Ραβασάκια περσινά ξυνά σταφύλια!

[Κακή Επιρροή]

Σας έχουν στείλει στο παρελθόν μεγάλοι έρωτες γράμματα? Ραβασάκια? Εmails ίσως?

Αν ναι.... τι τα κάνατε μετά που χωρίσατε?
α) Τα κάψατε με ιεροτελεστία ενώ ταυτόχρονα γίνατε λιώμα με ένα καφάσι μπύρες (οι μπύρες ήταν ενδεικτικές, θα μπορούσε να είναι ένα μπουκάλι Γιάννης ή μια διάφανη ή ότι άλλο τέλος πάντων )
β) Τα φυλάξατε σε ένα κουτί ή σε ειδικό floder στα mail σας και πότε πότε μια φορά το χρόνο (κατά προτίμηση τη μέρα της επαιτείου του χωρισμού) τα διαβάζετε και ξαναθυμάστε και μπουκώνετε στο κλαμμα
γ) Τα πετάξατε απλά στα σκουπίδια όταν βρήκατε τον νεό σας έρωτα
δ) άλλο, περιγράψτε αναλυτικότατα!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Εχω κρατημενα διαφορα απο εποχες σχολειου, τα οποια κυριως ειναι παρτιτουρες απο τραγουδια που μου αφιερωνε η ευγενικη ψυχη, η ποιηματα που διαβαζε και ηθελε να μου διαβασει και τετοια. Φυσικα τα χω ολα κρατημενα, οποτε θελω να χαμογελασω ανοιγω το κουτακι και αρχιιιιιζω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[The Djinn]

Το ομολογω οτι ειμαι φαν του "αθηματος"...Παντα εδινα ραβασακια (οχι σε ολες φυσικα!) και το θεωρω τρομερα ρομαντικο-τρυφερο και ομορφο.
Τα ραβασακια που εχω απο τις σχεσεις μου υπαρχουν κανονικα και δεν υπηρχε ουτε μια περιπτωση να τα πεταξω-καψω κτλ κτλ.
Οταν τα λαμβανα τοτε με γεμιζαν τρομερη χαρα και απο την στιγμη που που προσεφεραν ολα αυτα, ειναι αδικο να τα καταστρεψω.
Και δεν μιλαω για τα ραβασακια σαν ενα κομματι χαρτι.
αλλα πανω σε αυτο το χαρτι (ριχνωντας τους καμια ματια (πολυ) αραια και που) ειναι αποτυπωμενα ολα εκεινα τα συναισθηματα του ατομου με το οποιο ειχα κατι ομορφο.Ειναι σαν ενα μικρο ταξιδι πισω στον χρονο.
Φυσικα ολα αυτα ειναι και αποτυπωμενα στο μυαλομου και εκει ειναι ου κανεις δεν θα μπορεσει να μου τα παρει ποτε, αλλα και ολα αυτα δινουν μια αλλη αισθηση...μια "γλυκοξινη",ευχαριστη,μελαγχολικη -και οτι αλλο θελετε- γευση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Εγώ τα κρατάω όλα αυτά, δεν πετάω τίποτα! Μου φέρνουν ωραίες αναμνήσεις και επιπλέον με ανεβάζουν σε φάσεις που αισθάνομαι άσχημα με τον εαυτό μου.
Κι επειδή σκέφτομαι ότι στην εφηβεία μου επιδιδόμουν πολύ συχνά σε δραστηριότητες του στυλ γράφω ραβασάκια και ποιήματα στο έτερον ήμιση(ήμουν ρομαντικούλι)πολύ θα χαιρόμουν να μάθαινα ότι δεν έχουν πεταχτεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Και δεν μιλαω για τα ραβασακια σαν ενα κομματι χαρτι.
αλλα πανω σε αυτο το χαρτι (ριχνωντας τους καμια ματια (πολυ) αραια και που) ειναι αποτυπωμενα ολα εκεινα τα συναισθηματα του ατομου με το οποιο ειχα κατι ομορφο.Ειναι σαν ενα μικρο ταξιδι πισω στον χρονο.
Φυσικα ολα αυτα ειναι και αποτυπωμενα στο μυαλομου και εκει ειναι ου κανεις δεν θα μπορεσει να μου τα παρει ποτε, αλλα και ολα αυτα δινουν μια αλλη αισθηση...μια "γλυκοξινη",ευχαριστη,μελαγχολικη -και οτι αλλο θελετε- γευση.

Βασικά για να είμαι και ειλικρινής....
κάτι τέτοιο ήθελα να ακούσω από κάπου

είχα διαβάσει όλα τα μηνύματα στο στέκι και δεν είχα με τι να ασχοληθώ και άνοιξα το email μου και αποφάσισα γενική καθαριότητα....
Βρήκα λοιπόν και κάποια mails απ τον πρώην μου που ξαναδιάβασα μετά από πολύ καιρό....
Μου θύμησαν όλα αυτά τα οποία ένιωθα για αυτόν τον ανθρωπο και ένιωσα μια γλυκοπικρη μελαγχολία...
(προς θεού, μην παρεξηγηθώ... ο άντρας μου είναι κορώνα στο κεφάλι μου)

Και κει πάνω που πήγα να μπουκώσω για όλα όσα μου θύμησε αυτή η αναδρομή... τελικά χαμογέλασα....
Χαμογέλασα γιατί τελικά σήμερα... μετά από τόσα χρόνια... είμαι πλέον ΒΕΒΑΙΗ ότι αγαπήθηκα από αυτόν τον άνθρωπο πολύ....
Τόσο πολύ, όσο τον αγαπούσα εγώ τότε....
Και δεν νομίζω να υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό...
Η γνώση του ότι ΑΓΑΠΗΘΗΚΑ με κάνει ευτυχισμενη...
(Και φυσικά μην ξεχνιώμαστε... και τώρα με αγαπάνε και αγαπάω )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vaguraw]

Δεν ητανε ενα απλο ραβασακι...ηταν ενας χειμαρος....της το εδωσα πισω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nana]

Τα έχω κρατήσει, όπως και το τελευταίο mail του πρώην. Αυτό ειδικά δε θέλω να το διαβάζω, γιατί στενοχωριέμαι (ακόμα).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Κι εγώ τα κρατάω, κάπου απλά δε μου πάει να τα πετάξω... Είναι γλυκειά η νοσταλγία, του να ανασκαλεύεις το παρελθόν!

Το ίδιο και με φωτογραφίες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Giannoulis]

Εγω παλι τα πεταω ολα γιατι ξενερωνω ασχημα οταν τα βλεπω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[daemon]

Μια φορά έχω βάλει φωτιά, όχι όμως σε γράμματα. Ήταν ένα βιβλίο που μου είχε δώσει, με κάποιές αφιερώσεις στις πρώτες σελίδες. Μου ήταν αδύνατο να κρατήσω ό,τι τη θύμιζε. Πέταξα δώρα, φωτογραφίες κλπ. κλπ. και στο τέλος έσκισα τις σελίδες αυτές, έκαψα πρώτα σιγά σιγά όλο το βιβλίο (5 - 10 σελίδες τη φορά - ήταν και τεράστιο και φοβήθηκα να το κάψω μια κι έξω μη βάλω καμμιά φωτιά), και στο τέλος τις σελίδες με τις αφιερώσεις. Α ναι είχα γίνει και γκολ. Βέβαια τώρα πια τό 'χω μετανιώσει. Θα ήθελα να έχω κάτι να μου θυμίζει το πόσο όμορφα περάσαμε. Τότε όμως μου ήταν αδύνατο να έχω και το παραμικρό που τη θύμιζε (όλα αυτά στα 18 μου).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pepper-ann]

Αναλόγως ποιος μου το έδωσε και πως κατέληξε. Ξέρω ότι τα γράμματα από τον άνθρωπο με τον οποίο είμαι εδώ και 5 χρόνια μαζί, δεν πρόκειται να τα πετάξω ποτέ. Πάντα θα θέλω να θυμάμαι...Όμως στο παρελθόν έχω πετάξει γράμμα από κάποιον άλλο γιατί απλά με αηδίαζε Δεν υπήρχε τίποτα αληθινό εκεί μέσα...και όταν το κατάλαβα, απλά το έσκισα σε χίλια κομμάτια και το πέταξα. Η αλήθεια είναι πάντως ότι ο πόνος δεν έφυγε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Στα βάθη της ντουλάπας μου μπορεί κανείς να βρει τα πάντα από τους ανθρώπους που σήμαιναν κάτι παραπάνω για μένα και άγγιξαν την ψυχή μου. Δεν φυλάω απλά ραβασάκια και φωτογραφίες, αλλά ακόμα και άχρηστα αντικείμενα τύπου : το χαρτί περιτυλίγματος από το πρωτο δώρο που μου πήρε, το εισιτήριο του λεωφορείου στο πρώτο μας ραντεβού κ.λ.π.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

Τα κρατάω όλα από το σχολείο ακόμα.
Αλλά όπως την ενθύμηση του ατόμου με το οποίο χώρισα την κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού μου…έτσι και αυτά που το θυμίζουν τα καταχωνιάζω σε κουτιά ..
Σπάνια θα τα ανοίξω για να διαβάσω…μία ή δύο φορές το χρόνο και πολύ λέω…
Δε μου κάνει καρδιά να πετάξω τίποτα γιατί αποτελούν όλα ένα κομμάτι του παρελθόντος μου το οποίο άσχετα με την έκβαση της εκάστοτε σχέσης, αγαπάω πολύ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Hakuna Matata]

Εφοσον καποια στιγμη ειχε αξια και δεν το πεταξα τοτε, δεν θα το πεταξω ποτε. Κι αυτο ισχυει για ολα τα "σουβενιρ".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Eμένα γενικά δεν μου έχουν δώσει/στείλει πολλά ραβασάκια. Δώρα μόνο, τα οποία τα έχω όλα, αλλά τα περισσότερα δεν έχουν πλέον καμία ιδιαίτερη σημασία, είναι απλά κομμάτι του ντεκόρ -όχι όλα φυσικά, μιλάω κυρίως για ρούχα και άλλα τέτοια καθημερινής χρήσης, υπάρχουν όμως μερικά που με κάνουν να γυρνώ πίσω (κυρίως κοσμήματα).

Δεν τα κοιτάζω συχνά, όχι γιατί τα αποφεύγω, αλλά γιατί δεν το έχω ανάγκη. Τις φώτο επίσης τις έχω όλες και δεν έχω σκίσει/κάψει ποτέ καμία, όσο πληγωμένη ή θυμωμένη κι αν υπήρξα.

Σβήνω όμως όλα τα ηλεκτρονικά αρχεία (μέϊλ, φώτο που δεν εκτύπωσα και τέτοια), γιατί δεν θέλω κάποια στιγμή να ανοίξει ο αγαπημένος μου τον υπολογιστή, να τα βρει και να υποθέσει (αυτονόητα) πως δεν έχω ξεπεράσει ακόμα τον πρώην μου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fairytale]

Φυσικά και τα έχω κρατήσει... Ραβασάκια. γράμματα, ακόμη και ποιηματάκια...
Είναι τοποθετημένα σε ένα κουτί και αποτελούν κομμάτι του παρελθόντος μου, ένα όμορφο κομμάτι του...
Σπάνια τα κοιτάω -μου μοιάζουν όλα τόσο μακρινά- αλλά όταν τα κοιτώ δε μπορώ παρά να χαμογελώ γλυκά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Κάπου πρέπει να είναι χωμένα, στο πατάρι , στην αποθήκη δεν ξέρω που ακριβώς, αλλά τα περισσότερα από αυτά δεν τα έχω διαβάσει καν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ειλικρινής]

Τα φυλάει κάπου η γυναίκα μου μαζί με τις φωτο(ανώτερος άνθρωπος λέμε)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Τα φυλάει κάπου η γυναίκα μου μαζί με τις φωτο(ανώτερος άνθρωπος λέμε)

(δίπλα στο τζάκι... για προσάναμα )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ειλικρινής]

(δίπλα στο τζάκι... για προσάναμα )

Οχι όχι,τα φυλάει όντως...σαδομαζό να την πω? ανώτερη να την πω? εν ξέρω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.