Το ανικανοποίητο

[Oralee]

Ξέρετε ανθρώπους που, ό,τι και να συμβαίνει στη ζωή τους, θα βρουν κάτι να τους ενοχλεί;
Δεν έχω πολλά να πω για το θέμα, απλώς αναρωτιόμουν τι θα μπορούσε να φταίει και κάποιος γίνεται έτσι; Νομίζω είναι πολύ βασανιστικό αντί να χαίρεσαι τα δέκα καλά που έχεις ή μόλις έζησες να επικεντρώνεσαι (σχεδόν) διαρκώς στα τρία κακά που σε βρήκαν ή στο ότι τα καλά μόλις τελειώσαν..

Πως μπορείς (αν μπορείς) να βοηθήσεις κάποιον που είναι μονίμως ανικανοποίητος;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Klaus]

Τον αφήνω στη μοίρα του!Δεν μπορείς να διορθώσεις τον κόσμο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[QsLv]

Αν κάποιος γνωρίζει,
ας μου στείλει ΠΜ, θα σώσει ένα συνάνθρωπο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Εγώ στην αρχή σκέφτηκα πως είναι ανασφάλεια. Αλλά δεν είναι. Νομίζω πως είναι από φόβο. Φόβο πως θα χάσει όσα έχει, πως δεν θα ξαναζήσει τα ωραία που έζησε, φόβο πως θα χαλάσουν όλα. Κι έτσι χάνει όλη την ουσία..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

λεει και το ασμα... τα ειχα ολα μια φορα μα ηθελα παραπανω , τι να τα κανω τωρα πια αποψε που σε αποψε που σε χανω...

οποιος ειναι ανικανοποιητος το πληρωνει αργα ή γρηγορα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Βρε παιδιά, εγώ δεν ζήτησα να μου πείτε πόσο κακό είναι να είναι κάποιος ανικανοποιήτος. Αν ξέρετε που οφείλεται ρώτησα και πως μπορεί (ίσως) να αντιμετωπιστεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Ως μονιμως ανικανοποιητη νομιζω οτι συνοψιζεται στο εξης: ο βλαμμενος απαισιοδοξος χαρακτηρας μας δε μας αφηνει να χαρουμε αυτο που εχουμε, αλλα να σκεφτομαστε κυριως αυτο που δεν εχουμε.
Οταν περιμενω διακοπες απελπιζομαι γιατι ειναι μακρια, οταν ερχονται απελπιζομαι γιατι μετραω μερες αντιστροφα για να ξαναρθει η ρουτινα.
Οταν ζω κατι τελειο, ειναι λιγες οι στιγμες που θα αφεθω και δε θα σκεφτω οτι "οκ, σε λιγο θα διαλυθει κι αυτο".

Ειλικρινα δεν ξερω τι φταιει και πως σκατα αλλαζει.
Ξερω οτι δεν ξερω τι θελω, και το θελω τωρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Συγκατοικώ με έναν τέτοιον άνθρωπο και εννοώ την αδερφή μου.

Έχει επίγνωση της κατάστασής της και μου ΄χει ζητήσει πολλές φορές να τη βοηθήσω να αντιμετωπίσει διαφορετικά τη ...ζωή. Δεν είναι εύκολο.
Έχουμε αναλύσει επί ώρες τους λόγους, τις αιτίες, τις αφορμές πολιτισμένα, της έχω βάλει όμως και τις φωνές, όταν παραλογιζόταν.

Αυτό που κάνω είναι να της θυμίζω σε άσχετες στιγμές πόσο τυχερή και ικανή είναι που έχει πετύχει ό,τι έχει πετύχει. Αρκετές φορές καταλαβαίνει γιατί το κάνω και γελάει.
Μου έχει πει πως όταν αισθάνεται κάτι τέτοιο, προσπαθεί πλέον να το ελέγξει και να φέρει στο μυαλό της τις συζητήσεις μας. Την έχουν βοηθήσει πολύ και χαίρομαι για αυτό.
Την ξέρω όμως σαν την παλάμη μου και ήξερα πως να την προσεγγίσω.

Είναι τόσο στενάχωρο να βλέπεις έναν άνθρωπο υγιή, πετυχημένο με άτομα που τον αγαπούν και αγαπάει να μην είναι ευτυχισμένος. Δεν μπορεί να μην είναι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Αυτό που κάνω είναι να της θυμίζω σε άσχετες στιγμές πόσο τυχερή και ικανή είναι που έχει πετύχει ό,τι έχει πετύχει. Αρκετές φορές καταλαβαίνει γιατί το κάνω και γελάει.

...

Είναι τόσο στενάχωρο να βλέπεις έναν άνθρωπο υγιή, πετυχημένο με άτομα που τον αγαπούν και αγαπάει να μην είναι ευτυχισμένος. Δεν μπορεί να μην είναι!

Λοιπόν, δεν αναφέρομαι στην αδελφή σου Ηρούλι, απλά παίρνω τη φράση σου ως αφορμή.
Αναφορικά με αυτό, έχετε σκεφτεί ποτέ πως κάτι που εσείς θεωρείτε επιτυχία και επίτευγμα, σε οποιονδήποτε τομέα, μπορεί για κάποιον απλά να μην είναι αρκετό; Δηλαδή να μην είναι αυτό που θέλει ο ίδιος για τον εαυτό του..

Βλέπετε κάποιον που έχει δίπλα του ανθρώπους που τον αγαπάνε, έχει μαζέψει πτυχία, έχει ευκολίες και γενικά ζει μια ζωή που για πολλούς θα ήταν αξιοζήλευτη, και σκέφτεστε .."μα γιατί αυτό το άτομο δεν είναι ευχαριστημένο; τι άλλο μπορεί να θελήσει κάποιος;"
Μα πώς ξέρετε πως το "καλούπι" στο οποίο βάζουμε την ευτυχία, γιατί όλοι μας το κάνουμε αυτό ακόμα και υποσυνείδητα, δεν διαφέρει από αυτό του διπλανού μας;.. Αν οι στόχοι που έχει πετύχει το άτομο αυτό δεν είναι δικοί του πραγματικά;.. Αν τα άτομα που έχει δίπλα του, που πράγματι το αγαπάνε και τα αγαπάει, δεν τον καλύπτουν στον βαθμό που θα ήθελε;.. Αν τα όνειρά του ήταν άλλα και άλλα κατόρθωσε να κάνει τελικά;

Θα μπορούσα να συνεχίσω επ άπειρον, αλλά νομίζω το νόημα συνοψίζεται στο εξής- ο λόγος που δεν είμαστε ευτυχισμένοι πολλές φορές, είναι επειδή δεν έχουμε όλα όσα θελήσαμε για τον εαυτό μας. Αυτό μπορεί να μεταφράζεται με ποικίλους τρόπους- να μας λείπει δηλαδή συναισθηματική κάλυψη, να μην διαθέτουμε οικονομικούς πόρους για να κάνουμε όλα εκείνα που θέλουμε, ακόμα και να μας λείπει η πίστη στον εαυτό μας, αφού όλα από εκεί ξεκινούν. Το ..ανικανοποίητο δεν έρχεται μόνο. Είναι το αποτέλεσμα μιας αιτίας, διαφορετικής κάθε φορά, και φυσικά διαφορετικής σε κάθε άνθρωπο που αντιμετωπίζει αυτό το "πρόβλημα".
Αν η ανάγκη αναγνωριστεί και στη συνέχεια καλυφθεί με κάποιο τρόπο, τότε αυτό θα πάψει να υφίσταται...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Ωραία όλα αυτα kalypso και συμφωνώ, αλλά αν έκανες σε αυτά τα άτομα την απλή ερώτηση:
"Τι θεωρείς ότι θα σε έκανε ευτυχισμένο;"
Η απάντηση που θα έπαιρνες θα ήταν ένα αποστομωτικό "Δεν ξέρω"

Σε ό,τι πετυχαίνουν επαγγελματικά ή προσωπικά βρίσκουν αρνητικά. Η αδερφή μου το ονόμαζει χαρακτηριστικά "κατάρα".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

υπαρχει και γεννετικα γκρινιαρης ανθρωπος..αυτος που βλεπει συνεχως το ποτηρι μισογεματο και μονο...αυτο ειναι καθαρα αδυναμιες του χαρακτηρα και ανασφαλεια...
η αδελφη μου και εμενα ειναι κατα βαση αρνητικος και γκρινιαρης ανθρωπος..οτι και να κανει και να πετυχει..αν δεν γκρινιαξει θα σκασει!

οταν γυριζει απο το δρομο πχ παντα θα εχει να γκρινιαξει και να βρισει καποιον που την εμποδιζε στο δρομο..κλπ....ενω εγω που εχω περασει τον ιδιο δρομο πριν..δεν βρηκα κατι ιδιαιτερα ενοχλητικο...εμεις τη λεμε συχνα Ξυνη..αν θυμαστε το ρολο στο Ρετιρε...


και την ιδια στιγμη βεβαια,,εχει συνεχομενο και πολυ αγχος...αν την ακουσω καμια φορα να πει "ευχαριστω το Θεο για κατι ,και ποσο καλα ειμαι.."θα νομισω οτι ειναι αρρωστη..

και συχνα εννοειται εχω πλακωθει μαζι της γιατι δεν βρισκει τιποτα θετικο στην Ελλαδα,στο περιβαλλον γυρω...παντα θα βρει κατι να γκρινιαξει...(δε λεμε και να εισαι μονο οπτιμιστης και αισιοδοξος ,αλλα οχι και στο αλλο ακρο..)

εχετε γνωρισει εσεις τετοιους ανθρωπους.?.και τι πιστευετε γιαυτους...?
ανθρωπους αρνητικης ενεργειας ρε παιδι μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Ωραία όλα αυτα kalypso και συμφωνώ, αλλά αν έκανες σε αυτά τα άτομα την απλή ερώτηση:
"Τι θεωρείς ότι θα σε έκανε ευτυχισμένο;"
Η απάντηση που θα έπαιρνες θα ήταν ένα αποστομωτικό "Δεν ξέρω"

Σε ό,τι πετυχαίνουν επαγγελματικά ή προσωπικά βρίσκουν αρνητικά. Η αδερφή μου το ονόμαζει χαρακτηριστικά "κατάρα".

Ναι βρε συ, δεν διαφωνώ καθόλου!
Εγώ απλά έδωσα μια πιθανή εξήγηση- οι λόγοι του καθενός είναι διαφορετικοί και οι ερωτήσεις αυτές είναι πολύ δύσκολες και πρέπει να γνωρίζουμε τον εαυτό μας σε μεγάλο βάθος για να καταφέρουμε να δώσουμε απάντησεις..

Πάρε εμένα για παράδειγμα που ακόμα δεν ξέρω τι θέλω.. Απλά ξέρω πως μέχρι στιγμής είμαι ικανοποιημένη με αυτά που έχω, γιατί για μένα το σημαντικότερο όλων είναι να τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Και αυτό το έχω πετύχει..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

παντα πρεπει να εισαι ανικανοποιητος για κατι και να ζητας περισσοτερα και καλυτερα..
οπως και παντα πρεπει να εισαι με καποια πραγματα ικανοποιημενος...

το προβλημα ειναι οταν μονο εισαι ανικανοποιητος για όλα,
ή εισαι μονο ικανοποιημενος για ολα και ζεις στον κοσμο σου μη ψαχνοντας για κατι καλυτερο..

οποτε στη μεση ειναι η λυση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Θα έχετε ακούσει πιθανότατα για τους μοναχούς στο Θιβέτ που δημιουργούν περίτεχνες μαντάλες από άμμο κι έπειτα τις αφήνουν να παρασυρθούν από τον άνεμο. Ο συμβολισμός είναι ξεκάθαρος: Τα πάντα είναι παροδικά και αναλώσιμα και η ευτυχία βρίσκεται στη χαρά της δημιουργίας.

"Η Ιθάκη δε σε γέλασε...Σου χάρισε το ωραίο ταξίδι".

Πιστεύω πως σε αυτό οφείλεται το ανικανοποίητο, τουλάχιστον στις δικές μας υπερκαταναλωτικές κοινωνίες, αγαθών αλλά και συναισθημάτων: Στην αέναη αναζήτηση μιας ψευδεπίγραφης ασφάλειας που έχει σαν στόχο την ακινητοποίηση της στιγμής.
Η στιγμή είναι ένα κομμάτι ευτυχίας. Η εναλλαγή των στιγμών και αποδοχή των όσων φέρνει η ζωή, είναι μάλλον πιο κοντά σʼ αυτό που θα ονομάζαμε ευτυχία.
Η ανησυχία μας οφείλεται στην ανικανότητά μας να συνειδητοποιήσουμε ότι η χαρά βρίσκεται στη ροή της ζωής, στην αποδοχή των αέναων αλλαγών της. Η προσπάθειά μας να σταματήσουμε το χρόνο άρα και την αλλαγή, μας κάνει δυστυχισμένους.

Η καλύτερη συμβουλή που μου έδωσαν ποτέ, ήταν να μην παίρνω τη ζωή πολύ στα σοβαρά.

Κι εγώ όπως και η Corpse το έχω νιώσει αυτό με τις διακοπές και κατά τη διάρκειά τους, δε σας κρύβω ότι έχω ευχηθεί να διαρκούσαν για ...πάντα. Η στάση στη φύση, σημαίνει θάνατο. Οι αλλαγές όμως τρομάζουν τους ανθρώπους και τους κάνουν να αισθάνονται ανασφαλείς. Όταν σκέφτεσαι πως αυτό που ζείς κάποτε θα τελειώσει, …χάνεις τη χαρά αυτού που ζείς, χάνεις τη ροή της στιγμής.

Το μόνο που πραγματικά λείπει από τους ανικανοποίητους ανθρώπους, είναι αυτό που είπε παραπάνω η Καλυψώ: "Να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους". Αυτό είναι το πρώτο που χρειάζεσαι για να υπερνικήσεις το ανικανοποίητο. Είναι σαν το καλάθι που μέσα του θα μαζέψεις κάθε λογής καρπούς: Πτυχίο, καλή δουλειά, καλό σύντροφο, παιδιά..κτλ. Χωρίς καλάθι δε μπορείς να τα κρατήσεις όλʼ αυτά στις χούφτες σου και οι ανικανοποίητοι άνθρωποι, μοιάζουν να έχουν ξεχάσει το καλάθι τους στο σπίτι...

Η κάρτα στην οποία βρισκόμαστε τώρα στις Ταρώ, ο Τροχός της Τύχης, μιλάει συμβολικά ακριβώς γιʼ αυτό. Οι καταστάσεις που μπορούμε να ζήσουμε, ή θέλουμε να αποφύγουμε, τα αγαθά που θέλουμε να αποκτήσουμε, βρίσκονται στην περιφέρεια του Τροχού. Αν παγιδευτούμε στην κίνησή του, εύλογα παρασυρόμαστε πότε στην κορφή και πότε στον πάτο. Η λύση δεν είναι να σταματήσουμε τον Τροχό, αυτό είναι αδύνατον. Η λύση είναι να τον διαπεράσουμε, να εστιάσουμε στο κέντρο του που παραμένει ακίνητο. Η λύση είναι να αγαπήσουμε την ανασφάλεια της αλλαγής.

Καθώς έγραφα μου ήρθαν στο μυαλό δυο πράγματα: Η ταινία “The Fountain” και ο "Ειρηνικός Πολεμιστής" του Dan Millman.
Την ταινία σας συμβουλεύω να τη δείτε. Από το βιβλίο του Dan Millman, σας παραθέτω μερικά σχετικά αποσπάσματα:

Εάν δε πάρεις αυτό που θέλεις, υποφέρεις· αν σου έρθει αυτό που δε θέλεις, πάλι υποφέρεις· ακόμη κι όταν παίρνεις ακριβώς αυτό που θέλεις, υποφέρεις επειδή δε μπορείς να το έχεις για πάντα. Το μυαλό σου είναι το μπέρδεμα. Θέλει να απελευθερωθεί από την Αλλαγή. Να ελευθερωθεί από την υποχρέωση της ζωής και του θανάτου. Αλλά η αλλαγή είναι νόμος και όσο κι αν προσποιηθείς, αυτή η πραγματικότητα δε θʼ αλλάξει.

~~~
​

Ένας πολεμιστής δεν εγκαταλείπει αυτά που αγαπά, βρίσκει την αγάπη σε αυτά που κάνει.

~~~
​

Dan Millman: Η ζωή έχει μόνο 3 κανόνες;
Socrates: Ναι, και τους ξέρεις ήδη...
Dan Millman: Παραδοξότητα, Χιούμορ και Αλλαγή.
Socrates: Παραδοξότητα...
Dan Millman: Η ζωή είναι ένα μυστήριο. Μη χάνεις το χρόνο σου προσπαθώντας να την εξηγήσεις.
Socrates: Χιούμορ...
Dan Millman: Να έχεις χιούμορ, ειδικά σε ό,τι αφορά τον εαυτό σου. Είναι αστείρευτη δύναμη.
Socrates: Αλλαγή...
Dan Millman: Να ξέρεις ότι τίποτα δεν παραμένει ίδιο.

~~~
​

Ξύπνα! Αν ήξερες με βεβαιότητα ότι πάσχεις από μια θανατηφόρα ασθένεια...αν είχες λίγο χρόνο ζωής, δε θα σπαταλούσες λεπτό. Ε, λοιπόν εγώ σου λέω ότι πάσχεις από μια θανατηφόρα ασθένεια: Ονομάζεται Γέννηση. Δεν έχεις παρά λίγα χρόνια ζωής ακόμη. Το ίδιο ισχύει για όλους. Γιʼ αυτό να είσαι χαρούμενος τώρα, χωρίς λόγο...αλλιώς δε θα καταφέρεις να είσαι χαρούμενος ποτέ.

~~~
​

Μετριοπάθεια; Είναι μετριότητα, φόβος και κρυφή σύγχυση. Είναι το δίλημμα του διαβόλου. Ούτε δράση, ούτε ακινησία. Είναι ο ασταθής συμβιβασμός που δεν κάνει κανέναν χαρούμενο. Η μετριοπάθεια είναι για τους ήπιους, τους απολογητικούς, για τους αναποφάσιστους του κόσμου που φοβούνται να πάρουν θέση. Είναι για όσους φοβούνται να γελάσουν ή να κλάψουν, για όσους φοβούνται να ζήσουν ή να πεθάνουν. Η μετριοπάθεια είναι χλιαρότητα. Η προτίμηση του διαβόλου.

~~~
​

Ο πόνος είναι ένα σχετικά αντικειμενικό φυσικό φαινόμενο· η δυστυχία είναι η ψυχολογική μας αντίσταση σε αυτό που συμβαίνει. Τα γεγονότα μπορεί να δημιουργούν φυσικό πόνο, αλλά δεν δημιουργούν αυτά καθʼ εαυτά τη δυστυχία. Η αντίσταση δημιουργεί τη δυστυχία. Η ένταση δημιουργείται όταν το μυαλό αντιστέκεται σε αυτό που συμβαίνει... Το μόνο πρόβλημα στη ζωή σου είναι η αντίσταση του μυαλού σου στη ζωή, καθώς αυτή ξετυλίγεται.


Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να τα εξηγήσει όλ' αυτά σε κάποιον άλλο. Δε ξέρω καν αν υπάρχει συγκεκριμένη βοήθεια που δίνεται στον ασθενή σαν φάρμακο. Το ίδιο ερέθισμα σε διαφορετικούς ανθρώπους έχει διαφορετικά αποτελέσματα. Όποιος πάντως το έχει ζήσει, ξέρει πιστεύω να το εξηγεί καλύτερα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Μετριοπάθεια; Είναι μετριότητα, φόβος και κρυφή σύγχυση. Είναι το δίλημμα του διαβόλου. Ούτε δράση, ούτε ακινησία. Είναι ο ασταθής συμβιβασμός που δεν κάνει κανέναν χαρούμενο. Η μετριοπάθεια είναι για τους ήπιους, τους απολογητικούς, για τους αναποφάσιστους του κόσμου που φοβούνται να πάρουν θέση. Είναι για όσους φοβούνται να γελάσουν ή να κλάψουν, για όσους φοβούνται να ζήσουν ή να πεθάνουν. Η μετριοπάθεια είναι χλιαρότητα. Η προτίμηση του διαβόλου

συμφωνω απολυτως με ολα τα υπολοιπα και διαφωνω καθετα με το αποπανω...
μετριοπαθεια δεν σημαινει πολυ χαμηλη εκτιμηση..σημαινει μετρο,..ουτε υπερβολικα μεγαλη αυτοπεποιθηση ουτε΄υπερβολικα μικρη..

αρα ειμαι υπερ της μετριοπαθειας...που σημαινει ισορροπημενη και υγιης αποψη για τον εαυτο σου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Σε αυτό Άγγελε, μπορεί να φταίει η μετάφρασή μου. Στο πρωτότυπο πάντως είναι Moderation.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Moderation

το ιδιο σημαινει νομιζω..το μέσο...οποτε δεν αλλαζει η ουσια..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Πιστεύω πως σε αυτό οφείλεται το ανικανοποίητο, τουλάχιστον στις δικές μας υπερκαταναλωτικές κοινωνίες, αγαθών αλλά και συναισθημάτων:

""Αλλίμονο"" αν τα προϊόντα της κοινωνίας δεν είχαν εφήμερο χαρακτήρα.
Πώς θα εξασφαλιζόταν η διαρκής κατανάλωσή τους;;
Έτσι και ήταν εφικτό να εφαρμοστούν (και μάλιστα από τους περισσότερους) καστανεντιακές, δονχουανικές και συναφείς σκέψεις, το σύστημα θα είχε βαρέσει φαλημέντο...

...

Η κάρτα στην οποία βρισκόμαστε τώρα στις Ταρώ, ο Τροχός της Τύχης, μιλάει συμβολικά ακριβώς γιʼ αυτό. Οι καταστάσεις που μπορούμε να ζήσουμε, ή θέλουμε να αποφύγουμε, τα αγαθά που θέλουμε να αποκτήσουμε, βρίσκονται στην περιφέρεια του Τροχού. Αν παγιδευτούμε στην κίνησή του, εύλογα παρασυρόμαστε πότε στην κορφή και πότε στον πάτο. Η λύση δεν είναι να σταματήσουμε τον Τροχό, αυτό είναι αδύνατον. Η λύση είναι να τον διαπεράσουμε, να εστιάσουμε στο κέντρο του που παραμένει ακίνητο. Η λύση είναι να αγαπήσουμε την ανασφάλεια της αλλαγής.

Ελπίζω να μην πέφτω πολύ έξω τώρα, μα θα έλεγα πως μια τέτοια θεώρηση ενσαρκωνόταν συχνά και πολύ πετυχημένα στο πρόσωπο του Κλιντ Ίστγουντ στα περίφημα "σπαγγέτι" γουέστερν.

Δεν είχε όνομα (μάλιστα, θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν ο κανένας )
δεν είχε μόνιμη στέγη
ζούσε για την κάθε στιγμή της περιπέτειάς του
ερχόταν από το πουθενά
και λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους,
πήγαινε στο πουθενά

Βέβαια, ο Σέρτζιο Λεόνε διέθετε όλα τα μέσα για την υλοποίηση μιας τέτοιας προσωπικότητας.

Πέραν του κινηματογράφου πάντως, δεν ξέρω πόσο συχνά παρατηρούνται και στην πραγματική ζωή τα γνωρίσματα μιας τέτοιας προσωπικότητας, εάν βέβαια είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

""Αλλίμονο"" αν τα προϊόντα της κοινωνίας δεν είχαν εφήμερο χαρακτήρα.
Πώς θα εξασφαλιζόταν η διαρκής κατανάλωσή τους;;
Έτσι και ήταν εφικτό να εφαρμοστούν (και μάλιστα από τους περισσότερους) καστανεντιακές, δονχουανικές και συναφείς σκέψεις, το σύστημα θα είχε βαρέσει φαλημέντο...

Ναι, πράγματι ισχύει αυτό για το σύστημα. Εμείς από τη δική μας πλευρά, μπορούμε όμως να επιλέξουμε πόσο θύματά του θα είμαστε. Να ξεφύγεις ολοκληρωτικά από το σύστημα δε μπορείς, τουλάχιστον θέτεις τα όριά σου, για να βρίσκεσαι σε ισορροπία.

Πέραν του κινηματογράφου πάντως, δεν ξέρω πόσο συχνά παρατηρούνται και στην πραγματική ζωή τα γνωρίσματα μιας τέτοιας προσωπικότητας, εάν βέβαια είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια...

Δονχουανικά () μιλώντας, το "σβήσιμο της προσωπικής ιστορίας" είναι το πρώτο βήμα για το σταμάτημα του εσωτερικού διαλόγου και την απελευθέρωση από το Εγώ.
Αυτό δεν είναι άλλωστε (το εγώ) που εκδηλώνει το ανικανοποίητο;
Φυσικά δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Υπάρχουν πάντα και οι διαβαθμίσεις του γκρι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. Ο άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις (όχι απʼ αυτά που δεν έχεις αλλά απʼ αυτά που έχεις), δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις.

Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απʼ την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη κι η ψυχή διά της απωλείας της κερδίζεται.

Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γιʼ αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε• προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας.
Λέγεται πως: «Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη...»


Από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.