Πρώτη επίσκεψη στο γυναικολόγο

[adams33]

Και στου άντρα η πατρότητα.

Καμία σχέση ως προς την βιολογία !

Τι σχέση έχει το επάγγελμα με τις μεγάλες απαιτήσεις, με την μητρότητα ή την πατρότητα;

Ως προς την διαθεσιμότητα δεδομένου οτι η γυναίκα κυοφορεί, γεννά και αυτη ειναι απαραίτητη τον πρωτο χρονο της ζωης του παιδιου ...
Ο πατερας τους πρωτους μηνες ειναι φροντιστής της μητέρας, οχι του παιδιού, μην μπερδεύεστε !

 

[еще один пророк р...]

[Λοιπόν, βλέποντας τον τίτλο το σκέφτηκε αργά για το αν θα περιγράψει την εμπειρία του καθότι περιέχει καταστάσεις που μπορεί να μαρτυρήσουν την ταυτότητα των προσώπων που συμμετέχουν στην αφήγηση αλλά δεν πειράζει, αν το διαβάσεις, καλά να 'σαι κ να ξέρεις ότι περάσαμε πολύ καλά εκείνη την εποχή που κάναμε παρέα, πάντα σε θυμάμαι με ευχαρίστηση επειδή είσαι καλός άνθρωπος]

Spoiler

Η πρώτη επίσκεψη του αφηγητού λοιπόν στον γυναικολόγο ήταν κατά κάποιον τρόπο διαφωτιστική (και σκεπτόμενος την ας πούμε πλέον εκ των υστέρων, αναρωτιέται γιατί ήταν η πρώτη, αφού είχε ήδη σχέση πριν από αυτήν - να που καινούργιες απορίες ανακύπτουν).

Θυμάται, επρόκειτο για ημέρα φοιτητικών εκλογών, από εκείνες τις ανυπόληπτες για οποιονδήποτε φυσιολογικό άνθρωπο έχει αντιληφθεί τα Δεινά της Δημορκατίας, και ο αφηγητής τριγύριζε ως συνήθως σαν τον περιπλανώμενο Τζου, περιμένοντας δίχως ανυπομονησία να τακτοποιηθεί ένα λεπτό γραφειοκρατικό ζήτημα που θα ολοκλήρωνε την ιδιότητά του ως φοιτητή για να εμφανιστεί στον στρατό να υπηρετήσει πλήρως απαλλαγμένος από εκείνη του ζώου ακαδημαϊκού.

Ίσως μάλιστα η βαρεμάρα που τον διακατείχε να ήταν εξίσου μεγάλη (αν και δεν μπορεί να θυμηθεί αν ήταν και εξίσου δημιουργική) με εκείνη που τον διακατέχει τώρα που είναι ένα ώριμο μέλος της κοινότητας των ανθρώπων.

Σε κάθε περίπτωση, για να γυρνά κοντά στο τριώροφο κτήριο εκείνο που μετέδιδε ακουμπώντας στους τοίχους του νοσήματα που κανονικά μεταδίδονται διά της Βιβλικής γνωριμίας μάλλον ένιωθε εκείνη τη στιγμή ιδιαίτερα δημιουργικός, καταληφθείς από έναν οίστρο που όντως προσομοιάζει σε εκείνον των ζώων (empowered, όπως θα έλεγαν και στη Δύση). Θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι μάλλον ήθελε να γνωρίσει εκ νέου τη Δανάη Στράτου του, όπως τα λέει, κακά τα ψέματα, τόσο ωραία ο Τζάρβις στο Κόμμον Πίπολ.

Πόσες φορές μάταιε άνθρωπε μέχρι να αντιληφθείς ότι η σύναψη σχέσεων που έχουν πάντα το ίδιο αποτέλεσμα (βλέπε και το Disintegration, Robert Smith) περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα είναι ίδιον των ηλιθίων!

Όμως, η σοφή υποψήφια θα φρόντιζε να του τον υπενθυμίσει αυτόν τον φαύλο κύκλο χωρίς καν να τον υποβάλει στο μαρτύριο του να γυρίσει πάλι τον τροχό σαν άλλο χάμστερ στο κλουβί, ώστε εκείνος να τον φέρει στο εναρκτήριο σημείο. Και πόσο αργότερα εκτίμησε τη σοφία της!

Καθώς λοιπόν βρισκόταν εκεί γύρω, μία σιλουέτα τον πλησίασε και τον ρώτησε

"Θέλεις να με ψηφίσεις;"

Τώρα, είναι άλλο να είσαι ένας ανώνυμος ψηφοφόρος που όποτε γλιστράς απερίσκεπτα την ψήφο σου στη σχισμή νιώθεις ότι ικανοποιείς αόριστα ένα δημοκρατικό ένστικτο να ψηφίσεις κάποιον, λες και οι τόσο ιεροί θεσμοί που διασφαλίζουν τη μετάδοση της δημοκρατικής συνείδησης είναι αγοραία συμμετοχικά κρεοπωλεία, και άλλο να σου δίνει κάποιος προσωπικά τον νοητό φάκελο στα χέρια για να τον μεταχειριστείς με τρόπο που θα ικανοποιήσει αυτό το ένστικτο.

Ο αφηγητής, άνδρας ων, έκοψε την κοπέλα. Δεν του άρεσε εμφανισιακά. Από την άλλη, εκτίμησε την προσέγγιση και θέλοντας να καρπωθεί το πλεονέκτημα που του παραχωρούσε αυτή ακριβώς η πρώτη εκ μέρους της προσέγγιση (ίσως και για να δει αν αυτή είχε πράγματι διάθεση να προσθέσει το δικό της λιθαράκι στη δημοκρατική ανοικοδόμηση της φοιτητιώσας γέφυρας που έμοιαζε να στοιχειώνεται από τη ΔΑΠ) ρώτησε

"Θα πάμε για κανά καφέ μετά όμως;"

Αυτή, εκτιμώντας την ειλικρινή και πλέρια δημοκρατίας ερώτησή του, απάντησε καταφατικά, συμπληρώνοντας ωστόσο

"αφού πάμε πρώτα από τον Γυναικολόγο μου"

Ο αφηγητής κατένευσε και αυτός, μια και όταν είσαι νέος ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος σου σύμμαχος.

Και πράγματι. Αφού επιτέλεσε το δημοκρατικό του καθήκον σύμφωνα με τους κανονισμούς των πανεπιστημιακών εκλογών και την ψήφισε, κατευθύνθηκαν έπειτα στο γραφείο του Γυναικολόγου. Ο Γυναικολόγος τώρα, ως εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του αφηγητή ήταν ένας ου τόπος. Ένα No man's land, μία θερμοκοιτίδα υστερίας κλπ. Όλα αυτά τα γραφικά που διακρίνουν τον αρσενικό κοινό λόγο και ο οποίος διατυπώνεται με ακόμη χυδαιότερα κοσμητικά επίθετα.

Έκατσε στο προαύλιο. Λογικά, δεν θυμάται πλέον, ίσως υπήρχαν κάποιες γυναίκες γύρω του. Αλλά δεν θυμάται, βαριόταν τόσο που περίμενε πως και πως τον καφέ.

Και πράγματι, η κοπέλα βγήκε σύντομα.

"Πάμε;" ρώτησε ανυπόμονα.

"Πάμε," είπε αυτή,, για να συμπληρώσει "Έχω κονδυλώματα"

"Τι είναι αυτό;" ρώτησε ο αφηγητής ανυποψίαστος.

"STD," είπε αυτή.

"STD;"

"Seksually transmitted disease"

Ως τότε ο αφηγητής δεν είχε κάποια εμπειρία STD πέραν της ίδιας βέβαιας της ζωής, υπό την έννοια ότι αυτή αποτελεί ένα πραγματικά σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα. Αυτό το είχε υποψιαστεί από το Figurehead βέβαια, αλλά τότε πόση σημασία να δώσεις στο παραλήρημα του νεαρού Ρόμπερτ Σμιθ; Touched her eyes, touched her face, I will never be clean again κλπ.

Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τα δύο πρόσωπα να πάνε πράγματι για καφέ στη συνέχεια, και μάλιστα να κάνουν παρέα για αρκετό καιρό - μία αγνή και άδολη φιλία την οποία πλέον ούτε ο ίδιος θα πίστευε ότι έλαβε χώρα αν η μνήμη αυτού του γεγονότος δεν του ανήκε.

Αυτή ήταν η πρώτη επίσκεψη του αφηγητή στον Γυναικολόγο.

Ωστόσο, αυτό που κατάλαβε ο αφηγητής, και αυτό δεν το κατάλαβε παρά πολύ αργότερα, όταν η δημοκρατική συνείδηση και η συμμετοχή στα κοινά ωρίμασαν μέσα του τόσο ώστε να κατορθώσει να αποστάξει την εμπειρία του Γυναικολόγου ήταν το ακόλουθο

Η εμπλοκή με τη δημοκρατία και τους θεσμούς της είναι επικίνδυνη. Χρειάζονται πολλές προφυλάξεις, τις οποίες το φιλελεύθερο Κράτος δεν έχει σκοπό να δώσει καθώς αυτό, όπως και η ζωή, τη διαιώνισή του την οφείλει στο STD.

Στο μυαλό του αφηγητή, καθώς παρατηρεί από απόσταση, λίγη διαφορά έχει αυτό το Seksually Transmitted Disease από το Serially (κατ' άλλους Sardonically) Transmitted Democracy. Ο δρόμος για την κάλπη δεν οδηγεί παρά στο γραφείο του Γυναικολόγου, ο οποίος ως άλλη Μαμή της Ιστορίας δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι οι τύχες σου ορίζονται από εσένα τον ίδιον.

Μόνο να μειδιάσει μπορεί κάποιος ακούγοντας κάτι τέτοιο. Πόσες σχέσεις δεν σκόνταψαν σε υφάλους κονδυλωμάτων με τον ίδιο τρόπο που άλλες ανεγέρθησαν σε βωμούς δούναι και λαβείν!

Και αν του αφηγητή η σχέση δεν δημιουργήθηκε παρά, ας πούμε, obliquely, αυτό δεν σημαίνει φίλε αναγνώστη πως ο Λεβιάθαν δεν παραμονεύει σε κάθε βήμα του καταπίνοντας τον άνθρωπο και αφήνοντας το περιτύλιγμα του δημοκράτη να προχωρά.

They welcomed u with open arms
They testify your charms

όπως λέει κ ο Ποιητής.