Πώς εμφανίστηκε η αγάπη στον κόσμο;

[ilias90]

Φυσικά, όταν μιλάμε για αγάπη δεν μπορούμε να μην παραθέτουμε το τμήμα περί αγάπης της επιστολής προς Κορινθίου του Αποστόλου Παύλου. Είναι τόσο υπέροχο που απορείς ότι είναι θρησκευτικό κείμενο:

“Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.


Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η ΑΓΑΠΗ”

Το έχω ξαναπαραθέσει εδώ, το ξέρω, αλλά δεν γίνεται αλλιώς

 

[Volkswagen Fan]

Τον θέμα είναι αν υπάρχει αγάπη πλέον και οχι πως δημιουργήθηκε. Εσείς πιστεύετε ότι υπάρχει αγάπη σήμερα στον πλανήτη?? Εγώ θεωρώ πως όχι βλέποντας την κακία, την ειρωνεία και την εκμετάλλευση που υπάρχει εκεί έξω.

 

[ilias90]

Τον θέμα είναι αν υπάρχει αγάπη πλέον και οχι πως δημιουργήθηκε. Εσείς πιστεύετε ότι υπάρχει αγάπη σήμερα στον πλανήτη?? Εγώ θεωρώ πως όχι βλέποντας την κακία, την ειρωνεία και την εκμετάλλευση που υπάρχει εκεί έξω.

Έλα, κι εγώ απαισιόδοξος είμαι με την εποχή μας, αλλά μην πέφτουμε τόσο. Η αγάπη υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα.

 

[Volkswagen Fan]

Έλα, κι εγώ απαισιόδοξος είμαι με την εποχή μας, αλλά μην πέφτουμε τόσο. Η αγάπη υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα.

Θέλω να πιστεύω το ίδιο με εσένα, δηλαδή παρά την παραλογια και την κακιά που υπάρχει στις ημέρες μας σίγουρα έχουν απομείνει μερικά καλόκαρδα άτομα που σέβονται τον συνάνθρωπο τους και θέλουν να περνούν καλά με τα άτομα που είναι δίπλα τους χωρίς να έχουν κάποιο συμφέρον . Το θέμα είναι να βρεις αυτά τα άτομα και να μην τραβάς δίπλα σου τον κάθε πικραμένο .

 

[Δροσουλίτης]

Θέλω να πιστεύω το ίδιο με εσένα, δηλαδή παρά την παραλογια και την κακιά που υπάρχει στις ημέρες μας σίγουρα έχουν απομείνει μερικά καλόκαρδα άτομα που σέβονται τον συνάνθρωπο τους και θέλουν να περνούν καλά με τα άτομα που είναι δίπλα τους χωρίς να έχουν κάποιο συμφέρον . Το θέμα είναι να βρεις αυτά τα άτομα και να μην τραβάς δίπλα σου τον κάθε πικραμένο .

Η τριβή με τους πικραμένους θα σε κάνει να ξεχωρίσεις τους ευλογημένους, όταν φανούν μπροστά σου.

 

[Luke87]

Φυσικά, όταν μιλάμε για αγάπη δεν μπορούμε να μην παραθέτουμε το τμήμα περί αγάπης της επιστολής προς Κορινθίου του Αποστόλου Παύλου. Είναι τόσο υπέροχο που απορείς ότι είναι θρησκευτικό κείμενο:

“Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει η σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.


Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η ΑΓΑΠΗ”

Το έχω ξαναπαραθέσει εδώ, το ξέρω, αλλά δεν γίνεται αλλιώς

Πιστεύεις Ηλία πως 2.000.000.000 Μουσουλμάνοι πάνω στη γη έχουν το κατάλληλο ψυχικό υπόβαθρο; Εχουν αγάπη μεσ' τη ζωή τους όπως της αρμόζει; Η σε αυτό το κομμάτι (σθένος ψυχής) υστερούν επι των Χριστιανών; Και γενικότερη ερώτηση προς όλους.

 

[ilias90]

Πιστεύεις Ηλία πως 2.000.000.000 Μουσουλμάνοι πάνω στη γη έχουν το κατάλληλο ψυχικό υπόβαθρο; Εχουν αγάπη μεσ' τη ζωή τους όπως της αρμόζει; Η σε αυτό το κομμάτι (σθένος ψυχής) υστερούν επι των Χριστιανών; Και γενικότερη ερώτηση προς όλους.

Μα δεν το παρέθεσα το συγκεκριμένο επειδή είναι της Χριστιανικής θρησκείας. Το παρέθεσα γιατί μου αρέσει πολύ. Η αγάπη είναι πανανθρώπινη ιδιότητα. Όλοι αγαπάμε.

Όπως έλεγε δε ένας παλιός μου καθηγητής (ψυχαναλυτής), αγάπη και μίσος είναι, όχι αντίθετα συναισθήματα, αλλά οι δύο άκρες του ίδιου συναισθήματος. Το αντίθετο της αγάπης είναι η αδιαφορία.

 

[Δροσουλίτης]

Πιστεύεις Ηλία πως 2.000.000.000 Μουσουλμάνοι πάνω στη γη έχουν το κατάλληλο ψυχικό υπόβαθρο; Εχουν αγάπη μεσ' τη ζωή τους όπως της αρμόζει; Η σε αυτό το κομμάτι (σθένος ψυχής) υστερούν επι των Χριστιανών; Και γενικότερη ερώτηση προς όλους.

Πολύ το φοβόμουν αυτό. Το αρχικό μήνυμα είχε μια εσάνς πως θα συνδεθεί η αγάπη αποκλειστικά με τον Ιησού. Και μόνο που διαχωρίζεις τους ανθρώπους αγαπητέ φίλε, σε μουσουλμάνους και χριστιανούς, ανίκανους η ικανούς να αγαπήσουν σημαίνει πως η αγάπη για την οποία κουβεντιάζουμε φεύγει από το παράθυρο. Τουλάχιστο αυτή για την οποία μιλούσα εγώ στο θέμα, που είχε χαρακτήρα πάνω από τα ανθρώπινα. Οπότε I rest my case.

 

[glayki]

Θεωρώ η αγάπη είναι είναι ένα βαθύ, συναίσθημα υπεράνω προέλευσης φυλετικής, εθνικής, θρησκευτικής, πολιτιστικής κλπ της οποίας η εμφάνιση σχετίζεται με την ανάγκη του ανθρώπινου είδους να συνυπάρξει, άρα πάμε πολυ μακριά στην ανθρώπινη ιστορία στις πρώτες κοινότητες , των οποίων η επιβίωση είχε σαν βάση τη συνεργασία, το κοινό βίωμα ενάντια στις αντιξοότητες. Ως συναίσθημα διαχέεται προς πασα κατεύθυνση, δε γνωρίζει όρια,έτσι ο άνθρωπος συνδέθηκε με τη φύση, τους συντρόφους του, τα οικεία του πρόσωπα.. Βιωθηκε ως τροφή ψυχής, σώματος και τώρα και παντού

 

[chrisjhon02]

Κατ' αρχήν πιστεύω πως οι πρωτόγονοι άνθρωποι που έζησαν μια νομαδική ζωή για 5 εκ χρόνια δεν ήταν σε θέση να αγαπήσουν. Ισως λίγο. Ηταν απολίτιστοι. Λίγο χύμα όλα μέσα στο κεφάλι τους σαν τα ζώα. Με τον ερχομό του πολιτισμού κάπου στο 4.000 προ Χριστού ίσως τα πράγματα να ήταν λίγο διαφορετικά. Ισως τότε να εμφανίστηκαν τα πρώτα ψίγματα ενδοκοινωνιακής αγάπης. Τότε που περάσαμε απ' το τροφοσυλλεκτικό στάδιο στην καλλιέργια γης. Ομως και πάλι πρέπει να ήταν αδύναμα τα πράγματα. Το καταλύτικο σημείο πιστεύω ήταν ο ερχομός του Ιησού Χριστού. Μέσα στη Ρωμαική Αυτοκρατορία. Από 'κει και πέρα ήταν το καταλυτικό σημείο που αυτή η μοναδική εμπειρία που όμοια της δεν υπάρχει για κανέναν άνθρωπο άρχισε να διαδίδεται με οδηγίες επακριβώς μέσω του Χριστιανισμού. Για όλα τα πράγματα χρειάζονται οδηγίες. Στην αρχή. Φρονώ πως άλλοι εξωγήινοι πολιτισμοί σε άλλους γαλαξίες ίσως δεν βίωσαν ποτέ παρόμοια κατάσταση και έμειναν απλά τεχνολογικοί βάρβαροι στο πέρασμα των αιώνων. Επίσης πιστεύω πως κάποιος ξένος κάποιος αμερόληπτος παρατηρητής εαν έβλεπε τη σημερινή κοινωνία πόσα πολλά έχουμε και πόσα λίγα επιστρέφουμε στους θεούς μπορεί και να έβρισκε δίκαιη την καταστροφή πολλών από εμάς.

Δεν ισχύει ότι οι πρόγονοι μας ήταν βάρβαροι. Ζούσαν σε σχετικά μεγάλες ομάδες (30-50 περίπου άτομα) υπήρχε αλληλεγγύη και προστασία σε κάθε μέλος της ομάδας. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος, αν ο κάθε ένας ζούσε μόνος τους, απλά δε θα επιβιώναμε σαν είδος.

Τώρα, σχετικά με την αγάπη, καθαρά βιολογικά πρόκειται για ορμόνες και νευροδιαβιβαστες οι οποίοι έπαιξαν ρόλο στην επιβίωση του είδος μας (οκυτοκίνη και άλλες). Οπότε, δεν είναι κάτι που εφευρέθηκε κάποια στιγμή, υπήρχε πάντα.

Σχετικά με του εξωγήινους οι οποίοι είχαν την τύχη να μη βρεθεί ο Χριστός στα μέρη τους, δεν το ξέρουν αλλά είναι πολύ τυχεροί

 

[Τσιγάρα σέρτικα]

Είναι η αγάπη τέχνη; Αν είναι, χρειάζεται γνώση και προσπάθεια. Ή μήπως η αγάπη είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα που κατά σύμπτωση το γνωρίζει κανείς, το «συναντά» αν είναι τυχερός; Αυτό το μικρό βιβλίο βασίζεται στην πρώτη αντίληψη, ενώ αναμφισβήτητα η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύουν στη δεύτερη. [...] Αυτή η αντίληψη ότι τίποτε δεν είναι πιο εύκολο από το ν' αγαπάς εξακολουθεί να είναι η πιο διαδεδομένη παρά την αφθονία των αποδείξεων για το αντίθετο. Σχεδόν καμία προσπάθεια, κανένα έργο δεν αρχίζει με τόσο μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες όπως αρχίζει η αγάπη, κι ωστόσο τίποτε δεν αποτυχαίνει τόσο συχνά όσο αυτή. Αν αυτό συνέβαινε με οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, οι άνθρωποι θα ήταν περισσότερο πρόθυμοι να εξετάσουν τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να μάθουν πώς θα μπορούσαν να ενεργήσουν καλύτερα. Ή θα εγκατέλειπαν τη δραστηριότητα αυτή. Και αφού, στην περίπτωση της αγάπης, αυτό είναι αδύνατο, μόνο ένας δρόμος υπάρχει για το ξεπέρασμα της αποτυχίας: να εξετάσουμε τους λόγους της αποτυχίας αυτής και να προχωρήσουμε στην έρευνα της έννοιας της αγάπης. Το πρώτο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι η αγάπη είναι μια τέχνη, ακριβώς όπως μια τέχνη είναι και η ίδια η ζωή. Αν θέλουμε να μάθουμε πώς ν' αγαπάμε, πρέπει να προχωρήσουμε με τον ίδιο τρόπο που προχωρούμε όταν θέλουμε να μάθουμε μια οποιαδήποτε άλλη τέχνη, π.χ. μουσική, ζωγραφική, ξυλουργική ή την επιστήμη της ιατρικής και της μηχανικής. Ποια είναι τα απαραίτητα στάδια στην εκμάθηση μιας οποιασδήποτε τέχνης; Η διαδικασία της εκμάθησης μιας τέχνης μπορεί να διαιρεθεί σε δυο μέρη: Το πρώτο είναι η εκμάθηση της θεωρίας και το δεύτερο η εκμάθηση της πρακτικής. Αν θέλω να μάθω την επιστήμη της ιατρικής, πρέπει πρώτ' απ' όλα να μάθω τα βασικά στοιχεία για το ανθρώπινο σώμα και για τις διάφορες αρρώστιες. Αλλά κι όταν αποκτήσω όλη αυτή τη γνώση, πάλι δε θα είμαι ικανός στην τέχνη της ιατρικής. Μόνο έπειτα από μακριά πρακτική εξάσκηση θα είμαι κύριος της τέχνης, μόνο όταν η θεωρητική γνώση και η πείρα της πρακτικής θα έχουν συγχωνευτεί σ' ένα πράγμα στη διαίσθησή μου, που αποτελεί την ουσία της κατοχής μιας τέχνης. Αλλ' εκτός από τη γνώση της θεωρίας και της πρακτικής, ένας τρίτος παράγοντας είναι αναγκαίος για την κατάκτηση κάθε τέχνης η υπέρτατη σημασία που δίνουμε στην τέχνη αυτή. Τίποτ' άλλο στον κόσμο δεν πρέπει να είναι πιο σημαντικό από την τέχνη που μας ενδιαφέρει. Αυτό ισχύει για τη μουσική, την ιατρική, την ξυλουργική και για την αγάπη. Κι ίσως εδώ να βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα: γιατί οι άνθρωποι του πολιτισμού μας προσπαθούν τόσο σπάνια να μάθουν αυτή την τέχνη στο πείσμα των ολοφάνερων αποτυχιών τους; Παρόλο που η λαχτάρα γι' αγάπη είναι τόσο βαθιά ριζωμένη, σχεδόν όλα τ' άλλα φαίνονται να είναι πιο σημαντικά από την αγάπη: επιτυχία, γόητρο, χρήματα, δύναμη. Όλη μας σχεδόν η ενεργητικότητα χρησιμοποιείται για να μάθουμε πώς να πετύχουμε σ' αυτούς τους σκοπούς. Και σχεδόν καθόλου για να μάθουμε την τέχνη της αγάπης. Θα θεωρήσουμε λοιπόν αξιόλογα και θα μάθουμε μόνο εκείνα τα πράγματα που μπορούν να μας φέρουν χρήματα ή γόητρο; Και η αγάπη που πλουτίζει «μόνο» την ψυχή, αλλά δε φέρνει κανένα άλλο κέρδος, όπως το εννοούν σήμερα, είναι μια πολυτέλεια για την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να ξοδέψουμε αρκετή ενεργητικότητα; Όπως κι αν είναι, η έρευνα που ακολουθεί θα εξετάσει την τέχνη της αγάπης σύμφωνα με τη διαίρεση που αναφέραμε. Στην αρχή θα μιλήσω για τη θεωρία της αγάπης, πράγμα που θ' απασχολήσει το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου. Κατόπιν θα μιλήσω για την πρακτική της αγάπης, στο μικρό βαθμό που μπορεί να μιλά κανείς για την εφαρμογή της τέχνης αυτής, όπως και κάθε άλλης τέχνης.
Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΑ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ προς ένα ιδιαίτερο άτομο. Είναι μια στάση, ένας προσανατολισμός του χαρακτήρα που καθορίζει τη σχέση ενός ατόμου προς τον κόσμο σαν σύνολο κι όχι προς ένα «αντικείμενο» αγάπης. Αν ένα άτομο αγαπά μόνο ένα άλλο άτομο κι είναι αδιάφορο προς τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μια συμβιωτική προσκόλληση ή ένας διογκωμένος εγωισμός. ΩΣΤΟΣΟ, ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ πιστεύουν πως η αγάπη είναι το αντικείμενο κι όχι η ψυχική ικανότητα. Στην πραγματικότητα φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι: όταν δεν αγαπάνε κανέναν άλλον παρά μόνο το «αγαπημένο» πρόσωπο, αυτό είναι μια απόδειξη της έντασης της αγάπης τους. ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΓΑΠΩ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αν μπορώ να πω σε κάποιον άλλον «σ αγαπώ», πρέπει να είμαι ικανός να πω «αγαπώ σε σένα όλους, αγαπώ μέσα από σένα όλο τον κόσμο, αγαπώ σε σένα και τον εαυτό μου [πηγή: Έριχ Φρομ, Η Τέχνη της Αγάπης, εκδ. Μπουκουμάνης, Αθήνα 1978]

Η αρχαία έκδοση με την μαύρη και κόκκινη καρδιά στο εξώφυλλο

κι όλα αυτά από έναν όψιμο, συνειδητό Χριστιανό, μέντορα νεοφροϋδικής σχολής, κλινικό ψυχίατρο με έργο, που είχε διακριτά στο μυαλό του τα χωριστά τσανάκια φιλοσοφίας ζωής και θρησκευτικών πεποιθήσεων

 

[Κάμπια]

Εγώ πιστεύω ότι η πρώτη αγάπη στον κόσμο ήταν η μητρική. Όσο "απολίτιστοι" και να ήταν οι άνθρωποι τότε (όχι ότι τώρα είμαστε και τελείως προοδευτικοί), ο δεσμός που αναπτύσσει μία γυναίκα/μητέρα με ένα πλασματάκι που μεγαλώνει μέσα της για 9 μήνες και μετά το φέρνει στον κόσμο, ήταν η πρώτη μορφή αγάπης

 

[Luke87]

Εγώ πιστεύω ότι η πρώτη αγάπη στον κόσμο ήταν η μητρική. Όσο "απολίτιστοι" και να ήταν οι άνθρωποι τότε (όχι ότι τώρα είμαστε και τελείως προοδευτικοί), ο δεσμός που αναπτύσσει μία γυναίκα/μητέρα με ένα πλασματάκι που μεγαλώνει μέσα της για 9 μήνες και μετά το φέρνει στον κόσμο, ήταν η πρώτη μορφή αγάπης

Πολύ σωστή παρατήρηση Ελευθερία. Αυτή η παράμετρος μου είχε διαφύγει εντελώς!

 

[Τσιγάρα σέρτικα]

το παιδέψαμε από 'δω, το ζαλίσαμε 'σα πέρα, τελικά δεν ομοφωνήσαμε πως εμφανίστηκε η αγάπη στον κόσμο.
Σαν ένστικτο; Σαν πείνα που έπρεπε να κορεστεί;
Ή σαν ανάγκη του πολιτισμού καθώς αύξανε ο ελεύθερος χρόνος στον άνθρωπο και έπρεπε να βρει κάτι αφενός να βασανίζεται και από ετέρου να γεμίζει τον χρόνο του; Δεδομένου πως τότε φέισ, ίνστα και e-steki.gr ήταν ακόμα στα σπάργανα

 

[glayki]

το παιδέψαμε από 'δω, το ζαλίσαμε 'σα πέρα, τελικά δεν ομοφωνήσαμε πως εμφανίστηκε η αγάπη στον κόσμο.
Σαν ένστικτο; Σαν πείνα που έπρεπε να κορεστεί;
Ή σαν ανάγκη του πολιτισμού καθώς αύξανε ο ελεύθερος χρόνος στον άνθρωπο και έπρεπε να βρει κάτι αφενός να βασανίζεται και από ετέρου να γεμίζει τον χρόνο του; Δεδομένου πως τότε φέισ, ίνστα και e-steki.gr ήταν ακόμα στα σπάργανα

Η αγάπη αγαπητέ δεν είναι είδος αξιοποίησης του περισσού ελεύθερου χρόνου.. Κοινώς μορφή ψυχαγωγίας... Ρέει από μέσα μας προς συγκεκριμένους αποδεκτές με τους οποίους η συνύπαρξη καλλιεργεί ισχυρούς δεσμούς. Καθένας μόνος του μαραίνεται.. Ίσως είναι ένα είδος ενέργειας που δια μοιράζεται

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 2 Σεπτεμβρίου 2023

Η αγάπη αγαπητέ δεν είναι είδος αξιοποίησης του περισσού ελεύθερου χρόνου.. Κοινώς μορφή ψυχαγωγίας... Ρέει από μέσα μας προς συγκεκριμένους αποδεκτές με τους οποίους η συνύπαρξη καλλιεργεί ισχυρούς δεσμούς. Καθένας μόνος του μαραίνεται.. Ίσως είναι ένα είδος ενέργειας που δια μοιράζεται

Πως να στο πω ;;δλδ δεν ξύπνησε ένα πρωί ο πρώην τροφοσυλλεκτης νομάς στο μακρινό παρελθόν που πια είχε χειροπιαστα εργαλεία να δαμάσει τη γη ή η γυναίκα στην πιο σύγχρονη εποχή που πια σταμάτησε να πλένει στο ποτάμι και είχε σύμμαχο την τεχνολογία και είπαν " Μια που έχουμε πλέον ευκολίες και δεν κοπιαζουμε όπως παλιά... Δεν επιδιδομαστε σε αγάπες και έρωτες;έτσι για να μη βαριόμαστε βρε αδελφέ"

 

[Τσιγάρα σέρτικα]

εκτιμώ την άποψή σας. Πάντως δεν αποκλείω το εντός εισαγωγικών στο τέλος.
Σε κάθε περίπτωση, εστίασα στην αδυναμία σύγκλισης απόψεών μας ακόμα και σε επίπεδο ορισμού εννοιών.
Επίσης υπάρχει ένα διαζευκτικό ήτα.
Επίσης δεν πήρα θέση υπέρ καμιάς άποψης.
Επίσης η αξιοποίηση του περίσσιου χρόνου μας καθόλου απαραίτητο να εκτρέπεται σε μορφή ψυχαγωγίας,
Επίσης η έννοια περισσός παραπέμπει σε περιττό χρόνο, οπότε τότε ίσως έχετε δίκιο.
Επίσης δεν γνωρίζουμε το βιολογικό ρολόι του πρώην τροφοσυλλέκτου νομάδος με ακρίβεια και αξιοπιστία.

Για τους παραπάνω λόγους μπερδεύτηκα λιγάκι. Και εν τέλει κατέληξα πως γράφουμε χωρίς να διαβάζουμε τους άλλους, οπότε αναρωτιέμαι γιατί το κάνουμε. Ίσως για να ξεκαθαρίζουμε τις απόψεις μας; Ο λόγος βοηθάει σ' αυτό.
Ιδίως ο γραπτός

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 2 Σεπτεμβρίου 2023

αγάπη και μίσος είναι, όχι αντίθετα συναισθήματα, αλλά οι δύο άκρες του ίδιου συναισθήματος. Το αντίθετο της αγάπης είναι η αδιαφορία.

τώρα το πρόσεξα. +1000!!!!

 

[glayki]

Η αγάπη για το Νίκο Καζαντζάκη

Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη...
Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένας...
Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν...
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει χάνομαι…


Εγώ θα έλεγα παρακάμπτω το εγώ μου και λειτουργώ χωρίς να περιμένω ανταπόδοση .Εξ Ου και μπορεί να χωρίσω με κάποιον ( αν μιλάμε για συντροφική αγάπη) και να τον αγαπάω εσαεί.
Αν λάβουμε ως στοιχείο διερεύνησης μια τέτοια αγάπη, η εμφάνιση της είναι αποτέλεσμα της συνύπαρξης των ανθρώπων σε κοινότητες των συν ακόλουθων δεσμών που καλλιεργήθηκαν, καθώς το ανθρώπινο ον εξελίχτηκε ψυχοπνευματικά

 

[Τσιγάρα σέρτικα]

Χαίρομαι πραγματικά που παραθέτετε την συγκεκριμένη σκέψη. Ακριβώς το ίδιο (Μα στην αγάπη είναι ένας...
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν...Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει χάνομαι…) υποστηρίζει και ο Φρομμ. Μόνο που στην τελευταία φράση το πάει ένα -πολύ σημαντικό- βήμα παραπέρα. Πως ενώ γίνονται ένα, κανείς από τους δύο δεν χάνει την αυτοτέλεια και την ελευθερία του γιατί του τις περιφρουρεί ο άλλος του δίδυμου. Κι αυτό είναι το μαγικό της υπόθεσης.
Βέβαια ας μην ξεχνάμε πως ο Φρομμ ήταν εμμονικός με την ιδέα της ατομικής ελευθερίας. Και της μοναξιάς και του φόβου που συνεπάγεται κάποιες φορές.
Σκέφτομαι καμιά φορά πως εάν ήταν κογιότ, ο κος Έριχ πάντα, ίσως το τραβούσε ακόμα παραπέρα και μας δίδασκε πως στην βαθιά αγάπη μέσα, ακόμα και η ελευθερία μας μας είναι αδιάφορη και την καταθέτουμε στο πρόσωπο της λατρείας μας ξέροντας πως θα την σεβαστεί. Μα κι αν δεν το κάνει, χαλάλι

 

[Luke87]

Glayki παρατηρώ οτι είσαι εξαιρετικά καλλιεργημένο άτομο. Καθηγήτρια πανεπιστημίου?

 

[glayki]

Glayki παρατηρώ οτι είσαι εξαιρετικά καλλιεργημένο άτομο. Καθηγήτρια πανεπιστημίου?

Μια ταπεινή φιλόλογος