Σχέσεις εργοδότη - υπαλλήλου

[mania]

Πολλές φορές ακούω για τα αφεντικά και τους υπαλλήλους, τελικά ποια είναι η σχέση μεταξύ τους; ποια πρέπει να είναι και ποια έχετε εσείς;

Πιστέυετε πώς ο υπάλληλος πρέπει να έχει "αφεντικό" ή εργοδότης; δικαιολογήτε τα παράλογα θέλω των εργοδοτών και γιατί;

Και κάτι άλλο, η σχέση εργοδότη υπαλλήλου δικαιολογήτε αν είναι σχέση σεβασμού και μερικού θαυμασμού ενώ έπρεπε απλά να είναι " σου δουλέυω με πληρώνεις";

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Τυπικη, τυπικη και ξαναμανατυπικη.

Ο θαυμασμος καλο ειναι να υπαρχει, αν προερχεται απο την προσωπικη του εργασια, δειχνει οτι ενδιαφερεται να κανει κατι καλο και με κανει να ενδιαφερομαι κι εγω να γινω καλυτερη. Ωστοσο παντα υπαρχει η σκεψη "δουλευω για να με πληρωνεις", δε θα δουλευα αν δεν ειχα λεφτα καθε πρωτη του μηνα οσος θαυμασμος κι αν υπηρχε.

Τα παραλογα θελω των εργοδοτων δεν τα δικαιολογω..δεν ειμαι εδω για να κανω κατι διαφορετικο απ'αυτο για το οποιο ηρθα εξαρχης. Στην πορεια μπορει να βγουν διαφορα που απλα τα ανεχεσαι η οχι, αλλα πεταει ο γαιδαρος-πεταει, δεν προκειται να υπαρξει απο μενα, γιατι δε σηκωνω και πολλα πολλα, αΙντε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Πιστεύω ότι η σχέση εργοδότη-υπαλλήλων θα έπρεπε περισσότερο να είναι σχέση συνεργατών, και έτσι να το βλέπουν και τα δύο μέρη. Οι μεν υπάλληλοι να μην λουφάρουν με την πρώτη ευκαιρία και οι δε εργοδότες να μην χρησιμοποιούν την "εξουσία" τους για να κάνουν τη ζωή των υπαλλήλων δύσκολη.
Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε πολύ πιο υγιές και ευχάριστο περιβάλλον εργασίας και για τους δύο, και εν τέλει και σε πιο υγιή και ευτυχισμένη κοινωνία.
Ωστόσο αυτό απαιτεί ωριμότητα και από τις δύο πλευρές, που δεν απαντάται συχνά.
Προσωπικά πάντως θα κάνω ο,τι περνάει από το χέρι μου για να επιτύχω κάτι τέτοιο όταν (και αν) αποκτήσω ποτέ υπαλλήλους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Χμ δεν έχω προσωπική εμπειρία, αλλά επειδή έβλεπα τη μαμά μου μπορώ να πω ότι έμαθα αρκετά πράγματα από εκείνη όσον αφορά το θέμα αυτό. Η μαμά μου είχε παιδικό σταθμό (εξ ου και τα μωράκια που βάζω συνέχεια στις υπογραφές- έχω μία πιο ιδιαίτερη σχέση ) και είχε πάνω από 10 άτομα προσωπικό- μία μικρή επιχείρηση. Την έβλεπα που είχε έναν τρόπο να επιβάλλεται, χωρίς όμως να μειώνει τους υπαλλήλους της- πολλές φορές δασκάλες έβαζαν τα κλάματα από την πίεση ή από κάποια σχόλια γονέων (ξέρετε πόσο σκληροί μπορεί να είναι...) και τις έπαιρνε παραδίπλα και τους έλεγε ότι αγαπάνε τη δουλειά τους, είναι καλές σε αυτή και ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος που δεν θα είναι ευχαριστημένος-τι να κάνουμε.
Είχε μία απίστευτη σχέση με ολόκληρο το προσωπικό, έβγαιναν μαζί για φαγητό, μιλούσαν για τα πάντα- ήταν φίλη τους και πολλές φορές και μητέρα τους, για τις κοπελίτσες που έρχονταν για πρακτική. Βέβαια η μαμά μου το έχει αυτό γενικώς, σαν άνθρωπος και ίσως να ήταν και η φύση της δουλειάς τέτοια που να επέτρεπε την ανάπτυξη τέτοιου είδους σχέσεων ανάμεσα σε εργοδότη και προσωπικό...
Προσωπικά διαφωνούσα λίγο με όλο αυτό, όσο κι αν το θαυμάζω, γιατί είδα στη συνέχεια ότι πολλές από αυτές τις κοπέλες που εργάζονταν στο σταθμό, δεν εκτίμησαν τίποτα από όλα αυτά και προσπάθησαν να της τη φέρουν. Αλλά και αυτό γίνεται πάντα, οπότε δεν ξέρω ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να συμπεριφερθείς στους (ιεραρχικά) κάτω από εσένα.
Νομίζω πάντως ότι εγώ, θα δημιουργούσα (όχι τελείως εσκεμμένα) ένα πιο φιλικό κλίμα και δεν ξέρω αν θα με άκουγαν στο τέλος χωρίς να βάλω τη φωνή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ophelia]

Εγώ για να πω την αλήθεια ψιλοδιαφωνώ με την άποψη ότι με το αφεντικό μας πρέπει να έχουμε εντελώς τυπική σχέση...

Εντάξει, δεν λέω να πηγαίνουμε μαζί και για μπύρες, αλλά πιστεύω πως είναι σημαντικό να έχεις για εργοδότη κάποιον τον οποίο να εκτιμάς-όχι μόνο σαν επαγγελματία αλλά και σαν άνθρωπο...

Από την ελαχιστότατη εμπειρία μου στον εργασιακό στοίβο () είδα ότι με βοήθησε πάααρα πολύ το ότι ήξερα το αφεντικό μου από πριν και τον συμπαθούσα γιατί έτσι η δουλειά έβγαινε πιο εύκολα και ευχάριστα...Μου φαίνεται αδιανόητο να δουλεύω κάπου που να έχω για αφεντικό μου έναν κρετίνο και μισό με τον οποίο θα πρέπει να συνεργάζομαι και να ανέχομαι απλά και μόνο γιατί με πληρώνει!! Χώρια του ότι όσο πιο άμμεση είναι η επαφή εργοδότη-υπαλλήλου τόσο υπεύθυνος αισθάνεται ο εργαζόμενος γιατί-εκτός των άλλων- είναι εποφορτισμένος και με την εμπιστοσύνη του αφεντικού του...
Όλα αυτά βέβαια ως ένα βαθμό καθώς πρέπει να διατηρούνται και κάποιες πολύτιμες ισορροπίες όπως είπε και η Μισέλ...

Άποψη μου...πολύ πιθανόν να είναι και λάθος!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Palladin]

Πιστεύω ότι η σχέση με τον εργοδότη αλλά και με τους συναδέλφους πρέπει να είναι τυπική και να υπάρχει ευγένεια. Και να μην υπάρχει διάκριση από την μεριά του εργοδότη απέναντι σε κάποιους υπαλλήλους. Αυτό και τίποτα παραπάνω.

Δεν συμφωνώ ούτε να πηγαίνουν όλοι μαζί για τσίπουρα (πράγμα που έχω "αναγκαστει" να κάνω γιατί είχαν αρχίσει να με θεωρούν σνομπ) ούτε φυσικά να υπάρχει φλερτ. Το να ρωτήσεις ας πούμε την υπάλληλό σου, την πρώτη μέρα στη δουλειά, αν μένει μόνη της και αν έχει σχέση το θεωρώ εμετικό (καλά που δεν το ρώτησε και στη συνέντευξη).

Επίσης το να αλλάξει η συμπεριφορά του εργοδότη απέναντι σε μια υπάλληλο επειδή αυτή παντρεύεται... ας μην το σχολιάσω

Γι'αυτό λέω, τυπικότητα και ευγένεια, και όχι πολλά πολλά προσωπικά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι κατακρίνουν τους εργοδότες που προσπαθούν έστω με ξενέρωτους τρόπους να δημιουργήσουν καλύτερες σχέσεις με τους υπάλληλους. Καταρχάς αν είστε τόσο κλειστοί δεν θα σας πλησιάσουν πότε με το σωστό τρόπο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Palladin]

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι κατακρίνουν τους εργοδότες που προσπαθούν έστω με ξενέρωτους τρόπους να δημιουργήσουν καλύτερες σχέσεις με τους υπάλληλους. Καταρχάς αν είστε τόσο κλειστοί δεν θα σας πλησιάσουν πότε με το σωστό τρόπο.

μα, δεν πάω στη δουλειά για να κάνω νέους φίλους
και φυσικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να με πλησιάσει ο εργοδότης μου. τουλάχιστον πέρα από αυτό που εγώ θέλω. θα έπρεπε να του αρκεί το γεγονός ότι είμαι καλή στη δουλειά μου.

φυσικά, ο καθένας απαντά σε αυτό το θρεντ με βάση τις εμπειρίες του, έτσι;
άλλη άποψη έχει κάποια κοπέλα που ο εργοδότης της είναι ένας σοβαρός και αξιοπρεπής άνθρωπος, και άλλη κάποια που ο εργοδότης της είναι πέφτουλας π.χ. Ή κουτσομπόλης, που συζητά με το υπόλοιπο προσωπικό αυτά που αυτή του εκμυστηρεύεται.

οπότε λέω, φύλαγε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά (και παραπάνω)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι κατακρίνουν τους εργοδότες που προσπαθούν έστω με ξενέρωτους τρόπους να δημιουργήσουν καλύτερες σχέσεις με τους υπάλληλους. Καταρχάς αν είστε τόσο κλειστοί δεν θα σας πλησιάσουν πότε με το σωστό τρόπο.

Γιατί
1) ο σκοπός δεν είναι να κάνουν φιλίες αλλά να αυξήσουν απλώς την αποδοτικότητα των υπαλλήλων. Ε, δε νομίζω να τους λείπουν οι φίλοι...
και
2) στο τέλος αν δεν είσαι παραγωγικός θα σε σουτάρουν ακόμα και αν πήγατε "για τσίπουρα" (ακούς εκεί τσίπουρα με το αφεντικό! Να μεθύσεις να χάσει πάσα ιδέα μετά!)

Δεν νομίζω το να είσαι κλειστός είναι λύση. Απλώς πιθανολογώ ότι δύσκολα θα είσαι φίλος με κάποιον σε ανταγωνιστικό περιβάλλον. Μπορείς να έχεις όμως απλές τυπικές φιλικές σχέσεις που δε κοστίζουν και τίποτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Με τους συναδέλφους σου περνάς (στην καλύτερη) το ένα τρίτο της ημέρας σου.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να χρειάζεσαι νέους φίλους για να έχεις καλές σχέσεις μαζί τους. Ούτε να το κάνεις υστερόβουλα για να αυξήσουν την παραγωγικότητα τους, αν και αν αυτό προκύψει σαν side effect δεν βρίσκω που είναι το κακό.

Πάντως παρατηρώ ότι ορισμένοι έχετε τόσο κακή άποψη για τους εργοδότες που και όραμα να έχει κάποιος, θα του συμπεριφέρεστε έτσι ώστε να γίνει ένα με τους άλλους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Palladin]

Δεν νομίζω ότι πρέπει να χρειάζεσαι νέους φίλους για να έχεις καλές σχέσεις μαζί τους.

μπορείς να ορίσεις τι εννοείς καλές σχέσεις;

είπα ότι προφανώς πρέπει να υπάρχει ευγένεια
και προφανώς πρέπει να υπάρχουν καλές σχέσεις
απλά μάλλον εννοούμε διαφορετικά το "καλές σχέσεις"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Palladin μάλλον έχεις απλά κακές εμπειρίες. Ο εργόδοτης είναι άνθρωπος, υπάρχει πιθανότητα να θέλει να σε πλησιάσει, όχι γιατί θέλει να στην πέσει ή να σου δυσκολέψει την ζωή ή κάτι κακό τέλος πάντων, αλλά γιατί απλά σε συμπαθεί και θέλει να σε γνωρίσει καλύτερα και εκτός δουλειάς.

Προσωπικά προσπαθώ να διατηρώ απλά μια ισορροπία. Αυτό σημαίνει πως πιθανά να αναφέρω κάποιο προσωπικό ζήτημα που με απασχολεί, αλλά σιγουρα δεν θα αφήσω στον άλλον το περιθώριο να σκεφτεί καν πως αυτό μπορεί και να επηρεάσει την δουλειά μου. Θέλω όμως να υπάρχει πιο εγκάρδιο κλίμα εκεί που δουλεύω, θέλω κατανόηση και με ενδιαφέρει πάντα να μάθω γιατί ο εργοδότης μου έχει κακή διάθεση ή άγχος ή κάτι τέλος πάντων. Δεν ξεχνάω ποτέ βέβαια πως εκείνος είναι εργοδότης, πράγμα που σημαίνει πως μπροστά σε τρίτους διατηρώ πάντα τα προσχήματα, ακόμα κι αν μετά παίζουμε σφαλιάρες Και φυσικά δεν ανοίγομαι αν δεν περάσει λίγος καιρός ώστε να σιγουρευτώ πως και ο άλλος είναι της ίδιας φιλοσοφίας, διότι δεν ενδείκνυται να ανοιχτώ σε κάποιον που θεωρεί πως πρέπει να έχει μόνο τυπικές σχέσεις με τους υπόλοιπους - σε μια τέτοια περίπτωση όμως το πιο πιθανό είναι πως σύντομα θα αναζητήσω άλλη εργασία.

Επίσης αρνούμαι κατηγορηματικά αυτό το "δουλεύω γιατί με πληρώνεις". Σίγουρα δουλεύω και για αυτό, αλλά κυρίως δουλεύω γιατί αγαπώ την δουλειά μου και γιατί θέλω να είμαι ένα δημιουργικό και παραγωγικό μέλος της κοινωνίας που ζω. Και θα δούλευα ακόμα κι αν δεν είχα ανάγκη.

ΥΓ: Λια, ο γραπτός σου λόγος έχει γίνει εξαίρετος! (άσχετο, αλλά θα 'σκαγα )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Palladin]

Palladin μάλλον έχεις απλά κακές εμπειρίες. Ο εργόδοτης είναι άνθρωπος, υπάρχει πιθανότητα να θέλει να σε πλησιάσει, όχι γιατί θέλει να στην πέσει ή να σου δυσκολέψει την ζωή ή κάτι κακό τέλος πάντων, αλλά γιατί απλά σε συμπαθεί και θέλει να σε γνωρίσει καλύτερα και εκτός δουλειάς.

πιθανόν
η αλήθεια είναι ότι του έχω πολλά μαζεμένα το τελευταίο διάστημα, με έχει φέρει στα όριά μου.
κάθε μέρα γυριζω σπίτι με νεύρα, ενώ πριν μάθει για τον γάμο η σχέση μας ήταν σχεδόν άψογη (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα). Βασικά πριν λίγους μήνες θα συμφωνούσα με τον exposed και τη Λία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Λοιπόν θα φανεί κουφό αλλα τι πιστέυω εγώ, είμαι σε μια εταιρεία όπου έχουμε 40 άτομα προσωπικό, στην μεριά της οικοδομής αν δεν επιβληθείς σε έφαγαν, το αφεντικό μου λοιπόν φωνάζει συνεχώς, απολύει αν κάποιος είναι ανηπάκουος ΑΛΛΑ δείνει δέυτερες ευκαιρείες αν καταλάβει οτι μετάνοιωσες και θές να συνεχίσεις, πάντα βοηθάει τους υπαλλήλους που έχουν διάθεση να δουλέψουν, απο μικρά οικονομικά δανειάκια μέχρι δεν ξέρω γώ τι!!!

Για όλα αυτά λοιπόν τον θαυμάζω τον εκτιμώ και τον σέβομαι, απο την μία θεωρώ πώς η τυπική σχέση είναι καλή απο την άλλη όμως πιστέυω πώς πρέπει να γνωρήζουμε την θέση μας, τι ενωω, καλό το καλαμπουράκι, καλό ενα αστειάκι αλλα όταν είναι ώρα δουλειάς δουλέυουμε και θα ακούσουμε και φωνές, θα ακούσουμε και το παράλογο απλά για να μετριάσει τα πράγματα...

Ο εργοδότης και ο υπάλληλος πρέπει να ξέρουν πότε είναι η ώρα δουλειάς και πότε ο χαβαλές....
Εν τω μεταξύ αν υπάρχει σεβασμός υπάρχει και η αλληλεγγύη, πολλές φορές όταν όλοι τον πίεζαν ερχόταν και έρχετε ακόμα και μηλάει σε μένα, μου λέει για τις ευθύνες που έχει και το άγχως που περνάει και φυσικά τον ακούω, σέβομαι αυτά που περνάει, όπως και το αντίθετο, όταν εγώ δεν είμαι στα καλά μου με ρωτάει αν είναι όλα οκ με το σπίτι με τον γάμο μου και άν θέλω βοήθεια και εκεί που τελειώνει η συζήτηση προσπαθεί να μετριάσει τα πράγματα λέγοντας " τώρα ώρα για δουλειά" και βλέπεις να αλλάζει, να γίνετε σκληρός και να φωνάζει με παράλογα πράγματα...

Αυτό για μένα ΕΙΝΑΙ υγιές σχέση εργοδότη -υπαλλήλου για μένα, δεν είναι μόνο τα λεφτά καμιά φορά ειναι όλα αυτά που μπορείς να πάρεις μέσα απο αυτή τη σχέση(καθαρά επαγγελματική πάντα μην παρεξηγηθώ κιόλας) ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Μεγάλωσα με 1 συγκεκριμένη οπτική του πώς πρέπει να είναι η συμπεριφορά των εργοδοτών μέσω της δουλειάς των γονιών μου. Νομίζω πως κρατάνε πολύ καλές ισορροπίες μεταξύ ορίων και φιλικότητας, οι οποίες δεν πηγάζουν από συγκεκριμένη στρατηγική αλλά από το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα σαν άνθρωποι. Έχουν με όλους τους εργαζομένους καλές σχέσεις και με κάποιους φιλικές. Έχει τύχει πολλές φορές να βγούμε σαν οικογένεια με άτομα της δουλειάς, να έρθουν κάποιοι σε πάρτυ κι η μαμά μου έχει βαφτίσει και 1 παιδάκι. Εντάξει, υπάρχουν κι άνθρωποι με τους οποίους οι σχέσεις είναι τυπικές-καλές, όμως είναι τρελό να ταιριάζεις με όλους. Επίσης αν κάποιος πάει να εκμεταλλευτεί κάτι ξέρουν να κρατούν όρια και αποστάσεις. Οπότε έχω μάθει στο στυλ ''έχουμε καλή ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ σχέση, σεβόμαστε τις ικανότητες του κάθε εργαζομένου, σεβόμαστε τις εξειδικευμένες γνώσεις που πιθανώς έχει κάποιος σε κάποιον τομέα, αν ταιριάζουμε κάνουμε παρέα εκτός δουλειάς, όμως κρατάμε όρια και δεν αφήνουμε να παρερμηνευθεί ποιός έχει τον τελικό λόγο''.

Ξεκινώντας σαν εργαζόμενη, στην 1η μου δουλειά βρήκα 1 κλίμα πολύ κοντά σε αυτό που είχα μάθει. Το ότι την βρήκα από τον οικογενειακό κύκλο νομίζω έχει σχέση και, ντρέπομαι που το λέω, αλλά άρχισα να νομίζω πως η ύπαρξη ζεστού κλίματος συμβαίνει σε όλες τις δουλειές. Στην 2η δουλειά όμως, αν και οι εργοδότες ήταν πολύ νέοι, κρατούσαν υπερβολικά τυπικές σχέσεις σε σημείο που δεν αισθανόμουν άνετα. Στην αρχή αισθανόμουν κάπως, στην πορεία ήρθα πιο κοντά με τον 1, αλλά το γεγονός ότι η άλλη συνέχιζε να είναι τυπική με πλήγωνε όσο χαζό κι αν φαίνεται.

Το συμπέρασμα είναι: όταν εργάζομαι κάπου αφήνω στον άλλο να θέσει τα όρια κι αφού τα θέσει ορίζω κι εγώ πλαίσια συμπεριφοράς. Μου αρέσει οι σχέσεις να είναι καλύτερες από τυπικές επειδή έτσι αισθάνομαι καλύτερα και λειτουργώ αποτελεσματικά κι αν είναι στο χέρι μου δεν θα ξανασυνεργαστώ με τυπικούς και ''I'm the boss'' ανθρώπους.

Σαν αφεντικό, αν κι όταν γίνω, θα ακολουθήσω την προσέγγιση που έμαθα κι εμπιστεύομαι. Και επίσης θα πληρώνω όσο καλύτερα μπορώ, επειδή όσο θετικός άνθρωπος κι αν είσαι, ο εργαζόμενος έχει πρωταρχική ανάγκη να πληρωθεί όσο καλύτερα του επιτρέπουν τα προσόντα που έχει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Κάτι συμαντικό αντερ μου και μην με κράξεις, έχω αλλάξει πολλές δουλειές και έχω δεί πολλά(εχω ρεκόρ εργασίας και απολύσεων) οι γονείς σου καλά κάνουν και μπράβο τους ΑΛΛΑ τι γίνετε όταν αυτοί που δεν τεριάζουν με το αφεντικό τους; έχεις ιδέα πώς νοιώθει ένας εργαζόμενος και τι ιδέα έχει για εκείνον που τεριάζει με το αφεντικό; Ξέρεις πώς θεωρούντε ρουφιάνοι και γλύφτες απο αυτούς που δεν ταιριάζουν με τα αφεντικά τους; πώς μπορείς να ξέρεις πώς ταιριάζεις με τον υπάλληλο όταν αυτός θα κάνει τα πάντα για να έχει ευνοια; δυστηχώς δεν το μαθαίνεις ποτέ, μπορεί κάποιος που δεν έχει το ίδιο χνώτο με το αφεντικό να θεωρησει πώς υπάρχουν ρουφιάνοι και να αλλάξει ολόκληρες τις σχέσεις μέσα στον εργασιακό χώρο...

Δυστηχώς έχω περάσει και κάποια απο τα παραπάνω, οι δικοι σου καλά το σκέυτηκαν αλλα δεν είναι όλοι τυχεροι, μπορεί κάποιος άλλος που το έκανε να απέτυχε, το να είσαι αφεντικό παρεξηγήσε έυκολα, όπως και ο υπάλληλος που θα βγεί για καφέ με τον εργοδότη

Να ξέρεις πώς όλοι έχουν δίκιο και όλοι άδικο το θέμα είναι πώς τα ξεχωρίζεις;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Καταρχάς υπάρχουν όντως γλύφτες, υπάρχουν κι άτομα με τα οποία ταιριάζεις. Αν κάποιο αφεντικό δημιουργήσει σχέσεις με ανθρώπους της 'α κατηγορίας ή δεν έχει καλό κριτήριο ή έχει issues ο ίδιος και θέλει να τον κολακεύουν. Βασικά πρόβλημά του.

Τώρα το πώς βλέπουν οι άλλοι εργαζόμενοι αυτόν που έχει στενές σχέσεις με το αφεντικό μπορώ να πω ότι σχετίζεται άμεσα με την κακεντρέχειά τους. Σαν εργαζόμενη έχω δει αφεντικά να έχουν πιο στενές σχέσεις με κάποιους εργαζόμενους σε σχέση με τις σχέσεις που είχαν με μένα. Ούτε γλύφτες τους είπα, ούτε με πείραξε, βασικά δεν με ένοιαζε. Άλλωστε όταν περνάμε μεγάλο μέρος της ημέρας στην δουλειά ο κύκλος μας περιορίζεται και πολλές γνωριμίες δημιουργούνται εκεί. Δηλ. αν είσαι αφεντικό είσαι καταδικασμένος να χάσεις την ευκαιρία να κάνεις φίλους από το συγκεκριμένο περιβάλλον? Χαζομάρα δεν είναι?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Αν οι άνθρωποι δεν είναι βλαμμένοι είναι καλή φάση να είναι φιλικοί όλοι μεταξύ τους.


Εγώ βρίσκομαι σε μία ενδιάμεση φάση.


Έχω αρκετούς υφιστάμενους (υπό μία έννοια είμαι το αφεντικό τους) και άπειρα αφεντικά πάνω από το κεφάλι μου.



Όπως γράφω εδώ, την ίδια μ@@@@ κουβαλαω στο κεφάλι και στην κανονική ζωή.


Ανάμεσα σε αυτούς για τους οποίους είμαι αφεντικιά.
Έχω παρατηρήσει, ότι υπάρχουν ατομάκια έξυπνα που δεν παρεξηγούν την οικειότητα που τους δείχνω η το αβυσσαλέο χιούμορ μου (τις ντομάτες μετά παρακαλώ) και δουλεύουν καλά ενώ την ίδια στιγμή κάνουμε ελεεινά αστεία και λέμε βλακείες απίστευτες.

Υπάρχουν άλλοι, που είναι ένα σημαντικό ποσοστό, που επειδή κάνω αστειάκια και δεν είμαι άκαμπτη και τρομακτική νομίζουν ότι γίναμε φιλαράκια και δουλεύουν χειρότερα.



Κατέληξα στο συμπέρασμα λοιπόν, ότι οι σχέσεις πρέπει να είναι τυπικές με ανθρώπινο πρόσωπο φυσικά και ααααααααααν δεις ότι ο άλλος το αξίζει και μόνο να δείξεις μια πιο μεγάλη οικειότητα.

Αλλιώς σε περιμένει στη γωνία ο πρώτος εξυπνάκιας για να σου την πει είτε ανώτερος είτε κατώτερος.


Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάνεις πλάκες κοκ αλλά με πολύ μέτρο.

Nα σημειώσω ότι δουλεύω σε μεγάλη εταιρεία, δεν ξέρω τι συμβαινει σε πιο μικρές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Αν κάποιο Δηλ. αν είσαι αφεντικό είσαι καταδικασμένος να χάσεις την ευκαιρία να κάνεις φίλους από το συγκεκριμένο περιβάλλον? Χαζομάρα δεν είναι?

Θα μείνω εδώ καθώς είναι το βασικό ζουμι, οχι δεν χάνεις αυτή την εκαιρία αλλα εγώ με το φτωχό μου μυαλό ρωτω: αν αυτός που τελικά γίνει φίλος σου δεν πάει καλά στην δουλειά του, πώς θα μπορέσεις να τον απολύσεις χωρίς εκείνος να πεί "κοιτα με είχε κοντά του και με απέλυσε, είναι δυπρόσωπος" πιστέυεις ότι8 η φιλία θα κρατήσει μετά την απόλυση; ή αν βάλει ο εργοδότης τις φωνές στο "φίλο" του δεν θα παρεξηγηθεί; δεν θα θέλει καλύτερη μεςταχείρηση; εγώ πάντα ρωτώ και το ξέρεις, είμαι ανοιχτή σε αυτό το θέμα και πραγματικά μπορώ να αλλάξω γνώμη αν είναι σοφή η άποψη που θα ακούσω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Θα μείνω εδώ καθώς είναι το βασικό ζουμι, οχι δεν χάνεις αυτή την εκαιρία αλλα εγώ με το φτωχό μου μυαλό ρωτω: αν αυτός που τελικά γίνει φίλος σου δεν πάει καλά στην δουλειά του, πώς θα μπορέσεις να τον απολύσεις χωρίς εκείνος να πεί "κοιτα με είχε κοντά του και με απέλυσε, είναι δυπρόσωπος" πιστέυεις ότι8 η φιλία θα κρατήσει μετά την απόλυση; ή αν βάλει ο εργοδότης τις φωνές στο "φίλο" του δεν θα παρεξηγηθεί; δεν θα θέλει καλύτερη μεςταχείρηση; εγώ πάντα ρωτώ και το ξέρεις, είμαι ανοιχτή σε αυτό το θέμα και πραγματικά μπορώ να αλλάξω γνώμη αν είναι σοφή η άποψη που θα ακούσω

Για μένα άλλο έχω φιλικές σχέσεις και κάνω παρέα κι άλλο είμαι Φίλος. Κι εντάξει, νομίζω πως για να γίνεις Φίλος με κάποιον εργαζόμενο τον ξέρεις για χρόνια, εκτιμάς και την δουλειά του και δεν είναι και πολλές οι πιθανότητες να τον απολύσεις! Δηλ. εσύ μάλλον κατάλαβες 1 φάση ''είμαστε κολλητοί'' κι εγώ εννοούσα μάλλον κάτι άλλο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.