Υπνωτισμός;

[Isiliel]

Θα σε βοηθούσε, αν και δεν ξέρω αν έχει επιστημονική βάση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

έχω ακούσει κι έχω διαβάσει ότι είναι λίγο περίεργο το όλο θέμα μιας που πολύ δύσκολα θα βρεθεί πραγματικά καλός ειδικός επί του θέματος που δεν θα σε "καθοδηγήσει" αυτός να έχεις "μνήμες" που δεν είναι δικές σου πραγματικά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Συμφωνώ μαζί σου Κουέ. Γι'αυτό πρότεινα στην Πύλη την αυτοϋπνωση.
Με την αυτοϋπνωση θέτεις εσύ τους στόχους σου και δουλεύεις μόνος σου με το υποσυνειδητό σου.
Δεν παρεμβάλεται κανένας (διάβασε αυτό που παρέθεσα στο quote)

Τώρα στην περίπτωση της Λιας, αν κάποτε κάποιο έντομο την τρόμαξε τόσο πολύ που να το απωθήσει από την μνήμη της, ναι, η αναδρομή και η αυτοϋπνωση μπορεί να τη βοηθήσει να θυμηθεί το γεγονός, να το κατανοήσει, να το εκλογικεύσει και εν τέλη να το ξεπεράσει.

Αν μπορούσε η μητέρα της ας πούμε να της θυμήσει ότι κάτι την τσίμπησε ή την τρόμαξε κτλ το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο (εφ όσον θα μπορούσε να το φέρει και η ίδια στη μνήμη της μετά από την υπενθύμηση).
Βέβαια χρειάζεται κάποιος να σε καθοδηγήσει με όλα αυτά ώστε να ξέρεις πως να δουλέψεις με τα ευρήματά σου και όπως είπε και ο Lorien υπάρχουν και εκμεταλευτές...

Μα και στον ψυχολόγο να πας, μια τύπου αναδρομή δε σου κάνει για να εντοπίσει που βρίσκεται το πρόβλημα?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Ο υπνοτισμος και ο αυτο-υπνοτισμος, θελουν προσοχη παιδια. Παιζουμε με πραματα εμπειρικα, χωρις να ξερουμε πως ακριβως λειτουργουν.

Προσωπικα θα χρησημοποιουσα υπνωτισμο μονο για ιατρικους λογους (πχ πονος). Αν θυμαμαι καλα μεχρι και ο Φρουντ αποφασισε να μην χρησημοποιει τετοιες μεθοδους για τα ψυχιατρικα. Θελει ψαξιμο το πραμα.

Ο αυτο-υπνωτισμος, εχει αυτο το καλο που λες Isiliel, παραμενει ομως μια μορφη αυθυποβολης/αυτο-πλυσης εγκεφαλου και ακομα και μονοι μας μπορουμε να παρασυρουμε τον εαυτο μας σε λαθος δρομο χωρις να το αντιλαμβανομαστε (οπως μπορει να εκανε ενας υπνωτιστης σε εμας).

Προσωπικα παντα ειχα και εγω Michelle φοβο και αηδια για τα εντομα. Τα τελευταια χρονια, σιγα σιγα μεσα απο συναναστροφες με αλλους και μετα απο μερικες συζητησεις με τον εαυτο μου, το αντιμετωπιζω αλλιως. Οχι οτι τα παιρνω αγκαλιτσα και τα χαιδευω , αλλα σιγουρα εχω μειωσει αισθητα τα προηγουμενα αισθηματα. Χωρις να εχω κανει υπνωτισμο ή κατι συγκεκριμενο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PYLH]

Δεν έχω σκοπό να κάνω αναδρομή σε προηγούμενες ζωές!!!
Ολόκληρη η διαδικασία καταγράφεται και στην δίνουν μετά.
Η συγκεκριμένη γυναίκα ,στην οποία αναφέρομαι και με την οποία έχω ήδη συζητήσει,εκτός του ότι μου την έχει συστήσει φίλος που πραγματικά εμπιστεύομαι και έχει κι ο ίδιος υπνωτιστεί 1 φορά ( που είναι αρκετή), μου είπε απίστευτα πράγματα,στην πρώτη μας συνάντηση ,χωρίς να γνωρίζει απολύτως τίποτα!!!

Μην πάει το μυαλό σας σ' αυτές που " προβλέπουν το μέλλον " κι αρχίζουν να σου λένε αόριστα πράγματα (...κάπου θα "πέσουν μέσα"...). Καμία σχέση !!!
Ακόμα κι ο φίλος κ ψυχίατρος , που πηγαίνω, " δεν θα μπορούσε να περιγράψει,συνοπτικά μέν αλλά με ακρίβεια,κάποια πραγματα που μου είπε αυτή".

Μπορεί να μην πάω βέβαια , μετά κι απ' όλα αυτά που συζητήθηκαν εδώ αλλά @ Καλή Επιρροή μου είπες κάτι, που "μου χτύπησε το καμπανάκι μου" κι ας στο είχα πει κι εγώ,στην συζήτηση για το φύλο του μωρού που είναι στην κοιλίτσα σου !!!

( αν για κάποιο λόγο έπρεπε να γνωρίζουμε ή να θυμόμαστε πράγματα και καταστάσεις, θα γνωρίζαμε.)

Επίσης @DrStrangelove και @Isiliel μάλλον με "πείσατε"

( Τι μαθαίνουμε τελικά εδώ μέσα...!!!! )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ο αυτο-υπνωτισμος, εχει αυτο το καλο που λες Isiliel, παραμενει ομως μια μορφη αυθυποβολης/αυτο-πλυσης εγκεφαλου και ακομα και μονοι μας μπορουμε να παρασυρουμε τον εαυτο μας σε λαθος δρομο χωρις να το αντιλαμβανομαστε (οπως μπορει να εκανε ενας υπνωτιστης σε εμας).

Μάλλον θα έχω πυρετό, αλλά συμφωνώ μαζί σου!
Γι' αυτό χρειάζεται ένας οδηγός. Ξέρω άτομο κοντινό μου, που θεώρησε σωστό να βάλει ως εντολή στο υποσυνειδητό της, να μην την ενδιαφέρει το σεξ. Το κακό είναι πως το κατάφερε...
Άκουσε πολύ βρισίδι από τον δασκαλό της μετά. Και χρειάστηκε αρκετό καιρό για να επανέλθει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bisbirikos]

Το αντιγραφω απο ποστ μου σε αλλο φορουμ:

Οσο για τον Χιτλερ:
Κυκλοφορει στους αναλυτες του Β'ΠΠ μια αλλη "ψυχαναλυτικη" εκδοχη. Δεν ειναι τεκμηριωμενη γιατι δεν υπαρχουν στοιχεια απο τα ιδρυματα που πηγε ο Χιτλερ.
Μετα τον Α'ΠΠ ο Χιτλερ υπεφερε απο πολλα ψυχοσωματικα (κυριως) προβληματα ,τα οποια του αφησαν και πολλα καταλοιπα οπως τα οχταρια που εκανε το κεφαλι του οταν εβγαζε λογους.
Εκεινη την εποχη, χρησιμοποιουνταν αρκετα η υπνωση για αντιμετωπιση τετοιων θεματων. Σε ενα τετοιο ιδρυμα (τα στοιχεια επαναλαμβανω εχουν καταστραφει - ισως απο το ιδιο το ναζιστικο κομμα) ο γιατρος του Χιτλερ βλεποντας το οτι υπεφερε αρκετα και οτι του ειχαν δημιουργηθει συμπλεγματα κατωτεροτητας που εχασε η Γερμανια τον πολεμο, προσπαθησε να του "εμφυσησει" με υπνωση ιδεες μεγαλειου για τον ιδιο και για την χωρα του, πιστευοντας οτι ετσι θα απαλλαγει απο τα προβληματα του. (ειναι γνωστο επισης οτι τοτε εφαρμοζονταν διαφορων ειδων "ψαχαναλυτικων" τεχνικων χωρις να εχει εξακριβωθει η επαρκεια τους).
Ο χιτλερ δλδ δεν εκανε τιποτα αλλο απο το να "λεει φωναχτα" αυτα που ο υπνωτιστης τον ειχε προγραμματισει να θεωρει για τον εαυτο του και τη χωρα του.

Tα στοιχεια που υπαρχουν προερχονται απο τον θεραποντα ιατρο του Χιτλερ.
Ο ιδιος ειπε οτι εφαρμοσε αυτην την τεχνικη για να "θεραπευσει" τον Χιτλερ.
(με τα γνωστα αποτελεσματα). Δυστυχως, αν ισχυει το οτι η παρανοια του Χιτλερ ηταν "προιον" υπνωσης, μπορει καποιος ευκολα να καταλαβει τη δυναμη της.
Η υπνωση ειναι ενα απο τα πιο δυνατα "χαρτια" για τους ψυχολογους (γι'αυτο και δεν χρησιμοποιειται συχνα). Πρεπει ο υπνωτιστης να ξερει πολυ καλα τι κανει και (το πιο βασικο) να ξερει τι θελει να πετυχει. Αν χαθει ο ελεγχος του υποκειμενου, μπορει οι συνεπειες να ειναι αρκετα ασχημες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

με βάση και αυτά που έγραψε ο bisbirikos μου ήρθε μια σκέψη στο μυαλό...
θα μπορούσε άραγε, τον υπνωτιστή να τον "επιβλέπει" δικό μας άτομο το οποίο έχει κάποιες βασικές γνώσεις περί υπνωτισμού?
Με αυτόν τον τρόπο δεν είμαστε ως υποκείμενα πιο ασφαλείς?
Ο υπνωτιστής δεν μπορεί να κάνει ο.τι θέλει ενώ είμαστε σε ύπνωση μιας που δικός μας άνθρωπος είναι εκεί δίπλα...

(βασικές γνώσεις, δλδ απλά να ξέρει τι δεν πρέπει να γίνει σαν κακό μας)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Kakerlak]

τι μπορουμε δηλ.να παθουμε απο εναν υπνοτισμο????

γενικα με φοβιζουν αυτα.... γιατι να μαθουμε καποια πραγματα με το ζορι τα οποια μπορει να μας χαλασουν για το υπολλοιπο της ζωης μας...?

αν τυχει να τα μαθουμε ας τα μαθουμε....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Προσωπικα παντα ειχα και εγω Michelle φοβο και αηδια για τα εντομα. Τα τελευταια χρονια, σιγα σιγα μεσα απο συναναστροφες με αλλους και μετα απο μερικες συζητησεις με τον εαυτο μου, το αντιμετωπιζω αλλιως. Οχι οτι τα παιρνω αγκαλιτσα και τα χαιδευω , αλλα σιγουρα εχω μειωσει αισθητα τα προηγουμενα αισθηματα. Χωρις να εχω κανει υπνωτισμο ή κατι συγκεκριμενο.

Lorien πολύ πιθανο να μην μιλάμε για ίσης έντασης φοβία. Εγώ έτσι και δω έντομο και είναι μαζί μου άλλοι θα γίνω ρεζίλι σε αυτούς τους άλλους διότι θα αρχίσω να τσιρίζω και να τρέμω χωρίς να μπορώ να συγκρατηθώ
(μιλάω για σχετικά μεγάλο έντομο, δεν θα το πάθω και με μια μύγα!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PYLH]

με βάση και αυτά που έγραψε ο bisbirikos μου ήρθε μια σκέψη στο μυαλό...
θα μπορούσε άραγε, τον υπνωτιστή να τον "επιβλέπει" δικό μας άτομο το οποίο έχει κάποιες βασικές γνώσεις περί υπνωτισμού?
Με αυτόν τον τρόπο δεν είμαστε ως υποκείμενα πιο ασφαλείς?
Ο υπνωτιστής δεν μπορεί να κάνει ο.τι θέλει ενώ είμαστε σε ύπνωση μιας που δικός μας άνθρωπος είναι εκεί δίπλα...

(βασικές γνώσεις, δλδ απλά να ξέρει τι δεν πρέπει να γίνει σαν κακό μας)

τι μπορουμε δηλ.να παθουμε απο εναν υπνοτισμο????

γενικα με φοβιζουν αυτα.... γιατι να μαθουμε καποια πραγματα με το ζορι τα οποια μπορει να μας χαλασουν για το υπολλοιπο της ζωης μας...?

αν τυχει να τα μαθουμε ας τα μαθουμε....

Το σκέφτηκα αυτό που λες, να έχω κάποιον μαζί μου, αλλά ξέχασα να την ρωτήσω.Θα το κάνω όμως...

Όσο για τον φόβο που λες , το καταλαβαίνω κι ίσως να'χεις δίκιο!!!
Είναι νομίζω, καθαρά θέμα χαρακτήρα.
Εμένα όλ' αυτά μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον,αν μπορώ να το πω έτσι απλά.
Γενικότερα, "ψάχνομαι" γύρω απ' αυτά "που βρίσκονται σε κάποια άλλη σφαίρα...", πέρα απ' αυτά που "βλέπουμε" και καταλαβαίνουμε με την λογική!!!
Γι αυτό πιστεύω και στην μετεμψύχωση ( όχι σε ζώα, όπως έχω ακούσει), αλλά μόνο σ'ανθρώπους. Πιστεύω, ότι οι άνθρωποι που γνωρίζουμε κ συναναστρεφόμαστε σ' αυτή τη ζωή μας, ήταν με κάποιο άλλο τρόπο ή με κάποια άλλου είδους σχέση, συνδεδεμένοι μαζί μας!
Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην ζωή μας...
Ακόμα και το γεγονός, ότι αυτή την στιγμή γράφω για όλα αυτά στο συγκεκριμένο "χώρο" και συζητώ με "συγκεκριμένα" άτομα, για μένα δεν είναι τυχαίο...!!!

Πρέπει απλά να "περιμένω" ....και κάποια στιγμή τα "κομμάτια" μπαίνουν στην "θέση τους"...
Θα "τολμήσω" να πω ότι και ο θάνατος της μητέρας μου, την χρονική εκείνη περίοδο που συνέβη, θεωρώ πως δεν ήταν τυχαίος ,(ξαφνικά μέσα σε 10 μήνες ), δεν αρρώστησε ,έτσι απλά όπως συνηθίζουμε να λέμε...
Αυτός ο τρόπος σκέψης,που ήδη είχα από μικρή, με βοήθησε πολύ , γιατί έκανε και συνεχίζει να κάνει, τον πόνο που προκαλεί η απώλεια της μάνας "ελαφρύτερο"....

Το ότι ,από πάντα είχα τέτοιου είδους "ανησυχίες" , δεν είναι τυχαίο , γιατί ίσως αυτό με "προετοίμαζε" , για να μπορέσω ν' αντιμετωπίσω καταστάσεις και γεγονότα κατά την διάρκεια "αυτής" της ζωής μου...
Άρα...τίποτα δεν γίνεται τυχαία...!!! ( κατά την ταπεινή μου άποψη .)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Δε θελω να σε στενοχωρησω, αλλα το "τιποτα δεν ειναι τυχαιο" συνηθως προκυπτει απο τον ευπλαστο υποκειμενικο ορισμο του "τυχαιου". Κοινως, μπορει καποια να ειναι τυχαια, άλλα οχι...μπορει ολα....μπορει τιποτα. Μεγαλα ερωτηματα (για ενα αλλο τοπικ ) που δεν εχουν ακομα απαντηση. Only belief choices.


Lia, ενταξει δε πεταγομουν ποτε , ουτε εκανα υστεριες κλπ, αλλα αυτο δεν αλλαζει κατι. Απλα εσυ θα θες λιγο περισσοτερο χρονο/προσπαθεια, αυτο ειναι ολο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[PYLH]

Δε θελω να σε στενοχωρησω, αλλα το "τιποτα δεν ειναι τυχαιο" συνηθως προκυπτει απο τον ευπλαστο υποκειμενικο ορισμο του "τυχαιου". Κοινως, μπορει καποια να ειναι τυχαια, άλλα οχι...μπορει ολα....μπορει τιποτα. Μεγαλα ερωτηματα (για ενα αλλο τοπικ ) που δεν εχουν ακομα απαντηση. Only belief choices.




Lia, ενταξει δε πεταγομουν ποτε , ουτε εκανα υστεριες κλπ, αλλα αυτο δεν αλλαζει κατι. Απλα εσυ θα θες λιγο περισσοτερο χρονο/προσπαθεια, αυτο ειναι ολο.

.....
Αυτό θέλω να πω κι εγώ.......δεν είναι τυχαίο ότι, έγραψα κάτι, εσύ είπες τήν άποψή σου κι εγώ την διάβασα κι "οδηγήθηκα" σε κάποιες σκέψεις πού......( είναι αλυσίδα...)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Marmecus]

Κάθε σοβαρός μελετητής του ανθρώπινου οργανισμού δεν μπορεί παρά να καταλήξει, μελετώντας τις ανθρώπινες λειτουργίες, στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι αυτές ομαδοποιούνται σε 5 κύριες κατηγορίες, ήτοι:

Λειτουργίες που σχετίζονται με την διανόηση και γίνονται αντιληπτές στο μέρος του εγκεφάλου, οπότε μπορούμε να πούμε ότι εκεί βρίσκεται το διανοητικό κέντρο.

Λειτουργίες που σχετίζονται με την συγκίνηση και εστιάζονται κυρίως στο ηλιακό πλέγμα οπότε μπορούμε να πούμε ότι εκεί βρίσκεται το συγκινησιακό κέντρο.

Λειτουργίες που σχετίζονται με την κίνηση και το κινητικό κέντρο.
Λειτουργίες που σχετίζονται με το ένστικτο διαμορφώνοντας το ένστικτο κέντρο και τέλος οι λειτουργίες που σχετίζονται με την αναπαραγωγή και την γενικότερη ανάπτυξη του οργανισμού και σχετίζονται με την χρήση της σεξουαλικής ενέργειας και το σεξουαλικό κέντρο.

Τα κέντρα έχουν το καθένα την δική του σοφία αλλά παράλληλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ή να ελεγχθούν για να παράγουν αποτελέσματα.

Ο έλεγχος των κέντρων μπορεί να έχει δύο πηγές. Το υποσυνείδητο και το συνειδητό.

Το υποσυνείδητο σχετίζεται με όλα αυτά τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά που αναφέρονται σαν μνήμες, απορρίμματα μνημών, πεποιθήσεις, γνώμες, επιθυμίες, συνήθειες, λάθη, ελαττώματα και "εγώ". Γενικά το υποσυνείδητο μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένας σκουπιδότοπος από ζωντανά σκουπίδια ή πρόσωπα αν θέλετε που κινούνται συνεχώς και αγωνίζονται να καταλάβουν τα κέντρα της οργανικής μηχανής για να προβάλουν αυτό το οποίο ξέρουν ή επιθυμούν να κάνουν μιας και αυτός είναι ο τρόπος που τρέφονται και επιβιώνουν κλέβοντας δηλαδή την διανοητική συγκινησιακή κλπ ενέργεια μας.
Τέτοιες γενικές κατηγορίες ελαττωμάτων του υποσυνείδητου που αναβλύζουν και μας ελέγχουν είναι: Ο φόβος, ο θυμός, η απληστία, η υπερηφάνεια, τεμπελιά, η λαιμαργία, η ζήλια, η Λαγνεία, η Μνησικακία και ένας άπειρος αριθμός από στοιχεία ή Ψυχολογικές λεπτομέρειες που μας δημιουργούν όλες τις δυστυχίες που μας κάνουν την ζωή δύσκολη.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά όλων αυτών είναι ότι δεν έχουν επίγνωση του εαυτού τους. Αυτό το οποίο θα μπορούσε να έχει επίγνωση του εαυτού του δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που ονομάζουμε αντίληψη, συνείδησή ή Ουσία. Η αντίληψη, η Ουσία είναι το πρωταρχικό ψυχικό υλικό. Είναι αυτό το οποίο μας παρέχει την αίσθηση της ατομικότητας, που δίνει το αίσθημα της ύπαρξης. Είναι αυτό το οποίο μπορεί να αντιλαμβάνεται, να παρατηρεί και να μελετά τις δράσεις και αντιδράσεις των 5 κέντρων της οργανικής μηχανής καθώς αυτά ελέγχονται από το υποσυνείδητο, από τις χιλιάδες "εγώ" που εκδηλώνονται εκεί και προσπαθούν να μας επιβάλουν τις θελήσεις τους.

Το πρόβλημα της ύπαρξης με τα προβλήματα ψυχικού τύπου που μας δυσκολεύουν την ζωή έχει μια διπλή αιτία ύπαρξης.

Η πρώτη σχετίζεται με την ύπαρξη του υποσυνείδητου και των αναρίθμητων "εγώ" που αυτό περιέχει.

Η δεύτερη σχετίζεται με την ποιότητα της αντίληψης.

Πια είναι η κατάσταση της αντιληπτικότητας μας, της συνειδητότητας μας;

Κοιμόμαστε, πχ για ένα διάστημα 8 ωρών και στο σύνολο αυτής της ονειρικής ζωής, μπορούν να συμβαίνουν μεταξύ άλλων τα εξής: Δεν έχουμε αντίληψη ζώντας όλα αυτά τα γεγονότα, ότι αυτά συμβαίνουν στον κόσμο των ονείρων. Είμαστε βαθειά πεπεισμένοι ότι είμαστε ξύπνιοι.

Ζούμε απίθανες καταστάσεις, όπου υπάρχει ασυνέχεια του χρόνου, δεν ισχύουν αρκετοί φυσικοί νόμοι, όπως της βαρύτητας ή της αιτίας και του αποτελέσματος, κλπ αλλά η αντιληπτικότητα μας δεν είναι ικανή να αντιληφθεί τα παράδοξα.

Υπάρχει μια τελείως υποκειμενική μνήμη και η λειτουργία της ανάμνησης υπολειτουργεί και τέλος όταν ξυπνάμε το πρωί, η αντίληψη μιας και δεν λειτουργούσε ικανοποιητικά, ελάχιστα έχει καταγράψει στην μνήμη.

Ξυπνάμε, λοιπόν, το φως των αισθήσεων του σώματος έρχεται και η πραγματικότητα του κόσμου δίνει μια στοιχειώδη λογική στην ύπαρξη μας. Εδώ, εκτός από τα "εγώ" μας, το περιβάλλον μας κουνά και διαμορφώνει την ζωή μας.

Οι υποχρεώσεις, οι άλλοι, οι συνήθειες κλπ, διάφορα περιβάλλοντα, γενικά, δημιουργούν τις σιδηροτροχιές, πάνω στις οποίες κινείται το τραίνο της ζωής μας και εμείς είμαστε σταθερά πεπεισμένοι για την σπουδαιότητα μας και τον δήθεν έλεγχο της ύπαρξης μας.

Αρκεί να πέσει στο οπτικό μας πεδίο μια ταπεινή κατσαρίδα, για να μας βγάλει από τον λήθαργο μας και να μας αναδείξει την πραγματικότητα μας.

Αγαπητή Λία,
υπάρχει μια αρχή που θα στην περιγράψω με απλά λόγια: Όποιος γνωρίζει ποδήλατο στο δικό του ποδήλατο γνωρίζει να κάνει ποδήλατο σε όλα τα ποδήλατα.

Προσπαθώ να γνωρίζω τον εαυτό μου και το πως λειτουργώ και έτσι μπορώ να γνωρίζω γενικά, το πως λειτουργεί το σύνολο των ανθρώπων.

Το ελάττωμα του φόβου συναντάται στο σύνολο της ανθρωπότητας μη εξαιρουμένου του γράφοντος.

Μια άλλη αρχή λέει: Το θεατρικό έργο τελειώνει όταν οι ηθοποιοί φεύγουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να απαλλαγείς από τις συνέπειες του φόβου όσο αυτός θα υπάρχει μέσα σου, προσπαθώντας να βρει την ευκαιρία, για να εκδηλωθεί.

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΕΙ.

Αλλά για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να τον γνωρίσεις, να τον μελετήσεις και πως μαθαίνει κάποιος κολύμπι; με ένα μόνο τρόπο: πέφτοντας στην θάλασσα.

Στην προκειμένη περίπτωση δημιουργώντας ευκαιρίες για να εκδηλωθεί ο φόβος στα πέντε κέντρα ή εκμεταλλευόμενη τις ευκαιρίες που σου δίνει η ζωή.

Υπάρχει μια προϋπόθεση όμως:

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΑΝΤΙΛΗΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΤΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΤΟΥ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΑ 5 ΚΕΝΤΡΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΙΚΗΣ ΣΟΥ ΜΗΧΑΝΗΣ.

Και να βρίσκεσαι εκεί, επάγρυπνη, σε κατάσταση αυτοαντίληψης και παρατήρησης, ώστε να συλλέγεις στοιχεία και πληροφορίες.

Μόνο αν γνωρίσεις και κατανοήσεις τα ελαττώματα σου, έχεις την επιλογή, να τα εξαλείψεις. Προηγούμενα αυτό καθίστανται αδύνατο.

Όσο για το θέμα του υπνωτισμού....... νομίζω ότι έφθασε η ώρα για να υπάρξει μια απάντηση και αυτή να γίνει κατανοητή.

Τι είναι ο υπνωτισμός;

Η με την θέληση μας παραχώρηση της αντίληψης μας στην θέληση κάποιου άλλου, με τον σκοπό αφού την κοιμίσει τελείως, να μείνει ανεξέλεγκτο το υποσυνείδητο να αναδυθεί, με σκοπό αυτός ο άλλος, να το αντιληφθεί, μιας και εμείς βρισκόμαστε σε πλήρη νάρκωση.

Ε και μετά τι; Μάλλον τίποτα....

Η αντίληψη μας, εμείς δηλαδή τι κερδίζουμε για το κόστος που πληρώνουμε;

Ποιο είναι αυτό το κόστος;
Η αντίληψη μας να παθαίνει τέτοιες βλάβες, ώστε να καθίστανται στο μέλλον σχεδόν αδύνατη η πιθανότητα αφύπνισης της.
Να μειώνεται επιπλέον η ικανότητα της αντίληψης και φυσικά έτσι, να δυναμώνει το υποσυνείδητο και ο έλεγχος που μας εξασκεί.

Αγαπητή Λία, φίλες και φίλοι,

μακριά από τους υπνωτιστές και τις μεθόδους τους. Τίποτα θετικό δεν θα κερδίσετε από την επαφή μαζί τους.

Γνωρίστε τα πάντα για εσάς, με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο: εργαζόμενοι στο να αυξήσετε την συνειδητότητα σας, στο να ξυπνήσετε την αντίληψη σας, την συνείδηση σας.

Με μια τέτοια εργασία πάνω στην αντίληψη σας, στον εαυτό σας, όχι μόνο θα αυτογνωρισθείτε, θα γνωρίσετε το σύνολο των υπάρξεων σας, αλλά θα γνωρίσετε, όπως λέει και το αρχαίο Ελληνικό ρητό, το Σύμπαν και τους Θεούς.

Τίποτα δεν παραμένει μυστικό για μια αφυπνισμένη συνείδηση και προβλήματα σαν αυτά του φόβου, αφενός βαθμιαία παύουν να υπάρχουν, αλλά και όταν υφίστανται φαντάζουν αμελητέα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Λία νομίζω πως σε περιπτώσεις φοβιών η πλέον αποτελεσματική θεραπεία δεν έχει στόχο την ανακάλυψη βαθύτερων αιτιών (που στην τελική πόσο τραγική εμπειρία μπορεί να σε ώθησε στο να φοβάσαι τα έντομα?) αλλά την εξάλειψη συμπτωμάτων. Κι αυτό γίνεται με γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία που είναι ας πούμε η αντίθετη της ψυχοδυναμικής (στην οποία περιλαμβάνεται ο υπνωτισμός).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[eiffel]

εγω προσωπικα δεν θα το εκανα ποτε. το υποσυνειδητο μας ειναι δικο μας. το θεωρω λαθος να αφηνουμε τους αλλουν να μπαινουν σε αυτο και να το επηρρεαζουν. ειναι σαν να βγαινεις γυμνος μπροστα σε αγνωστους και να τους αφηνεις να κανουν οτι θελουν πανω σου. θα σου ποτεινα αν το κανεις τελικα να υπαρχει τουλαχιστον καποιος εμπιστοσυνης σου παρων... ενα ωραιο βιβλιο που εχω διαβασει σχετικα ειναι το τεχνολογια υποταγης συνηδεισεων του δημητρη ευαγγελοπουλου, αν θελεις διαβασε το να παρεις μια ιδεα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Marmecus]

Αγαπητέ eiffel,
συμφωνώ με τη άποψη σου ότι δεν είναι φρόνιμο να παραδίδουμε τον έλεγχο του υποσυνείδητου μας σ΄ άλλους και μάλιστα εν αγνοία μας μιας και το συνειδητό έχει κοιμηθεί βίαια κατά την διαδικασία του υπνωτισμού του.
Όμως αναρωτιέμαι γιατί δεν υπάρχει το ίδιο ενδιαφέρον για την αντίληψη, την συνείδηση, αυτό που πραγματικά είμαστε, όταν για να ελέγξει ο υπνωτιστής το υποσυνείδητο μας, πρέπει βίαια να την κοιμήσει επιφέροντας μ΄ αυτό τον τρόπο μόνιμες βλάβες σ΄ αυτήν;
Δεν θα ήταν καλλίτερα να εργαστούμε στην κατεύθυνση ανάπτυξης της συνείδηση μας και την αύξηση της συνειδητότητας μας ώστε αυτή να επεμβαίνει και να μετατρέπει το ασυνείδητο σε συνειδητό μειώνοντας το έτσι;

Ειλικρινά αγαπητή underwater αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να γίνει αυτό που προτείνεις.
Ο νόμος είναι σαφής: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ ΟΥΤΕ ΑΙΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.
Αν λοιπόν μια αιτία παράγει κάποια συμπτώματα (αποτελέσματα) πως είναι δυνατόν να σταματήσεις την εκ νέου εκδήλωση συμπτωμάτων όσο συνεχίζει να υπάρχει η αιτία που τα δημιουργεί;
Όμως μιας και το θέμα μας, αν και σχετίζεται με τον υπνωτισμό, έχει προεκτάσεις σχετικές με τον φόβο, επιφυλάσομαι σε επόμενα μυνήματα μου, να αναφερθώ περισσότερο σ΄ αυτόν.
Συνεχίζεται ..........

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[C.M.]

Έγραψα αυτό το κείμενο παλιά:

Με αφορμή κάποιο δημοσίευμα του ΑΒC θα μιλήσουμε για την ύπνωση. Το σχετικό δημοσίευμα σχολίαζε το ότι κάποια άτομα που αντιμετωπίζουν πρόβλημα βάρους κι έχουν δοκιμάσει ανεπιτυχώς πολλές μεθόδους αδυνατίσματος καταφεύγουν και στην ύπνωση. Στο άκουσμα «μέθοδος αδυνατίσματος με ύπνωση», στο άκουσμα της λέξης "υπνωτισμός", τρομάζει κανείς φέρνοντας στο μυαλό του εικόνες με μέντιουμ και βουντού, φιδάκια να βγαίνουν από τη στάμνα και να χορεύουν με την επίδραση του σχιστού βλέμματος του φακίρη ινδού και άμπρα κατάμπρα.


Ειδικότερα εντός του Αμερικανικού πληθυσμού, ενός πληθυσμού που στα 2/3 του παρουσιάζει πρόβλημα παχυσαρκίας ή είναι υπέρβαρος, είναι μέθοδος που προτιμάται αντί πολλών άλλων και μάλιστα έχουν δηλωθεί ποσοστά επιτυχίας της που κεντρίζουν το ενδιαφέρον ώστε να το ψάξει κανείς, πώς ακριβώς η ύπνωση επιτυγχάνει να κάνει ένα κομμάτι σοκολάτας να είναι καθόλου λαχταριστό ή τη μυρωδιά ενός κέικ που ψήνεται να μην προκαλεί τη γνωστή λιγούρα; Αυτά λοιπόν τα ερεθίσματα του δημοσιεύματος.


Τι είναι η ύπνωση; Από σκηνές κινηματογράφου κυρίως φανταζόμαστε έτσι μια αύρα μεθυστική να μας τυλίγει, μια αισθησιακή φωνή να μας ψιθυρίζει διάφορα ρομαντικά λόγια (σκέψου ότι πετάς πάνω στην πράσινη λίμνη, πάνω από δυο νούφαρα που ετοιμάζονται να κλείσουν και γυρεύουν την κατάλληλη μουσική) ενώ κοιτάμε πιστά το εκκρεμές να πηγαινοέρχεται, τα βλέφαρα βαραίνουν και φτάνουμε σε ένα σημείο απίστευτης μαγευτικής χαλαρότητας, όπου τα λόγια συνεχίζουν να μας ταξιδεύουν σε διάφορα νοερά μαγευτικά βιώματα.


Η ύπνωση είναι μια πολύ παλιά ψυχοπνευματική διαδικασία μέσω της οποίας το άτομο οδηγεί τον εαυτό του (η ύπνωση είναι πάντα αυτοΰπνωση!) σε ένα στάδιο νοητικής λειτουργίας ανοιχτό σε υποβολή, με έντονη υποβολιμότητα. Ένα μεταβεβλημένο σημείο λειτουργίας της συνείδησης ή ένα σημείο εξαιρετικά επικεντρωμένης προσοχής, σε κάθε περίπτωση όμως μια κατάσταση κατά την οποία το άτομο μπορεί να έρθει σε επαφή με το α-συνείδητο του, να το δει, να το αναπτύξει ή να το αλλάξει, να κάνει χρήση δηλαδή του δικού του συνειδησιακού δυναμικού βιώνοντας καταστάσεις και εμπειρίες νοερά.

Η υποβολή είναι μόνο το μέσο για να εμβυθιστεί το άτομο στον εσωτερικό του κόσμο και από κει και πέρα διατηρεί και το ίδιο το άτομο όντας σε στάδιο ύπνωσης την ταυτότητα του, τη μνήμη του, τη δυνατότητα ανταπόκρισης του σε κάθε στιγμή. Το νοερό βίωμα επιδρά στη συνέχεια και μετά την ύπνωση, όταν η προσοχή του ατόμου επιστρέψει στους ρυθμούς του εξωτερικού του κόσμου, δίνει χώρο στα εξωτερικά ερεθίσματα. Οι περιγραφές από άτομα που το έχουν βιώσει ποικίλουν. Άλλοι λένε πως έχουν νιώσει όπως όταν διαβάζουν ένα βιβλίο και τους απορροφά και δεν αντιλαμβάνονται τι γίνεται στον εξωτερικό κόσμο παρά μεταφέρουν όλο το είναι τους μέσα στον κόσμο του βιβλίου. Άλλοι πάλι έχουν ισχυριστεί πως δεν αντελήφθησαν ότι περιήλθαν σε ένα τέτοιο στάδιο. Λέγεται ότι όλοι λίγο ή πολύ βιώνουμε καταστάσεις παρόμοιες με αυτές της ύπνωσης, όπως όταν κάνουμε μηχανικά κάποια πράγματα που δεν τα θυμόμαστε, σχεδόν ασυνείδητα. Λέγεται ότι όσο πιο πνευματικά καλλιεργημένο και ευφυές είναι ένα άτομο τόσο πιο εύκολα-γρήγορα υπνωτίζεται ενώ υπάρχουν και άτομα που δεν υπνωτίζονται.


Χρησιμοποιείται λοιπόν για διάφορους θεραπευτικούς σκοπούς (άγχος, χρόνιος πόνος, εθισμός στο κάπνισμα, άσθμα, αντιμετώπιση αισθήματος ναυτίας και εμετών λόγω χημειοθεραπειών κλπ), ένας από τους οποίους είναι και η απώλεια περιττών κιλών. Ζήτημα που αφορά μεγάλο αριθμό ατόμων. Εννοείται πως υπάρχουν άτομα ειδικευμένα για να χειριστούν σωστά μια διαδικασία ύπνωσης (ψυχίατροι ψυχοθεραπευτές, ψυχολόγοι υπνοθεραπευτές) δεν επαφίεται κανείς στην κυρά Φωφώ τη χαρτορίχτρα που λέει και το φλυτζάνι, αγόρασε και γυάλινη σφαίρα και ντύνεται με πλουμιστές κελεμπίες τελευταίας αραβικής μόδας, η οποία υπόσχεται να σε μεταφέρει στην προηγούμενη σου ζωή κατά την οποία ήσουν επιτυχημένη χορεύτρια σε κεντρικό καμπαρέ αλα Nicole Kidman στο Moulen Rouge ή σκύλος στην Ινδία.


Και ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν δύο είδη υπνώσεων μία αναδρομική και μία θεραπευτική δεν ισχύει εννοείται, αλλά αποτελεί κι αυτό με τη σειρά του μέρος της παρωδίας κάποιων παρείσακτων που εγκληματούν εις βάρος της υγείας του κόσμου. Η μέθοδος της ύπνωσης λοιπόν είναι μία και μοναδική και είτε χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς και σωστά είτε για καταστροφικούς σκοπούς (και πάντως σε καμία άλλη ζωή σου δεν σε μεταφέρει) και αποτελεί έγκλημα από τα σοβαρότερα. Ο Βρετανικός και Αμερικανικός ιατρικός σύλλογος έχουν εγκρίνει επισήμως την υπνοθεραπεία σαν ένα είδος εναλλακτικής ιατρικής θεραπείας, κάνουν εμπεριστατωμένες μελέτες και αναφορές ήδη από τον περασμένο αιώνα. Στην Ελλάδα η κλινική ύπνωση είναι μεν κρυφο-αναγνωρισμένη ως ιατρική μέθοδος αλλά όχι τόσο διαδεδομένη ή μάλλον ευρέως παρεξηγημένη.

Ένα ερώτημα που θα μπορούσε να θέσει κανείς είναι αναφορικά με τις πιθανότητες εμφάνισης επιπλοκών. Ο McHovec σε μια επιστημονική μελέτη του το 1988, «Hypnosis Complication, Risks and Prevention» είχε αναφέρει καμιά πενηνταριά περίπου επιπλοκές βασισμένες πάνω σε πραγματικές περιπτώσεις ανθρώπων που χρησιμοποίησαν υπνοθεραπεία, τις οποίες επιπλοκές συνόψισε σε πέντε βασικές κατηγορίες (κρίσεις πανικού ή ψυχωτικά συμπτώματα, κατάθλιψη και αύξηση των πιθανοτήτων το άτομο να προβεί σε αυτοκτονία, συμπτώματα που προκύπτουν από «αντικατάσταση», συμπτώματα που προκύπτουν από απροσεξία, καμουφλάρισμα μιας φυσικής παθολογίας). Ωστόσο η έρευνα του χαρακτηρίστηκε από επόμενους ερευνητές [R. Baker ("They Call It Hypnosis")] και ένθερμους υποστηρικτές της υπνοθεραπείας ως ένα πακέτο ιστοριών τρόμου.


Σύγχρονες μελέτες από κατάλληλους ερευνητές δεν υπάρχουν πολλές και όσες υπάρχουν, παράλληλα με την εξύμνηση της υπνοθεραπείας, αφενός περιορίζουν τις πιθανότητες να πάει κάτι στραβά, αφετέρου δεν αποκλείουν κιόλας με σιγουριά το ότι κάτι μπορεί να πάει όντως στραβά, κατά κάποιο τρόπο ρίχνοντας το βάρος στην κριτική ικανότητα του ατόμου (του ασθενούς) που ενδιαφέρεται να μπει σε μια διαδικασία υπνοθεραπείας, ως προς το να επιλέξει τον κατάλληλο υπνοθεραπευτή, γιατί εκεί είναι το κλειδί, το κόλπο, η τσαχπινιά. Είναι όμως λύση αυτή; Μέχρι ποιού σημείου μπορεί να φτάσει ο «έλεγχος» του ασθενούς προκειμένου να «επιλέξει» (με τι κριτήρια άραγε) κατάλληλο υπνοθεραπευτή;



Αυτό που δημιουργεί τις όποιες αναστολές αναφορικά με τη μέθοδο αυτή κατά τη γνώμη μου δεν είναι τόσο τα Hollywood-ιανά σκηνοθετικά κατασκευάσματα περί τέλεσης ληστειών με ύπνωση, περί δημιουργίας τηλεκατευθυνόμενων εγκληματιών- κατασκόπων της CIA με ύπνωση και πάει λέγοντας. Αν δεν θέλει κανείς να υπνωτιστεί δεν υπνωτίζεται! Αν υπνωτιστεί κάνει χρήση του δικού του παρόντος νοητικού δυναμικού και μπορεί να επανέλθει όποια ώρα θέλει ο ίδιος! Η επιτυχία της ύπνωσης εξαρτάται από τη δική σου άφεση-χαλάρωση, δεν είναι κάτι που γίνεται με το ζόρι ή με μονομερείς ενέργειες του υπνοθεραπευτή.


Και φυσικά στην λεγόμενη κατάσταση Trance δεν πρόκειται να μετατραπείς σε κάτι άλλο από αυτό που είσαι, δεδομένου ότι μέρος της ενσυνείδητης λειτουργίας σου πάντα υπάρχει και εμμένει στο «Ηθικό σου Εγώ» και λειτουργεί ως κύριος προσωπικός σου κώδικας αντίδρασης. Τι δημιουργεί κάποιες αναστολές λοιπόν αφού είναι όλα ρόδινα; Μήπως το ότι η δυνατότητα παρέμβασης του υπνοθεραπευτή στη συνείδηση μας, με οποιοδήποτε τρόπο, απαιτεί όχι τη συνήθη εμπιστοσύνη που δείχνουμε σε ένα άλλο άτομο για διάφορα θέματα, σε ένα οποιοδήποτε γιατρό για οποιοδήποτε θέμα υγείας, αλλά ένα είδος απόλυτης και καθοριστικής εμπιστοσύνης; Μπορούμε να επιδείξουμε ένα είδος απόλυτης και καθοριστικής εμπιστοσύνης ακόμα και στους ίδιους μας τους εαυτούς;


Όντως δεν είναι σαν μια περίπτωση επείγοντος ιατρικού περιστατικού στο οποίο δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς συνήθως από το να αφεθείς στα χέρια ενός γιατρού. Δεν είναι ούτε μια περίπτωση πλαστικής χειρουργικής στη μύτη που επιλέγεις μεθοδικά και πάλι πρέπει να διαλέξεις τον κ. Φουστάνο και να του επιδείξεις τη μέγιστη εμπιστοσύνη της εμφάνισης σου. Δεν είναι κάτι που αφορά την εμφάνιση! Δεν είναι κάτι που αφορά το σώμα και τις οργανικές του λειτουργίες. Είναι κάτι που αφορά από μια διαφορετική σκοπιά το πνεύμα σου, τον ψυχισμό σου και τις ισορροπίες του, ολόκληρη την ύπαρξη σου ως «πρόσωπο» (αν πρέπει να αναχθούμε και σε παραδοσιακές θεωρίες περί personhood), το μηχανισμό σου, το system σου, το σκληρό σου δίσκο, όπως θέλει το λέει κανείς.

Όπως συμβαίνει να τρομάζουμε περισσότερο με τις ασθένειες του πνεύματος και της ψυχής παρά με αυτές του σώματος. Αναστολές. Τόσα και τόσα βλέπουμε καθημερινά να αποδεικνύονται ατελή, ψεύτικα ή αρχικώς υπερεκτιμημένα σε όλους τους τομείς συμπεριλαμβανομένων και των επιστημονικών. Εξάλλου οποιαδήποτε ψυχοθεραπεία μπορεί να έχει άλλα από τα επιθυμητά αποτελέσματα και όχι αναγκαστικά στα χέρια ενός ανάξιου ψυχοθεραπευτή, γιατί όχι και η υπνοθεραπεία; (Frauman, Lynn, & Brentar, 1993; Kleinhauz & Eli, 1987; Judd, Burrows, Dennerstein, 1985; Kleinhauz & Beran, 1984; Orne, 1965; Rosen, 1957; Rosen & Bartemeier, 1961). Και πόσο αντιμετωπίσιμες είναι οι ανεπιθύμητες συνέπειες ενός ψυχο-στραβοπατήματος; Εσύ θα μπορείς να έχεις τη συμμετοχή που είχες όταν ακολουθούσες τη διαδικασία ύπνωσης; Ο υπνοθεραπευτής θα μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι το δικό του μέρος παρέμβασης υπαίτιο για το ανεπιθύμητο αλλά αυτό του «ασθενούς»; (Hilgard, 1971).


Ακολουθώ τη λογική που λέει ότι αν ένα άτομο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα με τις συμβατικές μεθόδους, δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει και με την υπνοθεραπεία (Crasilneck and Halls: “Clinical Hypnosis”). Κυρίως αν ο θεραπευτής δεν γνωρίζει πώς να θεραπεύσει κάτι και με τη συμβατική μέθοδο δεν μπορεί να το θεραπεύσει και με την υπνοθεραπεία (Dr. T. Moct). Αυτό ενδεχομένως να είναι «αρχή», κανόνας, κλειδί, που να μπορεί να λειτουργεί και ενάντια στον κάθε τσαρλατάνο, ο οποίος βγαίνει σε κάποια κουτσομπολίστικη εκπομπή και ισχυρίζεται ότι κάνει θαύματα, χωρίς να έχει καν πτυχίο ιατρικής ή ενεργό άδεια άσκησης του εν λόγω επαγγέλματος, κάτι πολύ συνηθισμένο για την ελληνική πραγματικότητα.


Οπότε, αν ένα άτομο πάσχει από νοσογόνο παχυσαρκία, έχει δοκιμάσει όλες τις δυνατές μεθόδους αδυνατίσματος αλλά στο επιθυμητό αποτέλεσμα δεν έχει φτάσει, μπορεί να το βοηθήσει η υπνοθεραπεία να χάσει βάρος εφόσον το πρόβλημα του δεν βρίσκεται σε συνειδησιακούς αλλά σε οργανικούς παράγοντες; Όχι φυσικά. Ενδεχομένως να το βοηθήσει σε κάτι άλλο. Μπορεί ένας καπνιστής που έχει δοκιμάσει να κόψει το κάπνισμα με τη χρήση όλων των μεθόδων να απαλλαγεί από αυτό μέσω υπνοθεραπείας και δη να γίνει και φανατικός αντικαπνιστής και μάλιστα με τη βοήθεια ενός υπνοθεραπευτή που δεν μπορεί να εφαρμόσει έγκυρα καμία άλλη ψυχοθεραπευτική μέθοδο απεξάρτησης από τη συνήθεια του καπνίσματος; Αν ναι όλες οι άλλοι μέθοδοι αποδεικνύονται άχρηστες και η υπνοθεραπεία αγγίζει τα όρια της απολυτότητας; Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι ο σωστός υπνοθεραπευτής δεν έχει κανένα μαγικό χάρισμα, ούτε κάποιο υπερφυσικό ταλέντο, είναι ο επιστήμονας που εφαρμόζει σωστά κάποιες έγκυρες ιατρικές μεθόδους.

Εννοείται πως όσοι ισχυρίζονται ότι χρησιμοποιούν την ύπνωση για θεραπευτικούς σκοπούς χωρίς να είναι γιατροί, ειδικευμένοι γιατροί τόσο στην υπνοθεραπεία όσο και στις παθήσεις που ισχυρίζονται ότι γιατρεύουν με την υπνοθεραπεία, δεν είναι ούτε νόμιμοι, ούτε ανεκτοί στις σύγχρονες κοινωνίες. Ενδεχομένως να είναι άτομα που να είναι προικισμένα με πειθώ, ευφράδεια λόγου και υποκριτικές ικανότητες, δυναμισμό, θετικότητα και άλλα καλά. Δεν διαγνώσκεται (!) και φυσικά δεν «θεραπεύεται» τίποτα με αυτά τα «προικιά» όμως και δεν νοείται να γίνεται καμιά προσπάθεια να «θεραπευτεί» κάτι. Οι ασθενείς που καταφεύγουν σε αυτού του είδους τα άτομα μπορεί να είναι είτε εξαιρετικά αφελείς είτε τρομακτικά απελπισμένοι, όμως σε κάθε περίπτωση η ενέργεια τους να στραφούν προς αυτούς δεν διαφέρει σε τίποτα απολύτως από μια απόπειρα αυτοκτονίας μέσω καταλυτικών ψευδαισθήσεων και οικονομικών αφαιμάξεων.


Εκτός από τον ιατρικό τομέα η ύπνωση έχει χρησιμοποιηθεί ή τείνει να έχει χρήση στο δικαστικό-ανακριτικό τομέα, για την ανάκληση της μνήμης του μάρτυρα, του θύματος και του κατηγορουμένου. Ο διάλογος για τη χρήση και τις προϋποθέσεις και συνθήκες χρήσης της ύπνωσης ως ανακριτικής μεθόδου είχε προ δεκαετίες πάρει φωτιά και ακόμα συνεχίζεται διεθνώς. Στην Ελλάδα η χρήση της ύπνωσης εντάσσεται μαζί με τις μεθόδους ναρκοανάλυσης και τις μεθόδους «πολυγράφων» στις ανεπίτρεπτες ή αμφισβητούμενες μεθόδους εξέτασης του κατηγορουμένου.

Τα αντίπαλα επιχειρήματα τα οποία βρίσκουν και τη δική μου υποστήριξη, δεν είναι ωστόσο όσο πειστικά θα μπορούσαν να είναι. Αφήνουμε εκτός τις επιστημονικές ασάφειες, θέμα που έχει ήδη συζητηθεί. Για να υπνωτιστεί κάποιος πρέπει να το θέλει, δεν είναι κάτι που γίνεται με το ζόρι, όπως έχει προειπωθεί. Πώς θα μπορούσε η μέθοδος της ύπνωσης να «επιβληθεί» από κάποιο δικαστικό σύστημα, να είναι επιτυχής και να εξάγει «αξιόπιστο» αποτέλεσμα; Οι ουσιαστικότεροι ισχυρισμοί των ελλήνων ποινικολόγων (Αλεξιάδης, Ζησιάδης, Καράμπελας κλπ) κάνουν αναφορά για παραβίαση τόσο της ατομικής ελευθερίας, της αξιοπρέπειας όσο και των βασικών δικονομικών δικαιωμάτων του κατηγορουμένου (π.χ. δικαίωμα σιγής...), χαρακτηρίζουν την δικαστική επιβολή ύπνωσης για ανακριτικούς σκοπούς ως μια μορφή ψυχικής βίας (ψυχικός βασανισμός) η οποία θα έπρεπε να αποφεύγεται ακόμα κι αν η εφαρμογή της μεθόδου της ύπνωσης ζητείται από τον ίδιο τον κατηγορούμενο. Έτσι στην Ελλάδα θεωρείται νομικά ασυμβίβαστη μέθοδος. Περαιτέρω δεν γίνονται δεκτές μαρτυρίες που έχουν εκμαιευτεί με την εφαρμογή υπνωτικής μεθόδου. Από την άλλη σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ η εφαρμογή της ύπνωσης για ανακριτικούς σκοπούς είναι επιτρεπτή κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι οποίες πάλι ξεσηκώνουν ένα άλλο κύμα νομικο-ηθικού διαλόγου.


Τα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα για τα οποία μιλά το δημοσίευμα είναι τα συχνά απελπισμένα και την δική τους απελπισία εντείνουν και οι κοινωνικές νόρμες, τα μοδό-φερτα δόγματα και τα αλαζονικά, περίεργα ή «σου-δίνω-απλόχερα-τον-οίκτο» βλέμματα. Είναι μια κατηγορία που εγώ θεωρώ απόλυτα υγιή, βρίσκω εξαιρετικά συμπαθή ωστόσο ευάλωτη. Από τη συζήτηση δεν αποκλείονται όλες οι άλλες περιπτώσεις.


Η χρήση της υπνοθεραπείας είναι μια πρόκληση που έχει να υποσχεθεί και ενδεχομένως να καταφέρει πολλά. Από τη μια η μη διαδεδομένη (και χωρίς μακρά πρακτική άσκηση επιβεβαιωμένη) αλλά πολλά υποσχόμενη υπνοθεραπεία από ειδικευμένους ψυχίατρους ψυχοθεραπευτές και από την άλλη ψευδο-υπνοθεραπεία ή θεατρική-αναδρομική ύπνωση από αστρολόγους, μέντιουμ, κομπογιαννίτες. Παράλληλα κυκλοφορούν διάφορα εγχειρίδια που συνιστούν τρόπους χαλάρωσης και «αυτο-ΰπνωσης». «Πλύση εγκεφάλου» πάλι δεχόμαστε καθημερινά και από διάφορους και για διάφορους λόγους («κοινωνική ύπνωση»!!!). Οι σκέψεις δικές σας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alchimistis86]

Ο Υπνωτισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πιο απλά πράγματα; Πχ κάποιος να μην είναι λαίμαργος ή να είναι πιο οργανωτικός ή τετοιου είδους θέματα?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

Ο Υπνωτισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πιο απλά πράγματα; Πχ κάποιος να μην είναι λαίμαργος ή να είναι πιο οργανωτικός ή τετοιου είδους θέματα?

οχι, ο υπνοτισμος δουλευει σε καποιους ανθρωπους σαν διευκολυνση σε αναμνησεις κατα βαση...ψυχαναλυτικο εργαλειο ειναι περισοτερο, οχι αυτα που βλεπουμε στις ταινιες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.