Το όνειρο της γυναίκας...

[Vkey]

Μάλλον είμαι από τις γυναίκες που μετράει πολύ η προσωπική τους ζωή (πόσες φορές το έχω δηλώσει εδώ οεο; )

Πάντως τα δικά μου όνειρα ως γυναίκας είναι να έχω μια δουλειά που λατρεύω και μου προσφέρει την οικονομική άνεση και ανεξαρτησία που χρειάζομαι και θέλω (και θα ήταν ψέμμα αν έλεγα ότι τουλάχιστον αυτό δεν το έχω πετύχει )

Ναι...θέλω γάμο και παιδάκια και ένα υπέροχο σπίτι με κήπο (όπως αυτό στο οποίο μεγάλωσα) και ένα εξοχικό για αποδράσεις...και ναι στο μυαλό μου υπάρχει αυτή η ευτυχισμένη οικογένεια των διαφημίσεων Γιατί έτσι μεγάλωσα... έτσι ήταν η οικογένειά μου και είναι και αυτό που ονειρεύομαι και για εμένα

Πάντως μέχρι στιγμής αυτό που πραγματικά με νοιάζει και με ενδιαφέρει είναι να έχω μια σχέση που με καλύπτει και με κάνει ευτυχισμένη πραγματικά και όπως είπε το καγιράκι μου μια σχέση "Γεμάτη έρωτα, πάθος, κατανόηση, επικοινωνία, ειλικρινεία και όλα αυτά που κάνουν μια ερωτική σχέση να είναι σχέση ζωής."

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

Ποτέ δεν ήθελα να παντρευτώ ή να κάνω παιδιά..
ακούγεται περίεργο αλλά δε το χω μέσα μου, δεν το νιώθω, δεν υπάρχει ως ανάγκη την οποία θα ήθελα να ικανοποίησω.

καμιά φορά πραγματικά απορώ και γω με τον εαυτό μου, πώς κάτι τόσο φυσιολογικό όπως η δημιουργία οικογένειας όχι μόνο δεν αποτελεί επιθυμία αλλά μου προκαλεί την αίσθηση της ασφυξίας..

το επίσης περίεργο είναι δε με προβλημάτιζε ιδιαίτερα η στάση μου αυτή γιατί για μένα το φυσιολογικό ήταν να μη θέλω.

τους τελευταίους τρεις μήνες έχω μπει σε διαδικασία βαθιάς σκέψης,αναθεώρησης, προβληματισμού και αλλαγής τόσο εσωτερικής όσο και εξωτερικής. το τελευταίο αναφέρεται κυρίως στον τρόπο που ζω και όχι στην εμφάνισή μου, όπως π.χ ήταν η απόφασή μου να κόψω το κάπνισμα.
με απλά λόγια αμφισβητώ αυτό που ήμουν για πολλούς λόγους αλλά κυρίως επειδή έφτασα στα όρια της ψυχικής και σωματικής εξάντλησης.

είμαι σε φάση που ψάχνω ανάμεσα στα άλλα να βρω τα αίτια και αυτής της άρνησης και κατέληξα πρώτον ότι δε με επηρέσαν αρνητικά προσωπικά βιώματα όπως ο χωρισμός των γονιών μου.

για να μη τα πολυλογώ η αλήθεια είναι ότι τελικά νόμιζα ότι ο γάμος και τα παιδιά θα με δεσμεύσουν από το να κάνω κάποια πράγματα που θα ήθελα.. άσχετα αν δεν ξέρω ποια ειναι τα πράγματα αυτά και ακόμα και αν ανακαλύψω ποια είναι αν θα τα πραγματοποιήσω ποτέ....ω ναι είμαι mental case!

η ιδέα του γάμου μου ακόμα μου προκαλεί ασφυξία αλλά δεν είμαι πλέον απόλυτα αρνητική σε αυτόν αν βρω τον άντρα που θα ήθελα να αναπαράγω

όπως είπε και η isi παραπάνω, όνειρό μου είναι η αγάπη, γιατί δεν την έχω βρει ακόμα.είμαι όμως αισιόδοξη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Δεν καταλαβαίνω γιατί οι περισσότερες γυναίκες δεν πιστευουν καθόλου στον εαυτό τους και στις δικές τους δυνάμεις. Περιμένουν οι άλλοι (ο πρίγκηπας) να έρθουν να τις κάνουν ευτυχισμένες, οι άλλοι (τα διάσημα παιδιά) να τους δώσουν λίγη λάμψη. Αναλώνονται να κάνουν όνειρα για τον άντρα τους και τα παιδιά που θα κάνουν, αλλά σπανιότατα για τα δικά τους επιτεύγματα. Ονειρεύονται έναν πλούσιο και επιτυχημένο άντρα, αλλά σπανιότατα να γίνουν οι ίδιες πλούσιες και επιτυχημένες. Ονειρεύονται μορφωμένα και επιτυχημένα παιδιά, αλλά σπανιότατα μόρφωση και επιτυχία για τις ίδιες. Όταν δε βλέπουν κάποια γυναίκα που δεν επικεντρώνει όλα της τα όνειρα στους άλλους (άντρα, παιδιά) αλλά έχει αρκετά και για τον εαυτό της, συνήθως την κατηγορούν ως σκληρή, εγωίστρια και μουρμουρίζουν για το μαύρο κι άραχνο μέλλον που την περιμένει όταν θα γεράσει μόνη της και χωρίς παιδιά (καθώς θεωρούν οτι απαραίτητη προυπόθεση για να πετύχει όσα ονειρεύεται είναι ούτε να παντρευτεί, ούτε να τεκνοποιήσει. Βέβαια για τον άντρα είναι απόλυτα αποδεκτό να είναι και επιτυχημένος και σύζυγος και πατέρας. ). Δεν συμβαίνει σε όλες βέβαια αυτό, αλλά σε πολλές.
Τι να φταίει άραγε γι'αυτό; O τρόπος που γαλουχήθηκαν απο τις δικές τους μητέρες (καταπνίγοντας τα όποια όνειρα σχετικά νωρίς, αφήνοντας μόνο τα πολύ μικρά και χαμηλά); Η κοινωνία; Το dna?

Συμφωνώ για τα βάρη που έχει ρίξει η κοινωνία πάνω μας. Υπάρχει ένας ασφυκτικός κλοιος που σου λέει: παντρέψου, και να είσαι νέα όταν θα το κάνεις, και ο γαμπρός όμορφος, στην τάδε ηλικία μπλα μπλα μπλα.

Δε νομίζω όμως ότι το ποσοστό γυναικών που σκέφτεται τόσο συμβατικά όσο περιγράφεις είναι δα τόσο μεγάλο. Και επίσης οι άνθρωποι αλλάζουν τόσο απότομα μερικές φορές. Το έχω δει σε εμένα, σε φίλες... Δεν έγινε το όνειρο μας να γίνουμε η μαμά μας, αλλά κάπως σα να ηρέμησαν οι "φιλοδοξίες", δουλεύουμε όλες και μάλιστα οι περισσότερες "επιτυχημένα" (και η επιτυχία μπορεί να γίνει τόσο μεγάλο τριπάκι όσο είναι και αυτός ο μύθος για γάμο, παιδιά και οικογενειακό αυτοκίνητο) αλλά αυτό φαίνεται τρομερά λίγο μπροστά σε άλλες επιτυχίες της ζωής. Δεν ξέρω αν είναι βιολογικό ή οτιδήποτε άλλο, αλλά εμένα οι γονείς μου με μεγάλωσαν να είμαι η πολύ καλή σε αυτό που κάνω και ποτέ μα ποτέ δεν έκαναν καμία διάκριση υπέρ των αδερφών μου. Το ακολούθησα σε ότι έχω κάνει ως τώρα, πλέον κάτι ουρλιάζει μέσα μου ότι είμαι σε λάθος δρόμο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Όταν ήμουν μικρή άκουγα παραμύθια για τον ωραίο πρίγκιπα που θα έρθει και μου άρεσαν πολύ! Και ναι, από μικρή μου μπήκε στο μυαλό πως ο άντρας που θα είμαι μαζί θα είναι τέλειος και σημαντικός. Και όχι, δεν το θεωρώ κακό να μεγαλώνει ένα κορίτσι με αυτό το πρότυπο. Ο πρίγκιπας των παραμυθιών συμβολίζει τον πετυχημένο άντρα με τρόπο που τα παιδιά καταλαβαίνουν. Το ότι θέλω να βρω έναν άντρα επιπέδου δεν με κάνει την χαζή μικρή που περιμένει να γατζωθεί από αυτόν. Σπούδασα, άνοιξα τους ορίζοντές μου, άρχισα να δουλεύω (part-time) χωρίς να περιμένω να πάρω πτυχίο για να αρχίσω να ψάχνω.

Όνειρα δεν ξέρω αν έχω, προτιμώ κοντινούς στόχους. Πάντως ναι, θα ήθελα και οικογένεια και καριέρα. Και ξέρω από την μαμά μου ότι αν θες το συνδυάζεις. Και επίσης θα ήθελα ο άντρας που θα αποφασίσω να δημιουργήσω οικογένεια να βλέπει τα πράγματα από την ίδια προοπτική. Βέβαια στα 26 μου δεν ψάχνω τον πλούσιο και τον πετυχημένο, αλλά αυτόν που έχει όνειρα και φιλοδοξίες. Που δεν τον ενδιαφέρει να βολευτεί αλλά να ψάχνεται συνέχεια και να διερύνει τους ορίζοντές του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

ολοκληρωμένη, ουσιαστική και ευτυχισμένη σχέση.

hamsteraki σου το εύχομαι να την βρεις. και αν όχι? τι θα κάνεις?

... δεν είναι κακό να έχουμε όνειρα, έστω και αν αυτά έχουν σχέση με την ευτυχία/καταξίωση άλλων… όμως ορισμένα είναι παρα μα παρα πολύ δύσκολο να γίνουν πραγματικότητα. Αν ήμασταν προετοιμασμένοι ότι στη ζωή μπορεί να μην βρούμε ποτέ έναν "πρίγκιπα", κλπ, κλπ, ίσως να μην απογοητευόμασταν τόσο πολύ όταν τα πράγματα μας έρχονται αλλιώς...
(με το "πρίγκιπα" ήθελα να πω αυτός που αγαπαει και όχι μονο αυτός που συντηρεί…)

... συμβιβαζόμαστε τόσες φορές στην ζωή με κάτι πολύ λιγότερο από το "όνειρο μας". Αυτό είναι καλό ή κακό; γιατί αν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου; και αν δεν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να ζεις έστω και λιγότερα αντί τίποτα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

hamsteraki σου το εύχομαι να την βρεις. και αν όχι? τι θα κάνεις?

... δεν είναι κακό να έχουμε όνειρα, έστω και αν αυτά έχουν σχέση με την ευτυχία/καταξίωση άλλων… όμως ορισμένα είναι παρα μα παρα πολύ δύσκολο να γίνουν πραγματικότητα. Αν ήμασταν προετοιμασμένοι ότι στη ζωή μπορεί να μην βρούμε ποτέ έναν "πρίγκιπα", κλπ, κλπ, ίσως να μην απογοητευόμασταν τόσο πολύ όταν τα πράγματα μας έρχονται αλλιώς...
(με το "πρίγκιπα" ήθελα να πω αυτός που αγαπαει και όχι μονο αυτός που συντηρεί…)

... συμβιβαζόμαστε τόσες φορές στην ζωή με κάτι πολύ λιγότερο από το "όνειρο μας". Αυτό είναι καλό ή κακό; γιατί αν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου; και αν δεν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να ζεις έστω και λιγότερα αντί τίποτα;

Προσωπικά δεν ξέρω κανέναν που να συμβιβάστηκε πολύ και να είναι ευτυχισμένος. Μικρούς συμβιβασμούς όλοι κάνουμε, αλλά εσύ είπες για κάτι "πολύ λιγότερο απο το όνειρο μας".
Πάντως γιατί τα όνειρα πρέπει να σταματούν κάποια στιγμή; (πχ στη δημιουργία οικογένειας; )
Κάποιος σοφός είχε πει:
"Καταλαβαίνεις οτι γέρασες όταν οι αναμνήσεις πάρουν τη θέση των ονείρων".
Ελπίζω να μην μου συμβεί ποτέ αυτό (και ξέρω ανθρώπους που τυπικά είναι γέροι ή μεσήλικες και δεν τους έχει συμβεί, οπότε μην μου αρχίσεις τα γνωστά περι ηλικίας).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kakerlak]

Πάντως γιατί τα όνειρα πρέπει να σταματούν κάποια στιγμή; (πχ στη δημιουργία οικογένειας; )
Κάποιος σοφός είχε πει:
"Καταλαβαίνεις οτι γέρασες όταν οι αναμνήσεις πάρουν τη θέση των ονείρων".
Ελπίζω να μην μου συμβεί ποτέ αυτό (και ξέρω ανθρώπους που τυπικά είναι γέροι ή μεσήλικες και δεν τους έχει συμβεί, οπότε μην μου αρχίσεις τα γνωστά περι ηλικίας).

μισελ μετα εχεις ονειρα για τα παιδια σου... χωρις βεβαια να λεω οτι δεν μπορεις να κανεις κ ονειρα για τον εαυτο σου... σε καποιους αυτο αρκη...

Προσωπικά δεν ξέρω κανέναν που να συμβιβάστηκε πολύ και να είναι ευτυχισμένος

συμφωνω απολυτα... ο συμβιβασμος σε κραταει πολλες φορες μακρυα απο τα θελω σου μακρυα απο τα ονειρα σου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

... συμβιβαζόμαστε τόσες φορές στην ζωή με κάτι πολύ λιγότερο από το "όνειρο μας". Αυτό είναι καλό ή κακό; γιατί αν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου; και αν δεν συμβιβάζεσαι δεν ακυρώνεις την πιθανότητα να ζεις έστω και λιγότερα αντί τίποτα;

Αν δεν συμβιβάζεσαι, τουλάχιστον ζεις όπως εσύ επιλέγεις κι είσαι κύριος του εαυτού σου χωρίς να χρειάζεται να υπολογίζεις και κάποιον άλλον για να κάνεις όσα θες, χωρίς να χρειάζεται να τον ανέχεσαι (διότι αν δεν είναι όσα ακριβώς ζητούσες, τότε μακροπρόθεσμα αυτό είναι το κυρίως συναίσθημα που σου δημιουργείται για εκείνον), χωρίς να πρέπει να δίνεις ή να παίρνεις λογαριασμό. Και κάποιος φίλος κάποτε μου είχε πει πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη μοναξιά απ' αυτή που υπάρχει όταν είσαι σε μια κακή σχέση (με την οποία συμβιβάστηκες) - και το 'χω ζήσει.

Το δεν ζω τίποτα, είναι προφανώς άτοπο. Είναι αδύνατον να μη ζεις τίποτα, εκτός κι αν αυτό επιλέξεις. Απλά ίσως δεν ζεις όσα έχεις ονειρευτεί, αλλά μήπως κάποιος που δεν είσαι τρελά ερωτευμένος, που δεν είναι όλα όσα ήθελες μπορεί να στα προσφέρει νομίζεις; Και δεν μιλάω για το πρακτικό του θέματος, αλλά για το συναισθηματικό: ό,τι και να κάνει, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ για σένα ο άντρας των ονείρων σου. Και πάντα κάτι θα λείπει. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ (και έχω ειλικρινά προσπαθήσει να κάνω σχέση να λειτουργήσει, έχοντας για χρόνια την δική σου λογική )

Και ναι η σκέψη του ότι με αυτή την λογική μπορεί τελικά να μείνω μόνη μου, πάρα πολλές φορές με κάνει να φοβάμαι πολύ, να κλαίω, να νιώθω απελπισία, να νιώθω πως δεν αξίζει τον κόπο και ίσως πρέπει να βρω κάποιον πάση θυσία κι ας είναι και λίγο λιγότερος απ' όσα θέλω. Ε, δεν μπορώ. Το είδα το έργο και δεν μ' άρεσε. Τέτοια ζωή, εγώ προσωπικά δεν την θέλω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Αν δεν δέχεσαι τίποτα λιγότερο από πρίγκιπα και δεν το βρίσκεις, και δεν συμβιβάζεσαι τι μπορείς να ζεις? "τιποτα" δεν ειναι?


Πέραν το συναισθηματικό κόσμο στον οποίο εμείς οι γυναίκες δίνουμε έμφαση,(γιατί έτσι μας αρέσει) θα ήθελα να μιλήσουμε για συμβιβασμούς που μια γυναίκα είναι αναγκασμένη να κάνει. Λέω γυναίκες γιατί έχω την εντύπωση ότι κάνουν περισσότερους συμβιβασμούς από τον άντρα.

Ο συμβιβασμός δεν είναι ποτέ επιλογή. Το κάνεις γιατί είσαι αναγκασμένος να το κάνεις. Εφόσον δεν γίνεται να πάρεις ακριβώς αυτό που θέλεις/ονειρεύεσαι…συμβιβάζεσαι. Αμφιβάλω ότι μπορεί κάποιος να μου πει ότι πείρε τα πάντα, ό'τι ήθελε στη ζωη του.

Ελπίζω να μην μου συμβεί ποτέ αυτό

Και εγώ σου το εύχομαι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Μπορώ να συμβιβαστώ άνετα με την καθημερινότητα, πχ τι θα φάμε, που θα πάμε το βράδυ, αν θα πάμε κάπου γενικώς, αν θέλει να βγει και δεν θέλω ή θέλω εγώ και βαριέται εκείνος, ποια ταινία θα δούμε, τι αμάξι θα πάρουμε, που θα πάμε διακοπές..

Αλλά αδυνατώ να συμβιβαστώ σε πράγματα που αφορούν τον πυρήνα της σχέσης, πχ στο τροπο που αντιμετωπίζουμε βασικά θέματα όπως είναι η θρησκεία (δεν μπορεί εκείνος να είναι θρησκός τη στιγμή που εγώ πάω σε εκκλησία μόνο για γάμους και βαφτίσεις), η ανατροφή των παιδιών (μπορώ όμως να συμβιβαστώ για το όνομα πχ), το σεξ (τόσο όσο αφορά την ποιότητα, όσο και την ποσότητα), οι γονείς μας (εγώ δεν τους επιτρέπω να εμπλέκονται πολύ στα προσωπικά μου και απαιτώ το ίδιο από τον άλλον), τον τρόπο διασκέδασής μας (αν πχ εκείνος θέλει να βλέπει όλη μέρα τηλεόραση, εγώ δεν αντέχω), την οικονομική μας κατάσταση (το που θα χαλάμε τι και πόσο μερίδιο εξόδων θα αναλαμβάνει ο καθένας- πρέπει να συμφωνούμε σε αυτό), την ελευθερία του καθενός στη σχέση (εγώ τους φίλους μου δεν μπορώ να τους αγνοώ παντελώς επειδή γνώρισα εκείνον).

Νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ ε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

¨οντας σε διακοπές έπεσα πάνω σε μια συμμαθήτρια μου τις προάλλες...

Η κοπέλα αυτή στο σχολείο ήταν υπερδραστήρια, υπερκινητική γενικώς προσπθούθσε να καταπιάνεται με πράγματα, ήταν γενικά άνθρωπος που την έβλεπες και θεωρούσες ότι θα γινόταν "καριερίστρια" (σσ. έχοντας διαβάσει πολύ πεταχτά τις προηγούμενες απαντήσεις--- ΑΛΛΟ κάνω καριέρα και ΑΛΛΟ δουλεύω, αν θέλετε το αναλυω άλλη στιγμή)


Τις προάλλες λοιπόν που την είδα, την πέτυχα την ώρα που έλεγε "τι έχεις αγάπη μου?" με μελιστάλαχτο ύφος πάνω από ένα... καρότσι που γκρίνιαζε

Το καρότσι αποδείχτηκε αγοράκι και ήταν το ...2ο παιδί της... ΔΕΝ δουλευει (παρόλο που σπούδασε ξένη φιλολογία, παντρεύτηκε με το που πήρε πτυχίο τον άντρα της και έκανε αμέσως το πρωτο της παιδί) και δεν σκοπεύει να δουλέψει ποτέ (από ότι κατάλαβα ο σύζυγος έχει αρκετά χρήματα ώστε να μην ... πεινάσουν, το αντίθετο μάλιστα, αφήστε που και η ίδια δεν ήταν ακριβώς από....φτωχή οικογένεια )

Αφού χαιρετηθήκαμε κτλ εγώ έμεινα με την απορία... Οκ, έχουν περάσει 8 χρόνια από όταν τελείωσα το σχολείο και όλοι μας αλλάζουμε... Αλλά πως γίνεται ένα δραστήριο άτομο, που έλεγε ότι θέλει να κάνει ... τον ουρανό με τ'αστρα στη ζωή του (και έδειχνε να ... κινείται προς τις καταστάσεις αυτές, το cv της μέχρι τα 19 της τουλ είναι γεματο ...δραστηριότητες και ... ηγετικές πρωτοβουλίες) να δείχνει τόσο ευτυχισμένο που στα 26 της είναι μαμά 2 παιδιών και από κει και πέρα ΜΟΝΑΧΑ ...η κυρία του κυρίου???

Μπορεί ένας άνθρωπος άραγε να αλλάξει τόσο πολύ μέσα σε λιγότερο από 1 δεκαετία??? Και φαινόταν αληθινά ευτυχισμένη...

Μου έφερε στο μυαλό ένα τραγούδι του Κηλαηδόνη

"Αχ Ρίτα, αχ μωρέ Ρίτα κάποτε μιλούσες για πολλά ...

Mα εσύ παντρεύτηκες, νοικοκυρεύτηκες, με λίγα λόγια έγινες μαντάμ...
μα εσύ παντρεύτηκες, νοικοκυρεύτηκες, τώρα βολεύτηκες και κάνει μπάμ..."

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

¨οντας σε διακοπές έπεσα πάνω σε μια συμμαθήτρια μου τις προάλλες...

Η κοπέλα αυτή στο σχολείο ήταν υπερδραστήρια, υπερκινητική γενικώς προσπθούθσε να καταπιάνεται με πράγματα, ήταν γενικά άνθρωπος που την έβλεπες και θεωρούσες ότι θα γινόταν "καριερίστρια" (σσ. έχοντας διαβάσει πολύ πεταχτά τις προηγούμενες απαντήσεις--- ΑΛΛΟ κάνω καριέρα και ΑΛΛΟ δουλεύω, αν θέλετε το αναλυω άλλη στιγμή)


Τις προάλλες λοιπόν που την είδα, την πέτυχα την ώρα που έλεγε "τι έχεις αγάπη μου?" με μελιστάλαχτο ύφος πάνω από ένα... καρότσι που γκρίνιαζε

Το καρότσι αποδείχτηκε αγοράκι και ήταν το ...2ο παιδί της... ΔΕΝ δουλευει (παρόλο που σπούδασε ξένη φιλολογία, παντρεύτηκε με το που πήρε πτυχίο τον άντρα της και έκανε αμέσως το πρωτο της παιδί) και δεν σκοπεύει να δουλέψει ποτέ (από ότι κατάλαβα ο σύζυγος έχει αρκετά χρήματα ώστε να μην ... πεινάσουν, το αντίθετο μάλιστα, αφήστε που και η ίδια δεν ήταν ακριβώς από....φτωχή οικογένεια )

Αφού χαιρετηθήκαμε κτλ εγώ έμεινα με την απορία... Οκ, έχουν περάσει 8 χρόνια από όταν τελείωσα το σχολείο και όλοι μας αλλάζουμε... Αλλά πως γίνεται ένα δραστήριο άτομο, που έλεγε ότι θέλει να κάνει ... τον ουρανό με τ'αστρα στη ζωή του (και έδειχνε να ... κινείται προς τις καταστάσεις αυτές, το cv της μέχρι τα 19 της τουλ είναι γεματο ...δραστηριότητες και ... ηγετικές πρωτοβουλίες) να δείχνει τόσο ευτυχισμένο που στα 26 της είναι μαμά 2 παιδιών και από κει και πέρα ΜΟΝΑΧΑ ...η κυρία του κυρίου???

Μπορεί ένας άνθρωπος άραγε να αλλάξει τόσο πολύ μέσα σε λιγότερο από 1 δεκαετία??? Και φαινόταν αληθινά ευτυχισμένη...

Μου έφερε στο μυαλό ένα τραγούδι του Κηλαηδόνη

"Αχ Ρίτα, αχ μωρέ Ρίτα κάποτε μιλούσες για πολλά ...

Mα εσύ παντρεύτηκες, νοικοκυρεύτηκες, με λίγα λόγια έγινες μαντάμ...
μα εσύ παντρεύτηκες, νοικοκυρεύτηκες, τώρα βολεύτηκες και κάνει μπάμ..."

Για κάποιο λόγο μου φάνηκε πολύ λυπηρό αυτό το ποστ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chimera]

Για κάποιο λόγο μου φάνηκε πολύ λυπηρό αυτό το ποστ

Για τον ίδιο λόγο μου φάνηκε και εμένα ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Η γυναίκα "στην εφηβεία ονειρεύεται να συναντήσει[ερωτευτεί] τον άντρα της ζωής της (πλούσιο, όμορφο, έξυπνο) να παντρευτεί (φορώντας νυφικό) να έχει δυο παιδιά (που θα γίνουν διάσημοι όταν μεγαλώσουν) να μένει σε ωραίο σπίτι (με θέα την θάλασσα)."(Παολο Κοελο)

Μπορώ να κρατήσω μόνο το σπίτι με θέα στη θάλασσα, παρακαλώ;

Πάνω στο θέμα:
Όταν λέτε "το όνειρο της γυναίκας" είναι αυτό που ευσυνείδητα εκείνη διαμόρφωσε ή αυτό που (διακριτικά ή όχι) της επέβαλλε η κοινωνία;

Υπάρχουν αλήθεια καλούπια στα όνειρα; Μπορεί κάτι τόσο ελεύθερο να περιοριστεί και να κατακτηθεί από ένα "της γυναίκας";

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Skoulikadera---]

Ζούμε σε μια κοινωνία που αρκείτε στην κατασκευασμένη ευτυχία, το πιό λυπηρό όμως είναι ότι κάποιοι προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και άλλους ότι είναι αληθινή....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nana]

¨οντας σε διακοπές έπεσα πάνω σε μια συμμαθήτρια μου τις προάλλες...

Η κοπέλα αυτή στο σχολείο ήταν υπερδραστήρια, υπερκινητική γενικώς προσπθούθσε να καταπιάνεται με πράγματα, ήταν γενικά άνθρωπος που την έβλεπες και θεωρούσες ότι θα γινόταν "καριερίστρια" (σσ. έχοντας διαβάσει πολύ πεταχτά τις προηγούμενες απαντήσεις--- ΑΛΛΟ κάνω καριέρα και ΑΛΛΟ δουλεύω, αν θέλετε το αναλυω άλλη στιγμή)

..........................................................................................

Mα εσύ παντρεύτηκες, νοικοκυρεύτηκες, με λίγα λόγια έγινες μαντάμ...
μα εσύ παντρεύτηκες, νοικοκυρεύτηκες, τώρα βολεύτηκες και κάνει μπάμ..."

Εμένα πάλι δε μου προκάλεσε καμία λύπη το ποστ αυτό...

Υποθέτω ότι η συμμαθήτριά σου στο σχολείο, όντας ηγετικός χαρακτήρας καταπιανόταν με διάφορα για να δείξει ότι είναι αρχηγός και για να "μασήσετε" σας έλεγε ότι στο μέλλον θα γίνει αυτό και το άλλο και θα τα κάνει όλα.

Πιθανότατα, αυτό που είχε πάρει από την οικογένειά της είναι να δείχνει κάτι που δεν είναι και αν τύχει και πετύχει στην περίπτωση (πλούσιος άντρας), να την αρπάξει μεμιάς. Όπως λες και μόνη σου από το τραγούδι του Κηλαηδόνη "τώρα βολεύτηκες ".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Χαίρομαι πάντως που βλέπω οτι υπάρχουν στο θέμα και γυναίκες που δεν περιστρέφονται όλα τους τα όνειρα γύρω απο τις σχέσεις τους (ερωτικές, γονεικές κοκ).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Ζούμε σε μια κοινωνία που αρκείτε στην κατασκευασμένη ευτυχία, το πιό λυπηρό όμως είναι ότι κάποιοι προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και άλλους ότι είναι αληθινή....

Χμ..Και βέβαια υπάρχουν και οι "αντιδράσεις" που λένε οτι αν η κοινωνία ορίζει ως "όνειρο της γυναίκας" την απόκτηση ενός παιδιού, εγώ δεν θα το κάνω. Άρα υπάρχει και η αντίθετη πλευρά που προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της οτι το όνειρο την κάνει δυστυχισμένη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Χμ..Και βέβαια υπάρχουν και οι "αντιδράσεις" που λένε οτι αν η κοινωνία ορίζει ως "όνειρο της γυναίκας" την απόκτηση ενός παιδιού, εγώ δεν θα το κάνω. Άρα υπάρχει και η αντίθετη πλευρά που προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της οτι το όνειρο την κάνει δυστυχισμένη.

Συμφωνώ.
Όπως επίσης υπάρχουν και οι γυναίκες που επειδή ακολούθησαν/θέλουν να ακολουθήσουν το συγκεκριμένο όνειρο, προσπαθούν να πείσουν εαυτούς οτι οι άλλες που δεν θέλουν, το κάνουν απο αντίδραση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[suspiria]

Συμφωνώ.
Όπως επίσης υπάρχουν και οι γυναίκες που επειδή ακολούθησαν/θέλουν να ακολουθήσουν το συγκεκριμένο όνειρο, προσπαθούν να πείσουν εαυτούς οτι οι άλλες που δεν θέλουν, το κάνουν απο αντίδραση.

Ναι, ακριβώς. Δε χωράει το μυαλό τους οτι απλά έκατσαν και σκέφτηκαν τι τους αρέσει και αυτό ακολούθησαν.

Μου τη δίνει απίστευτα αυτό! Να κάνεις κάτι διαφορετικό επειδή σου αρέσει και να σου λένε οτι το κάνεις από αντίδραση. Όλα λειτουργούν σύμφωνα με τη μάζα και τα πιστεύω της! Grrr

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.