Πως αντιμετωπίζετε τις φοβίες σας;

Kassiopi

Νεοφερμένος

Η Kassiopi αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 57 μηνύματα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε κάποιες φοβίες που μπορεί να κυμαίνονται από ήπιες μέχρι τέτοιες που να επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητά μας (εγώ π.χ. σε προηγούμενό μου post ανέφερα ότι με έχει πιάσει ένας φόβος για την οδήγηση που έχει επηρεάσει σημαντικά την καθημερινότητά μου). Πως τις αντιμετωπίζετε; Πάτε κόντρα στο φόβο σας ή τελικά αποφεύγετε το φοβικό αντικείμενο ή κατάσταση με αποτέλεσμα αυτό να μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ; Ποιες φοβίες έχετε ξεπεράσει και πως;
 

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 31,373 μηνύματα.
Αυτά που δεν είναι υποχρεωτικό να κάνω δεν τα κάνω αν έχω κάποια φοβία με αυτά. Αυτά που πρέπει τα κάνω. Ας πούμε πριν μερικά χρόνια ήμουν σε ένα ατύχημα με αμάξι το οποίο μπορούσε να αποβεί μοιραίο και από τότε έχω μια φοβία με την οδήγηση τη στιγμή που πιο νέα οδηγούσα και δε με ένοιαζε τίποτα. Την οδήγηση όμως δεν μπορώ να την αποφύγω και έτσι πάω κόντρα στη φοβία μου και οδηγώ. Αλλά ας πούμε δε συμπαθώ τα ύψη, δε θα πάω σε κάνα βουνό να κοιτάξω κάτω. Θέλω να πω η ζωή η ίδια σε σπρώχνει να ακολουθείς ή να πας κόντρα στις φοβίες σου.
 

Guest 890013

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Μόνο εγώ κάνω συνεχώς πράγματα που φοβάμαι λόγω αδρεναλίνης;
Θέλω δουλίτσα
 

Guest 528707

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Με σταδιακή έκθεση σ αυτές αν υπάρχει ενδεχόμενο να έρθω αντιμέτωπη κάποια στιγμή με αυτές ..
 

Kassiopi

Νεοφερμένος

Η Kassiopi αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 57 μηνύματα.
Μόνο εγώ κάνω συνεχώς πράγματα που φοβάμαι λόγω αδρεναλίνης;
Σούπερ! Μπράβο, αλλά πως την παλεύεις με τα συναισθήματα του άγχους πριν κάνεις αυτό που φοβάσαι; Εγώ τότε δεν την παλεύω. Έχω παρατηρήσει ότι πριν έρθει αυτή η στιγμή είμαι σούπερ φρικαρισμένη και όταν τελικά το κάνω με πιάνει μεν φρίκη αλλά κάπως το ξεπερνάω.
 

H|M

Διάσημο μέλος

Ο H|M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,465 μηνύματα.
TheList.jpg
 

Guest 896561

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αποφεύγω τις φοβίες μου όπως ο διάολος το λιβάνι ή όπως ο Χαρδαλιάς να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος.
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,080 μηνύματα.
Παιδιά, έχω μια μεγάλη φοβία με την ολική νάρκωση. :scare2:
Ξερω, πως στατιστικά είναι σχεδον αδύνατο το να μην ξυπνήσεις. Ξ'ερω, πως ορισμένοι πόνοι επεμβασεων δεν ανεχονται διχως νάρκωση. Ξέρω πως πολλοί γιατροί, δε δέχονται να κάνουν επέμβαση, αν δεν πάρεις ολική νάρκωση.

Στη ζωή μου, πήρα μια φορά νάρκωση, όταν ήμουν 9 ετών και μάλιστα με παγίδευσαν. Δεν μου το είχαν πει. Ξύπνησα όμως, δεν πέθανα. Βέβαια το εγερτήριο ήταν άσχημο, το θυμάμαι ακόμα.
Όμως η φοβία εξελίχθηκε σιγά σιγά. Όταν επρόκειτο να γεννησω το πρώτο μου παιδί, ούτε είχα διανοηθεί για νάρκωση. Όταν είπε ο γιατρός, σα να μην τρέχει τίποτα, αν χρειαστεί θα κάνουμε ολική, τότε πετάχτηκα και του λέω <<ούτε να το διανοηθείς>>. Πράγματι ο άνθρωπος ήταν υπάκουος

10 χρόνια αργότερα, είχα μια περιπετειούλα και έπρεπε να βγουν οι αμυγδαλές. Έψαξα να βρω γιατρό να μου κάνει την επέμβαση ξύπνια, αλλά δε δεχόταν κανείς. Όσο πλησίαζε η μέρα της επέμβασης, δεν μου κόλλαγε ύπνος και 2 μερες πριν, το ανέβαλα. Τελικά δεν την έκανα, χι χι τη γλύτωσα

Να μη σας τα πολυλογώ, έχω φτασει σε σημείο, να τρέμω τη νάρκωση.
Αυτό που τρέμω, είναι ότι θα μου κάνουν μια ένεση και θα με κάνουν μισοπεθαμένη. Θα με κόβουν, σκαλίζουν κλπ και δε θα νοιώθω. Και επίσης αυτό το εγερτήριο, έχω ακούσει πως είναι οδυνηρό.

Είμαι σε μια ηλικία, που πρέπει να ξεπεράσω τη φοβία μου, γιατί ω μη γενοιτο, άνθρωποι είμαστε, δε θα ασχοληθεί ο χειρούργος με τα νάζια μου, αν φτάσω στο χειρουργικό κρεβάτι.
Φιλαράκια μου, μπορείτε να με βοηθήσετε, να σκεφτώ κάτι και να μην τραβηχτώ, αν έρθει η κακιά ώρα; (εύχομαι να μην έρθει)
 

Guest 126033

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Δουλίτσα χρειάζεται αυτο καλή μου !
Έχεις μια τραυματική εμπειρία έχεις μπει σε ένα φαύλο κύκλο αυτόματων αρνητικών σκέψεων που σε οδηγούν στην αποφυγή..
Οδηγείται σε παράλογες ιδεες και ο φόβος όλου αυτού σε έχει φτάσει στο σήμερα..

Απέφυγες μια επέμβαση, βραχυπροθεσμα σε ανακουφίζει, μακροπροθεσμα όμως;

Ότι και να σου πούμε εμείς του στυλ μην φοβάσαι η κοίτα δεν έπαθες τίποτα ή δεν θα πάθεις τίποτα δεν θα σε βοηθήσει αν δεν δουλέψεις με τις αυτόματες σκέψεις σου ,αν δεν διαμορφώσεις δηλαδή το αλγορυθμο του μυαλού σου να προσεγγίζει το γεγονός ρεαλιστικά και σε πραγματικό χρόνο όλα αυτά που θα πούμε εδώ θα ειναι επιφανειακά!

Πάντως για να μοιραστώ την δική μου εμπειρία από τις ουκ ολίγες ναρκωσεις είναι ότι πλέον ακόμα και με τοπική να γίνετε εγώ θέλω ολική..δεν μπορώ τον πόνο και ότι δεν περνάει η ώρα εκείνη της επέμβασης..

Καισαρική όταν έκανα ξεκινούσαν με επισκληριδιο και μετά καθώς άκουγα όλα αυτά αισθανόμουν όλες τις κινήσεις ήμουν σε κατάσταση πανικού..έβγαινε το μωρό το έβλεπα και μετά κατευθείαν μια καλή μέθη για να τελειώσουν τα ραψιματα ...

Ξυπνάς κυρία, εντάξει λίγο νιώθεις περίεργα αλλά είναι για κάνα μισάωρο μετά είσαι μια χαρά!
Τώρα στις άλλες επεμβάσεις που έκανα στη μέση αναγκαστηκα ήταν ολική εφόσον παίζεις με τις πιθανότητες εκεί..
Μια λάθος κίνηση μπορεί να σε αφήσει ανάπηρο η με κάποια άλλη ζημία..

Ο κίνδυνος δηλαδή από τις δικές σου κινήσεις σκέψου τι ζημιά μπορεί να προκαλέσουν σε μια επέμβαση ...Είναι πιο ασφαλείς πλέον!
 

Luke87

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 833 μηνύματα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε κάποιες φοβίες που μπορεί να κυμαίνονται από ήπιες μέχρι τέτοιες που να επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητά μας (εγώ π.χ. σε προηγούμενό μου post ανέφερα ότι με έχει πιάσει ένας φόβος για την οδήγηση που έχει επηρεάσει σημαντικά την καθημερινότητά μου). Πως τις αντιμετωπίζετε; Πάτε κόντρα στο φόβο σας ή τελικά αποφεύγετε το φοβικό αντικείμενο ή κατάσταση με αποτέλεσμα αυτό να μεγαλώνει ακόμα πιο πολύ; Ποιες φοβίες έχετε ξεπεράσει και πως;

Είτε τις ξεχνάω ή συγκεντρώνομαι και τις εξοντώνω.
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,080 μηνύματα.
Δουλίτσα χρειάζεται αυτο καλή μου !
Έχεις μια τραυματική εμπειρία έχεις μπει σε ένα φαύλο κύκλο αυτόματων αρνητικών σκέψεων που σε οδηγούν στην αποφυγή..
Οδηγείται σε παράλογες ιδεες και ο φόβος όλου αυτού σε έχει φτάσει στο σήμερα..

Απέφυγες μια επέμβαση, βραχυπροθεσμα σε ανακουφίζει, μακροπροθεσμα όμως;

Ότι και να σου πούμε εμείς του στυλ μην φοβάσαι η κοίτα δεν έπαθες τίποτα ή δεν θα πάθεις τίποτα δεν θα σε βοηθήσει αν δεν δουλέψεις με τις αυτόματες σκέψεις σου ,αν δεν διαμορφώσεις δηλαδή το αλγορυθμο του μυαλού σου να προσεγγίζει το γεγονός ρεαλιστικά και σε πραγματικό χρόνο όλα αυτά που θα πούμε εδώ θα ειναι επιφανειακά!

Πάντως για να μοιραστώ την δική μου εμπειρία από τις ουκ ολίγες ναρκωσεις είναι ότι πλέον ακόμα και με τοπική να γίνετε εγώ θέλω ολική..δεν μπορώ τον πόνο και ότι δεν περνάει η ώρα εκείνη της επέμβασης..

Καισαρική όταν έκανα ξεκινούσαν με επισκληριδιο και μετά καθώς άκουγα όλα αυτά αισθανόμουν όλες τις κινήσεις ήμουν σε κατάσταση πανικού..έβγαινε το μωρό το έβλεπα και μετά κατευθείαν μια καλή μέθη για να τελειώσουν τα ραψιματα ...

Ξυπνάς κυρία, εντάξει λίγο νιώθεις περίεργα αλλά είναι για κάνα μισάωρο μετά είσαι μια χαρά!
Τώρα στις άλλες επεμβάσεις που έκανα στη μέση αναγκαστηκα ήταν ολική εφόσον παίζεις με τις πιθανότητες εκεί..
Μια λάθος κίνηση μπορεί να σε αφήσει ανάπηρο η με κάποια άλλη ζημία..

Ο κίνδυνος δηλαδή από τις δικές σου κινήσεις σκέψου τι ζημιά μπορεί να προκαλέσουν σε μια επέμβαση ...Είναι πιο ασφαλείς πλέον!
Ti γλυκά που τα λες. Μ΄άρεσε που γελασες. Έχεις δίκιο, είναι για γέλια.
Κοίτα, η μητέρα μου, 90 ετών, μια φορά έκανε νάρκωση για μια επέμβαση, που την έκανε με δική της θέληση, όταν ήταν 28 ετών, γιατί <<έτσι>>. Δηλαδή μπορεί και να μη χρειαστεί και άδικα σας πρήζω, αλλά μ αρέσει που με χαϊδεύετε :) :huglove:
Σκέφτομαι να δώσω μια χειρόγραφη δήλωση στον άντρα και στα παιδιά μου, πως μπορούν αυτοί να υπογράψουν για μένα για χειρουργείο, με τη θερμή παράκληση, να μην μου πουν, πως νά τη, έρχεται η ....ένεση. :diablo:Γιατί το να παλέψω τώρα μ΄αυτή την ιστορία, μου είναι σχεδόν αδύνατο και μπορεί και στην τελική, να μη χρειαστεί
 

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 31,373 μηνύματα.
Σκέφτομαι να δώσω μια χειρόγραφη δήλωση στον άντρα και στα παιδιά μου, πως μπορούν αυτοί να υπογράψουν για μένα για χειρουργείο, με τη θερμή παράκληση, να μην μου πουν, πως νά τη, έρχεται η ....ένεση.
Κάποιες φορές δεν είναι καν ένεση, σου βάζουν μια μάσκα και εισπνέεις, σαν μάσκα οξυγόνου, και απλά κοιμάσαι. Και είναι απείρως καλύτερα να κοιμάσαι για όλους τους πρακτικούς λόγους αλλά και για να μην ΑΚΟΥΣ τις μαλακίες που θα λένε οι γιατροί και οι νοσοκόμοι. Αυτό θα ήταν για μένα το χειρότερο, γιατί μην ξεχνάς πως στο χειρουργείο είσαι και γυμνός. Τώρα το ξύπνημα δεν είναι τίποτα, σαν να ξυπνάς από έναν ύπνο που ήσουν πολύ κουρασμένη και είχες κοιμηθεί βαθιά.

Από την άλλη αν, θεός φυλάξοι, χρειαστεί μια σοβαρή εγχείρηση, νομίζω οτι το τελευταίο πράγμα που θα σε απασχολεί θα είναι η νάρκωση.
 

Guest 126033

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ti γλυκά που τα λες. Μ΄άρεσε που γελασες. Έχεις δίκιο, είναι για γέλια.
Κοίτα, η μητέρα μου, 90 ετών, μια φορά έκανε νάρκωση για μια επέμβαση, που την έκανε με δική της θέληση, όταν ήταν 28 ετών, γιατί <<έτσι>>. Δηλαδή μπορεί και να μη χρειαστεί και άδικα σας πρήζω, αλλά μ αρέσει που με χαϊδεύετε :) :huglove:
Σκέφτομαι να δώσω μια χειρόγραφη δήλωση στον άντρα και στα παιδιά μου, πως μπορούν αυτοί να υπογράψουν για μένα για χειρουργείο, με τη θερμή παράκληση, να μην μου πουν, πως νά τη, έρχεται η ....ένεση. :diablo:Γιατί το να παλέψω τώρα μ΄αυτή την ιστορία, μου είναι σχεδόν αδύνατο και μπορεί και στην τελική, να μη χρειαστεί
ουσιατσικα για να καταλαβω δεν θες να ζησεις την διαδικασια της προναρκωσης ?

δηλαδη θα ετοιμαστεις ολα καλα αλλα φοβασαι την ωρα που θα σου βαλουν αυτο το μαγικο υγρο που ερχετε και σε παίρνει τοσο γλυκα και ομορφα ? :P

αυτο ναι μπορεις να το αντιμετωπισεις βραχυπροθεσμα αν δεν θες να μπεις στην πιο χρονοβορα διαδικασια και παντα με συνεργασια της οικογενειας σου και των γιατρων σου ..

ασυναισθητα πλεον εγω στον πονο ριχνω πιεση ...αμυντικος μηχανισμος αυτοματα ενργοποιημενος πλεον οπως μου ειπε η ψυχοθεραπευτρια μου ωστε να απωθει την αισθηση του πονου μετα τον τραυματισμο μου ..

επειδη ο γιατρος μου το ξερει οταν χρειαστηκε να κανω χολη το προηγουμενο βραδυ μου εδωσε ενα ηρεμιστικο ,κοιμηθηκα σαν πουλακι ,το πρωι μου εκαννα μια ενεση πριν καν οδηγηθω στα χειρουργεια ,ημουν νιρβανα μονο και μονο να μην εχω παλι την πιεση του νεκρου οπως μου ειπε (6 με 4 ) και να μην μπορει να κανει το χειρουργειο ..

απεναντι στον μεγαλυτερο μου φοβο που για εμενα ειναι ο σωματικος πονος ειμαι μετεωρη ...το σωμα μου ο οργανισμος μου υποσυνειδητα αντιδρα μεσο της πιεση ς...αρα καταγευγω σε πρακτικες λυσεις ..

ολοι οι φοβοι δεν ειναι αντιμετωπισιμοι να ξερεις οποτε πας σε βραχυπροθεσμες λυσεις ,αρκει να τους δωσει ονομα !

αυτα λυνονται με συζητηση και με συνεργασια οταν ελλοχευει ψυχολογικος παραγοντας που μπορει να επηρεασει ενα θεμα υγειας !
 

Zukov

Διάσημο μέλος

Ο Zukov αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,344 μηνύματα.
Δεν τις αντιμετωπιζουμε.. Τις αφηνουμε να τις διαφεντευουν τη ζωη μας.
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,080 μηνύματα.
Κάποιες φορές δεν είναι καν ένεση, σου βάζουν μια μάσκα και εισπνέεις, σαν μάσκα οξυγόνου
υπάρχει ακόμα αυτό; Τέτοιο μου είχαν βάλει, όταν ήμουν 9, γιατί με ήθελαν με στόμα ανοιχτό, μου αφαίρεσαν 2 δόντια παραπανίσια
μην ξεχνάς πως στο χειρουργείο είσαι και γυμνός.
α, δε ντρέπομαι! :pleasantry:
σαν να ξυπνάς από έναν ύπνο
αυτό είναι καλό! Στο παιδιατρικό, που έκανε ο γιος μου μια ψιλοεπέμβαση, τ άκουγα τα παιδάκια, που έκλαιγαν τα καημένα, όταν τα ξύπναγαν. Θα μου πεις, αν μας ξυπνούν, είναι δυσάρεστο
καλύτερα να κοιμάσαι για όλους τους πρακτικούς λόγους
εμ γιαυτό σε θέλουν οι γιατροί κοιμισμένο, για να δουλεύουν με την ησυχία τους
πλεον εγω στον πονο ριχνω πιεση
άντε! Περίεργο! Εγώ ανεβάζω πίεση!
Αχ μωρέ Κάτια μου, τι έχεις τραβήξει....:hug:

Το μισοαστείο ήταν στη γέννα του 2ου στη Γερμανία, που γενικά, ό,τι σου κάνουν, στο λένε. Μετά τη γέννα, φυσιολογική, άρχισε η γυναικολόγος να με περιποιείται και μου λέει <<θα νοιώσετε ένα μικρό τσιμπηματάκι, τοπική αναισθησία> >λέω <κάνε κορίτσι μου, ό,τι θες, εκτός ολική. Λες να με πειράξει το τσιμπηματάκι; Παιδί έβγαλα>
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Δεν τις αντιμετωπιζουμε.. Τις αφηνουμε να τις διαφεντευουν τη ζωη μας.
είναι μια λογική άποψη.
 

Guest 126033

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
άντε! Περίεργο! Εγώ ανεβάζω πίεση!
Αχ μωρέ Κάτια μου, τι έχεις τραβήξει....:hug:
ε μα το φυσιολογικο στους ανθρωπους ειναι να στρεσαρονται και ν ανεβαζουν εγω και εκει αναποδη χαχα..
σιγα τιποτα δεν εχω τραβηξει 1 μηνα στην νευροχειρουργικη που ημουν και ειδα τα χειροτερα ειπα μην μιλας καθολου ,μεση ειναι θα το πολεμήσεις ...εκει ειδα κατι παλικαρια μετα απο ατυχηματα να εχουν κανει χειρουργεια στον εγκεφαλο και τωρα πλεον λεω φθηνα την γλυτωσες ....
Το μισοαστείο ήταν στη γέννα του 2ου στη Γερμανία, που γενικά, ό,τι σου κάνουν, στο λένε. Μετά τη γέννα, φυσιολογική, άρχισε η γυναικολόγος να με περιποιείται και μου λέει <<θα νοιώσετε ένα μικρό τσιμπηματάκι, τοπική αναισθησία> >λέω <κάνε κορίτσι μου, ό,τι θες, εκτός ολική. Λες να με πειράξει το τσιμπηματάκι; Παιδί έβγαλα>
καλα ετσι και αρχισουμε και λεμε ιστοριες για τις γεννες θα ξεπερασουμε και τους αντρες που οταν ανοιγουν το θεμα στρατος δεν εχει τελειωμό...τωρα γελαμε αλλα τοτε ...

οταν με ξυπνησαν στην πρωτη γεννα εραβαν το τελευταιο στρωμμα απο την καισαρικη ...το συνολο εφτα που ραβουν ...και εκει που ειχα λιγο ψιλοσυνελθει ακουω κατι φωνες με περισσοτερα ντεσιμπελ και αντιλαμβανομαι πως ειναι ή γυναικολογος μου και ενας ακομα χειρουργος να διαφωνουν πως θα με ραψουν ωστε να γινει και η πλαστικη απο πανω να μην φαινετε η τομη ...
μια καρδια ηθελα να τους πω ,ειμαι και εγω εδω ρε παιδια λιγο πιο σιγα :P

γι αυτο σου λεω ...ολικη ναρκωση καλη μου ...ξυπνας κυρια δεν ακους και δεν αισθανεσαι τιποτα !
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,447 μηνύματα.
Παιδιά, έχω μια μεγάλη φοβία με την ολική νάρκωση. :scare2:
Ξερω, πως στατιστικά είναι σχεδον αδύνατο το να μην ξυπνήσεις. Ξ'ερω, πως ορισμένοι πόνοι επεμβασεων δεν ανεχονται διχως νάρκωση. Ξέρω πως πολλοί γιατροί, δε δέχονται να κάνουν επέμβαση, αν δεν πάρεις ολική νάρκωση.

Στη ζωή μου, πήρα μια φορά νάρκωση, όταν ήμουν 9 ετών και μάλιστα με παγίδευσαν. Δεν μου το είχαν πει. Ξύπνησα όμως, δεν πέθανα. Βέβαια το εγερτήριο ήταν άσχημο, το θυμάμαι ακόμα.
Όμως η φοβία εξελίχθηκε σιγά σιγά. Όταν επρόκειτο να γεννησω το πρώτο μου παιδί, ούτε είχα διανοηθεί για νάρκωση. Όταν είπε ο γιατρός, σα να μην τρέχει τίποτα, αν χρειαστεί θα κάνουμε ολική, τότε πετάχτηκα και του λέω <<ούτε να το διανοηθείς>>. Πράγματι ο άνθρωπος ήταν υπάκουος

10 χρόνια αργότερα, είχα μια περιπετειούλα και έπρεπε να βγουν οι αμυγδαλές. Έψαξα να βρω γιατρό να μου κάνει την επέμβαση ξύπνια, αλλά δε δεχόταν κανείς. Όσο πλησίαζε η μέρα της επέμβασης, δεν μου κόλλαγε ύπνος και 2 μερες πριν, το ανέβαλα. Τελικά δεν την έκανα, χι χι τη γλύτωσα

Να μη σας τα πολυλογώ, έχω φτασει σε σημείο, να τρέμω τη νάρκωση.
Αυτό που τρέμω, είναι ότι θα μου κάνουν μια ένεση και θα με κάνουν μισοπεθαμένη. Θα με κόβουν, σκαλίζουν κλπ και δε θα νοιώθω. Και επίσης αυτό το εγερτήριο, έχω ακούσει πως είναι οδυνηρό.

Είμαι σε μια ηλικία, που πρέπει να ξεπεράσω τη φοβία μου, γιατί ω μη γενοιτο, άνθρωποι είμαστε, δε θα ασχοληθεί ο χειρούργος με τα νάζια μου, αν φτάσω στο χειρουργικό κρεβάτι.
Δεν ακούγεται τόσο σοβαρό για να ασχοληθείς, και δυστυχώς για την περίπτωση σου(και ευτυχώς γενικότερα) η ολική νάρκωση δεν είναι κάτι που θα έρθεις σε επαφή πολλές φορές στην ζωή σου οπότε δεν έχεις συχνή έκθεση, και αυτό δεν βοηθάει. Εαν μου έλεγες ας πούμε οτι φοβάσαι τα δέντρα σε σημείο που εαν δεις ξαφνικά κανένα μπροστά σου, για να το αποφύγεις πηδάς στον δρόμο, τότε ναι θα σου έλεγα οτι αξίζει να το κοιτάξεις ASAP. Αλλά για αυτό...

Εαν σου τύχει κάτι σοβαρό που χρειαστεί ολική νάρκωση(το οποίο απεύχομαι), μπορεί πρώτα να σου δώσουν κάποιο ηρεμιστικό πάντως, δεν θα έρθει το τέλος του κόσμου.
 
Τελευταία επεξεργασία:

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,080 μηνύματα.
Δεν ακούγεται τόσο σοβαρό για να ασχοληθείς, και δυστυχώς για την περίπτωση σου(και ευτυχώς γενικότερα) η ολική νάρκωση δεν είναι κάτι που θα έρθεις σε επαφή πολλές φορές στην ζωή σου οπότε δεν έχεις συχνή έκθεση, και αυτό δεν βοηθάει. Εαν μου έλεγες ας πούμε οτι φοβάσαι τα δέντρα σε σημείο που εαν δεις ξαφνικά κανένα μπροστά σου, για να το αποφεύγεις πηδάς στον δρόμο, τότε ναι θα σου έλεγα οτι αξίζει να το κοιτάξεις ASAP.

Εαν σου τύχει κάτι σοβαρό που χρειαστεί ολική νάρκωση(το οποίο απεύχομαι), μπορεί πρώτα να σου δώσουν κάποιο ηρεμιστικό πάντως, δεν θα έρθει το τέλος του κόσμου.
αυτό σκέφτομαι. Κάποιες εξετασεις πχ δε θα τις κάνω, αν δε βελτιωθεί η αναισθησία (ενδοσκοπήσεις). Αλλά, θα ζήσω, όσο γίνεται, δίχως αυτές.
 

Samael

Τιμώμενο Μέλος

Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,447 μηνύματα.
αυτό σκέφτομαι. Κάποιες εξετασεις πχ δε θα τις κάνω, αν δε βελτιωθεί η αναισθησία (ενδοσκοπήσεις). Αλλά, θα ζήσω, όσο γίνεται, δίχως αυτές.
Κοίταξε, γενικά αυτό που συμβαίνει σε μια φοβία είναι ότι διαταράσσεται ο τρόπος που ζυγίζεις το όφελος προς τον κίνδυνο.

Εάν το καλοσκεφτείς υπάρχει πληθώρα δραστηριοτήτων που κάνεις καθημερινά και μπορούν να γίνουν επικίνδυνες. Σχεδόν τα πάντα έχουν κάποιο ρίσκο βασικά. Και το να περνάς τον δρόμο έχει μια μη μηδενική πιθανότητα να περάσει ένας τρελός και να σε σκοτώσει. Μην σου πω ότι παίζει να είναι και μεγαλύτερη αυτή η πιθανότητα από το να πάθεις κάτι από νάρκωση.

Γίνεται όμως να μην διασχίσεις ποτέ τον δρόμο ; Δεν γίνεται...Διότι οι λόγοι που να πρέπει να διασχίσεις τον δρόμο ίσως είναι πολύ πιο πιθανό να οδηγήσουν σε θάνατο από το να περάσει κάποιος και να σε πατήσει.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ήδη δρας σε πολλές περιπτώσεις με ίδιο ή μεγαλύτερο κίνδυνο, αφοβα. Απλά λόγω του τραυματικού γεγονότος έχεις την λανθασμένη αντίληψη ότι κάτι συγκεκριμένο είναι πιο επικίνδυνο, ενώ δεν είναι.

Οι κίνδυνοι πάντα υπάρχουν. Να τους εξαλείψεις εντελώς δεν παίζει. Οπότε εσύ πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις αυτές τις καταστάσεις. Φυσικά το ότι ο οποίος κίνδυνος δεν εκμηδενίζεται δεν σημαίνει ότι είμαστε εντελώς εκτεθειμένοι και ανήμποροι. Θα κοιτάξεις γύρω για διερχόμενα αμάξια για να μειώσεις την πιθανότητα κάποιου ατυχήματος. Ομοίως οι αναισθησιολόγοι βασιζόμενοι στην εκπαίδευση τους αλλά και στην εμπειρία του παρελθόντος(δική τους και συναδέλφων τους), θα πάρουν μέτρα και θα ακολουθήσουν πρακτικές που θα εξασφαλίσουν ότι θα είσαι ασφαλής.

Και αυτή είναι η ουσία. Δεν ελέγχουμε τα πάντα σε αυτή την ζωή. Αρκεί να κάνουμε αυτά που προβλέπονται, να πάρουμε τα μέτρα μας, και από εκεί και πέρα να ζούμε ξένοιαστα όσο μπορούμε.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top