Πώς ξεπεράσατε μια σημαντική σχέση; Πότε κάνατε την επόμενη;

ανεξάρτητος · 13-07-09

Ας υποθέσουμε ότι είστε σε μια σχέση όπου αγαπάτε, είστε ερωτευμένοι κάνετε όνειρα περνάτε καλά και για κάποιον λόγο (και πολλές αφορμές) επέρχεται ο χωρισμός. Τι κάνετε?

Καταρχάς τι έχετε νιώσει? Τι συναισθήματα?
Προσπαθείτε να τον/την ξανακερδίσετε?
Τον/την ξεχνάτε? Πως αντιμετωπίζετε την κατάσταση?
Πως αντιμετωπίζετε το μέλλον και τις επόμενες σχέσεις?

Και το σημαντικότερο πόσο γρήγορα κάνατε την επόμενη σχέση?

ΥΓ. Αυτό που πληγώνει περισσότερο σε έναν χωρισμό είναι η απόκρυψη της αλήθειας και η δημιουργία μιας επίπλαστης αλήθειας όπου εξυπηρετεί μόνο ένα πράγμα: Την ωραιοποίηση του γεγονότος. Όταν χωρίζεις πληγώνεις. Θέλεις όμως να φύγεις και να κάνεις και τον άλλον να νιώσει υπεύθυνος. (όχι ότι δεν παίζει κι αυτό, αλλά αν ενδιαφέρεσαι ακόμα δίνεις ευκαιρία δεν χωρίζεις). Αυτό είναι που προσωπικά πιστεύω πληγώνει περισσότερο. Ότι αυτός/η που μένει πίσω δεν έχει καταλάβει ΓΙΑΤΙ έγινε ότι έγινε και χάνει πολύ χρόνο να αναλύει τα "λάθη" που του φόρτωσε ο αποχωρών για να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του. Ή στην χειρότερη περίπτωση να κάθεται να σκέφτεται ποια είναι η πραγματική αιτία που αποχωρεί ο άλλος.

Π.χ.1. Φεύγω γιατί δεν σου αξίζω = Φεύγω γιατί είμαι γυναικάς και θέλω να πάρω όλες τις ξανθές υπαλλήλους στο γραφείο και μία από αυτές κάνει καλύτερες π.ες από σένα και θα είναι αυτή τώρα το κορόιδο μου.

Π.χ.2 Υπάρχει άλλος? Όχι απλά δεν νιώθω πια τίποτα για σένα. Μα πριν 15 μέρες έλεγες άλλα... Ναι άλλα ξαφνικά άδειασα από την απαίσια και τρισάθλια συμπεριφορά σου. Ωραία παραδέχομαι κάποια λάθη μου (επουσιώδη πάντα) να τα ξαναβρούμε... Μπα δεν μου βγαίνει = Ρε μεγάλε έχω άλλον και δεν μπορώ να σας έχω και τους δύο. Πιέζομαι... ή βαρέθηκα γιατί έτσι είμαι εγώ λέω μεγάλες κουβέντες αλλά στην πρώτη δυσκολία άντε γεια...

Αν λεγόταν έτσι τα πράγματα πως θα απαντούσατε στα πιο πάνω ερωτήματα?

DrStrangelove · 13 Ιουλίου 2009

Αρχική Δημοσίευση από ανεξάρτητος:
Ας υποθέσουμε ότι είστε σε μια σχέση όπου αγαπάτε, είστε ερωτευμένοι κάνετε όνειρα περνάτε καλά και για κάποιον λόγο (και πολλές αφορμές) επέρχεται ο χωρισμός. Τι κάνετε?

Καταρχάς τι έχετε νιώσει? Τι συναισθήματα?
Προσπαθείτε να τον/την ξανακερδίσετε?
Τον/την ξεχνάτε? Πως αντιμετωπίζετε την κατάσταση?
Πως αντιμετωπίζετε το μέλλον και τις επόμενες σχέσεις?
Και το σημαντικότερο πόσο γρήγορα κάνατε την επόμενη σχέση?

ΥΓ. Αυτό που πληγώνει περισσότερο σε έναν χωρισμό είναι η απόκρυψη της αλήθειας και η δημιουργία μιας επίπλαστης αλήθειας όπου εξυπηρετεί μόνο ένα πράγμα: Την ωραιοποίηση του γεγονότος. Όταν χωρίζεις πληγώνεις. Θέλεις όμως να φύγεις και να κάνεις και τον άλλον να νιώσει υπεύθυνος. (όχι ότι δεν παίζει κι αυτό, αλλά αν ενδιαφέρεσαι ακόμα δίνεις ευκαιρία δεν χωρίζεις). Αυτό είναι που προσωπικά πιστεύω πληγώνει περισσότερο. Ότι αυτός/η που μένει πίσω δεν έχει καταλάβει ΓΙΑΤΙ έγινε ότι έγινε και χάνει πολύ χρόνο να αναλύει τα "λάθη" που του φόρτωσε ο αποχωρών για να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του. Ή στην χειρότερη περίπτωση να κάθεται να σκέφτεται ποια είναι η πραγματική αιτία που αποχωρεί ο άλλος.

Π.χ.2 Υπάρχει άλλος? Όχι απλά δεν νιώθω πια τίποτα για σένα. Μα πριν 15 μέρες έλεγες άλλα... Ναι άλλα ξαφνικά άδειασα από την απαίσια και τρισάθλια συμπεριφορά σου. Ωραία παραδέχομαι κάποια λάθη μου (επουσιώδη πάντα) να τα ξαναβρούμε... Μπα δεν μου βγαίνει = Ρε μεγάλε έχω άλλον και δεν μπορώ να σας έχω και τους δύο. Πιέζομαι... ή βαρέθηκα γιατί έτσι είμαι εγώ λέω μεγάλες κουβέντες αλλά στην πρώτη δυσκολία άντε γεια...

Αν λεγόταν έτσι τα πράγματα πως θα απαντούσατε στα πιο πάνω ερωτήματα?

Το δεύτερο (π.χ 2) το λέω αυτές τις μέρες σ'αυτήν και δεν θέλει να το καταλάβει. Δεν έχω άλλη, απλά δεν την αγαπάω πια, για την ακρίβεια δεν νοιώθω τίποτα, ούτε θετικό ούτε αρνητικό, τα συναισθήματα μου τείνουν προς τον οίκτο. Ούτε έχω σκοπό να την κάνω να νοιώσει υπεύθυνη, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους γι'αυτό και άνθρωποι αντικειμενικοί, όλοι ανεξαιρέτως, πήραν το μέρος μου. 'Ανθρωποι που δεν εκτιμούν τις ευκαιρίες που τους δίνεις, μία δυο τρεις δεκατρεις φορές, δεν αξίζουν την προσοχή σου, πόσο μάλλον την αγάπη σου. Αυτά τα λάθη της...όπως μου είπε προχθές....δεν ήταν απλά λάθη, ήταν ολοφάνερη αδυναμία, ανημπόρια και η αρρώστια της, και αυτός που έμενε στα δύσκολα και τα έβγαζε πέρα ήμουν εγώ, όχι εκείνη. Στην αρχή κάνουμε ό,τι κάνουμε και μετά παραδεχόμαστε τα λάθη μας και επανερχόμαστε σαν μωρές παρθένες να ζητήσουμε συγνώμη, εξαρτημένες και μέσα στην αδυναμία μας, ε όχι, μέχρι πότε θα το δέχεται αυτό ένας αξιοπρεπής άντρας ; Το να παραδέχεσαι τα λάθη σου απλά και μόνο δεν βοηθάει, αυτή ήταν μια φράση καραμέλα όταν κατέρευσε το ανατολικό μπλοκ που αφού είχε κατασφάξει όλους τους διαφωνούντες, μερικοί αμετανόητοι κομουνιστές εξακολουθούσαν να λένε "λάθη μπορεί να κάναμε αλλά ο κομμουνισμός είναι το καλύτερο σύστημα". 'Ετσι μετανοώ κι εγώ φίλε αν είναι. Στην πράξη τις θέλω αυτές τις μετανοούσες παρθένες, όχι στα λόγια. Η ειλικρινής μετάνοια είναι μια σειρά από συνειδητές πράξεις αγάπης και εσωτερικής δύναμης. Η ειλικρινής μετάνοια είναι καθημερινός σεβασμός στο φαινόμενο της ζωής, συμμετοχή στην χαρά και στη λύπη, στο γλέντι και στην κηδεία, μοίρασμα,πρόοδος και επιτυχία. 'Οταν μόνο ο ένας από τους δυο τα κάνει όλα αυτά, τότε δεν έχει μέλλον όσο και να ωραιοποιήσει την κατάσταση ή να παραδεχτεί μια μέρα τα λάθη της. Ακόμα και αυτή η παραδοχή υστερόβουλη είναι για να εξακολουθήσει μετά να κάνει τα ίδια, οπότε λες όχι οριστικά και στο καλό. Πρόσφατα χωρισμένος θα σου πω την αλήθεια. Δεν νοιώθω την παραμικρή αγάπη πια γι'αυτό το άτομο, ούτε έχω προσπαθήσει να την πλησιάσω ούτε να συζητήσω μαζί της, γιατί πολύ απλά η γυναίκα είναι άρρωστη και αδύναμη και δεν συζητιέται. 'Εχω θρηνήσει για πολλές πρόσκαιρες σχέσεις πολύ περισσσότερο, γιατί πιο πολύ με εκτίμησαν και με σεβάστηκαν απ'αυτό το άτομο, τουλάχιστον εκείνες σεβάστηκαν τις στιγμές, γι'αυτήν η θλίψη μου πέρασε από τον πρώτο μήνα παρά το ότι την αγαπούσα πραγματικά κάποτε. Δεν θυμάμαι να θρήνησα ποτέ για κάτι που δεν είχα ποτέ, ο άνθρωπος θρηνεί για κάτι που είχε και το χάνει. Εγώ πίστευα ότι το είχα και έκανα λάθος. Εκείνη πίστευε επίσης ότι το είχε αλλά έκανε το λάθος να πιστεύει ότι θα το έχει για πάντα. Κανένα συναίσθημα λοιπόν πλέον.
'Οχι μόνο λοιπόν δεν θρηνώ, αλλά νοιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα από τα μεγαλύτερα γλέντια της ζωής μου μακρυά της.

ανεξάρτητος · 13-07-09

Αρχική Δημοσίευση από DrStrangelove:
'Ανθρωποι που δεν εκτιμούν τις ευκαιρίες που τους δίνεις, μία δυο τρεις δεκατρεις φορές, δεν αξίζουν την προσοχή σου, πόσο μάλλον την αγάπη σου. Αυτά τα λάθη της...όπως μου είπε προχθές....δεν ήταν απλά λάθη, ήταν ολοφάνερη αδυναμία, ανημπόρια και η αρρώστια της, και αυτός που έμενε στα δύσκολα και τα έβγαζε πέρα ήμουν εγώ, όχι εκείνη. Στην αρχή κάνουμε ό,τι κάνουμε και μετά παραδεχόμαστε τα λάθη μας και επανερχόμαστε σαν μωρές παρθένες να ζητήσουμε συγνώμη, εξαρτημένες και μέσα στην αδυναμία μας, ε όχι, μέχρι πότε θα το δέχεται αυτό ένας αξιοπρεπής άντρας;...
...
'Οχι μόνο λοιπόν δεν θρηνώ, αλλά νοιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα από τα μεγαλύτερα γλέντια της ζωής μου μακρυά της.

Αν έκανες σαφές τι ακριβώς ήθελες και τι περίμενες από αυτήν, αν συζήτησες μαζί της πριν της ανακοινώσεις το χωρισμό αρκετές φορές, αν δλδ υπήρχε μια πολύ καλή επικοινωνία με ξεκάθαρα τα θέλω τα μπορώ και τα ανέχομαι και από τις 2 πλευρές, τότε έχεις απόλυτο δίκιο στη θέση σου κατά τη γνώμη μου. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται κάτι που έχει καταστήσει σαφές ότι δεν το θέλει για πάντα.

Αλήθεια έχεις κάνει νέα σχέση? Πόσο καιρό μετά?

DrStrangelove · 13-07-09

Αρχική Δημοσίευση από ανεξάρτητος:
Αν έκανες σαφές τι ακριβώς ήθελες και τι περίμενες από αυτήν, αν συζήτησες μαζί της πριν της ανακοινώσεις το χωρισμό αρκετές φορές, αν δλδ υπήρχε μια πολύ καλή επικοινωνία με ξεκάθαρα τα θέλω τα μπορώ και τα ανέχομαι και από τις 2 πλευρές, τότε έχεις απόλυτο δίκιο στη θέση σου κατά τη γνώμη μου. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται κάτι που έχει καταστήσει σαφές ότι δεν το θέλει για πάντα.

Αλήθεια έχεις κάνει νέα σχέση? Πόσο καιρό μετά?

Tι νέα σχέση ; Μόλις προχθές μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Μόνο μια φορά στο παρελθόν έκανα πολύ καιρό να συνέλθω, με άλλο πρόσωπο δηλαδή, και τότε είχαμε χωρίσει πολύ όμορφα, αυτή τη φορά δεν τρέχει τίποτα, δεν χρειάστηκε να περάσει ούτε μήνας.

koritsi · 13-07-09

Πολύπλοκη η απάντηση στο ερώτημα σου . Θα επιχειρήσω όμως έναν συλλογισμό.
Μπορεί κάποιος να μην λέει ψέματα όταν ζητάει χωρισμό αλλά απλά δεν μπορεί άλλο. Μπορεί να έχει κρούσει στο παρελθόν τον κώδωνα και να μην έδωσε ο άλλος σημασία . Μπορεί το συναίσθημα να έφθινε εκατέρωθεν αλλά εκείνος που έφυγε πρώτος ,να το αντιλήφθηκε και πρώτος. Μπορεί κάτι να μην του πηγαίνει καλά και ίδιος να μην μπορεί καν να το εκφράσει .Να μην ξέρει τι ακριβώς του συμβαίνει, αλλά να αισθάνεται την ανάγκη να αποδεσμευτεί. Εκεί υπάρχει συνήθως η τάση ενοχοποίησης του άλλου. Σε αυτήν την περίπτωση , εγώ δεν έχω να πω τίποτα . Αν θέλει να φύγε, ι κάποιο λόγο έχει και κανείς δεν κρατάει κανέναν αλυσοδεμένο. Αν έχω τις αντοχές και την υπομονή ή πιστεύω πως αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία , ίσως επιχειρούσα έναν διάλογο αργότερα . Δε σημαίνει ότι μένοντας μόνη , δε θα χτυπιόμουνα στο θρήνο. Η softex θα έκανε χρυσές δουλειές.Πάντως θα τον άφηνα να φύγει.
Στην περίπτωση όμως που λέει ψέματα και τα «δεν κάνω για σένα , δεν αντέχω άλλο» δεν είναι τίποτε άλλο παρά υπεκφυγές και πρόχειρες δικαιολογίες για να «πάει γι άλλα», τότε έχω να πω τα εξής :
Κάποτε ήθελα να γνωρίζω την Αλήθεια για όλα .Τους ήθελα όλους απέναντί μου ειλικρινείς. Ήμουν κι εγώ το ίδιο. Όμως με τα χρόνια κατάλαβα πως αυτό που βοήθησε να προχωρήσω μπροστά , ήταν το ότι δεν ήξερα την αλήθεια. Δεν μου έτυχε βέβαια να χωρίσω κάτω από τις συνθήκες που περιγράφεις, όμως η ωμή απαξίωση στο πρόσωπο και σε μια σχέση που έχει χτιστεί «με τόσο κόπο» θα μου προκαλούσε πολλαπλάσια θλίψη από τον ίδιο το χωρισμό. Γιατί θα είχε πια να κάνει με όλη την ύπαρξη μου συνολικά . Η Απόλυτη Αμφισβήτηση , Απόρριψη και Ακύρωση του ρόλου μου μέσα σε μια σχέση από αυτές που λέμε σοβαρές .
Όταν ο πρώην μου δεν μου αποκάλυψε χωρίζοντας, πως διατηρούσε παράλληλο δεσμό είχα γίνει τούρκα . Ενώ όλα τα σημάδια έδειχναν προς αυτή την κατεύθυνση εκείνος το αρνιόταν κατηγορηματικά . Πολύ αργότερα επιβεβαιώθηκα -με γεγονότα εννοώ . Ωστόσο περάσαμε νύχτες και νύχτες με τους φίλους σε διαβουλεύσεις με αναλύσεις και εικασίες που όλες οδηγούσαν στο ίδιο συμπέρασμα: Υπήρχε Άλλη! Αλλά ήταν απλά ένα συμπέρασμα . Δεν ήταν τίποτε βέβαιο. Σήμερα πιστεύω πως για τη δική μου ιδιοσυγκρασία , η απλή αυτή εικασία όσο παρέμεινε εικασία – χωρίς δηλαδή βεβαιότητα - έσωσε την κατάσταση και με κράτησε όρθια .Μην ξεχνάμε ότι από πλευράς μου υπήρχε συναίσθημα . Η εικασία δεν είναι ικανή να ρίξει την αυτοεκτίμηση μου στα τάρταρα . Υπάρχει πάντα η αμφιβολία . Όταν μετά από χρόνια οι ίδιοι οι φίλοι μου, μου εξομολογήθηκαν πως είχαν ανακουφιστεί με την απόφασή μου να χωρίσω επειδή γνώριζαν την παράλληλη σχέση , αλλά προτίμησαν να μην μου πουν τίποτε στον κρίσιμο χρόνο, αισθάνθηκα τεράστια ευγνωμοσύνη για τη σιωπή τους .Χάρη σ αυτή τη σιωπή είχα πάει μπροστά . Είχα αλλάξει κεφάλαιο .
Εξάλλου αν εκείνος μου το είχε πει ευθέως νομίζεις πως θα ήθελε και την απάντησή μου ; Εγώ πιστεύω ότι θα το έκανε μάλλον επειδή θα του είχα γίνει τσιμπούρι και θα ήθελε επιτέλους να με δει να στρέφω την πλάτη και να κατευθύνομαι γοργά – γοργά στην πόρτα. Τι θα μπορούσα να πω εγώ σε μια τόσο ωμή εξήγηση ή γιατί να θέλω να κερδίσω πίσω αυτόν τον άνθρωπο, που από νοοτροπία μπορεί στην επόμενη στροφή να επαναλάβει τα ίδια; Η σχέση πρέπει να σε γεμίζει χαρά . Έχουμε τόσα άλλα που μας απασχολούν καθημερινά. Η σχέση μας με τα σκαμπανεβάσματά της είναι το λιμάνι στην τρικυμία της καθημερινότητας . Είναι δυνατόν με κλονισμένη την εμπιστοσύνη να τη συνεχίσεις εκεί που τη σταμάτησε η ωμότητα του άλλου ; Αν μπορείς εσύ, δίνε ευκαιρίες . Εγώ δεν δύναμαι . Ό,τι κλονίζει την εμπιστοσύνη σε μια σχέση, συμβάλλει σημαντικά στην με αργό ρυθμό αποσύνθεση της . Μπορεί με τη συμπεριφορά μου να έδωσα τότε στον «καλό μου » την ευκαιρία να διαδίδει ψευδώς και βολικά ότι έφερα την ευθύνη για το χωρισμό αφού ήταν δική μου η απόφαση . Εγώ όμως γνώριζα ότι είχα δώσει όλα όσα είχα να δώσω (λίγα ή πολλά ) , αλλά είχε έρθει η ώρα να αποχωρήσω, αν ήθελα να διατηρήσω την αξιοπρέπεια μου.
Η επιθυμία του άλλου να χωρίσει είναι σεβαστή σε κάθε περίπτωση . Είτε φταίει πολύ, είτε λίγο ( πάντα φταίνε και οι δύο ) . Αναμενόμενος και ο πόνος που προκαλεί ένας χωρισμός, είτε ξέρεις την αληθινή αιτία, είτε όχι . Οι συζητήσεις , αναλύσεις , εικασίες , αυθαίρετα συμπεράσματα κλπ συναφή είναι αναπόφευκτά, αλλά και το μόνο φάρμακο στην επερχόμενη κατάθλιψη. Μέσα από τη συζήτηση καταπραΰνεται ο πόνος .Αν όμως στον κρίσιμο χρόνο του χωρισμού πληροφορηθείς αλήθειες όπως αυτές που ενδεικτικά αναφέρεις, είναι πολύ πιθανό αυτό να σου προκαλέσει μεγαλύτερο κακό από τον χωρισμό που στηρίζεται στα ψεύτικα επιχειρήματα που σου σέρβιρε ο άλλος .
Όταν συντρέχουν οι ενδεικτικά αναφερόμενες περιστάσεις ( υπάρχει άλλος –η , δε σε γουστάρω , δε σε θέλω , σε παρατάω , βαρέθηκα κλπ ), τα συμπτώματα στη συμπεριφορά του(-Της) συντρόφου σου έχουν προηγηθεί – αν μιλάμε για μακροχρόνια σχέση. Οι γυναίκες δε που είναι ανυπόμονες και όταν βρουν άλλον δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα , το φωνάζουν από μακριά .Αλλά και ο άντρας που δεν χαλάει την βόλεψή του εύκολα , και είναι ιδιαίτερα προσεκτικός , για να ξεστομίσει τέτοιες φράσεις , έχει εκδηλώσει προηγουμένως συμπεριφορά που λέει « φύγε ΤΩΡΑ !»(Βλ DR STRANGELOVE) . Τώρα εξαρτάται από τον άλλον αν «πιάνει» το μήνυμα .
Ένας χωρισμός μπορεί να είναι και ωφέλιμος αφού μας παρέχει την ευκαιρία να γίνουμε σοφότεροι . Αρκεί να μαθαίνουμε από τα παθήματά μας . Γι αυτό μετά από έναν χωρισμό, χρειάζεται περίοδος αυτοκριτικής πριν προχωρήσουμε στη επόμενη σχέση . Η αυτοκριτική δεν έχει να κάνει μόνο με την ανάληψη των ευθυνών για τα λεγόμενα «λάθη» στη σχέση . Πάντα θα υπάρχουν λάθη και από τις δύο πλευρές . «Μονός καυγάς δε γίνεται» .Όμως αν δύο άνθρωποι θέλουν πραγματικά να είναι μαζί , συγχωρούν τον άλλο και διορθώνονται οι ίδιοι .Με το χρόνο γίνονται «ρούχα μαζί που πλύθηκαν» . Από τη μικρή μου εμπειρία έχω να παρατηρήσω ότι κατά το πλύσιμο των χρωματιστών μεταξύ τους , οι προσμίξεις των χρωμάτων τροποποιούν ελαφρώς ή βαρέως την απόχρωση του καθενός , δεν αλλάζουν όμως και χρώμα! Και εκεί είναι που πρέπει να δώσουμε προσοχή. Ταίριαζαν ποτέ τα χρώματα μεταξύ τους, είτε σε αρμονία, είτε ακόμη και σε αντίθεση; Πλύνε μαζί κόκκινο με πράσινο να δεις τι αίσχος θα βγει. Χρώμα ανύπαρκτο !.Πλύνε άσπρο μαύρο , μια χαρά γκριζάκι. Πάει με όλα
Έτσι εκτιμώ πως, η αυτοκριτική θα πρέπει να εστιάζεται και στην εξ αρχής ενδεχομένως κακή ή – επί το επιεικέστερο- λάθος επιλογή . Ιδιαίτερα δε, όταν κοιτώντας πίσω στο παρελθόν μετά από μια δεύτερη ή ακόμη και τρίτη ερωτική αποτυχία, διαπιστώνουμε ότι στον ερωτικό τομέα, η ζωή μας επαναλαμβάνεται, θα πρέπει να αναρωτηθούμε: μήπως το μάτι μας πέφτει εκεί που δεν θα έπρεπε; Μήπως αναζητάμε το ένα και καλό , σε λάθος τόπο και χρόνο ή με λάθος μέσα; (Το πουλί το πιάνουμε στη στεριά με σφεντόνα ,το ψάρι το πιάνουμε στη θάλασσα με πετονιά . Πουλί στη θάλασσα με πετονιά μάλλον αδύνατο -άντε κανένα γλάρο και μάλιστα κόπανο . ) Αν λοιπόν μας συμβαίνει κάτι τέτοιο ( λάθη στις επιλογές ) , χρειαζόμαστε επειγόντως δουλίτσα με τον εαυτό μας. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να έρθουμε κοντά σε κάποιον άλλον , αν προηγουμένως δεν γνωρίσουμε και αγαπήσουμε ( όχι ως Νάρκισσοι ) τον εαυτό μας όπως αυτός πραγματικά είναι . Με τις αδυναμίες και τις χάρες , τα ελαττώματα και τα πλεονεκτήματα. Επειδή όμως πολύ λίγοι – για να μην πω κανείς μας δεν ακολουθεί τα βήματα αυτά πριν σχετιστεί , έβγαλε ο λαός την ρήση «αν έχεις τύχη διάβαινε και… ριζικό περπάτα !». Όλα στην τύχη και ό,τι τύχει . Δεν είναι και προς θάνατο!
Σχέση μετά το χωρισμό; Έκανα αρκετά γρήγορα, αλλά ήταν κάτι που δεν κράτησε πολύ . Αν και είναι άκρως θεραπευτικό , την πληρώνει ο νέος . Και είναι εύλογο. Βγάζεις τα απωθημένα σου στον άλλο που δε φταίει σε τίποτα .Και μπορεί, ενώ είναι κάτι εξελίξιμο , να το χάσεις επειδή είχες φάει κόλλημα με τον προηγούμενο. Για πέντε έξι μήνες δε βλέπεις μπροστά σου . Όσο πιο μεγάλη διάρκεια είχε η σχέση που διαλύθηκε, τόσο μεγαλύτερο διάστημα απαιτείται για να την ξεπεράσεις. Αν έχεις φάει και το στραπάτσο « έχω άλλη ή άλλο» και τα συναφή … ε, τότε δεν ξέρω …Φαντάζομαι ότι … Το μοναστήρι να ναι καλά . Εξαρτάται βέβαια και από το βάθος του συναισθήματος . Ένας ρηχός άνθρωπος με δυο μπύρες κι ένα καλαμπούρι είναι μια χαρά απ την άλλη μέρα . Άλλος δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του ( Εγώ για παράδειγμα είμαι ο «άλλος») .
Ωστόσο το μότο μου είναι: «Η Ζωή είναι σαν το καρδιογράφημα. Τεθλασμένη γραμμή με τα πάνω της και τα κάτω της . Αν τη δεις να γίνεται ευθεία … τότε έχεις πεθάνει, αλλά δεν σε ειδοποιήσανε . Αυτό που δεν πρέπει να χαμηλώνει ποτέ , είναι η αυτοεκτίμηση . Αυτή πρέπει να την κρατάμε ψηλά, σαν τον αιματοκρίτη.»
Τελικά δε βρίσκω πια τίποτα κακό στα κατά συνθήκη ψεύδη. Μη με περάσετε για καμιά μυθομανή , ή κόλακα , αλλά ζυγίζω τις αλήθειες πριν τις πω για να μην πληγώσουν . Και δε θέλω να τα ξέρω όλα . Δεν είμαι κουτσομπόλα !
Ελπίζω να μη βγήκα από το θέμα με τόση φλυαρία!

Dark_ClouD · 13-07-09

Εγω ως τωρα δεν ειχα σχεση. Οποτε δεν χωρισα και ποτε.
Παντος τις ερωτικες απογοητευσεις τις αντιμετωπισα ακουγοντας καφριλιον.
οσο και αν σας ακουγεται γελιο.
https://www.youtube.com/watch?v=2dHpAgLaJEY

ανεξάρτητος · 13-07-09

Αρχική Δημοσίευση από koritsi:
Κάποτε ήθελα να γνωρίζω την Αλήθεια για όλα .Τους ήθελα όλους απέναντί μου ειλικρινείς. Ήμουν κι εγώ το ίδιο. Όμως με τα χρόνια κατάλαβα πως αυτό που βοήθησε να προχωρήσω μπροστά , ήταν το ότι δεν ήξερα την αλήθεια.

Ό,τι κλονίζει την εμπιστοσύνη σε μια σχέση, συμβάλλει σημαντικά στην με αργό ρυθμό αποσύνθεση της.

Αν όμως στον κρίσιμο χρόνο του χωρισμού πληροφορηθείς αλήθειες όπως αυτές που ενδεικτικά αναφέρεις, είναι πολύ πιθανό αυτό να σου προκαλέσει μεγαλύτερο κακό από τον χωρισμό που στηρίζεται στα ψεύτικα επιχειρήματα που σου σέρβιρε ο άλλος .

Όμως αν δύο άνθρωποι θέλουν πραγματικά να είναι μαζί , συγχωρούν τον άλλο και διορθώνονται οι ίδιοι.

μήπως το μάτι μας πέφτει εκεί που δεν θα έπρεπε; Μήπως αναζητάμε το ένα και καλό , σε λάθος τόπο και χρόνο ή με λάθος μέσα;

Τελικά δε βρίσκω πια τίποτα κακό στα κατά συνθήκη ψεύδη. Μη με περάσετε για καμιά μυθομανή , ή κόλακα , αλλά ζυγίζω τις αλήθειες πριν τις πω για να μην πληγώσουν . Και δε θέλω να τα ξέρω όλα . Δεν είμαι κουτσομπόλα !

Καταρχάς καταπληκτική παράθεση. Σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να γράψεις τόσο αναλυτικά τι περίπου έχεις βιώσει.

Γενικά συμφωνώ μαζί σου σε ότι γράφεις. Στα μαύρα με υπογράμμιση συμφωνώ και επαυξάνω. Διαφωνώ στα κόκκινα. Μια αλήθεια πιστεύω ότι σε γλιτώνει από όλες αυτές τις μάταιες αναζητήσεις στο ποιος τι και γιατί έφταιξε. Βάζει τα πράγματα στην ρεαλιστική τους διάσταση και σε βοηθάει να πας μπροστά πιο εύκολα. Αν ας πούμε σου είχε πει ο πρώην σου ότι υπήρχε άλλη θα πληγωνόταν ο εγωισμός σου μόνο. Τώρα πληγώθηκε η ψυχή σου τόσο καιρό που αμφιταλαντευόσουν στο ποιος τι και γιατί. Αν όλοι οι χωρισμοί γίνονταν με ειλικρίνεια τότε δεν θα υπήρχαν τόσα απωθημένα. Πιστεύω ότι εν μέρει δεν θέλουμε να ακούσουμε την αλήθεια για να μην απομυθοποιήσουμε τον σύντροφό μας και κατ' επέκταση το χρόνο που ήμασταν μαζί του. Γιατί ούτως ή άλλως χωρίζεις...

paschouale · 19-11-09

Αρχική Δημοσίευση από ανεξάρτητος:
Καταρχάς καταπληκτική παράθεση. Σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να γράψεις τόσο αναλυτικά τι περίπου έχεις βιώσει.

Γενικά συμφωνώ μαζί σου σε ότι γράφεις. Στα μαύρα με υπογράμμιση συμφωνώ και επαυξάνω. Διαφωνώ στα κόκκινα. Μια αλήθεια πιστεύω ότι σε γλιτώνει από όλες αυτές τις μάταιες αναζητήσεις στο ποιος τι και γιατί έφταιξε. Βάζει τα πράγματα στην ρεαλιστική τους διάσταση και σε βοηθάει να πας μπροστά πιο εύκολα. Αν ας πούμε σου είχε πει ο πρώην σου ότι υπήρχε άλλη θα πληγωνόταν ο εγωισμός σου μόνο. Τώρα πληγώθηκε η ψυχή σου τόσο καιρό που αμφιταλαντευόσουν στο ποιος τι και γιατί. Αν όλοι οι χωρισμοί γίνονταν με ειλικρίνεια τότε δεν θα υπήρχαν τόσα απωθημένα. Πιστεύω ότι εν μέρει δεν θέλουμε να ακούσουμε την αλήθεια για να μην απομυθοποιήσουμε τον σύντροφό μας και κατ' επέκταση το χρόνο που ήμασταν μαζί του. Γιατί ούτως ή άλλως χωρίζεις...

Συμφωνώ μαζί σου,μόνο όταν έμαθα την αλήθεια ότι υπάρχει άλλος μπόρεσα να την ξεπεράσω σε μεγάλο βαθμό ποτέ όμως ολοκληρωτικά(μένει μέσα μου και περιμένει την φλόγα για να ξαναφουντώσει).Όσο καιρό έψαχνα στο τι έφταιξε και τα συναφή δεν με έβγαζε πουθενά...αντιθέτως έπεφτα σε μεγαλύτερη κατάθλιψη!

Himela · 19-11-09

Γνωρίζω μια κοπέλα που έπαθε κατάθλιψη, πήγε σε ψυχολόγο και λόγω αυτού του γεγονότος κινδυνεύει τώρα να χάσει τη ζωή της, επειδή ο επί χρόνων φίλος της δε βρήκε τα @... να της πει οτι βρήκε άλλη και την παρατάει, παρά άρχισε τις δικαιολογίες τύπου "είσαι πολύ καλή για μένα", "σου αξίζει κάτι καλύτερο", "δε φταις εσύ, εσύ ήσουν τέλεια, εγώ φταίω" και λοιπές π@π@ριές. Συγνώμη για τη γλώσσα μου αλλά είμαι πολύ θυμωμένη με αυτήν την ιστορία, επιπλέον επειδή κάτι παρόμοιο έζησα κι εγώ πρόσφατα. Θα προτιμούσα να μου έλεγε από την αρχή αυτό που φαινόταν ήδη, οτι βαρέθηκε, οτι δε με θέλει πια, οτι θέλει να έχει την ελευθερία του, γιατί πέρασα πολύ δύσκολα σκεφτόμενη οτι φταίω εγώ σε κάτι και πώς θα ήταν τα πράγματα αν είχα ενεργήσει αλλιώς κλπ κλπ. Όλο αυτό σε κατατρώει. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον επειδή δε σε αγαπάει πια, επειδή βαρέθηκε, επειδή αγάπησε μια άλλη. Οπότε η αλήθεια είναι πάντα λυτρωτική.

Neraida · 19 Νοεμβρίου 2009

Ειναι αυτο που συνεχεια λεω...
Το να προσπαθησεις να χρυσωσεις το χαπι καποιου, του κανεις πολυ μεγαλυτερο κακο, απο το να φανεις ειλικρινης και να του πεις το χειροτερο, ακομα και εαν πληγωθει κι εαν χασει τον κοσμο κατω απο τα ποδια του.
Καλλιο να πονεσει εκεινη τη στιγμη, παρα να υποφερει για πολυ μεγαλυτερο διαστημα, να κατηγορει τον εαυτο του, να του δημιουργηθουν απωθημενα και να ελπιζει...
Διοτι ας μη γελιομαστε, οταν θελουμε τον αλλο, οσα προβληματα και να υπαρχουν συνεχιζουμε να προσπαθουμε. Σταματαμε, οταν πλεον δεν τον θελουμε, ασχετα με το τι μας εφερε σε αυτη την κατασταση.
Χιλιες φορες να μου πει καποιος την αληθεια για τα συναισθηματα του, οτι του τελειωσε, δεν ειναι πλεον ερωτευμενος, δε με ποθει και ολα τα συναφη, παρα να μασαει τα λογια του.
Και πραγματικα εκνευριζομαι να ακουω οτιδηποτε διαφορετικο. Το θεωρω ακρως υποκριτικο.

Να προσθεσω και κατι ακομα...αναγκαια συνθηκη για να ξεπερασεις καποιον, να τον αφησεις πισω σου και να προχωρησεις, ειναι η απομυθοποιηση αυτου. Γι αυτο και μονον τον λογο ειναι απαραιτητη η ειλικρινεια στη φαση του χωρισμου.

mindcircus · 19-11-09

Υπαρχει και μιαν αλλη εκδοχη στην περιπτωση των ψεμματων και των δικαιολογιων, οχι μονο αυτης της αντοχης(δηλ. δεν αντεχω να πω την αληθεια) υσ. αν δεν αντεχεις να πεις την αληθεια σε κατι τοσο σοβαρο, δεν αντεχεις να κανεις και πολλα αλλα μεσα στη σχεση οταν θα ειναι εξισου σοβαρα.

Υπαρχει λοιπον το ενδεχομενο αυτος που λεει ψεμματα η δικαιολογει τον εαυτο του η ριχνει ευθυνες στον αλλο, να μην ειναι σιγουρος, να θελει την καβαντζα του σε περιπτωση που μετανιωσει για την πραξη του. Αυτο εχει σαν αποτελεσμα περα απο τη δικη του ζωη, υατυτοχρονα να καταστρεφει και μια αλλη(αν η αλλη ειναι εξυπνη κι αγαπαει τον εαυτο* της εστω λιγακι, θα λαβει γρηγορα το μηνυμα και θα παρει εκεινη τη τελειωτικη αποφαση)
Νομιζω πως οι ανθρωποι που λενε την αληθεια σπανιως μετανιωνουν για πραξεις τους και προχωρουν μπροστα ακομα κι αν εχουν στο παρελθον τους κανει λαθη,χοντροειδη, ομως τα λαθη αυτα εχουν περασει απο τεστς αυτογνωσιας και αυτο-ενημερωσης, γνώστες πια και εμπειροι, ωριμοτεροι.

Αυτο δεν ειναι το ζητουμενο της ζωής? Να μαθαινεις προχωρωντας και να φτανεις ολο και πιο κοντα στη γνωση?

* αγαπω εαυτο = μπορω, εχω την ικανοτητα/δυνατοτητα/θεληση να αγαπαω πολυ και βαθια τους αλλους

DrStrangelove · 19-11-09

Κοιτάω τα παραπάνω και κουνάω μελαγχολικά το κεφάλι, τώρα καταλαβαίνω πόσο εύκολα το Εγώ λέει και γράφει λόγια για να μην πονάει, λέει τόσα ψέμματα στον εαυτό του...όταν οι πράξεις του άλλο έδειχναν και δείχνουν για τα αληθινά του συναισθήματα μέχρι και σήμερα ακόμα. 'Αρα στο ερώτημα πώς ξεπερνάτε μια σχέση, μια από τις απαντήσεις είναι λέγοντας ψέμματα στον εαυτό μου, βρίσκοντας δικαιολογίες για να μετατρέψω τη θλίψη σε θυμό, για να αντέξω τον πόνο, αλλά όσο κι αν το παλεύω σε θυμό δεν μετατρέπεται η θλίψη. 'Επεα πτερόεντα όλα τα παραπάνω τα θερινά, και δικαιολογίες για να αντέξω τον πόνο. Aπάντηση σ'ένα "φάντασμα" : Ψεύτη δόκτωρα, έφυγες εκείνο το καλοκαίρι όχι επειδή δεν αγαπούσες, αλλά για να προλάβεις την ολοκληρωτική συντριβή γιατί είχες προβλέψει ότι αυτό θα συνέβαινε σε λίγο καιρό επειδή δεν σε σεβόταν καθόλου, και όμως μετά από λίγο σου έλειπε πάλι, γιατί την αγάπησες όσο δεν περιγράφεται. Ψέματα έλεγες για όλα, ότι δεν ένοιωθες τίποτα,ψέμμα κι αυτό. 'Ενοιωθες και παράνοιωθες, ακόμα κι όταν σε έφτανε στα όρια της αντοχής, μεγάλη αγάπη, και την κοπάνησες μήπως αποφύγεις την ολοκληρωτική συντριβή, αλλά το κακούργο το συναίσθημα σε έστειλε σύντομα πίσω και της τα συγχώρεσες όλα εκείνο το καλοκαίρι, ενώ εκείνη δεν σε συγχώρεσε ούτε για ένα πταίσμα μετά από καιρό, και σου δείξε την πόρτα για μια ηλίθια αιτία. Είναι παγίδα μερικές αγάπες, δεν ξεφεύγει κανείς εύκολα, και για να ξεφύγει λέει ένα κάρο παραμύθια στον εαυτό του για να μην πονάει...

love_angel · 19-11-09

3,5 χρονια εγω ακομα την ξεπερναω!

mindcircus · 19-11-09

Τη θλιψη μπορουμε να την κανουμε δημιουργια, καλε μου γιατρε!

Απολαυσε την οσο κουφο κι αν σου ακουγεται!
Μετα απο καθε μπορα, ερχεται ενα υπεροχο καθαρο ουρανιο τοξο!

Δημιουργησε τωρα που μπορεις!!!

DrStrangelove · 19-11-09

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
Τη θλιψη μπορουμε να την κανουμε δημιουργια, καλε μου γιατρε!
Απολαυσε την οσο κουφο κι αν σου ακουγεται!
Μετα απο καθε μπορα, ερχεται ενα υπεροχο καθαρο ουρανιο τοξο!

Δημιουργησε τωρα που μπορεις!!!

Κάστρο ; Μου λες να δημιουργήσω ένα νέο κάστρο από τη αρχή ; Με τι δυνάμεις ; Δεν υπάρχουν ουράνια τόξα ούτε αγγελάκια ούτε νεράιδες ούτε ξωτικά ούτε τίποτα. Στα πόδια να μου προσφερθεί το ουράνιο τόξο, δεν θα σκύψω να το μαζέψω καν. Μου προσφέρεται κάθε τόσο από διάφορους "περαστικούς". Οι περισσσότεροι είναι επιφανειακοί και επιπόλαιοι, βιαστικοί, ανυπόμονοι, δεν γουστάρουν τα βαρειά και τα σοβαρά. Αυτό που αγαπάω είναι το "κάστρο" που κόπιασα να χτίσω, και που το έκανα με αγάπη, πάθος και μεράκι, αυθόρμητα, που ήμουν ο εαυτός μου από την πρώτη μέρα, που δεν ψάρωσα ποτέ, που ένοιωσα δυνατός και γενναίος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, που πολέμησα γι'αυτό σκληρά εξολοθρεύοντας έναν έναν τους "εχθρούς" που το απειλούσαν κάθε τόσο, ακόμα και τον κακό μας εαυτό. 'Εγινα απίστευτα γενναίος και πείσμωσα να το ολοκληρώσω αγόγγυστα. Κι όταν πια το ολοκλήρωσα φάνηκε να γκρεμίζεται μέσα σε μια ώρα από μια βλακεία. Τι μου λες για τόξα τώρα ; Μια κλωτσιά θα του δώσω του τόξου να πάει από κει που'ρθε.

Himela · 19-11-09

Κι όταν πια το ολοκλήρωσα φάνηκε να γκρεμίζεται μέσα σε μια ώρα από μια βλακεία.

Μήπως γιατί ήσουν ο μόνος που έχτιζε ή ο μόνος που νοιαζόταν για το κάστρο;

Αυτό σημαίνει πως δε θα χτίσεις ποτέ τίποτα καινούριο;

rascal_gd · 19-11-09

Eγω παντως εχτισα ενα γερο "καστρο" εδω και καμποσες μερες για το οποιο νοιωθω πολυ περηφανος για τον εαυτο μου και δεν μου πηρε πανω απο 1 ωρα.. :worry:

(Ποιος θελει να παιξει μαζι μου;; )

princess · 20-11-09

Αρχική Δημοσίευση από ανεξάρτητος:
Ας υποθέσουμε ότι είστε σε μια σχέση όπου αγαπάτε, είστε ερωτευμένοι κάνετε όνειρα περνάτε καλά και για κάποιον λόγο (και πολλές αφορμές) επέρχεται ο χωρισμός. Τι κάνετε?

ΥΓ. Αυτό που πληγώνει περισσότερο σε έναν χωρισμό είναι η απόκρυψη της αλήθειας και η δημιουργία μιας επίπλαστης αλήθειας όπου εξυπηρετεί μόνο ένα πράγμα: Την ωραιοποίηση του γεγονότος. Όταν χωρίζεις πληγώνεις. Θέλεις όμως να φύγεις και να κάνεις και τον άλλον να νιώσει υπεύθυνος. (όχι ότι δεν παίζει κι αυτό, αλλά αν ενδιαφέρεσαι ακόμα δίνεις ευκαιρία δεν χωρίζεις). Αυτό είναι που προσωπικά πιστεύω πληγώνει περισσότερο. Ότι αυτός/η που μένει πίσω δεν έχει καταλάβει ΓΙΑΤΙ έγινε ότι έγινε και χάνει πολύ χρόνο να αναλύει τα "λάθη" που του φόρτωσε ο αποχωρών για να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του. Ή στην χειρότερη περίπτωση να κάθεται να σκέφτεται ποια είναι η πραγματική αιτία που αποχωρεί ο άλλος.

Δεν ξέρω πόσο συχνό φαινόμενο είναι, αλλά υπάρχουν και κάποιες σχέσεις που τελειώνουν με δικαιολογίες. Είναι πολύ άσχημο που τελειώνει η σχέση, όμως ακόμη και μέσω κάποιων δικαιολογιών, είναι δυνατό να καταλάβει κανείς την αλήθεια. Άρα, από μια άποψη, δε βλέπω το λόγο να ακούσει κανείς , ντε και καλά , κατάμουτρα τη σκληρή αλήθεια. Αναρωτιέμαι για τα κίνητρα αυτού που λέει τις δικαιολογίες. Προσπαθεί να μην πληγώσει τόσο πολύ τον άλλο, ή μήπως να τον κρατήσει , σε περίπτωση που αλλάξει γνώμη; Νομίζω ότι απλά αυτός ο τρόπος είναι ίσως πιο βολικός για το άτομο που θέλει να φύγει.

Pure_Seduction · 02-08-11

Με συμμαχο τον χρονο και τη βοηθεια 2-3 ατομων που μου την επεφταν μετα τους χωρισμους μου και με καναν να νιωθω οτι δενθακατσωναασχοληθωμετονμαλακααλλο

kaleidoscope · 02-08-11

Τεκίλα

Πώς ξεπεράσατε μια σημαντική σχέση; Πότε κάνατε την επόμενη;

Νεοφερμένο μέλος

Περιβόητο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Περιβόητο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Συντονίστρια

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Συντονίστρια

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος