Υπάρχει ιεραρχία στο θάνατο αγαπημένων προσώπων;

[Κακή Επιρροή]

χωρίς να θέλω να ακουστώ "κάπως"... θα σας πω το εξής....
ευτυχώς για εσάς, αυτή τη διαφορά στην ιεραρχία θα την καταλάβετε μόνο όταν φυγουν διάφορα άτομα απ το στενό σας κύκλο

Πιστεψτε με... σε ένα μήνα μέσα έχασα ξάδερφο 29 χρονων, φίλο 40 χρονών, μάνα 63 χρονών....
Για όλους πόνεσα πολυ (και πονάω ακόμα μιας που είναι και πρόσφατα πολυ).. όμως υπήρχαν διαβαθμήσεις.. δεν ήταν το ίδιο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[maik85]

Πιστεύω πως ο πόνος που νοιώθεις για τον χαμό κάποιου, είναι ανάλογος με την αγάπη που του είχες όσο ήταν ζωντανός και το πόσο δεμένος ήσουν μαζί του.

Επίσης το πόσο άδικος είναι ένας θάνατος. Π.χ. αν πεθαίνει ο παππούς σου που μπορεί να υπεραγαπάς, στα 80 του, είναι λογικό να πονέσεις, αλλά δεν είναι και το πιο αφύσικο πράγμα να πεθαίνει κάποιος σε βαθειά γηρατειά. Αντίθετα, αν πεθάνει κάποιος νεότερος σε ηλικία -π.χ. ο αγαπημένος σου θείος στα 50- θα σε πειράξει πολύ περισσότερο επειδή πραγματικά ήταν νέος.

Ακόμη το κατά πόσο "περιμένεις" έναν θάνατο. Αν κάποιος υποφέρει από μια βαριά αρρώστεια, το διάστημα από τη μέρα που θα γίνει γνωστό πως δεν υπάρχει σωτηρία είναι πιό σκληρό και οδυνηρό για τους συγγενείς, παρά το ίδιο το γεγονός του θανάτου, που αν πρόκειται για βαρειά αρρώστρεια φαντάζει και σαν λύτρωση.
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MonaXoS]

Συμφωνώ με maik85 κ Κ.Ε.

Ακόμη το κατά πόσο "περιμένεις" έναν θάνατο. Αν κάποιος υποφέρει από μια βαριά αρρώστεια, το διάστημα από τη μέρα που θα γίνει γνωστό πως δεν υπάρχει σωτηρία είναι πιό σκληρό και οδυνηρό για τους συγγενείς, παρά το ίδιο το γεγονός του θανάτου, που αν πρόκειται για βαρειά αρρώστρεια φαντάζει και σαν λύτρωση.
​

Και έπειτα, όλο το διάστημα που τον βλέπεις να υποφέρει είναι σαν να επεξεργάζεσαι σιγά - σιγά την ιδέα του θανάτου του κ όταν έρθει η μοιραία στιγμή το παίρνεις πιο χαλαρά (όχι φυσικά χωρίς πόνο...)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[travel_lover]

χωρίς να έχω προλάβει να διαβάσω όλα τα πόστ, η άποψή μου είναι ότι υπάρχει ιεραρχία. ο πόνος είναι πόνος, αλλά δεν μπορώ να συγκρίνω να χάνεις μια γιαγιά που έκανε τον κύκλο της ζωής της κ να χάνεις έναν φίλο στο άνθος της ηλικίας του.
σαφώς κ πονάς ανάλογα με την οικειότητα που έχεις με τον καθένα, αλλά όπως κ να το κάνουμε είναι διαφορετικό να χάνεις την μάνα σου (που θεωρώ ότι από τις μεγαλύτερες απώλειες) κ διαφορετικό να χάνει η μάνα σου εσένα...

"ούτε στον εχθρό μου να μην συμβεί να θάψει το παιδί του"... my mom speaking!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Ενδιαφέρον θέμα. Η γνώμη μου είναι ότι υπάρχει μια, κάποια διαβάθμιση, αλλά εμείς την καθορίζουμε. Ο χωρισμός αυτός έχει να κάνει με τα εντελώς προσωπικά και διαφορετικά συναισθήματα του κάθενος. Δεν υπάρχει μια προγραμματισμένη λίστα. Αυτή η ''λίστα'' είναι διαφορετική για τον καθέναν.

Ακούγεται συχνά ότι τι χειρότερο από το να χάνεις ένα γονιό... Ισχύει σε πολλές περιπτώσεις, σίγουρα, αλλά όχι σε όλες. Κάποιος μπορεί να πονέσει πολύ περισσότερο αν χάσει έναν αδερφο, έναν φίλο, έναν παππού σε περιπτώσεις που οι γονείς του δεν του φέρονται καλά.

Δεν έχει κανένα νόημα να προσποιούμαστε ότι πονάμε περισσότερο αν χάσουμε κάποιον που στο ευρύ κοινωνικό σύνολο, στους ''απ'έξω'' μοιάζει πιο νορμάλ κατάσταση, πιο συνηθισμένη. Ο καθένας μας νιώθει και έχει διαφορετικά συναισθήματα προς τα κοντινά του πρόσωπα. Εμείς φτιάχνουμε την ''ιεραρχία'' του θανάτου των αγαπημένων μας προσώπων. Εμείς και μόνο εμείς...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Παπαδόπουλος10077]

Σε όλα τα π΄ραγαματα υπάρχει ιεραρχία στη ζωη θαρρω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[KingFox]

Ναι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dragon]

Υπαρχει ιεραρχια στον πονο!
Δεν νοειται να ποναμε τον ιδιο σε καθε κατασταση που συμβαινει στη ζωη μας!
Ποσο μαλον για τον θανατο.

Πονας οταν ακους γυρω σου οτι καποιος πεθανε κ θα λυπηθεις...ειναι το ιδιο ομως
οταν χανεις ενα αγαπημενο σου προσωπο?Φιλο,συγγενη,οικογενεια,παιδι!
Η λυπη που θα νιωσεις ειναι ιδια για ολους αλλα ο πονος ομως ειναι αβασταχτος
οταν χανεις το παιδι σου κ θα σε συντροφευει μεχρι το τελος της ζωης σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.