Φίλοι με ημερομηνία λήξης

[Κακή Επιρροή]

Γενικά είμαι άνθρωπος που αγαπάει την τάξη στο σπίτι του. Κοινώς, δεν είμαι τσαπατσούλα
Αυτό όμως είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με το τι γίνεται στο συρτάρι των εσωρούχων μου καθώς και στο ντουλάπι με τις φωτογραφίες

Σήμερα δεν ξέρω τι με έπιασε κι έψαχνα να βρω μια συγκεκριμένη φωτογραφία που τη θυμήθηκα ξαφνικά
Άρχισα να βλέπω τα πάκα με τις φωτογραφίες που δεν τακτοποιήθηκαν ποτέ γιατί "Αύριο θα το κάνω!"

Με θλίψη μου διαπίστωσα ότι υπήρχαν σε αυτές πολλοί άνθρωποι που πλέον δεν θυμόμουν το επίθετο τους... σε κάποιες λίγες περιπτώσεις δεν θυμόμουν ούτε το μικρό τους όνομα
Ανθρωποι που τότε που τραβήχτηκαν αυτές οι φωτογραφίες, εκτός του ότι ήμουν 20 κιλά λιγότερα , ήταν σημαντικοί για μένα
Ανθρωποι που κάναμε μαζί διακοπές
Ανθρωποι που ήπιαμε μέχρι σκασμού και φάγαμε έως να βγουν απ τα αυτιά μας τα μακαρόνια
Ανθρωποι που γελάσαμε, χορέψαμε, ξενυχτήσαμε μαζί
Ανθρωποι που αγκάλιασα... άνθρωποι που φίλησα... άνθρωποι που τότε... ήταν κάποιοι για μένα

Είναι ικανή δικαιολογία το ότι "οι σχέσεις κάνουν τον κύκλο τους", ότι "οι άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται"?
Είναι δυνατόν να μην θυμάμαι το μικρό τους όνομα ενώ θυμάμαι εκείνη τη βραδιά που γίναμε ντίρλα στην Σαντορίνη και μας βρήκε το ξημέρωμα στην παραλία να κοιτάζουμε την ανατολή τρώγοντας κρουασαν σοκολάτας?
Μόνο σε μένα συμβαίνουν αυτά ή μόνο εγώ γέρασα τόσο?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Με έχει απασχολήσει πολλές φορές.

Με αρκετούς ανθρώπους που έζησα πολλές υπέροχες στιγμές, έζησα και πολλές στιγμές στενοχώριας και τεντωμένων νεύρων.
Με αρκετούς, υπήρξε η φυσική φθορά των διαπροσωπικών σχέσεων.
Αρκετοί δεν ήταν οι άνθρωποί που ήθελα να δεθώ, το ίδιο κι εγώ γι' αυτούς.
Και με όλους αυτούς, πολλές φορές είχα ζήσει δυνατές στιγμές.

Το μόνο που με λυπεί πάρα πολύ, είναι το να χάνω άτομα που νιώθω ότι ήταν αυτά που θα τα ήθελα για μια ζωή δίπλα μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

Mόνο σε μένα συμβαίνουν αυτά ή μόνο εγώ γέρασα τόσο?

1.όχι , δεν συμβαίνει μόνο σε σένα , θα γεράσουν τόσο και όλοι οι υπόλοιποι
2.καλά κάνω εγώ και γράφω πίσω από τις φώτο πληροφορίες
3.με συγκίνησες πάντως. α στο καλό σου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ion]

η πιο δυνατή μνήμη είναι η συναισθηματική και αυτό το συρτάρι γεμίζει με τα χρόνια. Δεν είναι παράξενο ενώ αναρωτιέσαι όλα αυτά μέσω του διαδυκτύου δεν κράτησες ένα σημείο επαφής με τον κόσμο αυτό? Άραγε θυμάσαι ποιος καθότανε δίπλα σου όταν έτρωγες τα κρουασάν ή απλά ήταν κάποιος κα΄που κάποτε?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Δεν μου έχει συμβεί ακόμα να ξεχάσω άτομα που υπήρξαν σημαντικά στη ζωή μου, μα απ ό,τι καταλαβαίνω, μετά από κάποια χρόνια αυτό είναι φυσικό να γίνεται. Έχουν περάσει τόσα άτομα από τη ζωή μου και όλα ανεξαιρέτως έχουν αφήσει κάποιο στίγμα- πήγαν λίγο παραπέρα τη σκέψη μου, με βοήθησαν να καταλάβω πράγματα για τον εαυτό μου (είτε καλά, είτε και άσχημα) και γενικά από την αλληλεπίδραση αυτή πήρα αρκετά πράγματα και θέλω να ελπίζω πως έδωσα κι εγώ.
Ωστόσο είμαι της γνώμης πως τα άτομα με τα οποία έζησα αυτό το κάτι παραπάνω, που πραγματικά σήμαιναν κάτι για μένα και πως περάσαμε μαζί πολλά, ακόμη κι αν ανάμεσα σε αυτά δεν συγκαταλέγονται καταστάσεις έξω από το συμβατικό και το "συνηθισμένο"- τα άτομα αυτά δεν πιστεύω πως θα τα ξεχάσω ποτέ. Πάντα θα έχουν μία ξεχωριστή θέση στη σκέψη μου, ακόμη κι αν όλους τους άλλους τους ξεχάσω... Οπότε νομίζω ότι είναι οκ να "ξεχνάς" άτομα με τα οποία δεν έχεις πια επαφές, αλλά δεν πιστεύω πως είναι δυνατόν να ξεχάσεις τα άτομα εκείνα που υπήρξαν όντως διάττοντες αστέρες στη ζωή σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Αυτό..

..αλλά δεν πιστεύω πως είναι δυνατόν να ξεχάσεις τα άτομα εκείνα που υπήρξαν όντως διάττοντες αστέρες στη ζωή σου.

σε σύγκριση με αυτό..

Παρατηρησιακά, ένας διάττοντας αστέρας είναι ένα φωτεινό σημείο σαν αστέρας που εμφανίζεται ξαφνικά από το πουθενά στο νυχτερινό ουρανό, κινείται με ταχύτητα ανιχνεύσιμη με γυμνό μάτι επί λίγα (συνήθως 1 ή 2) δευτερόλεπτα και μετά εξαφανίζεται. Στη δημοτική γλώσσα, οι διάττοντες αστέρες ονομάζονται και «πεφτάστερα».
Στην πραγματικότητα, οι διάττοντες δεν έχουν καμιά συγγένεια με τους «μόνιμους» αστέρες του νυχτερινού ουρανού. Ενώ οι δεύτεροι είναι συνήθως πολύ μεγαλύτεροι από ολόκληρη τη Γη, οι διάττοντες είναι μικροί μετεωροειδείς, μικροί ή μεγαλύτεροι κόκκοι διαστημικής σκόνης, που προέρχονται συνήθως από κομήτες και δεν ξεπερνούν σε διαστάσεις ένα σπυρί ρυζιού!

..δείχνει μάλλον μια εσφαλμένη αντίληψή σου για το τι είναι διάττων αστήρ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Αυτό..



σε σύγκριση με αυτό..




..δείχνει μάλλον μια εσφαλμένη αντίληψή σου για το τι είναι διάττων αστήρ.

Έχεις μανία να με διορθώνεις ή μ φαίνεται;... :p
Εγώ το πήρα από την άποψη ότι είναι ένα άτομο που ναι μεν στέκεται λίγο, μα κάνει τη διαφορά. Όπως το θέτεις, έχεις δίκιο- αν αυτό είναι π θες να ακούσεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Αυτό που περιγράφεις ΚουΕ μου, μου έχει συμβεί με πολλούς ανθρώπους. Αλλά προσωπικά δεν μου προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα - αποδέχομαι ότι αυτός ήταν ένας κύκλος της ζωής μου που έκλεισε. Κι ακόμα κι όταν θεωρώ πως εκείνο το άτομο θα προτιμούσα να μην το είχα "χάσει", και πάλι θεωρώ πως είμαι τυχερή που απλώς έζησα όσα έζησα μαζί του κι ας μην ήταν για όσο πιθανά να ήθελα.. Και χαμογελάω..
Λίγο μόνο με ξενίζει να θυμάμαι κάτι φίλες που είχα στη σχολή και κάναμε παρέα νυχθημερόν, ενώ πλέον δεν μιλάμε καν, αν και θεωρώ πως προσπάθησα να κρατήσω επαφές. Μου φαίνεται εντυπωσιακό πως γίνεται κάποιοι να εξαφανίζονται έτσι απλά, μόνο και μόνο γιατί τελείωσε η σχολή (και να μένουν και Αθήνα). Και πάλι όμως δεν με πονάει, θεωρώ καλό να ανανεώνονται οι παρέες σου με τέτοιο τρόπο κάθε λίγο (φυσικά όχι ΟΛΕΣ οι παρέες σου, υπάρχουν άτομα που ξέρω χρόνια και που δεν νομίζω πως πρόκειται να χαθούμε ποτέ).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

'Εχει σημασία ότι είμαστε διάττοντες ή ότι είμαστε αστέρες ; Ρητορικό το ερώτημα. Δεν θεωρώ ποτέ κανέναν διάττοντα αστέρα, μάλλον γιατί δεν ξεχνάω ποτέ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 990498]

Δεν θεωρώ ποτέ κανέναν διάττοντα αστέρα, μάλλον γιατί δεν ξεχνάω ποτέ.

Αυτό δεν είναι καλό...


βλακεία: να θυμηθώ να μη σου δανειστώ ποτέ λεφτά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Αυτό δεν είναι καλό...


βλακεία: να θυμηθώ να μη σου δανειστώ ποτέ λεφτά.

Μπα ξεχνάω δυστυχώς πολύ εύκολα την απώλεια. 'Αλλα θυμάμαι, και όλους τους θεωρώ σημαντικούς με τον τρόπο τους. Κι αυτό όμως κακό είναι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Δυστυχως δεν μπορω να βοηθησω σε αυτο το θεμα μιας και παω ακομα σχολειο και οι περισσοτεροι φιλοι μου ειναι απο εκει,οποτε τους βλεπω συνεχεια...Αλλα γενικα με οσους εχω χαθει αισθανομαι πολυ ασχημα για αυτο...Ειναι ατομα που αγαπουσα που καναμε καλη παρεα και ας μην τα πιναμε στη Σαντορινη!Αλλα το μονο που μου μενει ειναι η στενοχωρια....Και ξερεις γιατι;Γιατι ποτε δεν προσπαθησα να τους βρω παλι,να τα πουμε κλπ.....Γιατι παρολο που θλιβομαι δεν εκανα κατι δραστικο..Για αυτο δεν νομιζω πως ειναι δικαιολογια το οτι οι ανθρωποι κανουν τον κυκλο τους....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Διάβασα σήμερα στην εφημερίδα Τα Νέα, μια ενδιαφέρουσα έρευνα σχετικά με τις φιλίες, η οποία διεξήχθη σε πανεπιστήμιο της Ολλανδίας. Σύμφωνα λοιπόν μ' αυτήν την έρευνα, το μεγαλύτερο ποσοστό των "φίλων" μας, χάνεται από τη ζωή μας μέσα σε λίγα χρόνια. Το άρθρο έχει ως εξής:

Επτά χρόνια διαρκούν οι περισσότερες φιλίες, αφού σύμφωνα με μια νέα έρευνα, υπάρχουν μία στις δύο πιθανότητες, ο φίλος που έχουμε σήμερα να μην υφίσταται σε επτά χρόνια.

Ο ολλανδός κοινωνιολόγος Γκέραλντ Μόλενχορστ του πανεπιστημίου της Ουτρέχτης μελέτησε τις συνθήκες στις οποίες δημιουργούνται και εξελίσσονται τα κοινωνικά- φιλικά δίκτυα των ανθρώπων και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, κατά μέσο όρο, οι άνθρωποι χάνουν περίπου τα μισά άτομα του στενού περιβάλλοντός τους μέσα σε διάστημα επτά ετών.

Η έρευνα επίσης επιβεβαίωσε ότι οι φιλίες, ο "κύκλος" των γνωστών και γενικότερα τα προσωπικά "δίκτυα" που έχει ένας άνθρωπος, δεν σχηματίζονται αποκλειστικά στη βάση προσωπικών επιλογών, αλλά εξαρτώνται -και περιορίζονται- σε μεγάλο βαθμό από τις ευκαιρίες που έχει ένα άτομο να συναντήσει άλλους ανθρώπους και από το συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο και τους τόπους όπου αυτές οι επαφές λαμβάνουν χώρα (δουλειά, μπαρ, γειτονιά, αθλητικές εκδηλώσεις κλπ.).

Αν και πολλοί επιστήμονες, ιδίως Αμερικανοί, έχουν ισχυριστεί ότι τα προσωπικά δίκτυα σταδιακά συρρικνώνονται, ο Μόλενχορστ διαφωνεί και βρήκε ότι μπορεί μεν κατά την επταετία να έχουν χαθεί περίπου οι μισοί φίλοι και γνωστοί κάποιου, αλλά έχουν σταδιακά αντικατασταθεί από άλλους, με αποτέλεσμα ο μέσος αριθμός ατόμων που απαρτίζουν τα προσωπικά δίκτυα των ανθρώπων, να παραμένει εντυπωσιακά σταθερός στο πέρασμα του χρόνου.

Σύμφωνα με την έρευνα, μετά από επτά χρόνια μόνο το 48% των φίλων και γνωστών (ένας στους δύο) παραμένει μέλος του προσωπικού δικτύου, ενώ μόνο το 30% (δηλαδή περίπου ένας στους τρεις) συνεχίζει να έχει πραγματικό ενεργό φιλικό ρόλο, ως συμπαραστάτης, βοηθός και τακτικός συνομιλητής κάποιου. Το 70% έχουν πια χάσει αυτές τις ιδιότητες. Από αυτούς, το 52% έχουν, μετά την επταετία φύγει πια τελείως από το προσωπικό "δίκτυο" κάποιου, ενώ το υπόλοιπο 22% είναι ακόμα μέλη του δικτύου, αλλά σε περιφερειακό πια ρόλο.

Ζούμε σε μια εποχή όπου οι "φίλοι" πωλούνται μέσω του Facebook.
Πιστεύετε ότι η πραγματική φιλία έχει στ' αλήθεια ημερομηνία λήξης; Η έρευνα αναφέρεται μήπως απλά σε "κύκλο επαφών"; Πώς σχολιάζετε τ' αποτελέσματα της έρευνας; Ισχύουν αυτά στις προσωπικές σας φιλίες;

"Φίλοι που φεύγουν, που χάνονται μια μέρα...", όπως λέει και ο ποιητής...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Δεν μπορώ να ξέρω αν αυτό ισχύει για όλους μας. Για να έχουν κάνει κι έρευνες κάποιου δίκιο θα έχουν όμως.
Αυτό που εγώ πιστεύω είναι πως οι ανθρωποι κάθε κάμποσα χρόνια αλλάζουν συμπεριφορά, αν όχι χαρακτήρα(είναι αυτό που λέμε απο τη μια - οι άνθρωποι αλλάζουν- κι απο την άλλη- αυτός δε θα αλλάξει ποτέ- Πως γίνεται να τα λέμε και τα δύο?)

Πιστεύω πως μια φιλική σχέση βασίζεται πάνω στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, στο σεβασμό και την εκτίμηση.
Οταν αυτά πάψουν, παεύει να υπάρχει και η φιλιά. Χαπυ εντ υπάρχουν μόνο στα παραμύθια και στις ταινίες.
Συνήθως κλείνει μια φιλία με καυγά, με λόγια ή και με πληρη απομάκρυνση.Οταν είναι δυνατή η σχέση υπάρχει και πόνος, αναμενόμενο.
Βέβαια πιστεύω πως δεν είναι απαραίτητη η καθημερινή επικοινωνία μεταξύ φιλων γιατί άλλο παρέα κι άλλο φιλία, είναι κάτι που πρέπει να μάθουμε όλοι να διαχωρίζουμε.
Φίλος δεν είναι σύντροφος.(ειδικά σήμερα που οι ερωτικές σχέσεις είναι βουτηγμένες στην ανασφάλεια, εκεί οι φίλοι κάπου τα μπερδεύουν)

Σε ο,τι αφορά τον κοινωνικό κύκλο αυτό δεν το θεωρώ φιλία, αλλά γνωστούς φίλους που θα τους δεις μια στο τόσο, θα τα πείτε ο ένας στον άλλο όσα έχετε να πέιτε και θα ξαναχαθείτε.
Μην ξεχνάμε πως ο καθένας έχει τη ζωή του, έναν ατελείωτο δρόμο που με καθημερινή δουλειά προσπαθεί να περπατήσει ορθιος.

Οσο για τοι φέισμπουκ, δεν το γνωρίζω, δεν έχω. Παντως ενα ειναι το σίγουρο μεσα απο την κατασταση που επικρατει στο διαδικτυο περα απο την μοδα. Ο ανθρωπος εχει αναγκη την επικοινωνια περισσοτερο απο ποτε.

Παντως ανεξαρτήτως της ερευνας, οι σχέσεις θέλουν χρόνο και 40 κύμματα να περάσουν για να είναι δυνατές και να κρατήσουν, όπως συμβαίνει και στον έρωτα που περνά, αν θα περάσει, στο στάδιο της αγάπης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Σκεπτόμενη τον κύκλο μου (τον ευρύ, όχι τους κοντινούς μόνο) τείνω να διαφωνήσω. Οι περισσότεροι γνωστοί μου έχουν φιλικές σχέσεις διαρκείας, αρκετές φορές ξεκινούν από τα χρόνια του Δημοτικού. Παρόλα αυτά, οι σχέσεις ανανεώνονται, γνωρίζουμε νέα άτομα, πιθανώς ανά περιόδους να μην βρισκόμαστε πολύ συχνά με κάποιους φίλους, αλλά οι σχέσεις κάνουν κύκλους και οι δρόμοι ξανασυναντιούνται.

Οι ''παρέες'' στάνταρ ανανεώνονται και νομίζω πολύ συχνότερα από τα 7 χρόνια που ανέφερε η έρευνα. Αλλάζουμε συνέχεια περιβάλλοντα, εργασιακούς χώρους, τόπους ή και κράτη διαμονής, κι αυτό επηρεάζει. Προσπαθούμε να είμαστε ευέλικτοι και να κολλάμε με διάφορους ανθρώπους στα διάφορα περιβάλλοντα που βρισκόμαστε, καθώς είμαστε κοινωνικά όντα. Μπορεί να δημιουργηθεί κάποια ουσιαστική φιλική σχέση που θα διατηρηθεί κι όταν απομακρυνθούμε από το εκάστοτε περιβάλλον, αλλά όταν μιλάμε για ''παρέα'' τα πράγματα δυσκολεύουν.

Προσωπικά είμαι αρκετά κοινωνική και μου αρέσει να γνωρίζω νέα άτομα, να τα εντάσσω στην ζωή μου και να μαθαίνω από αυτά. Ορισμένα γίνονται φίλοι. Υπάρχουν βέβαια και μερικές σταθερές, όπως 3 φίλες που έχω 13, 9 και 8 χρόνια αντίστοιχα και για τις οποίες το προσπαθώ πολύ, ακόμα κι όταν τα προγράμματά μας κι οι ζωές μας είναι πολύ διαφορετικά. Από την άλλη, με τις περισσότερες ''φίλες'' από το Πανεπιστήμιο έχω απομακρυνθεί επειδή με τα πολλά κατάλαβα ότι το Πανεπιστήμιο ήταν το μόνο που μας ένωνε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Apro]

το τελευταίο διάστημα, δε νομίζω να υπάρχει αυτή η λέξη στη μνήμη μου ακόμα....
ένα λογοπαίχνιο αφιερωμένο στο θέμα....
ο μοναδικός και αχώριστος φίλος του ανθρώπου, είναι ο εαυτός του.... μακάρι να τον γνώριζα κάποτε....

φίλοι με ημερομηνία λήξης και barcode θα προσέθετα εγώ(σωστά το έγραψα...

Σκεπτόμενη τον κύκλο μου (τον ευρύ, όχι τους κοντινούς μόνο) τείνω να διαφωνήσω. Οι περισσότεροι γνωστοί μου έχουν φιλικές σχέσεις διαρκείας, αρκετές φορές ξεκινούν από τα χρόνια του Δημοτικού. Παρόλα αυτά, οι σχέσεις ανανεώνονται, γνωρίζουμε νέα άτομα, πιθανώς ανά περιόδους να μην βρισκόμαστε πολύ συχνά με κάποιους φίλους, αλλά οι σχέσεις κάνουν κύκλους και οι δρόμοι ξανασυναντιούνται.

Οι ''παρέες'' στάνταρ ανανεώνονται και νομίζω πολύ συχνότερα από τα 7 χρόνια που ανέφερε η έρευνα. Αλλάζουμε συνέχεια περιβάλλοντα, εργασιακούς χώρους, τόπους ή και κράτη διαμονής, κι αυτό επηρεάζει. Προσπαθούμε να είμαστε ευέλικτοι και να κολλάμε με διάφορους ανθρώπους στα διάφορα περιβάλλοντα που βρισκόμαστε, καθώς είμαστε κοινωνικά όντα. Μπορεί να δημιουργηθεί κάποια ουσιαστική φιλική σχέση που θα διατηρηθεί κι όταν απομακρυνθούμε από το εκάστοτε περιβάλλον, αλλά όταν μιλάμε για ''παρέα'' τα πράγματα δυσκολεύουν.

Προσωπικά είμαι αρκετά κοινωνική και μου αρέσει να γνωρίζω νέα άτομα, να τα εντάσσω στην ζωή μου και να μαθαίνω από αυτά. Ορισμένα γίνονται φίλοι. Υπάρχουν βέβαια και μερικές σταθερές, όπως 3 φίλες που έχω 13, 9 και 8 χρόνια αντίστοιχα και για τις οποίες το προσπαθώ πολύ, ακόμα κι όταν τα προγράμματά μας κι οι ζωές μας είναι πολύ διαφορετικά. Από την άλλη, με τις περισσότερες ''φίλες'' από το Πανεπιστήμιο έχω απομακρυνθεί επειδή με τα πολλά κατάλαβα ότι το Πανεπιστήμιο ήταν το μόνο που μας ένωνε.

ακριβώς όπως το είπες.... στον κύκλο σου.... γιατί διαφωνείς όμως.... δεν κατάλαβα.... ξέρεις πόσοι κύκλοι συγκροτούν, αυτό που λέγεται φιλία....

ξεχωριστό θέμα.... πράγματι
επειδή από φίλους χορτάσαμε μέχρι τώρα, εγώ θα ήθελα να γίνω ο καλύτερος φίλος με τον αδερφό μου....
και αυτό θα προσπαθήσω να κάνω.... πως γίνεται να αγαπάς κάποιον και να μην το δείχνεις με τις πράξεις σου....
δεν κατάλαβα πως έφτασα εδώ και γενικά ολόκληρο το διάγραμμα.... δε με απασχολεί που δεν έχω φίλους, με απασχολεί που τόσο καιρό δεν είχα τον αδερφό μου, κοντά μου.... ο Χρόνος ας με πείσει γι' όλα αυτά....

άσε τους φίλους να σε διαλέξουν..., βαρέθηκες τα βήματα

φίλη πιάνεται για μία μέρα...;
άκου ιστορία.... πήγαινα να παρουσιαστώ Σάμο
είδα μια κοπέλα και μου άρεσε..., της έπιασα κουβέντα
μου αποκάλυψε πως μόλις είχε χωρίσει το αγόρι της....
περάσαμε μια βραδιά αγκαλίτσα με φιλάκια έξω από το πλοίο, με τον άνεμο να παίρνει μαζί του όλα τα συναισθήματα....
μόνο για μερικές ώρες....
ήταν τόσο πληγωμένη αλλά της απάλυνα τον πόνο νομίζω....
ξεχωριστές στιγμές....
μην νομίζετε οτί εκμεταλεύτηκα το γεγονός..., δεν ήξερα οτί είχε χωρίσει....
άφησα λίγο τον Χρόνο να με παρασύρει....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Πιστεύω ότι στο ζήτημα φιλία αυτό ( οι φίλοι έρχονται και παρέρχονται ) ισχύει, αν όχι σε όλους, στους περισσότερους ανθρώπους.
Οι λόγοι που μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο θεωρώ πως είναι πολλοί και φυσικά ποικίλουν από περίπτωση σε περίπτωση. Το έχω βιώσει και εγώ, και ας είμαι μόλις 18 ετών. Πολλές φορές ο καθένας κάνει τις επιλογές του και μέσα σε αυτές είναι και η απομάκρυνσή του από εμάς για τον χ,ψ λόγο. Άλλες φορές πάλι, καταλαβαίνουμε πως τελικά δεν έπρεπε να αποκαλούνται φίλοι καθώς μέσα από εμάς είχαν έναν απώτερο στόχο, μας χρησιμοποιούσαν κατά μια έννοια. Τέλος, δεν λείπουν και οι περιπτώσεις στις οποίες οι εκάστοτε συνθήκες ζωής σε ''αναγκάζουν'' να κόψεις επαφές.


Σε εμένα έχουν τύχει τα 2 παραπάνω, και αποδέχομαι την κατάσταση αν και πολλές φορές με πονάει. Παρόλο αυτά, ο καθένας είναι κύριος και υπεύθυνος των πράξεων του, οπότε δεν πρόκειται να κάνω κίνηση να τον/την μεταπίσω...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vagelis_K]

Χρόνια μαζί περάσαμε τα πάντα ο ένας δίπλα στον άλλο. Από τότε που παίζαμε μαζί μπάλα σε αλάνες με πέτρες για τέρμα και μπάσκετ σε κολώνες τις ΔΕΗ μοιραστήκαμε χαρές, λύπες, ανησυχίες ... όλα. Κλέβαμε το μηχανάκι του πατέρα του και το αυτοκίνητο του δικού μου και κάναμε αλητείες που θα μας μείνουν για πάντα. Είναι λυπηρό πως τα φέρνει η ζωή πολλές φορές και ενώ δεν κοιτάς σου παίρνει πολλά.
Φέτος το καλοκαίρι συνειδητοποίησα ότι έχασα ένα φίλο όχι επειδή τσακωθήκαμε αλλά γιατί εξελιχθήκαμε σε διαφορετικούς δρόμους.
Γράφω αυτό το θέμα γιατί θέλω να μου πείτε αν έχετε και εσείς τέτοιες εμπειρίες και αν καταφέρατε να κάνετε κάτι για αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[JoJoanna]

Με έχει απασχολήσει πολλές φορές.

Με αρκετούς ανθρώπους που έζησα πολλές υπέροχες στιγμές, έζησα και πολλές στιγμές στενοχώριας και τεντωμένων νεύρων.
Με αρκετούς, υπήρξε η φυσική φθορά των διαπροσωπικών σχέσεων.
Αρκετοί δεν ήταν οι άνθρωποί που ήθελα να δεθώ, το ίδιο κι εγώ γι' αυτούς.
Και με όλους αυτούς, πολλές φορές είχα ζήσει δυνατές στιγμές.

Το μόνο που με λυπεί πάρα πολύ, είναι το να χάνω άτομα που νιώθω ότι ήταν αυτά που θα τα ήθελα για μια ζωή δίπλα μου.

Υπάρχει σίγουρα φθορά στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα οι περισσότεροι σε ξεχνάνε,είτε γιατί δε σε χρειάζονται π.χ. βρήκαν άλλους φίλους ή γιατί απλά αδιαφορούν.
Μπορεί πάλι να θέλουν μια επαφή αλλά διστάζουν γιατί δεν ξέρουν πως είναι τώρα η ζωή σου και αν εσύ θα θέλεις να συνεχίσεις μια φιλία που στην ουσία μετά από τόσο καιρό θα πρέπει να την ξεκινήσεις απ'την αρχή.

Ίσως είναι η εποχή που δεν αφιερώνουμε και τόσο χρόνο για τους γύρω μας ή πάλι είναι στη φύση του ανθρώπυ να αγνοεί όσους δεν χρειάζεται είτε αυτοί είναι φίλοι ή συγγενείς κτλ. Στη ζωή περνάμε από διάφορες φάσεις και οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίσαμε σ'αυτές μαλλόν μένουν για να τους θυμόμαστε σε κάποιες στιγμές μελαγχολίας.

Ίσως είμαι αρκετά απαισιόδοξη...μάλλον γιατί ακόμα δεν έχω γνωρίσει την άλλη πλευρά της φιλίας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Ολα στην Ζωη μας κινουνται σε κυκλους, ισως να ναι και σε ελλειψεις, who the hell knows??

Αρα ναι, εχουμε φιλιες μς ημερομηνια ληξης... Αν και σιγουρα δεν ειναι καθορισμενη... Ετσι κι αλλιως με τον καιρο παντα αλλαζουμε κι εμεις κι οι φιλοι μας... Οποτε ειναι λογικο...

Ευτυχως ακομη δεν εχω φτασει στο σταδιο να βλεπω παλιους φιλους και να μην τους αναγνωριζω εξωτερικα, εσωτερικα μου χει τυχει βεβαια... Ισως να φταιει και το νεαρο της ηλικιας μου...

C' est la vie!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.