Το ανικανοποίητο

[Great Chaos]

Αυτοί που γκρινιάζουν συνεχώς για όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους, θέλουν κατά βάθος ν' αποδείξουν ότι αυτοί γνωρίζουν το σωστό, αυτοί έχουν δίκιο, ενώ όλοι οι άλλοι άδικο. Υπερτροφικό Εγώ κρύβεται πίσω απ' αυτόν τον χαρακτήρα.

Φοβούνται τόσο πολύ τις αποτυχίες, που θέλουν να δικαιολογήσουν κάθε μία απ' αυτές, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ως λάθη κάποιων άλλων, αφού δεν τολμούν ν' αναγνωρίσουν τα δικά τους. Γι' αυτό ευθύνεται κυρίως το σύστημα εκπαίδευσης, που μας κάνει να φοβόμαστε το λάθος και φυσικά μας κάνει να δημιουργούμε χιλιάδες αμυντικούς μηχανισμούς ώστε ν' αποφεύγουμε να το παραδεχτούμε.

Θέλουν να επιβάλουν την άποψή τους στους γύρω τους, δημιουργώντας τους ενοχές για τα όσα άσχημα συμβαίνουν στους ίδιους. Πράγματι, όταν ακούς κάποιον να είναι δυσαρεστημένος, νιώθεις ενδόμυχα άσχημα που εσύ είσαι ευχαριστημένος. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν ή τουλάχιστον προσπαθούν, να γίνονται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η παρέα θα πάει στην ταινία που θα διαλέξει ο πιο γκρινιάρης, η μαμά θα μαγειρέψει το φαΐ που αρέσει στον μονίμως ανικανοποίητο. Υπολογιστικός χαρακτήρας, με τεράστιες κατά βάθος ανασφάλειες.

Αυτοί που γκρινιάζουν συνεχώς για τη ζωή τους, που είναι ανικανοποίητοι με όσα αγαθά τους στέλνει το Χάος, φοβούνται πως εάν σκεφτούν έστω πως είναι ευτυχισμένοι με κάτι, αυτό θα χαθεί σαν σαπουνόφουσκα. Νιώθουν πως δεν τους αξίζει να είναι ευτυχισμένοι και παλεύουν συνεχώς με τον εαυτό τους ώστε να επιτύχουν ακριβώς αυτό: Να καταστρέφουν ό,τι είναι όμορφο και τους κάνει να νιώθουν χαρά. Άνθρωποι εθισμένοι στον αυτοοικτιρμό και στην αυτολύπηση, το μυαλό τους έχει εξελιχθεί όπως περιγράφει ο Δον Χουάν: Ως ένας εισβολέας.

Πίσω και πέρα όμως από όλα αυτά, τούτη η μόνιμη απογοήτευση, η αίσθηση του ανικανοποίητου που ειλικρινά πολλές φορές νιώθουν μέσα τους κι εκδηλώνεται με όλους τους παραπάνω τρόπους, είναι ένδειξη ότι το πραγματικό τους μυαλό, αυτό που σιωπά παραγκωνισμένο από τον εισβολέα, γνωρίζει αναμφίβολα ότι ο Δρόμος τους έχει παρεκκλίνει σημαντικά από το πραγματικό εσωτερικό τους Θέλημα και πως κάθε τους βήμα τους οδηγεί ακόμη πιο μακριά.

Η θεραπεία λοιπόν βρίσκεται στη μελέτη της Θελημικής Φιλοσοφίας και τους τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

καλα ρε Χαος...ψυχολογος εισαι?
τα πετυχες ολα απολυτα!καρμπον μιλαμε....
εχεις ταλεντο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

""Αλλίμονο"" αν τα προϊόντα της κοινωνίας δεν είχαν εφήμερο χαρακτήρα.
Πώς θα εξασφαλιζόταν η διαρκής κατανάλωσή τους;;
Έτσι και ήταν εφικτό να εφαρμοστούν (και μάλιστα από τους περισσότερους) καστανεντιακές, δονχουανικές και συναφείς σκέψεις, το σύστημα θα είχε βαρέσει φαλημέντο...

Σε κάνω μια δεύτερη παράθεση για να προτρέψω τους αγαπητούς συνομιλητές να δουν την νέα ομιλία που ανέβασα στο θέμα του TED . Σχετίζεται με αυτή την παράμετρο που αναφέρεις και έχει σαφέστατα σχέση με το ανικανοποίητο που πέρα από ατομικό γνώρισμα, αποτελεί γνώρισμα της κοινωνίας και του πολιτισμού μας.
Σε αυτή την ομιλία ο Barry Schwartz δίνει μια ακόμη εξήγηση για το ανικανοποίητο αποδίδοντάς το στις υπερβολικά πολλές επιλογές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Δονχουανικά () μιλώντας, το "σβήσιμο της προσωπικής ιστορίας" είναι το πρώτο βήμα για το σταμάτημα του εσωτερικού διαλόγου και την απελευθέρωση από το Εγώ.
Αυτό δεν είναι άλλωστε (το εγώ) που εκδηλώνει το ανικανοποίητο;
Φυσικά δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Υπάρχουν πάντα και οι διαβαθμίσεις του γκρι...

Η προσωπική ιστορία (φαντάζομαι θα εννοεί τη ζωή μας μέχρι τώρα σε μια κοινωνία που σε κάποιο βαθμό επιδρά αλλότριωτικά στη διαμόρφωση του εγώ μας) δεν είναι λέξεις σε χαρτί που μπορούμε να τις σβήσουμε εύκολα με μία γόμα. Δε λέω πως αυτό εννοείς, μα η προσωπική μας ιστορία διαποτίζει και το εγώ μας.
Μια εν μέρει απελευθέρωση μπορώ να την καταλάβω και μπορεί να επιτευχθεί μέσα από μία αναθεώρηση της ζωής μας, του τρόπου σκέψης και δράσης μας. Η αναθεώρηση αυτή ισχύει φυσικά και για τα περί ανικανοποίητου (για να μηνείμαι και οφ). Οι ψυχολογικές γνώσεις που μπορεί να έχει κτήμα του ο καθένας μας μπορούν να λειτουργήσουν ευεργετικά σε κάτι τέτοιο.
Οι Δονχουανικές () γνώσεις, φαντάζομαι (δεν τον ξέρω και καλά) πως δεν είναι και τόσο εύκολο να γίνουν "κτήμα" του καθενός, παρόλο που και αυτές (λογικά) θα βασίζονται και στην ψυχολογία του ανθρώπου.

Το βασικότερο που θέλω να πω είναι
ας καταφέρω να εφαρμόσω πρώτα τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις που μας προσφέρει η ψυχολογία για τη βελτίωση της ζωής μας (που κι αυτό δεν γίνεται να εφαρμόζεται πάντα και τέλεια )
και μετά βλέπω τι παραπάνω μπορώ να κάνω με τη βοήθεια του Δον Χουάν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Το βασικότερο που θέλω να πω είναι
ας καταφέρω να εφαρμόσω πρώτα τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις που μας προσφέρει η ψυχολογία για τη βελτίωση της ζωής μας (που κι αυτό δεν γίνεται να εφαρμόζεται πάντα και τέλεια )
και μετά βλέπω τι παραπάνω μπορώ να κάνω με τη βοήθεια του Δον Χουάν

Από την προσωπική μου μελέτη, αυτό που κατάλαβα είναι ότι πάνω-κάτω, όλοι τα ίδια λένε με διαφορετικά λόγια. Αυτό -για μένα τουλάχιστον- είναι παρήγορο, αφού υπάρχει σύγκλιση απόψεων. Έτσι λοιπόν η διαφορά έγκειται στο τι κάνει "κλικ" και τι βοηθά τον καθένα μας.
Μένει να δούμε λοιπόν, τι έχει να προτείνει η ψυχολογία για το ανικανοποίητο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Νομιζω οτι οι ανθρωποι που ειναι εντελως ανικανοποιητοι ειναι λιγοι..Σιγουρα,υπαρχουν ανθρωποι που σε καποιο βαθμο δεν χαιρονται με οτι πετυχαινουν και μιζεριαζουν,ομως αυτοι που ποτε σχεδον δεν χαιρονται ειναι λιγοι..Και στη συγκεκριμενη περιπτωση ενα γερο ταρακουνημα θα ηταν οτι πρεπει.Μιλα του με σκληρα λογια που ισως του ανοιξουν τα ματια..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Speedy]

Δυστηχώς ανήκω και εγώ σε αυτη την κατηγορία ανθρώπων... είναι πραγματικά μια αρρώστια και νιώθω συνεχώς δυστιχισμένος.. όσο και αν έχω προσπαθήσει δεν έχω καταφέρει να απαλλαγώ απο αυτό και το κυριότερο δεν κατάφερε και κανένας να με βοηθήσει. Φύση απεσιόδοξο άτομο που κάθε φορά που έρχεται κάτι καλό θα βρώ κάτι άλλο που θα λέω : Ναι αλλά αυτο??.. και όλο αυτό είναι φαύλος κύκλος. Ειληκρινά νιώθω δυστιχισμένος αλλά μου έχει σταθεί αδύνατον να το αποβάλλω. Γκρινιάρης και τα τιαύτα όπως ειπώθηκαν και παραπάνω κτλ κτλ ισχύουν στον μέγιστο βαθμό. Η αλήθεια είναι ότι είμαι αχάριστος γιατί πραγματικά έχω καταφέρει αρκετά πράγματα και το μέλλον μου φαντάζει πολύ ευοίωνο αλλά... πάντα λέω δεν με νοιαζει το μέλλον.. με νοιάζει το παρόν και μόνο και στο παρόν δεν είμαι καλα γιαυτό και για εκείνο...

Θες απο σχέσεις: Σκυλιάζω μια ζωη που δεν έχω σχέση.. Κάνω την πρώτη μου σχέση, με κοπέλα που μου άρεζε και την κατέκτησα, χωρίζουμε για κάποιους λόγους, και αυτά που σκεφτόμουνα ήταν: είχε αυτό και αυτό το χαρακτηριστικό δεν θα μπορέσω αυτα να τα ξαναβρώ ποτέ σε καμία άλλη κτλ κτλ κτλ.. η κοπέλα ήταν αντικειμενικά μέτρια προς ωραία.. οπότε έλεγα το άλλο.. αφου δεν μπόρεσα να κρατήσω αυτη μήπως δεν μπορώ να κάνω σχέση με πιο ωραίες κοπέλες?? ουτε αυτη που δεν είμαι και τρελός δεν μπορεσα να έχω.. στα καπάκια χωρίς να προλάβω να το καταλάβω σε 1 μήνα ήμουν με άλλη.. η κοπέλα μια κούκλα.. μοντέλο.. χωρίζουμε μετα απο 1 μήνα ξανά και τώρα λέω ότι πραγματικά δεν θα ξαναβρώ ποτέ τόσο όμορφη κοπέλα... και έτσι συνεχώς ανεβένει ο πυχης δυσκολίας.. άν κάνω σχέση με μια κοπέλα λίγο λιγότερη θα είμαι δυστιχισμένος και θα κάνω και την κοπέλα δυστιχισμενη πράγμα που δεν θέλω....

Θες οικονομικά: Πριν μερικό καιρό, ούτε 1 βδομάδα, οικονομική αστάθεια όσο δεν πάει. Συμβαίνουν κάποια γεγονότα και απο εδώ και πέρα όλα μια χαρά.. με μέτρο φυσικα αλλά όλα καλα.. δεν μου φτάνει.. δεν μου περισεύει αυτη τη φορα για να κάνω τώρα τα γούστα μου.. θέλω να τα έχω όλα και μπορώ να έχω 3/5.. είμαι χάλια γιαυτο όταν πριν δεν μπορούσα καλα καλά ούτε το 1/5..

Θες κοινωνικά: Ένιωθα ότι δεν έχω φίλους πραγματικούς γύρω μου.. στην πραγματικότητα έχω αλλά πάντα δεν θα μου δίνουν ΟΛΑ όσα εγώ νομίζω πως πρέπει κάποιος να δίνει.. απο φίλους γενικά έλεγα το ίδιο.. έλεγα δεν έχω φίλους.. σε μια μέρα με πήραν αρκετά φιλαράκια μου γιατι για καλοκαίρι είμαστε μακρυά όλοι απο όλους για κάποιους λόγους.. είναι ο μόνος τομέας που δεν παραπονιέμαι τόσο οστόσο πιστεύω ότι κολλήτο κολλητό δεν έχω αφού δεν μπορώ να του εκμυστιρευτω τα πάντα....

αυτα... δεν υπάρχει κανένας που κατάφερε να με βοηθήσει και ούτε πιστεύω ότι μπορεί κάποιος εδώ.. απλώς είχα ανάγκη να τα πω.. καλοδεχούμενα πάντα οποιαδήποτε σχόλια και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.......

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

μεγάλε.........βρες κατι το ευχαριστο γυρω σου..σε καθε τι που γινεται σε εσενα ή που κανεις καθε μερα..προσπαησε να βρεις κατι το καλο....το ξερω οτι ειναι δυσκολο...αλλα ετσι προχωροντας αρνητικα στη ζωη σου αυξανεις την πιθανοτητα αυτοεπαληθευσης...


εν αναγκη πηγαινε σε καποιον ψυχολογο..ή ψυχαναλυτη...ετσι για συζητηση. μηπως και σου δωσει συμβουλες για μπεις στον καλο δρομο..αν τα πραγμτα ειναι τοσο ασχημα οπως τα λες...δεν ειναι κακο να συμβουλευτεις εναν ειδικο...δεν σημαινει πως εισαι τρελος...απλα πως θελεςινα συζητησεις ενα προβλημα...


εγω που σου μιλαω περασα πολυ χειροτερα..-ιδεοψυχαναγκαστικες διαταραχες,καταθλιψη και απολυτη θλιψη για οτιδηποτε..δεν με ικανοποιουσε τιποτα..κολαση-και ηρεμησα χωρις κανενα γιατρο..απλα ασχολουμενος με καποια πραγματα που πραγματικα μου αρεσουν...(οι υπολογιστες εμενα πχ-βρες και εσυ κατι αναλογα ευχαριστο.. και ρωτα και καποιον ειδικο..

καλη τυχη... (η αδελφη μου ειναι τετοιος αρνητικος γκρινιαρης ανθρωπος και την τρωει το αγχος...πολεμησε το ..μη το αφησεις να σε σαπισει..)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Η αλήθεια είναι ότι είμαι αχάριστος γιατί πραγματικά έχω καταφέρει αρκετά πράγματα και το μέλλον μου φαντάζει πολύ ευοίωνο αλλά... πάντα λέω δεν με νοιαζει το μέλλον.. με νοιάζει το παρόν και μόνο και στο παρόν δεν είμαι καλα γιαυτό και για εκείνο...

Σου εύχομαι απο καρδιάς να μην αρρωστήσεις ποτέ, ούτε εσύ ούτε αυτοί που αγαπάς.
Γιατί μόνο τότε θα καταλάβεις πραγματικά τι θα πει δυστυχία.

Επίσης να υπογραμμίσω, η ''μίρλα'' καμμιά φορά κάνει τον άνθρωπο πιο εντυπωσιακό στους γύρω.
Σκέψου μήπως ζητάς την προσοχή επειδή αν πάψεις να την ζητάς, δε θα στην δίνει κανείς.

φιλικά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Madrugada*]

Ακολουθεί απόσπασμα από την περίληψη βιβλίου που δε θυμάμαι (!), δεν έχω διαβάσει αλλά μου άρεσε και το είχα σημειώσει

"Η ευτυχία και η δυστυχία είναι δυο έννοιες διφορούμενες, αμφιλεγόμενες, δυο συναισθήματα διαμετρικά αντίθετα που προσδιορίζονται κι αξιολογούνται κυρίως από την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία κάθε ανθρώπου.

Η πνευματική καλλιέργεια, η σωματική υγεία, η κοινωνική καταξίωση, οι ερωτικές επιτυχίες, είναι ορισμένες από τις καταστάσεις που συνιστούν το μέτρο και τον βαθμό της ευτυχίας από τον έναν άνθρωπο στον άλλο. Η ευτυχία συνήθως διαρκεί σε χρόνο μόνο λίγο ή γιατί συνηθίζεται και χάνει την αρχική της ομορφιά ή επειδή ο άνθρωπος αναζητά διαρκώς την αλλαγή και το καινούριο.

Η δυστυχία είναι φαινόμενο πολύ πιο συνηθισμένο, πρόβλημα υπαρξιακό, συνυφασμένο με τη ζωή και τις αναποδιές της. Τη συναντούμε στο δρόμο μας κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, ίσως γιατί είμαστε άπληστοι, τα θέλουμε όλα δικά μας, κι όταν δεν έχουμε κάτι απ' ό,τι επιθυμούμε, θεωρούμε τον ευατό μας δυστυχή. Λίγες φορές η δυστυχία είναι αβάσταχτη, τις περισσότερες φορές είναι φτιαχτή, επειδή ο άνθρωπος από τη φύση του είναι μαζοχιστής, αρέσκεται να τυραννά τον εαυτό του, είναι θηρίο απαιτητικό κι άπληστο."

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Death Habit]

Νομίζω ότι λίγο-πολύ το θέμα έχει να κάνει με τη θεωρία της προσωπικότητας. Αν και η προσωπικότητα του καθενός είναι μοναδική και οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από γνωρίσματα διαφόρων βαθμών, γενικά ανήκουν σε συγκεκριμένους τύπους.

Οι τέσσερις βασικοί τύποι προσωπικότητας είναι :
1. Αυτός που βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο
2. Αυτός που βλέπει το ποτήρι μισοάδειο
3. Αυτός που δεν μπορεί να αποφασίσει αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο
4. Αυτός που παραπονιέται επειδή παρήγγειλε φαγητό

Το πιο πάνω είναι ένα σκίτσο από τον Gary Larson (1990 FarWorks, Inc.) για να μπορέσουμε καταλάβουμε με ένα κωμικό τρόπο γιατί μερικοί άνθρωποι, ότι και να γίνει, επιμένουν να βλέπουν τα πράγματα μαύρα και αναγκάζουν τους εαυτούς τους να φτάνουν πολλές φορές σε αδιέξοδο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Αναρωτιέμαι αν δεν υπήρχε αυτό το ανικανοποιήτο, πόσο πιο αργά θα προχωρούσε η ανθρωπότητα (αν προχωρούσε και καθόλου).
Πιστεύω ότι κίνητρο για οποιοδήποτε επίτευγμα είναι αυτό ακριβώς το ανικανοποίητο.
Αν διαβάσετε βιογραφίες ανθρώπων που πέτυχαν κάτι αξιόλογο στον τομέα τους, οι περισσότεροι δεν ήταν και *ακριβώς* το πρότυπο του κοινωνικού, χαρούμενου, ικανοποιημένου από τη ζωή και τα επιτεύγματα του ανθρώπου.

Οπότε μην προσπαθείτε να αλλάξετε τους ανικανοποίητους φίλους σας. Ίσως κάποτε σας εκπλήξουν τα όσα καταφέρουν όντας μονίμως ανικανοποίητοι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

πρεπει να ικανοποιησε απο κατι και να θελεις και κατι παραπανω..αν δεν ικανοποιησε με τιποτα ..τοτε θες ψυχολογο.
100% ικανοποιηση και 0% ειναι το ιδιο βλαπτικο και χρηζει ψυχολογικης βοηθειας
Παν μετρον αριστον..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Δεν διαφωνώ, αλλά πολλές φορές οι γύρω μας το 20-60% ικανοποίηση το εκλαμβάνουν ως 0% και προσπαθούν να μας "βοηθήσουν" με το ζόρι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Άγγελος]

Δεν διαφωνώ, αλλά πολλές φορές οι γύρω μας το 20-60% ικανοποίηση το εκλαμβάνουν ως 0% και προσπαθούν να μας "βοηθήσουν" με το ζόρι.

σωστοοοοο...ολοι οι ανθρωποι ταλαντευονται σε αυτο το θεμα...αναμεσα στα ακρα...αναλογα με τα γεγονοτα της ζωης..
το θεμα ειναι ομως οταν νιωθουμε ειμαστε στο χειλος του γκρεμου....να εχουμε τη δυναμη να κανουμε ενα βημα μπροστα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Νομίζω Λια μπερδεύεις το ανικανοποίητο του "δημιουργού" με αυτό που οδηγεί στη μιζέρια και τη γκρίνια.
Ο δημιουργός ως ένα βαθμό οφείλει να έχει μια τάση ανικανοποίητου για το έργο του, ώστε να εξελίσσεται και να ποθεί τη δημιουργική διαδικασία.
Ακόμη κι αυτός πάντως, θα πρέπει να αναγνωρίζει κάπου-κάπου την όποια αξία των δημιουργημάτων του, ώστε να μπορεί να προσδιορίζει πού να στρέψει την ανικανοποίητη φύση της δημιουργία του.

Το ανικανοποίητο που συζητούσαμε δεν οδηγεί σε δημιουργική διάθεση, αντιθέτως, σκοτώνει κάθε ανάγκη εξέλιξης, αφού πνίγεται στη μιζέρια της ματαιότητας.

Αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνω από τον τρόπο που τέθηκε το θέμα:

Ξέρετε ανθρώπους που, ό,τι και να συμβαίνει στη ζωή τους, θα βρουν κάτι να τους ενοχλεί;
Δεν έχω πολλά να πω για το θέμα, απλώς αναρωτιόμουν τι θα μπορούσε να φταίει και κάποιος γίνεται έτσι; Νομίζω είναι πολύ βασανιστικό αντί να χαίρεσαι τα δέκα καλά που έχεις ή μόλις έζησες να επικεντρώνεσαι (σχεδόν) διαρκώς στα τρία κακά που σε βρήκαν ή στο ότι τα καλά μόλις τελειώσαν..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Σωστή επισήμανση Δήμητρα.
Αυτό όμως δεν έχει να κάνει τόσο με την αίσθηση του ανικανοποίητου, όσο με το τι κάνεις για να το αντιμετωπίσεις. Άλλοι βουλιάζουν στην αυτολύπηση, άλλοι προσπαθούν περισσότερο και οι περισσότεροι ταλαντευόμαστε μεταξύ των 2. Αυτό δεν το προκαλεί όμως η ίδια η αίσθηση του ανικανοποίητου, έχει να κάνει με τη γενικότερη στάση ζωής του καθενός, πόσο αισιόδοξος/απαισιόδοξος είναι, πώς αντιμετωπίζει τις δυσκολίες κλπ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Ξέρω άνθρωπο που το έχει αυτό και μάλιστα σε εκνευριστικό σημείο, έχει 2 υπέροχα κοριτσάκια που πέρνουν όλο έπενους και τον ενοχλεί που δεν διαβάζουν περισσότερο, έχει μισθό που πιάνει τα 3.500 και παρακαλάει το joker γιατί λέει η ζωή τον ζορίζει, έχει 3 αμάξια και κλέγετε που είδε μια lotus, πάει ταξίδια εξωτερικό και παραπονιέτε που εγώ πήγα 2 ήμερο σε ένα χωριό της Ρόδου κλπκλπκλπκλπ

Προσπάθησα και προσπαθώ ακόμα να τον κάνω να καταλάβει πώς αυτά που έχει είναι ότι ζητάει ο άνθρωπος απο την ζωή του, καλή συζηγος καλά παιδιά καλή οικονομική κατάσταση και άνεση, ποτέ του δεν με άκουσε και άν έτοιχε κάποιες φορές κράτησε λίγο, αυτό που μου λέει πάντα είναι πώς μηλάω σαν την γυναικα του.

Πιστέυω πώς οι άνθρωποι αυτοί είναι άρρωστοι ψυχολογικά, μπορεί π.χ. ο συγκεκριμένος να έζησε στην φτώχια και να πιστέυει πώς τα λευτά φέρνουν την ευτυχία, μπορεί να έχουν καταπίεση απο την οικογένεια να είναι πάντα οι καλύτεροι, πάντως ότι και να είναι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι να πάνε σε κάποιο ψυχολόγο, είναι σαν τον παθητικό καπνιστή, όσο και να του εξηγείς τα καλά του να μήν καπνίζεις το θεωρούν άκακο, δεν είναι όμως, όπως και αυτοί οι άνθρωποι, δεν καταλαβένουν πώς το να ζητάς περισσότερα απο τα καλύτερα είναι χάσιμο χρόνου, χάνουν τα καλά του τώρα και αυτό θα το μετανοιώσουν αργότερα όταν δούν πώς έχασαν τόσα επειδή απλά δεν έυλεπαν τα περισσότερα που είχαν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Θα το ξαναποσταρω, το εχω ηδη κανει αν δεν απατωμαι σε ενα αλλο παλιαοτερο θεμα αλλα επειδη η επαναληψη ειναι η μητερα της μαθησης...

Ιθάκη
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρείς,
αν μέν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Αλλο δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν...


(όποιος θελει το μαθαινει κι απεξω, ολο και καπου θα χρησιμευσει...)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[elise.]

Λοιπόν, το πρόβλημα είναι σχετικά απλό. Οσο θεωρητικά "καλή" και θετική κι αν είναι η ζωή μου, δηλαδή δεν έχω μεγάλα προβλήματα, έχω την υγεία μου, καλή σχέση με φίλους και οικογένεια, ενδιαφέρον στο άλλο φύλο, με ευχαριστεί ο τρόπος ζωής μου γενικά (φοιτήτρια ), ΩΣΤΟΣΟ πάντα κάτι λείπει, ποτέ δεν είμαι απόλυτα χαρούμενη. Νιώθω σα να καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια για να κρατώ τις ισορροπίες, μια δεδομένη "σταθερότητα" και αισθάνομαι συνεχώς μόνη. Επίσης μέσα στην όλη απαισιοδοξία που με διακρίνει, όποτε τα πράγματα για αρκετούς λόγους είναι κάτι παραπάνω από καλά, δε μπορώ με τίποτα να αποβάλω την αίσθηση ότι κάτι θα συμβεί και θα χαλάσουν. Μπορεί να ακούγομαι αχάριστη αλλά δε νιώθω ιδιαίτερα τυχερή εφόσον έχω συνεχώς αυτή τη μιζέρια και το αίσθημα του γρουσούζη. Προσπαθώ να ελέγχξω τη ζωή μου αλλά αυτή έχει όρεξη για εκπληξούλες. Θα χαρώ πολύ να ακούσω γνώμες και συμβουλές αν βρίσκεστε σε παρόμοια κατάσταση ή αν θέλετε να βοηθήσετε. Ευχαριστώ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.