχα και τόσο φταίξιμο.

Γυρνάμε μετά το Πάσχα πίσω.Ήμασταν συνεχώς μαζί,όλη μέρα κάθε μέρα σε βαθμό που δε μπορούσα να δω φίλες μου εύκολα.Ούτε καν προλάβαινα να τις απαντήσω στα μηνύματα.Στην αρχή όλα ήταν ήρεμα μέχρι που άρχισαν τα προβλήματα.Όταν ήμουν σπίτι του,τον βοηθούσα αρκετές φορές με κάποιες δουλειές.Μια μέρα πχ μου έπεσαν δυο αυγά στο πάτωμα.Άρχισε να μου φωνάζει,να μου λέει είσαι ηλίθια;είσαι βλαμμένη;τι κάθεσαι και το κοιτάς;γρήγορα μάζεψε τα και άσε τις δικαιολογίες.Μια άλλη φορά του μαγείρευα από καλοσύνη και επειδή δεν ήξερα πως θέλει τα μακαρόνια(αν τα ήθελε παραβρασμένα ή πιο σκληρά) του ζήτησα να σηκωθεί να δει.Και μου έλεγε "καλά τίποτα δε μπορείς να κάνεις μόνη σου;όλα εγώ πρέπει;ανίκανη είσαι;"Δεν έλεγα τίποτα,τα κρατούσα μέσα μου,έλεγα εγώ φταίω για αυτή τη συμπεριφορά.Έπρεπε να είμαι πιο προσεκτική.Μια άλλη μέρα είχε τύχει να μαγειρέψουμε μαζί.Μου είπε κάτι και δεν άκουσα,οπότε του είπα να το επαναλάβει.Το είπε πάλι και πάλι δεν άκουσα οπότε του είπα πάλι ξαναπές το.Πάλι δε το άκουσα και από τα νεύρα του με χτύπησε με τη πετσέτα που κρατούσε στο χέρι,με την οποία με βρήκαν στο πρόσωπο και τα δάχτυλα του χεριού του.Έβαλα τις φωνές,του έλεγα ότι με χτύπησε,ότι θα έπρεπε να ντρέπεται.Το αρνιόταν.Έλεγε ότι με ακούμπησε απαλά με την πετσέτα και την επόμενη φορά να ανοίγω τα αυτιά μου να ακούω.Πάλι έριξα φταίξιμο στον εαυτό μου.

Μετά από λίγες μέρες χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο λόγω μουδιάσματος στο κεφάλι.Ήθελα να πάω μόνη άλλα επέμενε να με πάει αυτός.Με πήγε,μου έκανε παρέα και φύγαμε μαζί.Λίγες μέρες αργότερα,μετά το νοσοκομείο,άρχισε τα παράπονα του στυλ δεν έχεις όρεξη τα πρωινά,κάθεσαι συνέχεια μέσα το πρωί,στο κρεβάτι,σήκω κάνε κάτι,μαγείρεψε.(Να τονίσω ότι έμενα μαζί του αρκετές φορές μέσα στη βδομάδα και απαιτούσε να του φτιάχνω φαγητό).Να του εξηγώ ότι έχω πρόβλημα με υπόταση και ατονία λόγω ζέστης και να με λέει τεμπέλα και ότι όλο λέω δικαιολογίες γιατί βαριέμαι να φτιάξω φαγητό.Γενικά ένας χαμός.Άρχισα σιγά σιγά να ξενερώνω αλλά....έκανα υπομονή μήπως αλλάξει..Μια άλλη μέρα δεν αισθανόμουν καλά πάλι και ήμουν στο σπίτι του.Με το ζόρι κατάφερα να σηκωθώ από το κρεβάτι και κρατιόμουν από τα έπιπλα μη πέσω κάτω.Με έβλεπε και αντί να με ρωτήσει αν έχω κάτι και αν αισθάνομαι καλά μου την έλεγε που δεν σηκώθηκα να του μεγειρέψω.Έβαλα τα κλάματα επειδή δεν άντεχα λόγω της ζέστης και επειδή συνέχεια είχε παράπονα από εμένα και αντί να με πάρει μια αγκαλιά και να μου πει "σταμάτα,συγνώμη",άρχισε να μου φωνάζει και να μου λέει "πω ρε πούστη μου σταμάτα,θα νομίζουν οι διπλανοί ότι σε βαράω,πάνε κλείσου σε κανένα άλλο δωμάτιο να μη σε ακούω ή φύγε"...Πλάνταξα στο κλάμα και έφυγα από το σπίτι.Πήρα τηλέφωνο μια φίλη και της τα είπα.Μου είπε να ξεκουμπιστώ γιατί είναι ικανός να με χτυπήσει σοβαρά.Δεν την άκουσα και ξαναγύρισα πίσω.Βλέπετε,μπορεί να ξενέρωνα,αλλά τον ήθελα και πολύ ρε γαμώτο...όταν γύρισα δε μου είπε συγνώμη,παρά μόνο μου είπε ότι δεν είναι υποχρεωμένος να με κυνηγάει και ότι δεν έφταιγε που έκλαιγα,ότι εγώ έχω πρόβλημα κτλ.Το ανέχτηκα και αυτό..

Τελείωσε το εαρινό εξάμηνο και επέστρεψα πίσω στην πόλη μου.Συνεχίσαμε μαζί και άρχισαν πάλι τα ίδια με το Πάσχα,γιατί αργείς να απαντήσεις (αυτή τη φορά όμως αργούσα να απαντήσω κυριολεκτικά 1 λεπτό) κτλ κτλ.Στο εντωμεταξύ τα πρωινά είχα πιάσει δουλειά οπότε γυρνούσα το μεσημέρι χάλια,και λόγω της κούρασης και λόγω της υπότασης-ατονίας λόγω ζέστης.Με το που γυρνούσα είχα ανάγκη να φάω και να ξαπλώσω.Δεν είχα διάθεση ούτε να μιλήσω ούτε τίποτε.Μου έβαζε τις φωνές που δε του μιλούσα λοιπόν και έλεγε ότι δε του μιλάω επειδή δεν τον θέλω,ότι είμαι αχάριστη,δεν τον εκτιμάω,οτι με πήγε μέχρι το νοσοκομείο και δε το εκτίμησα ούτε και αυτό κτλ.Δεν άντεχα άλλο οπότε πλέον άρχισα να φωνάζω.Να του λέω να σταματήσει.Ότι είναι απαράδεκτος.Εν τέλει να το αφήνει στην άκρη και την επόμενη μέρα να κάνει ακριβώς τα ίδια.Χτες ήταν το αποκορύφωμα.Είχα κανονίσει να βγω με φίλη μου το βράδυ,το μαθαίνει και μου κάνει "Α για αυτό έχεις όρεξη σήμερα,επειδή θα βγεις με τη φίλη σου και αυτό εγώ το μαθαίνω τελευταία στιγμή,αν δε σε ρωτούσα δε θα το ήξερα"...να του λέω ότι θα του το έλεγα αλλά εκείνη την ώρα δε μπορούσα γιατί μιλούσαμε για άλλο θέμα και θα ήταν άκυρο να του το πετάξω(η συζήτηση αυτή έγινε μεσημέρι).Να συνεχίζει.

Εν τέλει νευρίασα άσχημα και του είπα ότι σε λίγο θα μας πεις ότι έχω όρεξη επειδή θα βγω και θα γκομενιάσω.Και μου απάντησε "ναι και που το ξέρω,στο πάρτυ της φίλης σου άλλα είδα"....όπου στο πάρτυ όλοι με διαβεβαίωσαν ότι δεν έγινε τίποτε.......Γκάριζα,φώναζα,του έλεγα ότι είναι τοξικός,χειριστικός και μου προκαλεί θέματα ψυχολογικά.Με άκουσε η μαμά μου,μπήκε στο δωμάτιο,της φώναξα και εκείνης.Το άκουσε ότι φώναξα στη μαμά μου και μου είπε αυτολεξεί "το βλέπεις ότι εσύ έχεις το πρόβλημα και όχι εγώ ε; φωνάζεις μέχρι και στη μάνα σου,ντροπή σου".Του λέω να με παρατήσει ήσυχη.Το κλείσαμε και του έστειλα 3 ηχητικά στα οποία του έλεγα πόσο απαράδεκτος και σκάρτος είναι.Δε τα διάβασε ποτέ.Μίλησα στη μαμά μου και η πρώτη της αντίδραση ήταν πως πρέπει να ξεκόψω γρήγορα.

Τώρα λοιπόν δε ξέρω τι να κάνω.Έχω ξενερώσει άσχημα.Δε μπορώ άλλο,πονάω ψυχικά.Ωστόσο όταν γυρίσω πίσω θα πρέπει να τον ανέχομαι γιατί είμαστε σε κοινή παρέα.Το να μιλήσω στη παρέα δε παίζει γιατί δε θα με πιστέψουν,θα πιστέψουν αυτόν επειδή τον ξέρουν πιο πολύ.Επίσης για τότε που με χτύπησε με τη πετσέτα,δε θα μπορούσα να πάω πχ αστυνομία να κάνω καταγγελία γιατί έχει πολύ κοντινό συγγενή στην αστυνομία και θα έβγαινε λάδι.Τι να κάνω; Να ρίξω μαύρη πέτρα σε όλους και να ξαναρχίσω από την αρχή με άλλη παρέα..Χρειάζομαι τις συμβουλές σας...

Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα δε θέλει και πολλή σκέψη...από αυτά που έγραψες βλέπω ότι ο άνθρωπος αυτός είναι κακοποιητικος είτε λεκτικά είτε με το περιστατικό που ανέφερες με την πετσέτα.Δε νομίζω πως υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να σταματησεις να τον βλέπεις και να κόψεις κάθε επαφή.Προφανως είδε ότι μπορεί να σε χειρίζεται και μένει να το κάνει δηλαδή.Επισης θα πρότεινα να σκεφτείς σοβαρά αν θα κρατήσεις τους φίλους που έχεις ή θα ξεκοψεις.Απο αυτο που ανέφερες δε ξέρω αν οι φίλες σου δεν ανέφεραν εσκεμμένα ή ξέχασαν να σου πουν εκείνο για το πάρτυ.Αν σταματήσεις την παρέα με αυτά τα άτομα μην αγχώνεσε υπάρχουν αρκετοί τρόποι να βρεις νέους φίλους.Οποτε θα έλεγα να ξεκοψεις τελείως από το παιδί γιατί φαίνεται ότι δεν περνάς καλά και επιπλέον καταπιέζεις τον εαυτό σου.Ειδα ότι έκανες και διάφορες δουλειές που δεν εκτίμησε καθόλου και αντιθέτως ήταν καταπιεστικός.Επειδη κατ' εμέ ο χαρακτήρας είναι ένας καλός παράγοντας να ξεχωρίσεις κάποιον/α φύγε όσο πιο "μακριά".Ο χαρακτήρας του εδώ έγινε θέμα για τους λάθους λόγους.Α επίσης βγες καμιά μέρα μόνη σου,νομίζω θα είναι καλή ιδέα να ξεφύγεις.αυτα..οτι χρειαστείς εδώ είμαστε

 

[Citylights]

ούτε εγώ δεν γράφω τέτοια κατεβατά ρε κοπελιά..πώς το κατάφερες τέτοιο πόστ?

διαβάζοντας ολόκληρο το κατεβατό σου έχω να πώ, οτι πρέπει να μείνετε
μακριά ο ένας απο τον άλλο, γιατι έχετε καταδικάσει την σχέση σας εσύ με την
επιπόλαια συμπεριφορά σου και αυτός με την δική του ανάρμοστη.

ενδεχομένως δεν ήθελε να βγει απο αυτή την σχέση, οπότε οτι του ήταν δυσάρεστο
με εσένα έβγαινε με λάθος συμπεριφορά, άρα λάθος που παρέμενε στην σχέση και έχασε
κάθε δίκιο που μπορεί να είχε.

αν τα ξαναβρείτε ίσως περάσετε για λίγο καλά και μετά το πιο πιθανό είναι να
γυρίσετε σε προηγούμενες καταστάσεις!

γιατί θα πεις? γιατί θα παραμένετε οι εαυτοί σας.

 

[Λίνα_1]

Και μετά απορούμε γιατί εν έτη 2022 υπάρχουν ακόμη γυναίκες που κακοποιούνται.. Μα πραγματικά σας βρίζουν σας υποτιμούν σας ξεφτυλιζουν και αντί να τους πείτε ένα "αντε μου στο διαολο" κάθεστε εκεί και περιμένετε ότι θα αλλάξει επειδή τον "αγαπάτε"..πόσο αρρωστημένο...
Σήκω φύγε κοπέλα μου που το σκέφτεσαι κιόλας και σήκωσε λίγο κεφάλι.. Δείξε λίγο αξιοπρέπεια και δυναμισμό και φρόντισε να ασχοληθείς με τις σπουδές σου και τον εαυτό σου... Όσο για τις φίλες σου τι σόι φίλες είναι όταν τόσο καιρό δεν ξέρουν τι περνάς δίπλα του και αν ήξεραν δεν σε είχαν αποτρέψει από την πρώτη στιγμή να μείνεις μακριά του και να τον απομακρύνουν από την παρέα;
Οι φίλοι πάνε και έρχονται σε αυτή την ζωή κοίτα πρώτα τον εαυτό σου και να μην σε νοιάζει τι θα πει ο ένας και ο άλλος...

 

[Εχέμυθη]

Και μετά απορούμε γιατί εν έτη 2022 υπάρχουν ακόμη γυναίκες που κακοποιούνται.. Μα πραγματικά σας βρίζουν σας υποτιμούν σας ξεφτυλιζουν και αντί να τους πείτε ένα "αντε μου στο διαολο" κάθεστε εκεί και περιμένετε ότι θα αλλάξει επειδή τον "αγαπάτε"..πόσο αρρωστημένο...
Σήκω φύγε κοπέλα μου που το σκέφτεσαι κιόλας και σήκωσε λίγο κεφάλι.. Δείξε λίγο αξιοπρέπεια και δυναμισμό και φρόντισε να ασχοληθείς με τις σπουδές σου και τον εαυτό σου... Όσο για τις φίλες σου τι σόι φίλες είναι όταν τόσο καιρό δεν ξέρουν τι περνάς δίπλα του και αν ήξεραν δεν σε είχαν αποτρέψει από την πρώτη στιγμή να μείνεις μακριά του και να τον απομακρύνουν από την παρέα;
Οι φίλοι πάνε και έρχονται σε αυτή την ζωή κοίτα πρώτα τον εαυτό σου και να μην σε νοιάζει τι θα πει ο ένας και ο άλλος...

Η κοπέλα είναι ξεκάθαρα θύμα κακοποιητικης σχέσης. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις το θύμα πιστεύει ότι όντως έχει κάνει κάτι κακό και αξίζει αυτή τη συμπεριφορά δυστυχώς. Ευτυχώς έχει συνειδητοποιήσει την κατάσταση.

Τώρα σχετικά με την κοπέλα που γράφει, συγχαρητήρια μόλις γλύτωσες από έναν κακοποιητικο άνθρωπο και επειδή έχουμε δει τι γίνεται με τέτοιου είδους άτομα (βλέπε Γαρουφαλιά, Καρολάιν κλπ) απομακρυνσου όσο πιο γρήγορα γίνεται και μη γυρίσεις ποτέ πίσω ο, τι και να σού τάξει. Επίσης, ζήτα βοήθεια, μοιράσου αυτό που έγινε ακόμα καί στην κοινή παρέα, η οποία έτσι καί δε σε υποστηρίξει καί δεν απομακρύνει αυτό το καθίκι είναι απαράδεκτη. Θα βοηθούσε νά ζητήσεις βοήθεια καί από κάποιον ψυχολόγο, η ψυχοθεραπεία ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις κάνει θαύματα.

 

[Λίνα_1]

Σε τέτοιες περιπτώσεις πιστευω οι κοντινοί άνθρωποι της κάθε κοπέλας θα πρέπει να αναγνωρίζουν κάποια σημάδια να την προστατεύουν και να παίρνουν θέση να την βοηθήσουν όσο μπορούν.. Είναι πραγματικά κρίμα να υπάρχουν ακόμη τέτοιες κακοποιητικες συμπεριφορές και μερικές κοπέλες να μην μπορούν να τις αναγνωρίσουν και κανείς να μην κάνει τίποτα..