Τι γίνεται όταν δεν τα πάμε καλά με τους συγγενείς μας;

[LiViNGtheLiFE]

δε χρειάζεται να ζοριζόμαστε να τα χουμε καλά με όλους, ας δε ταιριάζουμε απλά είμαστε κάπως τυπικοί χωρίς να μαστε τσακωμένοι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adele]

Προφανώς και δε μπορείς να τα πηγαίνεις καλά με όλους, ακόμα κι αν πρόκειται για τους γονείς σου. Τους αγαπάς, αλλά όλα μέχρι ένα σημείο.
Ούτως ή άλλως κάποια στιγμή φεύγεις από το σπίτι (οι περισσότεροι λόγω σπουδών, αλλά και όχι μόνο) και αποστασιοποιείσαι από πολλές καταστάσεις.
Αν κάτι σε χαλάει, απλώς το κάνεις πέρα. Δεν χρειάζεται να ζορίζεσαι για τίποτα. Αν κάτι σε στεναχωρεί, απλώς το διώχνεις μακριά.
Δεν είναι τόσο απλό, όσο ακούγεται, όμως είναι δυνατό να συμβεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Loreley]

Από μακριά και αγαπημένοι, και όλα μια χαρά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eclipse]

Μακριά και αγαπημένοι. Τέλος, τίποτα παραπάνω.

 

[Skiyo]

Εγώ προσωπικά δεν έχω θέματα με τους συγγενείς μου, αν και η οικογένεια μου δεν είναι τόσο θρησκευόμενοι όσο οι συγγενείς μου πχ να κάνουν προσευχή στο μεσημεριανό φαγητό ,όταν οδηγούν και περνάνε από εκκλησία να κάνουν πάλι προσευχή. Τη πρώτη φορά μου πήγα σε τραπέζι με συγγενείς δεν ήξερα ότι κάνουν προσευχή ενώ εγώ παραλίγο να ορμηξω στο φαγητό επειδή πεινούσα , αλλά τη επόμενη φορά το ήξερα και έκανα υπομονή να κάνουμε όλοι προσευχή. Γενικά σέβομαι τους συγγενείς και με σέβονται και εκείνοι.

 

[Ιππολύτη]

Γενικά σέβομαι τους συγγενείς και με σέβονται και εκείνοι.

Αυτό μου θυμίζει το προπερσινό πρωτοχρονιάτικο τραπέζι στο οποίο ένας θείος μου αποφάσισε να κάνει θέμα το σκουλαρίκι που έχω στο κάτω χείλος and i quote "εγώ αν έβλεπα μια οποιαδήποτε κοπέλα στο δρόμο με τέτοιο σκουλαρίκι θ' αναρωτιόμουν ποιος μαλάκας την ταΐζει". Τίποτα σαν την οικογενειακή θαλπωρή!

 

[Himela]

Ευτυχώς τώρα με τον κορονοϊό έχουμε και επαρκή δικαιολογία να είμαστε ΜΑΚΡΙΑ και σκασίλα μας για το αγαπημένοι.

 

[Guest 092312]

Έχω καταλήξει στο εξής, αν δεν μπορείς να αποφύγεις την μάζωξη, τουλάχιστον διασκέδασέ την. Αν αρχίσεις να απαντάς στις όποιες μλκίες συγγενών δύο τινά μπορούν να συμβούν, ή θα σκάσουν ή θα σταματήσουν να επιδιώκουν να εμφανιστείς. Win-win.
Πχ Ιππολύτη, την επόμενη φορά μπορείς να προσφερθείς να κάνεις επίδειξη με γαργάρες χωρίς σκουλαρίκι.

 

[Valder]

Αυτό μου θυμίζει το προπερσινό πρωτοχρονιάτικο τραπέζι στο οποίο ένας θείος μου αποφάσισε να κάνει θέμα το σκουλαρίκι που έχω στο κάτω χείλος and i quote "εγώ αν έβλεπα μια οποιαδήποτε κοπέλα στο δρόμο με τέτοιο σκουλαρίκι θ' αναρωτιόμουν ποιος μαλάκας την ταΐζει". Τίποτα σαν την οικογενειακή θαλπωρή!

Ο λόγος που στο είπε, χωρίς να συμφωνώ απαραίτητα με τον αγενή τρόπο του, είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος που αντιδρούν πολλές μανάδες στο τι ταίρια τους φέρνουν τα παιδιά τους στο σπίτι.

Όταν ο άλλος είναι πχ "κουμπάκιας" με δέκα χαλκάδες στη μάπα και κατεβασμένα παντελόνια μέχρι το γόνατο σα ράπερ, δείχνει μια εφηβική τάση χαρακτήρα που εξωτερικεύεται με μια τάση να σημαδεύεται το κορμί για να δηλώσει κάτι η εμφάνιση που ο χαρακτήρας ακόμη αδυνατεί να υποστηρίξει.

Λογικό είναι αμα τον δει η μάνα σου για παράδειγμα να φρικάρει και να θέλει κάποιον άλλο που να έχει μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία και ωριμότητα ώστε να εγγυάται και περισσότερη υπευθυνότητα γενικά στη ζωή.

Θα μου πεις δεν ξέρουν τον χαρακτήρα όλοι αυτοί που κρίνουν. Και θα συμφωνήσω. Κάντους να δουν τον χαρακτήρα λοιπόν και άσε την εμφάνιση.

Προφανώς έχεις ένα στυλ που ο θείος σου σα σοβαροφανής δεν το γουστάρει κι αντί να το πει κόσμια το πέταξε βλακωδώς εξ ου και η σοβαροφάνεια αντί σοβαρότητας. Και βάσει αυτού σε έκρινε.

Κι εγω δεν θα τα έφτιαχνα με μια τύπισσα 21 ετών με χαλκάδες στη μάπα, σόρρυ δεν είναι προσωπικό απέναντί σου, αλλά δε μου βγάζει σιγουριά.

 

[Ιππολύτη]

Ο λόγος που στο είπε, χωρίς να συμφωνώ απαραίτητα με τον αγενή τρόπο του, είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος που αντιδρούν πολλές μανάδες στο τι ταίρια τους φέρνουν τα παιδιά τους στο σπίτι.

Όταν ο άλλος είναι πχ "κουμπάκιας" με δέκα χαλκάδες στη μάπα και κατεβασμένα παντελόνια μέχρι το γόνατο σα ράπερ, δείχνει μια εφηβική τάση χαρακτήρα που εξωτερικεύεται με μια τάση να σημαδεύεται το κορμί για να δηλώσει κάτι η εμφάνιση που ο χαρακτήρας ακόμη αδυνατεί να υποστηρίξει.

Λογικό είναι αμα τον δει η μάνα σου για παράδειγμα να φρικάρει και να θέλει κάποιον άλλο που να έχει μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία και ωριμότητα ώστε να εγγυάται και περισσότερη υπευθυνότητα γενικά στη ζωή.

Θα μου πεις δεν ξέρουν τον χαρακτήρα όλοι αυτοί που κρίνουν. Και θα συμφωνήσω. Κάντους να δουν τον χαρακτήρα λοιπόν και άσε την εμφάνιση.

Προφανώς έχεις ένα στυλ που ο θείος σου σα σοβαροφανής δεν το γουστάρει κι αντί να το πει κόσμια το πέταξε βλακωδώς εξ ου και η σοβαροφάνεια αντί σοβαρότητας. Και βάσει αυτού σε έκρινε.

Κι εγω δεν θα τα έφτιαχνα με μια τύπισσα 21 ετών με χαλκάδες στη μάπα, σόρρυ δεν είναι προσωπικό απέναντί σου, αλλά δε μου βγάζει σιγουριά.

Η εμφάνιση κι ο χαρακτήρας τις πιο πολλές φορές συμπλέουν, επομένως δεν νομίζω πως μιλάμε πάντα για "έλλειψη" χαρακτήρα όσο περαιτέρω οπτική έκφρασή του. Δε διαφωνώ στο ότι τα piercing προδιαθέτουν τους υπόλοιπους για συγκεκριμένα στοιχεία του χαρακτήρα του τρυπημένου, μαλιστα ανάλογα με το μέρος/το πλήθος παραπέμπονται σε διαφορετικά στοιχεία. Εσένα προσωπικά σε παραπέμπουν σε άνθρωπο αναξιόπιστο ( ; ) ή χωρίς αυτοπεποίθηση ( ; ), δεν μπόρεσα να συναγω με σιγουριά τι θες να πεις στο τελευταίο κομμάτι. Κι εγώ από την άλλη (επίσης καθόλου προσωπικά) προφανώς και δε θα έμπαινα στον κόπο να ασχοληθώ με κάποιον που στα 21 μου θα μου έλεγε ότι δε μοιάζω αρκετά σοβαρή γι αυτόν και θα παιρνε ο καθένας τον δρόμο του.

Διαφωνώ πάντως με αυτή τη σύνδεση που κάνεις των piercing με την αυτοπειθαρχία και την αξιοπιστία / αυτοπεποίθηση. Για το πρώτο, ακόμη και αυτοί με πολλές τρύπες που όντως τα κάνουν παρορμητικά, ξέρουν πως είναι κάτι που φεύγει, έτσι απλά, και το πολύ ν αφήσει ένα σημάδι. Δεν είναι μια επέμβαση που σε αλλάζει για πάντα αν δεν το θες. Για τα δεύτερα, πολύ ωραίος ο χαρακτήρας δε λέω, αλλά είναι κι η εμφάνιση σημαντική. Τα βλέπω σαν περαιτέρω "στολίδια", όπως κάποιες βάφονται/χτενίζονται, εγώ έχω αυτό και την αφάνα μου. Δεν έχουν όλες οι γυναίκες που βάφονται χαμηλή αυτοεκτίμηση και έλλειψη σοβαρότητας, έτσι;

Όσο για τον θείο μου (και πολλούς άλλους θείους), η σοβαροφάνεια δεν τον έφαγε όταν είχα κάνει τρύπα στη μύτη, που είναι σημείο περισσότερο κοινό και απενοχοποιημένο. Αυτό πάλι μας λέει ότι μας αρέσει μόνο ο, τι έχει συνηθίσει το μάτι μας. Όταν φοράει ο Jaden Smith φούστες είναι πούστης αλλά ο Κολοκοτρώνης με τη φουστανέλα ήταν άντρακλας και τιμούσε τις παραδόσεις.

 

[Εχέμυθη]

Ο λόγος που στο είπε, χωρίς να συμφωνώ απαραίτητα με τον αγενή τρόπο του, είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος που αντιδρούν πολλές μανάδες στο τι ταίρια τους φέρνουν τα παιδιά τους στο σπίτι.

Όταν ο άλλος είναι πχ "κουμπάκιας" με δέκα χαλκάδες στη μάπα και κατεβασμένα παντελόνια μέχρι το γόνατο σα ράπερ, δείχνει μια εφηβική τάση χαρακτήρα που εξωτερικεύεται με μια τάση να σημαδεύεται το κορμί για να δηλώσει κάτι η εμφάνιση που ο χαρακτήρας ακόμη αδυνατεί να υποστηρίξει.

Λογικό είναι αμα τον δει η μάνα σου για παράδειγμα να φρικάρει και να θέλει κάποιον άλλο που να έχει μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία και ωριμότητα ώστε να εγγυάται και περισσότερη υπευθυνότητα γενικά στη ζωή.

Θα μου πεις δεν ξέρουν τον χαρακτήρα όλοι αυτοί που κρίνουν. Και θα συμφωνήσω. Κάντους να δουν τον χαρακτήρα λοιπόν και άσε την εμφάνιση.

Προφανώς έχεις ένα στυλ που ο θείος σου σα σοβαροφανής δεν το γουστάρει κι αντί να το πει κόσμια το πέταξε βλακωδώς εξ ου και η σοβαροφάνεια αντί σοβαρότητας. Και βάσει αυτού σε έκρινε.

Κι εγω δεν θα τα έφτιαχνα με μια τύπισσα 21 ετών με χαλκάδες στη μάπα, σόρρυ δεν είναι προσωπικό απέναντί σου, αλλά δε μου βγάζει σιγουριά.

Ρε συ Valder πέρα απο αυτό που σου απάντησε η Ιππολύτη που συμφωνώ μαζί της, για ποιο λόγο να μπεις στον κόπο οποίος και να σαι , θείος, μπατζανακης, κουνιάδα, τριτοξαδερφος να κρίνεις κάποιον αρνητικά για την εμφάνιση του? Και μάλιστα να το πεις και με τόσο άσχημο τρόπο. Δεν σε αφορά, Δεν σε επηρεάζει κάπως και δημιουργείς και αρνητικό κλίμα.
Ιππολύτη εγώ πάλι μία ζωή είχα και έχω συγγενείς πρώτου βαθμού στην Αθήνα(το λέω γιατί ευτυχώς μένω Θεσσαλονίκη και επιλέγω εγώ πότε θα τους συναντήσω) να με κρίνουν για το ντύσιμο μου και τα κιλά μου με άσχημο τρόπο. Σε σημείο που έφηβη κάνα διβδομαδο πριν πάω έτρωγα λιγότερο, φρόντιζα να παίρνω ρούχα που θα είναι οκ ανάλογα με το σε ποιον συγγενή θα πάω ( για κάποιους δεν ήμουν αρκετά ροκ και για κάποιους δεν ήμουν αρκετά κυριλέ) και γενικά αυτοί οι άνθρωποι ευθύνονται για πολλές από τις ανασφάλειες που έχω και σήμερα. Μέχρι που σε κάποιους απο αυτούς έγινα δυσάρεστη και το κόψαν μία καί καλή και Με τους άλλους απλά πχ φροντίζω να βάλω φόρεμα αντί για σκισμένο τζιν και αρβυλακια.

 

[The Mountain]

Οι συγγενείς ή θα είναι για πέταμα ή θα γαμανε. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει.

 

[Valder]

Εσένα προσωπικά σε παραπέμπουν σε άνθρωπο αναξιόπιστο ( ; ) ή χωρίς αυτοπεποίθηση ( ; ), δεν μπόρεσα να συναγω με σιγουριά τι θες να πεις στο τελευταίο κομμάτι. Κι εγώ από την άλλη (επίσης καθόλου προσωπικά) προφανώς και δε θα έμπαινα στον κόπο να ασχοληθώ με κάποιον που στα 21 μου θα μου έλεγε ότι δε μοιάζω αρκετά σοβαρή γι αυτόν και θα παιρνε ο καθένας τον δρόμο του.

Επειδή με ρωτάς, θα σου απαντήσω όσο πιο ειλικρινά μπορώ. Οχι απαραίτητα. Το "άνθρωπο αναξιόπιστο" είναι βαριά κουβέντα, δεν θα το ξεστόμιζα προσωπικά τόσο εύκολα σε κάποιον, ειδικά με το καλημέρα σας. Σου λέω πως το βλέπει η μάνα που σε εχει παιδί της (μέσο παράδειγμα) αν της φέρεις έναν τέτοιο τυπά. Εξηγώ το σκεπτικό της μέσης μάνας ή του μέσου θείου γιατί το κατανοώ.

Ξέρω ότι δεν το λες ούτε συ προσωπικά, αλίμονο αν προσβάλλαμε ο ένας τον άλλο με το γάντι, αν είχαμε κάτι να χωρίσουμε να με πεις μαλάκα να σε πω κάρχια να τελειώνουμε.

Το αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα ασχολιόσουν με έναν του σκεπτικού μου, αν και δεν είναι θέμα σοβαρότητας εναντίον της εκάστοτε σκουλαρικούσας αυτής καθεαυτής, όσο του όλου στυλ που δεν μου ταιριάζει. Το σκουλαρίκι από μόνο του στο χείλος φυσικά και δεν είναι σοβαρός λόγος από μόνος του να απορρίψεις κάποιον, μπορεί να είναι μια χαρά άνθρωπος, και το πιστεύω ότι κι εσυ μπορει να είσαι.

Εγω όμως δεν το ξέρω το παρακάτω, το παραμέσα, όταν σε γνωρίσω σε ένα καφέ στην παρέα και σε δω με δεκαπέντε σκουλαρίκια σε άκυρα μέρη, θα μου βγάλεις μια αντισυμβατικότητα μεν (που πολλές φορές την καλοσωρίζω), που φέρνει μαζί της όμως κάτι ατίθασο και ασυμβίβαστο κι εγω δεν έχω ούτε την ενέργεια, ούτε τη θέληση να το τιθασσεύσω ή να σε φέρω στα συντηρητικά νερά μου και πιθανότατα έτσι να σε κάνω να δυστυχήσεις, κι εσένα κι εμένα.

Κι εγω αντίστοιχα έχω ένα φιλοσοφικό και ήρεμο στυλάκι που θα σε έκανε να ήθελες να πάρεις το πρώτο αεροπλάνο και να φύγεις για τυχαίο ταξιδιωτικό προορισμό για να μην κόψεις φλέβα. Και μόνο που θα με έβλεπες 4 ώρες μπροστά από ένα παιχνίδι Βυζαντίου στον υπολογιστή αντί να βγω έξω στο καλοκαιράκι, δε θα σε υποψίαζε ότι θα είμαι πολύ μούχλας για σένα;

Έτσι είναι, είμαστε αλλιώτικοι οι άνθρωποι.

Θα μου πεις, όλα αυτά από τα piercings; Ναι. Και τα piercings και τα τατού και τα ροζ μωβ μαλλιά σε μια 40άρα πχ και όχι μόνο σε 20άρες, για μένα κάτι λένε, κάτι με προδιαθέτουν, φέρνουν ένα ολόκληρο σύνολο χαρακτηριστικών μαζί τους το οποίο εγω δεν προτίθεμαι να αποδεχθώ ως έτερον ήμισυ. Σα φίλη οκ κανένα πρόβλημα, σαν τέχνη οκ άριστα κι εκεί μ' αρέσει πολύ. Αλλά σαν έτερο ήμισυ όχι.

Καλά να είναι όσοι τα κάνουν, κι εσυ το ίδιο, αφού σε κάνει χαρούμενο το σκουλαρίκι στο χείλος, μαζί σου.

Αλλά είναι μια προτίμηση αυτή η αρνητική αντίδρασή μου, βάση εσωτερικών αντανακλαστικών μου.

**Μπελάς**
**καμπανάκια**
**κούραση**
**της υπομονής**

Και είναι το ίδιο πράγμα που έχω πει και για κοπέλες που δείχνουν φρόνιμες, δείχνουν μετρημένες, τα λένε όλα πολύ σωστά, αλλά κάνουν άλλα μικρά πράγματα, λεπτομέρειες στη συμπεριφορά που με υποψιάζουν ότι το σύνολο δεν θα μου ταιριάζει.

Για μένα δηλαδή δεν χρειάζεται το πράγμα να ουρλιάζει για να πω "όχι, δε μου κάνει".

Διαφωνώ πάντως με αυτή τη σύνδεση που κάνεις των piercing με την αυτοπειθαρχία και την αξιοπιστία / αυτοπεποίθηση. Για το πρώτο, ακόμη και αυτοί με πολλές τρύπες που όντως τα κάνουν παρορμητικά, ξέρουν πως είναι κάτι που φεύγει, έτσι απλά, και το πολύ ν αφήσει ένα σημάδι. Δεν είναι μια επέμβαση που σε αλλάζει για πάντα αν δεν το θες. Για τα δεύτερα, πολύ ωραίος ο χαρακτήρας δε λέω, αλλά είναι κι η εμφάνιση σημαντική. Τα βλέπω σαν περαιτέρω "στολίδια", όπως κάποιες βάφονται/χτενίζονται, εγώ έχω αυτό και την αφάνα μου. Δεν έχουν όλες οι γυναίκες που βάφονται χαμηλή αυτοεκτίμηση και έλλειψη σοβαρότητας, έτσι;

Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως λες στην κατακλείδα αυτής της παραγράφου. Αυτό δεν αναιρεί το σκεπτικό μου ότι πολλοι άνθρωποι που εστιάζουν στην εκφράστικότητα μέσω της εμφανισιακής βελτίωσης, πιθανότατα, όχι βέβαια αλλά πιθανότατα, να μην εστιάζουν αλλού. Είναι περιορισμένοι οι πόροι του ανθρώπου και το που μπορεί να εστιάσει τη συγκέντρωση και την ενέργειά του, είναι πιθανό να τον κάνουν καλό στο Α αλλά να τον αποδυναμώσουν στο Β και στο Γ. Μπορεί και να κάνω λάθος σε όλα αυτά που λέω, Θεος δηλώνω αλλά Θεος δεν είμαι. Εντούτοις προσπαθώ να σου δείξω το πως σκέφτομαι, το πως καταλήγω στα όσα σου λέω, όχι για να σε προσβάλλω αλλά γιατί είμαστε διαφορετικοί.

Όσο για τον θείο μου (και πολλούς άλλους θείους), η σοβαροφάνεια δεν τον έφαγε όταν είχα κάνει τρύπα στη μύτη, που είναι σημείο περισσότερο κοινό και απενοχοποιημένο. Αυτό πάλι μας λέει ότι μας αρέσει μόνο ο, τι έχει συνηθίσει το μάτι μας. Όταν φοράει ο Jaden Smith φούστες είναι πούστης αλλά ο Κολοκοτρώνης με τη φουστανέλα ήταν άντρακλας και τιμούσε τις παραδόσεις.

Τη γνώμη μου για το θείο σου στην είπα, που και πάλι δεν έπρεπε γιατί και αυτόν δεν τον γνωρίζω και πιθανόν να τον αδικώ κρίνοντάς τον μέσα από τη δική σου χρωματισμένη ματιά (αν και δεν αφήνει πολλά σε αμφιβολία ο τρόπος κυρίως που εκφράστηκε)

Για τις σύγχρονες φούστες και το 1821 μη το ανοίξουμε το θέμα, είναι τελείως άλλο, θα δολιχοδρομήσουμε σε αισχρό βαθμό. Δεν μπορείς να μου συγκρίνεις τη στοχευμένη αρρενοθηλυκή ανάμεικτα όλα μόδα του σύγχρονου αριστεροκαπιταλισμού που κοιτάει να τα πετάξει όλα σε ένα καζάνι και να τα εξομοιώσει αναιρώντας οτιδήποτε τα καθιστά διακριτά (αρα και μη ελέγξιμα), πράγμα περίεργο για ένα καθεστώς που εορτάζει τις διαφορετικότητες, με τη φουστανέλα του 1821 που είναι τόσο εξέλιξη δωρικών ενδυμασιών, όσο και ρωμαικών και συμβολίζουν πολεμιστές και ηρωικούς αγώνες.

Δεν είναι η φούστα που σε κάνει ήρωα ή ..."αδερφή" (δεν μ αρεσει να χρησιμοποιώ τέτοιες εκφράσεις) εν προκειμένω. Είναι ότι μου συγκρίνεις ένα ίδιο φαινομενικά πράγμα, το οποίο είναι δηλωτικό άλλου σκοπού στη μια περίπτωση και άλλου στην άλλη περίπτωση, έναν συλλογιστικό μηδενισμό και αφομοίωση με λογικά σφάλματα.

Και στα λεω εγω αυτά που στο θέμα της σεξουαλικότητας έχω πολύ "ανοιχτό μυαλό" όπως θα έλεγαν και οι αριστεροκαπιταλιστές.

Και με το μαχαίρι κόβεις ψωμί σα νοικοκύρης, αλλά και με το μαχαίρι σφάζεις σα σφαγέας στον πόλεμο. Ο σφαγέας δεν είναι κάτι αλλιώτικο; Ή θα τον εξισώσεις με τον νοικοκύρη; (διόρθωση εκφράσεων για αποφυγή παρεξηγήσεων)

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Αυγούστου 2020

Ρε συ Valder πέρα απο αυτό που σου απάντησε η Ιππολύτη που συμφωνώ μαζί της, για ποιο λόγο να μπεις στον κόπο οποίος και να σαι , θείος, μπατζανακης, κουνιάδα, τριτοξαδερφος να κρίνεις κάποιον αρνητικά για την εμφάνιση του? Και μάλιστα να το πεις και με τόσο άσχημο τρόπο. Δεν σε αφορά, Δεν σε επηρεάζει κάπως και δημιουργείς και αρνητικό κλίμα.

Βάζεις 2 πράγματα στο ποστ σου. Στο γιατί μίλησε ο θείος άσχημα, κι εγω το είπα, δεν βλέπω που διαφωνούμε.

Στο να μπεις στον κόπο να κρίνεις κάποιον, είτε εσωτερικά και να μην πεις τίποτα, είτε εξωτερικά μιλώντας ευγενικά, συγγνώμη αλλά όλοι έχουν δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό το προνόμιο. Κι εσυ το κάνεις ασυναίσθητα ή σκόπιμα, κι εγω το κάνω. Το "εμενα κανείς δε θα με κρίνει" δεν μου κόλλαγε ποτέ καλά. "Γιατί ρε φίλε, ποιός είσαι εσυ που δε θα σε κρίνει κανείς; Ο τέλειος;"

 

[Εχέμυθη]

Επειδή με ρωτάς, θα σου απαντήσω όσο πιο ειλικρινά μπορώ. Οχι απαραίτητα. Το "άνθρωπο αναξιόπιστο" είναι βαριά κουβέντα, δεν θα το ξεστόμιζα προσωπικά τόσο εύκολα σε κάποιον, ειδικά με το καλημέρα σας. Σου λέω πως το βλέπει η μάνα που σε εχει παιδί της (μέσο παράδειγμα) αν της φέρεις έναν τέτοιο τυπά. Εξηγώ το σκεπτικό της μέσης μάνας ή του μέσου θείου γιατί το κατανοώ.

Ξξέρω ότι δεν το λες ούτε συ προσωπικά, αλίμονο αν προσβάλλαμε ο ένας τον άλλο με το γάντι, αν είχαμε κάτι να χωρίσουμε να με πεις μαλάκα να σε πω κάρχια να τελειώνουμε.

Το ξέρω ότι δεν θα ασχολιόσουν με έναν του σκεπτικού μου, αν και δεν είναι θέμα σοβαρότητας εναντίον της εκάστοτε σκουλαρικούσας αυτής καθεαυτής, όσο του όλου στυλ που δεν μου ταιριάζει. Το σκουλαρίκι από μόνο του στο χείλος φυσικά και δεν είναι σοβαρός λόγος από μόνος του να απορρίψεις κάποιον, μπορεί να είναι μια χαρά άνθρωπος, και το πιστεύω ότι κι εσυ μπορει να είσαι.

Εγω όμως δεν το ξέρω το παρακάτω, το παραμέσα, όταν σε γνωρίσω σε ένα καφέ στην παρέα και σε δω με δεκαπέντε σκουλαρίκια σε άκυρα μέρη, θα μου βγάλεις μια αντισυμβατικότητα μεν (που πολλές φορές την καλοσωρίζω), που φέρνει μαζί της όμως κάτι ατίθασο και ασυμβίβαστο κι εγω δεν έχω ούτε την ενέργεια, ούτε τη θέληση να το τιθασσεύσω ή να σε φέρω στα συντηρητικά νερά μου και πιθανότατα έτσι να σε κάνω να δυστυχήσεις, κι εσένα κι εμένα.

Κι εγω αντίστοιχα έχω ένα φιλοσοφικό και ήρεμο στυλάκι που θα σε έκανε να ήθελες να πάρεις το πρώτο αεροπλάνο και να φύγεις για τυχαίο ταξιδιωτικό προορισμό για να μην κόψεις φλέβα. Και μόνο που θα με έβλεπες 4 ώρες μπροστά από ένα παιχνίδι Βυζαντίου στον υπολογιστή αντί να βγω έξω στο καλοκαιράκι, δε θα σε υποψίαζε ότι θα είμαι πολύ μούχλας για σένα;

Έτσι είναι, είμαστε αλλιώτικοι οι άνθρωποι.

Θα μου πεις, όλα αυτά από τα piercings; Ναι. Και τα piercings και τα τατού και τα ροζ μωβ μαλλιά σε μια 40άρα πχ και όχι μόνο σε 20άρες, για μένα κάτι λένε, κάτι με προδιαθέτουν, φέρνουν ένα ολόκληρο σύνολο χαρακτηριστικών μαζί τους το οποίο εγω δεν προτίθεμαι να αποδεχθώ ως έτερον ήμισυ. Σα φίλη οκ κανένα πρόβλημα, σαν τέχνη οκ άριστα κι εκεί μ' αρέσει πολύ. Αλλά σαν έτερο ήμισυ όχι.

Καλά να είναι όσοι τα κάνουν, κι εσυ το ίδιο, αφού σε κάνει χαρούμενο το σκουλαρίκι στο χείλος, μαζί σου.

Αλλά είναι μια προτίμηση αυτή η αρνητική αντίδρασή μου, βάση εσωτερικών αντανακλαστικών μου.

**Μπελάς**
**καμπανάκια**
**κούραση**
**της υπομονής**

Και είναι το ίδιο πράγμα που έχω πει και για κοπέλες που δείχνουν φρόνιμες, δείχνουν μετρημένες, τα λένε όλα πολύ σωστά, αλλά κάνουν άλλα μικρά πράγματα, λεπτομέρειες στη συμπεριφορά που με υποψιάζουν ότι το σύνολο δεν θα μου ταιριάζει.

Για μένα δηλαδή δεν χρειάζεται το πράγμα να ουρλιάζει για να πω "όχι, δε μου κάνει".



Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως λες στην κατακλείδα αυτής της παραγράφου. Αυτό δεν αναιρεί το σκεπτικό μου ότι πολλοι άνθρωποι που εστιάζουν στην εκφράστικότητα μέσω της εμφανισιακής βελτίωσης, πιθανότατα, όχι βέβαια αλλά πιθανότατα, να μην εστιάζουν αλλού. Είναι περιορισμένοι οι πόροι του ανθρώπου και το που μπορεί να εστιάσει τη συγκέντρωση και την ενέργειά του, είναι πιθανό να τον κάνουν καλό στο Α αλλά να τον αποδυναμώσουν στο Β και στο Γ. Μπορεί και να κάνω λάθος σε όλα αυτά που λέω, Θεος δηλώνω αλλά Θεος δεν είμαι. Εντούτοις προσπαθώ να σου δείξω το πως σκέφτομαι, το πως καταλήγω στα όσα σου λέω, όχι για να σε προσβάλλω αλλά γιατί είμαστε διαφορετικοί.



Τη γνώμη μου για το θείο σου στην είπα, που και πάλι δεν έπρεπε γιατί και αυτόν δεν τον γνωρίζω και πιθανόν να τον αδικώ κρίνοντάς τον μέσα από τη δική σου χρωματισμένη ματιά (αν και δεν αφήνει πολλά σε αμφιβολία ο τρόπος κυρίως που εκφράστηκε)

Για τις σύγχρονες φούστες και το 1821 μη το ανοίξουμε το θέμα, είναι τελείως άλλο, θα δολιχοδρομήσουμε σε αισχρό βαθμό. Δεν μπορείς να μου συγκρίνεις τη στοχευμένη αρρενοθηλυκή ανάμεικτα όλα μόδα του σύγχρονου αριστεροκαπιταλισμού που κοιτάει να τα πετάξει όλα σε ένα καζάνι και να τα εξομοιώσει αναιρώντας οτιδήποτε τα καθιστά διακριτά (αρα και μη ελέγξιμα), πράγμα περίεργο για ένα καθεστώς που εορτάζει τις διαφορετικότητες, με τη φουστανέλα του 1821 που είναι τόσο εξέλιξη δωρικών ενδυμασιών, όσο και ρωμαικών και συμβολίζουν πολεμιστές και ηρωικούς αγώνες.

Δεν είναι η φούστα που σε κάνει ήρωα ή ..."αδερφή" (δεν μ αρεσει να χρησιμοποιώ τέτοιες εκφράσεις) εν προκειμένω. Είναι ότι μου συγκρίνεις ένα ίδιο φαινομενικά πράγμα, το οποίο είναι δηλωτικό άλλου σκοπού στη μια περίπτωση και άλλου στην άλλη περίπτωση, έναν συλλογιστικό μηδενισμό και αφομοίωση με λογικά σφάλματα.

Και στα λεω εγω αυτά που στο θέμα της σεξουαλικότητας έχω πολύ "ανοιχτό μυαλό" όπως θα έλεγαν και οι αριστεροκαπιταλιστές.

Και με το μαχαίρι κόβεις ψωμί σα νοικοκύρης, αλλά και με το μαχαίρι σφάζεις σα σφαγέας. Ο σφαγέας δεν είναι κάτι ανεπιθύμητο; Ή θα τον εξισώσεις με τον νοικοκύρη;

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Αυγούστου 2020

Βάζεις 2 πράγματα στο ποστ σου. Στο γιατί μίλησε ο θείος άσχημα, κι εγω το είπα, δεν βλέπω που διαφωνούμε.

Στο να μπεις στον κόπο να κρίνεις κάποιον, είτε εσωτερικά και να μην πεις τίποτα, είτε εξωτερικά μιλώντας ευγενικά, συγγνώμη αλλά όλοι έχουν δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό το προνόμιο. Κι εσυ το κάνεις ασυναίσθητα ή σκόπιμα, κι εγω το κάνω. Το "εμενα κανείς δε θα με κρίνει" δεν μου κόλλαγε ποτέ καλά. "Γιατί ρε φίλε, ποιός είσαι εσυ που δε θα σε κρίνει κανείς; Ο τέλειος;"

Θεωρώ ότι πολύ απλά δε χρειάζεται να μπει κανείς στον κόπο να το κάνει. Πρώτον γιατί στα οικογενειακά τραπέζια έχεις συγγενείς που συνήθως τους βλέπεις μια στο τόσο οπότε το να κάνεις ένα αρνητικό σχόλιο για την εξωτερική το τονίζω αυτό εμφάνιση του άλλου απο τη στιγμή κιόλας που δε στο ζήτησε είναι τι να πω: σαχλο, απαράδεκτο και οδηγεί μόνο σε κακές συνέπειες. Άλλο αν ένας συγγενής είναι αγενής, προσβάλει συνεχώς τους άλλους, διακόπτει κλπ. Αυτό ναι, σε επηρεάζει άμεσα. Το πώς είναι ντυμένος ο άλλος, δεν σε αφορά. Αν κάτι σου αρέσει πάνω του, ναι να το πεις, αν σε ρωτήσει"θείε σου αρέσουν οι πεντακόσιες τρύπες στον αφαλό μου?" και δεν σου αρέσουν, θα το πεις.
Κανείς δεν είναι τέλειος, και ναι έχει μεγάλη διαφορά το αν θα κρατήσεις τη γνώμη σου για τον εαυτό σου, αν θα την εκφράσεις όμορφα ή όχι

 

[Valder]

Θεωρώ ότι πολύ απλά δε χρειάζεται να μπει κανείς στον κόπο να το κάνει. Πρώτον γιατί στα οικογενειακά τραπέζια έχεις συγγενείς που συνήθως τους βλέπεις μια στο τόσο οπότε το να κάνεις ένα αρνητικό σχόλιο για την εξωτερική το τονίζω αυτό εμφάνιση του άλλου απο τη στιγμή κιόλας που δε στο ζήτησε είναι τι να πω: σαχλο, απαράδεκτο και οδηγεί μόνο σε κακές συνέπειες. Άλλο αν ένας συγγενής είναι αγενής, προσβάλει συνεχώς τους άλλους, διακόπτει κλπ. Αυτό ναι, σε επηρεάζει άμεσα. Το πώς είναι ντυμένος ο άλλος, δεν σε αφορά. Αν κάτι σου αρέσει πάνω του, ναι να το πεις, αν σε ρωτήσει"θείε σου αρέσουν οι πεντακόσιες τρύπες στον αφαλό μου?" και δεν σου αρέσουν, θα το πεις.
Κανείς δεν είναι τέλειος, και ναι έχει μεγάλη διαφορά το αν θα κρατήσεις τη γνώμη σου για τον εαυτό σου, αν θα την εκφράσεις όμορφα ή όχι

Είναι άλλο πράγμα να σε πιάσει κατ ιδίαν ευγενικά και να σου πει "ρε συ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ήσουν πιο ομορφη χωρίς αυτό" και με καλή διάθεση.

Εδω προφανώς ήθελε να την φέρει σε δύσκολη θέση, είτε την Ίππο, είτε τους δικούς της. Γενικά όταν το λες τόσο άκομψα σε οικογενειακό τραπέζι, θες να ξεφτιλίσεις τον άλλο περισσότερο από το να του μιλήσεις για το γούστο σου. Αυτό, και το να το επιβεβαιωθείς ως βαρύς και ασήκωτος. Ή αν έχεις εσυ ο ίδιος παιδιά, να βγάλεις τα δικά σου φρόνιμα, βγάζοντας των άλλων σκάρτα.

Αυτά σορρυ που θα το πω αλλά είναι βλαχιές.

 

[Εχέμυθη]

Είναι άλλο πράγμα να σε πιάσει κατ ιδίαν ευγενικά και να σου πει "ρε συ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ήσουν πιο ομορφη χωρίς αυτό" και με καλή διάθεση.

Εδω προφανώς ήθελε να την φέρει σε δύσκολη θέση, είτε την Ίππο, είτε τους δικούς της. Γενικά όταν το λες τόσο άκομψα σε οικογενειακό τραπέζι, θες να ξεφτιλίσεις τον άλλο περισσότερο από το να του μιλήσεις για το γούστο σου. Αυτό, και το να το επιβεβαιωθείς ως βαρύς και ασήκωτος. Ή αν έχεις εσυ ο ίδιος παιδιά, να βγάλεις τα δικά σου φρόνιμα, βγάζοντας των άλλων σκάρτα.

Αυτά σορρυ που θα το πω αλλά είναι βλαχιές.

Ρε Valder μη βρίζεις τόσο , βλέπουν βλέπουν και παιδιά Ντροπή!
Ναι, είναι βλαχιες ή απλά δεν έχεις ζωή και βγάζεις όλη την μιζέρια σου στους άλλους και δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις. Κι εγώ έχω κάτι ξαδέρφες που μπορεί να μην μου αρέσει πχ το ντύσιμο τους αλλά ή δε θα τους το πω καθόλου είτε θα βρω κάτι άλλο καλό να πω. Στην τελική ποια είμαι εγώ που θα τις κρίνει για το ντύσιμο τους? Η Βικουλα στο shopping star? Που και αυτή το κάνει με τρόπο τις περισσότερες φορές.

Όσο για τους συγγενείς, κάποιοι είναι υπέροχοι άλλοι πάλι είναι καλύτερα "μακριά και αγαπημένοι" .

 

[Lady M]

Αποστάσεις και όρια είναι η λύση για κακές σχέσεις που δε γίνεται να διακοπούν.
Δε δίνουμε θάρρος, δεν ανοιγόμαστε και φερόμαστε με τυπικότητα.