Τέχνη και πολιτική (πολιτικοποιημενο ον)

[edweimaste]

Με αφορμή το βίντεο αυτό και κυρίως τα τελευταία λεπτά της ομιλίας, σκέφτηκα να ανοίξω το συγκεκριμένο θέμα.
Πάντα πίστευα λοιπόν ότι η τέχνη ναι μεν επηρεάζει και οφείλει να επηρεάζει τον πολιτικοποιημενο νου, αλλά ποτέ δεν είχα αναλογιστεί το ποιος είναι ο σωστός τρόπος να το κάνει.
Στο συγκεκριμένο βίντεο λοιπόν παρουσιάζεται η τέχνη (θέατρο, μουσική, λογοτεχνία) ως ο εφησυχαστης και αρωγός στη πορεία προς την ολοκλήρωση του εαυτού μας. Η ολοκλήρωση του εαυτού μας και η γνωριμία μας με αυτόν μας καθιστά και περισσότερο πολιτικοποιημενους ( ευαισθητοποιημενους με τα κοινά).
Πάντα λοιπόν είχα στο μυαλό μου πως η επιθετική και καυστική τέχνη είναι αυτή που ενεργοποιεί τις μάζες. Στην ομιλία αυτή παρουσιάζεται η ακριβώς αντιθετη όψη. Ποια είναι η άποψη σας σχετικά με αυτό; Πιστεύετε γενικά ότι η τέχνη μπορεί να επηρεάσει και κατά πόσο αυτο συμβαίνει στις μέρες μας;

 

[Guest 209912]

Όσον αφορά τον καλλιτέχνη, η τέχνη δεν είναι αυτό που τον ολοκληρώνει σαν άνθρωπο. Η τέχνη που παράγει αποτελεί το προϊόν της ολοκλήρωσης του και αποτελεί ένα βαρόμετρο για αυτόν. Ο άνθρωπος που δημιουργεί δεν γίνεται δημιουργός επειδή δημιουργεί, είναι δημιουργός και γι αυτό δημιουργεί. Η δημιουργία είναι μια απλή απόρροια του εαυτού του και της ύπαρξης του. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορεί να γίνει κάποιος δημιουργός απλώς μιμούμενος την ενέργεια κάποιου άλλου. Επειδή κάποιος μαθαίνει να ζωγραφίζει και ζωγραφίζει καλά τεχνικά δεν σημαίνει πως είναι και ζωγράφος, καθώς ζωγράφος γεννιέσαι και δεν γίνεσαι. Η διαφορά έγκειται στο κίνητρο. Ο ζωγράφος δεν ζωγραφίζει για κάποιο λόγο και ο μουσικός δεν γράφει μουσική για κάποιο σκοπό. Το κάνουν επειδή αυτό είναι σαν άνθρωποι και γι αυτό το λόγο "χάνονται" και σε αυτό όταν το κάνουν. Κάποιος που ζωγραφίζει για κάποιο σκοπό, όπως για λεφτά ή την αναγνώριση δεν είναι ζωγράφος.

Η τέχνη λοιπόν δεν μπορεί να επηρεάσει την μάζα καθώς εν τέλει δεν υπάρχει μάζα αλλά μεμονωμένα όντα. Όταν κάποιος βλέπει ένα πίνακα ενός master όπως ο DaVinci ή o Rembarndt δεν "νιώθει" κάτι που ήθελε να περάσει ο ζωγράφος ούτε επηρεάζεται από αυτό που βλέπει. Αυτά είναι οι εξηγήσεις των μοντέρνων "δασκάλων" εικαστικών και κριτικών (γελάμε) τέχνης, που ουδεμία σχέση έχουν με την τέχνη και platitudes που γράφουμε στην έκθεση γιατί ακούγονται ωραίες και ψαγμένες και θέλουμε να γεμίσουμε το χαρτί. Αν είσαι κι εσύ ένας master (και master γεννιέσαι δεν γίνεσαι) βλέποντας ένα σπουδαίο έργο τέχνης βλέπεις κάτι γνώριμο, ένα κομμάτι του εαυτού σου. Είναι σαν να βλέπεις κάποιον ξένο να μιλάει την ίδια γλώσσα με σένα. Και αυτό που βλέπεις ξυπνάει κάτι που υπήρχε πάντα μέσα σου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο ξύπνησε ο DaVinci ή σου πέρασε κάποιο μήνυμα. Η τέχνη δεν είναι μέσο επικοινωνίας και δεν μπορείς να περάσεις νοήματα μέσα από αυτή, όσο αντισυμβατικό και να ακούγεται αυτό. O DaVinci δεν είχε σκοπό να αλλάξει κάποιον όταν έφτιαχνε τη Λίζα του και όποιος ζωγραφίζει με σκοπό, δεν είναι ζωγράφος

Αυτός είναι και ο λόγος που σε ένα παλαιότερο θέμα είχα πει πως τα ταξίδια και πως το να δεις πράγματα δεν σε αλλάζει και δεν είναι τίποτα άλλο από διακοπές και ψευτοκουλτουριά. Ο DaVinci δεν σύχναζε σε γκαλερί, στο ποτάμι δίπλα από το σπίτι του σύχναζε και ο Μιχαήλ Άγγελος στο δάσος. Ένας σημερινός που είναι 3ετών δεν χρειάζεται να πάει στο Λούβρο να δει την Μόνα Λίζα στο προτώτυπο για να ξυπνήσει κάτι μέσα του, το ίδιο effect θα έχει και μια φωτογραφία σε υπολογιστή, ούτε το να δει αυτή τη φωτογραφία θα τον αλλάξει και θα τον μεταμορφώσει σε master. Είναι ήδη master και αυτό θα βγει από μέσα του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Γι αυτό το λόγο και η τέχνη όπως την αναφέρει στο βίντεο η "δασκάλα" δεν επηρεάζει τους ανθρώπους, ούτε τους κάνει πιο πολιτικά σκεπτόμενους. Όταν ο Λαζόπουλος στο τσαντίρι θεοποιούσε τον ΣΥΡΙΖΑ δεν επηρέαζε το κοινό, δεν τους έκανε πιο πρόβατα, όπως δεν θα τους έκανε πιο έξυπνους αν μιλούσε ορθολογικά. Οι άνθρωποι που τον χειροκροτούσαν ήτανε εκ φύσεως πρόβατα και γι αυτό έλκονταν από τα λόγια του, όπως οι εκ φύσεως ορθολογικοί τον γιουχάριζαν. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν μιμούμενοι συμπεριφορές. Οι άνθρωποι είναι, ενώ στην πορεία της ζωής τους τα διάφορα γεγονότα που ζουν και οι εμπειρίες τους, δρουν απλά ως καταλύτες για να αναδυθεί στην επιφάνεια αυτό που είναι.

 

[Memetchi]

Γενικά την Μουτίδου την εκτιμώ και για αυτό είχα δει αυτό το βίντεο όταν το είχε πρωτοανεβάσει. Η αλήθεια είναι πως η σύνδεση που κάνει αρχικά φαίνεται κάπως άκυρη αλλά νομίζω ότι τα εξηγεί αρκετά απλά. Ένα έργο μπορεί να περάσει χιλιάδες μηνύματα, που πιθανόν ο δημιουργός του δεν τα είχε καν σκεφτεί όταν το δημιουργούσε. Ουσιαστικά αυτό που θέλει να πει στο βίντεο και συμφωνώ, είναι να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε την τέχνη ως κάτι το αποστειρωμένο, ψάχνοντας απλά το τι θέλει να πει ο ποιητής και τέλος γιατί στην πραγματικότητα μπορεί στον καθένα προσωπικά μέσα από τα βιώματά μας να μας ευαισθητοποιήσει, να μας δείξει εικόνες και να μας φέρει συναισθήματα που θα μας σοκάρουν και θα μας κάνουν να ανακαλύψουμε καλύτερα τους εαυτούς μας (τις προκαταλήψεις μας, τα στερεότυπα που έχουμε κτλ.). Συνεπώς να δημιουργήσει πιο ανοιχτόμυαλους και συνειδητοποιημένους πολίτες/ψηφοφόρους.