Πώς πολεμάς την αδικία σε έναν εξαρχής άδικο κόσμο;

[Kate1914]

Άκουσα σήμερα ξανά ένα απόσπασμα από την ομιλία της κυρίας Καρυστιανού, την οποία έδωσε στην εξεταστική επιτροπή στη Βουλή πριν έναν μήνα, όπου εξετάζεται το ΑΝ θα αποδωθούν ευθύνες. Το ΑΝ. Μιλάμε για τέτοια απουσία τσίπας και ντροπής. Και μετά είδα και αυτή τη φωτογραφία:

Η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα να τη βάλω σε σπόιλερ ή να μην τη βάλω καν, γιατί με κάνει να αρρωσταίνω από τον θυμό και την αδικία. όμως δε θα ήταν έντιμο από μεριάς μου.
Και από εκείνη τη στιγμή νιώθω ότι έφαγα μια γερή γροθιά στο στομάχι, και μια σφαλιάρα. Ότι ζω σε έναν σκατόσκοσμο τόσο άσχημο, τόσο κακό, τόσο ανήθικο. Όχι ότι δεν το είχα καταλάβει δηλαδή, αλλά αυτό το αίσθημα του ανακατέματος που νιώθω εδώ και ώρες δεν μπορώ να μην το εκφράσω άλλο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Συνέχεια ακούς για δολοφονίες, για αδικίες.
Οπότε, κυρίως με αφόρμηση αυτές τις σκέψεις, έχω την απορία: πώς στον κόρακα παλεύεις για έναν δίκαιο κόσμο; Πώς καταφέρνεις να το κάνεις, όταν όλοι κοιτάνε μόνο να βολευτούν; Δεν μπορώ άλλο, θέλω να τον σπάσω αυτόν τον κόσμο. Τον έχω σιχαθεί πια.
Μα πώς τον αλλάζεις όταν ήδη τα θεμέλιά του είναι χτισμένα με αδικία και ψέματα;

 

[rafaela11]

Αχ ρε συ Κατερινιώ, από που να το πάρεις και που να το αφήσεις είναι αυτό το εύλογο ερώτημα σου.
Η ίδια σου υπογραφή έχει όλο το νόημα μέσα.
Ο,τι κι να πούμε τώρα..

εδώ ζούμε σε ένα κόσμο που ολόκληρα κράτη είναι παρατημένα στο έλεος τους.. τα λέγαμε πρόσφατα με την @Himela


Κρατήστε τις ψυχές σας μονο όσο μπορείτε καθαρές σε τούτο κόσμο.