Τρομακτικές Ιστορίες

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Αυτή είναι αληθινή ιστορία που έγινε πριν αρκετά χρόνια. Μία γυναίκα ήταν μόνη στο σπίτι γιατί ο άντρας της είχε φύγει το απόγευμα για δουλειές. Γύρω στα μεσάνυχτα και αφού είχε κλείσει την τηλεόραση για να πάει για ύπνο άκουσε κλάματα μωρού στην εξώπορτα της.
Παραξενεύτηκε και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάρει τηλέφωνο την αστυνομία. Μόλις τους είπε τι συνέβαινε, εκείνοι της είπαν «ό,τι και αν συμβεί ΜΗΝ ανοίξεις την πόρτα.» αυτή τους είπε πως φοβάται μήπως ο σκύλος της οικογένειας δαγκώσει το μωρό, αλλά οι αστυνομικοί της απάντησαν: «κυρία φύγετε μακριά από την πόρτα και κρυφτείτε στο πιο ασφαλές δωμάτιο. Στέλνουμε ήδη δύο περιπολικά για να σας βοηθήσουν. Μην ανοίξετε σε κανέναν.»
Οι αστυνομικοί έφτασαν μετά από 10 λεπτά αλλά δεν βρήκαν κανέναν ούτε και το μωρό. Όταν η γυναίκα τους άνοιξε τελικά, της είπαν ότι ψάχνουν έναν μανιακό δολοφόνο, που βάζει μία κασέτα με ένα μωρό που κλαίει για να του ανοίξουν την πόρτα. Όλα του τα θύματα είναι γυναίκες μόνες στο σπίτι, τις οποίες βιάζει και έπειτα σκοτώνει. Δεν έχει συλληφθεί από τότε
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι μία προσωπική εμπειρία ενός φίλου μου. Πριν σας πω ακριβώς τι έπαθε θα σας βάλω λίγο στο κλίμα λέγοντάς σας ότι το φιλαράκι μου αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ είχε στενή επαφή τρίτου τύπου με την κοπελιά του διαόλου… Ναι αυτό ακριβώς που ακούσατε… Του την έπεσε η ίδια η Λίλιθ. Για όσους δεν την έχουν ακουστά την δαιμονοκοπελιά, πρόκειται για την πρώτη γυναίκα του Αδάμ (η Εύα ήταν η δεύτερη και αν θέλετε πιστέψτε το). Με την σημερινή της μορφή απλά βασανίζει τον κόσμο. Τώρα θα μου πείτε πως από εκεί που άρχισα να σας λέω για την προέλευσή της έφτασα στο τι κάνει σήμερα… Βασικά αυτή την ιστορία την έστειλα για να διηγηθώ μια εμπειρία που είχε ένας φίλος μου πρόσφατα και όχι για να κάνω κάποια ιστορική αναδρομή στο παρελθόν αυτού του δαίμονα. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να κάνει κάλλιστα μια αναζητησούλα – στο yahoo ας πούμε – περί «Lilith». Πιστέψτε με θα βρείτε πάμπολλα σχετικά links. Και επιστρέφω…Πριν κάμποσους μήνες λοιπόν ο Αντώνης μετά από μια κουραστική μέρα δουλειάς έπεσε για ύπνο. Ο Αντώνης όμως έχει ένα πρόβλημα. Δυσκολεύεται να τον πάρει ο ύπνος αν δεν έχει όσο πιο πολύ σκοτάδι στο δωμάτιό του μπορεί. Δηλαδή αν αφήσει ανοιχτά τα φώτα πολύ απλά δεν πρόκειται να τον πάρει ο ύπνος με τίποτα. Έτσι λοιπόν έκλεισε πόρτες και παντζούρια και κατάφερε να φτιάξει την «απόλυτη ατμόσφαιρα ύπνου» -όπως συνηθίζει να λέει- απόλυτο σκοτάδι δηλαδή… Και εκεί λοιπόν που έβλεπε το τρίτο όνειρο. Ένιωσε να τον αγγίζουν δύο χέρια σαν ανθρώπινα στον λαιμό. Αυτό ήταν και η αιτία να ξυπνήσει. Μόλις όμως άνοιξε τα μάτια του τα χέρια άρχισαν να τον σφίγγουν δυνατά. Επειδή ήταν σκοτεινό το δωμάτιο και φυσικά δεν μπορούσε να δει τον υποψήφιο δολοφόνο του (του πέρασε μια ιδέα από το μυαλό ότι ίσως ήταν κλέφτης) βρήκε την δύναμη και άνοιξε το φως (ο διακόπτης βρισκόταν ακριβώς πάνω από το κρεβάτι του).Η λάμπα φώτισε πλήρως μονάχα για ένα δευτερόλεπτο, μετά άρχισε να τρεμοπαίζει γρήγορα σαν προβολέας σε club και στο τέλος έχασε σχεδόν όλη την ισχύ της, δηλαδή υπήρχε αρκετό φώς ίσα ίσα να δεις την μύτη σου. Καθώς γίνονταν όλα αυτά τα εφέ με την λάμπα ο Αντωνάκης πέθανε από την τρομάρα του αφού είδε και το πρόσωπο (την μορφή για την ακρίβεια) του στραγγαλίστη του. Και συνέχιζε να το βλέπει ακόμα και μετά την πτώση της ισχύος της λάμπας μόνο που η εικόνα ήταν λίγο πιο θαμπή λόγο ανεπαρκούς φωτισμού. Είδε λοιπόν ένα μαύρο πλάσμα -που περισσότερο με σκιά έμοιαζε- περίπου το μισό από αυτόν να κάθεται πάνω στο στήθος του και να έχει τα χέρια του στον λαιμό του (προσπαθώντας να τον πνίξει πάντα). Επίσης είχε και τα φτερά του -τα οποία ήταν σαν αυτά της νυχτερίδας- ανοιγμένα. Παρόλο λοιπόν που ο δαίμονας (τον οποίο ονόμασα παραπάνω) έμοιαζε να είναι σαν σκιά ήταν πέρα για πέρα υλικός και μάλιστα πολύ παγωμένος από ότι μου δήλωσε ο Αντώνης ο οποίος προσπάθησε για λίγα δευτερόλεπτα να τον πετάξει από πάνω του κρατώντας παράλληλα τα χέρια του με τα δικά του χέρια για να αποφύγει το πνίξιμο. Μετά από αυτό ο Αντώνης ένιωσε να παραλύει… και με πολύ γρήγορο ρυθμό μάλιστα. Τότε ήταν που έσπασε και η λάμπα βυθίζοντάς τους ξανά στο απόλυτο σκοτάδι.Τότε έγινε κάτι θαυμαστό από την μεριά του Αντώνη. Αποφάσισε να πολεμήσει τον δαίμονα ψυχικά και όχι σωματικά (κάτι που ήταν πλέον αδύνατο). Κάπου εδώ πρέπει να σας αναφέρω ότι ο Αντώνης ασχολείται από μικρός με τις πολεμικές τέχνες και μάλιστα με τις ψυχολογικές δυνάμεις μέσα σε αυτές. Έτσι με κάποιο τρόπο, τον οποίο μου εξήγησε λεπτομερειακά αλλά μου είναι αδύνατο να το θυμηθώ αυτή τη στιγμή για να σας τον παραθέσω, αποφάσισε να πολεμήσει τον δαίμονα ψυχικά. Όμως από ότι φαίνεται αυτά τα κολπάκια δεν πιάνουν στους υπηρέτες του Εωσφόρου και έτσι κατέφυγε στην αναζήτηση βοήθειας από το Θείο. Είπε μια προσευχή από μέσα του και με το που την τελείωσε ο δαίμονας χάθηκε… Όλη αυτη η φάση από το ξύπνημα του Αντώνη μέχρι και την εξαφάνιση της Λίλιθ δεν κράτησε παραπάνω από 45 δευτερόλεπτα. Του Αντώνη πάντως του φάνηκαν αιώνες. Φυσικό νομίζω.
Μην νομίσετε όμως ότι ο Αντώνης είναι ο μοναδικός που δέχθηκε επίθεση από αυτόν το θηλυκό δαίμονα. Υπάρχουν χιλιάδες μαρτυρίες απο άτομα τα οποία δέχθηκαν επίθεση και ολές είχαν αυτό το κοινό στοιχείο. Η Λίλιθ επιτέθηκε σε όλους μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Υπάρχουν και αρκετές ελληνικές μαρτυρίες αυτού του φαινομένου. Και επειδή ο κοινός λαός δεν οφείλει να ξέρει πράγματα ούτε για δαίμονες αλλά ούτε και για παρόμοια φαινόμενα ονόμασε αυτό το περιστατικό «Η επίθεση της Λάμιας» ή του «Αράπη»… Αυτά… Ο φίλος μου χαίρει άκρας υγείας, αλλά ποτέ δεν έχει κοιμηθεί στο απόλυτο σκοτάδι ξανά… Ούτε και εγώ σκοπεύω να το κάνω ποτέ. Είπαμε γουστάρουμε να γίνουμε μάρτυρες παραφυσικών φαινομένων αλλά όχι και έτσι…
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Σε ένα χωριό έξω από το Ηράκλειο, υπήρχε ένας βοσκός, ο οποίος είχε την στάνη του σε ένα ύψωμα, περίπου μισή ώρα από το χωριό, όπου και κατέβαινε 1 με 2 φορές την εβδομάδα, για να δει την οικογένειά του και να πάρει φαγητό. Σε μία από αυτές τις βόλτες στο χωρίο, που έτυχε να είναι και μια γιορτή Αγίου, βλέπει μια νεαρή κοπέλα να κάθεται έξω από το σπίτι της και να ράβει.- Πελαγία, τι ράβεις εκεί?
- Ράβω ένα φουστάνι για να το φορέσω την επόμενη εβδομάδα, που είναι η γιορτή του Αγίου…….., και όπως ξέρετε έχουμε πανηγύρι στο χωριό.
– Ναι, αλλά σήμερα είναι πάλι γιορτή και δεν κάνει να ράβεις!!
– Τι να κάνω, δεν προλαβαίνω να το τελειώσω!Τελειώνει λοιπόν αυτός ο διάλογος, και αργότερα το απόγευμα ο βοσκός αναχώρησε για την στάνη του. Το βράδυ της παραμονή της γιορτής, που θα γίνονταν και το πανηγύρι, όπως καθόταν βλέπει να πλησιάζουν διαβόλοι χορεύοντας και τραγουδώντας. Ο βοσκός τους είχε ξαναδεί και δεν φοβόταν αλλά παραξενεύτηκε γιατί με τους διαβόλους είχε έρθει και ένας μεγαλύτερος, ο Αρχιδιάβολος όπως τον φώναζαν οι υπόλοιποι, και τον φώναξε να χορέψουν μαζί. Ο βοσκός, που ήταν μερακλής πήγε και άρχισε να λέει μαντινάδες και να χορεύει μαζί τους, ώσπου κάποια στιγμή βλέπει μια «διαβόλισσα» και φορούσε το φόρεμα της Πελαγίας. Πηγαίνει τότε σιγά-σιγά και κόβει με το σουγιαδάκι του ένα μικρό κομμάτι από το στρίφωμα του φορέματος.Την επόμενη μέρα, κατέβηκε στο χωριό, και πήγε με την οικογένεια του στο πανηγύρι, όπου βλέπει την Πελαγία με το φόρεμα να χορεύει και να τραγουδάει. Αφού πέρασε η βραδιά, και τελείωσε ο χορός, πίανει ο βοσκός την Πελαγία και τις λέει:- Πελαγία, το φόρεμα σου το φορούσε μια δαιμόνισσα εχθές το βράδυ στο χορό που κάμανε οι δαιμόνοι επάνω στο ύψωμα!!!- Αποκλείεται μπάρμπαΖαχάρη. Το φόρεμα το είχα φυλαμένο μέσα στην κασέλα μου, στο δωμάτιο μου.- Το φορούσε σου λέω! Και έχω και απόδειξη, γιατί όπως χόρευε πήγα σιγά-σιγά από πίσω της και έκοψα ένα κομματάκι από το στρίφωμα!!!
Τότε, η Πέλαγία κοίταξε στο πίσω μέρος του και είδε να λείπει το κομμάτι από το φουστάνι…και ο βοσκός το έβγαλε από την τσέπη του και της το έδειξε!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Η εποχή που είναι γνωστή ως «Σκοτεινά Χρόνια», ο φοβερός και τρομερός ευρωπαϊκός Μεσαίωνας, λογίζεται ως μια από τις πλέον βίαιες ιστορικές εποχές.

Οι ανισότητες και η βαρβαρότητα ταλάνισαν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης από τον 5ο έως τον 15ο αιώνα, κάπου 1.000 σκοτεινά και αιμοδιψή χρόνια.

Ένα από τα πλέον αποτρόπαια χαρακτηριστικά της μεσαιωνικής πρακτικής ήταν η μακάβρια εφευρετικότητα των ανθρώπων, που γέννησε μια πληθώρα μεθόδων βασανισμού.

Οι λόγοι για να βασανιστεί κάποιος περίσσευαν: από θρησκευτικές διαφορές και αιρετικές αντιλήψεις μέχρι τιμωρίες του ποινικού κώδικα και κοινωνικά παραστρατήματα, όλα καλούσαν σε έναν πατροπαράδοτο και ακραίο βασανισμό του φταίχτη.

Αυτό που μας εκπλήσσει ωστόσο περισσότερο στα μεσαιωνικά βασανιστήρια δεν είναι η διαβολική βαρβαρότητά τους όσο η εκτεταμένη ποικιλία των τεχνικών και το μέλημα για ολοένα και πιο εντυπωσιακές συσκευές βασανισμού.

Δεν είναι δυνατόν να περιληφθούν όλες οι ευφάνταστες μέθοδοι μεσαιωνικού βασανισμού στη λίστα μας, θα διερευνήσουμε ωστόσο μια πλούσια συλλογή με τις πλέον στυγερές συσκευές που ανακαλύφθηκαν ποτέ…

Ξεκινάμε με τον μπρούτζινο ταύρο…


Επρόκειτο για ένα κούφιο ορειχάλκινο άγαλμα που έμοιαζε στην όψη σε πραγματικό ταύρο. Τα θύματα τοποθετούνταν εντός του, με τις γλώσσες τους να κόβονται συνήθως πριν. Η πόρτα έκλεινε και μετά ξεκινούσε η ιεροτελεστία της φωτιάς: πύρινες γλώσσες τύλιγαν τον ταύρο, αφήνοντας το θύμα να «βράσει» στο εσωτερικό του, μέσα σε κραυγές αγωνίας και πόνου. Οι κινήσεις απόγνωσης και οι φωνές του θύματος έκαναν τον ταύρο να μοιάζει ζωντανός, γεγονός που έκανε το φιλοθεάμον κοινό να παραληρεί από το θέαμα. Ο θρύλος το θέλει να είναι Έλληνας ο εφευρέτης της αποτρόπαιης αυτής συσκευής, ο Πέριλλος (Perilaus σε κάποιες πηγές), που τον κατασκεύασε για τύραννο της εποχής. Κι ενώ περίμενε μια γενναιόδωρη αμοιβή για την επινοήτικότητά του, ο Πέριλλος έμελλε να γινόταν ο πρώτος που θα τον δοκίμαζε…

Συνεχίζουμε με τον σφιγκτήρας αντιχείρων…


Μια από τις πλέον ύπουλες συσκευές βασανιστηρίων του Μεσαίωνα, αφού το θύμα δεν πέθαινε από την εφαρμογή της, υπέφερε απλώς από αβάσταχτους πόνους. Τρεις μεταλλικές μπάρες ασφάλιζαν τους αντίχειρες του θύματος, με το μεταλλικό έλασμα να συνθλίβει τα δάχτυλα ανεπανόρθωτα. Οι βίδες αντίχειρα αποτελούσαν μάλιστα «ανθρωπιστική» εξέλιξη παλιότερης συσκευής, που «έλιωνε» και τα 10 δάχτυλα του θύματος. Οι πρώτες αναφορές για τη χρήση τους κάνουν λόγο για τον ρωσικό στρατό, ως τρόπο τιμωρίας για την απείθεια των στρατιωτών…

Συνεχίζουμε με τη σκάφη…


Μια από τις πλέον περίφημες και διαδεδομένες συσκευές βασανισμού, κυριάρχησε στην Ευρώπη για αιώνες. Έβγαινε σε πολλά «μοντέλα», η βασική ιδέα παρέμενε ωστόσο αναλλοίωτη: το θύμα δενόταν σε μια επιφάνεια και με τη βοήθεια ενός μηχανισμού, συνήθως μιας τροχαλίας, τα σχοινιά σφίγγονταν και τραβούσαν το σώμα του θύματος μέχρι να εξαρθρωθούν τα μέλη του. Αν μάλιστα η ποινή ήταν βαρύτερη, το βασανιστήριο συνεχιζόταν μέχρι τα άκρα να διαχωριστούν εντελώς από το σώμα, ενώ τίποτα δεν απέκλειε την ταυτόχρονη χρήση της σκάφης με άλλες μεθόδους βασανισμού. Η συχνότερη ήταν το άναμμα φωτιάς κάτω από τη σκάφη, για το κάτι παραπάνω στον πόνο και τη φρίκη. Η ισπανική Ιερά Εξέταση, πέρα από τις δικές της μεθόδους, χρησιμοποιούσε τη σκάφη συχνότατα…

Σειρά έχει ο τροχός…


Τροχοί χρησιμοποιούνταν σε πολλές τεχνικές βασανισμού, οι μεσαιωνικοί δήμιοι παραήταν ωστόσο εφευρετικοί για να αφήσουν τον τροχό στον υποδεέστερο βοηθητικό του ρόλο. Το θύμα δενόταν λοιπόν σε έναν μεγάλο ξύλινο τροχό και κατόπιν αφηνόταν να κυλήσει από την πλαγιά ενός λόφου. Η πρώιμη αυτή μέθοδος δεν ικανοποιούσε ωστόσο το κοινό και μια πιο σοφιστικέ χρήση εφευρέθηκε: ο τροχός προσαρμόστηκε σε μια βάση, για να μπορεί να περιστρέφεται ελεύθερα, και μια σειρά από ανεπιθύμητα πράγματα μπορούσαν να συμβούν στο δεμένο πάνω του σώμα: η φωτιά ήταν πάντα ένας αλάνθαστος τρόπος, και τα καρφιά ωστόσο που έσκιζαν τη σάρκα δεν μπορούσαν να αγνοηθούν. Αργότερα τα καρφιά θα κάνουν την εμφάνισή τους πάνω στον τροχό, ενώ η χρήση του αφέθηκε πραγματικά ελεύθερη στη ζοφερή ανθρώπινη φαντασία. Χρησιμοποιήθηκε ακόμα και για να παραμένει το σώμα του θύματος δεμένο πάνω του για μέρες κάτω από τον καυτό ήλιο…

Επόμενο βασανιστήριο το παλούκι…
Το να καείς πάνω στο παλούκι ήταν συνήθως η τελευταία στάση στο μακάβριο ταξίδι του βασανισμού, μιας και η τεχνική αυτή ήταν μοιραία για τη ζωή του θύματος. Σε επίπεδο ιδεών, η λειτουργία του παλουκιού παραήταν απλή: ένας σωρός από ξερά ξύλα με ένα παλούκι στο κέντρο, γύρω από το οποίο δενόταν το θύμα, ήταν το λαχταριστό σκηνικό για μια φωτιά που θα τον κατέκαιγε. Έπαιρνε συνήθως μισή ώρα μέχρι να χάσει το θύμα τις αισθήσεις του, όταν ωστόσο ο άνεμος απομάκρυνε τη φλόγα από το ανθρώπινο κορμί, το βασανιστήριο μπορούσε να κρατήσει μέχρι και 2 ώρες. Το παλούκι ήταν ο τελευταίος σταθμός στο βασανιστήριο, το σώμα ήταν λοιπόν ήδη κακοποιημένο μέχρι να φτάσει η ώρα του για την πυρά. Οι Ιεροεξεταστές έδωσαν μάλιστα στον τροχό μια άλλη νότα φρίκης: πριν να δεθεί το σώμα στο παλούκι, η γλώσσα του θύματος γινόταν «σάντουιτς» ανάμεσα σε δύο καυτές πλάκες σιδήρου. Κι αυτό γιατί η πρησμένη γλώσσα του θύματος το εμπόδιζε να μιλήσει καθαρά, κάνοντας κατόπιν τις κραυγές του πάνω στη φωτιά ακόμα πιο τρομακτικές, ακόμα πιο συναρπαστικές για το αδηφάγο πλήθος!



Ο εγκεφαλικός κλοιός παρέμεινε σε χρήση ακόμα περισσότερο και από το παλούκι. Δύο παράλληλες ξύλινες επιφάνειες ασφάλιζαν τον λαιμό και τους καρπούς του θύματος, αφήνοντάς το έρμαιο στις κολασμένες βουλές του δήμιου. Ο κλοιός δεν αποτελούσε συσκευή βασανισμού από μόνος του, αν και σίγουρα δεν θα ένιωθε άνετα ο άνθρωπος μέσα του. Η συσκευή τοποθετούνταν σε δημόσια θέα με σκοπό να ταπεινωθεί και να εξευτελιστεί το θύμα για τα κρίματά του. Το κοινό εκσφενδόνιζε αντικείμενα κατά του εγκληματία, από περιττώματα, μουχλιασμένα λαχανικά και νεκρά ζώα μέχρι πέτρες και άλλα αντικείμενα. Η «θητεία» στον κλοιό διαρκούσε ανάλογα με το αδίκημα και τις ορέξεις του κόσμου, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που τα θύματα δέρνονταν μέχρι θανάτου από το πλήθος. Και βέβαια ο κλοιός χρησιμοποιούνταν συχνά με συνδυασμό με άλλες φρικιαστικές τεχνικές, όπως μαστίγωση ή ακόμα και ακρωτηριασμός. Οι βρετανικές Αρχές σημάδευαν μάλιστα το πρόσωπο του κακοποιού με ένα «σημάδι ντροπής», που ποίκιλλε από ακρωτηριασμό ενός ή και των δύο αυτιών ή κατακόρυφη χάραξη της μύτης…

Η Σιδηρά κόρη για τη συνέχεια…


Πρόκειται για τόσο διαβολική συσκευή που για χρόνια πιστευόταν ότι ανήκε στη μυθιστορηματική φαντασία ή σε λαϊκούς θρύλους. Κι όμως, υπήρξε! Οι διπλές πόρτες της κατακόρυφης σαρκοφάγου, που διέθεταν καρφιά στις εσωτερικές τους επιφάνειες, άνοιγαν από μπροστά για να μπει το θύμα μέσα στη συσκευή. Κι όταν έκλειναν οι πόρτες της κολάσεως, τα στρατηγικά τοποθετημένα καρφιά έβλαπταν ανεπανόρθωτα τα ζωτικά όργανα του ανθρώπου. Υπήρχε ωστόσο ένα «τυράκι» στην όλη ιστορία: τα καρφιά ήταν σχετικώς κοντά, για να μην αποβούν τα τραύματα μοιραία αμέσως. Αντιθέτως, το θύμα σφάδαζε από τον πόνο και πέθαινε τελικά από αιμορραγία μερικές ώρες αργότερα. Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν φυσικά τα καρφιά που είχαν τοποθετηθεί επίτηδες για να βγάζουν τα μάτια του θύματος. Η πρώτη σιδηρά κυρία βρέθηκε το 1800 σε κάστρο της Νυρεμβέργης, γεγονός που απέδειξε ότι δεν ήταν ζοφερή φαντασία αλλά ακόμα ζοφερότερη πραγματικότητα. Μια παραλλαγή που ανακαλύφθηκε στην Ισπανία είχε τη μορφή της Παρθένου Μαρίας, ενώ διέθετε εσωτερικό μηχανισμό που έκαναν τα καρφιά της σαρκοφάγου να «αγκαλιάζουν» το θύμα…

Επόμενη η κόρη του οδοκαθαριστή…


Η αποτρόπαιη συσκευή ανακαλύφθηκε και ονομάστηκε έτσι από τον Βρετανό Skevington, γι’ αυτό και πολλές φορές αναφέρεται ως «δεσμά του Skeffington». Αποτελείται από έναν σιδερένιο κρίκο με έναν σφιγκτήρα στο κέντρο του. Το θύμα έπρεπε να συρθεί σκυφτό στη συσκευή, την ώρα που αυτή ασφαλιζόταν περιστρεφόμενη γύρω από την πλάτη του. Ο δήμιος χρησιμοποιούσε τη βίδα για να σφίξει κατά βούληση τον κλοιό, συνθλίβοντας το θύμα ολοένα και περισσότερο στην αθέλητη συσπείρωσή του. Εντέλει, στέρνο και πλευρά έσπαζαν, την ώρα που η σπονδυλική στήλη γινόταν κομμάτια. Κι όταν το πράγμα έπρεπε να γίνει θανατηφόρο, ο κλοιός έκλεινε τόσο πολύ που το αίμα εκτοξευόταν από τις κοιλότητες του σώματος. Η βασίλισσα Ελισάβετ Ι της Βρετανίας χρησιμοποιούσε ευρέως την τεχνική κατά των Προτεσταντών που κατηγορούσε για εθνική προδοσία…

Επόμενος ο αποκολλητής στήθους…


Οι μεσαιωνικοί βασανιστές επιφύλασσαν ειδική μεταχείριση στις γυναίκες, με τεχνικές σχεδιασμένες να καταστρέφουν τα ιδιαίτερα στοιχεία της θηλυκότητας. Μοιχαλίδες, αιρετικές ή απλώς βλάσφημες βασανίζονταν σεξουαλικά με ομαδικούς βιασμούς και καταναγκαστική θητεία σε οίκους ανοχής. Όταν ωστόσο το πράγμα απαιτούσε δημόσιο ευτελισμό, τα όργανα του βασανισμού γίνονταν πιο ευφάνταστα. Οι δήμιοι είχαν μια περίεργη εμμονή με το γυναικείο στήθος, το οποίο καιγόταν, σημαδευόταν ή απλά ακρωτηριαζόταν. Η χειρότερη συσκευή απ’ όλες ήταν ο αποκολλητής στήθους, μια μεταλλική λαβίδα που τρυπούσε τη σάρκα του μαστού. Το θύμα δενόταν στον τοίχο και το βίαιο τράβηγμα της λαβίδας, που ήταν αγκιστρωμένη στο στήθος, το έσκιζε σε κομμάτια. Η τεχνική χρησιμοποιούνταν ευρέως ως τιμωρία ή ανακριτική μέθοδος…

Τέλος το αχλάδι της οδύνης…


Αν υπήρχε κάτι χειρότερο από τον αποκολλητή στήθους -αν και απίθανο-, είναι αναμφίβολα το αχλάδι της οδύνης. Η συσκευή που ομοίαζε σε αχλάδι, με το σώμα του αχλαδιού να αποτελείται από 4 μεταλλικά «φύλλα», εισχωρούσε στο αιδοίο, τον πρωκτό ή το στόμα της γυναίκας, ανάλογα με το αδίκημα που είχε διαπράξει: στο στόμα για τις αιρετικές, στις άλλες κοιλότητες για τις ομοφυλόφιλες, μοιχαλίδες ή απλώς μάγισσες. Όταν το αχλάδι εισχωρούσε αρκετά, τα μεταλλικά του φύλλα άνοιγαν προκαλώντας εκτεταμένη εσωτερική ζημιά. Η συσκευή σπάνια αποδεικνυόταν θανατηφόρα, ενώ επίσης σπανίως χρησιμοποιούταν μόνη της: ακολουθούσαν μια σειρά από εξίσου φρικιαστικά βασανιστήρια ειδικά για γυναίκες…
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Ήταν δυο φοιτήτριες και κολλητές στη Θεσσαλονίκη. Ένα βράδυ η μία έφυγε για να πάει έξω σε νυχτερινό μαγαζί. Κατά τις 4 βαρέθηκε και γύρισε σπίτι. Η συγκάτοικος της κοιμόταν στο δωμάτιο. Ήθελε λοιπόν η κοπέλα να ξεντυθεί και να ξεβαφτεί αλλά χρειαζόταν αυτό το υγρό που βάζουνε όταν ξεβάφονται. Το είχε στο δωμάτιο της συγκάτοικου, οπότε λοιπόν χτυπάει μήπως και ήταν ξύπνια.. δεν απάντησε η συγκάτοικος οπότε άνοιξε την πόρτα, δεν άνοιξε το φως για να μην την ξυπνήσει και ψηλαφώντας στο σκοτάδι πήρε στα γρήγορα το μπουκαλάκι με το ξεβαφτικό και πήγε στο δωμάτιο της. Το πρωί που ξύπνησε ήθελε να ξυπνήσει τη συγκάτοικο της για να πάνε για ψώνια. Χτύπησε αλλά δεν απάντησε. Ανοίγει για να την ξυπνήσει και την βρίσκει σφαγμένη και δίπλα της ένα χαρτί που έγραφε:
«ΑΝ ΑΝΟΙΓΕΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΟΥΝΑ ΚΙ ΕΣΥ ΣΦΑΓΜΕΝΗ»
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Θυμάμαι αρκετά καλά εκείνη τη νύχτα.Καθόμουν με τα ξαδέρφια μου έξω από την εκκλησία του χωριού.Ξαφνικά κάποιος από μακριά άρχισε να φωνάζει το όνομα μου.
Στην αρχή φαντάστηκα ότι θα ήταν οι γονείς μου ή κανένας γνωστός.
Εκείνη τη νύχτα άκουσα το όνομα μου άλλες δύο φορές!Το επόμενο πρωί ρώτησα αν κάποιος με είχε φωνάξει εχτές.Με κοιτούσαν σα να ήμουν παλαβός.
Από εκείνη τη στιγμή διαπίστωσα οτι ένα από τα ξαδέρφια μου άρχισε να φέρεται παράξενα,μου έλεγε να μη βγαίνω το βράδυ να μην απαντώ στο κάλεσμα του ονόματος μου και ότι τα έλεγε από ενδιαφέρον.
Τις επόμενες μέρες το πίεσα να μου πει τι συνέβαινε και έτσι έκανε.
Με τρόμο μου αποκάλυψε ότι το χωριό από παλιά περιβάλεται από μύθους βρυκολάκων!!!!Και ότι πιάνουν τα θύματα τους φωνάζοντας το όνομα τους.Εκείνο το βράδυ έμεινα μέσα.
Κατάλαβα ότι έλεγε αλήθεια όταν σηκώθηκα το βράδυ για να πιω νερό και είδα μια σκιά με καρφωμένα δυο,σαν διαμάντια μάτια πάνω μου!!!!!!
Από εκείνη τη μέρα άρχισα να πιστεύω στα βαμπίρ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Ένα βράδυ λοιπόν, ο πατέρας μου και ένας ξάδελφος του γύριζαν σπίτι. Κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι κάποιος τους ακολουθούσε. Γυρνάνε και βλέπουν έναν γέρο, ο οποίος όμως ήταν κάπως περίεργος και φαινόταν κάπως θαμπά. Τον ρωτάνε λοιπόν μπας και ήταν κανένας χωριανός αλλά καμία απάντηση. Πιτσιρικάδες ήταν και ψιλοχεστήκανε οπότε είπαν να συνεχίσουν τον δρόμο. Ο παππούς όμως σε όλον τον δρόμο από πίσω τους σε σταθερή απόσταση.

Κάποια στιγμή για να τον αποφύγουν είπαν να σκαρφαλώσουν σε ένα σημείο που έβγαζε σε ένα δρομάκι για το σπίτι. Ανεβαίνουν, και αφού περπατάνε για λίγο κοιτάνε πίσω και βλέπουν τον παππού να έχει ανέβει και να κάθεται σε μια πέτρα κοιτάζοντας τους. Αρχίζουν να φωνάζουν “γιαγιά γιαγιά”, Ώστε να ερχόταν η γιαγιά από το σπίτι να τα πάρει να πάνε μαζί. Με το που απαντάει η γιαγιά γυρίζουν πίσω και ο γέρος είχε εξαφανιστεί.

Από ότι μου λέει ο πατέρας μου πίσω από εκεί που ανέβηκαν δεν μπορούσε να πάει κανείς γιατί ήταν πολύ απότομο, αριστερά είχε ένα χωράφι το οποίο ήταν περιφραγμένο και δεξιά είναι γκρεμός. Μια μέρα με είχε πάει στο σημείο και όντως η περιγραφή του ήταν ακριβής (μόνο ο φράκτης από το χωράφι δεν υπήρχε πλέον).
Το είπαν στην γιαγιά τους και τους είπε ότι ήταν ο Άγιος Νικόλας που τα ακολουθούσε και καλά να τα προστατέψει μέχρι να φτάσουν σπίτι. Από εκεί κάτω που πέρασαν έχει ένα εκκλησάκι του Άγιου Νικόλα. Ο πατέρας μου δεν το πιστεύει ότι ήταν ο Άγιος Νικόλας, αλλά το τι έγινε ο παππούς που τους ακολουθούσε ένας θεός ξέρει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ, έλαβε χώρα σε ένα μοναστήρι το οποίο βρίσκεται στην Βόρεια Ελλάδα. Σε αυτό το μοναστήρι ζούσαν περίπου πενήντα μοναχές μαζί με την ηγουμένη. Η ζωή τους κυλούσε με τους ίδιους ρυθμούς κι έκαναν σχεδόν κάθε μέρα τις ίδιες δουλειές.

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες είχαν καθίσει όλες οι μοναχές να φάνε και ξεκίνησε μια συζήτηση άγνωστου περιεχομένου. Πάνω στην κουβέντα όμως ξέσπασε μια έντονη λογομαχία ανάμεσα στην ηγουμένη και σε μια μοναχή. Οι τόνοι όμως ανέβηκαν πολύ και άρχισε η μία να βλαστημάει την άλλη. Τότε η μοναχή σηκώθηκε, άρπαξε ένα μαχαίρι και πάνω στα νεύρα της το κάρφωσε πάνω σε μια εικόνα της Παναγίας. Μετά από αυτό ο καβγάς σταμάτησε.

Τα χρόνια πέρασαν. Κι αν όχι όλες, οι περισσότερες μοναχές πέθαναν. Το περίεργο σε όλη την ιστορία είναι ότι η μοναχή που κάρφωσε το μαχαίρι στην εικόνα έχει κι αυτή πεθάνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά το χέρι της που έμπηξε το μαχαίρι στην εικόνα ακόμα δεν έχει λιώσει.:worry:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Ήταν λοιπόν ένα κρύο βράδυ του χειμώνα, οι στάλες της βροχής έσκιζαν την παγωμένη ατμόσφαιρα σε εκείνο το χωριό. Ένας γέρος,γύρω 70 χρονών,ήταν σχεδόν αποκωμένος από τον κόσμο έμενε έξω από το χωριό σε ένα πέτρινο σπίτι! Δεν μίλαγε σχεδόν με κανένα από το χωριό, ήταν τσακωμένος με όλους τους συγγενείς του γιατί κανένας δεν τον υπολόγιζε και τον είχα όλοι ξεχασμένο,η μόνη του συντροφιά ήταν ‘ενα γέρικο σκυλί. Αυτό το σκιλί λοιπόν ήρθε κάποτε ο καιρός και πέθανε όχι όμως από γεράματα αλλά από τριμμένο γυαλί. Κάποιος το είχε σκοτώσει…Δυο παιδιά τα οποία αργότερα το πλήρωσαν με τον ίδιο τρόπο! Όταν ο γέρος το επόμενο πρωί κατάλαβε τι είχε γίνει έθαψε το σκυλί έξω από το σπίτι και από τότε δεν τον ξαναείδε κανείς.Μετά από καιρό κάποιοι αποφάσισαν να ψάξουν να τον βρουν γιατί τους χρώσταγε. Πήγαν σπίτι του και ανοίγοντας την πόρτα αντίκρισαν ένα λιωμένο κορμί κρεμασμένο.Βρισκόταν έτσι για τρεις μήνες.Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και είπαν πως μόλις άνοιξαν την πόρτα ακούστηκε ένα δυνατό σφύριγμα και το σπίτι ήταν σαν να έγινε σεισμός… Αφού πήραν το πτώμα, το έκαψαν γιατί ο παπάς δεν δέχτηκε να τον θάψει επειδή αυτοκτόνησε. Οι συγγενείς του ούτε που ενδιαφέρθηκαν και κανείς δεν παραπονέθηκε που τον έκαψαν. Μετά από τέσσερα χρόνια λοιπόν, ξεκινάνε τα παράξενα γεγονότα…Όλοι σχεδόν οι κοντινοί του συγγενείς πέθαναν από ατυχήματα, από αυτοκτονία τα δυο του αδέλφια και από υψηλό πυρετό η αδελφή του το ’89. Ο θάνατός τους ήταν ακαριαίος.όχι όμως και των δυο παιδιών που σκότωσαν το σκυλί. Αυτά πέθαναν από αφόρητους πόνους και στη νεκροψία βρήκαν τριμμένο γυαλί στο στομάχι τους. Η ψυχή του λένε πως ακόμα περιφέρεται και κάθε βράδυ μαζεύονται ‘ολα τα αδέσποτα σε εκείνο το σπίτι και ουρλιάζουν όλο το βράδυ. Αυτή η ιστορία ήταν αληθινή και το άτομο λεγόταν Φράγκος Δημήτρης. Αυτοκτόνησε 73 ετών.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Αρκετά χρόνια πριν οι εξελιγμένοι ιατρικοί εξοπλισμοί μπορούσαν να προσδιορίσουν με σιγουριά ότι κάποιος είχε αποχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο και είχε βάλει πλώρη για τον «άλλο κόσμο», πολλοί άνθρωποι φοβούνταν ότι θα… θαφτούν ζωντανοί. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να θεσπιστούν αυστηρές διαδικασίες, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε. Ο Jan Bondeson στο βιβλίο του «Buried Alive: The Terrifying History of Our Most Primal Fear» αναφέρει μερικά από τα μέτρα που είχαν ληφθεί στο παρελθόν για να αποτραπεί το ενδεχόμενο να θαφτεί κάποιος ζωντανός, όπως, για παράδειγμα, η κατασκευή φέρετρων με… κουδούνια ή σημαίες που ο θεωρούμενος νεκρός μπορούσε να κινήσει, σε περίπτωση που… τελικά δεν είχε αποδημήσει εις Κύριον!

Διαβάστε παρακάτω μερικές ιστορίες ανθρώπων οι οποίοι θάφτηκαν ενώ ήταν ακόμη ζωντανοί:

1. Ένας υποδηματοποιός από τη Γερμανία

Το 1822, ένας 40χρονος υποδηματοποιός από τη Γερμανία κηδεύτηκε, παρότι υπήρχαν αμφιβολίες γύρω από το θάνατό του από την αρχή. Η οικογένειά του επιβεβαίωσε το γεγονός του θανάτου του –«έμοιαζε νεκρός» είχαν πει– αλλά το… πτώμα του δεν παρουσίαζε ακαμψία ή οποιαδήποτε δυσοσμία. Η κηδεία του, παρ’ όλα αυτά, έγινε κανονικά. Την ώρα που ο νεκροθάφτης έριχνε την τελευταία φτυαριά επάνω στον τάφο… ακούστηκε ένας χτύπος να βγαίνει μέσα από το χώμα. Ο νεκροθάφτης άρχισε με γρήγορες κινήσεις να σκάβει στο χώμα και όταν έφτασε στο φέρετρο, ανακάλυψε ότι ο… νεκρός είχε αρχίσει να κινείται μέσα σε αυτό. Τα χέρια του έδειχναν προς τα πάνω, δεν ήταν κρύος και όταν ένας γιατρός άνοιξε μια φλέβα του… έτρεξε αίμα στο σάβανο. Οι προσπάθειες ανάνηψής του διήρκεσαν τρεις ημέρες, όμως απέβησαν άκαρπες. Ο υποδηματοποιός κηρύχθηκε νεκρός… για άλλη μια φορά και τελικά κηδεύτηκε. Αυτή τη φορά, οριστικά.

2. Essie Dunbar

Το 1915 μια γυναίκα 30 ετών από τη Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ, η Essie Dunbar, υπέστη μια θανατηφόρα κρίση επιληψίας. Ή τουλάχιστον αυτό πίστεψαν όλοι τότε. Αφού ανακοίνωσαν το θάνατό της, οι γιατροί τοποθέτησαν το σώμα της σε ένα φέρετρο και προγραμμάτισαν την κηδεία της για την επόμενη ημέρα, προκειμένου να μπορέσει να παραστεί σε αυτήν και η αδερφή της, η οποία ζούσε σε άλλη πόλη. Εκείνη όμως άργησε να φτάσει και πρόλαβε να δει μόνο τις τελευταίες φτυαριές από το χώμα, να σκεπάζουν τον τάφο της αδερφή της. Ήθελε όμως να δει την Essie για μία τελευταία φορά και διέταξε να γίνει εκταφή. Όταν άνοιξαν το φέρετρο, η Essie ανακάθισε και χαμογέλασε σε όλους γύρω της! Πέθανε 47 χρόνια μετά.

3. Philomèle Jonetre

Το 1867 η 24χρονη Γαλλίδα Philomèle Jonetre κόλλησε χολέρα και λίγο καιρό μετά ανακοινώθηκε ο θάνατός της. Όπως συνηθιζόταν τότε, οι συγγενείς της φώναξαν έναν παπά και το σώμα της τοποθετήθηκε μέσα σε ένα φέρετρο. Δεκαέξι ώρες μετά, βρισκόταν δύο μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Όπως και στην περίπτωση του υποδηματοποιού, ο νεκροθάφτης άκουσε χτύπους να βγαίνουν από το θαμμένο φέρετρο και το ξέθαψε. Παρότι αρχικά δε φαινόταν να έχει αναπνοή, από το στήθος της έβγαιναν ρυθμικοί ήχοι και παρουσίαζε συσπάσεις στους μυς των βλεφάρων. Αυτό όμως δεν κράτησε πολύ και ο θάνατος της Jonetre ανακοινώθηκε για δεύτερη φορά την επόμενη μέρα, οπότε και κηδεύτηκε… ξανά.

4. Angelo Hays

Ο Bondeson αναφέρει ακόμη στο βιβλίο του την περίπτωση ενός 19χρονου από τη Γαλλία, χαρακτηρίζοντας την περίπτωση ταφής του νεαρού Angelo Hays ως το πιο «αξιόλογο παράδειγμα πρόωρης ταφής του 20ού αιώνα». Το 1937 ο Hays είχε ένα ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του, με αποτέλεσμα να… καρφωθεί με το κεφάλι σε έναν τοίχο. Το πρόσωπό του παραμορφώθηκε σε τέτοιο βαθμό, που δεν επιτράπηκε στους γονείς του να αντικρίσουν το σώμα του. Αφού δεν εντόπισαν παλμό, οι γιατροί ανακοίνωσαν το θάνατό του και τρεις ημέρες μετά έγινε η κηδεία. Μια ασφαλιστική εταιρεία όμως ζήτησε την εκταφή του δύο ημέρες μετά. Όταν άνοιξαν το φέρετρο, οι ιατροδικαστές ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι το σώμα του ήταν ακόμη ζεστό. Είχε πέσει σε βαθύ κώμα και οι μειωμένες ανάγκες του οργανισμού του για οξυγόνο τον κράτησαν ζωντανό. Μετά από πολλά χειρουργεία και θεραπείες αποκατάστασης, ο Hays ανάρρωσε εντελώς και έγινε πολύ διάσημος. Άνθρωποι ταξίδευαν από μακρινά μέρη για να τον συναντήσουν και να μιλήσουν μαζί του. Μάλιστα, τη δεκαετία του 1970 ο ίδιος έκανε περιοδεία με ένα «φέρετρο ασφαλείας» που εφηύρε ο ίδιος, το οποίο διέθετε ταπετσαρία, ντουλάπι τροφίμων, τουαλέτα, μέχρι και μια μικρή… βιβλιοθήκη!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
Ήταν μια μέρα που είχα πάει σε ένα βουνό με κάτι φίλους μου. Όλα καλά μέχρι τώρα. Κάποια στιγμή μας έπιασε η νύχτα και δεν προλάβαμε να φύγουμε από το βουνό. Ευτυχώς είχαμε πάρει τα απαραίτητα δηλ.: Σκηνές, αντικουνουπικά, υπνόσακους κ.λπ. Έτσι αναγκαστήκαμε να κατασκηνώσουμε στο βουνό.

Οι φίλοι μου κοιμήθηκαν. Μόνο εγώ ήμουν ξύπνιος. Κάποια στιγμή άκουσα τον ήχο ενός αυτοκινήτου και λίγο αργότερα σταμάτησε δίπλα μου. Από το αυτοκίνητο βγήκε ένας κύριος ο οποίος τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν δασοφύλακας. Ευγενικά με ενημέρωσε ότι στην περιοχή θεάθηκε λύκος και με συμβούλεψε να ανάψω μια φωτιά και να μπω στη σκηνή μου μέχρι το πρωί.

Την άλλη μέρα κατεβήκαμε από το βουνό και εγώ ανέφερα σε ένα καφενεδάκι στους πρόποδες του βουνού το περιστατικό. Όλοι με κορόιδεψαν (και οι φίλοι μου) γιατί μου είπαν ότι περιπολία του δασαρχείου δεν είχε γίνει ποτέ στην περιοχή και οι φίλοι μου δεν είχαν ακούσει τίποτα το βράδυ. Ένας γέρος μόνο μου είπε ότι παλαιότερα είχε γίνει ένα γεγονός αλλά δεν θυμόταν ακριβώς τι.

Όταν πήγα σπίτι μου πήρα τηλέφωνο στο κοντινότερο δασαρχείο και έμαθα την αλήθεια. Πριν από δεκαπέντε χρόνια ένας λύκος είχε κατασπαράξει έναν δασοφύλακα στο ίδιο μέρος που εγώ και η παρέα μου είχαμε πάει για ορειβασία.

=====================

Ευχαριστούμε τον αναγνώστη της σελίδας μας για την ιστορία του.

=====================
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dias

Επιφανές μέλος

Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,004 μηνύματα.
Την παρακάτω "ιστορία" την έγραψα όταν ήμουν 9-10 ετών και τη δημοσιεύω όπως ακριβώς την έγραψα τότε. Δεν ξέρω αν είναι και τόσο τρομακτική, αλλά τότε οι συμμαθητές μου που τη διάβασαν ανατρίχιασαν και κάποια κορίτσια έβαλαν τα κλάματα.

Μια μερα ειμουνα μονος στο σπιτι και μου επεσαν χρηματα και κιλισαν κατω απο τη βιβλιοθηκη που εχουμε στην εισοδο.Δεν μπορεσα να τα φτασω και με κοπο πολυ εσυρα μπροστα τη βιβλιοθηκη και βρηκα τα λεφτα μου αλλα ειδα οτι ο τοιχος πισω από τη βιβλιοθηκη ητανε από άλλο τουβλο και εσμπροξα λιγο και μερικα τουβλα επεσαν και ανοιξε μια τρυπα στον τοιχο.Πηρα το φακο μου και ειδα πισω από τον τοιχο ενα διαδρομο και μια σκαλα.Ειμουνα πολύ περιεργος και εριξα και αλλα τουβλα για να χορεσω στην τρυπα και μπηκα με το φακο μου κσι προχορησα στο διαδρομο μεχρι τη σκαλα και αρχισα να κατεβαινω.Η σκαλα ηταν από ξυλο πολλα σκαλια ηταν σπασμενα και ετριζε πολυ και αρχισα να φοβαμαι αλλα η περιεργεια να δω τι βρηκα ηταν πιο δυνατη και κατεβαινα ενα ενα σιγα σιγα και με προσοχη τα σκαλια και αρχισε να μου ερχεται μια ασκημη μυροδια.Σε μια στιγμη ακουσα θορυβο και κατω απο τα ποδια μου περασε τρεχοντας ενα μεγαλο ποντικι και τρομαξα πολυ αλλα ειπα δυνατα δε φοβαμαι και προχορησα και αλλα ποντικια περασαν κοντα μου και ενα ακουμπησε το ποδι μου και ανατριχιασα και τελικα τρεμοντας λιγακι κατεβηκα ολη τη σκαλα και εφτασα σε ενα σαν χολ.Περπατησα 2 βηματα και ενοιωσα να παταω κατι που ακουγοταν σαν καραμελες που ανοιγουν φωτισα κατω και ειδα ότι ηταν πολλες πολλες κατσαριδες και γελασα και ειπα δε φοβαμαι και προχορησα και υπηρχε στο χολ ενας μεγαλος δερματινος καναπες που μυριζε πολύ ασκημα και τον ετρωγαν τα ποντικια και οι κατσαριδες.Στο βαθος ειχε 3 κλειστες πορτες και εσμπροξα τη μια που ειχε σφηνοσει αλλα την ανοιξα και μπηκα μεσα και ειδα στον τοιχο μια μεγαλη σημαια με τον χιτλερικο σταυρο και μια μεγαλη φωτογραφια του Χιτλερ και γυρο γυρο ηταν τραπεζια που ειχαν πανω χαρτια και χαρτες και σε ενα ηταν ο ασυρματος αλλα ολα ηταν γεματα σκονη και αραχνες τα ειχαν σκεπασει.Βγηκα και ανοιξα την δευτερη πορτα και ειδα το δωματιο που ηταν γεματο με οπλα και πυρομαχικα ολο κιβωτια με πιστολια αυτοματα σφαιρες και χεροβομβιδες αλλα δεν τολμησα να αγκιξω μηπως δουλευουν και φοβηθηκα και εφυγα από το δωματιο.Ανοιξα τη τριτη πορτα και μου κοπικε το αιμα τελειως ηταν πιο μεγαλο απο τα αλλα και ηταν θαλαμος βασανιστιριων και γυρο γυρο ηταν σκελετοι ανθρωπων κρεμασμενοι με αλισιδες απο το ταβανι και στη μεση ειχε τραπεζια που ειχαν μαστιγια καρφια ροπαλα μαχαιρια ψαλιδια σουβλια ενα πριονι και ένα τσεκουρι.Ειχα παγοσει εντελως και ετρεμα ολοκλιρος αλλα δεν εφευγα και αρχισα να φωτιζω απο κοντα εναν εναν τους σκελετους και ειδα οτι ηταν και αντρες και γυναικες που ειχαν μακρια μαλια και φαινοταν οτι τους ειχαν βασανισει παρα πολυ σκληρα γιατι σε αλλους ηταν κομενα δαχτηλα σε εναν ολοκληρο το χερι και πολλα ηταν φανερα σπασμενα κοκαλα.Ο τελευταιος σκελετος ηταν παιδιου και σταθικα εκει και τον κοιταζα που του ειχαν κοψει ολα τα δαχτηλα και τα ποδια του ηταν σπασμενα και ανατριχιασα πολυ και μου βγηκαν δακρια στα ματια γιατι το παιδι ήταν στην ηληκια μου.Το κοιταξα στα ματια και μου φανηκε οτι από τις τρυπες τους εβγαινε κοκινο φως και κατεφθιαν στο μιαλο μου ακουσα τη φωνη του να μου λεει «Αν εισαι Ελληνας να πεις σε ολους ότι δεν προδοσα την πατριδα μου οσο και να με βασανισαν τα γουρουνια οι Γερμανοι και δεν μιλησα και δεν τους ειπα που κρυβονται οι γονεις μου και η ομαδα τους ουτε τους ειπα που ειναι οι προκιρηξεις που τυποναμε και τα οπλα μας».Τοτε μου φανηκε οτι ο σκελετος του παιδιου αρχισε να κουνιεται και δεν αντεξα αλλο και εφυγα τρεχοντας ανεβηκα τη σκαλα περασα από την τρυπα και εβαλα τη βιβλιοθηκη στη θεση της.



Υ.Γ. Στο σπίτι μου πράγματι υπάρχει τέτοιο υπόγειο από μπετόν και εξακριβωμένα στην κατοχή έμεναν στο σπίτι ανώτεροι Γερμανοί αξιωματικοί, οπότε είναι λογικό να ήταν αντιαεροπορικό καταφύγιο. Οι γονείς μου αγόρασαν ένα εγκαταλειμμένο και ερειπωμένο σπίτι στη δεκαετία του 1980 και το έχτισαν από την αρχή, όμως βρήκαν το κρυφό υπόγειο που περιγράφω. Αυτό το υπόγειο μου έδωσε τότε την "έμπνευση" για την "ιστορία" μου. Πάντως, από όσα περιέγραψα δεν υπήρχε τίποτα, εκτός από τα ποντίκια και τις κατσαρίδες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
που τις βρισκετε ολες τις ιστοριες!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Maro4ever

Νεοφερμένος

Η Μαρια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Αστυνομικός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 23 μηνύματα.
εκλασα μεντες μιλάμε!!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

anna....

Νεοφερμένος

Η anna.... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 36 μηνύματα.
Ήταν δυο φοιτήτριες και κολλητές στη Θεσσαλονίκη. Ένα βράδυ η μία έφυγε για να πάει έξω σε νυχτερινό μαγαζί. Κατά τις 4 βαρέθηκε και γύρισε σπίτι. Η συγκάτοικος της κοιμόταν στο δωμάτιο. Ήθελε λοιπόν η κοπέλα να ξεντυθεί και να ξεβαφτεί αλλά χρειαζόταν αυτό το υγρό που βάζουνε όταν ξεβάφονται. Το είχε στο δωμάτιο της συγκάτοικου, οπότε λοιπόν χτυπάει μήπως και ήταν ξύπνια.. δεν απάντησε η συγκάτοικος οπότε άνοιξε την πόρτα, δεν άνοιξε το φως για να μην την ξυπνήσει και ψηλαφώντας στο σκοτάδι πήρε στα γρήγορα το μπουκαλάκι με το ξεβαφτικό και πήγε στο δωμάτιο της. Το πρωί που ξύπνησε ήθελε να ξυπνήσει τη συγκάτοικο της για να πάνε για ψώνια. Χτύπησε αλλά δεν απάντησε. Ανοίγει για να την ξυπνήσει και την βρίσκει σφαγμένη και δίπλα της ένα χαρτί που έγραφε:
«ΑΝ ΑΝΟΙΓΕΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΟΥΝΑ ΚΙ ΕΣΥ ΣΦΑΓΜΕΝΗ»

Σοκαριστικό!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gaspar

Περιβόητο μέλος

Ο Gaspar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,101 μηνύματα.
Η Σιδηρά κόρη για τη συνέχεια…


Πρόκειται για τόσο διαβολική συσκευή που για χρόνια πιστευόταν ότι ανήκε στη μυθιστορηματική φαντασία ή σε λαϊκούς θρύλους. Κι όμως, υπήρξε! Οι διπλές πόρτες της κατακόρυφης σαρκοφάγου, που διέθεταν καρφιά στις εσωτερικές τους επιφάνειες, άνοιγαν από μπροστά για να μπει το θύμα μέσα στη συσκευή. Κι όταν έκλειναν οι πόρτες της κολάσεως, τα στρατηγικά τοποθετημένα καρφιά έβλαπταν ανεπανόρθωτα τα ζωτικά όργανα του ανθρώπου. Υπήρχε ωστόσο ένα «τυράκι» στην όλη ιστορία: τα καρφιά ήταν σχετικώς κοντά, για να μην αποβούν τα τραύματα μοιραία αμέσως. Αντιθέτως, το θύμα σφάδαζε από τον πόνο και πέθαινε τελικά από αιμορραγία μερικές ώρες αργότερα. Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν φυσικά τα καρφιά που είχαν τοποθετηθεί επίτηδες για να βγάζουν τα μάτια του θύματος. Η πρώτη σιδηρά κυρία βρέθηκε το 1800 σε κάστρο της Νυρεμβέργης, γεγονός που απέδειξε ότι δεν ήταν ζοφερή φαντασία αλλά ακόμα ζοφερότερη πραγματικότητα. Μια παραλλαγή που ανακαλύφθηκε στην Ισπανία είχε τη μορφή της Παρθένου Μαρίας, ενώ διέθετε εσωτερικό μηχανισμό που έκαναν τα καρφιά της σαρκοφάγου να «αγκαλιάζουν» το θύμα…
the iron maiden!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Sommerfeld

Δραστήριο μέλος

Ο Sommerfeld αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 25 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 582 μηνύματα.
Ιστορία Νο1) Ήταν ένα μικρό κορίτσι γύρω στα 7 του χρονια που βρισκονταν στο δωμάτιο της. Το δωμάτιο της βρίσκονταν ακριβώς απέναντι απο την σκάλα που οδηγούσε στον κάτω όροφο. Κάποια στιγμή ακούει την φωνή της μητέρας της να την φωνάζει να κατέβει κάτω...Η κόρη διστακτικά ανοιξε την πόρτα του δωματιου της και κοίταξε προς την σκάλα μα υπήρχε σκοτάδι...Η φωνή της μητέρας της ακούστηκε ξανα απο κατω και την παρακινουσε να κατεβει...Η κόρη πλησιασε την σκάλα έτοιμη να την κατέβει...Μόλις πάτησε στο δευτερο σκαλοπάτι ένα χέρι την αρπαξε γρηγορα απο το μπράτσο και την ξανανεβασε πανω...Ήταν η μητέρα της η οποια τρομοκρατημενη της ειπε <<το άκουσα και εγω αυτό>>...

Ιστορία Νο2) Ένα βράδυ ο πατέρας πήγε-οπως συνηθως-στο δωμάτιο της κόρης του για να την καληνυχτίσει. Όπως μπήκε μέσα είδε την κόρη αλαφιασμενη επανω στο κρεβατι της να του λέει σχεδον ψιθυριστα <<μπαμπα, είναι ένα τέρας κάτω απο το κρεβάτι μου!!>>
Ο πατέρας την καθυσηχασε λέγοντας της ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο και για σιγουριά έσκυψε προς τα κάτω να δει αν κρυβονταν κατι...Τότε είδε την κόρη του σε σταση εμβρυου να του λέει φοβισμενη <<μπαμπα, υπαρχει ένα πλάσμα πάνω στο κρεβάτι μου>>...

Ιστορία Νο3) Γύρω στα μεσάνυχτα σε ένα σπιτι υπηρξε αποτομη διακοπή ρεύματος με αποτελεσμα να βυθιστει στο σκοτάδι! Ο νοικοκυρης είχε μεγάλη φοβία με το σκοτάδι και προσπαθουσε ταραγμένος να βρει κάποιον φάκο μπας και μπορέσει να δει μέσα στο σκοτάδι...Ξαφνικά όπως έψαχνε άκουσε ένα περίεργο τρίξιμο απο πισω του...Έναν επαναλαμβανομενο ήχο λες και κάτι αιχμηρο τριβονταν με δυναμη επανω σε κομματι γυαλι...Κοιταξε φοβισμενος προς τα πισω αλλα ματαια αφου δεν εβλεπε σχεδον τιποτα...Το τριξιμο συνεχιστηκε ενω παραλληλα αρχισε να ακουγεται και ο ηχος καποιου αιχμηρου αντικειμενου που ακονιζονταν επανω σε κομμάτι ξύλο ή κάτι τέτοιο...Τότε καταλαβε ότι ο ήχος προέρχονταν απο την μεριά της ντουλάπας του δωματιου του με τον μεγάλο καθρεφτη επανω της...Προτου προλαβει να κανει το ο,τιδηποτε ακουσε τον καθρεφτη να ραγιζει αποτομα και να σπαζει σε πολλά μικρά κομματάκια ενώ μια μεγάλη σκια όρμηξε κατα πανω και αρχισε να τον ξεσκισει γεμιζοντας με βαθυκοκκινο αιμα τα ρουχα του...Τότε ξαφνικα ο νοικοκυρης ξυπνησε αποτομα απο τον υπνο του...Όλα ήταν ένα όνειρο, τα φωτα δουλευαν κανονικα, ο καθρεφτης δεν ειχε σπασει και ο ιδιος ήταν αβλαβης...Απαισιος εφιαλτης...Πανω που ετοιμαζονταν να ξανακοιμηθει άκουσε την πορτα της ντουλάπας να ανοιγει με φόρα....

Ιστορια Νο4) Στην κυρία Ιουλία άρεζαν παρα πολύ τα ζωάκια και ιδιως οι γάτες και τα σκυλάκια...Περνουσε παρα πολύ χρόνο μαζι τους και ειχε συνηθισει ολα τους τα καμώματα...Είχε συνηθισει ακομη και τους νυχτερινους ήχους που εκαναν τα νύχια τους όταν τα ακονιζαν επανω στην κλειστη πορτα του υπνοδωματιου της...Τώρα όμως που όλα της τα ζωακια έχουν πεθανει αυτοι οι ήχοι της προκαλούν φρίκη...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

your_idol

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο your_idol αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 221 μηνύματα.
Έγινε ο Λεβέντης πρωθυπουργός της χώρας :cold:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

giouvarlaki

Νεοφερμένος

Ο giouvarlaki αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 9 μηνύματα.
Μιας και μου αρεσαν πολυ οι πιο πανω ιστοριες επαναφερω το θεμα γραφοντας κατι που μου συνεβη προσφατα. :confused:

Αυτο το διαστημα συγκατοικω με μια φιλη ενω πριν 1 μηνα ημουν Αγγλια και συγκατοικουσα με ενα φιλο(αυτο εχει σημασια)

Πριν λιγο καιρο καθως κοιμομουνα ακουσα κατι θορυβους διπλα μου στο δωματιο και προσπαθουσα ολοκληρα λεπτα να κουνηθω και να δω τι/ποιος ειναι διπλα μου. Ανοιξα τα ματια μου ομως με τιποτα δεν μπορουσα να γυρισω ουτε καν το κεφαλι μου για να δω τι ακουγεται μολις 1 μετρο διπλα μου! Προσπαθουσα για τουλαχιστον 3-4 λεπτα εχοντας ανοικτα τα ματια μου να δω απο που ερχεται αυτος ο ηχος (οπου νομιζα οτι ηταν η φιλη μου) ομως δεν μπορουσα με τιποτα! Ετσι πηρα αποφαση να ξανα κοιμηθω και αν ειναι κλεφτης( :P ) αφου δεν μου εκανε κακο μεχρι εκεινη τη στιγμη ας κανω οτι κοιμαμαι και θα φυγει. Το επομενο πρωι το συζητησα με τη φιλη μου και μου ειπε πως δεν ξυπνησε καθολου το βραδυ και οταν της περιεγραψα οτι δεν μπορουσα να κουνηθω κλπ μου ειχε πει οτι το ιδιο ακριβως της ειπαν και αλλοι φιλοι της και πως ακομα καθως κοιμουνται ακουνε φωνες ή καποιο ατομο διπλα τους να γελα και οταν ξυπνουν δεν υπαρχει τιποτα! Εκεινη τη στιγμη εγω εκανα φλασια οτι οταν ημουνα Αγλλια και κοιμαμασταν στο ιδιο κρεβατι με το φιλο μου πολλες φορες τον ακουγα να γελαει εντονα και τσατιζομουν επειδη με ξυπνουσε και οταν το πρωι το συζητουσαμε μου ελεγε πως δεν γελουσε και πως κοιμοταν σαν βοδι ολο το βραδυ :worry:

Θελω να ελπιζω οτι ειναι θεμα εγκεφαλου ή δεν ξερω ουτε εγω τι επειδη πολλα μου ειπαν περι καποιου δαιμονα( :confused: ) που την ονομασαν και Σαρα :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 5 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top