Τι θα συνέβαινε στην ανθρωπότητα αν μάθαινε την "αλήθεια" + οι θεωρίες μας για τον κόσμο

[Scandal]

Τι πιστεύετε ότι θα συνέβαινε στην ανθρωπότητα αν μαθαινε περαν πασης αμφιβολίας την αλήθεια για τον κόσμο;
Η οποία μάλιστα για πολλούς θα μπορούσε να είναι και αντίθετη με αυτά που περίμεναν καθως μπορεί απλα να μη τα ειχαν σκεφτεί.

Δεν μιλάω για αυτό που λεμε πίστη, αλλα ενα υποθετικό σενάριο όπου με αποδείξεις και πειραμα καταλήξουμε στην αλήθεια.
Η οποία μπορεί να είναι πχ ότι υπάρχει Θεός και πνευματικός κόσμος, παράδεισος και κόλαση, άλλη πλευρά μέχρι οτι ολα είναι φαντασιώσεις και ευσεβείς ποθοι μας και γινόμαστε χορταστικός μεζές για τα σκουλήκια. Καπουτ δηλαδή μόλις πεθαίνουμε.

Εσείς πως πιστεύετε θα αντιδρουσατε και στα δύο σενάρια, δλδ της επιβεβαίωσης και του αντίθετου σεναριου;

Κι άλλες πολλές αλήθειες για την καταγωγή μας, το σύμπαν μέχρι ότι μπορεί να μας παρακολουθούν ανώτερα όντα ξέρω γω όπως εμείς παρακολουθούμε τα μόρια στο μικροσκόπιο. Πείτε τις θεωρίες σας, μου αρέσουν κατι τετοια.

Υπάρχει η φιλοσοφική άποψη ότι ο άνθρωπινος εγκεφάλος δε θα μπορούσε να αντέξει την αλήθεια.
Εγώ λέω ότι θα την αντέξει αλλά μόνον αν γίνει προσαρμοστηκά, γιατί είμαστε πλάσματα της εξέλιξης και της προσαρμογής, οχι μηχανές.

Κι εγώ ας πούμε έχω την Εβίτα, η οποία είναι ένας συνηθισμένος σκύλος με τον δικό του συναισθηματικο κόσμο.
Αν μαθαινε ότι το αφεντικό της δεν μπορεί να τη βάλει πάνω από τους άλλους δικούς του ανθρώπους, δε νομίζω να το άντεχε.

Αρκετοι λογισμοι για σημερα.

 

[Valder]

Βλέπω σε προβλημάτισαν οι ωραίες συζητήσεις μας και χαίρομαι γιατί χρειαζόμασταν τέτοια θέματα.

Επιφυλάσσομαι να σου απαντήσω, αλλά όχι τωρα, κρατώ τη θέση μου ζεστή.

Μπράβο.

Βασικά όχι, θέλω να απαντήσω κάτι τώρα. Έχω όρεξη.


Είμαι ον (άνθρωπος κατα τα φαινόμενα εξωτερικά, για τα υπόλοιπα θα δείξει) που πιστεύω ή ορθότερα θέλω να πιστεύω στο μετέπειτα.

Αν απεδεικνύετο ότι η αλήθεια είναι λοιπόν το μετέπειτα όντως, τι θα έκανα. Προσωπικά θα ενθουσιαζόμουν και θα ήθελα να μάθω περισσότερα. Δεν θα με σόκαρε το απότομο, νομίζω, με θεωρώ αρκετά ανοιχτό μυαλό και άμεσα προσαρμοστικό (εαν το θέλω και με ενδιαφέρει). Απο θέμα τρόπου ζωής, ηθικά θα συνέχιζα να ειμαι αυτός που είμαι. Αν όχι πιο ενάρετος ακόμα ή να μάθω απο τα λάθη μου.

Αν αποδειχθεί ότι γίνουμε σκουλίκια σε 40-50 χρόνια, εκεί... εκεί συγγνώμη που θα το πω αλλά θα γινόμουν ένα απο τα δυο πράγματα:

α: Θηρίο. Θα έκλεβα, θα έδερνα, θα έβριζα, θα γαμούσα, θα εκμεταλλευόμουν.

β (το πιθανότερο): Μοναχικός λύκος (κάτι όπως και τώρα αλλά για διαφορετικούς λόγους). Τωρα ειναι λογω του οτι δε συμφωνώ με τον Δυτικό τρόπο ζωής και αναμένω/επιθυμώ κάτι διαφορετικό (πχ. να βρω μια Φιλιππίνα να παντρευτω και να ζησουμε απλά και φτωχικα σε ενα καλύβι σε μια παραλία κοντά).

Τότε η μοναχικότητα θα ήταν πάλι προιόν απελπισίας, όχι λόγω του δυτικού τρόπου ζωής, αλλά λόγω του οτι θα ξέρω οτι δεν υπάρχει τιποτα μετά και όλα ειναι μάταια κλπ κλπ.

Πιστεύω πως η ανθρωπότητα θα κινείτο ανάμεσα στον φόβο, αν υπήρχε το πρώτο σενάριο, ότι είτε υπάρχει κατι ανώτερο, είτε υπάρχει μετενσάρκωση, επόμενη ζωή κλπ. και στο απόλυτο θηρίο και απελπισία αν δεν υπήρχε τίποτα.

Θεωρω πως θα ειναι πολύ χειρότερο το να μην υπάρχει τίποτα και εν μέρει ίσως και να μην υπάρχει (σενάριο λεω τωρα) και όλες οι θρησκειες να υπάρχουν απλά για να μη φάμε ο ενας τις σάρκες του άλλου (ειρωνικό γιατί συνηθως λογω των πίστεών μας τις τρώμε, πέραν της ασυδοσίας και της φιλαργυρίας)

Κάποιες πεφωτισμένες ψυχούλες, σαν εμένα, που έχουμε μια μικρή σπίθα μέσα μας από την Άλλη Πλευρά, ήδη αισθανόμαστε την αλήθεια και θα την δεχτουμε πιο εύκολα. Όμως η μεγάλη μάζα των θνητών θα τα χάσει.

Τέλος αν υπάρχει καποια ομαδα ή κυβερνηση που γνωριζει την αλήθεια για εξωγήινους και Θεους και το μετέπειτα και την κρύβει και καλά από φόβο πως θα αντιδράσει η ανθρωπότητα οτι δεν ειναι έτοιμη, έχω να πω οτι το θεωρω μια καλή δικαιολογία (παρ ολη την ορθή εικασία για το τι θα συμβει) για να κρατανε την εξουσία τους και την ισχύ τους και τα συστήματά τους στη θέση τους.

Έχουμε δικαίωμα να την γνωρίζουμε και εμείς.

 

[Scandal]

Ναι είπα να φιλοσοφήσω λίγο βραδιάτικα με αφορμή τη συζήτηση μας στο θέμα της μαγείας κι επειδή εχω καταλαβει οτι πολλοι εχουμε να πουμε πράγματα γι αυτο.
Και από την άλλη είναι ωραίο και μπορεί ο καθένας να απαντήσει πως πιστεύει ότι θα αντιδρούσε σε διάφορα σενάρια, δεν χρειάζεται θεωρητική γνώση φιλοσοφίας και μεταφυσικού το θέμα.

 

[Valder]

Ναι είπα να φιλοσοφήσω λίγο βραδιάτικα με αφορμή τη συζήτηση μας στο θέμα της μαγείας κι επειδή εχω καταλαβει οτι πολλοι εχουμε να πουμε πράγματα γι αυτο.
Και από την άλλη είναι ωραίο και μπορεί ο καθένας να απαντήσει πως πιστεύει ότι θα αντιδρούσε σε διάφορα σενάρια, δεν χρειάζεται θεωρητική γνώση φιλοσοφίας και μεταφυσικού το θέμα.

Εκανα εντιτ το ποστ, τελικα έγραψα!

 

[amarelia]

Πιστεύω πως θα συνέβαινε τρελό gatekeeping μεταξύ θρησκευόμενων/πιστών όπου ο καθένας θα αρνούνταν κατηγορηματικά να πιστέψει σε αυτή την αλήθεια και θα συνέχιζε να πιστεύει στο αφήγημα της εκάστοτε θρησκείας.
Μεταξύ άπιστων οι λιγότερο ευφυείς επίσης θα κολλούσαν σε στεγανά του τύπου «τι μας κρύβουν» και «οι πύλες του ανεξήγητου» και οι πιο ευφυείς θα το αποδέχονταν ως την νέα πραγματικότητα που πάνω κάτω ήδη είχαν ψυχανεμιστεί ή υπολογίσει ως σενάριο.

long story short δεν θα συνέβαινε κάτι συνταρακτικό ή πολύ διαφορετικό απο την αντίδραση της μάζας στις μικρότερες αλήθειες που ήδη έχουμε κατακτήσει σήμερα.

 

[ilias90]

Αρχικά, επειδή το νήμα πάει για κάτι συγκεκριμένο και αυτό είναι η ύπαρξη ή όχι του Θεού, θεωρώ το ερώτημα κάπως άκυρο, γιατί για λόγους που έχουν εξηγηθεί πολλές φορές δεν δύναται να αποδειχθεί ούτε η ύπαρξη ούτε η ανυπαρξία του. Αυτή είναι η φύση, η ίδια η ουσία του υπερβατικού, ότι είναι εξ ορισμού εκτός υλικού πεδίου και μπορεί μόνο να βιωθεί. Αν παρόλα αυτά με κάποιον τρόπο αποδεικνυόταν η ύπαρξη ή η ανυπαρξία οι κυβερνήσεις θα έπρατταν ανάλογα με τα συμφέροντά τους, αποκαλύπτοντας ή αποκρύπτοντας το όποιο πόρισμα.

Το πάμε, όμως, πολύ μακριά. Εδώ ο κόσμος αδυνατεί να δεχτεί την αλήθεια για πράγματα που βλέπει μπροστά στα μάτια του, δηλαδή ότι τα ΜΜΕ, οι άνθρωποι με επιρροή, ακόμα και η ακαδημία και η επιστήμη ελέγχονται από think tanks και ομάδες συμφερόντων, ότι δεν έχει καμία σημασία η συμμετοχή του στα κοινά και η αστική δημοκρατία είναι ένα αστείο, ότι εν γένει ο κόσμος στον οποίο ζει, τον λες και λίγο σκηνή θεατρικής παράστασης, θα δεχτεί ένα πόρισμα για ίσως τη μεγαλύτερη Αλήθεια αυτού του κόσμου;

 

[glayki]

Δεν μιλάω για αυτό που λεμε πίστη, αλλα ενα υποθετικό σενάριο όπου με αποδείξεις και πειραμα καταλήξουμε στην αλήθεια.
Η οποία μπορεί να είναι πχ ότι υπάρχει Θεός και πνευματικός κόσμος, παράδεισος και κόλαση, άλλη πλευρά μέχρι οτι ολα είναι φαντασιώσεις και ευσεβείς ποθοι μας και γινόμαστε χορταστικός μεζές για τα σκουλήκια. Καπουτ δηλαδή μόλις πεθαίνουμε.

Έχει άραγε σημασία η επιστημονική απόδειξη του τι υπάρχει στη συνέχεια ;σίγουρα αρκετοί άνθρωποι που ζουν τη ζωή τους υιοθετώντας ένα " Ηθικό βιο " με την προσδοκία κάποιου είδους ανταμοιβής στο μετέπειτα, θα απογοητευονταν οικτρά και ίσως έδιναν διέξοδο στις παρορμήσεις εγκαταλείποντας την όποια αυτοσυγκράτηση, κοινώς η έκλυση ηθών θα έφτανε στο αποκορύφωμα ( σε ατομικό επίπεδο μιλώντας) .
Υπάρχουν, ωστόσο και άλλοι που κινούνται βάσει του προσωπικού τους κώδικα αξιών, σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένο από τα κοινωνικά συστήματα που ζουν και την αντίληψη περι ηθικής με την οποία έχουν γαλουχηθεί και οι οποίοι θα συνέχιζαν να διαγουν βίο συμβατό με τις αξίες τους , ανεξαρτήτως της αποδεδειγμένης ύπαρξης ή μη συνέχειας ή της όποιας ανταμοιβής θα μπορούσε να ακολουθεί , αν υποθέσουμε πως υπάρχει Θεός και η ψυχή σε ένα πνευματικό επίπεδο ύπαρξης, αυλο συνεχίζει να υφίσταται.

 

[Aura]

Εγώ δεν νομίζω να άλλαζε και κάτι στην ηθική μας υπόσταση αν μαθαίναμε ότι δεν υπήρχε Θεός. Ως κοινωνικά θηλαστικά νιώθουμε σε ένα βαθμό τύψεις ενοχές ντροπή και ενσυναίσθηση και ως πολιτισμένα όντα που γαλουχηθήκαμε στην ίδια κοινωνία και στον ίδιο χρόνο θα εξακολουθούμε να έχουμε τους ίδιους κώδικες αξιών πχ χριστιανικοί άσχετα από την πίστη μας στο Θεό.

α: Θηρίο. Θα έκλεβα, θα έδερνα, θα έβριζα, θα γαμούσα, θα εκμεταλλευόμουν.

Μάλλον εννοείς θα έκλεβες τράπεζες και θα έδερνες τους ''κακούς'' , γιατί δεν βγάζεις κάποιο δείγμα ψυχοπάθειας

 

[Eclipse]

Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα εγώ αλλά μπορώ να μαντέψω το ότι πολλοί θα τρελαίνονταν και ίσως αυτή η αλήθεια να ήταν και μια αφορμή πολέμου.

 

[amarelia]

θα γαμούσα

Θέλει να γίνει δευτέρα παρουσία ή απουσία για να συμβεί τέτοιο θαύμα;



υ.γ: μην με βρίσεις απο τώρα, μόλις γύρισα

 

[Valder]

Μάλλον εννοείς θα έκλεβες τράπεζες και θα έδερνες τους ''κακούς'' , γιατί δεν βγάζεις κάποιο δείγμα ψυχοπάθειας

Ναι, πιθανότατα θα γινόμουν ενος τυπου ρομπεν των δασών.

Γενικα και τότε δε θα άντεχα να κλέψω απο καλό άνθρωπο ή να δειρω άνθρωπο που δε με ειχε βλάψει πρώτα, γιατί θα πίστευα πως και ολοι οι άλλοι άνθρωποι πέρα απο μένα θα είχαν τον ίδιο πόνο, τους ίδιους φόβους, το ιδιο σοκ.

Αλλά αυτό σου το λεω με το μυαλό του τώρα, όχι με το μυαλό του τότε.

Θέλω να πω, εναν άνθρωπο χάνουμε, απο θάνατο ή χωρισμό ή ότι, και το μυαλό μας αλλοιώνεται. Ποιός ξέρει αν θα μπορέσω να στα εξηγήσω με τον ίδιο τρόπο και στο τότε;

Βλέπεις, δεν χρειάζεται να υπάρχει ψυχοπάθεια κατα τη γνώμη μου. Ναι τώρα μπορεί να είμαι φυσιολογικός, αλλά κι έναν φυσιολογικό αν τον "σπάσεις" βαθιά, ειδικά σε ένα τέτοιο υπαρξιακό ζήτημα, δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει.

Δηλαδή θεωρω, πως το ερώτημα του θέματος, δεν είναι μόνο τι θα κάναμε, αλλά και ποια διεργασία θα γινόταν στον εγκέφαλό μας, τι είδους ψυχική μεταλλαξη θα είχαμε, τι ανισορροπία.

Σκέψου και την άλλη προέκταση. Σε μια Καθολική και Προτεσταντική Ευρώπη, ήρθε ακριβως αυτό, Ναζιστική Γερμανία, ενας καινουριος κοσμος, σου λεει ξεχαστε τα πάντα υπάρχει μονο ο Οδηγός (Φύρερ) και ο Μαύρος Ήλιος. Αποτέλεσμα; Γιοζεφ Μένγκελε. Μηδεν ηθική στην ιατρική, πειράματα μέχρι αηδίας.

Σε μια παρόμοια περίπτωση λοιπόν, που ερχοταν καποιος και μας έλεγε "ξερετε δεν υπάρχει τίποτα μετά, ξεχάστε το", ως ανθρωπότητα θα γινόμασταν μαζικά Μένγκελε, για να αυξήσουμε το προσδόκιμο ζωής ή τη δυνατότητα αθανασίας ή κλωνοποίησης, αφθαρτοποίησης κλπ. Αφου το τωρα μονο θα υπάρχει.

Εξηγούμε το τωρα με τη θερμή σκέψη και την ηθική του τώρα. Εντούτοις, τότε, η σκέψη που θα έχουμε τότε, μπορεί να μας οδηγήσει μαζικά σε μια ψύχρανση της Ανθρωπότητας ως είδος, σε εναν απόλυτο επιστημονισμό.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 19 Ιανουαρίου 2025

Θέλει να γίνει δευτέρα παρουσία ή απουσία για να συμβεί τέτοιο θαύμα;



υ.γ: μην με βρίσεις απο τώρα, μόλις γύρισα

Nah θα ήμουν ακόμη και τότε άσκημη. Δε θα με ήθελε κανείς.

 

[glayki]

Τι σας εμποδίζει από το να απανθρωποιηθειτε τελείως ο φόβος της μεταθανάτιας τύχης σας, αν υποθέσουμε πως η επίγεια ζωή δεν είναι το τέλος, οι ηθικές σας αρχές που είναι συνάρτηση της κοινωνίας που μεγαλώσατε ή η ελπίδα της ανταμοιβής για όσους προσδοκούν να μεταβούν σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης;

 

[ROM32]

Τι σας εμποδίζει από το να απανθρωποιηθειτε τελείως ο φόβος της μεταθανάτιας τύχης σας, αν υποθέσουμε πως η επίγεια ζωή δεν είναι το τέλος, οι ηθικές σας αρχές που είναι συνάρτηση της κοινωνίας που μεγαλώσατε ή η ελπίδα της ανταμοιβής για όσους προσδοκούν να μεταβούν σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης;

Γιατί να απανθρωποιηθουμε; Είμαστε υποχρεωμένοι; Ποιος μας πιέζει;

 

[Valder]

Τι σας εμποδίζει από το να απανθρωποιηθειτε τελείως ο φόβος της μεταθανάτιας τύχης σας, αν υποθέσουμε πως η επίγεια ζωή δεν είναι το τέλος, οι ηθικές σας αρχές που είναι συνάρτηση της κοινωνίας που μεγαλώσατε ή η ελπίδα της ανταμοιβής για όσους προσδοκούν να μεταβούν σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης;

Ξεχνάς άλλους δυο παράγοντες.

Πρώτον τον παράγοντα "τίποτα απο τα παραπάνω" εννοώντας οτι καποιος μπορει να μη θέλει να τα κανει λόγω ενσυναίσθησης, να νιωθει οτι μπαίνει στη θεση ενος καλού ανθρωπου άρα εκ προοιμιου δεχόμαστε οτι δε θα μπορούσε να απανθρωποιηθει τελείως και με όλους.

Δεύτερον τον παράγοντα ρεαλισμό και πραγματισμό. Δεν θα πετύχαινε τους στόχους του κανείς έτσι. Επιπλέον, θα ενωνόταν όλη η κοινωνία εναντίον του και τα συστήματα που έχουν τεθεί σε θεση, όχι για τους ισχυρούς αλλά για τους αδύναμους (νόμοι). Οι ισχυροι τους πατάνε ούτως ή άλλως. Για σενα και μενα ειναι εκει οι νόμοι ως φόβητρο ή εφαρμοστέο δίκαιο εκ των συστημικών οργάνων όταν σε πιάσουν.

Η λογική ειναι απλή: Ξέρεις να κλέβεις; Οχι. Τότε μην το κάνεις. Αν ξέρεις να κλέβεις, ξέρεις να μη σε πιάσουν; Όχι. Τότε πάλι μην το κάνεις. Αν ξέρεις και να κλέβεις και να μην σε πιάσουν, be my guest, δικό σου το κεφάλι.

 

[glayki]

Γιατί να απανθρωποιηθουμε; Είμαστε υποχρεωμένοι; Ποιος μας πιέζει;

Ο προβληματισμός μου πήγαινε στη σκέψη του Valder :
"Αν αποδειχθεί ότι γίνουμε σκουλίκια σε 40-50 χρόνια, εκεί... εκεί συγγνώμη που θα το πω αλλά θα γινόμουν ένα απο τα δυο πράγματα:

α: Θηρίο. Θα έκλεβα, θα έδερνα, θα έβριζα, θα γαμούσα, θα εκμεταλλευόμουν."

 

[ROM32]

Ο προβληματισμός μου πήγαινε στη σκέψη του Valder :
"Αν αποδειχθεί ότι γίνουμε σκουλίκια σε 40-50 χρόνια, εκεί... εκεί συγγνώμη που θα το πω αλλά θα γινόμουν ένα απο τα δυο πράγματα:

α: Θηρίο. Θα έκλεβα, θα έδερνα, θα έβριζα, θα γαμούσα, θα εκμεταλλευόμουν."

Εγώ εδώ βλέπω ότι μπερδεύεται δύο πράγματα ηθική και Θεό και τα οποία ανέκαθεν είχαν χαλαρή σχέση μεταξύ τους. Άλλο η ηθική και άλλο ο Θεός που δημιουργήθηκε ΜΕΤΑ την ηθική για να υπηρετήσει άλλους σκοπούς.

 

[ilias90]

Τι σας εμποδίζει από το να απανθρωποιηθειτε τελείως ο φόβος της μεταθανάτιας τύχης σας, αν υποθέσουμε πως η επίγεια ζωή δεν είναι το τέλος, οι ηθικές σας αρχές που είναι συνάρτηση της κοινωνίας που μεγαλώσατε ή η ελπίδα της ανταμοιβής για όσους προσδοκούν να μεταβούν σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης;

Κάποιες φορές είναι προτιμότερο να μιλάνε οι μικροί θεοί που πέρασαν από αυτόν τον κόσμο και εμείς οι ταπεινοί να σωπαίνουμε:

«...Η εκπληκτική ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας αντισταθμίζεται από την τρομακτική έλλειψη σωφροσύνης και ενδοσκόπησης. Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια πως η θρησκευτική διδασκαλία μας μιλάει για αθάνατη ψυχή. Έχει, όμως, ελάχιστες φιλικές λέξεις για την πραγματική ανθρώπινη ψυχή, η οποία δίχως την ιδιαίτερη πράξη της Θείας Χάρης, θα βάδιζε κατευθείαν για την αιώνια κόλαση. Οι παραπάνω σημαντικοί παράγοντες είναι και οι περισσότερο υπεύθυνοι για τη γενική υποτίμηση της ψυχής, αλλά όχι, αποκλειστικά. Πολύ παλαιότερος από αυτή τη σχετικά πρόσφατη εξέλιξη είναι ο πρωτόγονος φόβος και η αποστροφή προς ό,τι σχετίζεται με το ασυνείδητο.»

«Και μάλιστα αυτό το έκανε η επιστήμη, παραδεχόμενη ανόητα πως η διάνοια, που είναι, ωστόσο, λειτουργία και μέρος της ψυχής, θα ήταν αρκετή για να συλλάβει την πιο εκτεταμένη ολότητα της ψυχής. Στην πραγματικότητα η ψυχή είναι η μητέρα, το υποκείμενο και η προϋπόθεση της συνείδησης. Ξεπερνάει τόσο πολύ τα όρια της συνείδησης, έτσι ώστε αυτή να μπορεί δικαιολογημένα να συγκριθεί με ένα νησί στον ωκεανό...»


(Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, Ψυχολογία και θρησκεία)

Το μόνο που θα προσθέσω είναι πως, δεν έχει κάποια σημασία να πιστεύεις ότι υπάρχει ο Θεός, ότι η ψυχή είναι αθάνατη και ότι η υπάρχει κάποιο μέρος (καλύτερα να το πούμε κατάσταση, διότι μετά τον θάνατο δεν υφίστανται χώρος και χρόνος) αν δεν το ξέρεις. Εκεί ακριβώς έγκειται η ουσία του υπερβατικού, ότι γνωρίζεις πως αυτό υπάρχει χωρίς να έχεις καμία απόδειξη και χωρίς να χρειάζεσαι κιόλας. Η χρήση της γλώσσας είναι προφανώς σκόπιμη και εκεί βρίσκεται το «μυστικό», λέω «γνωρίζεις» και όχι «πιστεύεις» και αυτό μπορεί να το καταλάβουν μόνο όσοι γνωρίζουν. Και επειδή αυτό είναι άρρητο (όχι με την έννοια του μυστικού, αλλά με την έννοια ότι δεν μπορείς εκ των πραγμάτων να το επικοινωνήσεις στον άλλον, πρέπει να το αντιληφθεί μόνος του) όλη η σοφία της γνώσης εσωκλείεται στα παρακάτω ρητά:

«Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά» (Πυθαγόρας)

«Μη δώσετε τα άγια πράγματα στους σκύλους ούτε να πετάξετε τα μαργαριτάρια στους χοίρους, γιατί αλλιώς, οι χοίροι θα τα καταπατήσουν με τα πόδια τους κι οι σκύλοι θα στραφούν εναντίον σας και θα σας καταξεσκίσουν» (Ιησούς, Κατά Ματθαίον 7:6).

Στην τελική, μπορεί να γράφω για ώρες και μέρες για αυτά, αλλά τα λόγια δεν θα αποτελούν ούτε το ένα εκατομμυριοστό αυτού που μπορείς να νιώσεις όταν τα βιώνεις.

 

[Scandal]

Αρχικά να πω ότι είμαι αγνωστικιστής προς άθεος (εκεί κινούμαι).

Θεωρώ ότι είμαστε δέσμιοι του εγκεφάλου μας, των συναισθηματικών μας εξάρσεων και του γνωστικού μας συστήματος. Και των ψεμάτων που λέμε στον εαυτό μας.
Όταν αλλάζει η χημεία του εγκεφάλου μας, αλλάζει και όλος ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τη πραγματικότητα (και τον εαυτό μας και τους άλλους αλλά και τη θέση μας στο κόσμο).
Έχουμε αναπτύξει τη γλώσσα και ένα αρκετά πλούσιο φαντασιακό, τα οποία δεν ήταν δεδομένα.
Και δεν ξέρουμε πως αυτό θα εξελιχθεί σε άλλα 100.000 χρόνια (που δεν θα ζήσει τόσο η ανθρωπότητα αν παραμείνουμε στη γη αλλά τέσπα ).

Έτσι, όταν κοιμόμαστε και αλλάζει η συχνότητα του εγκεφάλου μας ή όταν αλλάζει η χημεία του με άλλους τρόπους (ουσίες, ασθένεια, ύστερα από έντονη πίεση ή συναισθηματική φόρτιση ή άλλες τεχνικές που θα δημιουργήσουν τον κατάλληλο συγχρονισμό κτλ), αρχίζει να αλλοιώνεται η πραγματικότητα και το φαντασιακό μας παίρνει το πάνω χέρι (παραισθήσεις, φωνές, υπερτόνωση ή κατάπτωση, νιρβάνα κτλ).

Πνεύματα μπορεί να υπάρχουν από την άποψη ότι είναι σύμβολα μέσα στο συλλογικό μας ασυνείδητο, και τα υλοποιούμε εμείς στο υλικό πεδίο καθώς αυτά χρειάζονται εγκέφαλο για να εκδηλωθούν. Και σε αυτό δεν βρίσκω κάτι το μεταφυσικό.

Δεν πιστεύω στη μεταθανάτια ζωή.
Τους νεκρούς μου μπορεί να τους βλέπω στον ύπνο μου, όπως βλέπω ήδη και τους ζωντανούς και αλληλεπιδρώ.

Όσους έχω χάσει και θα χάσω δε θα τους ξανά δω ποτέ. Θα πενθήσω τον νεκρό όπως κάθε άνθρωπος αλλά θα το αποδεχτώ κάποια στιγμή. Γιατί έτσι είναι φτιαγμένος ο εγκέφαλός μου.

Έχω ακούσει τη μεταφυσική θεωρία ότι οι εγκέφαλοί μας επικοινωνούν σαν ένα (δια)δίκτυο.
Και γι' αυτό λέω ότι έχουμε κάποια κουμπιά κατανόησης ο ένας άνθρωπος για τον άλλον και ενσυναίσθηση, ειδικά όταν συνδεόμαστε συναισθηματικά, αν και τις περισσότερες φορές έχουμε false alarms και τα σωστά alarms τα μεγαλοποιούμε. Πάντα έχουμε λάβει κάποια μηνύματα προτού καταλήξουμε σε σωστά alarms, τα οποία όμως δεν συνειδητοποιούμε και θέλει πολλή δουλειά για να αντιληφθούμε πως καταλήξαμε σε ένα συμπέρασμα. Αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι και από το ίδιο μας το υλικό σώμα (πχ ότι ασθενούμε).

Επίσης είμαστε πλάσματα της προσαρμογής. Ήτοι ο εγκέφαλός μας, αλλά και το φυσικό μας σώμα θέλει χρόνο και έχει συγκεκριμένες διεργασίες για να χωνέψει κάτι.

Αν αποδειχθεί ότι μας τρώνε τα σκουλήκια και όλα αυτά είναι της φαντασίας μας και μόνο (που να φάνε εσάς, εγώ θα καώ ), πιστεύω θα μείνω με το στόμα ανοιχτό λόγω της τελικής αποκάλυψης της αλήθειας και κάποια στιγμή θα ξανά γυρίσω στη καθημερινότητά μου.
Δεν περιμένω ούτε περίμενα ποτέ τιμωρία ή ανταμοιβή για όσα κάνω στη γη.
Και δεν βρίσκω κανέναν λόγο να γίνω βάρος για τους ανθρώπους και τα ζώα επειδή δε θα τιμωρηθώ μετά.

Αν αποδειχθεί ότι υπάρχει θεός και η άλλη πλευρά, θα χαρώ πρωτίστως επειδή δε θα χαθώ με τις ψυχές που αγάπησα. Δέσμιο της ζωής στη γη με κάνει κι αυτό.
Βέβαια το άλλη πλευρά δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι ψυχές μας θα ξανά συναντηθούν, μπορεί η άλλη πλευρά να είναι ένα ασταμάτητο και μοναχικό ταξίδι. Κάτι τέτοιο με βγάζει από το comfort zone της μετέπειτα ανυπαρξίας που πιστεύω και με τρομάζει.

Ίσως να ζούσα περισσότερο με το φόβο της τιμωρίας, αλλά εν τέλει δε θα άλλαζα κάτι.
Και για πολλά ειδεχθή εγκλήματα ο δράστης ξέρει ότι υπάρχει τιμωρία στο υλικό πεδίο και παρόλα αυτά τα διαπράττει. Είμαστε δέσμιοι της ιδιοσυγκρασίας μας και των ψεμάτων που λέμε στον εαυτό μας για να συνεχίζουμε το ίδιο τροπάριο.

Όσο για τη θεωρία της αιώνιας επιστροφής, ότι δηλαδή ξανά ζούμε τα ίδια ξανά και ξανά:
Έζησα δύσκολη εφηβεία, ωστόσο ως παιδί κι ως ενήλικας, μπορώ να πω ότι έζησα καλά.
Αλλά κυρίως για την παιδική μου ηλικία και τους αγαπημένους μου και μόνο θα ήθελα να ξανά ζήσω τα ίδια (πάλι δέσμιος της επίγειας ζωής).
Απλά κάτι τέτοιο θα ήταν τραγικά άδικο για όσους δεν έχουν την ευκαιρία να ζουν μια καλή ζωή. Μπορεί και να είναι ο ορισμός της κόλασης κάτι τέτοιο.

 

[nearos]

Τι πιστεύετε ότι θα συνέβαινε στην ανθρωπότητα αν μαθαινε περαν πασης αμφιβολίας την αλήθεια για τον κόσμο;
Η οποία μάλιστα για πολλούς θα μπορούσε να είναι και αντίθετη με αυτά που περίμεναν καθως μπορεί απλα να μη τα ειχαν σκεφτεί.

Δε θα είχε ενδιαφέρον και ίντριγκα πια η ζωή, και η κάθε μέρα δε θα ήτανε σα δώρο που δε γνωρίζεις τι θα σου τύχει.

 

[Dias]

Δυστυχώς, ότι και αν αποδειχθεί, όσο επιστημονικά και αν αποδειχθεί, ελάχιστα θα αλλάξει ο κόσμος μας. Οι περισσότεροι θα αμφισβητήσουν τα αποτελέσματα, θα πουν ότι είναι προπαγάνδα του "συστήματος" και της "νέας τάξης" ή συμπεράσματα του σατανά. Έτσι οι κάτοικοι της Γης θα συνεχίσουν απτόητοι να πολεμούν, να σκοτώνουν και να σκοτώνονται για το ποιανού η ποδοσφαιρική ομάδα ή ο θεός (το ίδιο είναι για πολλούς) είναι καλύτερος. Φτάσαμε στον 21ο αιώνα και παρά τις επιστημονικές αποδείξεις, ακόμα υπάρχουν πάρα πολλά άτομα που πιστεύουν σε μαγείες, γρουσουζιές, ματιάσματα, θαύματα, ξόρκια, ζώδια, ψευδοϊατρικές, εικόνες που δακρύζουν. Να σκεφτούμε πόσοι άνθρωποι στη Γη δεν δέχονται τη θεωρία της εξέλιξης, πόσοι πιστεύουν (και επιμένουν) ότι η Γη είναι επίπεδη, πόσοι αμφισβητούν ότι ο άνθρωπος πάτησε στη Σελήνη, πόσοι αρνούνται ότι υπάρχει κλιματική αλλαγή. Ας αναλογιστούμε πόσοι χωρίζουν τους ανθρώπους και συμπαθούν ή μισούν με κριτήριο το χρώμα και τη "φυλή". Καμιά επιστημονική ανακάλυψη δεν θα μπορούσε να αφαιρέσει τις παρωπίδες από τους φανατικούς κάθε είδους.

Υ.Γ. Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.

​