Τρομακτικές Ιστορίες

Rempeskes · 25 Σεπτεμβρίου 2008

Υποτίθεται έγινε σε χωριό κοντά στη Νιγρίτα Σερρών
[...]
Πήρε 2 ούζα και ξανανηφόρισε
[...]Ο μπαρμπα Γιάννης ή καλυτερα ότι απέμεινε απο αυτόν είχε αποτεφρωθεί εντελώς πάνω στην καρέκλα.

Παναγίαμ... :worry:

Θα πιώ κόκα κόλα όταν ξαναπάω.

Κάποια νύχτα άρχισαν από το νεκροταφείο να ακούγονται φωνές και κλάματα τα οποία κρατούσαν για πολλές ώρες.

Ένας άνθρωπος ήταν... Σιγά το φόβητρο

Ενώ η ακόλουθη ιστορία με τρόμαξε κάπως:

Πριν 2 χρονια ενα μεσημερι καθομουν μαζι με την αδερφη μου στο δωματιο μου(με κλειστη την πορτα?)και ακουγαμε μουσικη!Ξαφνικα εκει που καθομασταν με την αδερφη μου βλεπουμε την πορτα να ανοιγει και ενα χερι με ενα κοκκινο μανικι να κρατα το χερουλι και στη συνεχεια να κατευθυνεται προς το δωματιο των γονιων μου!

...Προφανώς ακούγατε Νικ Κέηβ, το Red Right Hand, τραγουδάρα βτγ. Και επηρεαστήκατε από την μουσική και το είδατε σαν να υπάρχει πραγματικά. :worry:

Μου χει συμβεί και μένα με πολλά τραγούδια, να το δω να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου...
Πχ το "Sex Me Up" των Datarock :redface:

μα και το "I'm a Barbie Girl" από aqua :mad:

Όσο για την αντίδραση των πιατικών στον εξορκισμό, και αυτό εξηγείται.
Ήταν βλέπεις συνηθισμένα να ακούν τραγουδάρες από Νικ Κέηβ, και εσύ τους βάζεις το τροπάριο της Κασσιανής λάιβ :confused:

πως να μην φύγουν από τη θέση τους? :/:

popitsa · 28-09-08

Λοιπον.ας πω κ εγω μια οικογενειακη ιστορια που μου εχει πει αδερφη της μαμας μου.Οταν πεθανε η γιαγια μου νεοτατη (49 ετων) η θεια μου (23) και η μαμα μου (21) το ειχαν παρει παρα πολυ βαρια κ ειδικα η θεια μου,καθ'οτι η μαμα μου,οκ,ηταν κ νιοπαντρη οποτε ειχε το μπαμπα μου για συμπαρασταση ενω η θεια μου ηταν ολομοναχη εκεινο το διαστημα.
Ενα μηνα μετα το θανατο της γιαγιας μου,η θεια αποφασιζει να παει να μεινει στην Αθηνα.Εκεινο το διαστημα ομως,και λογω της στενοχωριας,ειχε αρρωστησει βαρια κ ενα βραδυ γυρνωντας σπιτι και εχοντας 40 πυρετο,με τα χιλια ζορια καταφερνει κ ξαπλωνει στο κρεβατι.Ενιωθε να ψηνεται στον πυρετο κ ωντας σε μια κατασταση υπνου κ ξυπνιου βλεπει διπλα της στο κρεβατι τη γιαγια να τη χαιδευει κ να της λεει μη στενοχωριεσαι παιδι μου,ολα θα πανε καλα..Και τη σκεπαζει..Ξυπνοντας η θεια μου βλεπει να ειναι σκεπασμενη με την κουβερτα κ την εξωπορτα μισανοιχτη..

amalouzaki · 16-10-08

πωπω γιια σκέψου καμία φορά...όντως γίνονται!

Καταρχάς.Γειά! είμαι καινούρια στο forum σας και είπα να σας πώ και εγώ μια ιστορία που είχα διαβασεί!Την έχω αλλάξει λιγάκι γιατί δεν την θυμάμαι ακριβώς όπως ήταν...

Λοιπόν,ήταν κάποτε μία οικογένια πολύ φτωχή με 4 παιδία και η μητέρα έμεινε έγκυος!Για πολύ καιρό σκεφτόταν τι να κανεί με αυτό το παιδί..Το συζήτησε και με τον άντρας της και αποφάσισαν να το ρίξει μιας και είχαν ήδη είχαν 4 παιδιά και δεν θα τα έβγαζαν πέρα με ενα παιδί επιπλέον.Στα παιδιά δεν ανέφεραν τίποτα.Έτσι λοιπόν πήγαν στον γιατρό της πόλης και έκανε την έκτρωση.Η μητέρα έπεσε σε κατάθληψη και ένιωθε ενοχές μέχρι που...

ένα πρωινό 15 χρόνια απο την μέρα που είχε κάνει την έκτρωση όταν μεγάλος γιός της οικογένειας πήγε και την ρώτησε τι είχε κάνει σε εκείνο το παιδί?Η μητέρα του τρόμαξε και έβαλε τα κλάμματα.Αμέσως μετά διηγήθηκε στον γιό της τι είχε κάνει σαν σήμερα πριν 15 χρόνια!

Το παιδί εκείνο είχε εμφανιστεί στον αδέρφο ρωτόντας τον ΄΄γιατί μου το έκανε αυτό η μητέρα μας΄΄

@nt¤wnis|~|¤e · 15 Νοεμβρίου 2008

πηγη:musicheaven.gr-Πιστευετε στα φαντασματα?
Μεσα στις πολλές ιστορίες που διαδίδονται για στοιχειωμένα σπίτια στον ελλαδικό χώρο συγκαταλέγεται η ιστορία του διαμαντικού σπιτιού στην περιοχή του αχλαδόκαμπου.
Η υπηρέτρια του παλιού αρχοντικού ήταν η πρώτη που ανέφερε πως είδε κάποιες φευγαλέες θεόρατες παρουσίες να πλανιούνται στο σπίτι. πίστεψε όπως είπε πως ήταν βρυκόλακες που έκαναν την εμφάνισή τους κάθε τετάρτη και παρασκευή και επιχειρούσαν να φάνε το αλεύρι από τις αποθήκες.

Λίγοι άνθρωποι ξέρουν τι σόι πράμα είναι αυτοί οι βρρουκόλακες…
Έτσι και πεινάσουν πολύ…τρώνε ό, τι βρουν μπροστά τους…
Στη συγκεκριμένη ιστορία μάλιστα, ο καθένας ήταν εφοδιασμένος με ένα κουτάλι στο χέρι….

Αυτό το "κάθε Τετάρτη και Παρασκευή" με μπερδεύει… :hmm:

cruelarsonist · 23-11-08

(Η παρούσα ιστορία δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύει... Οι παλιοί ορκίζονται πως είναι αλήθεια. Το εν λόγω σπίτι, το έχω δεί πολλές φορές, αφού η γιαγιά μου είναι από αυτό το χωριό, και μερικές φορές τυχαίνει να περάσουμε από κει. Έχει πολύ τρομακτική όψη όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς... Λένε πως μετά από αυτά, η γιαγιά κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική.)

Σε ένα χωριό της Αρκαδίας, υπάρχει ένα εγκαταλειμμένο σπίτι (φωτογραφία), για το οποίο λέγονται πολλά… Λέγεται ότι έχει χτιστεί πάνω σε ρέμα… Κι έτσι, όταν βρέχει, το υπόγειο του πλημμυρίζει… Από το δρόμο, μπορεί κάνεις να δει μέσα στο υπόγειο, από ένα μικρό παραθυράκι που υπάρχει…
Πριν αρκετά χρόνια, γύρω στο 1940, τότε που οι άνδρες έλειπαν στον πόλεμο, ιδίως στα χωριά, στα σπίτια υπήρχαν μονό γυναίκες… Στο συγκεκριμένο σπίτι, ζούσε η γιαγιά μαζί με την 9χρονη εγγονή της, καθώς η μητέρα του μικρού κοριτσιού απεβίωσε κατά τη διάρκεια της γέννας… Μια βροχερή μέρα που έμοιαζε με όλες τις άλλες, η γιαγιά έχοντας ετοιμάσει το βραδινό φαγητό, φώναζε στην εγγονή της να κατέβει για να φάει… Δεν έπαιρνε απάντηση, κι έτσι ανέβηκε να την ψάξει για να δει που είναι. Πήγε στο δωμάτιο της, και βρήκε στην μέση του κρεβατιού, ξαπλωμένη την αγαπημένη κούκλα της μικρής αποκεφαλισμένη! Τότε η γιαγιά πανικοβλήθηκε, και άρχισε να ψάχνει επίμονα να την βρει σε ολόκληρο το σπίτι! Δεν την βρήκε πουθενά στο σπίτι και έτσι πήγε να ψάξει και στο υπόγειο…Το θέαμα που αντίκρισε καθώς άνοιξε την πόρτα του υπόγειου ήταν κάτι παραπάνω από ανατριχιαστικό…Το υπόγειο ήταν πλημμυρισμένο, και στον απέναντι τοίχο ήταν σχεδιασμένη με αίμα μια πεντάλφα…και στο κέντρο της, υπήρχε σταυρωμένο το σώμα της αγαπημένης της 9χρονης εγγονούλας…χωρίς το κεφάλι!

WhiteDrum · 23-11-08

Αρχική Δημοσίευση από cruelarsonist:
(Η παρούσα ιστορία δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύει... Οι παλιοί ορκίζονται πως είναι αλήθεια. Το εν λόγω σπίτι, το έχω δεί πολλές φορές, αφού η γιαγιά μου είναι από αυτό το χωριό, και μερικές φορές τυχαίνει να περάσουμε από κει. Έχει πολύ τρομακτική όψη όπως μπορείτε να δείτε κι εσείς... Λένε πως μετά από αυτά, η γιαγιά κατέληξε σε ψυχιατρική κλινική.)

Σε ένα χωριό της Αρκαδίας, υπάρχει ένα εγκαταλειμμένο σπίτι (φωτογραφία), για το οποίο λέγονται πολλά… Λέγεται ότι έχει χτιστεί πάνω σε ρέμα… Κι έτσι, όταν βρέχει, το υπόγειο του πλημμυρίζει… Από το δρόμο, μπορεί κάνεις να δει μέσα στο υπόγειο, από ένα μικρό παραθυράκι που υπάρχει…
Πριν αρκετά χρόνια, γύρω στο 1940, τότε που οι άνδρες έλειπαν στον πόλεμο, ιδίως στα χωριά, στα σπίτια υπήρχαν μονό γυναίκες… Στο συγκεκριμένο σπίτι, ζούσε η γιαγιά μαζί με την 9χρονη εγγονή της, καθώς η μητέρα του μικρού κοριτσιού απεβίωσε κατά τη διάρκεια της γέννας… Μια βροχερή μέρα που έμοιαζε με όλες τις άλλες, η γιαγιά έχοντας ετοιμάσει το βραδινό φαγητό, φώναζε στην εγγονή της να κατέβει για να φάει… Δεν έπαιρνε απάντηση, κι έτσι ανέβηκε να την ψάξει για να δει που είναι. Πήγε στο δωμάτιο της, και βρήκε στην μέση του κρεβατιού, ξαπλωμένη την αγαπημένη κούκλα της μικρής αποκεφαλισμένη! Τότε η γιαγιά πανικοβλήθηκε, και άρχισε να ψάχνει επίμονα να την βρει σε ολόκληρο το σπίτι! Δεν την βρήκε πουθενά στο σπίτι και έτσι πήγε να ψάξει και στο υπόγειο…Το θέαμα που αντίκρισε καθώς άνοιξε την πόρτα του υπόγειου ήταν κάτι παραπάνω από ανατριχιαστικό…Το υπόγειο ήταν πλημμυρισμένο, και στον απέναντι τοίχο ήταν σχεδιασμένη με αίμα μια πεντάλφα…και στο κέντρο της, υπήρχε σταυρωμένο το σώμα της αγαπημένης της 9χρονης εγγονούλας…χωρίς το κεφάλι!

Όλα καλά όλα ωραία (τρόπος του λέγειν) αλλά αυτό με την πεντάλφα πολύ ράδιο αρβύλα με κάνει. :hmm:

WhiteDrum · 23-11-08

Αρχική Δημοσίευση από GEORGES:
Υποτίθεται έγινε σε χωριό κοντά στη Νιγρίτα Σερρών
Ο Γιάννης έφτασε στο σπίτι του ανιψιού του φανερά εξουθενωμένος
Ο ανηψιός τον είδε και τον ρώτησε τι έχει
Ο Γιάννης εξήγησε στον ανηψιό του πως ο ιδιοκτήτης απο τα χωράφια που νοίκιαζε τα θελε πίσω ενώ ο εκείνος είχε χρεωθεί μέχρι τον λαιμό για τις γεωτρήσεις που είχε κάνει για νερό
-έλα ρε θείο μην σκάς δεν είναι και τόσο εύκολο , του είπε ο ανηψιός , αυτά τα πράγματα είναι για τους δικαστές εκεί θα τα βρείτε δνε μπορεί να σε πετάξει έξω, έχεις κάνει γεωτρήσεις
-το ξέρω, του απάντησε ο μπαρμπα Γιάννης αλλά ακούγεται πως έχει χοντρό μέσο και πως θα μου τα φάει, είμαι να σκάσω
Ο ανηψιός του τον είδε πως πραγματικά αν τον κράταγες απ τη μύτη θα σκαγε κι έτσι κατέβηκε στο παρακάτω δρόμο όπου ήταν το παντοπωλείο
. Πήρε 2 ούζα και ξανανηφόρισε
Έκανε 2 λεπτά με το ρολόι κι όταν γύρισε άρχισε να ουρλιάζει
Οι γειτονιά ξεσηκώθηκε και όταν φτάσανε οι πρώτοι γειτόνοι αυτό που είδαν ήταν το πλέον φοβερό θέαμα και συνάμα φρικιαστικό
Ο μπαρμπα Γιάννης ή καλυτερα ότι απέμεινε απο αυτόν είχε αποτεφρωθεί εντελώς πάνω στην καρέκλα.
Η καρέκλα , το τραπέζι, το τραπεζομάντηλο και γενικά όλα όσα ήταν γύρω του, είχαν παραμείνει ανέπαφα.
Κανένας δεν μπόρεσε να εξηγήσει το συμβάν κι αν δεν υπήρχαν οι μάρτυρες που είδαν τον Μπαρμπα Γιάννη να μπαίνει στο σπίτι και μετά απο ελάχιστα λεπτά τον ανηψιό του να βγαίνει ίσως τώρα να ήταν στη φυλακή...

Αυτανάφλεξη λέγεται.

Oli · 23-11-08

Αρχική Δημοσίευση από mania:
Λοιπόν έχω ανατριχιάσει φοβερά απο τις ιστορίες θα πώ και εγώ μια που υπάρχει στην Ρόδο

Κάποτε υπήρχε κάποιος ποδηλατης σε κάποιο δρόμο κοντά στην καλυθέα που κάποιο αμαξι με υπερβολική ταχύτητα τον σκότωσε, ο ίδιος ποδηλάτης βγαίνει τα βράδυα και κάνει βόλτες με το ποδήλατο στην παραλία όπου και έπεσε, ο πατέρας μου με μια παραία τον είδαν να κάνει βόλτα και κλ**νε μέντες και αργότερα ο κουνιάδος μου κόντεψε να σκωτοθεί όταν γυρνούσε με υπερβολική ταχύτητα κατα τις 3 απο το φαληράκι είδε έναν άντρα πάνω σε ένα βράχο να του κάνει νόημα όταν γύρισε το κεφάλι του ο άντρας ειχε εξαφανηστεί

Λογικά οι Ροδίτες θα την ξέρουν την ιστορία

Μήπως θύμασαι και την ιστορία με την νύφη..??

Για να μας την πείς δηλαδή γιατί εγώ δεν την θυμάμαι...

gaspar7342 · 18-12-08

Ενα βράδυ δύο φίλοι έβαλαν ένα "περίεργο" στοίχημα. Το στοίχημα έλεγε οτι στις 12 τα
μεσάνυχτα της ίδιας μέρας, ο ένας απο τους δύο φίλους, σημειωτέον ο πιο φοβιτσιάρης,
θα έπρεπε να πάει στο νεκροταφείο της περιοχής και να καρφώσει ένα μαχαίρι στο χώμα
δίπλα απο έναν τάφο. Θα κάρφωνε το μαχαίρι ουτως ώστε να αποδείκνυε στον φίλο του οτι
όντώς πήγε εκεί. Το έπαθλο θα ήταν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό. Πλησιάζει λοιπόν η ώρα,
και ο ένας φίλος λέει στον άλλον οτι πηγαίνει να εκτελέσει την "αποστολή". Μόλις το
έκανε θα γυρνούσε πίσω στον φίλο του, με σκοπό να πηγαίναν το πρωί μαζί στο νεκροταφείο,
και αν υπήρχε το μαχαίρι καρφωμένο θα εισέπραττε τα λεφτά.

Ξεκινάει λοιπόν για να πάει στον προορισμό του.
Εκείνη την ημέρα έκανε κρύο και φυσούσε αρκετά, έτσι ο τύπος φόρουσε ένα μακρύ παλτό
σε στύλ καμπαρντίνας.Φτάνει λοιπόν δίπλα σε ένα τάφο και, κοιτώντας γύρω γύρω, σκύβει
για να καρφώσει το μαχαίρι στο χώμα. Κάνει μια απότομη κίνηση και καρφώνει το μαχαίρι
βαθιά στο έδαφος. Σηκώνεται να φύγει και νίωθει κάτι να τον κρατάει κάτω, εκείνη την
στιγμή παθαίνει καρδιακή προσβολή απο τον φόβο του, νομίζοντας οτι κάποιος τον κρατάει,
και πεθαίνει ακαριαία. Αυτό που τον κράτησε κάτω δεν ήταν κάτι άλλο απο το μαχαίρι το
οποίο είχε ο ίδιος καρφώσει βαθιά στο έδαφος, πιάνοντας όμως και το παλτό του μαζί.

Επειδή όμως δεν κοιτούσε κάτω, παρά μόνο τριγύρω του, δεν είδε οτι συνέβη κάτι τέτοιο.
Ο φίλος του απο τότε δεν μίλουσε απο το σοκ για ένα μήνα περίπου, αλλά πήγαινε συχνά
να αφήσει λουλούδια στον άτυχο νέο. Μια μέρα βρέθηκε νεκρός δίπλα απο τον τάφο του φίλου
του. Είπαν οτι δεν άντεξε τις τύψεις και αυτοκτόνησε.

Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή και έγινε στο όμορφο νησί Σύρος, και στο Νεκροταφείο του
Αγ. Γεωργίου στην Νεάπολη της Ερμούπολης. Ο τάφος που έγινε το "κακό" είναι ενός "τύπου" που
αργότερα ονομάστηκε "Πετροκόκκινος". Αν πας στην περιοχή και ζητήσεις τον Τάφο του "Πετροκόκκινου"
θα στον δείξουν!

Rempeskes · 19-12-08

Σε ένα χωριό της Αρκαδίας, υπάρχει ένα εγκαταλειμμένο σπίτι (φωτογραφία), για το οποίο λέγονται πολλά… Λέγεται ότι έχει χτιστεί πάνω σε ρέμα… Κι έτσι, όταν βρέχει, το υπόγειο του πλημμυρίζει… Από το δρόμο, μπορεί κάνεις να δει μέσα στο υπόγειο, από ένα μικρό παραθυράκι που υπάρχει…
Πριν αρκετά χρόνια, γύρω στο 1940, τότε που οι άνδρες έλειπαν στον πόλεμο, ιδίως στα χωριά, στα σπίτια υπήρχαν μονό γυναίκες… Στο συγκεκριμένο σπίτι, ζούσε η γιαγιά μαζί με την 9χρονη εγγονή της, καθώς η μητέρα του μικρού κοριτσιού απεβίωσε κατά τη διάρκεια της γέννας… Μια βροχερή μέρα που έμοιαζε με όλες τις άλλες, η γιαγιά έχοντας ετοιμάσει το βραδινό φαγητό, φώναζε στην εγγονή της να κατέβει για να φάει… Δεν έπαιρνε απάντηση, κι έτσι ανέβηκε να την ψάξει για να δει που είναι. Πήγε στο δωμάτιο της, και βρήκε στην μέση του κρεβατιού, ξαπλωμένη την αγαπημένη κούκλα της μικρής αποκεφαλισμένη! Τότε η γιαγιά πανικοβλήθηκε, και άρχισε να ψάχνει επίμονα να την βρει σε ολόκληρο το σπίτι! Δεν την βρήκε πουθενά στο σπίτι και έτσι πήγε να ψάξει και στο υπόγειο…Το θέαμα που αντίκρισε καθώς άνοιξε την πόρτα του υπόγειου ήταν κάτι παραπάνω από ανατριχιαστικό…Το υπόγειο ήταν πλημμυρισμένο, και στον απέναντι τοίχο ήταν σχεδιασμένη με αίμα μια πεντάλφα…και στο κέντρο της, υπήρχε σταυρωμένο το σώμα της αγαπημένης της 9χρονης εγγονούλας…χωρίς το κεφάλι!

τς, τς αυτά τα παιδιά
το τι κάνουν για να γλιτώσουν το μεσημεριανό...

-----------------------------------------

Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή και έγινε στο όμορφο νησί Σύρος, και στο Νεκροταφείο του
Αγ. Γεωργίου στην Νεάπολη της Ερμούπολης. Ο τάφος που έγινε το "κακό" είναι ενός "τύπου" που
αργότερα ονομάστηκε "Πετροκόκκινος". Αν πας στην περιοχή και ζητήσεις τον Τάφο του "Πετροκόκκινου"
θα στον δείξουν!

Αν πάντως πάτε Ερμούπολη, προτιμήστε τα μπαράκια στην προβλήτα.

Corpse Bride · 19-12-08

Να δεις που θα χε κανει μπαμιες η γιαγια.

Axelhero · 27-12-08

εγω θελω να ρωτισο γιατι οταν κανουμε μια τελετη για να καλεσουμε πνευματα δεν πρεπει να φυγουμε απο το σημειο που ειμασταν
αναρωτιεμε ολη τιν ωρα
Σας παρακαλω να μοθ στειλετε μια απαντηση
οποιος ξερει!! ΤHANK YOU GUYS

Axelhero · 27-12-08

Να δειτε που μολις 8υμη8ηκα μια ιστορια που ειναι
100000% αλη8ινη

Κατα τι Δεκατια του 90,ηταν ενας τσοπανης

Που γνωριζε καλα πολυ καλα το 8ειο μου(8ειος του μπαμπα μου) ειχε παει νυχτατικα για να προσεξει τα αρνια

Κα8οταν αμεριμνος Σε μια πετρα

Και ξαφνικα βλεπει να πηγενει κοντα του μια σκια

Τρομοκρατιτε φυσικα αλλα Δν ετρεξε(Σαν κατι να τον τραβαγε)

Και τοθ λεει αυτη η σκια οτι 8υμαμε που σκοτοσες τιν οικογενεια μου

Μενει τιγκα ο αν8ρωπος Και Αρχιζε Να φοναζει αλλα δν ακουγονταν η φωνη του

Και Σε μια στιγμη κατι σαν να εγινε γλιστησε και του καρφο8ικε ενα κερατο στο λαιμο(Μιας Κατσικας)

Εκεινο το βραδυ Ενω κοιμοταν ο 8ειος μου

Ακουει ενα 8ορυβο η 8εια μου του λεει να παει να δει τι ειναι

Σικωνετε Παει να δει(ο ηχος ερχονταν απο τιν κουζινα)

Μπαινει μεσα και τι να δει

Το κεφαλι του Φιλου του στο νεροχυτη :eek:

xrisani · 05-01-09

ειμαι νεα εδω και το πρωτο θεμα που διαβασα ηταν αυτο!!!!
να και μια απο μενα!!!!
Ενας μυθος λεει...οτι μια φορα δυο παιδια προσπαθωντας να αποφυγουν την βροχη κρυφτηκαν σε ενα σπιτακι(ερημο ηταν μαλλον)...
Ακουγαν συνεχεια κραυγες μιας γυναικας...
Τρομαξαν και φυσικο ηταν να φυγουν αν και συνεχιζε να βρεχει!!!
Ειδαν στον δρομο για το σπιτι τους ενα αστυνομικο τμημα και σκεφτηκαν να αναφερουν το γεγονος!!!!
Λεγωντας το γεγονος αυτο στον αστυνομικο παρατηρησαν οτι αυτος δεν ξαφνιαστικε καθολου....
Τα παιδια πιστευαν οτι δεν θα τους πιστευε!!!
Ομως οχι αντιθετα αυτος τους ειπε οτι εκει ειχαν σκοτωθει και βιαστει πολλες γυναικες αλλα το προβλημα ειναι οτι δεν ξερουν απο ποιον!!!!!
Τα υπονουμενα δικα σας...........

Αναστασία.. · 05-01-09

[SIZE=+1]Η ιστορία αυτή μου συνέβει πριν 4 χρόνια. Εγώ είμουν η μόνη
αυτόπτης μάρτυρας και το περιστατικό κράτησε για πάρα πολύ
λίγο. Κι έτσι όπως θα φαντάζεστε κανεις δε με πιστεψε. Και
μάλιστα επειδή εγω έλεγα την ιστορία αυτή σε πολύ κόσμο
συγγενείς και γνωστούς μας ο πατέρας μου μου είπε ευγενικά
να το βουλωσω και να μην κάνω πια λόγο σε κανένα γι αυτά τα
πράγματα γιατί ταράζω τους κοντινούς συγγενείς του νεκρου.
Δίπλα από το σπίτι της γιαγιάς και του παπού στο χωριό μου
(ο παπούς έχει πεθάνει από το 1987) έμενε ο Χ.. ο οποίος ήταν
πολύ φίλος με τη γιαγιά μου και κάνανε πολύ παρέα τα τελευταία
χρόνια. Hταν πολύ άρρωστος, είχε 200 διαφορετικές αρρώστιες
και τον περιμένανε οι δικοί του. Αλλά δεν τους έκανε το χατίρι
Οι συγγενείς του έπρεπε να τον φροντίζουν συνέχεια και να τον
πηγαίνουν σε γιατρούς και σε νοσοκομεία. Αυτός κάθε απόγευμα
ερχότανε στη γιαγιά μου αν ήταν καλά και μπορούσε να περπατήσει
για να πιούνε καφέ και για κουβεντούλα. Καμιά φορά αν ήταν καλά
αυτός και είχε δυνάμεις πηγαίνανε για περίπατο.
Μια μέρα ήμουν στη γιαγιά μου και την βοηθούσα να μαζέψει τα χαλιά
για το καλοκαίρι. Η γιαγιά μου ζήτησε να κατέβω στο υπογειο του σπιτιού
για να πάρω νάυλον σακούλες να βάλουμε μεσα τα χαλιά. Εγώ κα-
τέβηκα τις σκάλες και βλέπω τότε τον Χ. να ετοιμάζεται να ανοίξει τη
αυλόπορτα και να μπει για να έρθει να βρει την γιαγιά μου. Δεν
τον ήξερα και πολύ καλά και προτίμησα αφού δεν με παρατήρησε
να μην τον χαιρετήσω γιατί ντράπηκα. Πήγα στο υπόγειο και βρήκα
τις σακούλες. Ανεβαίνω σε χρόνο ντετέ και καθώς είμαι στα σκαλιά
ακούω την φωνή της κόρης του Χ να φωνάζει πατέρα! πατέρα! και να
κλαίει. Η γιαγια μου βγήκε στην πόρτα να δει τί τρέχει. Τότε βγαίνει
κι αυτή στην αυλή της και βλέπει την γιαγιά μου και τον υπόλοιπο
κόσμο που είχε βγεί από τα σπίτια του και λέει: πέθανε ο πατέρας μου!
Εγώ νόμισα ότι θα τον είχε χάσει και νόμισε ότι ο γέρος έπεσε κάπου
και πεθανε (είχε βλέπεις και καρδιά) και της λέω: όχι θεία ... εδώ είναι
ο πατέρας σου στη γιαγιά μου. Η γιαγιά μου με κοίταξε πολύ περίεργα!
Τότε η θεία είπε ότι ο πατέρας της έβλεπε τηλεόραση και ξαφνικά έπεσε
κάτω πεθαμένος. Μετά από λίγο ήρθε το ασθενοφόρο και τον πήρε.
Είχε πεθάνει. Αλλά αφού αυτός είχε πεθάνει τότε πως τον είδα εγώ να
μπαίνει στην αυλή μας;;;;;;;; Εγώ δεν ήξερα τι να πω και δεν είπα τίποτα
γιατί η γιαγιά με κοιτούσε πολύ περίεργα. Δεν είπαμε τίποτε άλλο σχετικά
και εγώ μετά από λίγο μπήκα στο αμάξι μου κι έφυγα.
Την επομενη μερα μετά την κηδεια ξαναπήγα στη γιαγιά και με ρώτησε
τότε πως μου ήρθε να πω ότι ο παπούς Χ. ήταν στο σπίτι μας όταν πέθανε.
Εγώ τότε της εξήγησα όλη την υπόθεση πως τον είδα να μπαίνει στη αυλή
μας όταν εγώ πήγαινα για υπόγειο και πως νόμισα ότι είχε ανέβει αυτός
πάνω σε μας. Τότε η γιαγιά μου με σταυρωσε και είπε να μην το πω σε
κανέναν αυτό. Εγώ το είπα και βρήκα τον μπελά μου. Αλλά αφού
λέω την αλήθεια! Αυτός ο βρικόλακας πέθανε και καπάκι ήρθε να μας
κάνει επίσκεψη, αυτός ή το πνεύμα του. Αλλά εγώ τον είδα κανονικό όπως
ήταν πάντα. Κι όμως δεν ήταν δυνατό. Πως ήρθε αφού καθόταν σπίτι
του όλη την ώρα και έβλεπε τηλεόραση και τον είδα δευτερόλεπτα
πριν αρχίσει να φωνάζει η κόρη του;;;;;;;; Προσοχή στα φαντάσματα!
[/SIZE]

Obscura · 05-01-09

Γιατί βρικόλακας και προσοχή στα φαντάσματα, αφού δε σου έκανε τίποτα κακό ο ανθρωπάκος.

Πειστική ιστοριούλα πάντως.

Φωτηs · 05-01-09

Eγω να δειτε τι τρομακτικη ιστορια εχω να σαs διηγηθω. Σημερα το πρωι ειδα στον υπνο μου τον Μητσοτακη να μου ευχεται χρονια πολλα για την αυριανη γιορτη μου μετα απο αυτο βρισκομαι πλεον σε μεγαλο διλημμα να παραγγειλω γλυκα απο το ζαχαροπλαστειο η κολυβα

_daemon_ · 06-01-09

Όταν το internet αποκαλύψει όλα όσα ξέρει γιά τον καθένα μας, τότε θα γραφτούν πραγματικά τρομακτικές.....ιστοριες!

WhiteDrum · 06-01-09

Αρχική Δημοσίευση από Αναστασία..:
[SIZE=+1]. Δεν είπαμε τίποτε άλλο σχετικά
και εγώ μετά από λίγο μπήκα στο αμάξι μου κι έφυγα.

[/SIZE]

Οδηγούσες στα 13? (οφτόπικ) Δεν πρέπει να βάζουμε και πηγή αν αντιγράφουμε κάποια ιστοριούλα;

https://www.slideshare.net/thendoking/optical-illusions-why-we-see-ghosts

Great Chaos · 16 Ιανουαρίου 2009

Το αίμα του Λεβιάθαν

…κι ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο,

που ήταν αταξίδευτος…

Όταν ήμουν στο στρατό, γνώρισα κάποιον που ήταν ναυτικός. Ένα κρύο χειμωνιάτικο βράδυ, λίγο πριν πέσουμε για ύπνο, μας διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία…

Ο Λευτέρης θά ʽταν δεν θά ʽταν είκοσι δύο χρονών, όταν μπάρκαρε πρώτη φορά σʼ εμπορικό. Από παιδί αγαπούσε τη θάλασσα· ήταν η μοίρα του συνήθιζε να λέει στους φίλους του, όταν ονειρεύονταν το μέλλον, σούρουπο μεσοκαλόκαιρο, κάτω από ένα δένδρο στο χωριό τους. Νεαρός δόκιμος, μόλις είχε βγει απʼ τη σχολή μηχανικών εμπορικού ναυτικού, ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι κάποια μέρα του Νοέμβρη, μʼ ένα εμπορικό που κατευθυνόταν αδειανό στη Βραζιλία, για να φορτώσει καφέ. «Ωραία που θά ʽναι η Βραζιλία», σκεφτόταν όταν η στεριά άρχισε να ξεμακραίνει και μπρος στα μάτια του πετάριζαν ονειρικές ακτές, αχανείς σμαραγδένιες ζούγκλες και μελαψές γυναίκες με φιδίσια κορμιά που λικνίζονταν σε λάγνους ρυθμούς.

Στην αρχή, όλα ήταν καλά και το ταξίδι του φαινόταν σαν όνειρο. Ο καπετάνιος και οι άλλοι ναυτικοί του φέρονταν με καλοσύνη, ακόμη και με συμπάθεια θα μπορούσε να πει κανείς κι έτσι κύλησαν οι πρώτες δύο εβδομάδες. Κάποιο απόγευμα, μόλις είχε τελειώσει τη βάρδια του, ο καπετάνιος τον κάλεσε στο σαλόνι των αξιωματικών. Μόλις έφτασε εκεί, είδε το τραπέζι στρωμένο με πράσινη τσόχα, μʼ ένα ποτήρι κι ένα ζευγάρι ζάρια επάνω. Ήταν εκεί όλοι οι ναύτες που δεν είχαν βάρδια εκείνη την ώρα. Συνηθιζόταν, όπως είπε ο πλοίαρχος, να παίζουν ένα παιχνίδι, για το καλό. «Και τι θα ποντάρουμε καπετάνιο;», ρώτησε το παλληκάρι. «Τις ψυχές μας» του αποκρίθηκε εκείνος, στʼ αστεία, «όλη μας τη ζωή σε μια ζαριά», συνέχισε. Εκτός απʼ τον ίδιο και τον υποπλοίαρχο, όλοι οι άλλοι έριξαν με τη σειρά από μια φορά τα ζάρια. Κάποια στιγμή, ήρθε και η σειρά του Λευτέρη. Έβαλε τα ζάρια στο ποτήρι, τα κούνησε ζωηρά και τα έριξε. Ήρθαν άσσοι, τα μάτια του φιδιού. Ο πλοίαρχος έμεινε για λίγα δευτερόλεπτα σιωπηλός, κοιτώντας επίμονα τα ζάρια στο τραπέζι, σάμπως να τον υπνώτιζε το βλέμμα του ερπετού. Μετά, κοίταξε τον υποπλοίαρχο με κάποιο ακαθόριστα δυσοίωνο τρόπο και μάζεψε τα ζάρια απʼ το τραπέζι. «Τελειώσαμε,» έκανε κάπως απότομα, «γυρίστε στις δουλειές σας».

Ο Λευτέρης παραξενεύτηκε από τη συμπεριφορά του καπετάνιου εκείνο το βράδυ, μα δεν έδωσε τελικά και πολλή σημασία. Οι παλιοί ναυτικοί με τα χρόνια αποκτούν πολλές παραξενιές, είχε ήδη προλάβει κι αυτός νʼ ακούσει κάποιες ιστορίες. Προσπάθησε όμως πολύ να πείσει τον εαυτό του πως ήταν η ιδέα του ότι ο πλοίαρχος και ο υποπλοίαρχος άλλαξαν συμπεριφορά μετά από εκείνο το βράδυ. Έγιναν απόμακροι, του απευθύνονταν με κοφτό τρόπο και λίγο ως πολύ, φαίνονταν να τον αποφεύγουν. Σαν νέος που ήταν στο καράβι, σκέφτηκε πως δεν ήθελαν να του δώσουν πολύ αέρα και δεν το συνέδεσε με το περιστατικό με τα ζάρια. Ωστόσο, θα έπαιρνε όρκο ότι ένιωθε τα μάτια τους στην πλάτη του, όταν δεν κοιτούσε, μα όταν γυρνούσε να δει, όλοι φαίνονταν ιδιαίτερα απασχολημένοι από άλλα πράγματα.

Οι μέρες περνούσαν, χωρίς τίποτε το ξεχωριστό να συμβαίνει. Το καράβι ήταν παλιό, έτριζε ανατριχιαστικά όταν το έπιανε η θάλασσα και υπήρχε πάντοτε πολλή δουλειά να γίνει στο μηχανοστάσιο. Έτσι έφτασε και η Πρωτοχρονιά, χωρίς καλά καλά να το καταλάβει. Κείνη τη νύχτα η θάλασσα ήταν ήρεμη, όμως είχε πέσει ομίχλη, κάνοντας το πλοίο να μοιάζει πως έπλεε στον ουρανό. Όλοι οι ναυτικοί μαζεύτηκαν για το πρωτοχρονιάτικο δείπνο. Έφαγαν βασιλικά, ήπιαν και κόκκινο κρασί, για το καλό του χρόνου. Ο πλοίαρχος ύψωσε το ποτήρι κι έκανε την πρόποση: «Ό,τι ανήκει στη θάλασσα, να μείνει στη θάλασσα», είπε κι όλοι ύψωσαν τα ποτήρια πίνοντας σʼ αυτήν την παράξενη ευχή, που του Λευτέρη του έφερε μια ανατριχίλα στη ραχοκοκαλιά, όπως και η σκοτεινιά που αντίκρισε στη ματιά του καπετάνιου, την ώρα της γιορτής. Δεν είχε βάρδια εκείνη τη νύχτα και πήγε στην καμπίνα του, ζαλισμένος ελαφρά από το κρασί, κάνοντας όνειρα για τη χρονιά που μόλις είχε μπει. Τα χαράματα το πλοίο βυθίστηκε. Όλοι οι ναύτες πρόλαβαν να μπουν στις βάρκες, εκτός από τον Λευτέρη, που ο υποπλοίαρχος είχε κλειδώσει μέσα στην καμπίνα του την ώρα που κοιμόταν…

Το καράβι δεν βούλιαξε από μόνο του, αλλά μετά από εντολή της πλοιοκτήτριας εταιρείας, γιατί βλέπετε ήταν παλιό και κόστιζε πολλά η επισκευή του, ενώ αντίθετα ήταν πολύ καλά ασφαλισμένο. Οι ασφαλιστικές, όταν σʼ ένα ναυάγιο υπάρχουν θύματα, πληρώνουν σχεδόν πάντα, ενώ όταν διασώζονται όλοι, φέρνουν προσκόμματα, με βάσιμες υποψίες πως το ναυάγιο ήταν δόλια ενέργεια. Οι πλοιοκτήτες λοιπόν, με την συνενοχή των πλοιάρχων και κάποιων ανώτερων αξιωματικών, φροντίζουν να κάνουν τα ναυάγιά τους πιο πειστικά, θυσιάζοντας έναν ναύτη, για κάθε πλοίο που βούλιαζαν. Προνόμιο του καπετάνιου ήταν να διαλέξει το θύμα αυτής της αποτρόπαιης, σχεδόν τελετουργικής ανθρωποθυσίας, που ανάμεσα στους θαλασσινούς ήταν γνωστή ως «Το αίμα του Λεβιάθαν», του δαίμονα της θάλασσας…

Είναι γνωστό ότι στους ναυτικούς αρέσει να λένε ιστορίες. Ήταν αλήθεια, ήταν ψέμα, δεν μπορώ να το πω, όμως πολλοί εφοπλιστές πλούτισαν από τέτοια ναυάγια και πολλοί καπεταναίοι έπιασαν περισσότερα λεφτά απʼ όσα δικαιολογούσε ο μισθός τους. Πάντως αυτή είναι μια τρομαχτική ιστορία, μολονότι δεν έχει τίποτε το μεταφυσικό ή ανεξήγητο. Σκέφτομαι όμως τον τρόμο και την απόγνωση, όταν τα νερά αρχίζουν νʼ ανεβαίνουν και βρίσκεις την πόρτα σου κλειδωμένη από τα έξω, εκείνη την αποτρόπαιη ατέλειωτη στιγμή της συνειδητοποίησης, πως είσαι ήδη νεκρός και κάποιοι το ήξεραν πριν εσύ να το μάθεις. Μέσα στʼ αυτιά μου ηχούν απελπισμένα χτυπήματα σε αμπαρωμένη σιδερένια πόρτα και μια μακρόσυρτη πένθιμη οιμωγή, που σιγά σιγά σβήνουν, καθώς το ατσάλινο κήτος βουλιάζει αργά στην παγωμένη αγκαλιά της σκοτεινής αβύσσου…

Τρομακτικές Ιστορίες

Επιφανές μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Δραστήριο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Διάσημο μέλος

Διάσημο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Επιφανές μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος