Συζήτηση για τα κριτήρια της ιστορικής (ανα)παραγωγής

[Resaldis]

Καταρχάς, υποθέτω ότι τα περισσότερα κοινωνικοπολιτικά ενσυνείδητα άτομα επιθυμούν να κατανοήσουν την εποχή τους και ως εκ τούτου να συμμετέχουν ενεργά στην παραγωγή της χρονικά αντίστοιχης ιστορίας. Οπωσδήποτε όμως, δεν έχουν ούτε όλα τα γεγονότα ούτε και όλα τα πρόσωπα την ίδια ιστορική βαρύτητα. Πώς λοιπόν αξιολογείται η ιστορικότητα ενός γεγονότος, μίας δήλωσης ή ενός προσώπου, ιδίως στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή;

 

[Δροσουλίτης]

Καταρχάς, υποθέτω ότι τα περισσότερα κοινωνικοπολιτικά ενσυνείδητα άτομα επιθυμούν να κατανοήσουν την εποχή τους και ως εκ τούτου να συμμετέχουν ενεργά στην παραγωγή της χρονικά αντίστοιχης ιστορίας. Οπωσδήποτε όμως, δεν έχουν ούτε όλα τα γεγονότα ούτε και όλα τα πρόσωπα την ίδια ιστορική βαρύτητα. Πώς λοιπόν αξιολογείται η ιστορικότητα ενός γεγονότος, μίας δήλωσης ή ενός προσώπου, ιδίως στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή;

Δεν ξέρω αν είναι η εποχή, αλλά αμφιβάλλω πως θα βρεθούν οι ηγέτες που θα έχουν την ικανότητα των παλαιότερων να αφήσουν το ιστορικό τους στίγμα με μια απλή κουβέντα.
Για παράδειγμα, κάθε φορά που βιώνουμε κάτι "προσβλητικό" στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και ειδικότερα στις εντάσεις με τους γείτονες, αναπολούμε το "βυθίσατε το χόρα" που είπε ο Παπανδρέου το 1976.
Και νομίζω πως ήταν από τις ελάχιστες στιγμές που οι πολιτικοί αντίπαλοι είχαν απόλυτη σύμπνοια και συνεργάστηκαν έστω και "κάτω από το τραπέζι" σε εθνικό θέμα.

Σήμερα, ποιος θα το πει, ποιός θα το εννοεί και ποιος πολιτικός αντίπαλος θα το υποστηρίξει;
Φταίει η εποχή, ή φταίει η πολιτική που κατάντησε τσίρκο;
Μια εποχή, ήταν ένας Βαγγέλης Γιαννόπουλος που θεωρούσαμε γραφικό με τα όσα έλεγε στη Βουλή και γελάγαμε.
Αν τον φέρναμε στη σημερινή πολιτική σκηνή, θα ήταν σα την κουκουβάγια σοφίας σε κλουβί με νυχτερίδες που πήραν έξτασι.
Οι περισσότεροι που κάθονται στα έδρανα δεν μπορούν καν να μιλήσουν σωστά Ελληνικά. Ούτε καν να διαβάσουν τους λόγους που τους γράφουν, που αν τους τους πάρει κάποιος θα βγάλουν τα μάτια τους tilt, σα φλίπερ που έφαγε κλωτσιά. Αερολογούν και μπουρδολογούν.
Ατάκες κονσέρβα, φτηνά αστεία και έπαρση ανεπάρκειας. Που να βρεί τόπο να φυτρώσει η έρμη βαρύτητα που λες φίλε μου;

Φτάσαμε να θεωρούμε τις μπουρδολογίες του Βαρουφάκη στον Νταιζενμπλουμ σε εκείνη τη ρημάδα τη συνέντευξη τύπου ως μοναδική πράξη πολιτικής-εθνικής αντίστασης την τελευταία δεκαπενταετία.

Αυτή είναι η ιστορία που έχουμε να επιδείξουμε. Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν πολύ δουλειά για να αναλύσουν την περίοδο που ζούμε. Θα χρειαστούν βοήθεια και από άλλες επιστήμες.