Πρόθεση ψήφου εκλογών Σεπτέμβριος 2008

[QsLv]

Το γλιτώνω με την έννοια του ότι δεν θα χρειαστεί να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ σοβαρά που θα ρίξω την ψήφο μου.

Ωραία φυγόπονη αντίληψη.

Πέραν τούτου όμως, θεωρώ επανάσταση κάθε τι αντίθετο με το υποχρεωτικό σε μια κοινωνία.

Αυτό καθαυτό είναι αντίδραση, όχι επανάσταση.

Οι Αμερικάνοι, είτε ψηφίσουν αγαπητή μου είτε όχι, ένα από τα δυο κόμματα θα βγει, γι'αυτό καλά κάνουν και δεν προσέρχονται στις κάλπες.

Μα ποιος φταίει, αγαπητέ μου, για την τρέχουσα κατάσταση της Αμερικανικής δημοκρατίας; Οι ίδιοι οι Αμερικάνοι και αυτή η καθυστερημένη άποψη του "τώρα τι να κάνω, αφού είναι έτσι όπως είναι τα πράματα...". Δηλαδή καλά κάνουν οι Αμερικάνοι και αφήνουν τα πράγματα να κυλήσουν όπως θέλει η μειοψηφία; Γι'αυτό και πρέπει να διατηρήσουν αυτή τη στάση για πάντα, γιατί είναι επαναστατικότατη και επιδεικνύουν τον φιλελευθερισμό τους και την παραγωγική δραστηριοποίησή τους ως πολίτες;

Χείριστα κάνουν και δεν προσέρχονται στις κάλπες, κάκιστα, και ίσως αν είχαν περισσότερο ενδιαφέρον να επικρατούσε μια πιο δημοκρατική δημοκρατία στο κράτος τους.

Δικομματισμό έχουν, δύο κόμματα εναλάσσονται της εξουσίας. Κάτι μου θυμίζει αυτό... χμ... ωπ, κάτσε. Και στην Ελλάδα ακριβώς αυτό γίνεται. Οπότε ας μην πάει κανένας να ψηφίσει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[maik85]

1.Έχω ξαναγράψει σε παλιότερο ποστ μου σε άλλο θέμα, πως το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι το -κολλημένο στον δικομματισμό- μυαλό του Έλληνα. Δικομματισμός χειρίστου είδους.

2.Εκτός από τον δικομματισμό έχουμε και τον "διοικογενιασμό", αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη.Βρείτε μου ένα δημοκρατικό κράτος εκτός Αφρικής που επί 50 χρόνια κυβερνά πατέρας-γιός-εγγονός και θείος-ανιψιός.
Δανείζομαι μια φράση ενός γνωστού: "Είμαστε το μόνο αφρικανικό κράτος με λευκούς πολίτες". Αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να μας φέρονται σαν ιθαγενείς και εμείς δεν ξυπνάμε.

Πιστεύω πως θα μπορούσε να αλλάξει κάτι με αλλαγή του εκλογικού συστήματος και να πάψει να ισχύει αυτή η ενισχυμένη πλειοψηφία του πρώτου κόμματος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

1.Έχω ξαναγράψει σε παλιότερο ποστ μου σε άλλο θέμα, πως το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι το -κολλημένο στον δικομματισμό- μυαλό του Έλληνα. Δικομματισμός χειρίστου είδους.

2.Εκτός από τον δικομματισμό έχουμε και τον "διοικογενιασμό", αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη.Βρείτε μου ένα δημοκρατικό κράτος εκτός Αφρικής που επί 50 χρόνια κυβερνά πατέρας-γιός-εγγονός και θείος-ανιψιός.
Δανείζομαι μια φράση ενός γνωστού: "Είμαστε το μόνο αφρικανικό κράτος με λευκούς πολίτες". Αυτοί οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να μας φέρονται σαν ιθαγενείς και εμείς δεν ξυπνάμε.

+1!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αρκτούρος]

Ωραία φυγόπονη αντίληψη.

Καθόλου φυγόπονη, πολύ ωραία όμως στην παρούσα κατάσταση της ζωής μου.

Αυτό καθαυτό είναι αντίδραση, όχι επανάσταση.

Και ποιός είπε ότι εγώ ή οι Αμερικάνοι στην συγκεκριμένη περίσταση κάνουμε επανάσταση;
Αντίδραση είναι φυσικά.
Επανάσταση είναι μεγάλη λέξη και σημαίνει ρίσκο της ζωής μου.
Δύσκολα κανείς είναι επαναστάτης.
(Ίσως το διατύπωσα λάθος).

Μα ποιος φταίει, αγαπητέ μου, για την τρέχουσα κατάσταση της Αμερικανικής δημοκρατίας; Οι ίδιοι οι Αμερικάνοι και αυτή η καθυστερημένη άποψη του "τώρα τι να κάνω, αφού είναι έτσι όπως είναι τα πράματα...". Δηλαδή καλά κάνουν οι Αμερικάνοι και αφήνουν τα πράγματα να κυλήσουν όπως θέλει η μειοψηφία; Γι'αυτό και πρέπει να διατηρήσουν αυτή τη στάση για πάντα, γιατί είναι επαναστατικότατη και επιδεικνύουν τον φιλελευθερισμό τους και την παραγωγική δραστηριοποίησή τους ως πολίτες;

Χείριστα κάνουν και δεν προσέρχονται στις κάλπες, κάκιστα, και ίσως αν είχαν περισσότερο ενδιαφέρον να επικρατούσε μια πιο δημοκρατική δημοκρατία στο κράτος τους.

Δικομματισμό έχουν, δύο κόμματα εναλάσσονται της εξουσίας. Κάτι μου θυμίζει αυτό... χμ... ωπ, κάτσε. Και στην Ελλάδα ακριβώς αυτό γίνεται. Οπότε ας μην πάει κανένας να ψηφίσει.

Στην Αμερική υφίστανται μονάχα δύο κόμματα, στην Ελλάδα η πόρωση του Έλληνα φέρνει τον δικομματισμό στην εξουσία, μην μπερδεύουμε τις καταστάσεις.
Και είναι σχετικά πιο εύκολα σε μια κοινωνία με 10 εκατομμύρια πολίτες να αλλάξει το πολιτικό κατεστημένο παρά σε μια χώρα που απαρτίζεται από πολυάριθμες πολιτείες, που δεν ελέγχονται καθόλου εύκολα.
Κατ'εμέ καλά κάνουν οι Αμερικάνοι και δεν προσέρχονται στις κάλπες.
Δηλαδή, αν ψήφιζαν, τί θα άλλαζε; Δώσε μου επιχειρήματα αν θες και θα συμφωνήσω.
Αφού ή οι Συντηρητικοί θα βγουν ή οι Ρεπουμπλικανοί ( καλά τα είπα; ), δύο κόμματα θα είναι στη Βουλή.
Οι θέσεις είναι δεδομένες.
Καταλαβαίνω τον συνειρμό σου παρ'όλα αυτά.
Κι εγώ θεωρώ απόλυτα σωστό να ενημερώνεται ο κόσμος και να ενδιαφέρεται για την πολιτική. Αλλά όταν αυτό δεν γίνεται, όπως στην Αμερική, ταυτόχρονα ο λαός μένει αποκλεισμένος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Συνεχίζω την εναπόθεση ορισμένων σκέψεών μου:
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κάθε ένας/μία προβεβλημένος/η αθλητής/τρια ή τραγουδιστής/τρια, ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, θα πρέπει να θεωρείται ικανός για μια θέση στη βουλή. Ολα τα προηγούμενα παραδείγματα συνηγορούν προς αυτήν την κατεύθυνση, με αποκορύφωμα την υπουργοποίηση γνωστής τηλεοπτικής χαζής και μάλιστα ως υφυπουργού Παιδείας !!!!
Μα είναι δυνατόν κανείς να πιστεύει οτι όλοι αυτοί στους οποίους αναφέρομαι, θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση αυτού του τόπου;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Bill_1992]

Συνεχίζω την εναπόθεση ορισμένων σκέψεών μου:
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κάθε ένας/μία προβεβλημένος/η αθλητής/τρια ή τραγουδιστής/τρια, ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, θα πρέπει να θεωρείται ικανός για μια θέση στη βουλή. Ολα τα προηγούμενα παραδείγματα συνηγορούν προς αυτήν την κατεύθυνση, με αποκορύφωμα την υπουργοποίηση γνωστής τηλεοπτικής χαζής και μάλιστα ως υφυπουργού Παιδείας !!!!
Μα είναι δυνατόν κανείς να πιστεύει οτι όλοι αυτοί στους οποίους αναφέρομαι, θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση αυτού του τόπου;

btw ο λιαγκας κατεβαίνει με το πασοκ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Who is Λιάγκας please?
?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αρκτούρος]

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κάθε ένας/μία προβεβλημένος/η αθλητής/τρια ή τραγουδιστής/τρια, ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, θα πρέπει να θεωρείται ικανός για μια θέση στη βουλή.
Μα είναι δυνατόν κανείς να πιστεύει οτι όλοι αυτοί στους οποίους αναφέρομαι, θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση αυτού του τόπου;

Εννοείς δηλαδή πως αυτοί που ήδη είναι μέσα στη Βουλή, είναι άξιοι να είναι εκεί;

Καταλαβαίνω τις σκέψεις σου, σαφώς ο κάθε ένας που προβάλλεται από το γυάλινο κουτί δεν είναι σε θέση να διακυβερνήσει, αλλά σκέψου πως τουλάχιστον ένας καλλιτέχνης (όχι πως όλοι που προβάλλονται είναι καλλιτέχνες) έχει περισσότερες ευαισθησίες ίσως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Bill_1992]

Who is Λιάγκας please?
?

Ο δημοσιογράφος του Alter

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Φίλε μου Αρκτούρο, χωρίς να θέλω να πω οτι οι 300 μας είναι ικανότατοι, θέλω να πιστεύω οτι είναι ικανότεροι από αυτούς που αναφέρομαι.
Μπορεί οι καλλιτέχνες να έχουν ευαισθησίες, αλλά δεν είναι κριτήριο αυτό για να κυβερνήσεις μια χώρα.
Σε τι οφελήθηκε η χώρα μας από τις ευαισθησίες της παραπάνω ηθοποιού, ή του πρώην προπονητή μπάσκετ, ή της πρώην μοντέλας;
Που είναι η γνώση, η διπλωματία, το κύρος;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αρκτούρος]

Μπορεί οι καλλιτέχνες να έχουν ευαισθησίες, αλλά δεν είναι κριτήριο αυτό για να κυβερνήσεις μια χώρα.
Σε τι οφελήθηκε η χώρα μας από τις ευαισθησίες της παραπάνω ηθοποιού, ή του πρώην προπονητή μπάσκετ, ή της πρώην μοντέλας;
Που είναι η γνώση, η διπλωματία, το κύρος;

ΟΚ, αν μιλούσες για συγκεκριμένα πρόσωπα. Απλά νόμιζα πως γενίκευσες το θέμα.
Όμως, η ευαισθησία είναι ένα από τα βασικά κριτήρια ενός ανθρώπου που έχει στα χέρια του τη διαχείριση του "παρόντος" και το "μέλλοντος" μιας χώρας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Δεν θα διαφωνήσω καθόλου σε αυτό, αλλά αν σκεφτούμε λίγο τα ονόματα στα οποία αναφέρομαι (και βεβαίως είναι συγκεκριμένα), νομίζω οτι μάλλον θα μας πιάσει θλίψη παρά ικανοποίηση για τις ευαισθησίες τους.
Και δυστυχώς το θέμα αυτό όσο πάει και ευτελίζεται ακόμα περισσότερο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Μπορεί οι καλλιτέχνες να έχουν ευαισθησίες, αλλά δεν είναι κριτήριο αυτό για να κυβερνήσεις μια χώρα.
Σε τι οφελήθηκε η χώρα μας από τις ευαισθησίες της παραπάνω ηθοποιού, ή του πρώην προπονητή μπάσκετ, ή της πρώην μοντέλας;
Που είναι η γνώση, η διπλωματία, το κύρος;

Αυτό για τους τους καλλιτέχνες και τη σχέση τους με την ευαισθησία αλλά και τον ρεαλισμό δεν είναι κανόνας. Τέχνη από τέχνη διαφέρει. Ποιά τέχνη υπηρετείς έχει σημασία και σε ποιά χώρα την υπηρετείς. Είσαι στη βιομηχανία της τέχνης, είσαι ο Τίτος Πατρίκιος ή η Δημουλά ή είσαι ο Χαριτοδιπλωμένος, έχει διαφορά. Ξεχνάμε ότι πρόεδρος των ΗΠΑ έγινε ένας πρώην ηθοποιός, ο Ρέηγκαν, και ήταν από τους πιο σκληρούς και πιο ρεαλιστές πολιτικούς ; Η προσωπικότητα κάνει τον πολιτικό, όχι η προδιάθεση για τέχνες ή γράμματα. Υπάρχουν πολλά ταμπού για τους καλλιτέχνες και αυτή η άποψη θυμίζει Πλάτωνα που έλεγε να εξοριστούν οι ποιητές από την Πολιτεία των ονείρων του. Ο Γκέτε ξέρετε πόσο διαπλεκόμενος και πόσο ισχυρός ήταν την εποχή του; Σε όλα τα γρανάζια της εξουσίας ήταν μπλεγμένος. Μύθος είναι αυτό. Βέβαια θα μου πεις υπάρχει διαφορά μεταξύ Ρέηγκαν και Γκέτε, πόσο μάλλον μεταξύ Ελένης Κούρκουλα και Γκέτε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Tι συγκρίνεις μωρέ δόκτωρα κι εσύ τώρα;
Κούρκουλα, Βασιλείου (αστυνόμος της Λάμψης), Ιωαννίδης (προπονητής μπάσκετ), Φασούλας (έστω ως δήμαρχος), Καρράς, Κωνσταντάρας, Κουντουρά, η κόρη του Μπιθικώτση τώρα(!!!!!)


Αχ γιατί να μη τους θυμάμαι όλους..............

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Tι συγκρίνεις μωρέ δόκτωρα κι εσύ τώρα;
Κούρκουλα, Βασιλείου (αστυνόμος της Λάμψης), Ιωαννίδης (προπονητής μπάσκετ), Φασούλας (έστω ως δήμαρχος), Καρράς, Κωνσταντάρας, Κουντουρά, η κόρη του Μπιθικώτση τώρα(!!!!!)


Αχ γιατί να μη τους θυμάμαι όλους..............

Xαχαχα, ναι ! Πολύ πλάκα έχουν όλοι αυτοί. Αλλά υπήρξε κι ένας διπλωμάτης ολκής, Σεφέρη τον λέγανε. Και μια "σκύλα" με την καλή έννοια - μανούλα στην διεκδίκηση, Μερκούρη τη λέγανε. Και ο σύντροφος Γκέτε φυσικά που προανέφερα και πολλοί άλλοι που το γήρας με εμποδίζει να ενθυμηθώ. Απλά θέλησα να σου δείξω ότι ένα μικρό βήμα χωρίζει τον καλλιτέχνη από τον πολιτικό. Η εξήγηση και η ρίζα του κακού είναι απλή. Η εποχή μας δεν έχει σπουδαίους καλλιτέχνες όπως δεν έχει και σπουδαίους πολιτικούς. Τους διακατέχει και τους δυο πολύ ματαιοδοξία και λίγο ταλέντο. Ακόμα και οι λογοτέχνες είναι οι πιο αριβίστες διαπλεκόμενοι. Η εποχή είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την πολιτική και για την τέχνη. Ζούμε την απόλυτη παρακμή, οπότε τέτοιοι καλλιτέχνες ζευγαρώνουν πολύ εύκολα με τους πολιτικούς. Μην δούμε τον Κατέλη και την κυρία Ελισάβετ σε καμμιά δεκαριά χρόνια στο Επικρατείας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

Στην Αμερική υφίστανται μονάχα δύο κόμματα, στην Ελλάδα η πόρωση του Έλληνα φέρνει τον δικομματισμό στην εξουσία, μην μπερδεύουμε τις καταστάσεις.

Στην Ελλάδα υφίστανται δύο κόμματα, μερικές σκιές και πολλές ψηφίδες. Η αντιπολίτευση βρίσκεται ομολογουμένως σε πολιτικό λήθαργο, ο έλεγχος που θα έπρεπε να ασκεί έχει εκπέσει σε επίπεδο μηδενικό και φυσικά τα πολλά (αλλά μικρά) κόμματα που υπάρχουν στην Ελλάδα δεν παίρνουν ποτέ έδρες. Το οτι έχει μια έδρα η ακροδεξιά π.χ. δεν έχει καμία ουσιαστική σημασία, καθώς ο λαός αρνείται να μετακινηθεί από τη ρουτίνα της δίχρωμης εναλλαγής στο θρόνο της κυβέρνησης... Η αριστερά σκουριάζει και σκευρώνει στη γωνιά της καταδικασμένη σε αιώνια θέση αντιπολιτευτική, και τίποτα δε μοιάζει να αλλάζει στον ορίζοντα, εκτός από λίγες έδρες που κάθε πότε αλλάζουν χέρια, και μια τάση του λαού προς τα δεξιά.

Και είναι σχετικά πιο εύκολα σε μια κοινωνία με 10 εκατομμύρια πολίτες να αλλάξει το πολιτικό κατεστημένο παρά σε μια χώρα που απαρτίζεται από πολυάριθμες πολιτείες, που δεν ελέγχονται καθόλου εύκολα.

Δεν ελέγχονται πολύ εύκολα; Πώς συμβαίνει αυτό;
Οι πολιτείες της Αμερικής είναι ενωμένες σε κοινό κράτος -η κάθε πολιτεία έχει αυτοδιοίκηση και τοπικούς νόμους, αστυνομία, γενικώς η κάθε πολιτεία είναι αυτόνομη και δεν ζει απ'το οξυγόνο της κεντρικής εξουσίας. Επομένως ελέγχονται απόλυτα, πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά -αυτοελέγχονται, για να είμαι ακριβής.
Ανάλογη είναι και η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας -πολλά κρατίδια, τα οποία είναι αυτόνομα σε τομείς πχ εκπαίδευσης και απλώς συστεγάζονται κάτω από την ίδια ομπρέλα. Κι όμως, στο κοινοβούλιο υπάρχει πολυφωνία -και ο κυμματισμός στην πολιτική της λίμνη φάνηκε στις προηγούμενες εκλογές. Και τίποτα δε λέει πως είναι δύσκολο να αλλάξει το κατεστημένο σε ομοσπονδιακό κράτος ή κράτος ενωμένων πολιτειών. Εφ'όσον ο λαός το θέλει, το καθεστώς αλλάζει. Δεν άλλαξε το καθεστώς στη Σοβιετική Ένωση; Ακόμα και η Κίνα, μια χώρα αχανής με απειράριθμους κατοίκους στις ποικιλόμορφες επαρχίες της, διήλθε μεταπολιτευτικών σταδίων...

Εν τέλει δε βρισκόμαστε στο βυζάντιο, τώρα το πόσο αχανές είναι το κράτος δεν συνεπάγεται αναγκαστικά της δυσκολίας της διακυβέρνησής του.

Δηλαδή, αν ψήφιζαν, τί θα άλλαζε; Δώσε μου επιχειρήματα αν θες και θα συμφωνήσω.

Αν η ψηφοφορία στην Αμερική ήταν υποχρεωτική ή αν προσέρχονταν περισσότεροι Αμερικάνοι για ψήφο:

• θα είχαν τη δυνατότητα μποϋκοτάζ της τρέχουσας κατάστασης εφ'όσον έκριναν πως η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο (μαζικές άκυροι ψήφοι για παράδειγμα -αυτό βέβαια θα χρειαζόταν μια αρκετά μακρά περίοδο χώνευσης και αναταραχής)
• η εικονική δημοκρατία της χώρας τους θα άλλαζε σε μια δημοκρατία που θα έμοιαζε περισσότερο στην πραγματική, με αρκετή απόκλιση βέβαια
• θα είχαν φωνή ως λαός και από ένα σημείο και μετά δε θα βρίσκονταν σε κώμα όσον αφορά την επικαιρότητα
• θα αναγκάζονταν να ενημερωθούν, έστω και ελλειπώς, για την κατάσταση στη χώρα τους και την θέση τους στον κόσμο, αποφασίζοντας έτσι σαν κράτος με δημοκρατικό πολίτευμα για τους αντιπροσώπους που θα ικανοποιούσαν τα συμφέροντά τους
• λόγω του ενστίκτου της αγέλης (που δεν έχει εξαλειφθεί ακόμα!) και οι πιο άβουλοι θα παρασύρονταν από τους υπόλοιπους
• αφού θα είχαν μπει στη διαδικασία της μαζικής ψηφοφορίας, θα διαμόρφωναν σταδιακά μια πολιτική συνείδηση που ήταν νεκρή τόσα χρόνια, και θα έφταναν σε σημείο απαίτησης π.χ. δημοψηφίσματος για σημαντικά θέματα
• μετά από κάποιες τετραετίες προσέλευσης στις κάλπες θα ήταν και οι πολιτικά ανενεργές και οικονομικά αδύναμες ομάδες έτοιμες για ίδρυση νέων κομμάτων που προφανώς θα ήταν υπολογίσιμα (π.χ. αφρο-αμερικανοί, ισπανόφωνοι, κτλ.)

Τρώγοντας έρχεται η όρεξη, λέει ο λαός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Πάντως, αν και συμφωνώ με τα λεγόμενα του Πειρατή, από την άλλη προτιμώ "απλούς" ανθρώπους που νοιάζονται για την χώρα τους να είναι βουλευτές/νομάρχες/δημοτικοί σύμβουλοι, παρα επαγγελματίες πολιτικούς (υποθέτω καταλαβαίνετε τι εννοω).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Στην Αμερική υφίστανται μονάχα δύο κόμματα, στην Ελλάδα η πόρωση του Έλληνα φέρνει τον δικομματισμό στην εξουσία, μην μπερδεύουμε τις καταστάσεις.
Και είναι σχετικά πιο εύκολα σε μια κοινωνία με 10 εκατομμύρια πολίτες να αλλάξει το πολιτικό κατεστημένο παρά σε μια χώρα που απαρτίζεται από πολυάριθμες πολιτείες, που δεν ελέγχονται καθόλου εύκολα.
Κατ'εμέ καλά κάνουν οι Αμερικάνοι και δεν προσέρχονται στις κάλπες.
Δηλαδή, αν ψήφιζαν, τί θα άλλαζε; Δώσε μου επιχειρήματα αν θες και θα συμφωνήσω.
Αφού ή οι Συντηρητικοί θα βγουν ή οι Ρεπουμπλικανοί ( καλά τα είπα; ), δύο κόμματα θα είναι στη Βουλή.
Οι θέσεις είναι δεδομένες.
Καταλαβαίνω τον συνειρμό σου παρ'όλα αυτά.
Κι εγώ θεωρώ απόλυτα σωστό να ενημερώνεται ο κόσμος και να ενδιαφέρεται για την πολιτική. Αλλά όταν αυτό δεν γίνεται, όπως στην Αμερική, ταυτόχρονα ο λαός μένει αποκλεισμένος.

υπάρχουν και οι Δημοκρατικοί
και υπάρχουν κι άλλα κόμματα μόνο που είναι μικρά και δεν τα ξέρουμε
(πιστεύεις ότι στην Ευρώπη γνωρίζουν για τον Βεργή της Ελλάδας? αντιστοίχως δεν γνωρίζουμε κι εμείς τα δικά τους)

Το να ψηφίσει ο πολίτης ΕΙΤΕ αλλάξει κάτι στην χώρα του ΕΙΤΕ όχι, δείχνει την δική του συνείδηση, την δική του προσπάθεια, την δική του στάση απέναντι στα πράγματα.
Το να μένεις αμέτοχος σε κάτι που σε αφορά, σε κάνει συνένοχο.
Αν δεις κάποιον να βάζει ένα στουπί βενζίνη στο δάσος και δεν κάνεις κάτι επειδή έτσι κι αλλιώς έχει βάλει κι άλλα στουπιά παραπέρα, σε κάνει επίσης εμπρηστή.
Ο καθένας πολίτης επιβάλλεται να σηκώσει τον βαρύ πισινό του απ τον καναπέ του και να κάνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ το ΛΙΓΟΤΕΡΟ που μπορεί... να δώσει μια ψήφο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Xαχαχα, ναι ! Πολύ πλάκα έχουν όλοι αυτοί. Αλλά υπήρξε κι ένας διπλωμάτης ολκής, Σεφέρη τον λέγανε. Και μια "σκύλα" με την καλή έννοια - μανούλα στην διεκδίκηση, Μερκούρη τη λέγανε. Και ο σύντροφος Γκέτε φυσικά που προανέφερα και πολλοί άλλοι που το γήρας με εμποδίζει να ενθυμηθώ. Απλά θέλησα να σου δείξω ότι ένα μικρό βήμα χωρίζει τον καλλιτέχνη από τον πολιτικό. Η εξήγηση και η ρίζα του κακού είναι απλή. Η εποχή μας δεν έχει σπουδαίους καλλιτέχνες όπως δεν έχει και σπουδαίους πολιτικούς. Τους διακατέχει και τους δυο πολύ ματαιοδοξία και λίγο ταλέντο. Ακόμα και οι λογοτέχνες είναι οι πιο αριβίστες διαπλεκόμενοι. Η εποχή είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για την πολιτική και για την τέχνη. Ζούμε την απόλυτη παρακμή, οπότε τέτοιοι καλλιτέχνες ζευγαρώνουν πολύ εύκολα με τους πολιτικούς. Μην δούμε τον Κατέλη και την κυρία Ελισάβετ σε καμμιά δεκαριά χρόνια στο Επικρατείας.

Δόκτωρ μου (κατά το γιατρέ μου), η ένστασή μου δεν αφορά το σύνολο των ποιητών καλλιτεχνών που συμμετείχαν στα κοινά από την απαρχή της ιστορίας μας, αλλά μόνο σήμερα, ή έστω τα τελευταία λίγα χρόνια. Ας είχαμε σήμερα έναν Σεφέρη, μια Μελίνα και μακάρι να προέρχονταν και οι 300 από αυτούς τους χώρους. Μη με προκαλείς γιατί θα συνεχίσω και με άλλα ονόματα (απειλητικά για τον τόπο μας).... Τζοβάννα Φραγκούλη, η κόρη του Βασίλη Παϊτέρη, Κατερίνα Λάσπα, Κώστας Τουρνάς, Θοδωρής Ζαγοράκης (με όλο το σεβασμό στην ποδοσφαιρική του καριέρα), Κώστας Κουκοδήμος, Κώστας Παταβούκας....μα γιατί δεν βάζουν και τον Βαμβακούλα;

Πάντως, αν και συμφωνώ με τα λεγόμενα του Πειρατή, από την άλλη προτιμώ "απλούς" ανθρώπους που νοιάζονται για την χώρα τους να είναι βουλευτές/νομάρχες/δημοτικοί σύμβουλοι, παρα επαγγελματίες πολιτικούς (υποθέτω καταλαβαίνετε τι εννοω).

Κι εγώ συμφωνώ σε αυτό, και μάλιστα καλό θα ήταν να υπάρχει και ένα πλαφόν 2 τετραετιών π.χ. όπως υπάρχει και για τους νομάρχες.
Αυτό όμως δεν σημαίνει οτι πρέπει να στραφούμε σε επιλογές όπως οι παραπάνω. Δεν θεωρώ απλό άνθρωπο που νοιάζεται για τον τόπο του κανέναν από τους παραπάνω, και εκτός αυτού βρε καγίρι δεν θεωρώ αυτό και μόνο αυτό ικανό κριτήριο για την είσοδο κάποιου στη Βουλή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Μη με προκαλείς γιατί θα συνεχίσω και με άλλα ονόματα (απειλητικά για τον τόπο μας).... Τζοβάννα Φραγκούλη, η κόρη του Βασίλη Παϊτέρη, Κατερίνα Λάσπα, Κώστας Τουρνάς, Θοδωρής Ζαγοράκης (με όλο το σεβασμό στην ποδοσφαιρική του καριέρα), Κώστας Κουκοδήμος, Κώστας Παταβούκας....μα γιατί δεν βάζουν και τον Βαμβακούλα;

εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Ρήγκαν
Ξέχασες επίσης εκείνη τη μοντέλα που είναι βουλευτίνα στη Θεσσαλονίκη

Είμαι σχεδόν σίγουρη πάντως ότι αν κατέβαινε στις εκλογές ένα ψηφοδέλτιο με ΜΟΝΟ διάσημους και κανέναν πολιτικό μέσα, θα έκανε κυβέρνηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.