Υλοποίηση ονείρων

[Italian dream...]

Με αφορμή ένα απόσπασμα του μυθιστορήματος του Paulo Coelho, Ο Αλχημιστής:

"Η Μέκκα είναι πολύ μακριά απο τις πυραμίδες. Στα νιάτα μου προτίμησα να ανοίξω αυτό το μαγαζί με τα λίγα λεφτά που είχα μαζέψει. Περίμενα να πλουτίσω κάποια μέρα, για να ταξιδέψω στην Μέκκα. Άρχισα να κερδίζω λεφτά, αλλά δεν μπορούσα να εμπιστευτω το μαγαζί σε κανέναν. Στο μεταξύ, έβλεπα να περνάν καθημερινά πολοί προσκυνητές με προορισμό τη Μέκκα. Μερικοί ήταν πλούσιοι και ταξίδευαν με ένα σωρό καμηλες, οι περισσότεροι όμως ήταν πιό φτωχοί από εμένα.
Όλοι πήγαιναν και γύριζαν ευτυχείς, και κρεμούσαν στις εξώπορτες τα σύμβολα του προσκυνήματος. Ένας απ' αυτούς, ένας παπουτσής που κέρδιζε το ψωμί του επιδιορθώνοντας ξένες μπότες, μου είπε ότι είχε βαδίσει στην έρημο ένα χρόνο, αλλά πιό πολύ τον κούραζε να περπατήσει μερικά τετράγωνα στην Ταγγέρη για να πάρει δέρμα."

"Και γιατί να μην πάτε τώρα στη Μέκκα?" Ρώτησε το αγόρι.

"Γιατί η Μέκκα με κρατά ζωντανό. Μόνο αυτή με βοηθά να αντέχω όλες αυτές πάντα τις ίδιες μέρες, αυτά τα μουγκά βάζα στα ράφια, το μεσημεριανό και το βραδινό φαγητό σε εκείνο το απαίσιο εστιατόριο. Φοβάμαι να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να μην έχω λόγο ύπαρξης.
Εσύ ονειρεύεσαι πρόβατα και πυραμίδες. Είσαι διαφορετικός από εμένα, γιατί θέλεις να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Εγω το μόνο που θέλω είνια να ονειρεύομαι τη Μέκκα. Χιλιάδες φορές έχω φανταστεί το πέρασμα της ερήμου, την άφιξή μου στην πλατεία οπου βρίσκεται η ιερή πέτρα, τους εφτά γύρους που πρέπει να κάνω πριν την αγγίξω. Φαντάστηκα κιόλα ςποιοί άνθρωποι θα στέκονται δίπλα μου, μπροστά μου και τις συζητησεις και τις προσευχές που θα πούμε μαζί. Φοβαμαι όμως πως με περιμένει μία μεγάλη απογοητευση, γι'αυτό προτιμώ να ονειρεύομαι."

Πολλές φορές ζούμε με ένα όνειρο, ένα όνειρο που κάθε μερα φανταζόμαστε την υλοποίηση του και αυτό μας δίνει κουράγιο και θέληση... Αν όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα φανταζόμαστε? Μετά από αυτό, τι θα κάνουμε? Αν απογοητευτούμε? Και η τελική ερώτηση:
Αξίζει τελικά να προσπαθούμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα? Η μήπως είναι καλύτερα για εμάς τους ίδιους αν μείνουν όνειρα?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Deutsch... Lover]

Με αφορμή ένα απόσπασμα του μυθιστορήματος του Paulo Coelho, Ο Αλχημιστής:

"Η Μέκκα είναι πολύ μακριά απο τις πυραμίδες. Στα νιάτα μου προτίμησα να ανοίξω αυτό το μαγαζί με τα λίγα λεφτά που είχα μαζέψει. Περίμενα να πλουτίσω κάποια μέρα, για να ταξιδέψω στην Μέκκα. Άρχισα να κερδίζω λεφτά, αλλά δεν μπορούσα να εμπιστευτω το μαγαζί σε κανέναν. Στο μεταξύ, έβλεπα να περνάν καθημερινά πολοί προσκυνητές με προορισμό τη Μέκκα. Μερικοί ήταν πλούσιοι και ταξίδευαν με ένα σωρό καμηλες, οι περισσότεροι όμως ήταν πιό φτωχοί από εμένα.
Όλοι πήγαιναν και γύριζαν ευτυχείς, και κρεμούσαν στις εξώπορτες τα σύμβολα του προσκυνήματος. Ένας απ' αυτούς, ένας παπουτσής που κέρδιζε το ψωμί του επιδιορθώνοντας ξένες μπότες, μου είπε ότι είχε βαδίσει στην έρημο ένα χρόνο, αλλά πιό πολύ τον κούραζε να περπατήσει μερικά τετράγωνα στην Ταγγέρη για να πάρει δέρμα."

"Και γιατί να μην πάτε τώρα στη Μέκκα?" Ρώτησε το αγόρι.

"Γιατί η Μέκκα με κρατά ζωντανό. Μόνο αυτή με βοηθά να αντέχω όλες αυτές πάντα τις ίδιες μέρες, αυτά τα μουγκά βάζα στα ράφια, το μεσημεριανό και το βραδινό φαγητό σε εκείνο το απαίσιο εστιατόριο. Φοβάμαι να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να μην έχω λόγο ύπαρξης.
Εσύ ονειρεύεσαι πρόβατα και πυραμίδες. Είσαι διαφορετικός από εμένα, γιατί θέλεις να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Εγω το μόνο που θέλω είνια να ονειρεύομαι τη Μέκκα. Χιλιάδες φορές έχω φανταστεί το πέρασμα της ερήμου, την άφιξή μου στην πλατεία οπου βρίσκεται η ιερή πέτρα, τους εφτά γύρους που πρέπει να κάνω πριν την αγγίξω. Φαντάστηκα κιόλα ςποιοί άνθρωποι θα στέκονται δίπλα μου, μπροστά μου και τις συζητησεις και τις προσευχές που θα πούμε μαζί. Φοβαμαι όμως πως με περιμένει μία μεγάλη απογοητευση, γι'αυτό προτιμώ να ονειρεύομαι."

Πολλές φορές ζούμε με ένα όνειρο, ένα όνειρο που κάθε μερα φανταζόμαστε την υλοποίηση του και αυτό μας δίνει κουράγιο και θέληση... Αν όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα φανταζόμαστε? Μετά από αυτό, τι θα κάνουμε? Αν απογοητευτούμε? Και η τελική ερώτηση:
Αξίζει τελικά να προσπαθούμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα? Η μήπως είναι καλύτερα για εμάς τους ίδιους αν μείνουν όνειρα?

Ενα ονειρο απο μονο του δεν λεει τιποτα. Τι να το κανω το ονειρο αν δεν εχω στην ακρη του μυαλου μου οτι μια μερα θα το πραγματοποιησω;

''Αξιζει φιλε να υπαρχεις για ενα ονειρο κι ας ειναι η φωτια του να σε καψει''

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nefeli Graf]

Με αφορμή ένα απόσπασμα του μυθιστορήματος του Paulo Coelho, Ο Αλχημιστής:

Spoiler

"Η Μέκκα είναι πολύ μακριά απο τις πυραμίδες. Στα νιάτα μου προτίμησα να ανοίξω αυτό το μαγαζί με τα λίγα λεφτά που είχα μαζέψει. Περίμενα να πλουτίσω κάποια μέρα, για να ταξιδέψω στην Μέκκα. Άρχισα να κερδίζω λεφτά, αλλά δεν μπορούσα να εμπιστευτω το μαγαζί σε κανέναν. Στο μεταξύ, έβλεπα να περνάν καθημερινά πολοί προσκυνητές με προορισμό τη Μέκκα. Μερικοί ήταν πλούσιοι και ταξίδευαν με ένα σωρό καμηλες, οι περισσότεροι όμως ήταν πιό φτωχοί από εμένα.
Όλοι πήγαιναν και γύριζαν ευτυχείς, και κρεμούσαν στις εξώπορτες τα σύμβολα του προσκυνήματος. Ένας απ' αυτούς, ένας παπουτσής που κέρδιζε το ψωμί του επιδιορθώνοντας ξένες μπότες, μου είπε ότι είχε βαδίσει στην έρημο ένα χρόνο, αλλά πιό πολύ τον κούραζε να περπατήσει μερικά τετράγωνα στην Ταγγέρη για να πάρει δέρμα."

"Και γιατί να μην πάτε τώρα στη Μέκκα?" Ρώτησε το αγόρι.

"Γιατί η Μέκκα με κρατά ζωντανό. Μόνο αυτή με βοηθά να αντέχω όλες αυτές πάντα τις ίδιες μέρες, αυτά τα μουγκά βάζα στα ράφια, το μεσημεριανό και το βραδινό φαγητό σε εκείνο το απαίσιο εστιατόριο. Φοβάμαι να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να μην έχω λόγο ύπαρξης.
Εσύ ονειρεύεσαι πρόβατα και πυραμίδες. Είσαι διαφορετικός από εμένα, γιατί θέλεις να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Εγω το μόνο που θέλω είνια να ονειρεύομαι τη Μέκκα. Χιλιάδες φορές έχω φανταστεί το πέρασμα της ερήμου, την άφιξή μου στην πλατεία οπου βρίσκεται η ιερή πέτρα, τους εφτά γύρους που πρέπει να κάνω πριν την αγγίξω. Φαντάστηκα κιόλα ςποιοί άνθρωποι θα στέκονται δίπλα μου, μπροστά μου και τις συζητησεις και τις προσευχές που θα πούμε μαζί. Φοβαμαι όμως πως με περιμένει μία μεγάλη απογοητευση, γι'αυτό προτιμώ να ονειρεύομαι."

Πολλές φορές ζούμε με ένα όνειρο, ένα όνειρο που κάθε μερα φανταζόμαστε την υλοποίηση του και αυτό μας δίνει κουράγιο και θέληση... Αν όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα φανταζόμαστε? Μετά από αυτό, τι θα κάνουμε? Αν απογοητευτούμε?

Και η τελική ερώτηση:
Αξίζει τελικά να προσπαθούμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα? Η μήπως είναι καλύτερα για εμάς τους ίδιους αν μείνουν όνειρα?

Καταρχάς να πω ότι είναι ωραίο το βιβλιαράκι με νόημα.
Έπειτα, ας απαντήσω στα ερωτήματά σου.
Αξίζει να προσπαθείς για τα όνειρά σου. Ναι αξίζει, ακόμα και αν συναντήσεις πολλά εμπόδια. Με πολλή προσπάθεια σίγουρα θα τα καταφέρεις. Όλα χρειάζονται κόπο και όχι "τρόπο".
Δεν είναι για εμένα προσωπικά καλό να αφήνεις απωθημένα και όνειρα στην άκρη. Θα σε τρώει σε όλη σου την ζωή εφόσον δεν κατάφερες να τα πραγματοποιήσεις.
Όπως είπε και το Μαράκι μου () και όπως λέει και η υπογραφή μου, αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει. Αξίζει σ'αυτή την ζωή να ρισκάρεις για τα όνειρά σου. Τι παραπάνω θα χάσεις από την ευκαιρία να αποκτήσεις μια εμπειρία;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Δεν σταματαμε να ονειρευομαστε ποτε και προσπαθουμε παντα να κανουμε τα ονειρα μας πραγματικοτητα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πληροφορικάριος]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Ενα ονειρο απο μονο του δεν λεει τιποτα. Τι να το κανω το ονειρο αν δεν εχω στην ακρη του μυαλου μου οτι μια μερα θα το πραγματοποιησω;

''....

...και δυστυχώς ο πολιτισμός μας οδεύει ολοταχώς στην ημέρα εκείνη, που οι άνθρωποι θα ονειρεύονται να δουν (επιτέλους!) κάποιο όνειρο! Δικό τους κι όχι κάποιο αγορασμένο, πχ από την "γκουγκλ"!

Δεν σταματαμε να ονειρευομαστε ποτε και προσπαθουμε παντα να κανουμε τα ονειρα μας πραγματικοτητα..

Πολύ "ονειροπαρμένη πραγματικότητα"!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[VeeM]

Με αφορμή ένα απόσπασμα του μυθιστορήματος του Paulo Coelho, Ο Αλχημιστής:

"Η Μέκκα είναι πολύ μακριά απο τις πυραμίδες. Στα νιάτα μου προτίμησα να ανοίξω αυτό το μαγαζί με τα λίγα λεφτά που είχα μαζέψει. Περίμενα να πλουτίσω κάποια μέρα, για να ταξιδέψω στην Μέκκα. Άρχισα να κερδίζω λεφτά, αλλά δεν μπορούσα να εμπιστευτω το μαγαζί σε κανέναν. Στο μεταξύ, έβλεπα να περνάν καθημερινά πολοί προσκυνητές με προορισμό τη Μέκκα. Μερικοί ήταν πλούσιοι και ταξίδευαν με ένα σωρό καμηλες, οι περισσότεροι όμως ήταν πιό φτωχοί από εμένα.
Όλοι πήγαιναν και γύριζαν ευτυχείς, και κρεμούσαν στις εξώπορτες τα σύμβολα του προσκυνήματος. Ένας απ' αυτούς, ένας παπουτσής που κέρδιζε το ψωμί του επιδιορθώνοντας ξένες μπότες, μου είπε ότι είχε βαδίσει στην έρημο ένα χρόνο, αλλά πιό πολύ τον κούραζε να περπατήσει μερικά τετράγωνα στην Ταγγέρη για να πάρει δέρμα."

"Και γιατί να μην πάτε τώρα στη Μέκκα?" Ρώτησε το αγόρι.

"Γιατί η Μέκκα με κρατά ζωντανό. Μόνο αυτή με βοηθά να αντέχω όλες αυτές πάντα τις ίδιες μέρες, αυτά τα μουγκά βάζα στα ράφια, το μεσημεριανό και το βραδινό φαγητό σε εκείνο το απαίσιο εστιατόριο. Φοβάμαι να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να μην έχω λόγο ύπαρξης.
Εσύ ονειρεύεσαι πρόβατα και πυραμίδες. Είσαι διαφορετικός από εμένα, γιατί θέλεις να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου. Εγω το μόνο που θέλω είνια να ονειρεύομαι τη Μέκκα. Χιλιάδες φορές έχω φανταστεί το πέρασμα της ερήμου, την άφιξή μου στην πλατεία οπου βρίσκεται η ιερή πέτρα, τους εφτά γύρους που πρέπει να κάνω πριν την αγγίξω. Φαντάστηκα κιόλα ςποιοί άνθρωποι θα στέκονται δίπλα μου, μπροστά μου και τις συζητησεις και τις προσευχές που θα πούμε μαζί. Φοβαμαι όμως πως με περιμένει μία μεγάλη απογοητευση, γι'αυτό προτιμώ να ονειρεύομαι."

Πολλές φορές ζούμε με ένα όνειρο, ένα όνειρο που κάθε μερα φανταζόμαστε την υλοποίηση του και αυτό μας δίνει κουράγιο και θέληση... Αν όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα φανταζόμαστε? Μετά από αυτό, τι θα κάνουμε? Αν απογοητευτούμε? Και η τελική ερώτηση:
Αξίζει τελικά να προσπαθούμε να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα? Η μήπως είναι καλύτερα για εμάς τους ίδιους αν μείνουν όνειρα?

Ακριβως αυτο το κομματι αυτο του βιβλιου μου εχει αποτυπωθει στην μνημη μου. Πραγματικα, ωρες ωρες σκεφτομαι αν αξιζει το οτιδηποτε. Μπορει να ακουστει ματαιοδοξο αλλα δυστυχως ολα εδω μενουν.. Ετσι η αποψη μου ειναι ή να ζησεις στο μεγιστο ασχετως αν στο τελος φοβηθεις οτι δεν εχεις νοημα να ζεις ή να πεθανεις μια ωρα αρχυτερα αφου δεν ζεις παρα μονο φανταζεσαι την ζωη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Soleado Febrero ~]

Προσωπικά πιστεύω πως πάντα πρέπει να προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας.Αξίζει να ρισκάρεις για τα όνειρά σου και ακόμα και αν δεν καταφέρεις να το πραγματοποιήσεις και πάλι θα έχεις ήδη κερδίσει πάρα πολλά,όπως εμπειρία για παράδειγμα.Σίγουρα στο δρόμο σου θα συναντάς πολλά εμπόδια όπως λέει και η Νεφέλη αλλά με πολλή προσπάθεια δεν υπάρχει περίπτωση ο κόπος σου να μην ανταμειφθεί.Και εννοείται πως ποτέ δεν αφήνουμε τα όνειρα να μείνουν απλά όνειρα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εχέμυθη]

Δε θα μου εφταναν 5 ζωες για να πραγματοποιησω ολα μου τα ονειρα ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Κανω ονειρα συνεχως και προσπαθω αλλοτε με πολυ κοπο αλλοτε με λιγοτερο να τα πραγματοποιω. Βαζω μικρους στοχους καθε φορα αλλα για Εναν σκοπο... Μεγαλο! Περαν ομως αυτων προσπαθω παντα επισης να εχω στο πισω μερος του μυαλου μου οτι δεν ξερεις αυριο τι σου ξημερωνει και μπορει να μην πετυχει κατι. Ειμαι θετικη ομως κι ολιγον ονειροπαρμενη οπως λεει και ο Νωευ. Ειμαι και ρεαλιστρια ομως παραλληλα. Δεν πτοουμαι παραπανω αποσο του πρεπει, αν κατι δεν παει οπως θα το θελα. Αυτο δε μου ειναι εμφυτο. Το εχω δουλεψει και παει καλα. Καποτε μου χε πει καποιος" πατα και λιγο στη γη" και το σκεφτηκα πολυ. Ειναι σωστο να ειμαστε προσγειωμενοι, αλλα ρε παιδια, ζωη χωρις ονειρα, δεν ειναι ζωη...ειναι μια σκετη κολαση!

Τωρα βεβαια εξαρταται και τα ονειρα που κανει καποιος... Γιαυτο τα δικα μου ονειρα ειναι ας πουμε προσαρμοσμενα στο σημερα, φροντιζοντας να αξιοποιω οσα εχω και να τα εξελισσω. Δηλαδη ονειρο μου δεν ειναι πχ να γινει η πολιτεια μας δικαιοτερη. Ονειρο μου ομως ειναι να προωθησω τη δικαιοσυνη πχ. Ονειρο μου δεν ειναι να γυρισω ολο τον κοσμο. Ονειρο μου ειναι και ηταν παντα απο πολυ μικρη να γνωρισω οσο πιο πολκα μερη μπορω. Και δοξα τω θεω ειμαι 27 κι εχω καταφερει να γυρισω πολυ ανα τον κοσμο... Ετσι ονειρευομαι... Και μου αρεσει γιατι λιγο πολυ ολο και κατι γινεται...

Εχω καποια καινουρια ονειρα αλλα δεν τα ομολογω!
Παντα προσγειωμενα ομως, υπολογιζοντας αυτο που ειπα παραπανω" ονειρεψου... Αλλα κοιτα η καθε σου μερα να ειναι μοναδικη.. Γιατι ειναι Μοναδικη!"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[captain elena]

πιο αληθεια δεν γινεταιι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[leouv]

Για να γίνει κάτι στη ζωή μας, από το πιο απλό, μέχρι το πιο σύνθετο, χρειάζεται πρώτα να το ονειρευτούμε, τα όνειρα βρίσκονται στην καρδιά μας, έξω από αυτή πεθαίνουν. Είναι σημαντικό, λοιπόν να ονειρευόμαστε, όχι να αιθεροβατούμε και να αγωνιζόμαστε να φτάσουμε το φεγγάρι μας. Ακόμη κι αν δεν τα καταφέρουμε, με όσα αποκομίσουμε από το ταξίδι μας, θα φτάσουμε τουλάχιστον ως τα άστρα, κι αυτό είναι κάτι, και είναι κάτι πολύτιμο. Και ποιος ξέρει, το φεγγάρι μπορεί να βρίσκεται κοντά, ίσως το φτάσουμε, ίσως και όχι, τουλάχιστον θα έχουμε προσπαθήσει. Ελπίζω να σε πείσαμε! :-)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Ενα ονειρο απο μονο του δεν λεει τιποτα. Τι να το κανω το ονειρο αν δεν εχω στην ακρη του μυαλου μου οτι μια μερα θα το πραγματοποιησω;

''Αξιζει φιλε να υπαρχεις για ενα ονειρο κι ας ειναι η φωτια του να σε καψει''

πραγματι ετσι ειναι, τι να το κανεις το ονειρο αν δεν θες να το πραγματοποιησεις καποια μερα; αυτο εχει σημασια βασικα, η πραγματοποιηση των ονειρων μας ωστε να μην μεινουν απωθημενα. αλλωστε αν δεν βγουν αληθινα τοτε ποιο το νοημα να κανουμε ονειρα?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Εκείνο που αξίζει στα όνειρα, είναι ο αγώνας που κάνουμε για να τα πραγματοποιήσουμε και όχι αν θα τα καταφέρουμε τελικά. Κι εδώ το ταξίδι μετράει και όχι η Ιθάκη. Από τη στιγμή που ένα όνειρό πραγματοποιείται, αυτόματα γεννιέται ένα καινούργιο. Αυτή είναι και η ομορφιά της ζωής.

​

(Υ.Γ. Ποτέ μου δεν κατάλαβα το γιατί ένα ασήμαντο και ανόητο βιβλίο σαν τον "αλχημιστή" έγινε best seller)​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

(Υ.Γ. Ποτέ μου δεν κατάλαβα το γιατί ένα ασήμαντο και ανόητο βιβλίο σαν τον "αλχημιστή" έγινε best seller)​

Το ήξερα ότι θα το πεις αυτό με το που είδα ότι απάντησες στο θέμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Το ήξερα ότι θα το πεις αυτό με το που είδα ότι απάντησες στο θέμα

Έχω γίνει τόσο προβλέψιμος; Τι να πω για το βιβλίο; Πήγαινα γυμνάσιο όταν άκουγα όλους να λένε πόσο καταπληκτικό είναι και το αγόρασα. Από τις πρώτες ακόμα σελίδες το θεώρησα σαχλαμάρα. Όμως σκέφτηκα ότι αφού το θεωρούν όλοι υπέροχο, δεν μπορεί, θα φτιάχνει αργότερα. Έτσι πίεσα τον εαυτό μου να το διαβάσει μέχρι το τέλος. Τελειώνοντάς το, σκέφτηκα κρίμα τα χρήματα που έδωσα και το χρόνο που αφιέρωσα και το εκτόξευσα περιστρεφόμενο στην άλλη άκρη του δωματίου.

​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Αρχικά το συγκεκριμένο απόσπασμα, είναι από ένα βιβλίο του Paulo Coelho το οποίο μάλιστα το έχω διαβάσει και είναι πάρα πολύ ωραίο. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι πολύ όμορφο ο άνθρωπος να θέτει στόχους, να κάνει όνειρα και να προσπαθεί να τα πραγματοποιεί. Σίγουρα ο δρόμος προς την επίτευξη αυτών θα είναι δύσκολος και όχι στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά αυτό είναι το point, γιατί εάν ήταν όλα εύκολα τότε δεν θα υπήρχε και κίνητρο αλλά ούτε και ουσία.

Πάντως για να πω την αλήθεια ότι ακριβώς επειδή ο δρόμος για την επίτευξη των στόχων πάντα είναι δύσκολος, στην δική μου σκέψη ενυπάρχει ο φόβος της αποτυχίας και του φόβου του απραγματοποιήτου, κάτι το οποίο ενώ ξέρω ότι με απομακρύνει από αυτούς δεν μπορώ να τον αποβάλλω, καθώς πλέον δεν μου δίνει κίνητρο. Από την άλλη είναι πολύ ωραίο και βοηθητικό να φαντάζεσαι ότι κάθε μέρα φτάνεις στην επίτευξη του στόχου και πολλοί λένε να φαντάζεσαι τον εαυτό σου ότι αυτήν την στιγμή έχεις πετύχει ήδη τον σκοπό σου οποιοσδήποτε και εάν είναι αυτός. Εμένα αυτό με αγχώνει για ένα λόγο γιατί σκέφτομαι ότι αφού υποσυνείδητα μπορώ, πρέπει να το πετύχω και συνειδητά, σαν μία εκπλήρωση κάποιας ανάγκης θα μπορούσα να το πω. Η απογοήτευση που θα προέλθει από την αποτυχία για εμένα για εμένα δυστυχώς είναι τεράστια και πολλές φορές δυσκολεύομαι στο να την διαχειριστώ πολύ.

Εγώ θα έλεγα να κάνουμε όνειρα και να θέτουμε στόχους διαρκώς αλλά εφικτούς και μετρημένους ώστε να έχουμε περισσότερη πιθανότητα να τους υλοποιήσουμε με επιτυχία από το να αποτύχουμε εάν βάλουμε πάρα πολλούς και δεν μπορούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για τον καθένα. Πάντως μερικές φορές μου περνάει από το μυαλό μου εάν και λάθος πχ η σκέψη γιατί να θέσω στόχο αφού υπάρχουν πιθανότητες να αποτύχω; " ποτέ δεν σκέφτομαι ότι θα πετύχω αλλά σκέφτομαι μόνο ενδεχόμενο αποτυχίας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lilith's_child]

εγώ γενικά δεν είμαι άτομο που πιστεύει στην τυχαιότητα των πραγμάτων

επομένως θεωρώ πως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι από μικρή ηλικία έχουμε μέσα μας συγκεκριμένα όνειρα για το πως θέλουμε να εξελιχθεί η ζωή μας ,κλπ
αυτό, κατά την άποψή μου είναι κάτι σαν να μας μιλάει ο ανώτερος εαυτός ή το ένστικτό μας για την κατεύθυνση που πρέπει να πάρουμε στη ζωή

γι αυτό πρέπει να κυνηγάμε τα όνειρά μας καθώς θεωρώ πως αυτά είναι και το πεπρωμένο μας

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 092312]

Όσο σημαντικό είναι κανείς να έχει όνειρα και να τα κυνηγάει είναι, πιστεύω, και να μπορεί κανείς να αναγνωρίσει πότε είναι η ώρα να σκεφτεί και εναλλακτικές. Η εμμονική προσκόλληση σε κάτι ποτέ δεν είναι καλή, ούτε καν όταν μιλάμε για όνειρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Χμ,συμπερασματα για υλοποιηση ονειρων :
Εαν αποφασισεις να κανεις κατι,καντο καλο,αφιερωσου πληρως,εαν το ξεκινησεις μην αρχισεις τις αμφιβολιες,το μυαλο σου πρεπει να ειναι ξεκαθαρο,κατασταλαγμενο και αισιοδοξο.Το σημαντικοτερο δε,πρεπει να θυμασαι οτι για να φτασεις κορυφη δεν πρεπει να φοβασαι να βρεθεις στον πατο.Κανενα ονειρο δεν ειναι αρκετα σπουδαιο εαν δεν περιεχει ρισκο,και καθε ονειρο ειναι σπουδαιο εφοσον περιεχει ρισκο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.