Φιλοσοφία του Θανάτου...

[Guest 875331]

Η φύση μας δεν ξέρω αν είναι . Απλά χαθήκαμε και από τη φύση και νιώθουμε βαρεμάρα . Θα μου πεις φταίει η νοημοσύνη μας, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι η καθημερινότητά μας που μας το προκαλεί και η τεράστια ασφάλεια που έχουμε αποκτήσει , που υποχρεώσαμε και τα κατοικίδια μας σε αυτό τον τρόπο ζωής , τα οποία και αυτά βαριούνται αν τα δούμε για τον ίδιο λόγο της ασφάλειας και ας μην έχουν τη νοημοσύνη τη δική μας και χαίρονται όμως . Η ανία δημιουργεί τις επιθυμίες και οι επιθυμίες τις χαρές . Αν πάμε σε μια καλύβα σε ένα βουνό και ζούσαμε μόνοι μας και προσεγγίζαμε κάπως το κίνδυνο της φύσης( όλη μέρα ας πούμε θα μαζεύαμε ξύλα για φωτιά, θα φτιάχναμε φράκτες μη μας φάνε οι αρκούδες ) δεν θα νιώθαμε ανία πιστεύω και όλα αυτά τα ''ανθρώπινα''.

Νομίζω πως δεν είναι αυτό θέμα νοημοσύνης καθαυτής, αλλά συνείδησης, δλδ το γεγονός πως οι άνθρωποι γνωρίζουν περί της ύπαρξης τους. Να σημειώσουμε πως ο άνθρωπος, αν μεγαλώσει μόνος του, δεν έχει συνείδηση του εαυτού του και πάλι...

 

[Lady M]

Η φύση μας δεν ξέρω αν είναι . Απλά χαθήκαμε και από τη φύση και νιώθουμε βαρεμάρα . Θα μου πεις φταίει η νοημοσύνη μας, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι η καθημερινότητά μας που μας το προκαλεί και η τεράστια ασφάλεια που έχουμε αποκτήσει , που υποχρεώσαμε και τα κατοικίδια μας σε αυτό τον τρόπο ζωής , τα οποία και αυτά βαριούνται αν τα δούμε για τον ίδιο λόγο της ασφάλειας και ας μην έχουν τη νοημοσύνη τη δική μας και χαίρονται όμως . Η ανία δημιουργεί τις επιθυμίες και οι επιθυμίες τις χαρές . Αν πάμε σε μια καλύβα σε ένα βουνό και ζούσαμε μόνοι μας και προσεγγίζαμε κάπως το κίνδυνο της φύσης( όλη μέρα ας πούμε θα μαζεύαμε ξύλα για φωτιά, θα φτιάχναμε φράκτες μη μας φάνε οι αρκούδες ) δεν θα νιώθαμε ανία πιστεύω και όλα αυτά τα ''ανθρώπινα''.

Χμμ όλα αυτα τα "ανθρώπινα", τα σκέφτονταν από αρχαιοτάτων χρόνων που είχαν έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής. Είναι πανανθρώπινα και αιώνια ερωτήματα. Η ανία έχει να κάνει πολύ με το σύγχρονο τρόπο ζωής συμφωνώ. Εκεί πρέπει να επιλέξουμε εμείς ως νοήμονα όντα τι θέλουμε να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε από αυτόν. Η επιθυμία δεν έχει να κάνει μόνο με την ανία, αλλά και με την επιδίωξη της ευτυχίας γενικότερα. Και πάλι αν ζεις στη φύση, θα επιθυμείς κάτι. Ποτέ δεν τα έχει κανείς όλα. Η επιθυμία δείχνει και ορμή για εξέλιξη. Άλλωστε αυτή η ορμή του ανθρώπου για κάτι καλύτερο τον ώθησε να χτίσει σπίτια για να μην κινδυνεύει.

 

[Guest 209912]

Χμμ όλα αυτα τα "ανθρώπινα", τα σκέφτονταν από αρχαιοτάτων χρόνων που είχαν έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής. Είναι πανανθρώπινα και αιώνια ερωτήματα. Η ανία έχει να κάνει πολύ με το σύγχρονο τρόπο ζωής συμφωνώ. Εκεί πρέπει να επιλέξουμε εμείς ως νοήμονα όντα τι θέλουμε να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε από αυτόν. Η επιθυμία δεν έχει να κάνει μόνο με την ανία, αλλά και με την επιδίωξη της ευτυχίας γενικότερα. Και πάλι αν ζεις στη φύση, θα επιθυμείς κάτι. Ποτέ δεν τα έχει κανείς όλα. Η επιθυμία δείχνει και ορμή για εξέλιξη. Άλλωστε αυτή η ορμή του ανθρώπου για κάτι καλύτερο τον ώθησε να χτίσει σπίτια για να μην κινδυνεύει.

Η διαφορά του τώρα από το κάποτε είναι πως κάποτε ζούσαμε στο φυσικό περιβάλλον στο οποίο εξελίχθηκαμε, δηλαδή σε κοινότητες έως 150 ατόμων
και όχι στις αχανείς απρόσωπες κοινωνίες του σήμερα.

Σκεψου πως σε μια κοινωνία 100 ατόμων γνωριζεις τους πάντες και οι διαπροσωπικες σου σχέσεις είναι εντελώς διαφορετικές με αυτές του σήμερα.

Σημερα οι ανθρωποι είμαστε αναλώσιμοι. Σε νευρίασε ο άλλος; Τον κανεις ιγκνορ με ένα κουμπάκι. Δεν έχει σημασία, έχεις άπειρους άλλους να μιλήσεις.

Και όλη αυτή η σημερινή υπερπαροχη ανθρώπων το μόνο που κα ει εν τέλει είναι να μας κανει να νιώθουμε όλο και πιο μόνοι και ασήμαντοι.

 

[Lady M]

Η διαφορά του τώρα από το κάποτε είναι πως κάποτε ζούσαμε στο φυσικό περιβάλλον στο οποίο εξελίχθηκαμε, δηλαδή σε κοινότητες έως 150 ατόμων
και όχι στις αχανείς απρόσωπες κοινωνίες του σήμερα.

Σκεψου πως σε μια κοινωνία 100 ατόμων γνωριζεις τους πάντες και οι διαπροσωπικες σου σχέσεις είναι εντελώς διαφορετικές με αυτές του σήμερα.

Σημερα οι ανθρωποι είμαστε αναλώσιμοι. Σε νευρίασε ο άλλος; Τον κανεις ιγκνορ με ένα κουμπάκι. Δεν έχει σημασία, έχεις άπειρους άλλους να μιλήσεις.

Και όλη αυτή η σημερινή υπερπαροχη ανθρώπων το μόνο που κα ει εν τέλει είναι να μας κανει να νιώθουμε όλο και πιο μόνοι και ασήμαντοι.

Σωστά τα λες. Γι αυτό και έχουν δημιουργηθεί όλες αυτες οι "διαδικτυακές φιλίες" με 5000 φίλους και σχολια "σ αγαπώ πανέμορφη μου" (ξερνάω λίγο ) που πίσω από την πλάτη της τη θεωρεί μια βαρετή ασχημούλα. Απλώς σε αυτή την αχανή εποχή με την υπερπαροχή ανθρώπων πρέπει εμείς να φανούμε πιο έξυπνοι, πιο επιλεκτικοί. Είναι πιο δύσκολο να χτίσεις ουσιαστικές σχέσεις, όμως όχι ακατόρθωτο. Αν δεν αναλώνεσαι σε υποκριτικές αβρότητες και επιφανειακές δημοσιοσχεσιστικες συναναστροφές έχεις όλο το χρόνο και τη δυνατότητα επιλογής ανθρώπων που σου ταιριάζουν.

 

[Volkswagen Fan]

Ο χειρότερος φόβος μου ειναι.

Δεν θελω να το σκεφτομαι, οπως και για τα πρόσωπα που αγαπώ.

 

[Aura]

Νομίζω πως δεν είναι αυτό θέμα νοημοσύνης καθαυτής, αλλά συνείδησης, δλδ το γεγονός πως οι άνθρωποι γνωρίζουν περί της ύπαρξης τους. Να σημειώσουμε πως ο άνθρωπος, αν μεγαλώσει μόνος του, δεν έχει συνείδηση του εαυτού του και πάλι...

Ναι κάτι τέτοιο εννοούσα

Χμμ όλα αυτα τα "ανθρώπινα", τα σκέφτονταν από αρχαιοτάτων χρόνων που είχαν έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής. Είναι πανανθρώπινα και αιώνια ερωτήματα. Η ανία έχει να κάνει πολύ με το σύγχρονο τρόπο ζωής συμφωνώ. Εκεί πρέπει να επιλέξουμε εμείς ως νοήμονα όντα τι θέλουμε να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε από αυτόν. Η επιθυμία δεν έχει να κάνει μόνο με την ανία, αλλά και με την επιδίωξη της ευτυχίας γενικότερα. Και πάλι αν ζεις στη φύση, θα επιθυμείς κάτι. Ποτέ δεν τα έχει κανείς όλα. Η επιθυμία δείχνει και ορμή για εξέλιξη. Άλλωστε αυτή η ορμή του ανθρώπου για κάτι καλύτερο τον ώθησε να χτίσει σπίτια για να μην κινδυνεύει.

Ας πούμε ότι όταν ο άνθρωπος ήταν τροφοσυλλέκτης δεν θα ένιωθε ανία, όλη μέρα θα ήταν στη γύρα για να βρει καρπούς ή να κυνηγήσει .Όταν άρχισε να καλλιεργεί και να έχει ένα είδος ασφάλειας θα άρχισε να βαριέται . Έτσι πιστεύω δηλαδή γιατί για μένα ο άνθρωπος είναι ένα ακόμα ζώο δεν είναι κάτι ιδιαίτερο . Αν μας πετούσαν μωρά να μας αναθρέψουν οι χιμπατζήδες δεν θα είχαμε καμία επιθυμία πέρα από τις βασικές ανάγκες ούτε θα αναλύαμε τη ζωή ! Ο άνθρωπος μάλλον δεν είχε νύχια, δεν είχε ταχύτητα , δεν είχε μυς , δεν είχε δόντια και κάπως έτσι εξελίχθηκε εγκεφαλικά και έκανε σπίτια ας πούμε.

 

[Guest 209912]

Αν δεν αναλώνεσαι σε υποκριτικές αβρότητες και επιφανειακές δημοσιοσχεσιστικες συναναστροφές έχεις όλο το χρόνο και τη δυνατότητα επιλογής ανθρώπων που σου ταιριάζουν.

Ναι, αντε να τους βρεις αυτούς. Εγώ που προσπαθώ πάντως απογοητευομαι διαρκώς. Οι άνθρωποι είναι κλειστοί και καχύποπτοι πλέον.

 

[EvanescenceQ]

Η διαφορά του τώρα από το κάποτε είναι πως κάποτε ζούσαμε στο φυσικό περιβάλλον στο οποίο εξελίχθηκαμε, δηλαδή σε κοινότητες έως 150 ατόμων
και όχι στις αχανείς απρόσωπες κοινωνίες του σήμερα.

Σκεψου πως σε μια κοινωνία 100 ατόμων γνωριζεις τους πάντες και οι διαπροσωπικες σου σχέσεις είναι εντελώς διαφορετικές με αυτές του σήμερα.

Σημερα οι ανθρωποι είμαστε αναλώσιμοι. Σε νευρίασε ο άλλος; Τον κανεις ιγκνορ με ένα κουμπάκι. Δεν έχει σημασία, έχεις άπειρους άλλους να μιλήσεις.

Και όλη αυτή η σημερινή υπερπαροχη ανθρώπων το μόνο που κα ει εν τέλει είναι να μας κανει να νιώθουμε όλο και πιο μόνοι και ασήμαντοι.

Μονοι και ασημαντοι ενιωθαν και παλια,δεν ειναι τωρινο φαινομενο.
Και παλια ας πουμε στον 19 αιωνα υπηρχαν και τοτε μονοι και καταθλιπτικοι υπηρχαν και χαρουμενοι υπηρχαν.
Σε ολες τις κοινωνιες και τις κοινωνικες διαστρωμματωσεις ανα τους αιωνες.Υπηρχε διαφοροποιηση.
Και απομονωση και ολες οι καταστασεις που βιωνουμε σημερα.
Απλα η "ανία" του σημερα ηρθε ακριβως γιατι ο ανθρωπος ο μεσος ανθρωπος,τα βασικα προβληματα επιβιωσης τα εχει λυμενα,μονο οταν χασει καποιες σταθερες,ή καποια δεδομενα τοτε αρχιζει και συμπεριφερεται αλλιως.
Η σημερινη ανία θα ελεγα προερχεται απο το οτι ο ανθρωπος εψαχνε μια λυση για τα τοτε προβληματα του,και βρηκε ή το προσπαθει για καποια.
Και αυτη η ετοιμη λυση ειναι που επιφερει την ανία γιατι εχουμε κατι ετοιμο απο πριν,χωρις να μπουμε στη διαδιακασια αναζητησης πχ οπως ζουσε ενας πρωτογονος για παραδειγμα.
Η απλοποιηση των συνθηκων ζωης μας μας εκλεισε σε "προστατευμενους" μοναχικους χωρους οπου κι εκει παλι νιωθουμε πληρεις με ολη αυτην την τεχνολογια γυρω μας χασαμε και εξοστρακισαμε την ανθρωπινη επαφη και επικοινωνια.
Αλλαξαμε τους ορους προς το καλυτερο αλλα ξεχασαμε τους εαυτους μας.Καπου εκει ειναι και το ολο στοιχημα/ατυχημα οπως θελει το παιρνει κανεις.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 29 Δεκεμβρίου 2020

Ναι, αντε να τους βρεις αυτούς. Εγώ που προσπαθώ πάντως απογοητευομαι διαρκώς. Οι άνθρωποι είναι κλειστοί και καχύποπτοι πλέον.

υπαρχουν ανθρωποι ανοιχτοι ειναι εσυ ποσο θα τους αφησεις να σε γνωρισουν και παραλληλα να τους γνωρισεις κι εσυ.Αν απορριπτουμε ολους συλληβδην τοτε δεν γινομαστε καλυτεροι,τοτε κατι αλλο φταιει που δεν ειναι οι αλλοι.
Θελω να πω οι αλλοι δεν ειναι ολοι απομακροι.Αρα μηπως καπου φταιμε κι εμεις?

 

[Aura]

Γιατί κάποιοι τα έχουν όλα και παθαίνουν κατάθλιψη ;
Α Νομίζουν ότι τα έχουν ενώ άλλοι τους επέβαλλαν τα θέλω τους
Β Γιατί όταν τα έχουν όλα βαριούνται
Τι θα λέγατε σαν πιο πιθανό;

 

[Guest 209912]

Γιατί κάποιοι τα έχουν όλα και παθαίνουν κατάθλιψη ;
Α Νομίζουν ότι τα έχουν ενώ άλλοι τους επέβαλλαν τα θέλω τους
Β Γιατί όταν τα έχουν όλα βαριούνται
Τι θα λέγατε σαν πιο πιθανό;

Το πρώτο είναι ξεκάθαρα.

 

[EvanescenceQ]

Γιατί κάποιοι τα έχουν όλα και παθαίνουν κατάθλιψη ;
Α Νομίζουν ότι τα έχουν ενώ άλλοι τους επέβαλλαν τα θέλω τους
Β Γιατί όταν τα έχουν όλα βαριούνται
Τι θα λέγατε σαν πιο πιθανό;

Και τα 2 κολλανε που εβαλες,και το 2ο νομιζω πιο πολυ και θα πω γιατι.
Και το 1 οταν καποιος ζει με θελω αλλων φυσικα και παθει καταθλιψη γιατι αφηνει τα δικα του θελω απραγματοποιητα,μενουν πολλα απωθημενα σε ολα αυτα που δεν εκανε οπως θα ηθελε κι ετσι η καταθλιψη δειχνει την αδυναμια του να ξεφυγει και να πραγματοποιησει αυτο που θελει ο ιδιος.
Το 2 θα ελεγα εχει προηγηθει μια ενεργεια του ιδιου του υποκειμενου να αποκτησει καποια πραγματα που θελει,και επειδη μεσα του εχει συνδεσει την αποκτηση αυτων των πραγματων ή ανθρωπων πχ να παρει ενα νεο αμαξι/σπιτι/να αποκτησει λεφτα/να αποκτησει μια ομορφη γυναικα,τα εχει συνδεσει ολα αυτα οτι θα του δωσουν ευτυχια και θα νιωσει ευτυχισμενος,οταν το κατορθωνει οταν για παραδειγμα αγοραζει το νεο αμαξι αντι να ειναι ευτυχισμενος που το καταφερε,βλεπει οτι δεν εχει αλλαξει και πολυ η συνολικη του ζωη και εκει ακριβως βυθιζεται στην καταθλιψη γιατι απομακρυνεται απο την εννοια της ευτυχιας οπως την ειχε φτιαξει μεσα του.
Νομιζε οτι με ενα αμαξι θα γινοταν χαρουμενος και οταν αυτο δεν εγινε γιατι η συνολικη οπτικη του αν θελεις για τη ζωη δεν αλλαξε,τοτε επεσε σε καταθλιψη.Απομακρυνθηκε απο την ευτυχια ακριβως γιατι την ειχε βαλει σε κατι εξω απο αυτον τον ιδιο.
Εδω στα 1,2 υπαρχει μια διαφορα,στο 1 το υποκειμενο εχει ετοιμο μπροστα του χωρις να κανει ουτε μια ενεργεια εναν κοσμο μια ζωη και καλειται να ζησει,ακριβως γιατι πχ η οικογενεια του του τα διαμορφωσε ολα ετοιμα ωστε να ζησει αυτη την προγραμματισμενη ζωη και στο 2 εχουμε εναν αγωνα/μια προσπαθεια του υποκειμενου να αποκτησει καποια πραγματα και εκει καταλαβαινει οτι δεν ειναι ευτυχισμενος,εχει περιελθει σε κορεσμο να το γραψω ετσι των αναγκων του και δεν νιωθει κατι να τον εξιταρει.
Στο 2ο ειναι πιο βεβαιο γιατι εχει χασει κοπους/χρημα/προσπαθεια και τελικα τι?Ανωφελα ολα δεν μας κανουν ευτυχισμενους αυτο διαπιστωνει ο καταθλιπτικος.

Γιατι στο 2 εχει δραπετευσει και εχει κανει τα θελω του,ενω στο 1 δεν ξερει αλλον κοσμο εκτος απο τα θελω των αλλων που του τα επεβαλλαν,δεν ξερει αλλη πραγματικοτητα.

 

[Guest 209912]

υπαρχουν ανθρωποι ανοιχτοι ειναι εσυ ποσο θα τους αφησεις να σε γνωρισουν και παραλληλα να τους γνωρισεις κι εσυ.Αν απορριπτουμε ολους συλληβδην τοτε δεν γινομαστε καλυτεροι,τοτε κατι αλλο φταιει που δεν ειναι οι αλλοι.
Θελω να πω οι αλλοι δεν ειναι ολοι απομακροι.Αρα μηπως καπου φταιμε κι εμεις?

Οι άνθρωποι είναι μια χαρά απόμακροι Αννα, και μην μπερδεύεις τους ανοιχτούς και πολυλογαδες ανθρώπους με αυτούς που δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον. Οι άνθρωποι αρέσκονται μια χαρά στο να μιλάνε για το τίποτα και να σκοτώνουν τον χρόνο τους αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με το να θες γνωρίσεις πραγματικά κάποιον και να γινεις φίλος του.

Αυτό το καταλαβαίνεις πολύ καλά δεις πόσο γρήγορα φεύγουν οι άνθρωποι από την ζωή σου όταν σταματήσεις να ικανοποιείς τις ανάγκες τους.

Είμαστε όλοι κλεισμένοι στον μικρόκοσμο μας σαν μυρμήγκια που κοιτάνε το πάτωμα.

 

[EvanescenceQ]

Οι άνθρωποι είναι μια χαρά απόμακροι Αννα, και μην μπερδεύεις τους ανοιχτούς και πολυλογαδες ανθρώπους με αυτούς που δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον. Οι άνθρωποι αρέσκονται μια χαρά στο να μιλάνε για το τίποτα και να σκοτώνουν τον χρόνο τους αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με το να θες γνωρίσεις πραγματικά κάποιον και να γινεις φίλος του.

Αυτό το καταλαβαίνεις πολύ καλά δεις πόσο γρήγορα φεύγουν οι άνθρωποι από την ζωή σου όταν σταματήσεις να ικανοποιείς τις ανάγκες τους.

Είμαστε όλοι κλεισμένοι στον μικρόκοσμο μας σαν μυρμήγκια που κοιτάνε το πάτωμα.

σωστα αλλα καποια δραπετευουν.Και επειδη ειπες για μυρμυγκια κολλαει αυτο εδω @hack3r ,και περα απο τα μυρμηγκια αν το γενικευσουμε ας πουμε οτι εχουν μια α πορεια στην ζωη τους ολη απο το Α στο Β για παραδειγμα,ε καποια θα τα δεις να αποκκλινουν της πορειας.

 

[Lady M]

Ναι, αντε να τους βρεις αυτούς. Εγώ που προσπαθώ πάντως απογοητευομαι διαρκώς. Οι άνθρωποι είναι κλειστοί και καχύποπτοι πλέον.

Δεν έχεις άδικο. Όλοι έχουμε φάει στραπάτσα σε φιλίες κι αυτό μας έχει κλείσει.
Στα 18 μου πίστευα ότι δε θα μπορέσω να βρω αληθινούς φίλους. Είχα απογοητευτεί απο μικρή, όχι επειδή μου έτυχε κάτι κακό, αλλά επειδή δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τον τότε κύκλο μου που ήταν μόνο τα παιδιά στο σχολείο.
Στη δεκαετία των 20 που άνοιξε ξαφνικά ο κύκλος πέρασα από διάφορες φάσεις όπως πιστεύω όλοι μας. Έκανα "φιλίες" με την έννοια της συναναστροφής που ήταν βέβαιο εξαρχής ότι θα έληγαν, έκανα φιλίες που νόμιζα πως ήταν κάτι σπουδαίο και τελικά με απογοήτευσαν τρομερά, έκανα φιλίες που νόμιζα πως θα κρατήσουν, αλλα ξέφτισαν συν τω χρόνω και έκανα και φιλίες που αισίως στα 30 καλά κρατούν και η καθεμία μου δίνει κάτι διαφορετικό και όμορφο. Λίγες, αλλά υπάρχουν. Δεν ξέρω αν θα τις έχω βέβαια σε πέντε, δέκα χρόνια. Θα το ήθελα. Εν κατακλείδι, έχω κάποιους λίγους ανθρώπους που μπορώ να πω παραπάνω πράγματα, να επικοινωνήσω κατ' ουσίαν.
Με το πέρασμα της ηλικίας είναι πιο δύσκολο να βρεις φίλους. Οι περισσότεροι έχουν κατασταλάξει σε έναν κύκλο, έχουν κάνει οικογένειες και δεν βάζουν εύκολα νέα πρόσωπα στη ζωή τους. Θέλει να έχουμε ανοιχτές κεραίες για να εντοπίζουμε μέσα στις συναναστροφές μας αυτού που υποψιαζόμαστε ότι μας ταιριάζουν και να κρατάμε μικρό καλάθι στην αρχή της κάθε γνωριμίας. Το αν ταιριάζεις με έναν άνθρωπο όντως, το δείχνει ο χρόνος και οι δοκιμασίες που υφίσταται η κάθε σχέση. Άρα επενδύεις σταδιακά/

 

[Aura]

Και τα 2 κολλανε που εβαλες,και το 2ο νομιζω πιο πολυ και θα πω γιατι.
Και το 1 οταν καποιος ζει με θελω αλλων φυσικα και παθει καταθλιψη γιατι αφηνει τα δικα του θελω απραγματοποιητα,μενουν πολλα απωθημενα σε ολα αυτα που δεν εκανε οπως θα ηθελε κι ετσι η καταθλιψη δειχνει την αδυναμια του να ξεφυγει και να πραγματοποιησει αυτο που θελει ο ιδιος.
Το 2 θα ελεγα εχει προηγηθει μια ενεργεια του ιδιου του υποκειμενου να αποκτησει καποια πραγματα που θελει,και επειδη μεσα του εχει συνδεσει την αποκτηση αυτων των πραγματων ή ανθρωπων πχ να παρει ενα νεο αμαξι/σπιτι/να αποκτησει λεφτα/να αποκτησει μια ομορφη γυναικα,τα εχει συνδεσει ολα αυτα οτι θα του δωσουν ευτυχια και θα νιωσει ευτυχισμενος,οταν το κατορθωνει οταν για παραδειγμα αγοραζει το νεο αμαξι αντι να ειναι ευτυχισμενος που το καταφερε,βλεπει οτι δεν εχει αλλαξει και πολυ η συνολικη του ζωη και εκει ακριβως βυθιζεται στην καταθλιψη γιατι απομακρυνεται απο την εννοια της ευτυχιας οπως την ειχε φτιαξει μεσα του.
Νομιζε οτι με ενα αμαξι θα γινοταν χαρουμενος και οταν αυτο δεν εγινε γιατι η συνολικη οπτικη του αν θελεις για τη ζωη δεν αλλαξε,τοτε επεσε σε καταθλιψη.Απομακρυνθηκε απο την ευτυχια ακριβως γιατι την ειχε βαλει σε κατι εξω απο αυτον τον ιδιο.
Εδω στα 1,2 υπαρχει μια διαφορα,στο 1 το υποκειμενο εχει ετοιμο μπροστα του χωρις να κανει ουτε μια ενεργεια εναν κοσμο μια ζωη και καλειται να ζησει,ακριβως γιατι πχ η οικογενεια του του τα διαμορφωσε ολα ετοιμα ωστε να ζησει αυτη την προγραμματισμενη ζωη και στο 2 εχουμε εναν αγωνα/μια προσπαθεια του υποκειμενου να αποκτησει καποια πραγματα και εκει καταλαβαινει οτι δεν ειναι ευτυχισμενος,εχει περιελθει σε κορεσμο να το γραψω ετσι των αναγκων του και δεν νιωθει κατι να τον εξιταρει.
Στο 2ο ειναι πιο βεβαιο γιατι εχει χασει κοπους/χρημα/προσπαθεια και τελικα τι?Ανωφελα ολα δεν μας κανουν ευτυχισμενους αυτο διαπιστωνει ο καταθλιπτικος.

Γιατι στο 2 εχει δραπετευσει και εχει κανει τα θελω του,ενω στο 1 δεν ξερει αλλον κοσμο εκτος απο τα θελω των αλλων που του τα επεβαλλαν,δεν ξερει αλλη πραγματικοτητα.

Αυτό με το αυτοκίνητο δεν μοιάζει με τα θέλω των άλλων ; Δηλαδή νομίζει ότι με ένα αυτοκίνητο θα νιώσει χαρά επειδή του το είπε ένας φίλος ή του το επέβαλλε μια διαφήμηση ...

 

[Lady M]

Γιατί κάποιοι τα έχουν όλα και παθαίνουν κατάθλιψη ;
Α Νομίζουν ότι τα έχουν ενώ άλλοι τους επέβαλλαν τα θέλω τους
Β Γιατί όταν τα έχουν όλα βαριούνται
Τι θα λέγατε σαν πιο πιθανό;

Ποτέ κανείς δεν τα έχει όλα. Είναι πάντα θνητός!

Κι εγώ στο Α ποντάρω πάντως. Είναι η ψευδαίσθηση της ευτυχίας και της επιτυχίας. Μπορεί να ικανοποίησαν τα στάνταρ της εποχής, αλλά όχι τις δικές τους βαθύτερες επιθυμίες, τις οποίες ενδεχομένως να μην τις έχουν αναζητήσει καν.

 

[EvanescenceQ]

Αυτό με το αυτοκίνητο δεν μοιάζει με τα θέλω των άλλων ; Δηλαδή νομίζει ότι με ένα αυτοκίνητο θα νιώσει χαρά επειδή του το είπε ένας φίλος ή του το επέβαλλε μια διαφήμηση ...

ναι σιγουρα μοιαζει ειναι κατι ας πουμε που τον παρασυρει προς μια κατευθυνση αλλα στο 2 εχει την ευχερεια του να επιλεξει,ενω στο 1 ζει μια ζωη που την εχουν οριοθετησει αλλοι πχ οικογενεια.
Στο 2 εχει δραπετευσει αυτο βλεπω εγω ασχετα αν εγκλωβιζεται σε "προτυπα ευτυχιας".
Για μενα αυτος που ειναι στο 1 δεν θα δραπετευσει ποτέ.
Γιατι δεν εχει δει και αλλα πραγματα περα απο αυτα της πραγματικοτητας στην οποια ζει.
Ο 1 για παραδειγμα ειναι ενας γιος ή μια κορη που οι γονεις του τα εδωσαν ολα λεφτα ανεσεις ωστε να ζει ανετα και να μη δουλευει,του εκοψαν ομως τις κοινωνικες επαφες γιατι δεν εκανε φιλιες οταν επρεπε με αποτελεσμα να μη του λειπει τιποτα αλλα να ζει σε ενα σπιτι μονος/η.Εδω βλεπει τη ζωη εξω και του ειναι αδυνατο ή δεν νιωθει ικανος να δραπετευσει και να κανει αυτα που θελει.Τιποτα δεν τον εμποδιζει τα κλειδια τα ιδια ειναι πανω στην πορτα και αυτος επιλεγει να ζει μια ζωη κλεισμενος στο σπιτι.
Αν δε δει πως ειναι οι αλλοι πως ζουν οι ανθρωποι της ηλικιας του αν δεν ζησει μια ζωη κανονικη πως θα ξερει οτι αυτο που ζει ειναι φυλακη?Αυτο που ζει το εχει για πραγματικοτητα και βλεπουμε πολλους τετοιους ανθρωπους γυρω μας.
Ο 2 εχει φυγει εχει κανει μονος του πραγματα εχει ξεφυγει το να ακολουθει καποια προτυπα μοδας ενταξει τον εγκλωβιζουν σε εναν συγκεκριμενο τροπο ζωης αλλα δεν μιλαμε για την ιδια μορφη εγκλωβισμου.Αυτη ειναι η διαφορά.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 29 Δεκεμβρίου 2020

Είμαστε αυτό που πιστεύουμε ότι πιστεύουν οι άλλοι πως είμαστε.

οχι υπαρχουν 3 οψεις.
αυτο που σκεφτομαστε εμεις για εμας.
αυτο που μας βλεπουν οι αλλοι.
και αυτο που νομιζουμε οτι μας βλεπουν.
καμια δεν ταυτιζεται με την αλλη

 

[EvanescenceQ]

Ο τρόπος που νομίζουμε ότι μας βλέπουν επηρεάζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε για εμάς και αυτό εν τέλη επηρεάζει τον τρόπο που μας βλέπουν.

Λαθος. Οταν εγω εχω αυτογνωσια, ξέρω ποια ειμαι, ξερω τα συν μου και τα πλην μου, και ερθει ενας αλλος ενας τριτος ας ειναι και γνωστος και μου πει εισαι ηλιθια, εγω αφου ξέρω τι είμαι θα τον πιστεψω?
Οχι μαλιστα γιατι ξερω οτι αυτο που λεει δεν ανταποκρινεται στην αληθεια.
Οταν καποιος τα εχει βρει με τον εαυτο του δεν καθεται να σκεφτεται τι νομιζουν οι αλλοι δεν τον ενδιαφερει καν, κι αυτο τον κανει πιο ελευθερο να μην επηρεαζεται απο τη γνωμη των αλλων και απο το τι θα πει ο κοσμος. So why not?

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 29 Δεκεμβρίου 2020

Αν το πιστεύεις κι εσύ επειδή το πιστεύουν οι άλλο ναι. Θα ζεις σαν να εισια.

Αυρα από το 0 ως το 10 πόσο μισγυνη με θεωρείς;

Αδιορθωτο 10

 

[Aura]

Λαθος. Οταν εγω εχω αυτογνωσια, ξέρω ποια ειμαι, ξερω τα συν μου και τα πλην μου, και ερθει ενας αλλος ενας τριτος ας ειναι και γνωστος και μου πει εισαι ηλιθια, εγω αφου ξέρω τι είμαι θα τον πιστεψω?
Οχι μαλιστα γιατι ξερω οτι αυτο που λεει δεν ανταποκρινεται στην αληθεια.
Οταν καποιος τα εχει βρει με τον εαυτο του δεν καθεται να σκεφτεται τι νομιζουν οι αλλοι δεν τον ενδιαφερει καν, κι αυτο τον κανει πιο ελευθερο να μην επηρεαζεται απο τη γνωμη των αλλων και απο το τι θα πει ο κοσμος. So why not?

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 29 Δεκεμβρίου 2020

Αδιορθωτο 10

Κάποια χαρακτηριστικά τα καθορίζουν άλλοι . Αν μου πούνε ότι δεν έχω χιούμορ γιατί δεν γελάει κανείς δεν μπορώ να αποφασίσω μόνη μου ότι έχω. Ούτε μπορείς από μόνος σου να αποφασίσεις ότι είσαι γοητευτικός, ίσως πιο αντικειμενικά χαρακτηριστικά να τα ξέρεις και να μην επηρεάζεσαι από τρίτους .

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 29 Δεκεμβρίου 2020

Απτή μια μου λες να φάω σκατα, απ την άλλη με καλούπιανεις.

Σκοτσέζικο ντουζ με πας.

Αφού με είπες κακιασμένη !

 

[EvanescenceQ]

Κάποια χαρακτηριστικά τα καθορίζουν άλλοι . Αν μου πούνε ότι δεν έχω χιούμορ γιατί δεν γελάει κανείς δεν μπορώ να αποφασίσω μόνη μου ότι έχω. Ούτε μπορείς από μόνος σου να αποφασίσεις ότι είσαι γοητευτικός, ίσως πιο αντικειμενικά χαρακτηριστικά να τα ξέρεις και να μην επηρεάζεσαι από τρίτους .

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 29 Δεκεμβρίου 2020

Αφού με είπες κακιασμένη !

Η αυτογνωσια μας καθοριζεται απο αλλους?
Η εικονα μας? Αυτο που βλεπουμε στον καθρέφτη ειναι η γνωμη των αλλων και οχι ο εαυτος μας?
Ο εαυτος μας ειμαστε εμεις οι ιδιοι.
Εμεις οταν πέφτουμε τη νυχτα και ειμαστε μονοι πχ και κλαιμε αυτο δεν το ξερει κανεις παρα μονο ο εαυτος μας.
Στους εξω μπορει να χαμογελαμε αλλα τη θλιψη μας την κραταμε για εμας.
Ετσι οι αλλοι μας βλεπουν χαρουμενους. Να μια αντιθεση.
Εδω ερχεται και ενα αλλο, ειναι η εικονα που θελουμε να δείχνουμε και οι αλλοι την εισπραττουν και καμιά φορα δεν ειναι το πραγματικο μας εγω. Να μια αλλη διαφορά.
Οι άλλοι ειναι εξω απο εμας στον περιγυρο μας ετσι?
Μεσα μας μπαινει κανεις? Οχι.
Ειμαστε εμεις ο εαυτος καταλαβετε το.
Οι αλλοι μπορει να εχουν αληθεια και να μην εχουν σε οσα θα μας πουν για εμας ομως τη ζωη μας τη ζουμε εμεις, εμεις την αναπνεουμε.
Είναι αυτο που λεει αν δεν φορεσεις τα παπουτσια μου πως θα καταλαβεις τα βηματα μου?
Υπαρχει διαφορά. Ας μην το παραβλεπουμε.
Δεν επηρεάζονται ολοι.