Το μέλλον των Ελλήνων

[nPb]

Μια θεωρία, επειδή δεν την συμμερίζεσαι εσύ, δεν σημαίνει πως είναι και αρλούμπα. Ο πλανήτης αλλά και η ανθρωπότητα, αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα εξαιτίας του οικονομικού ''ρεαλισμού'' που εφαρμόζεται εδώ και πολύ καιρό. Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε, πως είναι ''ρεαλιστικό και ''φυσιολογικό'' να κατέχουν 5 τύποι ένα τεράστιο ποσοστό του πλούτου αλλά αν κάνουμε κριτική λέμε αρλούμπες και πετάμε με συννεφάκια. Η εργασία έχει γίνει ιερή, διότι δεν είναι και τόσο εύκολο να κατανοήσει κάποιος πως γεννιέται για να παράγει όσο περισσότερο γίνεται έτσι ώστε να υπάρχει η πιθανότητα να καταναλώνει ό,τι μπορεί (πάντα με το άγχος της ανεργίας). Προσωπικά δεν πιστεύω πως κάποιος πραγματώνεται με το οκτάωρο, το γεγονός πως η εργασία (με την σημερινή της μορφή) έχει φτάσει στο σημείο να θεωρείται το σημαντικότερο πράγμα για την άνθρωπο, λέει πολλά.

Για μένα η εργασία δεν έχει τη σημασία του οικονομικού "ρεαλισμού" ή της οποιαδήποτε κομματικής ερμηνείας και εξηγώ. Όταν αναφέρω ότι η εργασία αποτελεί αυτοπραγμάτωση εννοώ ότι με την εργασία ο άνθρωπος βελτιώνεται, αναπτύσσει νέους ορίζοντες, μαθαίνει νέα πράγματα και ξεφεύγει από την λίμνη της αδράνειας και της κατάθλιψης. Αν βλέπουμε κόσμο γύρω μας να δουλεύει και μας πιάνει αναγούλα αυτό σημαίνει κάτι. Δεν είναι τυχαίο που οι μεγαλύτεροι επιστήμονες όλων των εποχών από την κλασική αρχαιότητα δεν ήταν πιστοί της Ορθοδοξίας ή γενικότερα του Καθολικισμού, ή και άλλων ανατολικών συντηρητικών θρησκειών π.χ. Ισλάμ που εχθρεύονται την ατομική πρόοδο, την προσωπική βελτίωση και αφήνουν τον άνθρωπο στο "έλεος" κάποιου θεού και της ελεημοσύνης-οίκτου από τους ισχυρούς. Οπότε εκ προοιμίου πάντα κάποιοι θα είναι βολεμένοι (για τους οποίους δεν γίνεται κάποια αναφορά από τις συντηρητικές θρησκείες) και κάποιοι οι αδύναμοι ώστε οι αδύναμοι να ζητούν την βοήθεια των βολεμένων αλλά όχι μέσω δημιουργικότητας. Έτσι μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι η εργασία και η δημιουργικότητα προϋπήρχε του σύγχρονου οικονομικού μοντέλου για κάποιες κοινωνίες από παλιά και χωρίς αυτή την φιλοσοφική σκέψη. Υπήρχε μέσα από διάφορες μορφές: πρακτική, μαθητεία, κτλ έτσι ώστε ο κάθε νέος να μπαίνει στην δημιουργία από μικρή ηλικία, τότε που έχει τις ψυχοσωματικές δυνάμεις για να μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία. Είναι κακό δηλαδή να θεωρούμε ότι μια από τις αξίες της ψυχολογικής ισορροπίας ενός ανθρώπου είναι η δημιουργικότητά του;

Πολλά παραδείγματα έχουν δείξει ότι άνθρωποι που δεν έχουν δουλειά ή δεν μπορούν να βρουν δουλειά συνήθως έχουν άλλα προβλήματα που οι ίδιοι συνήθως δεν μπορούν να τα ερμηνεύουν ή έχουν ροπή προς την κατάθλιψη επειδή ...δεν είναι ωραίο κάθε μέρα να ξυπνάς και να μην έχεις να κάνεις κάτι παραγωγικό κατά τη διάρκεια της ημέρας. Πόσο playstation να παίξεις ή πόσες βόλτες στο πάρκο να κάνεις; Ακόμη και δουλειά να μη βρίσκει κάποιος, μπορεί να φτιάξει μια εργασία στα μέτρα του. Να βγάζει ένα κεφάλαιο από κάτι που τον κάνει δημιουργικό και γεμίζει όμορφα τον χρόνο του. Η επιδοματολαγνεία μέσω υπηρεσιών τύπου ΟΑΕΔ μόνο κακό κάνουν στην εθνική οικονομία και καλό στους πολιτικούς, οι οποίοι ενισχύουν την εξουσία τους μέσω του ρουσφετιού (σύγχρονη έκδοση της φεουδαλικής εξάρτησης ηγεμόνα-υποτακτικού).

Γενικά έτσι όπως είμαστε οι Έλληνες δεν μας βλέπω να έχουμε μέλλον, ούτε ότι θα λείψουμε από κανέναν δηλαδή.

Ένας λαός που δεν παράγει σχεδόν τίποτα, αποτελούμενος κατά πλειοψηφία από κάφρους, λαμόγια, θρησκόληπτους, μισαλλόδοξους που υμνούν τα μεγαλεία της αρχαίας Ελλάδας (για την οποία δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα), κομματόσκυλα και ετοιμους να πουλήσουν τα "ιδανικά" τους για λίγα ευρω παραπάνω.

Οπότε η λύση είναι η αλλαγή, η ριζική αλλαγή μας, αλλιώς θα σβήσουμε αργά, γιατί δεν έχουμε και κάποιο εποικοδομητικό λόγο ύπαρξης, σαν νεοέλληνες.

Σε μια παράγραφο περιγράφεις την πραγματικότητα που η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θέλει να δει επειδή την τρομάζει η πραγματικότητα και έχει πάθει το σύνδρομο της επιλεκτικής μνήμης. Οι περισσότεροι νέοι συνήθως απομονώνουν σε μια συζήτηση ότι δεν τους βολεύει και χαλάει τον μικρόκοσμό τους και αποκαλούν τον οποιονδήποτε "βολεμένο", "γερμανοτσολιά", "φασίστα" κτλ έμμεσα ή άμεσα ενώ δεν αντιπροτείνουν μια λύση.

Αν πετάμε αυγά στον τοίχο, αυτά μπορούν να επιστρέψουν πίσω και να τα ξαναπιάσουμε; Σε κβαντικό πείραμα ίσως (βάση της αρχής απροσδιοριστίας του Heisenberg) αλλά στην Νευτώνεια πραγματικότητα που ζούμε, τι λέτε;

Η εποχή δεν είναι στο χέρι κανενός Έλληνα να τη φέρει στα μέτρα του: ποτάκι, παραλία και τα πόδια σε μια καρέκλα ...εισπράττοντας επίδομα τυφλού και όλα πόπα. Αυτή η λογική αφασίας και συνειδησιακής αναλγησίας έχει μπει στο DNA πολλών συμπατριωτών μας σε διάφορες μορφές και δόσεις με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε καμία κοινωνική ωριμότητα για ριζικές αλλαγές πρωτίστως στην κοινωνική συμπεριφορά μας.

Από το 2008 σε δημοσιονομική επιτήρηση και η κοινωνία συνεχίζει το βιολί της. Ο εχθρός της νέας σκέψης είναι η συνήθεια της προσωρινότητας. Ο κόσμος συνήθισε. Άρα εμένα μου περισσεύει και κάνω τούμπες.

Η ζωή μου αξίζει περισσότερο από το να περιμένω ανάσκελα άπραγος την θέληση της (κάθε) κοινωνίας να αλλάξει και να διορθώσει παθογένειες. Γιατί η ζωή μου θα είναι πιο σύντομη χρονικά από το αν η (κάθε) κοινωνία αλλάξει εφόσον δεν έχει δείξει ότι έχει την ανάλογη ωριμότητα για μια τέτοια κοινωνική προσφορά σε επόμενες γενιές.

 

[Guest 896561]

Για μένα η εργασία δεν έχει τη σημασία του οικονομικού "ρεαλισμού" ή της οποιαδήποτε κομματικής ερμηνείας και εξηγώ. Όταν αναφέρω ότι η εργασία αποτελεί αυτοπραγμάτωση εννοώ ότι με την εργασία ο άνθρωπος βελτιώνεται, αναπτύσσει νέους ορίζοντες, μαθαίνει νέα πράγματα και ξεφεύγει από την λίμνη της αδράνειας και της κατάθλιψης. Αν βλέπουμε κόσμο γύρω μας να δουλεύει και μας πιάνει αναγούλα αυτό σημαίνει κάτι. Δεν είναι τυχαίο που οι μεγαλύτεροι επιστήμονες όλων των εποχών από την κλασική αρχαιότητα δεν ήταν πιστοί της Ορθοδοξίας ή γενικότερα του Καθολικισμού, ή και άλλων ανατολικών συντηρητικών θρησκειών π.χ. Ισλάμ που εχθρεύονται την ατομική πρόοδο, την προσωπική βελτίωση και αφήνουν τον άνθρωπο στο "έλεος" κάποιου θεού και της ελεημοσύνης-οίκτου από τους ισχυρούς. Οπότε εκ προοιμίου πάντα κάποιοι θα είναι βολεμένοι (για τους οποίους δεν γίνεται κάποια αναφορά από τις συντηρητικές θρησκείες) και κάποιοι οι αδύναμοι ώστε οι αδύναμοι να ζητούν την βοήθεια των βολεμένων αλλά όχι μέσω δημιουργικότητας. Έτσι μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι η εργασία και η δημιουργικότητα προϋπήρχε του σύγχρονου οικονομικού μοντέλου για κάποιες κοινωνίες από παλιά και χωρίς αυτή την φιλοσοφική σκέψη. Υπήρχε μέσα από διάφορες μορφές: πρακτική, μαθητεία, κτλ έτσι ώστε ο κάθε νέος να μπαίνει στην δημιουργία από μικρή ηλικία, τότε που έχει τις ψυχοσωματικές δυνάμεις για να μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία. Είναι κακό δηλαδή να θεωρούμε ότι μια από τις αξίες της ψυχολογικής ισορροπίας ενός ανθρώπου είναι η δημιουργικότητά του;

Πολλά παραδείγματα έχουν δείξει ότι άνθρωποι που δεν έχουν δουλειά ή δεν μπορούν να βρουν δουλειά συνήθως έχουν άλλα προβλήματα που οι ίδιοι συνήθως δεν μπορούν να τα ερμηνεύουν ή έχουν ροπή προς την κατάθλιψη επειδή ...δεν είναι ωραίο κάθε μέρα να ξυπνάς και να μην έχεις να κάνεις κάτι παραγωγικό κατά τη διάρκεια της ημέρας. Πόσο playstation να παίξεις ή πόσες βόλτες στο πάρκο να κάνεις; Ακόμη και δουλειά να μη βρίσκει κάποιος, μπορεί να φτιάξει μια εργασία στα μέτρα του. Να βγάζει ένα κεφάλαιο από κάτι που τον κάνει δημιουργικό και γεμίζει όμορφα τον χρόνο του. Η επιδοματολαγνεία μέσω υπηρεσιών τύπου ΟΑΕΔ μόνο κακό κάνουν στην εθνική οικονομία και καλό στους πολιτικούς, οι οποίοι ενισχύουν την εξουσία τους μέσω του ρουσφετιού (σύγχρονη έκδοση της φεουδαλικής εξάρτησης ηγεμόνα-υποτακτικού).





Σε μια παράγραφο περιγράφεις την πραγματικότητα που η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν θέλει να δει επειδή την τρομάζει η πραγματικότητα και έχει πάθει το σύνδρομο της επιλεκτικής μνήμης. Οι περισσότεροι νέοι συνήθως απομονώνουν σε μια συζήτηση ότι δεν τους βολεύει και χαλάει τον μικρόκοσμό τους και αποκαλούν τον οποιονδήποτε "βολεμένο", "γερμανοτσολιά", "φασίστα" κτλ έμμεσα ή άμεσα ενώ δεν αντιπροτείνουν μια λύση.

Αν πετάμε αυγά στον τοίχο, αυτά μπορούν να επιστρέψουν πίσω και να τα ξαναπιάσουμε; Σε κβαντικό πείραμα ίσως (βάση της αρχής απροσδιοριστίας του Heisenberg) αλλά στην Νευτώνεια πραγματικότητα που ζούμε, τι λέτε;

Η εποχή δεν είναι στο χέρι κανενός Έλληνα να τη φέρει στα μέτρα του: ποτάκι, παραλία και τα πόδια σε μια καρέκλα ...εισπράττοντας επίδομα τυφλού και όλα πόπα. Αυτή η λογική αφασίας και συνειδησιακής αναλγησίας έχει μπει στο DNA πολλών συμπατριωτών μας σε διάφορες μορφές και δόσεις με αποτέλεσμα να μην βλέπουμε καμία κοινωνική ωριμότητα για ριζικές αλλαγές πρωτίστως στην κοινωνική συμπεριφορά μας.

Από το 2008 σε δημοσιονομική επιτήρηση και η κοινωνία συνεχίζει το βιολί της. Ο εχθρός της νέας σκέψης είναι η συνήθεια της προσωρινότητας. Ο κόσμος συνήθισε. Άρα εμένα μου περισσεύει και κάνω τούμπες.

Η ζωή μου αξίζει περισσότερο από το να περιμένω ανάσκελα άπραγος την θέληση της (κάθε) κοινωνίας να αλλάξει και να διορθώσει παθογένειες. Γιατί η ζωή μου θα είναι πιο σύντομη χρονικά από το αν η (κάθε) κοινωνία αλλάξει εφόσον δεν έχει δείξει ότι έχει την ανάλογη ωριμότητα για μια τέτοια κοινωνική προσφορά σε επόμενες γενιές.

Ο Έλληνας πάντα έτσι ήταν αγαπητέ nPb. Ένα εκρηκτικό μείγμα ανατολής και δύσης, αν και ποτέ του δεν έγινε πραγματικά Ευρωπαίος, όπως και ποτέ του δεν υπήρξε πραγματικά ανατολίτης. Έχτισε το έθνος του στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας, με την οποία είχε κόψει επαφές για εκατοντάδες χρόνια, όταν (αυτο)αποκαλούταν Ρωμιός ή Γραικός.

Στο τώρα όμως, το συλλογικό ασυνείδητο του νεοέλληνα πάσχει εδώ και πολλά χρόνια και όλες οι παθογένειές του φάνηκαν ξεκάθαρα με την οικονομική κρίση του 2008, η οποία λειτούργησε σαν εκλυτικός παράγοντας. Το πρόβλημα προϋπήρχε, η κρίση ήταν κοινωνικοπολιτισμική προτού γίνει οικονομική. Η νέα κρίση, αυτή τη φορά υγεινομική, προβλέπω να είναι η ταφόπλακα. Δεν θεωρώ ότι είμαι αρνητικός ή απαισιόδοξος, πιστέυω απλά ότι παρατηρώ τα (εμφανέστατα) σημάδια...

 

[Scandal]

Χθες πέρασα από την παλιά μου γειτονιά (όπου έμενα μέχρι το καλοκαίρι μετά την Α' Λυκείου).
Γενικά μέχρι το γυμνάσιο (κάπου 2003), η γειτονιά έσφυζε από ζωή όσον αφορά τα παιδιά. Υπήρχαν και άλλες γειτονιές στα πιο πάνω στενά (συχνά ερχόμασταν σε σύγκρουση με νερατζοπολέμους ).
Όμως τώρα είναι μια σκοτεινή γειτονιά, χωρίς καν ψιλικατζίδικο.

Προσπαθώ να ερμηνεύσω το φαινόμενο. Είναι η υπογεννητικότητα; Είναι ότι τα παιδιά δεν παίζουν πια στο δρόμο; Ίσως είναι η υπογεννητικότητα σε συνδυασμό ότι μπορεί να προτιμούν τις κεντρικότερες πλατείες;

Στο τωρινό σπίτι έχουμε μια πλατεία εδώ κοντά που μαζεύονται παιδιά, αλλά όχι πάντα και ποτέ μέχρι αργά τη νύχτα. Ξέρω κι άλλες πλατείες εδώ κοντά μικρότερες, που παλιά ήταν γειτονιές παιδιών, όμως κι αυτές είναι νεκρές πλέον.

 

[Dias]

Προσπαθώ να ερμηνεύσω το φαινόμενο. Είναι η υπογεννητικότητα; Είναι ότι τα παιδιά δεν παίζουν πια στο δρόμο; Ίσως είναι η υπογεννητικότητα σε συνδυασμό ότι μπορεί να προτιμούν τις κεντρικότερες πλατείες;
Ξέρω κι άλλες πλατείες εδώ κοντά μικρότερες, που παλιά ήταν γειτονιές παιδιών, όμως κι αυτές είναι νεκρές πλέον.

Είναι απλό. Τα παιδιά σήμερα παίζουν και φλερτάρουν στο ίντερνετ. Γιατί να βγουν στο δρόμο;

​

 

[nPb]

Χθες πέρασα από την παλιά μου γειτονιά (όπου έμενα μέχρι το καλοκαίρι μετά την Α' Λυκείου).
Γενικά μέχρι το γυμνάσιο (κάπου 2003), η γειτονιά έσφυζε από ζωή όσον αφορά τα παιδιά. Υπήρχαν και άλλες γειτονιές στα πιο πάνω στενά (συχνά ερχόμασταν σε σύγκρουση με νερατζοπολέμους ).
Όμως τώρα είναι μια σκοτεινή γειτονιά, χωρίς καν ψιλικατζίδικο.

Προσπαθώ να ερμηνεύσω το φαινόμενο. Είναι η υπογεννητικότητα; Είναι ότι τα παιδιά δεν παίζουν πια στο δρόμο; Ίσως είναι η υπογεννητικότητα σε συνδυασμό ότι μπορεί να προτιμούν τις κεντρικότερες πλατείες;

Στο τωρινό σπίτι έχουμε μια πλατεία εδώ κοντά που μαζεύονται παιδιά, αλλά όχι πάντα και ποτέ μέχρι αργά τη νύχτα. Ξέρω κι άλλες πλατείες εδώ κοντά μικρότερες, που παλιά ήταν γειτονιές παιδιών, όμως κι αυτές είναι νεκρές πλέον.

Εδώ τα κάλαντα πάνε να πουν, και οι γονείς είναι από πίσω και παρακολουθούν το οποίο σαν εικόνα δεν αρέσει. Πολλά παιδιά δεν νιώθουν καλά και είναι κατανοητό. Λόγω εγκληματικότητας, έχει χαθεί λίγο η παιδικότητα και τα παιδάκια δυστυχώς δεν απολαμβάνουν το παιχνίδι όπως παλαιότερες εποχές. Τα πάρκα τσέπης που είναι ρε παιδιά;

 

[juste un instant]

Τα πάρκα τσέπης που είναι ρε παιδιά;

 

[Luke87]

Σύμφωνα με το έγκυρο περιοδικό Lancet, που έκανε πρόσφατα μία διεξοδική μελέτη για την εξέλιξη του πληθυσμού 195 χωρών, η Ελλάδα του 2100 θα έχει πληθυσμό 5.500.000 ατόμων. Αυτό συμφωνεί απόλυτα με μία άλλη έρευνα που είχα διαβάσει, ότι με την υπογεννητικότητα (δείκτης γονιμότητας 1,35) που μας μαστίζει, το 2050 θα έχουμε πληθυσμό 7.000.000. Αντιθέτως η Τουρκία θα έχει ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια.

Όταν ο Μαυροκορδάτος ήρθε στην Ελλάδα (αφηγείται ο Παπαρρηγόπουλος) ζήτησε από τον Κουντουριώτη να καλέσει τα πληρώματα του Ελληνικού στόλου για να τους βγάλει λόγο. Δεν κατάλαβαν λέξη, οπότε ο Κουντουριώτης είπε: «Μινίστρο, να τους τα πω και στην δική μας γλώσσα;». Τα ξαναείπε στα αρβανίτικα και τα πληρώματα ζητωκραύγασαν.

Αντί να κοιτάμε πώς θα απαλλαγούμε από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, πρέπει να οργανωθούμε για να τους αξιοποιήσουμε. Να βρούμε δουλειά σε όσους κατέχουν μια τέχνη και τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα, επιστήμες και δεξιότητες. Το μέλλον της χώρας μπορεί να εξαρτάται από αυτούς…


Πηγή: Το μέλλον των Ελλήνων

Θα συμφωνήσω. Με το συμπέρασμα. Εχω μια τάση να θεωρώ καλό αυτό που είναι καλό για τον μέγιστο αριθμό ανθρώπινων όντων. Η ανθρώπινη ζωή που μας δίδεται μια φορά είναι ιερή. Δεν έχουμε παρά να εγκαταστήσουμε στο μυαλό των νέων ανθρώπων όλα αυτά που σημαίνουν να είσαι Ελληνας. Ετσι καταλήγουμε με πλεόνασμα Ελλήνων και όχι με έλλειμμα.