Πόσα γνωρίζουν οι ποινικολόγοι για το αν είναι ή όχι ένοχοι οι πελάτες τους;

[gaidouri]

Καλησπέρα! Με αφορμή τον θάνατο του γνωστού ποινικολόγου, που είχε αναλάβει σημαντικές υποθέσεις στο παρελθόν, και τις συζητήσεις σχετικά με το ποιόν των δικηγόρων αναρωτιέμαι κατά πόσο γνωρίζουν οι ποινικολόγοι αν είναι ή όχι ένοχοι οι πελάτες τους. Φαντάζομαι δεν είναι έυκολο να υπερασπιστεί κάποιος έναν ένοχο με σκοπό να τον αθωώσει, ειδικά και αν τα καταφέρει.

 

[Υδροχόος]

Δεν μπορεί να μη γνωρίζουν...Κάποιες περιπτώσεις "έβγαζαν μάτι". Δε μπορεί να μη γνώριζε, ο συγχωρεμένος π.χ., ότι ο Ρωχάμης - "πεταλούδας" δεν ήταν αγγελούδι. Ή ο Κορκονέας που "έφαγε" το 15χρονο ή η Μαργέτη (στην περίπτωση των σατανιστών, πριν χρόνια...). Να μη μιλήσω και για την Πισπιρίγκου...

Κατά την άποψή μου, μπορεί να υπερασπιστεί κι έναν ένοχο, ναι. Και φυσικά να το ξέρει, εκ των προτέρων. Μόνο αυτός (μιλώ για τον κάθε ποινικολόγο...), φυσικά, ξέρει τους λόγους που κάνει κάτι τέτοιο. Για δημοσιότητα ; Για χρήμα ; Και για τα δυο ; Ποιός να ξέρει...Και μόνο το να καταφέρει να μειώσει την ποινή, σ΄ έναν ένοχο, όφελος είναι. Εκεί που ήταν καταδικασμένος για ισόβια π.χ., αν "φάει" λιγότερα, όλοι ωραίοι...Και αν το κέρδος/όφελος αποτιμάται σε πολύ χρήμα, μια χαρά...

 

[gaidouri]

Δεν μπορεί να μη γνωρίζουν...Κάποιες περιπτώσεις "έβγαζαν μάτι". Δε μπορεί να μη γνώριζε, ο συγχωρεμένος π.χ., ότι ο Ρωχάμης - "πεταλούδας" δεν ήταν αγγελούδι. Ή ο Κορκονέας που "έφαγε" το 15χρονο ή η Μαργέτη (στην περίπτωση των σατανιστών, πριν χρόνια...). Να μη μιλήσω και για την Πισπιρίγκου...

Κατά την άποψή μου, μπορεί να υπερασπιστεί κι έναν ένοχο, ναι. Και φυσικά να το ξέρει, εκ των προτέρων. Μόνο αυτός (μιλώ για τον κάθε ποινικολόγο...), φυσικά, ξέρει τους λόγους που κάνει κάτι τέτοιο. Για δημοσιότητα ; Για χρήμα ; Και για τα δυο ; Ποιός να ξέρει...Και μόνο το να καταφέρει να μειώσει την ποινή, σ΄ έναν ένοχο, όφελος είναι. Εκεί που ήταν καταδικασμένος για ισόβια π.χ., αν "φάει" λιγότερα, όλοι ωραίοι...Και αν το κέρδος/όφελος αποτιμάται σε πολύ χρήμα, μια χαρά...

ωστόσο αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τους στόχους της δικαιοσύνης; Δηλαδή ναι ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει μία υπεράσπιση και ας είναι και ο χειρότερος εγκληματίας, αλλά οι δικηγόροι που αναλαμβάνουν εν γνώσει τους τέτοιες υποθέσεις και προσπαθούν να μειώσουν την ποινή ή να αθωώσουν τον πελάτη τους με διάφορα μέσα δεν καταπατούν την δικαιοσύνη; Επίσης, σκέφτομαι και στο πεδίο της ηθικής πως μπορεί να αναλυθεί το θέμα.

 

[Υδροχόος]

ωστόσο αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τους στόχους της δικαιοσύνης; Δηλαδή ναι ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει μία υπεράσπιση και ας είναι και ο χειρότερος εγκληματίας, αλλά οι δικηγόροι που αναλαμβάνουν εν γνώσει τους τέτοιες υποθέσεις και προσπαθούν να μειώσουν την ποινή ή να αθωώσουν τον πελάτη τους με διάφορα μέσα δεν καταπατούν την δικαιοσύνη; Επίσης, σκέφτομαι και στο πεδίο της ηθικής πως μπορεί να αναλυθεί το θέμα.

Σαφέστατα και δεν αντίκειται στους κανόνες τής δικαιοσύνης. Η υπερασπιστική γραμμή των ενόχων, εννοώ.

Απάντησα απλά σε αυτό που παραπάνω ρώτησες. Το κατά πόσο, δηλαδή, γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι αυτός/η που αναλαμβάνουν είναι ένοχοι.

Κι εδώ - πολύ σωστά - έρχεται και η ηθική. Το κατά πόσο, δηλαδή, είναι "σωστό" να υπερασπίζεται κάποιος ενόχους. Απ΄ την άλλη, τί ; Γίνεται να υπερασπίζεται μόνο αθώους ; Θεωρώ πως όχι. Κάποιος πρέπει να κάνει και τη βρωμοδουλειά. Και δεν μπορούν να την κάνουν πολλοί. Προφανώς, αυτοί που επιλέγουν να το κάνουν έχουν τα κότσια και μια ηθική που "μπάζει" (ή, έστω, διαφορετική από των υπολοίπων ή και τη δική μας, γιατί όχι...)...

 

[Poirot]

Προφανώς το δικαίωμα στην υπεράσπιση συνεπάγεται ότι ο συνήγορος θα προσπαθήσει να επικρατήσει στο δικαστήριο η εκδοχή εκείνη από τις περισσότερες πιθανές που είναι η πιο ευνοϊκή για τον πελάτη του. Και αυτό είναι απόλυτα λογικό και ορθό, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε την έμφυτη ροπή του ανθρώπου προς την ελευθερία.

Απαραίτητο είναι να ξέρει ο συνήγορος την αλήθεια για να υπερασπιστεί τον πελάτη του. Γι' αυτό υπάρχει η υποχρέωση εχεμύθειας που τους δεσμεύει, όπως και η δαμόκλειος σπάθη της απιστίας δικηγόρου. Καθήκον αλήθειας δεν αναγνωρίζεται για τον κατηγορούμενο, αυτό που θεωρητικά απαγορεύεται είναι η θέση ενεργών προσκομμάτων στη διαδικασία απονομής της Δικαιοσύνης.

Η ηθική είναι άλλο θέμα. Εγώ δεν θα μπορούσα να υπερασπιστώ κάποιον που είναι ένοχος για ειδεχθή εγκλήματα, αλλά ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν. Αλλιώς η όλη ποινική διαδικασία θα ήταν παρωδία.

 

[Panzerkampfwagen]

Για να απαντήσω στην ερώτησή σου πρέπει πρώτα να απαντήσεις στο εξής ερώτημα: "τι σημαίνει για εμένα η έννοια της δικαιοσύνης;"

Αν για εσένα δικαιοσύνη = ο ένοχος ασχέτως βαθμού να μπαίνει στη φυλακή οπωσδήποτε, δεν μπορώ να σου απαντήσω.

Αν όμως φτάσεις στο επίπεδο να αντιλαμβάνεσαι ότι δικαιοσύνη είναι το να παίρνει κάποιος αυτό που του αναλογεί και στο βαθμό που του αναλογεί, θα καταλάβεις πως η δουλειά του ποινικολόγου είναι εντέλει άσχετη με το αν ο εντολέας του πράγματι διέπραξε αυτό για το οποίο κατηγορείται.

Μερικά παραδείγματα:

• Δικαιοσύνη είναι ένας να κατηγορείται για ανθρωποκτονία, αλλά να απαλλάσσεται επειδή αποδεικνύεται πως το έκανε στο πλαίσιο άμυνας. Για την ακρίβεια δεν έπραξε καν έγκλημα.
• Δικαιοσύνη είναι ένας να κατηγορείται για ανθρωποκτονία, να προτείνει ο Εισαγγελέας ποινή ισόβιας κάθειρξης αλλά κατόπιν παρέμβασης/υπεράσπισης του συνηγόρου του να τού αναγνωρίζεται τελικά κάποιο ελαφρυντικό και η ποινή του να μειώνεται αναλόγως λόγω π.χ. έντιμου προτέρου βίου.
• Δικαιοσύνη είναι κάποιος να κατηγορείται για βιασμό, να καταδικάζεται πρωτόδικα αλλά κατόπιν επιτυχούς έφεσης του συνηγόρου του να αθωώνεται σε δεύτερο βαθμό γιατί αποδεικνύεται ότι το δικαστήριο υπέπεσε σε νομικά σφάλματα κατά τη διάγνωση ποινής.

Τα παραπάνω είναι μερικά δείγματα της δουλειάς ενός καλού νομικού, όχι απλά ποινικολόγου γιατί λίγο πολύ μπορούν τα παραπάνω με τις κατάλληλες τροποποιήσεις να ισχύσουν για πάμπολλα περιστατικά.

Εν ολίγοις, αν ποτέ κατανοήσεις πως επιτυχής δίκη =/= άνευ όρων αθώωση του κατηγορουμένου θα απαντήσεις στα ερωτήματά σου.

 

[gaidouri]

Προφανώς το δικαίωμα στην υπεράσπιση συνεπάγεται ότι ο συνήγορος θα προσπαθήσει να επικρατήσει στο δικαστήριο η εκδοχή εκείνη από τις περισσότερες πιθανές που είναι η πιο ευνοϊκή για τον πελάτη του. Και αυτό είναι απόλυτα λογικό και ορθό, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε την έμφυτη ροπή του ανθρώπου προς την ελευθερία.

Είναι απολύτως λογικό, αν σκεφτούμε ότι για αυτό αμοίβεται, σωστα; Γιατί αλλιώς θεωρώ πως ο συνήγορος θα έπρεπε να έχει ως στόχο να αναδείξει την αλήθεια και όχι να "γλιτώσει" τον πελάτη του ακόμα και αν όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι ένοχος. (αν κ μάλλον η άποψη μου για τον λόγο ύπαρξης των δικηγόρων είναι αρκετά ρομαντική και επηρεασμένη από τις σειρές κτλ)

Η ηθική είναι άλλο θέμα. Εγώ δεν θα μπορούσα να υπερασπιστώ κάποιον που είναι ένοχος για ειδεχθή εγκλήματα, αλλά ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που το κάνουν. Αλλιώς η όλη ποινική διαδικασία θα ήταν παρωδία.

Άσχετο με το θέμα συζήτησης, αλλά το πόσοι είναι διατεθημένοι να αναλάβουν τέτοιες υποθέσεις δεν επηρεάζεται πλέον και από τα σοσιαλ μίντια και τις αντιδράσεις του κόσμου;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 4 Μαρτίου 2025

Για να απαντήσω στην ερώτησή σου πρέπει πρώτα να απαντήσεις στο εξής ερώτημα: "τι σημαίνει για εμένα η έννοια της δικαιοσύνης;"

Αν για εσένα δικαιοσύνη = ο ένοχος ασχέτως βαθμού να μπαίνει στη φυλακή οπωσδήποτε, δεν μπορώ να σου απαντήσω.

Αν όμως φτάσεις στο επίπεδο να αντιλαμβάνεσαι ότι δικαιοσύνη είναι το να παίρνει κάποιος αυτό που του αναλογεί και στο βαθμό που του αναλογεί, θα καταλάβεις πως η δουλειά του ποινικολόγου είναι εντέλει άσχετη με το αν ο εντολέας του πράγματι διέπραξε αυτό για το οποίο κατηγορείται.

Μερικά παραδείγματα:

• Δικαιοσύνη είναι ένας να κατηγορείται για ανθρωποκτονία, αλλά να απαλλάσσεται επειδή αποδεικνύεται πως το έκανε στο πλαίσιο άμυνας. Για την ακρίβεια δεν έπραξε καν έγκλημα.
• Δικαιοσύνη είναι ένας να κατηγορείται για ανθρωποκτονία, να προτείνει ο Εισαγγελέας ποινή ισόβιας κάθειρξης αλλά κατόπιν παρέμβασης/υπεράσπισης του συνηγόρου του να τού αναγνωρίζεται τελικά κάποιο ελαφρυντικό και η ποινή του να μειώνεται αναλόγως λόγω π.χ. έντιμου προτέρου βίου.
• Δικαιοσύνη είναι κάποιος να κατηγορείται για βιασμό, να καταδικάζεται πρωτόδικα αλλά κατόπιν επιτυχούς έφεσης του συνηγόρου του να αθωώνεται σε δεύτερο βαθμό γιατί αποδεικνύεται ότι το δικαστήριο υπέπεσε σε νομικά σφάλματα κατά τη διάγνωση ποινής.

Τα παραπάνω είναι μερικά δείγματα της δουλειάς ενός καλού νομικού, όχι απλά ποινικολόγου γιατί λίγο πολύ μπορούν τα παραπάνω με τις κατάλληλες τροποποιήσεις να ισχύσουν για πάμπολλα περιστατικά.

Εν ολίγοις, αν ποτέ κατανοήσεις πως επιτυχής δίκη =/= άνευ όρων αθώωση του κατηγορουμένου θα απαντήσεις στα ερωτήματά σου.

για παράδειγμα όμως ακούγεται ότι συχνά οι συνήγοροι χρησιμοποιούν το τέχνασμα των ψυχιατρικών προβλημάτων για να πέσει ο πελάτης τους στα "μαλακά" ή τις επιθέσεις που βλέπουμε σε θύματα που είναι προβλητικά για το άτομο..δηλαδή πως είναι δικαιοσύνη αυτό όταν ο πελάτης ουσιαστικά γλιτώνει(έστω και κάποια χρόνια), επειδή απλώς ανέθεσε την υπόθεση στο νο.1 δικηγόρο ή γιατί (στην χειρότερη περίπτωση) αυτός ο δικηγόρος έχει διασυνδέσεις;

 

[nPb]

Δεν μπορεί να μη γνωρίζουν...Κάποιες περιπτώσεις "έβγαζαν μάτι". Δε μπορεί να μη γνώριζε, ο συγχωρεμένος π.χ., ότι ο Ρωχάμης - "πεταλούδας" δεν ήταν αγγελούδι. Ή ο Κορκονέας που "έφαγε" το 15χρονο ή η Μαργέτη (στην περίπτωση των σατανιστών, πριν χρόνια...). Να μη μιλήσω και για την Πισπιρίγκου...

Οι δικηγόροι καριέρας φυσικά και δεν πάνε με αυτή τη σκέψη. Αντιμετωπίζουν τον πελάτη ως πελάτη. Τυπικά και ψυχρά ακόμη και αν η υπόθεση έχει "δικαστεί" στα μάτια της κοινής γνώμης. Εξάλλου και ο Ρωχάμης αλλά και ο κάθε δολοφονοψυχάκιας εγληματίας γνωρίζει ότι θα πάει μέσα. Ο δικηγόρος απλά θα γλυτώσει κάποιες αυστηρές ερμηνείες του νόμου που προσθέτουν χρονάκια φυλακής και διοικητικά πρόστιμα. Ο δικηγόρος αυτό το αντιμετωπίζει ως παράδειγμα εμπειρίας για την καριέρα του.

Όπως έχω ξαναπεί, το δικαστήριο δεν είναι ο χώρος της ηθικής. Το δικαστήριο εκφράζει μια εξουσία ετερόνομη και όσοι πάνε εκεί για έγκλημα κάτι έκαναν με βάση όπως το κράτος ορίζει το έγκλημα για την τελεσμένη πράξη. Για να έκαναν έγκλημα, εκτός εξαιρέσεων, δεν ήταν και ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε ανθρώπινο είδος.