Το ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή

[Isiliel]

Αν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί και να ερευνήσει το θέμα, θα δει ότι το δικαίωμα στη ζωή, κρίνεται από το δικαίωμά μας στο θάνατο. Επιστημονικές, νομικές, φιλοσοφικές και άλλες θέσεις, γυρίζουν γύρω από την προσωπική άποψη των εκφραστών τους για την άμβλωση, την ευθανασία, την ευγονική.


"Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το έμβρυο δεν είναι «πρόσωπο». Αυτή η ιδιότητα αποκτάται μετά τη γέννηση. Το πρόσωπο αποκτά το δικαίωμα για το πρώτιστο αγαθό του ανθρώπου που είναι το δικαίωμα στη ζωή υπό συνθήκες ελευθερίας, δικαίωμα που δεν έχει το έμβρυο. Σε αυτή τη βασική αρχή, με την οποία διαφωνεί ριζικά η Εκκλησία και όχι μόνο, στηρίζονται οι νόμοι που αφορούν τη διακοπή της κύησης." [ΤΟ ΒΗΜΑ]

"Στον ευρωπαϊκό χώρο πάντως το νομικό ερώτημα αν το αγέννητο παιδί είναι «ζωή» δεν βρίσκει κοινά αποδεκτή απάντηση. Παρά την κατηγορηματική και απόλυτη θρησκευτική θέση ότι ο άνθρωπος υπάρχει από τη στιγμή της σύλληψής του και συνεπώς η άμβλωση είναι φόνος, το έμβρυο, μολονότι αρχίζει να έχει κάποια προστασία υπό το φως των εξελίξεων της γενετικής, της βιοηθικής και στο πλαίσιο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, εξακολουθεί να θεωρείται «κάτι» που απλώς έχει τη δυνατότητα να γίνει «πρόσωπο» στο μέλλον, οπότε αρχίζει να απολαμβάνει νομική προστασία. Ως τότε το κυοφορούμενο δεν έχει «δικαίωμα στη ζωή»." [Νίκος Φραγκάκης]

"Κατά την επικρατέστερη άποψη το έμβρυο έχει ενδιάμεση υπόσταση με σταδιακή πορεία προς την κατάσταση του προσώπου. Το έμβρυο δηλαδή δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόσωπο, απαιτεί εν τούτοις ιδιαίτερο σεβασμό, όχι για αυτό που είναι αλλά για αυτό που έχει προοπτική να γίνει. Σύμφωνα, δηλαδή, με την αντίληψη αυτή, ένα έμβρυο στο στάδιο των λίγων κυττάρων πρέπει να απολαμβάνει άλλη προστασία και άλλη εκείνο που βρίσκεται, π.χ., στον έβδομο μήνα της κύησης. Αυτό άλλωστε αναγνωρίζεται και από το νομικό καθεστώς πολλών χωρών περιλαμβανομένης και της Ελλάδος, όπου το έμβρυο ως τη δωδέκατη εβδομάδα δεν απολαμβάνει καμία προστασία." [Γεώργιος Μ. Μανιάτης]

Ποια είναι η δική σας άποψη, ως προς το δικαίωμά μας στη ζωή;
Από ποια στιγμή της ύπαρξής του, ένα ζωντανό ον μπορεί να αποκαλείται Άνθρωπος και να απολαμβάνει ανθρώπινα δικαιώματα;


Τα αποσπάσματα προέρχονται από το αφιέρωμα του Βήματος: "Το δικαίωμα στη Ζωή"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Σας παραθέτω μια σειρά video που ισχυρίζεται ότι εξετάζει με νηφαλιότητα το ζήτημα.
Δεν έχω προλάβει να το δω όλο και δε μπορώ να κρίνω τον παραπάνω ισχυρισμό, εύχομαι πάντως να αποτελέσει βάση για διάλογο.

1. Πότε ξεκινά η ανθρώπινη ζωή; Είναι ζωντανό το έμβρυο;
2. Είναι άνθρωπος το έμβρυο;
3. Έχει το έμβρυο προσωπικότητα;




4. Είναι το έμβρυο φυσικά ανεξάρτητο;
5. Έχει το αγέννητο παιδί ανθρώπινα δικαιώματα;
6. Είναι η άμβλωση φόνος;




7. Το έμβρυο αισθάνεται πόνο κατά την έκτρωση - άμβλωση;
8. Ο τρόπος διεξαγωγής της έκτρωσης, παλιά και σήμερα.
9. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ο ρόλος της επιστήμης και της θρησκείας.




- Διαφορετικές αντιλήψεις περί ηθικής
- Το δικαίωμα του πατέρα στη ζωή του εμβρύου
- Αμβλώσεις / Εκτρώσεις και ηθική με παραδείγματα
- Ιατρική και πρόληψη
- Η προστασία των γόνων των ζώων




- Το σώμα του ανθρώπου δεν εμφανίζεται διά μαγείας
- Το ζήτημα της ψυχής του ανθρώπου
- Η υποκρισία της υποστήριξης των αμβλώσεων και η παιδεραστία
- Η ομολογία ενός γυναικολόγου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Εξαιρετικό και ενδιαφέρον, πάλι, το θέμα σου, αγαπημένη μου φίλη! Πλην όμως, για την "εσωτερική"(νοηματική) του διάσταση, εκτιμώ πως πρωταρχικά, σε τέτοιου είδους ζητήματα( που βρίθουν ευτυχώς στις μέρες μας), αξίζει κάποτε να απαντήσουμε, στον αν μπορεί ακόμη η ανθρωπότητα να αναγνωρίσει δικαιώματα, χωρίς το ισοζύγιο των αντίστοιχων ευθυνών τους. Επειδή προσωπικά θεωρώ ότι είμαστε ακόμη μακράν τέτοιων συνθηκών, αποδέχομαι την αγάπη, ως το μόνο άλλοθι, για ανεύθυνα δικαιώματα.Ίσως δηλαδή, αυτή η σύγχρονη ανάδυση της δικαιωματομανίας, να αποτελεί κατά βάθος, μία θεσμολατρευτική παραίτηση απ' την αρχαία προοπτική, κάποτε οι άνθρωποι ν' αγαπηθούμε μεταξύ μας!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Ειδα μεγαλο μερος απο τα βιντεακια. Καλα βρε Isi πως τα χωρισες το καθενα με επικεφαλιδες αφου δε τα εχεις δει ολα ;
Ενιγουει, απο το 1ο κιολας κανει μπαμ οτι ειναι φουλ κατα των εκτρωσεων.

Και με αδυναμα επιχειρηματα και ακυρα παραδειγματα επισης. Και αν δεν μιλουσαν κιολας θα ηταν καλυτερα, οι φωνες ηταν χαλια. (ειδικα οταν εβαζαν τον "εκπροσωπο" εκεινων υπερ εκτρωσεων).

Καλα εκανες ομως γιατι σιγουρα μπορει να αποτελεσουν βαση συζητησης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ειδα μεγαλο μερος απο τα βιντεακια. Καλα βρε Isi πως τα χωρισες το καθενα με επικεφαλιδες αφου δε τα εχεις δει ολα ;

Δεν καταλαβαίνω τι προσπαθείς να αποδείξεις μ' αυτό, αφού δε μπορώ να σκεφτώ ένα λόγο που θα ισχυριζόμουν ότι δεν τα είδα , οι επικεφαλίδες πάντως που έβαλα υπήρχαν σε κάθε video στην περιγραφή του, αλλά και σε blogs που έχουν παρουσιαστεί.
Οι θέσεις μου είναι λίγο πολύ γνωστές από άλλα θέματα και δεν τις κρύβω
Σύντομα θα τις παραθέσω ολοκληρωμένα και εδώ.

Και για να μην είμαστε εκτός θέματος, θα παραθέσω τη διεύθυνση ενός ακόμη ενδιαφέροντος site, από το οποίο ελπίζω να βρω λίγο χρόνο να μεταφέρω μερικά αποσπάσματα:
Scott Gilbert - Developmental Biology

Feel free to do the same

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Επιμηθέας]

Ποια είναι η δική σας άποψη, ως προς το δικαίωμά μας στη ζωή;
Από ποια στιγμή της ύπαρξής του, ένα ζωντανό ον μπορεί να αποκαλείται Άνθρωπος και να απολαμβάνει ανθρώπινα δικαιώματα;

[offtopic]Τι να σου πω;εγώ πλησιάζω τα -ήντα,και ακόμα μου αρνούνται αυτά τα δικαιώματα.[/offtopic]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

Εχω ξαναπει την γνωμη μου..Δεν ειμαι υπερ του να μην προσεχει καποιος και να κανει εκτρωσεις για την πλακα του (γιατι το εχω δει και αυτο..)

Αλλα σε αρκετες περιπτωσεις δικαιολογω την εκτρωση, οταν βλεπεις οτι το παιδι δεν θα μεγαλωσει σε καλες συνθηκες..

Ένα γεννημένο παιδί που σήμερα είναι 15 ετών, δεν θα υπήρχε εάν η μητέρα του είχε κάνει έκτρωση στο αγέννητο έμβρυο που είχε στην κοιλιά της.

Η διαφορα στον τροπο σκεψης μας ειναι αυτο το εαν που βαζεις..Ειναι ενα αν..Πως γινεται να θεωρειται θανατος οταν αυτο που πεθαινει δεν νιωθει,δεν ζει,δεν εχει σκεψεις,δεν εχει συνειδηση,δεν δεν δεν..??

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Η διαφορα στον τροπο σκεψης μας ειναι αυτο το εαν που βαζεις..Ειναι ενα αν..Πως γινεται να θεωρειται θανατος οταν αυτο που πεθαινει δεν νιωθει,δεν ζει,δεν εχει σκεψεις,δεν εχει συνειδηση,δεν δεν δεν..??

Σε αυτή τη διαφορά στη σκέψη μας, φιλοδοξεί να εστιάσει αυτό το θέμα. Ας μην περιοριστούμε για άλλη μια φορά στην έκτρωση, αφού έχουμε άλλα θέματα γι' αυτό.

Από ποιο σημείο της εξέλιξής του το έμβρυο έχει δικαίωμα να ονομάζεται άνθρωπος κατά τη γνώμη σου; Σε αυτό θα προτιμούσα να επικεντρωθούμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

Απο το σημειο που γεννιεται για μενα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Idril]

Το γεγονός ότι μήνες πριν γεννηθεί αντιδρά σε εξωτερικά ερεθίσματα δε σου λέει τίποτα δηλαδή?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

Εφοσον η διαδικασια ολοκληρωσης του ανθρωπινου οντος ειναι ακομα στα αρχικα σταδια (στα οποια εχουν απλα προστεθει καποιες ιδιοτητες) δεν το θεωρω ανθρωπο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Falmarin]

Εφοσον η διαδικασια ολοκληρωσης του ανθρωπινου οντος ειναι ακομα στα αρχικα σταδια (στα οποια εχουν απλα προστεθει καποιες ιδιοτητες) δεν το θεωρω ανθρωπο..

Πώς μπορείς να μην το θεωρείς άνθρωπο εφόσον έχει μία καρδιά που χτυπά και κάποιες "ιδιότητες"? Και εσύ έτσι ξεκίνησες! Το ότι αν σε "σκότωναν" δεν θα το καταλάβαινες και δεν θα είχες προσωπική άποψη δεν σημαίνει ότι δεν ήσουν άνθρωπος! Δηλαδή κατά την άποψή σου αν δεν είναι άνθρωπος το έμβρυο τι είναι?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Δεν καταλαβαίνω τι προσπαθείς να αποδείξεις μ' αυτό, αφού δε μπορώ να σκεφτώ ένα λόγο που θα ισχυριζόμουν ότι δεν τα είδα ,

Δεν υπαρχει λογος να ψαχνεις για συνωμοσιες και δολιες σκεψεις. Απλη ερωτηση ηταν, αφού για να ξερεις τι περιλαμβανει καθε βιντεο πρεπει ή να το εχεις δει, ή να το βρεις ετοιμο. Δε σκεφτηκα οτι τα βρηκες ετοιμα γιατι νομιζα οτι τα εγραψες εσυ και γιαυτο ρωτησα.

οι επικεφαλίδες πάντως που έβαλα υπήρχαν σε κάθε video στην περιγραφή του, αλλά και σε blogs που έχουν παρουσιαστεί.

Αυτη η απαντηση αρκουσε...

Το γεγονός ότι μήνες πριν γεννηθεί αντιδρά σε εξωτερικά ερεθίσματα δε σου λέει τίποτα δηλαδή?

Το "αντιδρω σε εξωτερικα ερεθισματα" απο μονο του δεν οριζει "ανθρωπο" ομως..Πολλα οντα αντιδρουν σε εξωτερικά ερεθισματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

... το έμβρυο τι είναι?

Ό,τι είναι τα έμβρια όλων των ειδών, καλό μου κορίτσι!
Ο κόσμος και οι υπάρξεις που το συναποτελούν, έχουν ή δεν έχουν νόημα . Τρίτη εκδοχή είναι εξορισμού ανόητη ή, εν πάσει περιπτώσει, πονηρή και συστρεφόμενη.
Μόνον αν έχουν νόημα, έχουν ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, όταν καλείται να κάνει την επιλογή. Γιατί το νόημα είναι φορτίο του κόσμου και των υπόλοιπων υπάρξεων που το συναποτελούν, που το χρωστάνε ακριβώς στον άνθρωπο. Χωρίς αυτόν, πράγματι ο κόσμος δεν θα είχε κάποιο νόημα!
Ο άνθρωπος είναι νοηματοδότης, ίσως και μόνον επειδή έχει μπλέξει με τον εαυτό του και "δεν βγάζει νόημα". Αλλά πιθανολογεί κιόλας, το δικό του νόημα να το γνωρίζει κάποιος, πέρα από τα όριά του. Αυτός ιστορικά καταγράφεται, ως Θεός. Ο άνθρωπος τελικά είναι μία από τις υπάρξεις του κόσμου που το όποιο νόημά της το οφείλει, ή σε κάποια παροδική παρανόηση ή σε μία έμμονη ματιά, προς τα όριά του.
Τα όριά του θέλει να είναι απέραντα και αδιαπέραστα. Μόνον ένας Θεός έχει δικαίωμα να τα διαπεράσει. Είναι εκείνος, που του φέρνει το νόημά του!
Αντιλαμβάνεται βέβαια ο άνθρωπος, ότι ο κόσμος μπορεί να υπάρχει και χωρίς νόημα. Αλλά ταυτόχρονα, σʼ έναν κόσμο δίχως νόημα, αναγνωρίζει πως δεν είναι τίποτε άλλο κι αυτός, παρά μία από τις υπάρξεις που συναποτελούν αυτόν τον κόσμο. Είναι βολικό ένα τέτοιο συμπέρασμα, για να ξεμπλέξει με τον εαυτό του. Αλλά συνάμα είναι και μία παραίτηση απʼ τον διάλογο μαζί του, που χάρη σʼ αυτόν (όμως) αποκτάει το πρόσωπό του. Χάρη δε αυτού, ο άνθρωπος μπορεί και κάνει τη διάκριση, μεταξύ νοήματος και έλλειψής του, όπως και μεταξύ δικαιώματος και ευθύνης.
Ο σεμνός και έσχατος( των Ελλήνων φιλόσοφος Κ. Αξελός γράφει: « Είμαστε- αλλά ποιοι ή, καλύτερα, τι είμαστε;- σε αναζήτηση μίας ηθικής; Μίας ηθικής-ας πούμε καινούργιας; Αλλά τι σημαίνει η λέξη καινούργιο; Ενώ κυριαρχεί μία σύνθετη παράδοση, όλες οι αρχαίες ηθικές, προορισμένες να επιβιώσουν με συνδυασμούς πολύτροπους κι αναγεννήσεις επιμέρους, δεν έχουν γίνει άραγε ανεφάρμοστες σαν τέτοιες με συνέπεια, αφού κάθε ιδέα για το υπέρτατο αγαθό εξακολουθεί να παραμένει α-διανόητη και ανέφικτη; Το ίδιο και μία «καινούργια» ηθική, δεν θα αποδείχνονταν κι αυτή σχεδόν αδύνατη κι άπειρα προβληματική, στο σημείο που συναντιώνται, εκείνο που περιγράφουν με τη λέξη θεωρία κι εκείνο που περιγράφουν με τη λέξη πρακτική; Που είναι, λοιπόν, ο κρυφός τόπος του ηθικού προβλήματος- που δεν είναι πρόβλημα μονάχα ηθικό-, που ελλοχεύει το ερώτημα; Τι αποτελεί πρόβλημα;»[FONT=&quot][1][/FONT].



[FONT=&quot][1][/FONT] Για μία προβληματική ηθική- 3η εκδ. Εστίας- 2002

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Απο το σημειο που γεννιεται για μενα..

Η ανάγκη καθορισμού της στιγμής της έναρξης της ζωής, προκύπτει από τη στιγμή που ο άνθρωπος καλείται να κατανοήσει τις λειτουργίες της φύσης και επεμβαίνει στη διαδικασία με ποικίλους τρόπους.
Δεν θα είχε καμία σημασία να ορίσουμε πότε ξεκινά μια ανθρώπινη ζωή, εάν δεν υπήρχε η ανθρώπινη παρεμβατικότητα αλλά και ο άνθρωπος ως παρατηρητής της Φύσης. Χωρίς αυτήν την παρεμβατικότητα, η Ζωή, είναι στην ουσία μια αέναη διαδικασία, χωρίς αρχή και τέλος, μέσα από έναν φυσικό μηχανισμό που αυτορρυθμίζεται.

Δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση, ότι κάθε ανθρώπινη παρέμβαση στους μηχανισμούς της φύσης γίνεται με "κακό" σκοπό ή δε θα έπρεπε να συμβαίνει, πρώτον επειδή δεν πιστεύω στο κακό με την έννοια που το εννοούν οι περισσότεροι και δεύτερον επειδή πολλές παρεμβάσεις είναι σωτήριες για τη Ζωή σε ατομικό κυρίως επίπεδο. Ποιος μπορεί να αρνηθεί την πολύτιμη συνεισφορά της επιστήμης, όταν μπορεί να εντοπίσει μια ανωμαλία και να τη διορθώσει πριν ακόμη το έμβρυο γεννηθεί; Ποιος μπορεί επίσης να αρνηθεί την πολύτιμη παρέμβαση της επιστήμης, όταν με την άμβλωση σώζει σε αρκετές περιπτώσεις τη ζωή μιας γυναίκας;

Τα παραδείγματα είναι άπειρα, σε αυτό που θέλω όμως να καταλήξω, είναι πως δεν κρίνω την ύπαρξη της ανθρώπινης παρέμβασης και τη χρησιμότητα της επιστήμης, λέω μονάχα πως αυτές οι παρεμβάσεις είναι που δημιούργησαν την ανάγκη καθορισμού της εκκίνησης μιας νέας ανθρώπινης ζωής ώστε να τακτοποιηθούν ζητήματα κοινωνικής και ηθικής χροιάς. Δεν είναι, για μένα τουλάχιστον, καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι κάθε τέτοια συζήτηση στο internet σχετίζεται με ανθρώπινες παρεμβάσεις, όπως η τεχνητή γονιμοποίηση, η έκτρωση, η ευγονική, ακόμη και η ευθανασία. Γι' αυτό και υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές θέσεις ως προς το ξεκίνημα της ζωής, πράγμα που φαίνεται και από τα αποσπάσματα που παρέθεσα στο πρώτο μου ποστ.
Έτσι η εκκλησία, δίνει το δικό της ορισμό, η επιστήμη και οι νόμοι τους δικούς τους κ.ο.κ. Και κάθε τέτοιος ορισμός, γίνεται πράγματι επειδή..."βολεύει"! Μια ηθική κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας, από το ύψος μας και σύμφωνη με τις ανάγκες μας.

Μέσα από αυτό το σκεπτικό κατανοώ και το παρακάτω απόσπασμα του αγαπητού Νωέα:

Μόνον αν έχουν νόημα, έχουν ενδιαφέρον για τον άνθρωπο, όταν καλείται να κάνει την επιλογή. Γιατί το νόημα είναι φορτίο του κόσμου και των υπόλοιπων υπάρξεων που το συναποτελούν, που το χρωστάνε ακριβώς στον άνθρωπο. Χωρίς αυτόν, πράγματι ο κόσμος δεν θα είχε κάποιο νόημα!
Ο άνθρωπος είναι νοηματοδότης, ίσως και μόνον επειδή έχει μπλέξει με τον εαυτό του και "δεν βγάζει νόημα". Αλλά πιθανολογεί κιόλας, το δικό του νόημα να το γνωρίζει κάποιος, πέρα από τα όριά του. Αυτός ιστορικά καταγράφεται, ως Θεός. Ο άνθρωπος τελικά είναι μία από τις υπάρξεις του κόσμου που το όποιο νόημά της το οφείλει, ή σε κάποια παροδική παρανόηση ή σε μία έμμονη ματιά, προς τα όριά του.

(φίλε Νωέα, απευθύνεσαι σε μια συνομιλήτρια 13ων ετών. Εάν θέλεις να σε καταλάβει, απλοποίησε λιγάκι τη σκέψη σου! )

Θα μπορούσες λοιπόν, φίλε jrot, να εξηγήσεις λίγο παραπάνω το δικό σου σκεπτικό ως προς τη θέση σου αυτή; Τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις ότι η στιγμή της γέννησης είναι αυτή που καθορίζει την ανθρώπινη ύπαρξη;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

...

(φίλε Νωέα, απευθύνεσαι σε μια συνομιλήτρια 13ων ετών. Εάν θέλεις να σε καταλάβει, απλοποίησε λιγάκι τη σκέψη σου ...

Αγαπημένη μου Ίσι, τυπικά έχεις δίκιο, αλλά είμαι της άποψης, ότι στα 13 του ένας άνθρωπος, ή πρέπει να "ζοριστεί" για το όποιο "βάθος" τέτοιων ζητημάτων (και μάλλον θα του βγει σε "καλό"!) ή, να μην τα "σκαλίζει" ακόμη: ουσιαστικά του είναι αδιάφορα(ακόμη)!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Tελικά εγω δεν καταλαβα και το δικο σου ποστ Isi. Καταλαβα οτι λες πως ο ανθρωπος καθοριζει την εναρξη ζωης οπως τον βολευει αναλογα με το αν ειναι επιστημονας, ή θρησκευομενος κλπ. Αυτο λες οντως ;
Και τελικα τι ηθελες να πεις με το ποστ σου ; Οτι πρεπει να θεσουμε μια στιγμη εναρξης της ζωής ; Ή πως δεν πρεπει ; Και αν ναι, για σενα ποια ειναι τελικα και γιατι ;


ΥΓ: φιλε Νωευς καντο για χαρη μου που δεν ειμαι 13, αλλά ειμαι λιγο αργος και σε χανω συχνα. Προσπαθω παντα ομως, αλλά εχεις πολυπλοκη σκεψη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

...


ΥΓ: φιλε Νωευς καντο για χαρη μου που δεν ειμαι 13, αλλά ειμαι λιγο αργος και σε χανω συχνα. Προσπαθω παντα ομως, αλλά εχεις πολυπλοκη σκεψη!

Φίλε Λόρυ,

Με αφετηρία, ότι συζητάμε το συγκεκριμένο θέμα, ζώντας σʼ έναν κόσμο, όπου δεν κυριαρχεί στις διανθρώπινες σχέσεις η αγάπη, αλλά το «δώσε-πάρε»(έχει σημασία η σειρά!), ήτοι, κάτω από έναν ουρανό δικαιωμάτων και ευθυνών, χρεώσεων και πιστώσεων, δικαίωμα ζωής σʼ ένα έμβριο δίνει μόνον η, έστω και αυτοθυσιαστική, αγάπη της συγκεκριμένης εγκυμονούσας ή η βιολογική δυνατότητα του κάθε κυοφορούντος όντος. Αυτός ο παράγοντας μίας εν δυνάμει γέννησης, εκ των πραγμάτων, φέρνει μαζί του και την ευθύνη, που αντιστοιχεί στο δικαίωμα ζωής του (συγκεκριμένου πάντα) εμβρίου. Εύστοχα, νομίζω, ειπώθηκε, ότι η μητρική αγάπη, είναι το ισόβαρο της αγάπης του Θεού επί της γης…
Όταν η όποια εκάστοτε κρατούσα ηθική ή δημόσια αρχή(κράτος, εκκλησία κ.τ.γ.) , με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, παρεμβαίνει στο δικαίωμα επιλογής μίας γυναίκας, ουσιαστικά της αφαιρεί ή της χειραγωγεί, την «ελευθερία πνεύματος». Εν τοιαύτη περιπτώσει, θα ήταν αληθινή όσο και ρεαλιστική, και όχι προσχηματική και υποκριτική, η ανάληψη της απόλυτης ευθύνης, που αντιστοιχεί στο δικαίωμα ζωής του συγκεκριμένου (πάντα) ανθρώπινου εμβρίου. Η πολιτική και κοινωνική όμως πραγματικότητα του κόσμου μας, μπορεί να ακυρώνει ηθικά ή νομικά το δικαίωμα επιλογής μίας εγκυμονούσας, αλλά στην πράξη, σχεδόν αγνοεί, την πιθανότητα να ευθύνεται αυτή( η πραγματικότητα), για τη μη γέννηση ενός παιδιού, από ένα συγκεκριμένο έμβριο. Στην περίπτωση φυσικά που μία κοινωνία ή δημόσια αρχή θα φερόταν «κατά τον λόγο» της, τότε θα είχαμε απλά, ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, όπου όχι μόνον η μητρότητα, αλλά κι αυτή η πατρότητα, ίσως θα συνέχιζαν να αναγνωρίζονται, για την παραμυθία του …Ντι-εν έι και την «Ταυτότητα».
Το ζήτημα εν κατακλείδι, εκτιμώ, ότι μετατοπίζεται στην εξέταση της παραλληλίας: αγάπη-δικαίωμα. Όταν αγαπάς, δε ζητάς …ευθύνες!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

Φίλε Λόρυ,

Με αφετηρία, ότι συζητάμε το συγκεκριμένο θέμα, ζώντας σʼ έναν κόσμο, όπου δεν κυριαρχεί στις διανθρώπινες σχέσεις η αγάπη, αλλά το «δώσε-πάρε»(έχει σημασία η σειρά!), ήτοι, κάτω από έναν ουρανό δικαιωμάτων και ευθυνών, χρεώσεων και πιστώσεων, δικαίωμα ζωής σʼ ένα έμβριο δίνει μόνον η, έστω και αυτοθυσιαστική, αγάπη της συγκεκριμένης εγκυμονούσας ή η βιολογική δυνατότητα του κάθε κυοφορούντος όντος. Αυτός ο παράγοντας μίας εν δυνάμει γέννησης, εκ των πραγμάτων, φέρνει μαζί του και την ευθύνη, που αντιστοιχεί στο δικαίωμα ζωής του (συγκεκριμένου πάντα) εμβρίου. Εύστοχα, νομίζω, ειπώθηκε, ότι η μητρική αγάπη, είναι το ισόβαρο της αγάπης του Θεού επί της γης…
Όταν η όποια εκάστοτε κρατούσα ηθική ή δημόσια αρχή(κράτος, εκκλησία κ.τ.γ.) , με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, παρεμβαίνει στο δικαίωμα επιλογής μίας γυναίκας, ουσιαστικά της αφαιρεί ή της χειραγωγεί, την «ελευθερία πνεύματος». Εν τοιαύτη περιπτώσει, θα ήταν αληθινή όσο και ρεαλιστική, και όχι προσχηματική και υποκριτική, η ανάληψη της απόλυτης ευθύνης, που αντιστοιχεί στο δικαίωμα ζωής του συγκεκριμένου (πάντα) ανθρώπινου εμβρίου. Η πολιτική και κοινωνική όμως πραγματικότητα του κόσμου μας, μπορεί να ακυρώνει ηθικά ή νομικά το δικαίωμα επιλογής μίας εγκυμονούσας, αλλά στην πράξη, σχεδόν αγνοεί, την πιθανότητα να ευθύνεται αυτή( η πραγματικότητα), για τη μη γέννηση ενός παιδιού, από ένα συγκεκριμένο έμβριο. Στην περίπτωση φυσικά που μία κοινωνία ή δημόσια αρχή θα φερόταν «κατά τον λόγο» της, τότε θα είχαμε απλά, ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, όπου όχι μόνον η μητρότητα, αλλά κι αυτή η πατρότητα, ίσως θα συνέχιζαν να αναγνωρίζονται, για την παραμυθία του …Ντι-εν έι και την «Ταυτότητα».
Το ζήτημα εν κατακλείδι, εκτιμώ, ότι μετατοπίζεται στην εξέταση της παραλληλίας: αγάπη-δικαίωμα. Όταν αγαπάς, δε ζητάς …ευθύνες!

αυτο ειναι η μεταφραση του προηγουμενου??
μεταφραση παρακαλω της μεταφρασης


πς. εδω παιδι 3 ετων δεν καταλαβαινει τιποτα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jrot6]

Πώς μπορείς να μην το θεωρείς άνθρωπο εφόσον έχει μία καρδιά που χτυπά και κάποιες "ιδιότητες"? Και εσύ έτσι ξεκίνησες! Το ότι αν σε "σκότωναν" δεν θα το καταλάβαινες και δεν θα είχες προσωπική άποψη δεν σημαίνει ότι δεν ήσουν άνθρωπος! Δηλαδή κατά την άποψή σου αν δεν είναι άνθρωπος το έμβρυο τι είναι?

Ενα συνολο κυτταρων που στιαδιακα αποκταει τις ιδιοτητες ωστε να εξελιχθει σε ανθρωπο..

Παντως μην το ψαχνετε πολυ.Η εκτρωση ανηκει στα ζητηματα ηθικης αποψης..Και η ηθικη ειναι υποκειμενικη..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.