Στην ερώτηση "Ποιος είσαι;" Δύο απαντήσεις "Είμαι ό,τι θέλω"-"Είμαι ό,τι μπορώ"

[roumana]

είναι σαν να λένε "αφού εγώ είμαι (μόνο) ό,τι μπορώ, σιγά που θα είσαι εσύ ό,τι θέλεις".

… όπως και στο θέμα με την ανιδιοτελής αγάπη, έχουμε δυο «ρεύματα»: των ρεαλιστών, (μουα), που δεν πιστεύουν ότι κανείς ποτέ έφτασε σε αυτό το επίπεδο «τελειότητας», αλλά ότι είναι αλαζονικό να ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο, και το ρεύμα των «ιδεαλιστών» που πιστεύουν ότι έφτασε κάποιος, όχι οι ίδιοι, να δώσει/νιώθει τέτοιου τύπου αγάπη.


Κάπως έτσι, και εδώ, κανείς δεν μπορεί να πει με το χέρι στην καρδιά ότι είναι ο,τι (δηποτε) θέλει. Οπότε μην βιάζεστε να πείτε ότι οι κακόμοιροι είμαστε αυτοί που έχουμε την δύναμη να κοιτάμε την ζωή κατάματα και να πούμε, «οκ, δεν είσαι τέλειος, δεν είσαι ο,τι θέλεις, αλλά έκανες το καλύτερο που μπορούσες».




Υγ. νομίζω ότι μπορείς να αφήσεις τα ονόματα στην παράθεση, διότι όλοι ξέρουμε (και όποιος δεν ξέρει, να το μάθει) ότι στο στέκι συζητάμε για χάριν της συζήτησης και όχι για να «μετράμε τα σπαθιά μας» όπως λέει ένα ψάρι του οποίου την ορθολογική έκφραση πολύ πεθύμησα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

… όπως και στο θέμα με την ανιδιοτελής αγάπη, έχουμε δυο «ρεύματα»: των ρεαλιστών, (μουα), που δεν πιστεύουν ότι κανείς ποτέ έφτασε σε αυτό το επίπεδο «τελειότητας», αλλά ότι είναι αλαζονικό να ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο, και τους «ιδεαλιστές» που πιστεύουν ότι έφτασε κάποιος, όχι οι ίδιοι, να δώσει/νιώθει τέτοιου τύπου αγάπη.

Κάπως έτσι, και εδώ, κανείς δεν μπορεί να πει με το χέρι στην καρδιά ότι είναι ο,τι (δηποτε) θέλει. Οπότε μην βιάζεστε να πείτε ότι οι κακόμοιροι είμαστε αυτοί που έχουμε την δύναμη να κοιτάμε την ζωή κατάματα και να πούμε, «οκ, δεν είσαι τέλειος, δεν είσαι ο,τι θέλεις, αλλά έκανες το καλύτερο που μπορούσες».

Είναι που εσείς οι ρεαλιστές, έχετε λέξεις όπως ..."τελειότητα" για να περιγράφετε τον κόσμο...
Είναι που έχετε την βεβαιότητα πως μόνο η δική σας πραγματικότητα είναι ...ρεαλιστική.
"...για χιλιάδες σαν εσένα / θα αρκέσει μια πρίζα".
Για εμάς τους αλαφροΐσκιωτους αιθεροβάμονες, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να είμαστε ό,τι θέλουμε, επειδή τίποτα λιγότερο δεν είναι αυτό που θεωρούμε ότι μπορούμε.
"...την ψυχή μου δεν πουλάω / και το δρόμο μου τραβάω".
Εμείς πιστεύουμε ότι ο καθένας μπορεί να είναι ό,τι θέλει φτάνει να μην έχει σκοτώσει μέσα του, το παιδί που ξέρει να είναι ό,τι θέλει, με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια.

Βλέπεις, "όλοι ζούμε μέσα στο βούρκο, αλλά κάποιοι από εμάς κοιτούν τα άστρα" (Oscar Wilde).

Αν φυσικά χρειαζόμασταν άδεια για να είμαστε ό,τι θέλουμε, θα κάναμε μόνο ό,τι μας επέτρεπαν και θα λέγαμε: Τι να γίνει, κάνω ό,τι μπορώ. (Όπως λένε οι Ελλαδίτες σήμερα δηλαδή, που θα έλεγε και ο Νωέας...).

Υπάρχει αλήθεια τίποτα περισσότερο αλαζονικό από το να πιστεύεις ότι μπορείς να ορίσεις τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων βάζοντάς 'τες κάτω από ένα απόλυτο "κανείς ποτέ";
Φαντάζεσαι πώς θα ήταν ο κόσμος αν οι αδερφοί Wright για παράδειγμα, συνέχιζαν να κάνουν αυτό που μπορούσαν (να περπατούν στη γη) αντί να προσπαθούσαν γι' αυτό που ήθελαν (να πετάξουν) πιστεύοντας ότι "κανείς ποτέ" δεν πέταξε;

Κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Εμείς πιστεύουμε ότι ο καθένας μπορεί να είναι ό,τι θέλει φτάνει να μην έχει σκοτώσει μέσα του, το παιδί που ξέρει να είναι ό,τι θέλει, με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια.

Φυσικά και μπορούμε να είμαστε ο,τι θέλουμε σε έναν φανταστικό κόσμο. Έχω πλάθει και εγώ το παραμύθι μου, και το χρησιμοποιώ συχνά πυκνά για απόδραση. Η έρημος και η όαση αλληλοσυμπληρώνονται για ισορροπία. Άλλο όμως το τι είμαι και άλλο το τι φαντάζομαι ότι είμαι.

Αν φυσικά χρειαζόμασταν άδεια για να είμαστε ό,τι θέλουμε, θα κάναμε μόνο ό,τι μας επέτρεπαν και θα λέγαμε: Τι να γίνει, κάνω ό,τι μπορώ. (Όπως λένε οι Ελλαδίτες σήμερα δηλαδή, που θα έλεγε και ο Νωέας...).

Εγώ λέω ακριβώς το αντίθετο. Όχι «βολεύομαι στη μιζέρια μου, τι να κάνω» αλλά «δεν έχω κάνει αρκετά για να καλυτερέψω, θέλει ακόμα προσπάθεια, για να μπορω περισσοτερα». Κι η προσπάθεια δεν πρέπει να τελειώσει ποτέ, ακόμα και όταν έφτασες σε κάτι που ήθελες.


… αναφέρθηκες στην προσπάθεια λίγο πιο κάτω, αλλά δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να θέλει παραπάνω έναν άνθρωπο που είναι ό,τι θέλει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Φυσικά και μπορούμε να είμαστε ο,τι θέλουμε σε έναν φανταστικό κόσμο. Έχω πλάθει και εγώ το παραμύθι μου, και το χρησιμοποιώ συχνά πυκνά για απόδραση. Η έρημος και η όαση αλληλοσυμπληρώνονται για ισορροπία. Άλλο όμως το τι είμαι και άλλο το τι φαντάζομαι ότι είμαι.

Όπως είπα και προηγουμένως, δικαίωμά σου να πιστεύεις ότι κατέχεις την μοναδική ρεαλιστική περιγραφή του κόσμου. Δεν σημαίνει ότι την έχεις κιόλας. Χαίρομαι πάντως που χαρακτηρίζεις τον κόσμο μου ... φανταστικό! ...Είναι!

Εγώ λέω ακριβώς το αντίθετο. Όχι «βολεύομαι στη μιζέρια μου, τι να κάνω» αλλά «δεν έχω κάνει αρκετά για να καλυτερέψω, θέλει ακόμα προσπάθεια, για να μπορω περισσοτερα». Κι η προσπάθεια δεν πρέπει να τελειώσει ποτέ, ακόμα και όταν έφτασες σε κάτι που ήθελες.

Επιμένω πως το "είμαι ό,τι θέλω" δεν σημαίνει "παραιτούμαι από οποιαδήποτε εξελικτική πορεία". Αυτή η (Χριστιανική; ) λογική που θέλει τον άνθρωπο να μην είναι ποτέ αρκετός για τίποτα, λειτουργεί μάλλον σαν τροχοπέδη, παρά σαν έναυσμα βελτίωσης.
Εξήγησα παραπάνω πως βλέπω το Θέλημα ως μια δυναμική, ενεργητική κατάσταση, ως αφετηρία, παρά ως επίτευγμα ή τέρμα.
Αφορά κυρίως την πνευματική και συναισθηματική μας κατάσταση (υπό την έννοια του εφαλτηρίου επίσης), όχι τα υλικά αγαθά ή τα επαγγελματικά επιτεύγματα, κτλ.
Νομίζω πως για άλλη μια φορά, η βασική διαφορά μας είναι εννοιολογική, παρά ουσιαστική, σε αυτό τουλάχιστον το κομμάτι.

… αναφέρθηκες στην προσπάθεια λίγο πιο κάτω, αλλά δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να θέλει παραπάνω έναν άνθρωπο που είναι ό,τι θέλει.

Αναφέρθηκα στην "ελάχιστη δυνατή προσπάθεια" που χρειάζεται να κάνει ένα παιδί για να είναι ό,τι θέλει.
"Ό,τι θέλω" σημαίνει "δεν συμβιβάζομαι", δεν σημαίνει "τα έχω όλα". Μιλάω φυσικά πάντα για μένα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jesse_james]

Από πολύ νωρίς όταν συνειδητοποιείς τον εαυτό σου....έρχεσαι να απαντήσεις στην εξής ερώτηση
Ποιος είμαι;

Ποτέ δεν αναρωτήθηκα ποιος είμαι, ούτε ποτέ με ενδιέφερε να ξεχωρίζω, είμαι απλά αυτός που είμαι!

Τι μπορώ να κάνω; Τι θέλω να κάνω;

το τι θέλω να κάνω και το τι μπορώ, το ήξερα από τα πρόεφηβικά μου χρόνια, όπως όλοι μας πιστεύω, - θέλω να γίνω γιατρός, πυροσβέστης, αστυνομικός, δικηγόρος κοκ. γι'αυτό άλλωστε και κάνουμε την επιλογή μας εκείνη την ηλικιακή περίοδο. κατά κάποιο τρόπο, από τότε, διαισθανόμαστε το που μπορούμε να φτάσουμε και το μετατρέπουμε σε θέλω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rosa azul]

Ειμαι αυτη που ειμαι ,αυτη που θελω να ειμαι .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Είναι που εσείς οι ρεαλιστές, έχετε λέξεις όπως ..."τελειότητα" για να περιγράφετε τον κόσμο...

Ρεαλιστης και να μιλάει για τελειότητα ; Καποιο λάθος κανεις..

Είναι που έχετε την βεβαιότητα πως μόνο η δική σας πραγματικότητα είναι ...ρεαλιστική.

Μεχρι να εχουμε δεδομενα που υπονοουν εστω, οτι υπαρχουν πολλαπλες πραγματικοτητες, μαλλον πρεπει να θεωρουμε οτι ειναι μια, και το μονο που αλλαζει , ειναι το πως την αντιλαμβανεται, η θελει να την αντιλαμβανεται, ο καθενας. Ε, οι ρεαλιστες δεν θελουν να ειναι η πραγματικοτητα ετσι ή αλλιως ή αλλιωτικη. Θελουν απλά να ξερουν ποια ειναι. Οι υπολοιποι επιλεγουν να θελουν να την βλεπουν με συγκεκριμενο τροπο και μεσα απο φιλτρα. Ο καθενας για διαφορετικους λογους (που συνηθως δεν θελει να παραδεχθει).

Για εμάς τους αλαφροΐσκιωτους αιθεροβάμονες, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να είμαστε ό,τι θέλουμε, επειδή τίποτα λιγότερο δεν είναι αυτό που θεωρούμε ότι μπορούμε.

Αν καταλαβα καλα, λες οτι εσεις, επειδη μπορειτε να ειστε οτι θελετε, ειστε. Δλδ ....πρεπει να στε οι πιο ευτυχεις ανθρωποι στον κοσμο, αφου καθε στιγμη ειστε το καλυτερο που μπορειτε να ειστε. Ειναι εξαιρετικα μεγαλη κουβεντα αυτη, και βαση του οτι ζουμε σε ενα βουρκο και οχι στα συννεφα, ειναι εξαιρετικα πιθανοτερο να εχετε πλασει ενα ψευτικο κοσμο γυρω σας και η ευτυχια στην οποια αναφερεστε να ειναι πλασματικη.

Βλέπεις, "όλοι ζούμε μέσα στο βούρκο, αλλά κάποιοι από εμάς κοιτούν τα άστρα" (Oscar Wilde).

Ηδη παρατηρω στοιχεια εθετυφλιας. Οι αιθεροβαμονες, οπως λεει και η λεξη, πετανε στα συννεφα. Δε πιστευουν οτι βρισκονται στο βουρκο. Αρα νομιζετε οτι βρισκεστε στον ουρανο, ενω η πραγματικοτητα ειναι αλλη. Το που να κοιταμε, ειναι αλλο θεμα, και συμφωνουμε ολοι οτι ειναι προς τα ανω.

Αν φυσικά χρειαζόμασταν άδεια για να είμαστε ό,τι θέλουμε, θα κάναμε μόνο ό,τι μας επέτρεπαν και θα λέγαμε: Τι να γίνει, κάνω ό,τι μπορώ. (Όπως λένε οι Ελλαδίτες σήμερα δηλαδή, που θα έλεγε και ο Νωέας...).

ΔΕ νομιζω να ειπε κανενας οτι χρειαζομαστε αδεια για κατι τετοιο, οποτε δε μπορω να βρω τη συνδεση αυτο του σχολιου με την συζητηση.

Επιμένω πως το "είμαι ό,τι θέλω" δεν σημαίνει "παραιτούμαι από οποιαδήποτε εξελικτική πορεία". Αυτή η (Χριστιανική; ) λογική που θέλει τον άνθρωπο να μην είναι ποτέ αρκετός για τίποτα, λειτουργεί μάλλον σαν τροχοπέδη, παρά σαν έναυσμα βελτίωσης.

Μα αν εισαι οτι θελεις, γιατι να αλλαξεις ;


ΥΓ: να σταματουσε κι αυτος ο προσυλητισμος με το θελημα του Κροουλι...εχει καταντησει γραφικο. Ασε που το να πασαρεται στους αλλους σε καθε συζητηση, ειναι και αντιθετο με το ιδιο το θελημα σαν εννοια..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

… όπως και στο θέμα με την ανιδιοτελής αγάπη, έχουμε δυο «ρεύματα»: των ρεαλιστών, (μουα), που δεν πιστεύουν ότι κανείς ποτέ έφτασε σε αυτό το επίπεδο «τελειότητας», αλλά ότι είναι αλαζονικό να ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο, και τους «ιδεαλιστές» που πιστεύουν ότι έφτασε κάποιος, όχι οι ίδιοι, να δώσει/νιώθει τέτοιου τύπου αγάπη.

πάντως κι εγώ επειδή άνηκα στο ρεύμα των ρεαλιστών σε εκείνο το θέμα δεν είχα πει ότι δεν υπάρχει, αλλά είχα πει ότι ακόμα και η προσδοκία να αγαπηθείς από τον άλλον είναι μια μορφή ιδιοτέλειας και ότι οι πραγματικοί ανιδιοτελείς είναι μόνο αυτοί που δεν περιμένουν ούτε καν να αγαπηθούν (βλέπε Χριστού αγάπη κλπ). 'Εμμεσα έλεγα ότι δεν είναι καλό να υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη γιατί καταστρέφει τον έναν από τους δύο. Την έχω ζήσει επειδή ήθελα. Τώρα δεν θέλω όχι επειδή δεν μπορώ, απλά επειδή δεν θέλω. Το θέλω προηγείται πάντα και καθορίζει το μπορώ. 'Ο,τι θες να είσαι και να κάνεις το μπορείς σχετικά εύκολα. Αυτό επίσης αλλάζει κατά καιρούς. Κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν πολύ μετά από εμπειρίες και θέλουν να είναι άλλα πράγματα. Αυτοί καταλαβαίνουν αυτό το "είμαι ό,τι θέλω".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν πολύ μετά από εμπειρίες και θέλουν να είναι άλλα πράγματα. Αυτοί καταλαβαίνουν αυτό το "είμαι ό,τι θέλω".

Πόσο δίκιο έχεις!
Χρειάζεται ένα γερό ταρακούνημα κάποιες φορές για να το πάρει απόφαση ο άνθρωπος να βαδίσει στο δρόμο του θέλω. Προσωπικά μου έχει συμβεί και γνωρίζω πολύ καλά για ποιο πράγμα μιλάς.
Μου πήρε βέβαια δέκα χρόνια να το καταλάβω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Έγραψα παραπάνω, ότι το "είμαι ό,τι θέλω" μου έχει αποδειχτεί στη ζωή μου πέραν πάσης αμφισβήτησης, ωστόσο η συγκεκριμένη δήλωση μπορεί να εκληφθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, είτε ως δείγμα καβαλημένου καλαμιού, είτε ως ψευδαίσθηση, στην προσπάθεια ενός ανθρώπου να προσαρμοστεί σε όσα του "έτυχαν", βαυκαλιζόμενος ότι αυτά κατά βάθος ήθελε. Άλλωστε, όπως πολύ σωστά σημείωσε η Λούγκαρ, "είναι εύκολο και "επειδή μπορείς να νομίζεις ότι θέλεις" όπως και "επειδή θέλεις να νομίζεις ότι μπορείς", επίσης, πολύ ορθώς παρατήρησε η Ρουμάνα ότι "Άλλο όμως το τι είμαι και άλλο το τι φαντάζομαι ότι είμαι". Είναι πράγματι πολύ δύσκολο, όσο και αβέβαιο, να κατασταλάξει κανείς τι ακριβώς ισχύει στη ζωή του, εάν δηλαδή μπορεί επειδή θέλει, ή έμαθε να θέλει εκείνο που μπορεί.

Στην πράξη, έχω να καταθέσω τα εξής: Μέσα στα χρόνια της ζωής μου, έχουν κατά καιρούς περάσει από το μυαλό μου πολλά και ποικίλα "θέλω". Να σπουδάσω βιολογία και νανοτεχνολογία, να έχω χρήματα και να είμαι βολεμένος, να κάνω πανεπιστημιακή καριέρα, να βρω μια καλύτερη δουλειά, να μπω στη δισκογραφία του χώρου των ροκ συγκροτημάτων, ν' αντισταθώ στην ισοπέδωση του στρατού, να έχω γύρω μου ανθρώπους που με αγαπούν, να τεκνοποιήσω, να διατηρώ το συγκεκριμένο χαρακτήρα, ακόμη και σε πείσμα όλων των υπολοίπων, να συμμετάσχω σε σεξουαλικά όργια, να γνωρίσω από κοντά το οργανωμένο έγκλημα, να πιω ναρκωτικά, να γράφω κείμενα κι εκείνα να διαβάζονται και πολλά άλλα που τώρα δεν μου έρχονται.

Κατ' αρχήν θα παρατηρήσω ότι κάποια από αυτά, όσα τουλάχιστον σχετίζονται με "χρήμα, δόξα, εξουσία" θα αποτελούσαν "θέλω" των περισσότερων ανθρώπων, πράγμα που υποδεικνύει ότι δεν μπορεί να πρόκειται για προσωπικά-εσωτερικά "θέλω", αλλά μάλλον ως επίδραση της ιδεολογίας του συγκεκριμένου κοινωνικοπολιτικού περιβάλλοντος θα πρέπει να ερμηνευτούν.

Εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να πω ότι για ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα παραπάνω, μου δόθηκε τουλάχιστον μία πολύ καλή ευκαιρία να τα επιτύχω. Ωστόσο, σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις, μόλις έφτασα μπροστά στην επίτευξη, διαπίστωσα ότι το τίμημα που αυτή θα απαιτούσε ήταν τέτοιο, που δεν θα ήμουν καθόλου πρόθυμος να το πληρώσω, ή με άλλα λόγια τούτα τα συγκεκριμένα "θέλω" έρχονταν σε σύγκρουση με κάποια άλλα "θέλω", τα οποία αποδείχτηκαν τελικά σημαντικότερα, άρα σίγουρα τα πρώτα δεν αποτελούσαν επ' ουδενί τμήμα του εσωτερικού μου, βαθύτερου Θελήματος. Το ότι λοιπόν επέλεξα να μην τα δεχτώ, ενώ μου προσφέρθηκαν, σίγουρα αποδεικνύει ότι δεν τα ήθελα αρκετά.

Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, τη στιγμή που μου δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω κάποια από τα θέλω μου, ανακάλυψα με μεγάλη απορία είναι η αλήθεια, ότι μέσα μου φοβόμουν περισσότερο το να τα επιτύχω από το ν' αποτύχω και τότε ως εκ θαύματος, έκανα ασυναίσθητα ό,τι μπορούσα -φαινομενικά απίθανα λάθη, παραλείψεις που θα έπρεπε να κοιμάμαι όρθιος για να μου ξεφύγουν, συμπεριφορές που μόνο τρελός θα τις επεδείκνυε, μειωμένη απόδοση σε πράγματα που είχα αποδείξει προηγουμένως περίτρανα ότι "τα είχα"- ώστε τελικά η φάση να χαλάσει και να μη συμβεί εκείνο που δήθεν ήθελα.

Απεναντίας, υπήρχαν πράγματα τα οποία όταν τα βρήκα μπροστά μου, δεν χρειάστηκε καν να σκεφτώ τι θα κάνω για να τα πετύχω κι άδραξα την ευκαιρία χωρίς καμμία καθυστέρηση, λάθος, παράλειψη ή αμφιβολία, θα έλεγα ενστικτωδώς. Εκεί παραδόξως, η συμπεριφορά μου ήταν η απολύτως η αρμόζουσα, η απόδοσή μου άριστη, η προσοχή μου υψηλή, τα λάθη μηδενικά. Επρόκειτο για πράγματα που με έκαναν να νιώθω από απλή ικανοποίηση έως ευτυχία και που δεν τα μετάνιωσα ποτέ, ακόμη κι αν το τίμημα που πλήρωσα γι' αυτά ήταν βαρύ ή ακόμη και σκληρό, πράγμα που εν τέλει σημαίνει ότι τα ήθελα πολύ κι ήταν για μένα ιδιαίτερα σημαντικά.

Με βάση λοιπόν τις παραπάνω παρατηρήσεις μου από τη δική μου ζωή, καθώς δεν μπορώ να μιλήσω για τους υπόλοιπους, έφτασα στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι στην πραγματικότητα "Είμαι ό,τι θέλω κι αν θέλω το μπορώ" κι όχι "Έμαθα να νομίζω ότι θέλω εκείνο μόνο που μπορώ".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Προσπαθώ να είμαι ότι θέλω, αλλα δυστυχώς καταλήγω να είμαι αυτό που μπορώ να θέλω...

Και δεν μου αρέσει καθόλου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

'Εμμεσα έλεγα ότι δεν είναι καλό να υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη γιατί καταστρέφει τον έναν από τους δύο.

Αυτόν που νομίζει ότι την προσφέρει ή αυτόν που νομίζει ότι την εισπράττει?

Την έχω ζήσει επειδή ήθελα. Τώρα δεν θέλω όχι επειδή δεν μπορώ, απλά επειδή δεν θέλω.

Μεγάλη πολυτέλεια, βρε δόκτορα… μα, να σου προσφέρεται τέτοια δυνατότητα και να κάνεις τον τρελό τώρα? Άκου κι δεν θέλει…

Το θέλω προηγείται πάντα και καθορίζει το μπορώ.

… θυμάμαι την θέληση που είδα στα παιδιά του Special Olympic... θυμάμαι επίσης πως είναι αδύνατον να απαλλαγούν από την αναπηρία τους (στην συντριπτική τους πλειοψηφία)... θα το ήθελαν…με όλη τους την καρδιά… δεν είναι?

Καταλήγω στο ότι δεν είναι αρκετή μόνο η θέληση αλλά παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες στο να είμαστε κάτι που θέλουμε σε μια δεδομένη στιγμή…

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Αυτόν που νομίζει ότι την προσφέρει ή αυτόν που νομίζει ότι την εισπράττει?
Μεγάλη πολυτέλεια, βρε δόκτορα… μα, να σου προσφέρεται τέτοια δυνατότητα και να κάνεις τον τρελό τώρα? Άκου κι δεν θέλει…
… θυμάμαι την θέληση που είδα στα παιδιά του Special Olympic... θυμάμαι επίσης πως είναι αδύνατον να απαλλαγούν από την αναπηρία τους (στην συντριπτική τους πλειοψηφία)... θα το ήθελαν…με όλη τους την καρδιά… δεν είναι?

Καταλήγω στο ότι δεν είναι αρκετή μόνο η θέληση αλλά παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες στο να είμαστε κάτι που θέλουμε σε μια δεδομένη στιγμή…

- Aυτόν που την προσφέρει.

- 'Οταν κάποιος λέει δεν θέλω να αγαπήσω ξανά με τόση ανιδιοτέλεια, απλά η ψυχή έχει κάνει έναν επαναπρογραμματισμό. Είναι όπως όταν τρως πολύ κάτι και αηδιάζεις και αλλάζουν τα γευστικά σου γούστα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

- Αν η επιθυμία της θεραπείας ήταν πιο ισχυρή από την επιθυμία να συμμετέχουν στα Special Olympics θα απείχαν τελείως. Θα τους είχε καταβάλει τόσο πολύ η διαφορετικότητά τους ώστε δεν θα ήθελαν καν να συμμετέχουν και θα θρηνούσαν κάπου απομονωμένοι μέχρι να πεθάνουν. Για να συμμετέχουν εκεί, δείχνει ότι η σημαντικότερη ζωτική επιθυμία της ψυχής αυτών των ανθρώπων σε αυτή τη ζωή (ο Χάος το λέει διαρκώς Θέλημα και έχει ένα κόλημα με αυτή την λέξη εγώ το λέω απλά επιθυμία ψυχής) ήταν η εσωτερική αυτουπερνίκηση και η εσωτερική δύναμη και όχι η σωματική "θεραπεία". Και μέσα από αυτή την συμμετοχή δίδαξαν δύναμη και στον κόσμο των φαινομενικά ισχυρών. Πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι δεν έχουν συμφιλιωθεί πλήρως με τη διαφορετικότητά τους ώστε ούτε καν περνάει από το νου τους να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που είναι ; Αυτές οι ψυχές υποθέτω νοιώθουν πολύ μεγάλη περηφάνεια. Μπορεί και αυτό να ήταν η επιθυμία τους, να μας διδάξουν για την περηφάνεια ή το πείσμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

@DrStrangelove : Γιατι η ανιδιοτελης αγαπη καταστρεφει εναν απ τους 2 ; Αφου ο ενας (ο ανιδιοτελης), δεν φθειρεται αν δεν την παρει πισω απο εκει που την εδωσε. Μπορει και "γεμιζει" απο αλλού.

Το θέλω προηγείται πάντα και καθορίζει το μπορώ. 'Ο,τι θες να είσαι και να κάνεις το μπορείς σχετικά εύκολα.

Αυτη η σκεψη ειναι ενα καλο παραδειγμα, μη ρεαλιστη. Μεγαλες κουβεντες που νομιζω καταρριπτονται καθημερινα.

Κάποιοι άνθρωποι αλλάζουν πολύ μετά από εμπειρίες και θέλουν να είναι άλλα πράγματα. Αυτοί καταλαβαίνουν αυτό το "είμαι ό,τι θέλω".

Αυτο ειναι αλλο θεμα και υπαρκτο. Ομως το οτι θελουμε αλλα πραγματα καποια στιγμη, δεν σημαινει απαραιτητα, οτι ειμαστε ο'τι θελουμε. Δεν ξερω καν αν εχετε καταλαβει ποσο απολυτη και μεγαλη κουβεντα ειναι το "ο'τι θελω".

Έγραψα παραπάνω, ότι το "είμαι ό,τι θέλω" μου έχει αποδειχτεί στη ζωή μου πέραν πάσης αμφισβήτησης,

Θα ηθελα να τονισω, χωρις να αμφισβητω τα βιωματα κανενος, οτι ειδικα τετοια θεματα, που εχουν να κανουν με την πραγματικοτητα και την αντιληψη μας γιαυτην, ΤΙΠΟΤΑ δεν ειναι "περαν πασης αμφισβητησης". Να που τελικα οι αιθεροβαμονες ειναι οι απολυτοι. Και ισα ισα, απολυτοτητα σε τετοια θεματα, δηλωνει φοβο μηπως αυτο που βιωσαμε δεν ειναι ετσι, ή/και εντονη θεληση να πιστευουμε οτι ειναι ετσι και δε μπορει να ειναι αλλιως (γιατι το αλλιως δε μας αρεσει).

Εν πάση περιπτώσει, θα ήθελα να πω ότι για ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα παραπάνω, μου δόθηκε τουλάχιστον μία πολύ καλή ευκαιρία να τα επιτύχω. Ωστόσο, σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις, μόλις έφτασα μπροστά στην επίτευξη, διαπίστωσα ότι το τίμημα που αυτή θα απαιτούσε ήταν τέτοιο, που δεν θα ήμουν καθόλου πρόθυμος να το πληρώσω, ή με άλλα λόγια τούτα τα συγκεκριμένα "θέλω" έρχονταν σε σύγκρουση με κάποια άλλα "θέλω", τα οποία αποδείχτηκαν τελικά σημαντικότερα, άρα σίγουρα τα πρώτα δεν αποτελούσαν επ' ουδενί τμήμα του εσωτερικού μου, βαθύτερου Θελήματος. Το ότι λοιπόν επέλεξα να μην τα δεχτώ, ενώ μου προσφέρθηκαν, σίγουρα αποδεικνύει ότι δεν τα ήθελα αρκετά.

Δε θα λεγα οτι δε τα ηθελες αρκετα. Απλά εχουμε και καποιες αξιες κ μπορει καποια απ αυτα να γινοταν να τα αποκτησεις μονο καταπατώντας καποιες , οποτε δε θα ενιωθες ενταξει με τον εαυτο σου. Δλδ αν ησουν σε αλλο κρατος και σε αλλες συνθηκες και ηταν πιο ευκολο και πιο αξιοκρατικο να εχεις κατι και ενιωθες καλα με αυτο, δε θα εβαζες φρενο, σωστα ;

Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, τη στιγμή που μου δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω κάποια από τα θέλω μου, ανακάλυψα με μεγάλη απορία είναι η αλήθεια, ότι μέσα μου φοβόμουν περισσότερο το να τα επιτύχω από το ν' αποτύχω και τότε ως εκ θαύματος, έκανα ασυναίσθητα ό,τι μπορούσα -φαινομενικά απίθανα λάθη, παραλείψεις που θα έπρεπε να κοιμάμαι όρθιος για να μου ξεφύγουν, συμπεριφορές που μόνο τρελός θα τις επεδείκνυε, μειωμένη απόδοση σε πράγματα που είχα αποδείξει προηγουμένως περίτρανα ότι "τα είχα"- ώστε τελικά η φάση να χαλάσει και να μη συμβεί εκείνο που δήθεν ήθελα.

Αυτο ακουγεται σαν απλα να μην ηξερες τι πραγματικα ηθελες. Συμβαινει σε ολους.

Με βάση λοιπόν τις παραπάνω παρατηρήσεις μου από τη δική μου ζωή, καθώς δεν μπορώ να μιλήσω για τους υπόλοιπους, έφτασα στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι στην πραγματικότητα "Είμαι ό,τι θέλω κι αν θέλω το μπορώ" κι όχι "Έμαθα να νομίζω ότι θέλω εκείνο μόνο που μπορώ".

Εγω παντως δεν καταλαβαινω πως προκυπτει αυτο το συμπερασμα, απο τις σκεψεις που περιεγραψες. Οι οποιες μαλιστα, μου φανηκαν και αρκετα κοινος τοπος πολλων ανθρωπων. Πολλοι δε ξερουμε τι θελουμε, νομιζουμε οτι θελουμε κατι κ τελικα κανουμε λαθος, κατι αλλο που δεν ξεραμε συνηδειτα οτι το θελουμε το παλεψαμε και αν και δυσκολο, τελικα μας ικανοποιησε...πανανθρωπινα βιωματα θα ελεγα.

Κι ομως δε βλεπω κοσμο παναθρωπινα να λεει "ειμαι ο'τι θελω", και "ο'τι θελω το μπορω".

Θα επαναλαβω, οτι αν αυτο ισχυει τοτε πρεπει να βαλουμε τα κλαματα σαν ανθρωποτητα, γιατι κοιταξτε γυρω σας τι ειναι ο καθενας. Κ εσεις κ γω και ολοι μας. Αυτο ειναι το καλυτερο που θελουμε ; Μεχρι εκει φτανουμε ; Να το κλεισουμε το μαγαζι τοτε.

Με επιγραφη απ 'εξω "Νομιζαν οτι πετυχαν κατι κ δεν ηθελαν κατι καλυτερο" ή κατι τετοιο τελοσπαντων. "Δεν ειναι πλεον "ανθρωποι". Δεν κοιτανε πλεον ψηλα".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[KnightKostas]

Είμαι ό,τι μπορώ και αφού μπορώ να είμαι ό,τι θέλω είμαι ταυτόχρονα και ό,τι θέλω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι δεν έχουν συμφιλιωθεί πλήρως με τη διαφορετικότητά τους ώστε ούτε καν περνάει από το νου τους να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που είναι ;

οοο... μα ειμαι σιγουρη οτι συμφιλιωθηκαν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[marina289]

To ¨είμαι ό,τι θέλω¨ μου μοιάζει αλλαζονικό, μη ρεαλιστικό (ίσως και υπερφυσικό)...
Το ερμηνεύω σαν στόχο απόλυτο και ανέφικτο. (Γ'αυτό και έγραψα ¨προσπαθώ¨ να είμαι ό,τι θέλω... )
Πώς είσαι ό,τι θέλεις; Είναι δυνατόν να μην έχεις αποτυχίες σε πράγματα που επιθυμείς και θέλεις να είσαι; 'Ολα τα μπορείς;
Όλα σου είναι εφικτά και πραγματοποιήσιμα; Μήπως είναι ατάκα εγωιστή και υπερόπτη ανθρώπου;

Μου μοιάζει επίσης μηχανισμός άμυνας του ανθρώπου που δεν αντέχει να δεχτεί κάποιες αποτυχίες...
Και πείθει και προσαρμόζει τον εαυτό του και τα θέλω του σε αυτά που, απλά, μπορεί να είναι και να έχει...
Και τα ανέφικτα (κρεμαστάρια) έχει πειστεί πως δεν τον ενδιαφέρουν να τα έχει ή να είναι...
Οπότε τότε ναι... ¨είναι ό,τι θέλει¨... και το έχει πιστέψει....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rosa azul]

To ¨είμαι ό,τι θέλω¨ μου μοιάζει αλλαζονικό, μη ρεαλιστικό (ίσως και υπερφυσικό)...
Το ερμηνεύω σαν στόχο απόλυτο και ανέφικτο. (Γ'αυτό και έγραψα ¨προσπαθώ¨ να είμαι ό,τι θέλω... )
Πώς είσαι ό,τι θέλεις; Είναι δυνατόν να μην έχεις αποτυχίες σε πράγματα που επιθυμείς και θέλεις να είσαι; 'Ολα τα μπορείς;
Όλα σου είναι εφικτά και πραγματοποιήσιμα; Μήπως είναι ατάκα εγωιστή και υπερόπτη ανθρώπου;

Μου μοιάζει επίσης μηχανισμός άμυνας του ανθρώπου που δεν αντέχει να δεχτεί κάποιες αποτυχίες...
Και πείθει και προσαρμόζει τον εαυτό του και τα θέλω του σε αυτά που, απλά, μπορεί να είναι και να έχει...
Και τα ανέφικτα (κρεμαστάρια) έχει πειστεί πως δεν τον ενδιαφέρουν να τα έχει ή να είναι...
Οπότε τότε ναι... ¨είναι ό,τι θέλει¨... και το έχει πιστέψει....

Οχι Μαρινα δεν ειναι ακριβως ετσι...Ανθρωποι οι οποιοι εχουν περασει καποιες ιδιαιτερες εμπειριες στη ζωη τους,και την εχουν γνωρισει σε πολλες ή ακομα σε ολες -ή στις πιο καθοριστικες εκφανσεις της - εχουν ζυμωθει με ενα τετοιο τροπο που φτανουν πια στο σημειο να ξερουν πολυ καλα ποιοι ειναι ,τι θελουν απο τη ζωη και να την εκτιμουν σταγονα σταγονα .Σε τετοιες περιπτωσεις ο ανθρωπος πια μπορει και οριζει το εγω του στον αξονα του ''ειμαι αυτος που θελω να ειμαι''.Εγω αυτο το βιωνω πλεον,μεσα απο καποιες εμπειριες ου εχω περασει και στις οποιες δεν θα ηθελα να αναφερθω,οι οποιες ομως με βοηθησαν να οριοθετησω αυτο το ειμαι αυτη που θελω να ειμαι .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Imadlak]

Ειμαι οτι θελω και κανενας δεν θα ορισει τη ζωη μου!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Στην καλυτερη περιπτωση...ειμαι ο,τι μπορω να θελω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.