Τι γνώμη έχετε για τον Φιντέλ Κάστρο;

Luke87

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 832 μηνύματα.
Εχει πεθάνει πλέον. Από παιδί τον θαύμαζα γιατί είχε ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Ο μόνος που κατάφερε να μπει στη μύτη της Αμερικής μέχρι σήμερα. Ο Κομμουνισμός που εφάρμοσε στη χώρα του τη Κούβα δεν ήταν "αρρωστημένος" όπως παντού άλλου (που εφαρμόστηκε) αλλά είχε ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Τείνω να δείχνω μια προτίμηση μεταξύ μίας πεφωτισμένης δεσποτίας και μιας δημοκρατίας δυτικού τύπου ΣΤΗΝ πρώτη. Είναι πως νιώθουν οι άνθρωποι με οτι τους συμβαίνει και βλέπουν γύρω τους και αν η κατάσταση της χώρας του κάνει ευτυχισμένους. Ενας μεγάλος ηγέτης αν μη τι άλλο μεταδίδει όραμα. Και όπως είπα απ' τους λίγους που κατάφερε να μπει στη μύτη των δαιμόνων της CIA και να ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Βάλτε τον Αδωνι Γεωργιάδη από δίπλα και συγκρίνετε. Δε σας πιάνει λίγο μια αηδία?
 

juste un instant

Επιφανές μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 29,862 μηνύματα.
Σκότωνε κ φυλάκιζε τους πολιτικούς του αντιπάλους. Η Κούβα έγινε μια τεράστια φυλακή. Επίσης φυλάκιζε τους γκέι γιατί θεωρούσε ότι ακολουθούσαν καπιταλιστικά πρότυπα.
 

Luke87

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 832 μηνύματα.

juste un instant

Επιφανές μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 29,862 μηνύματα.
Για πες μου μερικούς ηγέτες κράτους που δεν το έκαναν αυτό?
Κατάφερε να ονομάσει την χώρα του το νησί φυλακή
1707195805682.jpeg

Κατάργησε τις εκλογές.
 

Luke87

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 832 μηνύματα.

juste un instant

Επιφανές μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 29,862 μηνύματα.
Δηλαδή εσύ ποιόν ηγέτη έχεις ως πρότυπο? Μη μου πεις το Nixon.
Δεν έχω εύκολα πρότυπα. Απλα ο Κάστρο ήταν δικτάτορας. Κανένα δικτάτορα δε θα είχα πρότυπο, ούτε αριστερό ούτε δεξιό. Ειδικά όμως ένα δικτάτορα που κλείνει τα σύνορα της χώρας του απαγορεύοντας στους κατοίκους της να ζήσουν σε όποια άλλη χώρα θέλουν.
 

Wonderful

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Αγγελική αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,621 μηνύματα.
Σκότωνε κ φυλάκιζε τους πολιτικούς του αντιπάλους. Η Κούβα έγινε μια τεράστια φυλακή. Επίσης φυλάκιζε τους γκέι γιατί θεωρούσε ότι ακολουθούσαν καπιταλιστικά πρότυπα.
Τους παιδεραστές τους φυλάκιζε? Γιατί η παιδεραστία στην Κούβα είναι μέγάλη πληγή σήμερα, δεν ξέρω τι γινόταν τα χρόνια του Φιντελ Κάστρο..
 
Τελευταία επεξεργασία:

juste un instant

Επιφανές μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 29,862 μηνύματα.
Μιλάμε για μια χώρα που στοιχηματίζουν ακόμα και σήμερα για το ποιος κόκορας ή σκύλος θα κερδίσει σε κοκορομαχιες και κυνομαχιες...
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:


 

Wonderful

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Αγγελική αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,621 μηνύματα.

giannhs2001

Επιφανές μέλος

Ο Ιωάννης αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών, επαγγέλεται Ιστορικός και μας γράφει απο Κατερίνη (Πιερία). Έχει γράψει 17,791 μηνύματα.
Υπάρχουν πολλά μέρη της ιστορίας του Φιντέλ που παραμένουν καλά κρυμμένα. Η ιστορία για την Κούβα ξεκινάει το 1898 όταν μία σειρά εξεγέρσεων κατά των Ισπανών αποικιοκρατών θα τους οδηγήσει σε μία επώδυνη ελευθερία. Και λέω επώδυνη γιατί -χωρίς να προσκληθούν- οι ΗΠΑ εκμεταλλευόμενες το Δόγμα Μονρόε (εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ όπου καμμία ευρωπαϊκή δύναμη δεν θα έχει λόγο ή έδαφος στις αμερικανικές υποθέσεις) θα εισβάλλουν κατά των Ισπανών (ισπανοαμερικανικός πόλεμος 1898), η Ισπανία θα ηττηθεί και η Κούβα θα μπει αυτομάτως υπό αμερικανική κηδεμονία. Αυτή η αμερικανική εμπλοκή στα εσωτερικά της Κούβας θα οδηγήσει στην κατάλυση του πολιτεύματος από τον Φουλχένσιο Μπατίστα (υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ) και στην εγκαθίδρυση δικτατορίας.

Το 1953 και ενώ το βιοτικό επίπεδο στη Κούβα ήταν σε τραγική κατάσταση (γεμάτες πορνεία και καζίνο για αμερικανούς) ο Κάστρο θα ξεκινήσει επανάσταση και θα συσπειρώσει την γενικευμένη οργή του πληθυσμού. Υπάρχει εδώ ένα ιστορικό κομμάτι που το ΚΚΕ θάβει σκόπιμα. Δεν αναφέρει πως στην αρχή, το κομμουνιστικό κόμμα Κούβας υποστήριξε τις πρώτες κυβερνήσεις του Μπατίστα! Με αποτέλεσμα να έχει στιγματιστεί και ο Κάστρο στη πρώτη φάση της ζωής του να είναι αντικομμουνιστής και χαρακτηρίζεται ως εθνικιστής. Ο Τσε Γκεβάρα θα είναι ο άνθρωπος που σταδιακά θα φέρει σε επαφή τον Κάστρο με τους κομμουνιστές.
 

touvlo

Πολύ δραστήριο μέλος

Η touvlo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 913 μηνύματα.
Η ιστορία για την Κούβα ξεκινάει το 1898 όταν μία σειρά εξεγέρσεων κατά των Ισπανών αποικιοκρατών θα τους οδηγήσει σε μία επώδυνη ελευθερία. Και λέω επώδυνη γιατί -χωρίς να προσκληθούν- οι ΗΠΑ εκμεταλλευόμενες το Δόγμα Μονρόε (εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ όπου καμμία ευρωπαϊκή δύναμη δεν θα έχει λόγο ή έδαφος στις αμερικανικές υποθέσεις) θα εισβάλλουν κατά των Ισπανών (ισπανοαμερικανικός πόλεμος 1898), η Ισπανία θα ηττηθεί και η Κούβα θα μπει αυτομάτως υπό αμερικανική κηδεμονία. Αυτή η αμερικανική εμπλοκή στα εσωτερικά της Κούβας θα οδηγήσει στην κατάλυση του πολιτεύματος από τον Φουλχένσιο Μπατίστα (υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ) και στην εγκαθίδρυση δικτατορίας.
Ευχαριστούμε για την ιστορία. Όμως σ΄αυτό το σημείο υπάρχει κάτι που ίσως δεν το εξηγείς καλά, ή εγώ δεν το καταλαβαίνω καλά. Η Κούβα επαναστατεί εναντίον των Ισπανών αποικιοκρατών και προφανώς τους νικούν, για να λες για <επώδυνη ελευθερία>. Τότε, πώς έρχονται οι ΗΠΑ εναντίον των Ισπανών; Εφόσον αυτοί είχαν ήδη νικηθεί. Μήπως χρονικά δεν είναι έτσι;
Αυτό που λες, θα έστεκε, αν η Κούβα δεν επαναστατούσε και ερχόταν οι ΗΠΑ να τους <<ελευθερώσει>>. Τα άλλα είναι όλα λογικά
 

giannhs2001

Επιφανές μέλος

Ο Ιωάννης αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών, επαγγέλεται Ιστορικός και μας γράφει απο Κατερίνη (Πιερία). Έχει γράψει 17,791 μηνύματα.
Ευχαριστούμε για την ιστορία. Όμως σ΄αυτό το σημείο υπάρχει κάτι που ίσως δεν το εξηγείς καλά, ή εγώ δεν το καταλαβαίνω καλά. Η Κούβα επαναστατεί εναντίον των Ισπανών αποικιοκρατών και προφανώς τους νικούν, για να λες για <επώδυνη ελευθερία>. Τότε, πώς έρχονται οι ΗΠΑ εναντίον των Ισπανών; Εφόσον αυτοί είχαν ήδη νικηθεί. Μήπως χρονικά δεν είναι έτσι;
Αυτό που λες, θα έστεκε, αν η Κούβα δεν επαναστατούσε και ερχόταν οι ΗΠΑ να τους <<ελευθερώσει>>. Τα άλλα είναι όλα λογικά
Ο αγώνας των Κουβανών ήτο ανταρτοπόλεμος κόντρα στους Ισπανούς αποικιοκρατές. Η Ισπανία ως αποικιοκρατική δύναμη είχε περιέλθει σε παρακμή και κατέρρεε, δεν μπορούσε να προστατέψει τις εναπομείναντες αποικίες της. Συνεπώς, ήτο θέμα χρόνου να φύγουν τελείως τα ισπανικά στρατεύματα από την Καραϊβική καθώς οι άτακτοι έλεγχαν μεγάλες περιοχές και οι επιθέσεις τους αυξάνονταν διαρκώς. Οι ΗΠΑ είχαν τακτικό στρατό.

Όλο αυτό βέβαια για να συζητηθεί πρέπει να αναλυθεί και το ευρύτερο κλίμα της εποχής όπου από το 1880 άρχισε να αναθερμαίνεται ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία στη δύση και η Αμερική αυτή τη φορά απέκτησε ριζοσπαστικές φωνές όπως του John Fiske, Josiah Strong, Thacher και λοιποί που άρχισαν να προπαγανδίζουν τον μελλοντικό ηγεμονικό ρόλο των ΗΠΑ και την ανάγκη να παρεμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο (από τότε σταδιακά αρχίζει η Αμερική να αποκτάει τον χαρακτήρα του μελλοντικού παγκόσμιου κυβερνήτη που κατέχει σήμερα). Η Αμερική βρήκε την Κούβα ως πρόφαση για έναν πόλεμο που είχε πολλαπλά οφέλη, αφενός μπήκε ως απελευθερωτής στη Κούβα προσδένοντας την στη σφαίρα επιρροής της και αφετέρου κατέλαβε και τις Φιλιππίνες (οι οποίες ήσαν επίσης υπό τον έλεγχο των Ισπανών).
 

juste un instant

Επιφανές μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 29,862 μηνύματα.
Ευχαριστούμε για την ιστορία. Όμως σ΄αυτό το σημείο υπάρχει κάτι που ίσως δεν το εξηγείς καλά, ή εγώ δεν το καταλαβαίνω καλά. Η Κούβα επαναστατεί εναντίον των Ισπανών αποικιοκρατών και προφανώς τους νικούν, για να λες για <επώδυνη ελευθερία>. Τότε, πώς έρχονται οι ΗΠΑ εναντίον των Ισπανών; Εφόσον αυτοί είχαν ήδη νικηθεί. Μήπως χρονικά δεν είναι έτσι;
Αυτό που λες, θα έστεκε, αν η Κούβα δεν επαναστατούσε και ερχόταν οι ΗΠΑ να τους <<ελευθερώσει>>. Τα άλλα είναι όλα λογικά
Στα γαλλικά κάπως πιο συμμαζεμένο το κείμενο
Δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα στην ελληνική βικι.
Εκτός από την σελίδα για την Κούβα στην οποία υπάρχει συνοπτική περιγραφή της ιστορίας της
 
Τελευταία επεξεργασία:

Luke87

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Luke87 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 832 μηνύματα.

Buggs

Διάσημο μέλος

Ο Buggs αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,050 μηνύματα.
Μερικά πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα που νομίζω ότι δείχνουν το όραμα του Φιντελ στην πράξη. Πώς αντιμετωπίζει :

1.
Τους τυφώνες

2.Την αποπειρα τραπεζικής κατάκτησης με εμπάργκο τροφίμων (!)

<< Κάποτε στην εποχή λίγο πρίν τα μνημόνια ''κάποιοι΄΄ έλεγαν με στόμφο και υποτιμητικο ύφος...΄΄σιγά μην γίνουμε Κούβα!΄΄
Μέχρι το 1989 η Κούβα ήταν ένα μοντέλο οικονομίας βασισμένο στις μονάδες κρατικής γεωργικής παραγωγής μεγάλης κλίμακας και εξαρτημένο από τις τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, χημικών προϊόντων και μηχανημάτων που εισάγονταν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους από την ΕΣΣΔ και σκοπό είχαν την παραγωγή και εξαγωγή αγροτικών προϊόντων.

Με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1989, η Κούβα βρέθηκε ξαφνικά μετέωρη. Χωρίς να μπορεί να εισάγει από αλλού, λόγω του εμπάργκο που είχαν επιβάλει οι ΗΠΑ, η έλλειψη του πετρελαίου άρχισε να γίνεται εμφανής και να επηρεάζει σοβαρά την οικονομία της χώρας, ενώ οι εξαγωγές ζάχαρης διακόπηκαν απότομα και οι εισαγωγές τροφίμων σταμάτησαν.
Το 1990 μέσω συμφωνιών ανταλλαγής, 100.000 τόνοι σίτου απέτυχαν να φτάσουν στη Χώρα και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κάνει χρήση των αποθεμάτων σκληρού νομίσματος για να εισάγουν σιτάρι από τον Καναδά.

Η τιμή των τροφίμων αυξήθηκε και τα τρόφιμα δινόταν με δελτίο για να διασφαλιστεί η δίκαιη διανομή. Συνολικά, η κατανάλωση τροφίμων μειώθηκε κατά 20% σε θερμίδες και 27% σε πρωτεΐνες μεταξύ 1989 και 1992, με τον μέσο κάτοικο της Αβάνας να χάνει 10 κιλά από το βάρος τους.
ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠ΄ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ?
Ωραία ως εδώ. Τώρα θα σκεφτείτε πως είναι δυνατόν με μια κατάσταση που μοιάζει σχεδόν μη αναστρέψιμη, να καταφέρει ένα ολόκληρο κράτος και μάλιστα πάνω στον πανικό, να ξεφύγει απ’ αυτό το αδιέξοδο.
Κι όμως τότε, ακριβώς πάνω σ’ αυτόν τον κυκεώνα, η κουβανέζικη κυβέρνηση λαμβάνει μια απόφαση σταθμό. Πραγματικά ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρίθηκαν σε όλα αυτά τα ζητήματα, ήταν και παραμένει, μια έμπνευση για τον υπόλοιπο κόσμο (στα δύσκολα ανθούν οι ιδέες…!!!).
Η κούβα έλυσε μέσα σε μόλις 2 χρόνια οριστικά το επισιτιστικό της πρόβλημα. Ένα παράδειγμα προς μίμηση για κοινωνίες που βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωπες με το φάσμα της πείνας. Μία βαθιά επισιτιστική κρίση μετατράπηκε σε πολιτικό και οικονομικό θρίαμβο.
Παραγωγή μέσα στην κοινότητα, από την κοινότητα, για την κοινότητα.
Ξεκίνησε με μια πανεθνική έκκληση για αύξηση της παραγωγής τροφίμων με αναδιάρθρωση της γεωργίας. Προέβλεπε τη μετατροπή από συμβατική παραγωγή μεγάλης κλίμακας και συστήματα μονοκαλλιέργειας σε μικρότερης κλίμακας φάρμες, οργανικά και ημι-οργανικά συστήματα βιολογικής γεωργίας.

Στο επίκεντρο της αναδιάρθρωσης, ήταν η χρήση χαμηλού κόστους και περιβαλλοντικά ασφαλών πρακτικών και μετεγκατάσταση της παραγωγής κοντά στην κατανάλωση, προκειμένου να μειώσουν το κόστος μεταφοράς, και την αστική γεωργία να είναι ένα βασικό εργαλείο αυτής της προσπάθειας.
Ένα πραγματικά αυθόρμητο, αποκεντρωμένο κίνημα είχε προκύψει στις πόλεις. Οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Μέχρι το 1994, πάνω από 8.000 αστικά αγροκτήματα δημιουργήθηκαν στην Αβάνα και μόνο.
Κήποι, χλοοτάπητες και προκήπια δημόσιων κτιρίων σκάφτηκαν για να φυτευθούν λαχανικά. Γραφεία, δημόσιες υπηρεσίες, σχολεία καλλιεργούν τη δική τους τροφή. Πολλοί από τους «αστικούς κηπουρούς» ήταν συνταξιούχοι άνδρες και γυναίκες ηλικίας 50 και 60 ετών. Έως το 1998, εκτιμάται ότι περίπου 541.000 τόνοι τροφίμων παράχθηκαν στην Αβάνα για τοπική κατανάλωση.

Η ποιότητα των τροφίμων είχε επίσης βελτιωθεί σημαντικά, καθώς οι άνθρωποι είχαν ευκολότερη πρόσβαση σε μεγαλύτερη ποικιλία από φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Τα αστικά αγροκτήματα συνέχισαν να αυξάνονται και κάποιες γειτονιές της Αβάνας, έφτασαν να παράγουν μέχρι και το 30% της τροφής τους.
Η ανάπτυξη της αστικής γεωργίας οφειλόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό στη πολιτική δέσμευση του κράτους να διαθέσει αχρησιμοποίητα κομμάτια αστικής, προαστιακής και περιαστικής γης, καθώς και πόρους και τεχνογνωσία προς τους επίδοξους αστικούς αγρότες. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη σωστή χρήση του νερού, την προσεκτική διαχείριση της γονιμότητας του εδάφους και την προστασία του περιβάλλοντος.
Η υποστήριξη της κυβέρνησης είναι δεδομένη και πολλοί κρατικοί οργανισμοί παίζουν σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της αστικής γεωργίας. Οι δημοτικές αρχές της Αβάνας μάλιστα απαγόρευσαν εξαρχής τη χρήση χημικών φυτοφαρμάκων αρχικά εντός των ορίων της πόλης και έτσι τα παραγόμενα προϊόντα είναι όλα οργανικά.

Έτσι κι αλλιώς όμως λόγω του εμπάργκο η Κούβα ήταν ουσιαστικά αποκλεισμένη από τα χημικά φυτοφάρμακα. Το ενδιαφέρον όλων για συνεχείς βελτιώσεις παραμένει έντονο και καθημερινά σχεδόν νέες ιδέες και εφαρμογές δοκιμάζονται από παραγωγούς και επιστημονικά ινστιτούτα.
Μαζί με μια πολιτική επιδότησης της καλλιεργήσιμης γης στη πόλη, εκατοντάδες αστικά κενά και άδεια οικόπεδα μετατράπηκαν σε μικρής κλίμακας αστικά αγροκτήματα, αφιερωμένα στη παραγωγή τροφίμων. Συνοδευτικά, νέα πολεοδομικά σχέδια έδιναν απόλυτη προτεραιότητα στη χρήση της γης για την παραγωγή τροφίμων.

Για τους κατοίκους της Αβάνας η αστική γεωργία ήταν εξαρχής ένας τρόπος για να έρθουν κοντά οι παραγωγοί και οι καταναλωτές με στόχο τη σταθερή ροή φρέσκων και υγιεινών τροφίμων από την παραγωγή στην κατανάλωση. Εξαιρετική σημασία είχε εξαρχής η εγγύτητα παραγωγών και καταναλωτών, δηλαδή η τοπικότητα της όλης διαδικασίας.
Ο ΟΡΟΣ ΑΣΤΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟΣ ΠΙΘΑΝΟΝ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ....ΑΛΛΟΥ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΣΩΣΕΙ ΚΡΑΤΗ. >> Πηγη. ΟΡΕΙΝΟ ΜΕΛΙ \BLOG
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top