Το internet που μας ενώνει, το internet που μας χωρίζει...

[roumana]

Case study...
Είναι κακό να θέλει ένας άνθρωπος να γίνει βούκινο;

Χμ… διαβάζοντας αυτό μου δημιουργήθηκε το ερώτημα: Γιατι έχουμε ανάγκη να μοιράζουμε στιγμές της ζωής μας με αγνώστους?

…φίλοι και γνωστοί μου ζητάνε το facebook (λογαριασμό το οποίο έκανα για να δω που ξημεροβραδιάζει η κόρη μου) όπως το τηλέφωνο του σπιτιού. (ακόμα και στα βιογραφικά συμπληρώνεται το τηλ, το e-mail και το facebook)
Όταν απαντάω «δεν έχω» με κοιτάνε με λύπηση. Σαν να μην υπάρχω, αν δεν είμαι και εγώ στο… χρυσό οδηγό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

... Γιατι έχουμε ανάγκη να μοιράζουμε στιγμές της ζωής μας με αγνώστους?

....

Γι' αυτό ίσως την είπαν αυτή την ανάγκη, "μυστήριο της εξομολόγησης"...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Γι' αυτό ίσως την είπαν αυτή την ανάγκη, "μυστήριο της εξομολόγησης"...

Ποια μεταφυσική παράμετρος υπάρχει όμως ανάμεσα σε δυο αγνώστους [FONT=&quot]([/FONT][FONT=&quot]ανθρώπους)?


[/FONT]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Ποια μεταφυσική παράμετρος υπάρχει όμως ανάμεσα σε δυο αγνώστους?

Πολύπλοκο ζήτημα και εκτεταμένων διαστάσεων η απάντηση, για ένα απλό έως και αυτονόητο πράγμα: το Εγώ. Αυτό το ατιμούλικο, θέλει δεν θέλει, αναγνωρίζει πως έχει σημασία η ύπαρξή του, μόνον όταν αναγνωρίζει, πως υπάρχει και το Εσύ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

άσχετο με το θέμα (ίσως και σχετικό) - και δεν απαντάω σε αυτό που ρωτάει η ιζί - αλλά δεν άντεχα να μην σχολιάσω αυτό

Case study...

Ο 36χρονος Αλέξανδρος με τη βοήθεια των συναδέλφων του έφτιαξε ένα site μόνο και μόνο για να κάνει πρόταση στην 28χρονη καλή του Ορελή: https://www.willyoumarryme.gr/
Η ενδιαφερόμενη, πρέπει να βρει τον μυστικό κωδικό που θα ξεκλειδώσει την πρόταση, αλλά και ο κόσμος πρέπει να τη βοηθήσει, με 10.000 κοινοποιήσεις στο facebook. Ήδη υπάρχουν 4.500 κοινοποιήσεις...

Καλέστε 801 300 3500 (αστική χρέωση από σταθερό ή κινητό) και αφήστε μήνυμα μέχρι 30 δευτερόλεπτα - θα εμφανιστεί στα σχόλια αριστερά

τι ρομαντικό

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

ναι οντως ακομα λιγο θα βαλω τα κλαματα

βρε που καταντησαμε, δεν φτανει που θα βασανιζεται η αλλη μαζι του μια ζωη της ξεκινησε τα γυμνασια με την προταση γαμου ο αλλος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

...

βρε που καταντησαμε, ...

Κάνε λίγο ακόμη κουράγιο και υπομονή, γλυκιά μου φιλενάδα και ...δεν θα είναι να αναρρωτιέται κανείς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Εγώ πάντως θυμάμαι την αποξένωση να εμφυλοχωρεί στις αποτρόπαιες πόλεις μας, τουλάχιστον από τη δεκαετία του '70, οι μεγαλύτεροι λένε από την εποχή της τσιμεντοποίησης (ανοικοδόμηση την έλεγαν κατ' ευφημισμόν). Όσο τα χρόνια περνούσαν, όσο οι συνθήκες μας προσάρμοζαν περισσότερο στον "Σύγχρονο (ή δυτικό) τρόπο ζωής", το φαινόμενο το έβλεπε κανείς να διογκώνεται όλο και περισσότερο. Αρχικά κατηγορήθηκε η μαζική εισβολή της τηλεόρασης στα σπίτια μας, μετά έφταιγε το βίντεο, κατόπιν το dvd, τώρα το διαδίκτυο. Θυμάμαι που στα χρόνια της δεκαετίας του '80, όπου δεν υπήρχε ακόμη το διαδίκτυο, είχε μπει ως θέμα έκθεσης στις πανελλαδικές η φράση (δεν θυμάμαι ποιου) "Όσο πλησιάζουν οι στέγες των σπιτιών τόσο απομακρύνονται οι καρδιές των ανθρώπων". Θυμάμαι τους παππούδες μου, αλλά και τους γονείς μου να σχολιάζουν το φαινόμενο του να μην γνωρίζουμε ποιος κάθεται στην απέναντι πόρτα της πολυκατοικίας.

Πιστεύω λοιπόν ότι η αποξένωση και η απομόνωση, είναι γέννημα του δυτικού καταναλωτικού πολιτισμού, αφού ο απομονωμένος άνθρωπος, ο εγωκεντρικός, ο βυθισμένος στα βάθη του υπερτροφικού Εγώ του, είναι πιο ελεγχόμενος πολιτικά, αλλά και καλύτερος καταναλωτής, για λόγους που δεν είναι της παρούσης. Θεωρώ, ειδικά μέσα από την προσωπική μου εμπειρία, ότι το διαδίκτυο ήρθε ως σανίδα σωτηρίας, μάλλον να μας ενώσει, παρά να μας χωρίσει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Της ζήτησε το χέρι με 10.000 κλικ στο Ιnternet
​

​

Ο Αλέξανδρος Καραβίτης, διευθυντής εταιρείας τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, οργάνωσε ολόκληρη διαδικτυακή περιπέτεια για να κάνει πρόταση γάμου στην εκλεκτή της καρδιάς του Ορελή Τζεμπελίκου, την οποία γνώρισε μέσω Facebook (πώς αλλιώς;), αποδεικνύοντας ότι στην Κοινωνία της Πληροφορίας ο ρομαντισμός, ο έρωτας αλλά και... οι προτάσεις γάμου περνούν μέσα από το Ιnternet.

[...]

Αυτό «διαμόρφωσε» ένα σουρεαλιστικό διαδικτυακό κίνημα: χιλιάδες άνθρωποι κινητοποιήθηκαν μέσω e-mail, blogs και Facebook για να «βοηθήσουν» την Ορελή να αποκτήσει πρόσβαση στην πρόταση γάμου του Αλέξανδρου. Την περασμένη εβδομάδα τα άτομα ανήλθαν σε 10.000 και έτσι το βίντεο «ξεκλείδωσε», η Ορελή είπε το «ναι» και... έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Αν και το κίνημα «υποστήριξης» της εν λόγω πρότασης ήταν μαζικό δεν έλειψαν και αυτοί που σχολίασαν αρνητικά την πρωτότυπη κίνηση του ρομαντικού Αλέξανδρου, επικαλούμενοι την υπέρ το δέον έκθεση μιας προσωπικής στιγμής στα αδηφάγα μάτια χιλιάδων περίεργων χρηστών του Ιnternet. Κάποιοι, μάλιστα, ανάρτησαν σχόλια στην ιστοσελίδα στα οποία αναρωτιούνταν μήπως το όλο εγχείρημα ήταν εικονικό και είχε σκοπούς... διαφημιστικούς, δεδομένου ότι ο Αλέξανδρος είναι διευθυντής γνωστής εταιρείας τηλεπικοινωνιών.

«Στην εποχή μας όλοι όσοι χρησιμοποιούμε τα λεγόμενα “social media”, με κυριότερο το Facebook, είμαστε εκτεθειμένοι. Η διαδικτυακή έκθεση είναι πλέον κομμάτι της ζωής μας, και ζητούμενο είναι να ξέρουμε να τη διαχειριστούμε με τρόπο που να μας διασκεδάζει και να μας γεμίζει θετική ενέργεια. Στόχος είναι να μάθουμε να παίζουμε με τους κανόνες του παιχνιδιού και να επιτρέπουμε την έκθεση με τους δικούς μας όρους» απαντά ο Αλέξανδρος στους επικριτές του, προσθέτοντας ότι σε κάθε περίπτωση η εν λόγω ιστορία θα παραμείνει μια υπέροχη ανάμνηση με την οποία θα γελούν με την καρδιά τους πολλά χρόνια ακόμη.

πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

​

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DreamsRevenge]

Να πω κάτι...
Αυτούς του 10.000 θα τους καλέσουν στο γάμο έτσι?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

καλα, αν η ορελη εχει αισθηση του γελοιου, πρεπει να ετοιμασει σελιδα "δωστε στον αντρα μου προσβαση στην 1η νυχτα - μονο 100.000 κλικ"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Μωρε και πρωτοτυπη και ρομαντικη κατα μια εννοια ηταν αυτη η κινηση, αλλα μπορει να συγκριθει με το συναισθημα που θα βιωσουν και οι δυο εμπλεκομενοι, οταν αυτη η προταση θα γινει με εναν αλλο εξισου πρωτοτυπο και ρομαντικο τροπο που να προυποθετει ομως προσωπικη επαφη και αμεσοτητα?
Ενιγουει, επι του θεματος...Ναι μεν, αλλα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Πώς αξιοποίησε νεαρός στη Νέα Υόρκη το internet για να βρει δουλειά

Ο Alec Brownstein, έψαχνε απεγνωσμένα για εργασία χωρίς αποτέλεσμα.
Έπειτα σκέφτηκε έναν έξυπνο τρόπο να χρησιμοποιήσει τη ανθρώπινη ματαιοδοξία για να προσεγγίσει στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων, χρησιμοποιώντας το google.

Γνωρίζοντας πως οι άνθρωποι συχνά αναζητούν το όνομά τους στο google, σχεδίασε μια διαφήμιση μέσω του AdWords που απευθυνόταν σε συγκεκριμένους μεγαλοεπιχειρηματίες. Όταν αυτοί αναζήτησαν το όνομά τους, εμφανίστηκε στα αποτελέσματα η διαφήμιση του Alec που μεταξύ άλλων έλεγε: "Hiring me is Fun".

Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να αποσπάσει τέσσερις συνεντεύξεις και να προσληφθεί στην επιχείρηση ενός εκ των επιχειρηματιών που είχε βάλει στο μάτι εξ' αρχής:

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Σε ό,τι αφορά τη διαδικτυακή πρόταση, μάλλον δεν θα μου άρεσε να είμαι η παραλήπτριά της. Σκέφτομαι όμως πως αν η κοπέλα είναι του χώρου (που κατά τα φαινόμενα μάλλον είναι) πιθανότατα θα τη διασκέδασε και θα τη βρήκε καλόγουστη και πρωτότυπη.
Το τερπνόν μετά του ωφελίμου φυσικά, διότι μάλλον οι πωλήσεις της εταιρίας του άγνωστου μέχρι χθες Αλέξανδρου, έχουν ανέβει κατακόρυφα. ...Έβγαλε και τα έξοδα του γάμου ο άνθρωπας.

To εντυπωσιακό στην περίπτωση αυτή, είναι κυρίως η συμμετοχή του κόσμου, που βέβαια δεν είχε τίποτα να χάσει, αλλά και τίποτα να κερδίσει.
Νιώθω πως με το internet είναι πλέον πανεύκολο να δημιουργήσεις ένα κίνημα, με καλούς ή κακούς σκοπούς και τα αποτελέσματα αυτού, μένει να τα δούμε στην πράξη.

Όσο για τον Νεοϋορκέζο που βρήκε δουλειά μέσω google, αλήθεια, εσείς πόσο συχνά googlαρετε το όνομά σας;
Θυμάμαι μια φορά που το έκανα πριν τουλάχιστον 10 χρόνια, εντόπισα μια χαμένη συμμαθήτρια που είχαμε το ίδιο επίθετο. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν τα site κοινωνικής δικτύωσης, αλλά έτυχε να έχει σελίδα στους servers του Πανεπιστημίου στην οποία αναγραφόταν το email της.

Θυμάμαι επίσης λίγο πριν αποχωρήσω από την προηγούμενη εργασία μου στην Αθήνα, που τα αφεντικά έψαχναν για την αντικαταστάτριά μου και κάθε καλό βιογραφικό, περνούσε κι από μια έρευνα σε facebook και google...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nickname]

Στο twitter, μπορείς να στείλεις σε κάποιον αίτημα να σε ακολουθήσει?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Devina]

Θυμάμαι επίσης λίγο πριν αποχωρήσω από την προηγούμενη εργασία μου στην Αθήνα, που τα αφεντικά έψαχναν για την αντικαταστάτριά μου και κάθε καλό βιογραφικό, περνούσε κι από μια έρευνα σε facebook και google...

Aυτό το είχα διαβάσει σχετικά πρόσφατα σε ένα ένθετο μιας εφημερίδας.
Ότι για να γίνει κάποια πρόσληψη πρέπει να έχει γίνει μια ''έρευνα'' γύρω από τον υποψήφιο εργαζόμενο στο facebook π.χ
Και αναλόγως από διάφορα σχόλια, από τις φωτογραφίες που έχει ανεβάσει ο υποψήφιος, ο εργοδότης κρίνει.
Ακόμα και σχόλια και καταστάσεις που είχαν συμβεί στην εφηβεία του ατόμου... Και μπορεί να του στερήσει μια θέση εργασίας στο μέλλον.
Αυτά τα λεω από ό,τι συγκράτησα από αυτό το άρθρο που διάβασα, για το εξωτερικό.


Εσάς ποιά είναι η γνώμη σας σχετικά με αυτό;
Είστε σύμφωνοι με το να γίνεται αυτός ο ''έλεγχος'' του υποψηφίου και να μην μένουν τα πράγματα μόνο στο βιογραφικό;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Apep]

Το internet μας "ενώνει" ή μας "χωρίζει";

Είναι λιγάκι πολύπλοκο, θα έλεγα πως μας ενώνει χωρίζοντας αλλά και μας χωρίζει ενώνοντας, σαν αποτέλεσμα της μοναδικής του δυνατότητας να μηδενίζει την απόσταση και να ...ξεγελάει την παντοδυναμία του χρόνου που με την ακατάπαυστη ροή του έκανε τη νοσταλγία το δυνατότερο συναίσθημα του ανθρώπου.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, μετά την γραφή σαν διαχρονικό τρόπο παράστασης σκέψεων και λόγου, πιστεύω είναι η σημαντικότερη επινόηση του ανθρώπου και ίσως η "προέκταση" της με την έννοια πως βρίσκεις ό,τι θέλεις την ώρα που το θέλεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[El Salazar]

Είναι λιγάκι πολύπλοκο, θα έλεγα πως μας ενώνει χωρίζοντας αλλά και μας χωρίζει ενώνοντας, σαν αποτέλεσμα της μοναδικής του δυνατότητας να μηδενίζει την απόσταση και να ...ξεγελάει την παντοδυναμία του χρόνου που με την ακατάπαυστη ροή του έκανε τη νοσταλγία το δυνατότερο συναίσθημα του ανθρώπου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Apep]

View attachment 56297

Μη το παλεύεις, άστο, θα χειροτερέψει απελπιστικά η κατάσταση σου από την ...τοποθέτηση σου στις σχέσεις με διαφορά ηλικίας!

Αλλού...στοχεύω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.