Σκανταλιές που κάναμε και τι "πιστεύαμε" όταν ήμασταν μικροί

[Gate4]

Είχα βρει ανοιχτό τον φούρνο και μέσα υπήρχε ένα ταψί με μακαρόνια, ε και έτρωγα τα μακαρόνια με τα χέρια, έγινα χάλια και εγώ αλλά και ο φούρνος.

Ήταν ωραία τα μακαρόνια τουλάχιστον;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δημοσιοκαφρος-γραφος]

Θυμαμαι ημουν γ γυμνασιου.
Τοτε ειχα λιγες απουσιες περιπου 20 ενω αλλοι ειχαν πανω απο 40.
Καποια μερα μου ερχεται σε 1 διαλειμα να κρυψω το απουσιολογιο.
Την ιδια σε 2 παιδια δωθηκε μονοωρη αποβολη.
Ομως το απουσολογιο οπως το ειχα κρυψει το ψαχναμε για πανω απο 30 λεπτα.
Βεβαια το μυαλο κανενος δεν πηγε κνενος οτι το εκανα εγω και ποτε δε το μαθε κανενας ποιος το κανε μονο ο διπλανος μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[life12]

Όταν ήμουν μωρό ήμουν σκέτο διαολάκι!

1. Έπαιρνα το μπιμπερό και πετούσα το γάλα στους τοίχους! (και άκουγα τη γκρίνια της μάνας μου που πάσχιζε να τους καθαρίσει!)

2. (αυτό είναι λίγο αηδιαστικό, εγώ προειδοποίησα!) έπαιρνα τη λερωμένη πάνα μου και βρώμιζα τους τοίχους!

3. Έπαιρνα τις σερβιέτες της μάνας μου και τις κολλούσα στους τοίχους γιατί νόμιζα ότι ήταν αυτοκόλλητα!

εχεισ κ εσυ ενα 8εματακι με τουσ τοιχουσ

4. Έβαζα στα χέρια και στα πόδια μου χλωρίνη με αποτέλεσμα να γίνονται κόκκινα και να τρέχουν μετά να μου βάζουν κρέμες.

οκ αυτο κατανοητο

5. Καλά, τα κλισέ με τα σπασμένα αυγά, τα χέρια στις πρίζες, τα καλλυντικά της μάνας μου, τα παιχνίδια με μαχαίρια και ψαλίδια και τα τσιτσιδώματα τα έχω κάνει επανειλημμένως!

τα χερια στη πριζα,σπασμενα αυγα κ τσιτσιδωματα οκ κλισε...παιχνιδια με μαχαιρια κ ψαλιδια κλισε??που μεγαλωνεσ καλε εσυ??τον ψαλιδοχερη ειχεσ πατερα?

6. Όταν μεγάλωσα λίγο (4-5 ετών) ήθελα να κάνω τη Ζήνα, έπαιρνα ξύλα και κοπάναγα τα δέντρα (υποτίθεται ήταν οι κακοί!) , και είχα βρει το στρογγυλό καπάκι από ένα τενεκεδάκι μπογιάς και το πετούσα δεξιά και αριστερά όπως αυτό το στρογγυλό πράγμα που πετάει η Ζήνα, και έσπασα δυο τζάμια με αυτόν τον τρόπο!

Αυτά!!!

αυτο οκ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Ήταν ωραία τα μακαρόνια τουλάχιστον;

Ναι μωρέ, τρωγόντουσαν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[life12]

οποιοσ αηδιαζει κ 3ερναει ευκολα ΠΡΟΣΟΧΗ

Spoiler

κολλαγα τισ μυ3εσ μ στα επιπλα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

Ναι μωρέ, τρωγόντουσαν.

Πάλι καλά.

οποιοσ αηδιαζει κ 3ερναει ευκολα ΠΡΟΣΟΧΗ

Spoiler

κολλαγα τισ μυ3εσ μ στα επιπλα

Σίχαμααααααααα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Όταν ήμουν πολύ μικρή, πήρα τα μανό για τα νύχια της μαμάς μου και έβαψα τον τοίχο,για να καταλάβω καλύτερα τι χρώμα είναι (λες και δεν υπήρχε χαρτί ας πούμε...) Ήμουν από τότε καλλιτεχνική φύση
Μια φορά τάιζα τον αδερφό μου όταν ήμασταν μικρά, καθόταν σε μια ψηλή καρέκλα και κατα λάθος τον έριξα κάτω..
Μια άλλη φορά πέταξα ένα γυάλινο ποτήρι από το μπαλκόνι και παρα λίγο να χτυπήσω μία που περνούσε από κάτω..!

Όταν μεγαλωσα λίγο, άρχισα να κάνω τηλεφωνικές φάρσες. Παίρναμε με μια φίλη μου τυχαία νούμερα και όταν απαντούσαν, λέγαμε ότι ήμασταν από τον Ομορφο Κόσμο, ότι ήμασταν ο Αρναούτογλου Επίσης, καλούσαμε ταξί,και κρυβόμασταν να δούμε τι θα έκανε όταν καταλάβαινε ότι ήταν φάρσα...
Το αποκορύφωμα ήταν μια φάρσα που είχαμε κάνει από το καρτοτηλέφωνο του σχολείου. Ένα κορίτσι έλειπε εκείνη την ημέρα, και επειδή ήμασταν μαλωμένες τότε, πήραμε τηλέφωνο εγώ και άλλα 3 κορίτσια σε μια πιτσαρία και στείλαμε πίτσες στο σπίτι της Φυσικά μας κατάλαβαν, γιατί το είπαμε σε όλο το σχολείο τα χαζά.
Και με μια άλλη φίλη μου,τέλος, υποψιαζόμασταν ότι ένας γείτονας ήταν δολοφόνος ( ) και σε έναν άλλον γείτονα πετούσαμε μικρά χοτ ντογκ, χειροποίητα,με κέτσαπ,μουστάρδα,απ'όλα,στην αυλή του

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εσχατόγερος]

Έχουμε και λέμε:

- Δώδεκα μηνών με είχαν αφήσει στη βεράντα μέσα σε περπατούρα και έτρεχα πέρα δώθε. Βρήκα την τσάντα με τα μανταλάκια και άρχισα να τα πετάω ένα ένα από το μπαλκόνι του 4ου ορόφου.
- Πέντε χρονών, μεσημέρι που κοιμόταν όλοι, μπήκα στο μπάνιο, πήρα το ξυράφι του πατέρα μου και ξύρισα (στεγνά) τα φρύδια μου. Κόπηκα και άσχημα στο ένα, έχω ακόμα την ουλή. Μετά για μέρες μου φαινόταν πολύ διασκεδαστικό όταν οι μεγάλοι συνειδητοποιούσαν ότι κάτι δεν πάει καλά, και ξαφνικά γουρλώνανε τα μάτια και ρωτούσαν "πουντα τα φρύδια σου;"
- Έξι χρονών ανακάλυψα ότι μπορώ να ξεβιδώσω το διχτάκι από την άκρη της βρύσης του νεροχύτη. Εϊχα την φαεινή ιδέα να βάλω μέσα ένα κομμάτι αποσμητικό χώρου και να το ξαναβιδώσω "για να μυρίζει ωραία το νερό". Παραλίγο έτσι να τους δηλητηριάσω όλους. Ευτυχώς ψυλλιάστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά επειδή κάθε φορά που γέμιζαν νερό το μπρίκι και το έβαζαν στο μάτι για να ψήσουν καφέ, έβγαζε πολύ αφρό και γινόταν κόλαση.
- Επίσης ήμουν πυρομανής (ακόμα είμαι, αλλά έχω μάθει να το ελέγχω). Κάθε καινούργιο υλικό/αντικείμενο μου άρεσε να του βάζω φωτιά για να δώ πως καίγεται, και μετά κοιτούσα εκστατικά τις φλόγες μέχρι να σβήσουν.
- Το αποκορύφωμα: Εννιά χρονών μπήκα στο αμάξι του πατέρα μου που ήταν παρκαρισμένο στο εξοχικό και χαζολογούσα (κλασικά μεσημέρι που οι μεγάλοι κοιμόταν και εμένα λόγω βαρεμάρας έμπαινε ο διάολος μέσα μου). Μέσα στο ντουλαπάκι του συνοδηγού είχε λίγο καναββόμαλο από αυτό που χρησιμοποιούσαν τότε η υδραυλικοί για τις ενώσεις σωληνώσεων, πριν επικρατήσει η ταινία από τεφλόν. Φυσικά έπιασα αναπτήρα και του έβαλα φωτιά. Τότε συνειδητοποίησα ότι είναι εξαιρετικά εύφλεκτο (ξερή φυτική ίνα), και πήραν οι φλόγες φωτιά για τα καλά, την έσβησά όπως-όπως και καλού κακού γέμισα και δυο ποτήρια νερό από την κουζίνα και τα έριξα μέσα στο ντουλαπάκι. Φυσικά όταν ξυπνήσαν και μπήκαν στο αμάξι και είδαν νερά και στάχτες και λιωμένο πλαστικό με πήρε ο διάολος για τα καλά. Ο πατέρας μου τσαντίστηκε ιδιαίτερα γιατί μισοκάηκαν και δυο παλιές οικογενειακές φωτογραφίες που για κάποιο λόγο κρατούσε εκεί μέσα.
- Επίσης, στην πρώτη δημοτικού είχα ανακαλύψει το συρτάρι που έβαζαν οι γονείς μου κάθε μήνα τα χρήματα του μισθού τους (μετρητά τότε όλα, μιλάμε για αρχές δεκαετίας 80), και έκλεψα δέκα χιλιάρικα με σκοπό να τα πάω στο σχολείο. Με ανακάλυψαν στο τσακ την ώρα που έβγαινα από το σπίτι και έπαθαν τρελλό σόκ, ήταν πολλά λεφτά τότε οι δέκα χιλιάδες δραχμές, αξία περίπου όσο 500 ευρώ σήμερα.
- Επίσης, αφού γεννήθηκε η αδερφή μου και αρχίσαν μέσα στο σαλόνι να βάζουν φωτογραφίες της δίπλα στις δικές μου σε 2-3 κορνίζες, εγώ λόγω ζήλιας και κακίας επανειλλημένως άνοιγα την κορνίζα (πάντα κρυφά και μεσημέρι που κοιμόντουσαν οι μεγάλοι), και γύρναγα την φωτογραφία της αδερφής μου για να φαίνεται είτε ανάποδα είτε λευκή.
- Τέλος, όταν ήταν μωρό προσπάθησα να την πνίξω στην κούνια, αλλά ξύπνησε το σκασμένο και άρχισε να ουρλιάζει και έτρεξαν όλοι οι μεγάλοι και φυσικά με ξαναπήρε ο διάολος.

Ξέρω, ξέρω, αγγελούδι σκέτο ήμουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aye]

Spoiler

Έχουμε και λέμε:

- Δώδεκα μηνών με είχαν αφήσει στη βεράντα μέσα σε περπατούρα και έτρεχα πέρα δώθε. Βρήκα την τσάντα με τα μανταλάκια και άρχισα να τα πετάω ένα ένα από το μπαλκόνι του 4ου ορόφου.
- Πέντε χρονών, μεσημέρι που κοιμόταν όλοι, μπήκα στο μπάνιο, πήρα το ξυράφι του πατέρα μου και ξύρισα (στεγνά) τα φρύδια μου. Κόπηκα και άσχημα στο ένα, έχω ακόμα την ουλή. Μετά για μέρες μου φαινόταν πολύ διασκεδαστικό όταν οι μεγάλοι συνειδητοποιούσαν ότι κάτι δεν πάει καλά, και ξαφνικά γουρλώνανε τα μάτια και ρωτούσαν "πουντα τα φρύδια σου;"
- Έξι χρονών ανακάλυψα ότι μπορώ να ξεβιδώσω το διχτάκι από την άκρη της βρύσης του νεροχύτη. Εϊχα την φαεινή ιδέα να βάλω μέσα ένα κομμάτι αποσμητικό χώρου και να το ξαναβιδώσω "για να μυρίζει ωραία το νερό". Παραλίγο έτσι να τους δηλητηριάσω όλους. Ευτυχώς ψυλλιάστηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά επειδή κάθε φορά που γέμιζαν νερό το μπρίκι και το έβαζαν στο μάτι για να ψήσουν καφέ, έβγαζε πολύ αφρό και γινόταν κόλαση.
- Επίσης ήμουν πυρομανής (ακόμα είμαι, αλλά έχω μάθει να το ελέγχω). Κάθε καινούργιο υλικό/αντικείμενο μου άρεσε να του βάζω φωτιά για να δώ πως καίγεται, και μετά κοιτούσα εκστατικά τις φλόγες μέχρι να σβήσουν.
- Το αποκορύφωμα: Εννιά χρονών μπήκα στο αμάξι του πατέρα μου που ήταν παρκαρισμένο στο εξοχικό και χαζολογούσα (κλασικά μεσημέρι που οι μεγάλοι κοιμόταν και εμένα λόγω βαρεμάρας έμπαινε ο διάολος μέσα μου). Μέσα στο ντουλαπάκι του συνοδηγού είχε λίγο καναββόμαλο από αυτό που χρησιμοποιούσαν τότε η υδραυλικοί για τις ενώσεις σωληνώσεων, πριν επικρατήσει η ταινία από τεφλόν. Φυσικά έπιασα αναπτήρα και του έβαλα φωτιά. Τότε συνειδητοποίησα ότι είναι εξαιρετικά εύφλεκτο (ξερή φυτική ίνα), και πήραν οι φλόγες φωτιά για τα καλά, την έσβησά όπως-όπως και καλού κακού γέμισα και δυο ποτήρια νερό από την κουζίνα και τα έριξα μέσα στο ντουλαπάκι. Φυσικά όταν ξυπνήσαν και μπήκαν στο αμάξι και είδαν νερά και στάχτες και λιωμένο πλαστικό με πήρε ο διάολος για τα καλά. Ο πατέρας μου τσαντίστηκε ιδιαίτερα γιατί μισοκάηκαν και δυο παλιές οικογενειακές φωτογραφίες που για κάποιο λόγο κρατούσε εκεί μέσα.
- Επίσης, στην πρώτη δημοτικού είχα ανακαλύψει το συρτάρι που έβαζαν οι γονείς μου κάθε μήνα τα χρήματα του μισθού τους (μετρητά τότε όλα, μιλάμε για αρχές δεκαετίας 80), και έκλεψα δέκα χιλιάρικα με σκοπό να τα πάω στο σχολείο. Με ανακάλυψαν στο τσακ την ώρα που έβγαινα από το σπίτι και έπαθαν τρελλό σόκ, ήταν πολλά λεφτά τότε οι δέκα χιλιάδες δραχμές, αξία περίπου όσο 500 ευρώ σήμερα.
- Επίσης, αφού γεννήθηκε η αδερφή μου και αρχίσαν μέσα στο σαλόνι να βάζουν φωτογραφίες της δίπλα στις δικές μου σε 2-3 κορνίζες, εγώ λόγω ζήλιας και κακίας επανειλλημένως άνοιγα την κορνίζα (πάντα κρυφά και μεσημέρι που κοιμόντουσαν οι μεγάλοι), και γύρναγα την φωτογραφία της αδερφής μου για να φαίνεται είτε ανάποδα είτε λευκή.
- Τέλος, όταν ήταν μωρό προσπάθησα να την πνίξω στην κούνια, αλλά ξύπνησε το σκασμένο και άρχισε να ουρλιάζει και έτρεξαν όλοι οι μεγάλοι και φυσικά με ξαναπήρε ο διάολος.

Ξέρω, ξέρω, αγγελούδι σκέτο ήμουν...

for god's sake

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Loreley]

Εγώ θυμάμαι όταν ήμουν 4 χρονών, ένα βαρετό μεσημέρι, αναρωτήθηκα πως θα ήταν αν περνούσα την πόρτα πάνω από το πόδι μου. Έτσι αποφάσισα να το δοκιμάσω, με αποτέλεσμα να μου βγει το νύχι στο μεγάλο δάχτυλο του ενός ποδιού.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[orange crush]

Πόσες αναμνήσεις...θυμάμαι μια φορά , ήμουν δεν ήμουν 4 χρονών και καθόμουν στο σπίτι. Ξαφνικά έρχεται ο θείος μου επίσκεψη με τη μηχανή του. Μπαίνει αυτός μέσα κι εγώ μένω να θαυμάζω τη μηχανή ... ε, μ' έτρωγε η περιέργεια κι αποφάσισα να ανεβώ πάνω της ...Πάω να ανέβω με όση δύναμη είχα και όπως πάω , η γάμπα μου ακουμπάει την καυτή -ακόμα- εξάτμιση ... πόνος, κλάμα και πολλά κιλά οδοντόκρεμα ... ακόμα έχω ένα μεγάλο κυκλικό σημάδι στη δεξιά μου γάμπα... Η περιέργεια "σκότωσε" τη γάτα, που λένε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[niek]

Έχουμε και λέμε:
1)Πηδούσα από το τελευταίο ράφι της ντουλάπας ( αυτό στο ταβάνι) στο κρεβάτι και ξανασκαρφάλωνα!
2) Κρύφτηκα σε ντουλάπι μαζί με τον αδερφό μου και οι γονεις μου παραλίγο να καλέσουν την αστυνομία για εξαφάνιση. Μετά σφηνώσαμε και οι δύο.
3)3η δημοτικού σκαρφάλωνα στις πόρτες του σπιτιου και προχωρούσα στους τοίχους
4)4 χρονών ήμουν όταν ήρθε για επίσκεψη κάποια κυρία στο σπίτι και η μητέρα μου με έβαλε να την πάω στο βιβλιοπωλείο να πάρει κάτι. Φτάσαμε κοντά στο βιβλιοπωλείο και επειδή είχα την περιέργεια να πάω και από τον άλλο δρόμο ποτέ δε βρήκε το βιβλιοπωλείο.
5)Έκανα πως έκλεινα τον αδερφό μου στον καταψύκτη και η γιαγιά, επειδή με είχε ικανή, πήγαινε να δει.
6)Έβαζα φωτιές παντού και παραλίγο να κάψω το χωριό.


Δε μιλάω για τοίχους( ένας τοίχος στο σπίτι της γιαγιάς μου έχει συνθήματα του ΌΧΙ και ένας άλλος ουράνιο τόξο, μπόμπ σφουγγαράκη και βάτραχο)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 892943]

Δεν είναι ότι έχω κάνει τις αταξίες, γι' αυτό και η συγκεκριμένη μου έχει μείνει(επειδή δεν την λες και φοβερή αταξία)
Δευτέρα γυμνασίου, γράφαμε χημεία. Είχα διαβάσει πολύ καλά.
Έρχεται στο διάλλειμα πριν την ώρα της χημείας που θα γράφαμε η καθηγήτρια(ηρθε 2-3 λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι για μέσα), και το βούρλο αφήνει τη στίβα με τις φωτοτυπίες των θεμάτων, 23: ένα για κάθε μαθητή.

Ήμασταν καμμιά δεκαριά παιδιά μέσα στην τάξη όταν την είδαμε να αφήνει τα θέματα και να φεύγει.
Με το που φεύγει, σηκώνεται ένας από τους κλασσικούς αδιάβαστους που υπάρχουν σε κάθε τάξη, παίρνει ένα από τα 23 θέματα το διαβάζει λίγο και το αφήνει κάπου κρυμμένο (δε θυμάμαι ακριβώς που το έκρυψε).
Μετά φεύγει κι αυτός και κάτι φίλοι του, και μένω μόνος στην τάξη.
Εκείνον τον καιρό για κάποιο λόγο, η κλασσική χριστιανική εικόνα που για κάποιο λόγο έχουν κοτσάρει σε κάθε τάξη δεν ήταν κρεμασμένη πάνω απ' τον πίνακα αλλά ήταν κάτω από τον πίνακα.
Ε, εκείνη την ώρα πάω παίρνω τη φωτοτυπία, παίρνω και την εικόνα(η οποία είχε από πίσω ένα κάτι σαν σκίσιμο, σαν φάκελος) και μπόρεσα να χώσω μέσα τη φωτοτυπία αφού την τσαλάκωσα στη μέση.
Χαλαρός, βγαίνω έξω και συνεχίζω το υπέροχο διάλειμμά μου, έχοντας μόλις βγάλει λαβράκι.

Πριν μας τα μοιράσει η καθηγήτρια, τα ξαναμετράει και βλέπει ότι ένα λείπει. Γίνεται ο χαμός, δεν γράψαμε και λέει θα γράψουμε την επόμενη φορά μιας και κάποιος προφανώς το πήρε (σώωωωωωπα ). Αυτήν εν τω μεταξύ να τα έχει πάρει. Το σκυλί το όρθιο.
Με το φίλο μου, που ήταν απουσιολόγος, κάθε φορά, στο τέλος της μέρας, επιστρέφαμε μαζί το απουσιολόγιο στο γραφείο των καθηγητών. Όταν το επιστρέψαμε το τα 'πα όλα. Γυρίσαμε διακριτικά στην τάξη, ανοίξαμε την εικόνα και βρήκαμε το γραπτό Τομ Χανκς στον Κώδικα Ντα Βίντσι την είδα
Ο φίλος μου είδε πάνω κάτω το στυλ των θεμάτων, εγώ απολάμβανα την όλη φάση "μη μας πιάσουν" και την κάναμε από κει

Δεν είναι βέβαια τόσο hardcore όσο το δικά σας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Επισης, επειδή το θεμα λεει και τι πιστεύαμε μικροί...
Ειχα δει μια ταινία με ένα σχολειο και στο γυμναστήριο, η δασκάλα που ηταν πολυ αυστηρή, έβαλε ένα παιδί μεσα σε ένα ντουλάπι, το έδεσε και του είπε πως αν ήθελε να βγει, θα έπρεπε να λυθεί μόνο του. Απ'εξω ηταν αλλα παιδιά που γελούσαν, το κορόιδευαν, κτλ. Ε, και εγω πίστεψα πως αυτο ειναι συνηθισμένο στα σχολεία, επειδή κι εμεις είχαμε παρόμοια ντουλάπια στο γυμναστήριο και ανησυχουσα οτι θα το κανουν και σε εμενα Σκεφτόμουν μάλιστα οτι επειδή ήμασταν ακομα πρωτακια, λογικα θα μας το εκαναν αυτο στην πεμπτη ή εκτη.εννοείται οτι αργότερα καταλαβα οτι έλεγα βλακείες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[NightOwl]

1. Όταν πήγαινα παιδικό σταθμό δάγκωνα όλα τα παιδάκια! Σε ένα κοριτσάκι είχα ιδιαίτερη συμπάθεια με αποτέλεσμα να του κόβω κομμάτια Μια μέρα βρίσκει η μάνα της τη μάνα μου στην είσοδο του σχολείου και της λέει πως εισηγήθηκε στη διευθύντρια να με αποβάλλουν γιατί το παιδί της γυρνούσε σε άθλια κατάσταση στο σπίτι (το βλέμμα που της έριξα πρέπει να το θυμάται ακόμα)! Η μητέρα μου δε μου μιλούσε για μέρες... Μου κατέστρεψε το παιδικό μου κόσμο!
2. Στο νήπιο με έβαλαν να παίξω το κοριτσάκι στο παραμύθι ''Το κορίτσι με τα σπίρτα''. Κάποια στιγμή στο παραμύθι ένα αγόρι κλέβει την παντόφλα από το κοριτσάκι. Εμένα μου εξήγησαν ότι θα το κάνει ένα αγοράκι γιατί έτσι είναι το παραμύθι! Όταν όμως το αγοράκι που έβαλαν μου την παίρνει, αρχίζω και τρέχω με την άλλη παντόφλα στο χέρι, το πιάνω και το αρχίζω... Χρειάστηκαν 2 δασκάλες για να το σώσουν (Το καλό είναι ότι η σκηνή υπάρχει σε βίντεο)!!!

Ναι, ήμουν πολύ κοινωνικό παιδάκι!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[intefina]

Εγώ όταν ήμουνα μικρή πίστευα ότι πάνω απ' τον ουρανό-σύννεφα υπάρχει ένα τεράστιο super market (Σκλαβενίτης στυλ, εκεί πήγαινα όταν έμενα Αθήνα μικρή και μου μεινε η εικόνα ) όπου ψωνίζουν οι πεθαμένοι και πάνω απ' το super market είναι ο Θεός και οι υπόλοιποι που δεν ψωνίζουν..εε έχουν φύγει απ' τη ζωή!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alireza]

1. Νόμιζα ότι υπήρχε Άη Βασίλης μέχρι που το κλασικό βλαμμένο της τάξης μου το ξεφούρνισε στο δημοτικό Μετά όταν το κατάλαβε και η αδερφή μου της είπα να το παίξει ψόφιος κοριός για να συνεχίζουν να μας παίρνουν δώρα
2. Είχα την εντύπωση ότι μένεις έγκυος άν φιλάς τον άλλο πολλή ώρα
3. Πίστευα ότι για να πας Αθήνα-Θεσσαλονίκη έπρεπε να ανέβεις ανηφόρα γιατί έτσι είναι στον χάρτη
4. Επίσης ήμουν κι εγώ από εκείνα τα σπαστικά που δεν ήθελαν να μοιράζονται τα στυλό και τα μπλάνκο τους γιατί "θα μου τα τελειώσουν!!!"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

1. Νόμιζα ότι υπήρχε Άη Βασίλης μέχρι που το κλασικό βλαμμένο της τάξης μου το ξεφούρνισε στο δημοτικό Μετά όταν το κατάλαβε και η αδερφή μου της είπα να το παίξει ψόφιος κοριός για να συνεχίζουν να μας παίρνουν δώρα

Και νόμιζα ότι ήμουν το μόνο παιδάκι που το είχε σκεφτεί έτσι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[life12]

1. Νόμιζα ότι υπήρχε Άη Βασίλης μέχρι που το κλασικό βλαμμένο της τάξης μου το ξεφούρνισε στο δημοτικό

δεν υπαρχει ο αι βασιλησ??

Spoiler

Ασφαλώς και υπάρχει Αϊ-Βασίλης!
Είναι ο Father Christmas των Άγγλων, ο Santa Claus των Αμερικανών, ο Pere Noel των Γάλλων, ο Sinterklaas των Ολλανδών, ο Weinachsmamm των Γερμανών, ο Babbo Natale των Ιταλών, o Julemand των Σκανδιναβών, o Joulupukki των Φιλανδών, είναι με άλλα λόγια ο δικός μας Άγιος Βασίλης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alireza]

Και νόμιζα ότι ήμουν το μόνο παιδάκι που το είχε σκεφτεί έτσι.

πάνω απ' όλα το συμφέρον χρυσή μου

δεν υπαρχει ο αι βασιλησ??

Spoiler

Ασφαλώς και υπάρχει Αϊ-Βασίλης!
Είναι ο Father Christmas των Άγγλων, ο Santa Claus των Αμερικανών, ο Pere Noel των Γάλλων, ο Sinterklaas των Ολλανδών, ο Weinachsmamm των Γερμανών, ο Babbo Natale των Ιταλών, o Julemand των Σκανδιναβών, o Joulupukki των Φιλανδών, είναι με άλλα λόγια ο δικός μας Άγιος Βασίλης.

Ό,τι και να λες τώρα ο μικρός Γιαννάκης (i think) μου κατέρριψε κάθε πίστη και ελπίδα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.