Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας

[KleinosBrekias]

Τα ανδρογυνα χωριζουν γιατι δε ξερουν τα βασικα . Τα κανουν ολα απο το τελος προς την αρχη . Και αντι να εκτεθουν μπρος στα ιδια τους τα παιδια , ενορχηστρωνουν τη μελωδια της μπουμπλας << η ευτυχια του παιδιου >> .
Ανεπαρκεις πριν , κατα τη διαρκεια και μετα .

 

[Himela]

σ΄αυτό διαφωνώ πολύ. Μιλάς για σχολική ηλικία. Στην ηλικία αυτή οι δύο ώρες με κάθε γονιό είναι υπερ/αρκετές. Το παιδί έχει πλέον τη ζωή του. Το σχολείο είναι η νέα του ζωή. Οι γονείς και χρόνο αν έχουν ΠΡΕΠΕΙ να αποτραβηχτούν διακριτικά από την προσωπική του ζωή. Θα δείχνουν καθημερινά στο παιδί, πως το στηρίζουν, το αγαπούν, είναι πάντα εκεί και έτοιμοι για τρυφεράδες, αλλά θα μένουν στο περιθώριο. Διαφωνώ ριζικά με γονείς που χώνονται στους καβγάδες, στη σχολική ζωή, στα παιχνίδια κλπ. Τα παιδάκια έχουν <<σχολικά μυστικά>> και καλό είναι να τα έχουν και οι γονείς δεν πρέπει να τα πιέζουν να τα ομολογήσουν. Όταν χρειαστεί το παιδί, θα μιλήσει.
Αν μιλάς και για φροντιστήρια, πάμε σε ηλικία λυκείου. Εκεί οι γονείς είναι μόνο υποστηρικτές, αλλά πάντα εκεί και πάντα δίνουν αγάπη.
Βέβαια, μεταξύ μας, η μάνα τα καταλαβαίνει ΟΛΑ! Και αν έχει πρόβλημα στο σχολείο και πώς τα πάει με τους φίλους και αν έχει κορίτσι και όλα όλα όλα.
Οι πατεράδες είναι λίγο πιο μπουνταλάδες.
Αλλά εγώ το πρόβλημα το εντόπισα στη βρεφική/νηπιακή ηλικία, προ σχολείου. Εκεί πράγματι θέλει αρκετή φροντίδα.

Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το οτι έχεις γιους κι όχι κόρη ή/και το αν έμενες όσο τα μεγάλωνες στο εξωτερικό (δεν το γνωρίζω) αλλά νομίζω έχεις μια ξεχωριστή νοοτροπία που μου φαίνεται λίγο ξένη για τα δεδομένα που έχω συνηθίσει στη χώρα μας αλλά και αυτά που κάπως ξέρω από την ψυχολογία ενός παιδιού. Το δημοτικό είναι από 5,5 μέχρι 12 ετών. Φυσικά και σε αυτές τις ηλικίες το παιδί χρειάζεται τους γονείς, όχι να μπλέκεται στα σχολικά και τις φιλίες του, αλλά να τον βλέπει, να ασχολείται μαζί του, να συζητάει, να παίζει, να έχει επαφή. Βλέπω τα παιδάκια που τα παρατάνε οι γονείς τους αγουροξυπνημένα στις 7 το πρωί και θα τα ξαναδούν τόσες πολλές ώρες μετά, και στεναχωριέμαι. Μιλάμε για παιδάκια σε ευαίσθητες ηλικίες, όχι για εφήβους 15 χρονών που φυσικά θα κρατάνε οι γονείς κάποιες αποστάσεις.

Τι είναι ο φόβος της εγκατάλειψης και πως μας επηρεάζει στην καθημερινότητα

Ο φόβος της εγκατάλειψης μπορεί να είναι φυσιολογικός , αλλά όταν είναι σοβαρός και συχνός, μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα

art-therapy.center

 

[touvlo]

Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το οτι έχεις γιους κι όχι κόρη ή/και το αν έμενες όσο τα μεγάλωνες στο εξωτερικό (δεν το γνωρίζω) αλλά νομίζω έχεις μια ξεχωριστή νοοτροπία που μου φαίνεται λίγο ξένη για τα δεδομένα που έχω συνηθίσει στη χώρα μας αλλά και αυτά που κάπως ξέρω από την ψυχολογία ενός παιδιού. Το δημοτικό είναι από 5,5 μέχρι 12 ετών. Φυσικά και σε αυτές τις ηλικίες το παιδί χρειάζεται τους γονείς, όχι να μπλέκεται στα σχολικά και τις φιλίες του, αλλά να τον βλέπει, να ασχολείται μαζί του, να συζητάει, να παίζει, να έχει επαφή. Βλέπω τα παιδάκια που τα παρατάνε οι γονείς τους αγουροξυπνημένα στις 7 το πρωί και θα τα ξαναδούν τόσες πολλές ώρες μετά, και στεναχωριέμαι. Μιλάμε για παιδάκια σε ευαίσθητες ηλικίες, όχι για εφήβους 15 χρονών που φυσικά θα κρατάνε οι γονείς κάποιες αποστάσεις.

Τι είναι ο φόβος της εγκατάλειψης και πως μας επηρεάζει στην καθημερινότητα

Ο φόβος της εγκατάλειψης μπορεί να είναι φυσιολογικός , αλλά όταν είναι σοβαρός και συχνός, μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα

art-therapy.center

ξέρεις, τι με έκανε να καταλήξω σ΄αυτά; Το γεγονός ότι τον μεγάλο τον υπερπροστάτευα και απέκτησε του κόσμου τα προβλήματα, ενώ στον μικρό μέναμε σε μια παιδογειτονιά, όπου μεγάλωσε στην ουσία με τα παιδάκια και πήγαν όλα καλύτερα. Και αυτή την τακτική την ακολουθούσαν όλες οι μανάδες της γειτονιάς. Όλες ξέραμε τι έκαναν, αλλά κάναμε τις χαζές και περιμέναμε να μας τα πουν. Ήταν και θέμα τύχης. Και καταλήξαμε με τον πατέρα τους, πως αυτό ήταν το καλύτερο. Το ήξερε πως τον αγαπάμε, το δείχναμε κάθε μέρα.
Τώρα όσο για το πρωινό ξύπνημα, ποιανού του αρέσει;

 

[Samael]

Το πρόβλημα είναι διττό βασικά.
Απο την μια έχουμε ολοένα και αυξανόμενη υπογεννητικότητα, και απο την άλλη οι λίγοι που αναπαράγονται είναι σε μεγάλο ποσοστό κυρίως αυτοί που δεν θα έπρεπε.

Υπό άλλες συνθήκες θα έλεγα ας ξεκινήσουμε να γαμιόμαστε γιατί όπως πάει θα γαμηθούμε με άλλο τρόπο, ωστόσο σκεπτόμενος πόσους ακόμα βαρεμένους θα βγάλει αυτός ο τόπος έτσι, λεω καλύτερα ας εξαφανιστούμε σαν είδος .

 

[chester20080]

Δημογραφικό: Γεννάμε εκτός Ελλάδας, πεθαίνουμε εντός

Ενας στους εννέα Ελληνες γεννήθηκε σε άλλη χώρα την περασμένη χρονιά, ενώ το δημογραφικό γιγαντώνεται.

www.kathimerini.gr

Δυσοίωνα τα στοιχεία για το Δημογραφικό. Υπερδιπλάσιος ο αριθμός των θανάτων από τις γεννήσεις.

 

[parafernalia]

 

[nPb]

Mα οι συνταξιουχοι ειναι η κυρια πηγη ψηφων για την ΝΔ

και οι διορισμένοι από τον 1ο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ

 

[Natsuko]

και οι διορισμένοι από τον 1ο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ

Οι ποιοι;;; Μάλλον τα βύσματα - διορισμένοι θες να πεις κι όσοι είναι από φωτογραφικές προκηρύξεις Κ.
Όσοι συμμετείχαν στον διαγωνισμό, οι περισσότεροι θα μείνουν αδιόριστοι.

 

[nPb]

Οι ποιοι;;; Μάλλον τα βύσματα - διορισμένοι θες να πεις κι όσοι είναι από φωτογραφικές προκηρύξεις Κ.
Όσοι συμμετείχαν στον διαγωνισμό, οι περισσότεροι θα μείνουν αδιόριστοι.

Mη γίνεσαι κακιά. Η κυβέρνηση είπε ότι θα διοριστούν όλοι. Έτσι είπε. Απλά θα γίνει και δεύτερος διαγωνισμός.

Η κυβέρνηση είπε, δεν είπε ότι θα πρέπει να διοριστούν. Είπε απλά ότι θα διοριστούν. Καταλαβαίνεις τη διαφορά του πολιτικού λόγου;

Μετά ψάχνονται ... γιατί δεν υπάρχει οικογενειακή συνοχή και διάθεση οι Έλληνες να κάνουν οικογένεια. Υπάρχει εμπαιγμός από όλες τις πλευρές.

 

[Valder]

Mη γίνεσαι κακιά. Η κυβέρνηση είπε ότι θα διοριστούν όλοι. Έτσι είπε. Απλά θα γίνει και δεύτερος διαγωνισμός.

Η κυβέρνηση είπε, δεν είπε ότι θα πρέπει να διοριστούν. Είπε απλά ότι θα διοριστούν. Καταλαβαίνεις τη διαφορά του πολιτικού λόγου;

Μετά ψάχνονται ... γιατί δεν υπάρχει οικογενειακή συνοχή και διάθεση οι Έλληνες να κάνουν οικογένεια. Υπάρχει εμπαιγμός από όλες τις πλευρές.

Κι αφου θα διοριστούν, και θα τους διαλύουν στο τρέχα απο δω κι απο κει σε νησάκια και λοιπές ιστορίες σε απαιτητικές υπηρεσίες και θα πέφτουν τα 880 μισθός το μήνα, εκ των οποίων τα 650 θα πηγαινουν για ένα δυάρι για ζευγάρι, 100 για ρεύμα και σουπερμαρκετ και φόροι και και και = ΜΕΙΟΝ...

ΑΜΕΣΩΣ θα γίνει baby boom!

Αν θες οικογένεια σήμερα θελεις πολύ περισσότερα χρήματα, σε βασική μορφή και πάλι η οικογένεια με ένα παιδί.

Για να πληθύνουμε, θέλουμε 2 με 2.5 παιδια ανα μητέρα ξέρω γω. Και με 1 παιδί, πάλι πεθαίνουμε, απλώς πιο αργά.

 

[Πάνθηρας!]

Οι ποιοι;;; Μάλλον τα βύσματα - διορισμένοι θες να πεις κι όσοι είναι από φωτογραφικές προκηρύξεις Κ.
Όσοι συμμετείχαν στον διαγωνισμό, οι περισσότεροι θα μείνουν αδιόριστοι.

Και εσυ έδωσες ;;;

Να σ πω από τη μια καλυτερα... Από το να μπεις και να μπλέξεις με τη παράνοια του δημοσίου.

500 νομοθεσίες η μια κτυπάει στην άλλη... Βασιλικά διατάγματα πχ η Αλιεία ρυθμίζεται με ένα διάταγμα του 1966 !!

Και φυσικά υπάλληλοι που φοβουνται και τον ίσκιο τους... Μια τρέλα.

 

[Azur]

Νομίζω πως δεν είναι άσχετο με την υπογεννητικότητα το γεγονός ότι οι άνθρωποι πλέον αργούν να ωριμάσουν.

 

[Samael]

Νομίζω πως δεν είναι άσχετο με την υπογεννητικότητα το γεγονός ότι οι άνθρωποι πλέον αργούν να ωριμάσουν.

Ο κύριος παράγοντας είναι η αύξηση του βοιοτικού επιπέδου, ιδίως των γυναικών.
Οπότε απο την μια το φεμινιστικό κίνημα έσπασε το μονοπώλειο του τρόπου ζωής παντρεύομαι και κάνω παιδιά και απο την άλλη ορισμένες ακραίες σιχάθηκαν εντελώς αυτό το μονοπάτι. Ήταν για καλό προφανώς αλλά η παρενέργεια αυτής της αλλαγής ήταν η μείωση του ρυθμού γεννήσεων.

Σταδιακά εφόσον οι γεννήσεις των ακραίων θα μειώνονται όμως(αναπόφευκτα ως αποτέλεσμα της γενικότερης μείωσης του πληθυσμού), θα μειώνεται και ο ρυθμός με τον οποίο αναπαράγονται οι θέσεις/ιδέες τους. Οπότε θα αρχίσει να αυξάνεται ο πληθυσμός όσων προάγουν αυτό το στυλ ζωής, και σταδιακά θα επανέλθει ένα πιο ισορροπημένο ισοζύγιο γεννήσεων/θανάτων.

 

[Azur]

Αλλά λόγω των τρομερών αδικιών που υπήρχαν ως τώρα, πολλές δεν θέλησαν απλά να σπάσουν το μονοπώλειο του τρόπου ζωής στυλ παντρεύομαι και κάνω παιδιά, αλλά το σιχάθηκαν εντελώς σαν ιδέα.

Είναι όντως πολλές; Για την Ελλάδα τουλάχιστον, μου φαίνεται περίεργο να ισχύει κάτι τέτοιο.

 

[Samael]

Είναι όντως πολλές; Για την Ελλάδα τουλάχιστον, μου φαίνεται περίεργο να ισχύει κάτι τέτοιο.

Οι ακραίες όχι ευτυχώς, τουλάχιστον όχι στην χώρα μας.
Με ανησυχεί κάτι άλλο όμως. Ακόμα και αυτοί που κάνουν παιδιά, επειδή εργάζονται και οι δύο γονείς, εν τέλει καταλήγουν να πετάνε το παιδί σε καναν παππού ή γιαγιά, ή σε κανα παιδικό σταθμό, φροντιστήριο κτλπ.

Σε αυτό φταίει και η εργασία στην Ελλάδα. Θα έπρεπε να είναι πιο ευέλικτη και σε άποψη ωρών και ημερών ώστε όσοι έχουν παιδιά να μπορούν να έχουν επαφή μαζί τους.

 

[Azur]

όσοι έχουν παιδιά να μπορούν να έχουν επαφή μαζί τους

Εμένα μου λες; Στην ουσία χωρίς πατέρα μεγάλωσα, γιατί δούλευε 12 ώρες. Και όταν μεγάλωσα, αναζητούσα αυτά που μου λείπουν από τον πατέρα μου στους άλλους

Τι να την κάνεις την οικογένεια αν δεν μπορείς να τη χαίρεσαι; Σε τελική ανάλυση, ανικανοποίητα παιδιά γίνονται κατά βάση ανικανοποίητοι ενήλικες, κάτι που φυσικά επηρεάζει και το βιοτικό επίπεδο της χώρας.

 

[Samael]

Εμένα μου λες; Στην ουσία χωρίς πατέρα μεγάλωσα, γιατί δούλευε 12 ώρες. Και όταν μεγάλωσα, αναζητούσα αυτά που μου λείπουν από τον πατέρα μου στους άλλους

Τι να την κάνεις την οικογένεια αν δεν μπορείς να τη χαίρεσαι; Σε τελική ανάλυση, ανικανοποίητα παιδιά γίνονται κατά βάση ανικανοποίητοι ενήλικες, κάτι που φυσικά επηρεάζει και το βιοτικό επίπεδο της χώρας.

Ναι ακριβώς.
Κάποιοι θα σπάσουν τον κύκλο και ακόμα και χωρίς έντονη γονεϊκή παρουσία θα τα πάνε πολύ καλά στην ζωή.
Αλλά δεν είναι ο κανόνας αυτές οι περιπτώσεις. Επειδή τυχαίνει να δουλεύω με παιδιά αυτή την περίοδο, παρατηρώ πως κανένα δεν λέει ανοιχτά κάτι αλλά μέσω της συμπεριφοράς τους το δείχνουν. Σε άλλα βγαίνει σαν απογοήτευση και σε άλλα σαν θυμό.

Ο χρόνος με τους γονείς δεν αναπληρώνεται με κανέναν τρόπο. Μπορεί να μετριαστεί λίγο με δώρα μεν, αλλά όχι για πολύ.

Το πιο σημαντικό είναι σε κάθε περίπτωση ο γονιός να δείχνει οτι ακόμα και εαν δεν έχει χρόνο ή δεν μπορεί, θα ήθελε να μπορούσε και όντως ενδιαφέρεται. Πιστεύω πως κάνει διαφορά στον ψυχισμό του παιδιού απο το να θεωρεί πως απλά κανένας δεν νοιάζεται για αυτό.