Σαν σήμερα...

borat · 25-03-13

Mαζί με την επανάσταση και τα γνωστά.

γέννηση 1857: Γουίλιαμ Κολγκέιτ, αγγλος επιχειρηματίας, ιδρυτής της γνωστής εταιρίας ειδών ατομικής υγιεινής.

exc · 30-03-13

Σαν σήμερα, την Κυριακή 30 Μαρτίου του 1952 στις 4 και κάτι το ξημέρωμα ο σύντροφος Μπελογιάννης εκτελέστηκε.
Θέμα αφιέρωμα στη μνήμη του, λοιπόν.
Θα παραθέτω εντός της ημέρας διάφορα σχετικά ιστορικά, τραγούδια, βίντεο και άλλα.

Ο λαϊκός ήρωας Νίκος Μπελογιάννης
https://www.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=1702999

«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Γι' αυτό το σκοπό αν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας».ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Μεσάνυχτα Σαββάτου 29 προς Κυριακή 30 Μάρτη του 1952. Ο Νίκος Μπελογιάννης, με τους συντρόφους του αντικρίζουν το εκτελεστικό απόσπασμα.
Πώς φτάσαμε στο έγκλημα του αντιδραστικού μετεμφυλιοπολεμικού καθεστώτος της Ελλάδας;
Μετά την ήττα του ΔΣΕ στον εμφύλιο πόλεμο, στα τέλη Αυγούστου του 1949, οι δυνάμεις του πέρασαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες και την ΕΣΣΔ. Το ΚΚΕ μετέφερε το κέντρο βάρους της δουλιάς του από τον ένοπλο αγώνα στην ειρηνική μαζική πολιτική δράση. Ετσι αποφασίζεται από την ΚΕ του ΚΚΕ, η αποστολή στελεχών της στην Ελλάδα για την οργάνωση της δράσης του παράνομου ΚΚΕ και της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής πάλης. Πρώτη αποστολή είναι αυτή του Ν. Μπελογιάννη, αναπληρωματικού μέλους της ΚΕ του Κόμματος.
Ο Ν. Μπελογιάννης έφτασε παράνομα στην Αθήνα αρχές Ιούνη του 1950 και άρχισε τη δράση. Πολύ γρήγορα ο κρατικός κατασταλτικός μηχανισμός τον συλλαμβάνει στις 20 Δεκέμβρη του 1950. Η Ασφάλεια έδωσε στη δημοσιότητα το γεγονός στις 5 Γενάρη 1951. Η πρώτη δίκη του Ν. Μπελογιάννη και 92 ακόμη συντρόφων του, με τον ΑΝ 509, το νόμο δηλαδή, με τον οποίο βγήκε, και τυπικά, παράνομο το ΚΚΕ το Δεκέμβρη του 1947, άρχισε στο έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, στις 19 Οκτώβρη 1951 και ολοκληρώθηκε στις 16 Νοέμβρη του ίδιου έτους. Ο Ν. Μπελογιάννης καταδικάζεται σε θάνατο, αλλά δεν εκτελείται. Θα ακολουθήσει και δεύτερη δίκη, που ξεκίνησε στις 15 Φλεβάρη 1952 και τελείωσε την 1η Μάρτη του 1952. Ο Μπελογιάννης και άλλοι επτά σύντροφοί του καταδικάστηκαν σε θάνατο. Η παγκόσμια λαϊκή κινητοποίηση δε στάθηκε δυνατή να εμποδίσει το έγκλημα της κυβέρνησης Πλαστήρα. Το καθεστώς χρειαζόταν αίμα για να τρομοκρατήσει το λαϊκό κίνημα. Το φοβόταν ακόμη και ηττημένο, όπως και το ΚΚΕ, γιατί γνώριζε τη δύναμή του στη συνείδηση του λαού. Ετσι, ο Ν. Μπελογιάννης πέρασε στην ιστορία.

jjoohhnn · 30 Μαρτίου 2013

exc · 30-03-13

Ο Μπελογιάννης ζει μες στις καρδιές μας!

venividivici · 30-03-13

30 Μαρτίου 1822 η Χίος πνίγηκε στο αίμα

Η σφαγή των χιλιάδων αθώων της Χίου προκάλεσε αποτροπιασμό και αηδία στην Ευρώπη. Η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε και οι τάξεις των φιλελλήνων πύκνωσαν. Αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν τις φρικιαστικές σκηνές στις εφημερίδες, ζωγράφοι (Ντελακρουά) τις απεικόνισαν και ποιητές (Ουγκώ, Χέμανς, Πιέρποντ, Χιλ, Σιγκούρνεϊ) έψαλλαν τη θλιβερά καταστροφή. Πολλοί έκαναν λόγο για το ασυμβίβαστο της τουρκικής φυλής με τον ανθρωπισμό, ενώ άλλοι τόνισαν την αδυναμία συνύπαρξης Χριστιανών και Μουσουλμάνων.

πηγή

exc · 30-03-13

Η πρώτη δίκη του Νίκου Μπελογιάννη
https://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=987161

«Υποχρεωθήκαμε να παλέψουμε κάτω από απαράδεκτα άνισους όρους. Αλλά παρ' όλα αυτά αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Ελλάδος έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες».Νίκος Μπελογιάννης1
Στις 19 Οκτωβρίου του 1951, στις 5 το απόγευμα, στο Εκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών που συνεδρίαζε στη μεγάλη αίθουσα του Εφετείου, στην οδό Σανταρόζα, άρχισε η πρώτη δίκη του Ν. Μπελογιάννη για παραβίαση του Α.Ν. 509/1947. Συγκατηγορούμενοί του, με την ίδια κατηγορία, ήταν 92 ακόμη σύντροφοί του κι ανάμεσά τους η Ελλη Ιωαννίδου, ο δημοσιογράφος Στάθης Δρομάζος, ο Στ. Γραμμένος, ο Ν. Σολωμός κ.ά.
Η αίθουσα ήταν γεμάτη από αστυνομικούς με πολιτικά, που οι περισσότεροι απ' αυτούς ήταν μάρτυρες κατηγορίας, αλλά λίγοι γνώριζαν κάτι το αυθεντικό για τους κατηγορούμενους. Οι πιο πολλοί τούς είχαν δει, μάλλον, από φωτογραφίες2.
Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο αντισυνταγματάρχης της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης Ανδρέας Σταυρόπουλος και μέλη ο ταγματάρχης Ν. Κομιανός, ο μετέπειτα δικτάτορας, ταγματάρχης, Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο ταγματάρχης Γ. Κοράκης και ο λοχαγός Θ. Κυριακόπουλος. Βασιλικός επίτροπος ήταν ο ταγματάρχης Απ. Καρκατζής και γραμματέας του δικαστηρίου ο υπολοχαγός Τσούμας3.
Η δίκη ξεκίνησε με την ανάγνωση των ονομάτων των κατηγορουμένων και την απαγγελία του κατηγορητηρίου από τον πρόεδρο. Εν συνεχεία, ακολούθησε η ανάγνωση του καταλόγου των μαρτύρων κατηγορίας, που έφταναν τους 153, εκ των οποίων πάνω από 30 ήταν απόντες. Συνολικά, τα πρόσωπα της δίκης πλησίαζαν τα 500, γεγονός που οδηγούσε στην εκτίμηση πως επρόκειτο πιθανότατα για την πολυπληθέστερη δίκη, που είχε γίνει ως τότε στην Ελλάδα4. Ας δούμε, όμως, εν συντομία πώς φτάσαμε ως αυτήν.

Η σύλληψη του Ν. Μπελογιάννη

Ο Ν. Μπελογιάννης, αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, έφτασε παράνομα στην Αθήνα δέκα περίπου μήνες μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, στις αρχές Ιουνίου του 1950, με αποστολή την ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών οργανώσεων και την ανάπτυξη της παράνομης δουλιάς του Κόμματος. Το πολιτικό πλαίσιο της αποστολής του οριζόταν με σαφήνεια από τις πρώτες αποφάσεις που πήραν τα κομματικά όργανα μετά την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949, στο Γράμμο και στο Βίτσι. Συγκεκριμένα, το ΚΚΕ σταμάτησε τον ένοπλο αγώνα και μετέφερε το κέντρο βάρους της δουλιάς του στην ειρηνική μαζική πολιτική δράση. Πώς, όμως, θα δούλευε στο εξής, αφού χιλιάδες μέλη και στελέχη του είχαν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς ή βρίσκονταν στις φυλακές και τις εξορίες, ενώ το ίδιο σαν σύνολο αντιμετώπιζε το καθεστώς της πιο άγριας παρανομίας;Στην απόφαση της 6ης Ολομέλειας της ΚΕ του, που έγινε τον Οκτώβρη του 1949, υπογραμμιζόταν πως το Κόμμα έπρεπε να συνδυάζει την παράνομη και νόμιμη δουλιά και για το λόγο αυτό όφειλε να δημιουργήσει ένα γερό παράνομο κομματικό μηχανισμό, αλλά και να αξιοποιεί όλες τις νόμιμες δυνατότητες που υπήρχαν. «Χωρίς αναβολή - συνέχιζε η απόφαση5 - το Κόμμα πρέπει να προετοιμάσει και να στείλει στις μεγάλες πόλεις ολόκληρη σειρά κομματικά στελέχη για το δυνάμωμα και την αναδιοργάνωση των τοπικών οργανώσεων και για την εξασφάλιση της εφαρμογής της καινούριας γραμμής». Στο πλαίσιο αυτών των αποφάσεων, λοιπόν, αλλά και των αναγκών που αντικειμενικά υπήρχαν για να συνεχίσει το Κόμμα να υπάρχει και να δρα, οργανώθηκε και η αποστολή του Ν. Μπελογιάννη στην Ελλάδα.

Επρόκειτο για μια αποστολή κάθε άλλο παρά εύκολη, πολύ επικίνδυνη, που έπρεπε να εκτελείται με τεράστια προσοχή κάτω από τη μύτη του αντιπάλου. Ομως, οι δυνατότητες ήταν μεγάλες κι ο Μπελογιάννης δεν άργησε να τις διαπιστώσει. «Ξεκαθαρίζω και ανασυγκροτώ αυτό που υπάρχει - έγραφε σ' ένα από τα πρώτα τηλεγραφήματα που έστειλε στην ηγεσία του Κόμματος στο εξωτερικό6 - και προσπαθώ να χτίσω άλλο παράλληλα. Δυνατότητες πολλές, προοπτική μου αισιόδοξη». Δυστυχώς, όμως, πολύ γρήγορα οι διωκτικές αρχές του μετεμφυλιακού καθεστώτος μπήκαν στα ίχνη του και τον συνέλαβαν.Η σύλληψη του Μπελογιάννη έγινε στις 20 Δεκεμβρίου του 1950, αλλά η Ασφάλεια έδωσε στη δημοσιότητα το γεγονός μισό μήνα αργότερα, στις 5 Ιανουαρίου 1951. Μια μέρα πριν, με απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, κλείστηκε ο «Δημοκρατικός», η πρώτη νόμιμη αριστερή εφημερίδα, που βγήκε μετά τον Εμφύλιο με την αμέριστη στήριξη του ΚΚΕ, για να καλύψει το κενό της έλλειψης νόμιμου κομματικού Τύπου. Τις επόμενες μέρες ανακοινώθηκαν οι συλλήψεις και άλλων κομμουνιστών και λίγους μήνες αργότερα οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε η πρώτη δίκη του Ν. Μπελογιάννη και 92 ακόμη συντρόφων του.

Δίκη σκοπιμότητας

Το ότι η δίκη ήταν σκηνοθετημένη, εξυπηρετούσε τις πολιτικές σκοπιμότητες του μετεμφυλιακού καθεστώτος και του ξένου παράγοντα και βασιζόταν σε προειλημμένες αποφάσεις, σήμερα δεν υπάρχει κανείς που να το αμφισβητεί. Διχογνωμία υπάρχει, όσον αφορά στο βαθμό εμπλοκής σ' αυτήν τη σκηνοθεσία της τότε κυβέρνησης του Κέντρου υπό τον Ν. Πλαστήρα. Ορισμένοι συγγραφείς που ασχολήθηκαν με την υπόθεση Μπελογιάννη, στην προσπάθειά τους να μετριάσουν ή ακόμη και να εξαφανίσουν τις ευθύνες που είχε η κυβέρνηση Πλαστήρα, θέλησαν να εμφανίσουν τη δίκη ως δημιούργημα της παραστρατιωτικής και αμερικανοκίνητης οργάνωσης του ΙΔΕΑ, προσπαθώντας, με αυτόν τον τρόπο, να ρίξουν το σύνολο των ευθυνών για τη διεξαγωγή της στο παρακράτος και στον ξένο παράγοντα.
«Η παρουσία του Γ. Παπαδόπουλου στα μέλη του Στρατοδικείου - γράφει ο Π. Παρασκευόπουλος7 - δημιουργεί σήμερα την υπόνοια ότι η σύνθεση του δικαστηρίου ήταν επιλεγμένη από την ηγεσία του ΙΔΕΑ. Κι όπως θα φανεί πιο κάτω, αυτό δεν έγινε για να εξασφαλισθεί η μεγαλύτερη δυνατή ποινή... Η σύνθεση του δικαστηρίου έχει σχέση με τη μάχη που θα δοθεί για την αναβολή της δίκης», που, σύμφωνα με τη γνώμη του συγγραφέα, επιδίωκε τάχα η κυβέρνηση Πλαστήρα, ενώ ήθελε να αποτρέψει ο ΙΔΕΑ και όσοι βρίσκονταν πίσω από αυτόν. Με τον Παρασκευόπουλο συμφωνεί και ο Τ. Βουρνάς8. Εχουν, όμως, βάση αλήθειας αυτοί οι ισχυρισμοί; Ανεξαρτήτως του ρόλου που έπαιζαν ο ΙΔΕΑ και ο ξένος παράγοντας - που ήταν ρόλος πρωταγωνιστικός - η ιστορική αλήθεια για τις προθέσεις της κυβέρνησης Πλαστήρα είναι εντελώς διαφορετική, απ' ό,τι την παρουσιάζουν οι προαναφερόμενοι ιστοριογράφοι.
Ο τότε υπουργός Εθνικής Αμυνας, ναύαρχος Σακελλαρίου, είχε παραδεχτεί στη Βουλή πως η κυβέρνηση Πλαστήρα επιδίωξε μια διακοπή της δίκης για λόγους σκοπιμότητας και όχι από δημοκρατισμό ή γιατί έτρεφε αισθήματα συμπάθειας προς τους κατηγορούμενους. «Επειδή η εθνική αντιπροσωπεία μας η ευρισκόμενη τότε εις Ουάσιγκτον - είχε πει ο Σακελλαρίου9 - θα υφίστατο ίσως την επίθεση του σλαβικού μπλοκ, διότι μετά την πάροδον δύο ετών από την καταστολήν της ανταρσίας εξακολουθούμε να έχουμε λειτουργούντα τα έκτακτα στρατοδικεία, η κυβέρνησις εξέφρασε την επιθυμίαν, προς αποφυγήν της επιθέσεως αυτής, εάν υπήρχε δυνατότης να διακοπή η δίκη αυτή».
Η δήλωση αυτή δεν επιδέχεται παρερμηνείες, όσον αφορά στις προθέσεις της κυβέρνησης Πλαστήρα σχετικά με τη δίκη. Υπάρχουν, όμως, επιπλέον στοιχεία, που φανερώνουν ότι η κυβέρνηση εκείνη υπήρξε ένας από τους βασικούς σκηνοθέτες της αντικομμουνιστικής αυτής δικαστικής δίωξης. Το βασικότερο απ' όλα αφορά στην επιλογή του προέδρου του δικαστηρίου αντισυνταγματάρχη Α. Σταυρόπουλου.
Ο Σταυρόπουλος είχε μπει σε αυτεπάγγελτο αποστρατεία από τον Αύγουστο του 1951 με Βασιλικό Διάταγμα της 28/8/1951. Ετσι, δεν μπορούσε να τεθεί επικεφαλής του δικαστηρίου, ούτε καν να συμμετάσχει στη σύνθεσή του. Η κυβέρνηση Πλαστήρα όμως, είτε γιατί η ίδια το επιθυμούσε είτε γιατί εκτελούσε πειθήνια τις εντολές άλλων, ξανάφερε τον Σταυρόπουλο στην ενεργό δράση, με διάταγμα της 29/10/1951 που δημοσιεύτηκε τρεις ημέρες αργότερα, και τον έβαλε να προΐσταται του δικαστηρίου. Αυτός όμως, ως πρόεδρος του έκτακτου στρατοδικείου, είχε αρχίζει να δικάζει τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του από τις 19 Οκτωβρίου, όταν ήταν ακόμη εκτός υπηρεσίας10, δηλαδή δέκα ημέρες πριν επανέλθει στην ενεργό δράση. Το γεγονός αυτό είναι ενδεικτικό, τόσο για τις ευθύνες της κυβέρνησης Πλαστήρα, όσο και για την ποιότητα της δίκης.

Δώδεκα εις θάνατον

Παρά τους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις του καθεστώτος, στη δίκη, οι όροι αντιστράφηκαν και οι κατηγορούμενοι έγιναν κατήγοροι του απάνθρωπου ξενοκίνητου μετεμφυλιακού καθεστώτος. Ξεχωριστή στιγμή, η ώρα της απολογίας του Ν. Μπελογιάννη11. «Πολλοί απ' τους συγκατηγορούμενούς μου - είπε - εξέφρασαν την απορία γιατί βρίσκονται εδώ. Εγώ τέτοια απορία δεν εκφράζω. Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ».
Η απολογία εξελίχθηκε σε ποταμό, που δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά του από την αντικομμουνιστική προπαγάνδα του καθεστώτος. Εντυπωσιακό, μάλιστα, ήταν το σημείο εκείνο της απολογίας, όπου ο Μπελογιάννης συνέτριψε όλο το προπαγανδιστικό οικοδόμημα περί ξενοκίνητου ΚΚΕ. «Θα έλεγα - είπε - ότι "δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου", γιατί ο κόσμος το 'χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας12. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα. Ξεκίνησε μια φούχτα τον καιρό του Μαρξ, έφτασε σήμερα τα 800 εκατομμύρια και αύριο θα απλωθεί σε όλον τον κόσμο. Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν' ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ' έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».
Οπως ήταν φυσικό, η απολογία του Μπελογιάννη εξόργισε το κατεστημένο και πρώτα απ' όλους τους εντολοδόχους του δικαστές. Το σχόλιο του προέδρου του δικαστηρίου με το τέλος της απολογίας ήταν μη αναμενόμενο, μα πάνω απ' όλα αποκαλυπτικό. «Το δικαστήριο τούτο - είπε απευθυνόμενος στον κομμουνιστή ηγέτη - θα προχωρήση και θα εκδώση απόφασιν τέτοια, που θα αποτελέση μάθημα δι' εκείνους, οι οποίοι εδοκίμασαν να σε προστατεύσουν, οσονδήποτε ψηλά και αν ευρίσκωνται ούτοι». Ετσι και έγινε.
Στις 16 Νοεμβρίου 1951, στις 3 το πρωί, το δικαστήριο ανακοίνωσε την απόφασή του. Δώδεκα από τους κατηγορουμένους καταδικάζονταν σε θάνατο. Ηταν ο Ν. Μπελογιάννης, η Ε. Ιωαννίδου, ο Στ. Γραμμένος, ο Δ. Καλοφωλιάς, η Θ. Γεωργιάδου, η Αφρ. Μανιάτη, ο Αθ. Κανελλόπουλος, ο Δ. Κανελλόπουλος, ο Π. Παπανικολάου, ο Στ. Δρομάζος, η Καλ. Παπαδοπούλου και η Λ. Κόττου. Ακόμη, άλλοι 15 κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε ποινές, που κυμαίνονταν από ισόβια δεσμά έως και τριετή φυλάκιση με αναστολή.
Οι θανατικές, βέβαια, καταδίκες δεν εκτελέστηκαν. Ηταν καταδίκες που στηρίζονταν στον Α.Ν. 509 και αφορούσαν αποκλειστικά στις πολιτικές πεποιθήσεις των καταδικασμένων. Το καθεστώς ήθελε να αποφύγει μια διεθνή καταδίκη για διάπραξη πολιτικών εγκλημάτων. Ηθελε, όμως, να σπείρει και την τρομοκρατία με τις κάννες των όπλων του εκτελεστικού αποσπάσματος. Ετσι, κατασκευάστηκε μια δεύτερη δίκη, όπου ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του σύρθηκαν να δικαστούν με την αισχρή κατηγορία του κατασκόπου.

Παραπομπές

1 Απόσπασμα από γράμμα του Ν. Μπελογιάννη προς την εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή», με ημερομηνία 29/2/1952.
2 Μ. Βίτιν: «Νίκος Μπελογιάννης», Αθήνα 1974, σελ. 78.
3 Τ. Βουρνά: «Υπόθεση Μπελογιάννη», εκδόσεις «Τολίδη», σελ. 26.
4 «Μπελογιάννης - Η δίκη της αλήθειας», εκδοτικό «ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ», σελ. 11.
5 Ολόκληρη η απόφαση της 6ης Ολομέλειας: «Το ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις ΣΕ, τόμος 7ος, σελ. 13-18.
6 Στ. Κασιμάτη: «Οι Παράνομοι», εκδόσεις «ΦΙΛΙΣΤΩΡ», σελ. 177.
7 Π. Παρασκευόπουλου: «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», εκδόσεις «Κάκτος», σελ. 58-71.
8 Τ. Βουρνά: «Υπόθεση Μπελογιάννη», εκδόσεις «Τολίδη», σελ. 26-27.
9 Σπ. Λιναρδάτου: «Από τον εμφύλιο στη χούντα», εκδόσεις «Παπαζήση», τόμος Α`, σελ. 319 και Π. Παρασκευόπουλου, στο ίδιο, σελ. 68.
10 «Μπελογιάννης - Η δίκη της αλήθειας», εκδοτικό «ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ», σελ. 12.
11 Ολόκληρη η απολογία, «Μπελογιάννης - Η δίκη της αλήθειας», εκδοτικό «ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ», σελ. 86-93.
12 Εδώ ο Μπελογιάννης αναφέρεται στο γεγονός ότι τις ανακρίσεις των κατηγορουμένων η Ασφάλεια τις έκανε υπό την καθοδήγηση του Αμερικανού Ρ. Ντρίσκαλ.

Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Nefeli Graf · 01-04-13

Σαν σήμερα.....
1902:Γεννιέται Μαρία Πολυδούρη, ποιήτρια από την Καλαμάτα, γνωστή και από το δεσμό της με τον ομότεχνό της Κώστα Καρυωτάκη. (Θαν. 29/4/1930)
Πληροφορίες γι'αυτήν...
πηγή

Loreley · 01-04-13

Σαν σήμερα...

1924: Ο Αδόλφος Χίτλερ καταδικάζεται σε 5 χρόνια φυλάκισης για τη συμμετοχή του στο αποκληθέν Πραξικόπημα της Μπυραρίας. Θα παραμείνει στη φυλακή μόνο για 9 μήνες.

1955: Στην Κύπρο, η ΕΟΚΑ ξεκινάει τον ένοπλο αγώνα ενάντια στην αγγλική κυριαρχία.

exc · 03-04-13

1770 Γεννιέται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821.
1912 Γεννιέται ο αθλητής, γιατρός και μαχητής της ειρήνης Γρηγόρης Λαμπράκης.
1918 Αποβιβάζεται στο Χάνκο η γερμανική «Βαλτική Μεραρχία» με σκοπό την κατάπνιξη της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Φινλανδία. Η επανάσταση είχε ξεσπάσει στις 27/1/1918, ενώ έληξε στις 15/5 με νίκη των αντεπαναστατικών δυνάμεων και των ξένων επεμβασιών.
1926 Απαγορεύεται με νόμο η λειτουργία των μη φασιστικών συνδικάτων στην Ιταλία.
1928 Δικάζονται ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Δημήτρης Γληνός. Κατηγορούνται για διάδοση ανατρεπτικών ιδεών, επειδή ήταν ομιλητές σε εκδήλωση για τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Σοβιετική Ένωση.
1931 Η κυβέρνηση Βενιζέλου καταθέτει στη Βουλή το νομοσχέδιο «Περί Τύπου», με το οποίο αποσκοπεί να φιμώσει, κυρίως, τον επαναστατικό Τύπο.
1948 Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν υπογράφει το γνωστό «σχέδιο Μάρσαλ» υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο της χορήγησης «βοήθειας» στις χώρες που υπέστησαν τα δεινά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το «Δόγμα Τρούμαν» και το «Σχέδιο Μάρσαλ» αποτέλεσαν τον «πρόλογο» της στήριξης του αστικού μεταπολεμικού καθεστώτος στην Ελλάδα, η οποία ολοκληρώθηκε με την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και την εγκατάσταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. Το «Σχέδιο Μάρσαλ», το οποίο είναι αδιάσπαστο από το «Δόγμα Τρούμαν», αποτελούσε μια γιγαντιαία επιχείρηση αντεπαναστατικού πολέμου με διπλό στόχο: Από τη μια στρεφόταν εναντίον των επαναστατικών δυνάμεων στη Δυτική Ευρώπη και από την άλλη αποσκοπούσε στην πρόσδεση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στην ιμπεριαλιστική τροχιά με ταυτόχρονη απομόνωση της ΕΣΣΔ.
Η εξαγγελία των δύο αυτών προγραμμάτων συνοδεύθηκε από την όξυνση κλίματος αντικομμουνιστικής και αντισοβιετικής υστερίας, ενώ δεν πρέπει να λησμονείται ότι οι «ειδικές συνθήκες» της Ελλάδας, δηλαδή ο αγώνας του ΔΣΕ, ήταν εκείνες που «τράβηξαν» το ενδιαφέρον του Τρούμαν.
1974 Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταγγέλλει με ανακοίνωσή του τη συμμετοχή της Χούντας σε συνωμοσία με σκοπό την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου και την κατάργηση της ανεξαρτησίας της Κύπρου.
1999 Ξεκινά ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου από τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ. Πολλές οι «παράπλευρες» απώλειες σε αμάχους, ενώ ολόκληρες γειτονιές ισοπεδώνονται. Ταυτόχρονα οι αντιιμπεριαλιστικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης του ελληνικού λαού με μπροστάρη το ΚΚΕ συνεχίζονται και κλιμακώνονται. Πολλοί εκπρόσωποι του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος κλπ. επισκέπτονται το συνεχώς βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι διατρανώνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους.

Περισσότερα εδώ: https://www.902.gr/eidisi/istoria-ideologia/13301/san-simera-3-aprili#/0

Πουπουλίνα · 04-04-13

Σαν σημερα..
4 Απριλίου 1968,δολοφονήθηκε ο Μαρτιν Λουθερ Κινγκ.
Ο άνθρωπος που τολμούσε να ονειρεύεται, ο ηγέτης των Αφροαμερικανών που πυροβόλησε εξ επαφής τον εφιάλτη του ρατσισμού, ο εφημέριος από την Τζόρτζια που έβγαλε από την Αμερική τη θλιβερή λευκή κουκούλα της γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1929. Οι Κινγκ ήταν μια μεσοαστική οικογένεια της Τζόρτζια γαλουχημένη στην παράδοση του μαύρου κλήρου των Νότιων Πολιτειών.
Ο πατέρας και ο παππούς του ήταν βαπτιστές ιεροκήρυκες· το δεύτερο όνομα προστέθηκε όταν ο Μάρτιν ήταν μόλις πέντε ετών, ως φόρος τιμής στον Λούθηρο της θρησκευτικής Μεταρρύθμισης.
Ηδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής του το προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον δεν κατόρθωσε να τον κρατήσει μακριά από τον ζόφο της λευκής μισαλλοδοξίας. Πολύ αργότερα θα μιλήσει εκτενώς για τις κουρτίνες που στοίχειωσαν τα παιδικά χρόνια του, εκείνες που χρησιμοποιούσαν στις τραπεζαρίες των τρένων για να χωρίσουν τους λευκούς από τους μαύρους. «Ημουν πολύ μικρός όταν βίωσα την πρώτη μου εμπειρία πίσω από την κουρτίνα. Ενιωσα σαν να είχε πέσει μια κουρτίνα πάνω σε όλη μου τη ζωή».
Σε ηλικία 15 ετών ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ξεκίνησε να φοιτά στο Κολέγιο Μόρχαουζ της Ατλάντας, με βάση ειδικό πρόγραμμα για ταλαντούχους μαθητές. Στο τελευταίο έτος των σπουδών του εγκατέλειψε διά παντός το ενδιαφέρον του για την ιατρική και τη νομική και επέλεξε, υπό την έντονη ψυχολογική πίεση του πατέρα του, τη σταδιοδρομία του κληρικού. Τα επόμενα τρία χρόνια σπούδασε στο Θεολογικό Σεμινάριο του Κρόζερ στο Τσέστερ της Πενσυλβανίας από όπου αποφοίτησε το 1951 με δίπλωμα θεολογίας.
Τεράστια επίδραση στην ήδη αφυπνισμένη σκέψη του άσκησε η φιλοσοφία της «πολιτικής ανυπακοής» και της «μη βίας» του Μαχάτμα Γκάντι καθώς και οι θεωρίες των σύγχρονων προτεσταντών θεολόγων. Από το Κρόζερ βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης όπου και γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του Κορέτα Σκοτ. Εκεί εξάλλου εναγκαλίστηκε και μια στέρεη βάση για τις δικές του θεολογικές και ηθικές αρχές πάνω στην οποία έχτισε και τη διδακτορική διατριβή του «Συγκριτική μελέτη των ιδεών περί Θεού στη σκέψη του Πάουλ Τίλιχ και του Χένρι Νέλσον Βίμαν». Ο Κινγκ αντιλαμβανόταν τον θεό ως μια εμπρόσωπη οντότητα· ο άνθρωπος εκαλείτο να οδηγηθεί από τον θεό.
Ηταν σχεδόν ένα χρόνο εφημέριος της εκκλησίας των Βαπτιστών της λεωφόρου Ντέξτερ στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, όταν η ολιγομελής ομάδα οπαδών του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα της πόλης εγκαινίασε τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων στα δημόσια λεωφορεία. Αφορμή η σύλληψη την 1η Δεκεμβρίου του 1955 της μοδίστρας Ρόζας Παρκς, η οποία αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σε ένα λευκό επιβάτη όπως όριζε η νομοθεσία φυλετικών διακρίσεων. Ενθερμοι εκπρόσωποι του ντόπιου μαύρου πληθυσμού έσπευσαν να ιδρύσουν την «Ενωση για την Πρόοδο» του Μοντγκόμερι με επικεφαλής τον Κινγκ.
Στη διάρκεια της παρθενικής ομιλίας του ως προέδρου της οργάνωσης επέδειξε την εξέχουσα ρητορική του δεινότητα: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να διαμαρτυρηθούμε. Επί πολλά χρόνια έχουμε δείξει απίστευτη υπομονή. Εχουμε δημιουργήσει μερικές φορές στους λευκούς αδελφούς μας την εντύπωση ότι μας άρεσε ο τρόπος με τον οποίο μας μεταχειρίζονταν. Ηρθαμε όμως εδώ για να λυτρωθούμε από την υπομονή εκείνη που μας κάνει να υπομένουμε οτιδήποτε το λιγότερο από την ελευθερία και τη δικαιοσύνη». Το αμερικανικό έθνος είχε μόλις αποκτήσει μια νέα φωνή· 382 μέρες αργότερα οι μαύροι του Μοντγκόμερι είχαν αποκτήσει τη δική τους θέση στο λεωφορείο.
Αναγνωρίζοντας την ανάγκη ενός μαζικού μαύρου κινήματος, ο Κινγκ δημιούργησε την οργάνωση «Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου» εγκαινιάζοντας πλέον και επίσημα τον ισόβιο αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Εχοντας εξασφαλίσει ένα ισχυρό βήμα στον Νότο ξεκινά τις ανθρωπιστικές περιοδείες του ανά τις ΗΠΑ, συζητεί με τους μαύρους για τα πολιτικά τους δικαιώματα, ακολουθεί την πολιτική της ενεργού μη βίας διοργανώνοντας καθιστικές διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας, συναντά ξένους ηγέτες, δίνει πύρινους λόγους (εκείνο το θεόπνευστο «Εχω ένα όνειρο» στη διάρκεια μιας ειρηνικής «διαφυλετικής» συγκέντρωσης στην Ουάσιγκτον στις 28 Αυγούστου 1963 θα μείνει στην Ιστορία), διακηρύσσει ότι «έχει φθάσει η κατάλληλη στιγμή που μια συντονισμένη εξόρμηση εναντίον της αδικίας θα μπορούσε να αποφέρει μεγάλα και χειροπιαστά οφέλη».
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960 η δημοτικότητά του φθάνει στο αποκορύφωμά της. Το 1964 του απονέμεται το Νομπέλ Ειρήνης ενώ ψηφίζεται ο Νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων που εξουσιοδοτεί την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να επιβάλλει την απάλειψη των φυλετικών διακρίσεων στους δημόσιους χώρους και να διώκει ποινικά τις διακρίσεις τόσο στα κρατικά μέσα κοινής ωφέλειας όσο και στην απασχόληση. Σε λίγο όμως θα εμφανιστούν τα πρώτα σημεία αντιπολίτευσης στους κόλπους του μαύρου κινήματος· η φιλοσοφία της μη βίας «σκοντάφτει» όλο και συχνότερα σε εξαγριωμένους ριζοσπάστες που δεν αργούν να του «κολλήσουν» και το άκρως ειρωνικό προσωνύμιο «de Lawd» («ο κ. Προσευχόμενος»). Ο Κινγκ προσπαθεί να διευρύνει τη βάση της οργάνωσής του: συγκροτεί ένα μέτωπο των φτωχών πληθυσμών από όλες τις φυλές, τάσσεται κατά του Πολέμου του Βιετνάμ, πολεμά πλέον «για μια ριζική αναδιάρθρωση ολόκληρης της κοινωνίας, μια επανάσταση αξιών».
Στις 4 Απριλίου 1968 ο μαύρος ηγέτης δολοφονείται σε ηλικία 39 ετών από έναν λευκό «αδελφό» ενώ στεκόταν στο μπαλκόνι του μοτέλ στο οποίο είχε καταλύσει με τους στενούς συνεργάτες του στο Μέμφις του Τενεσί. Στις 10 Μαρτίου 1969 ο δολοφόνος του Τζέιμς Ιρλ Ρέι ομολογεί και καταδικάζεται σε 99 ετών ειρκτή.
ΤΟ ΒΗΜΑ – ΕΙΔΙΚΟ ΕΝΘΕΤΟ – ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ | Κυριακή 16 Ιουνίου 2002
Πηγη

εμμα_τριντεντ · 04-04-13

Αρχική Δημοσίευση από Πουπουλίνα:
Σαν σημερα..
4 Απριλίου 1968,δολοφονήθηκε ο Μαρτιν Λουθερ Κινγκ.

"...we can never be satisfied"

lowbaper92 · 04-04-13

Ένας χρόνος από τη δημόσια πολιτική αυτοκτονία στο Σύνταγμα...

Loreley · 05-04-13

Σαν σήμερα...

1994: Πέθανε ο Κερτ Κομπέιν, αμερικανός μουσικός, δημιουργός του συγκροτήματος Nirvana.

Yamcha · 05-04-13

1242 - Κατά τη διάρκεια μάχης πάνω στην παγωμένη λίμνη Πέιπους, ρωσικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον Αλέξανδρο Νιέφσκι, αποκρούουν τους Τεύτονες Ιππότες.
1614 - Στο Τζέιμσταουν της Βιρτζίνια, η Ινδιάνα Ποκαχόντας, κόρη του αρχηγού των Ποουχάταν, παντρεύεται τον Άγγλο άποικο Τζον Ρολφ.
1621 - Το πλοίο Mayflower ξεκινά από το Πλίμουθ της Μασαχουσέτης το ταξίδι της επιστροφής στη Μεγάλη Βρετανία.
1897 - Κηρύσσεται ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος.
1912 - Διεξάγονται εκλογές στην Τουρκία. Πολλοί Έλληνες δεν μπορούν να ψηφίσουν λόγω εκτεταμένης νοθείας.
1925 - Απαλλοτριώνεται το κτήμα Σέλι που ανήκε στο βασιλιά, μετά από συλλαλητήριο.
1944 – Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, 270 κάτοικοι της Κλεισούρας εκτελούνται από τους Γερμανούς.
1951 - Το ζεύγος Ρόζενμπεργκ καταδικάζεται σε θάνατο για κατασκοπία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης.
1955 - Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ παραιτείται από πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.
1970 - Η εφημερίδα «Έθνος» αναστέλλει την έκδοσή της.
1971 - Αθήνα: Ο στρατηγός Γ. Γρίβας, ο δημιουργός της ΕΟΚΑ, σε μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποιεί ενόψει της αποστολής - επανόδου του στην Κύπρο προδιαγράφει τους στόχους του καταγγέλοντας τις συνθήκες Ζυρίχης - Λονδίνου και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ως ανθενωτικό, κηρύσσοντας νέο αγώνα για την Ένωση.
1974 - Εγκαινιάζεται το World Trade Center στη Νέα Υόρκη

Πατρεύς · 06-04-13

Σὰν σήμερα, στὶς 6 Ἀπριλίου 1941 ξεκινάει ἡ γερμανικὴ εἰσβολὴ στὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν ἐπίθεση στὰ ὀχυρὰ Ῥοῦπελ τῆς γραμμῆς Μεταξᾶ. Οἱ μάχες κράτησαν μόλις 4 ἡμέρες λόγῳ συντριπτικῆς ὑπεροχῆς τῶν γερμανικῶν στρατευμάτων, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι οἱ Γερμανοὶ ἀναγνωρίζουν τὴν ἀνδρεία τῶν ἀμυνομένων καὶ τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ κρατήσουν τὰ ὅπλα τους ἀφοῦ παραδοθοῦν. Εἵκοσι ἡμέρες μετά, στὶς 27 Ἀπριλίου 1941, οἱ Γερμανοὶ μπαίνουν στὴν Ἀθῆνα καὶ ἀρχίζει ἡ περίοδος τῆς γερμανικῆς κατοχῆς γιὰ τὴν Ἑλλάδα...

Yamcha · 06-04-13

46 π.Χ. - Ο Ιούλιος Καίσαρ νικά τον Κόιντο Καικίλιο Μέτελλο Σκιπίωνα και τον Μάρκο Πόρκιο Κάτωνα στη μάχη της Θάψου.
1320 - Οι Σκωτσέζοι επαναβεβαιώνουν την ανεξαρτησία τους, υπογράφοντας τη Διακήρυξη του Άρμπροθ.
1667 - Η τότε αυτόνομη πόλη-κράτος του Ντουμπρόβνικ ισοπεδώνεται από σεισμό.
1862 - Υιοθετείται η επίσημη σημαία του Αγίου Μαρίνου, με δύο ίσες οριζόντιες λωρίδες (λευκή και γαλάζια) και το εθνόσημο στο κέντρο.
1896 - Έναρξη των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα.
1909 - Ο Αμερικανός εξερευνητής Ρόμπερτ Πήρυ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που φτάνει στον Βόρειο Πόλο.
1917 - Α' Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι Ηνωμένες Πολιτείες κηρύσσουν τον πόλεμο στη Γερμανία.
1941 - Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Γερμανία επιτίθεται στην Ελλάδα και στη Γιουγκοσλαβία.
1957 - Ιδρύεται η Ολυμπιακή Αεροπορία από τον Αριστοτέλη Ωνάση.
1974 - Οι ABBA κερδίζουν την πρώτη θέση στον 19ο διαγωνισμό της Eurovision που διεξήχθη στο Μπράιτον του Ην. Βασιλείου.
1979 - Ενεργοποιείται ο κυκλοφοριακός δακτύλιος στην Αθήνα.
2003 - Δυνάμεις του αμερικανικού στρατού επιτίθενται στη Βαγδάτη (Ιράκ).
2007 - Βυθίστηκε στις 4 τα ξημερώματα το κρουαζιερόπλοιο Sea Diamond στον όρμο Αθηνιού της Σαντορίνης λόγω πρόσκρουσής του σε ύφαλο.

exc · 06-04-13

1793 Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής αστικής Επανάστασης, η Επιτροπή Δημόσιας Ασφάλειας αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας, εντείνοντας την επίθεση εναντίον της παλιάς φεουδαρχικής τάξης που μάχεται λυσσαλέα για την επιβίωσή της. Σήμερα, η αστική τάξη αποποιείται το παρελθόν της και σε μια προσπάθεια να διαγραφεί ή να συκοφαντηθεί η ταξική βία ως μοχλός της κίνησης της κοινωνικής ιστορίας, αποκαλεί την περίοδο αυτή ως «τρομοκρατία». Και αυτό βεβαίως γιατί πλέον βρίσκεται η ίδια στη θέση του παλιού, ενώ στη θέση του νέου βρίσκεται η εργατική τάξη.
1897 Ξεκινά ο ελληνοτουρκικός πόλεμος, που κράτησε 30 μέρες και έληξε με ήττα της Ελλάδας. Ως αποτέλεσμα παραχώρησε μικρό κομμάτι της Θεσσαλίας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ της επιβλήθηκαν υπέρογκες πολεμικές αποζημιώσεις, για την αποπληρωμή των οποίων αναγκάστηκε να προσφύγει σε δανεισμό. Έτσι στην Ελλάδα, που πριν 4 χρόνια είχε κηρύξει πτώχευση, επιβλήθηκε από τους πιστωτές της Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, με σκοπό τον έλεγχο των δημόσιων εσόδων και την «εξυγίανση» των δημόσιων οικονομικών. Στόχος του ΔΟΕ: Η εξασφάλιση για τους ξένους ομολογιούχους της τακτικής είσπραξης των τοκοχρεολυσίων (των δανείων), ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο μη καταβολής τους.
1919 Ο Κόκκινος Στρατός μπαίνει νικηφόρος στην Οδησσό. Καταλυτικό ρόλο στη νίκη της επανάστασης έπαιξε τόσο η πολύπλευρη στήριξη των εργατών και αγροτών διαφόρων εθνικοτήτων, όσο και η ανάπτυξη του επαναστατικού κινήματος στα ίδια τα στρατεύματα των ιμπεριαλιστών επεμβασιών (κυρίως των Γάλλων, αλλά και των Ελλήνων).
1944 Σφαγή της Κλεισούρας. Γερμανοί και Βούλγαροι με επικεφαλής τον Α. Κάλτσεφ, λυσσασμένοι για την ήττα που είχαν υποστεί την προηγούμενη μέρα σε μάχη τους με τον ΕΛΑΣ, κάνουν επιδρομή στην Κλεισούρα, καίνε δεκάδες σπίτια, βασανίζουν τους κατοίκους και δολοφονούν συνολικά 233 άτομα.
1957 Ο κομμουνιστής Νίκος Γκένας καταδικάζεται από το στρατοδικείο Λάρισας δις εις θάνατο, με την κατηγορία της κατασκοπίας.
1964 Ο Νίκος Ζαχαριάδης στέλνει από τη Σοβιετική Ένωση επιστολή στον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου ζητώντας να έρθει στην Ελλάδα για να δικαστεί.
1964 Πραγματοποιείται συγκέντρωση των «115» Συνεργαζόμενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων στο Πεδίον του Άρεως, με αίτημα το διώξιμο των ηγετών του κυβερνητικού συνδικαλισμού Μακρή - Θεοδώρου από τη ΓΣΕΕ.
1973 Επί 5 μέρες πραγματοποιούνται επανειλημμένες συγκεντρώσεις φοιτητών. Κλείνουν τα πανεπιστήμια και ματαιώνονται οι εκλογές. Το κύμα των συλλήψεων και των διωγμών από τη χούντα εντείνεται.

Περισσότερα εδώ: https://www.902.gr/eidisi/istoria-ideologia/13512/san-simera-6-aprili#/0

Loreley · 07-04-13

Σαν σήμερα...

2010: Αμερικανοί και Ρώσοι επιστήμονες συμπληρώνουν το τελευταίο κενό που υπάρχει στον περιοδικό πίνακα των χημικών στοιχείων, δημιουργώντας το στοιχείο με ατομικό αριθμό 117, με την προσωρινή ονομασία ουνουνσέπτιο. Πρόκειται για ένα σούπερ-βαρύ στοιχείο από άτομα που περιέχουν 117 πρωτόνια και το οποίο είναι περίπου κατά 40% βαρύτερο από τον μόλυβδο.

Θάνατοι

1614: Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, γνωστότερος ως Ελ Γκρέκο, ζωγράφος.
1824: Λόρδος Βύρων, φιλέλληνας άγγλος ποιητής.
2000: Άκης Πάνου, λαϊκός συνθέτης.
2005: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο σερ του ελληνικού πενταγράμμου.

carpe_nochtem · 16-04-13

Σαν σήμερα το 1889 γεννήθηκε ο Charlie Chaplin.

Απόσπασμα από ένα έργο του.

Loreley · 21-04-13

Σαν σήμερα...
έγινε το Πραξικόπημα του 1967

Σαν σήμερα...

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος