Πόσους εαυτούς έχουμε;

[Guest 699855]

ΕΝΑΝ

 

[EvanescenceQ]

Μερικα αποσπασματα ποιησης και τραγουδια τροφη για σκεψη επισης:

Επισης ενα ωραιο αποσπασμα συνεντευξης της υπεροχης Κικης Δημουλα,τροφη για σκεψη επισης:

"Κική Δημουλά: Δικός μας, και όχι ολότελα, είναι μόνο ο εαυτός μας. Ο εαυτός μας και τα σφάλματά μας.
-Το επιχείρημα και ο τόπος της.
-Ναι. Μέσα σ’ αυτό το σώμα καλλιεργείται και καλλιεργεί. Βέβαια, δεν αποκλείεται να έχει ποιήσει τα πάντα εν σοφία, δεν είμαι σε θέση να το αποκλείσω. Απλώς δεν είμαι ενθουσιώδης θιασώτης όλου αυτού του πράγματος και όλης αυτής της αβεβαιότητας που δεν ξέρεις ποιος είναι ο κατασκευαστής μας. Αυτό θα ήθελα να το ξέρω. Εκτός αν δεν έπρεπε ή δεν πρέπει να ξέρω. Τελικά, η ίδια η ζωή είναι επιφυλακτική απέναντί μας. Ούτε μας προδίδει τίποτα, ούτε μας προλέγει τίποτα, ούτε μας αποκαλύπτει τίποτα. Ο,τι έρχεται είναι σαν να το ζούμε πρώτη φορά, ενώ ενδεχομένως το έχουμε ξαναζήσει.
-Ούτε μας υπόσχεται;
-Οχι. Ο πόθος μας μας υπόσχεται. Ο πόθος μας παριστάνει τη φωνή της ζωής. Η ίδια είναι αμέτοχη και ηθική. Και καθόλου ψεύτρα. Δεν υπόσχεται η ζωή. Εμείς φανταζόμαστε. Η ζωή απλώς υπάρχει και σε αφήνει να τη δεις όπως θέλεις. Γι’ αυτό και άλλοι άνθρωποι είναι πάρα πολύ ευτυχισμένοι όπως είναι διαμορφωμένος ο κόσμος κι άλλοι είναι απογοητευμένοι και δυστυχείς. Το θέμα είναι να αναλύσει κανείς και να αξιολογήσει αυτό που δεν μπορεί να μη συμβαίνει αλλιώς. Γι’ αυτό γράφουμε ποιήματα με την ψευδαίσθηση ότι θα αλλάξουμε αυτό που συμβαίνει ή θα το πούμε κάπως αλλιώς.
-Μέσα από την προσποίηση αυτή δεν αποκαλύπτεται, όμως, τελικά μια αλήθεια;
-Δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια. Είναι ένα άλλο προσωπείο. Εγώ πιστεύω ότι όλα όσα κυκλοφορούν, ό,τι εμφανίζουμε, ό,τι χρησιμοποιούμε, είναι ένα προσωπείο. Τι πραγματικά και ποιοι είμαστε ή δεν το ξέρουμε ή δεν θέλουμε να το ξέρουμε. Διότι και η ποίηση είναι αποτέλεσμα μιας αίσθησης ανεπάρκειας. Γιατί να φτιάξεις αλλιώς τον κόσμο δηλαδή; Διότι αυτό είναι η ποίηση: επιχειρείς να δημιουργήσεις έναν νέο κόσμο. Ποιος, όμως, θα τον πιστέψει τον κόσμο αυτό και ποιος θα τον κατοικήσει;"

----------------------------------------------------
«Ζητώ συγνώμη που δεν απαντώ
Αλλά λάθος δικό μου δεν είναι
Που δεν αντιστοιχώ
Σ’ αυτόν που σε ’μένα αγαπάτε.

Ο καθένας μας είναι πολλοί
Εγώ είμαι αυτός που νομίζω πως είμαι.
Άλλοι με βλέπουν αλλιώς
Και πάλι λάθος κάνουν.

Μη με παίρνετε γι’ άλλον
Κι αφήστε με ήσυχο.
Αν εγώ δεν θέλω
Να βρω τον εαυτό μου
Γιατί οι άλλοι για μένα να ψάχνουν;»

(Φερνάντο Πεσσόα, Ποιήματα, εκδ. Printa)
----------------------------------------------------
Το ερώτημα, ω εαυτέ μου! τόσο λυπητερό, επανέρχεται—Τί το καλό μέσα σε αυτά, ω εαυτέ μου, ω ζωή;

Απάντηση.
Ότι είσαι εδώ—ότι ζωή υπάρχει, και ταυτότητα•
Ότι το παντοδύναμο παιχνίδι συνεχίζεται, και συ μπορείς να συνεισφέρεις μια στροφή.
Γουώλτ Γουίτμαν
από το Τραγούδι του Εαυτού μου Song of Myself

-----------------------------------------------------
-Αργύρης Χιόνης, [Ο εαυτός σου]

«Είπες βαθιά θα σκάψεις μες στον εαυτό σου
Να τον γνωρίσεις να τον καταχτήσεις ίσως
Μα τι νόμισες πως είναι ο εαυτός σου ορυχείο
Στοές ν’ ανοίγεις και να αναζητάς
Φλέβες χρυσάφι φλέβες κάρβουνο
Ή μήπως νόμισες πως είναι χώρος αρχαιολογικός
Που κρύβει μέσα του στρώματα στρώματα
Πολιτισμούς χαμένους
Ένα κομμάτι πονεμένη σάρκα είσαι
Κι όσο κι αν σκάψεις μέσα σου δε θα ’βρεις
Παρά αίμα σκοτωμένο κι αίμα ζωντανό
Και τρόμο για το σκοτωμένο αίμα»

-----------------------------------------------------
ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΩ…

Αρχίζω να γνωρίζω τον εαυτό μου. Δεν υπάρχω.
Είμαι το διάστημα ανάμεσα σ’ αυτό που θέλω να είμαι κι εκείνο που οι άλλοι με έκαναν,
Ή η μέση αυτού του διαστήματος, γιατί υπάρχει επίσης ζωή.
Είμαι αυτό, τελικά.
Σβήσε το φως, κλείσε την πόρτα και άσε να κάνουν θόρυβο οι παντόφλες στο διάδρομο.
Είμαι μόνος στο δωμάτιο με την απέραντη ηρεμία του εαυτού μου.
Είναι ένα σύμπαν φτηνό.

Φερνάντο Πεσσόα (Άλβαρο ντε Κάμπος) Μετ: Γιάννης Σουλιώτης

-------------------------------------------------------
Το να κατανοείς τους άλλους είναι ευφυΐα.
Το να κατανοείς τον εαυτό σου είναι σοφία.
Με τη δύναμη υποτάσσονται οι άλλοι.
Με τη θέληση ο εαυτός.
Η θέληση σφυρηλατείται απ’ το σθένος
Αν ξέρεις πόσα σου αρκούν, αυτό το λέω πλούτο.
Μείνε εκεί που είσαι και θ’ αντέξεις.
Πέθανε δίχως ν’ αφανιστείς
και η ζωή σου θα διαρκέσει.

(«Τάο Τε Τσινγκ», εκδόσεις Το Μελάνι, 2007)
--------------------------------------------------------

 

[McManus]

Τα απωθημενα μας επισης, οι αποτυχιες τα λαθη μας ολα αυτα ως κομματια της ζωης και των εμπειριων μας μας στελεχωνουν. Μας εμπεριεχουν. Και χρειαζεται ανασκοπηση και σταθμιση ολων αυτων των επιμερους στοιχειων των εμπειριων μας ωστε να βρουμε ποιοι ειμαστε τι θελουμε στη ζωη μας για παραδειγμα και με αυτο το μοτιβο των θελω μας/των επιθυμιων μας να πορευτουμε εχοντας φυσικα μαθει απο τα όποια λαθη μας.

Οι άνθρωποι είναι κυρίως το υποσυνείδητό τους.
Σχεδόν ότι κι αν κάνουμε, είναι γραμμένο στο υποσυνείδητο.
Άλλωστε, σε εκείνον τον χρυσό κουβά πηγαίνουν κι οι χαμένες σκέψεις μας.
Αν παρατηρήσουμε πολύ προσεκτικά οτιδήποτε κάνουμε, θα διαπιστώσουμε ότι όσο πιο εντονη
είναι μια στιγμή που περνάμε, τόσο πιο βαθιά εισάγεται στο υποσυνείδητό μας.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, έχει την δυνατότητα να διαγράψει ή να σπάσει την σύνδεση
κάποιον γεγονότων μνήμης που ενδεχομένως δημιουργούν ζημιά με πιθανή επαναφορά τους
ως μέσο προστασίας μας.
Το υποσυνείδητο όμως δεν δέχεται επαναρύθμιση όπως κάποιες φορές ακούμε.
Προσωπικά ως γνώμη μου το αποκλείω εκτός αν γίνει κάποια παρέμβαση με φορμάτ
που από όσο γνωρίζω δεν γίνεται εκτός αν όντως έχουμε φτάσει στον έλεγχό του
και κάνουμε ριστάρτ. Για μένα ακατόρθωτο έως επικίνδυνο.
Συνεπώς όσα θετικά κι αρνητικά υπάρχουν στην ζωή μας θα επανέρχονται
δια της υποσυνείδητης οδού.
Ουσιαστικά δεν μαθαίνουμε ακριβώς από τα λάθη μας αλλά έχουμε προηγούμενη εμπειρία.
Στην δική μου οπτική, θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη αν τα έχουμε βιώσει
χωρίς να τα ξεπεράσουμε. Αυτό θα συμβαίνει εσαεί.

Τελικά οι άνθρωποι φαίνεται να είναι όσα λένε αλλά κυρίως είναι όσα δεν λένε.

 

[EvanescenceQ]

Οι άνθρωποι είναι κυρίως το υποσυνείδητό τους.
Σχεδόν ότι κι αν κάνουμε, είναι γραμμένο στο υποσυνείδητο.
Άλλωστε, σε εκείνον τον χρυσό κουβά πηγαίνουν κι οι χαμένες σκέψεις μας.
Αν παρατηρήσουμε πολύ προσεκτικά οτιδήποτε κάνουμε, θα διαπιστώσουμε ότι όσο πιο εντονη
είναι μια στιγμή που περνάμε, τόσο πιο βαθιά εισάγεται στο υποσυνείδητό μας.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, έχει την δυνατότητα να διαγράψει ή να σπάσει την σύνδεση
κάποιον γεγονότων μνήμης που ενδεχομένως δημιουργούν ζημιά με πιθανή επαναφορά τους
ως μέσο προστασίας μας.
Το υποσυνείδητο όμως δεν δέχεται επαναρύθμιση όπως κάποιες φορές ακούμε.
Προσωπικά ως γνώμη μου το αποκλείω εκτός αν γίνει κάποια παρέμβαση με φορμάτ
που από όσο γνωρίζω δεν γίνεται εκτός αν όντως έχουμε φτάσει στον έλεγχό του
και κάνουμε ριστάρτ. Για μένα ακατόρθωτο έως επικίνδυνο.
Συνεπώς όσα θετικά κι αρνητικά υπάρχουν στην ζωή μας θα επανέρχονται
δια της υποσυνείδητης οδού.
Ουσιαστικά δεν μαθαίνουμε ακριβώς από τα λάθη μας αλλά έχουμε προηγούμενη εμπειρία.
Στην δική μου οπτική, θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη αν τα έχουμε βιώσει
χωρίς να τα ξεπεράσουμε. Αυτό θα συμβαίνει εσαεί.

Τελικά οι άνθρωποι φαίνεται να είναι όσα λένε αλλά κυρίως είναι όσα δεν λένε.

Σωστα το μαθαινουμε απο τα λαθη μας,δε σημαινει οτι δεν θα ξανακανουμε λαθη.Θα κανουμε ξανα και ξανα.
Αυτο ειναι οι ανθρωποι.Μια αγωνιωδης προσπαθεια επιβιωσης και επιβολης.
Εχουμε βιωσει καποιες εμπειριες,σε οσους τις εχουν δει και εχουν βρει τα όποια σφαλματα τους εκει τοποθετω τη δυνατοτητα να μαθει καποιος απο τα λαθη του,με την εννοια να μην ξαναεπαναλαβει συμπεριφορες που τον οδηγησαν σε αυτα τα λαθη ή εαν βρεθει σε ιδιες καταστασεις και ανθρωπους να εχει μια κατευθυντηριο οδο να το θεσω ετσι μεσω των εμπειριων του.Βεβαια δεν μαθαινουν ολοι και πολλοι τα ξαναεπαναλαμβανουν ξανα μη βλεποντας τη ζημια που προκαλουν στους εαυτους τους.
Ρισταρτ θα ελεγα γινεται το εχω δει να συμβαινει αν θες οταν ενας ανθρωπος ζουσε μια ζωη με θελω αλλων,των γυρων του και οταν επαναστατησε και αρχισε να κινειται με βαση τα δικα του θελω,εκει εκανε ρισταρτ επαψε να λεει ναι σε θελω αλλων και εβαλε τη ζωη του και τα θελω του σε πρωτη προτεραιοτητα.Καποιες φορες συμβαινει ναι.
Ολα αυτα που περιγραψαμε θετικες και αρνητικες εμπειριες τις κουβαλαμε,τα απωθημενα επισης δεν ξεφευγει κανεις.
Τα λαθη οσα εγιναν εχουν την εννοια για παραδειγμα αν βιωσες μια τοξικη συμπεριφορα να μπορεις να την αποφυγεις στο μελλον,χωρις να σε σωζει εσαει αυτο μπορει να πεσεις σε κατι αλλο χειροτερο.
Ολα επανερχονται γιαυτο το ανεφερα ως ψευδης εαυτος ειναι μεσα μας και ζητα διεξοδο.
Στο πως θα ελεγξει κανεις ολα τα κομματια του εκει ειναι το κυριως.
και πως μεσα απο ολα αυτα να κανει και τον απολογισμο του και να γινει καλυτερος ανθρωπος εκει που τοποθετει τον εαυτο του για παραδειγμα.
Δηλ εκει που το καταλαβαινεις οτι φερεσαι λαθος (γιατι δεν το καταλαβαινουν ολοι ή το κανουν επιτηδες καποιες φορες) να το σταματας.Αλλα δεν γινεται σε ολους,δεν τα συλλαμβανουν ολοι.
Ειπαμε μια πλειοψηφια δεν αναζητα υπαρξιακα ζητηματα ο εαυτος μου αυτος ο αγνωστος,περιοριζεται μονο στην απλη διαβιωση του αρκει οτι ζει και αναπαραγεται ως ειδος,αποκλειοντας στο να εξορθολογισει τη σκεψη του και τη συμπεριφορα του.
Το βλεπουμε σε πολλους αν θες,ετσι ειμαι εγω δεν αλλαζω.Ναι δεν αλλαζεις αλλα αμα οι αλλοι σου λενε καποια πραγματα δεν γινεται να μην τα ακους,να μην αναρωτιεσαι.Εκει ξεκαθαρα εχεις απορροφηθει απο τον εγωισμο σου.
------------------------------------------------------
Δυο αποσπασματα για σκεψη:

" Όλοι μας ως το τέλος της ζωής μας κουβαλάμε τα υπολείμματα από τη γέννησή μας, τις μεμβράνες και το κέλυφος από τ' αυγό ενός αρχέγονου κόσμου. Πολλοί δεν καταφέρνουν ποτέ να γίνουν άνθρωποι. Παραμένουν βάτραχοι, σαύρες, μυρμήγκια. Πολλοί είναι άνθρωποι από τη μέση κι απάνω και ψάρια από τη μέση και κάτω. Ο καθένας, ωστόσο, αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια της φύσης να δημιουργήσει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Οι ρίζες μας είναι κοινές. Όλοι προερχόμαστε από την ίδια μήτρα. Το κάθε άτομο ξεπετιέται από την ίδια άβυσσο, αγωνίζεται να πετύχει το σκοπό του. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο, μα κάθε άνθρωπος μπορεί να εξηγήσει μόνο τον εαυτό του"

Έρμαν Έσσε, Ντέμιαν

"Φαντάζομαι τον άνθρωπο σαν αμοιβάδα που βγάζει ψευδοπόδια για να φτάσει και να περικυκλώσει την τροφή της. Υπάρχουν ψευδοπόδια που είναι μακριά ή κοντά, κινήσεις, ελιγμοί. Μια μέρα όλα αυτά παγιώνονται (είναι αυτό που λένε ωριμότητα, δημιουργημένος άνθρωπος). Από την μια μεριά φτάνει μακριά, από την άλλη δε βλέπει μια λάμπα στα δύο μέτρα. ... ώσπου μια ακαριαία κατολίσθηση του δείχνει, για μια στιγμή, χωρίς όμως δυστυχώς να του δίνει και τον καιρό να καταλάβει τι,
του δείχνει την κατακερματισμένη του ύπαρξη, τα ακανόνιστα ψευδοπόδια του,
την υποψία ότι παραπέρα, εκεί που τώρα βλέπω μόνο τη διάφανη ατμόσφαιρα,
ή σ΄αυτήν την αναποφασιστικότητα, στη διασταύρωση των προαιρέσεων,
εγώ ό ίδιος, στο υπόλοιπο της πραγματικότητας που αγνοώ, περιμένω τον εαυτό μου ματαίως."

Χούλιο Κορτάσαρ - "Το κουτσό"

 

[Guest 896561]

Παρόλο, πάντως, που ο εαυτός είναι όντως ένα, δεν είναι ποτέ ο ίδιος. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι η αυτογνωσία είναι μάταιη ή ανέφικτη. Η ίδια η προσπάθεια να γνωρίσεις τον εαυτό σου σε αλλάζει. Σε κάνει καλύτερο και περισσότερο ειλικρινή με τον εαυτό σου.

Και, όπως έλεγαν οι εσωτεριστές, "όπως μέσα, έτσι κι έξω". Η γνώση του μέσα, που είναι ο μικρόκοσμος, είναι η αρχή για τη γνώση του έξω, δηλαδή του μακρόκοσμου.

Και ίσως δεν υπάρχει πιο αποτελεσματική οδός για την αυτογνωσία από την ειλικρινή, αντικειμενική και ουδέτερη παρατήρηση του εαυτού. Κάτι τέτοιο είναι ασφαλώς πολύ δύσκολο να γίνει στην πλήρη του μορφή, γιατί η υποκειμενικότητα πάντα θα υπάρχει. Όμως η προσπάθεια αξίζει και με το παραπάνω.

Άλλωστε, όπως είπε και ο Σιντάρτα Γκαουτάμα: "Δεν χρειαζόμαστε περισσότερη γνώση, αλλά περισσότερη σοφία. Και η σοφία απορρέει από την παρατήρηση."

 

[EvanescenceQ]

Άλλωστε, όπως είπε και ο Σιντάρτα Γκαουτάμα: "Δεν χρειαζόμαστε περισσότερη γνώση, αλλά περισσότερη σοφία. Και η σοφία απορρέει από την παρατήρηση."

Η σοφια απορρεει απο το ιδιο το βιωμα αν θες των καταστασεων θα προσεθετα εγω.Μπορει να υπαρχει απιστευτη γνωση να διαβαζει να μαθαινει κανεις,αλλα αν δε ζει,ειναι σαν να βρισκεται σε ενα στειρο περιβαλλον,θα υπαρχει μια ελλειψη αν θελεις.Μπορει θεωρητικα να κατεχει τα παντα,να μιλαει για πεντε χιλιαδες διαφορετικα πραγματα,ομως εαν δεν εχει ζησει τιποτα,ειναι ενα αδειο δοχειο χωρις χρωματα και χωρις πινελα,γεματο μεν αλλα χωρις ταυτοτητα,χωρις το αποτυπωμα που μας αφηνει η ιδια η ζωη.

 

[Samuel]

Έναν εαυτό έχουν οι περισσότεροι.Απλα ανάλογα με τις συνθήκες που αντιμετωπίζει αντιδρά διαφορετικά.Πολλους εαυτούς έχει μόνο ένας που πάσχει από διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας.

 

[EvanescenceQ]

Επισης συστηνω ανεπιφυλακτα επειδη μιλαμε για μελετη εαυτου την ταινια Διχασμένος/Split,Θρίλερ 2017 με τον καταπληκτικο Τζέιμς Μακ Αβόι που δειχνει τις «μεταμορφώσεις» του ήρωά του .Ο Κέβιν έχει εικοσιτρείς διαφορετικές προσωπικότητες.«Τι θα συνέβαινε αν σε κάποιον με διασχιστική διαταραχή, κάθε μεμονωμένη προσωπικότητα πίστευε 100% πως είναι αυτή που είναι; Αν μια προσωπικότητα πίστευε πως είχε διαβήτη ή υψηλή χοληστερίνη θα μπορούσε να αλλάξει η χημική σύσταση του σώματος σύμφωνα με τις πεποιθήσεις κάθε προσωπικότητας; Και τι θα γινόταν αν κάποια προσωπικότητα πίστευε πως είχε υπερφυσικές δυνάμεις; Πώς θα έμοιαζε;».

 

[Guest 298675]

Οπότε στην ουσία οταν λέμε ότι γνωρίζουμε τον εαυτό μας, είναι κάπως μη ρεαλιστικο καθως κάποια στοιχεία αλλάζουν ανά περιόδους και εμπλουτίζεται ο εαυτός με νέα.
Το γνωρίζω τον εαυτό μου για εμένα σημαίνει ότι ΈΧΩ ΜΙΑ ΕΙΚΌΝΑ για το τι μου αρέσει, τι μ ευχαριστεί τι με δυσκολεύει τι μου ταιριάζει, τι με ζόριζει, τι δυνάμεις έχω, που φτάνουν τα όρια μου κλπ κλπ. Ολ αυτά και άλλα τόσα φυσικά χρειαζονται μια ολόκληρη ζωή για να ανακαλυφθεί ένα μέρος τους.

 

[McManus]

Και, όπως έλεγαν οι εσωτεριστές, "όπως μέσα, έτσι κι έξω". Η γνώση του μέσα, που είναι ο μικρόκοσμος, είναι η αρχή για τη γνώση του έξω, δηλαδή του μακρόκοσμου.

Ο εσωτερισμός κατά την ταπεινή μου άποψη εμπλέκεται με αποκρυφισμό και Θεοσοφία.

Είμαι λίγο αντίθετος με όλα αυτά χωρίς να βάζω χέρι σε όποιον ασχολείται.

Θα έλεγα ότι είμαι επιφυλακτικός και με τον Χριστιανισμο (αν και Ορθόδοξος)

που σχετίζεται σε πολλά σημεία με τον μυστικισμό.

Δεν γουστάρω καθόλου τον διαλογισμό ως μέθοδο μιας και έχει ρίζες στον Βουδισμό

και γενικώς αντιπαθω την Δύση όσο και την Ανατολή.

Είμαι λίγο κάπως σε αυτα.


Έντιτ: κάνοντας αυτό το ποστ, στην προβολη πληροφοριών τοποθεσίας

στην μπάρα διευθύνσεων, μου έγραψε μη ασφαλής και με πετούσε έξω.


[automerge]1620769140[/automerge]

Ρισταρτ θα ελεγα γινεται το εχω δει να συμβαινει αν θες οταν ενας ανθρωπος ζουσε μια ζωη με θελω αλλων,των γυρων του και οταν επαναστατησε και αρχισε να κινειται με βαση τα δικα του θελω,εκει εκανε ρισταρτ επαψε να λεει ναι σε θελω αλλων και εβαλε τη ζωη του και τα θελω του σε πρωτη προτεραιοτητα.Καποιες φορες συμβαινει ναι.

Έτσι πιθανόν ναι και γιατί όχι, να γίνεται.

Προσωπικά εννοούσα ριστάρτ με τεχνητό τρόπο. Δηλαδή με έλεγχο.

Δεν νομίζω να γίνεται αυτό.

Ας πούμε ότι δεν θα το ήθελα να γίνεται. Είναι περίεργη παρέμβαση.

 

[EvanescenceQ]

Ο εσωτερισμός κατά την ταπεινή μου άποψη εμπλέκεται με αποκρυφισμό και Θεοσοφία.

Είμαι λίγο αντίθετος με όλα αυτά χωρίς να βάζω χέρι σε όποιον ασχολείται.

Θα έλεγα ότι είμαι επιφυλακτικός και με τον Χριστιανισμο (αν και Ορθόδοξος)

που σχετίζεται σε πολλά σημεία με τον μυστικισμό.

Δεν γουστάρω καθόλου τον διαλογισμό ως μέθοδο μιας και έχει ρίζες στον Βουδισμό

και γενικώς αντιπαθω την Δύση όσο και την Ανατολή.

Είμαι λίγο κάπως σε αυτα.


Έντιτ: κάνοντας αυτό το ποστ, στην προβολη πληροφοριών τοποθεσίας

στην μπάρα διευθύνσεων, μου έγραψε μη ασφαλής και με πετούσε έξω.


[automerge]1620769140[/automerge]


Έτσι πιθανόν ναι και γιατί όχι, να γίνεται.

Προσωπικά εννοούσα ριστάρτ με τεχνητό τρόπο. Δηλαδή με έλεγχο.

Δεν νομίζω να γίνεται αυτό.

Ας πούμε ότι δεν θα το ήθελα να γίνεται. Είναι περίεργη παρέμβαση.

Φυσικα και ειναι περιεργη παρεμβαση, ομως διαβαζα καποιες ερευνες που γινονται οτι μελλοντικα θα μπορουμε επιλεκτικα να διαγραφουμε μνημες, και αρα ασχημα συμβαντα/εμπειριες. Βεβαια σε αυτο ανακυπτει και ενα ερωτημα βοηθικης κατα ποσον η παρεμβαση μας στις αναμνησεις θα επηρεαζε και τον εαυτο μας. Το βλεπουμε αν θες στην άνοια αυτο το πραγμα, τωρα στην τεχνικη και επιλεξιμη αμνησια τιθεται ενα ερωτημα.

 

[Eclipse]

Πολλούς.
Διαφορετικό πρόσωπο έχουμε οταν είμαστε με τις φιλες μας, τους φίλους μας, τους καθηγητες, τους γνωστους, τους γονείς μας, τους συγγενείς μας ή την σχέση μας.

 

[Cody]

Πολλούς.
Διαφορετικό πρόσωπο έχουμε οταν είμαστε με τις φιλες μας, τους φίλους μας, τους καθηγητες, τους γνωστους, τους γονείς μας, τους συγγενείς μας ή την σχέση μας.

Εγώ το ξέρω για τρεις. Έναν για την οικογένεια και γνωστούς/φίλους, έναν για τους ξένους κι έναν για όταν είσαι μόνος.

 

[Guest 896561]

Ένας είναι ο εαυτός ρε παιδιά. Η στάση μας είναι που αλλάζει ανάλογα με την κατάσταση και το άτομο με το οποίο αλληλεπιδράμε την εκάστοτε στιγμή.

Βέβαια ο εαυτός δεν είναι κάτι σταθερό και αμετάβλητο. Εξελίσσεται και αλλάζει και το να μην συμβαίνει αυτό, δηλαδή το να μένεις στάσιμος, είναι ό,τι χειρότερο.