Χαμογελάνε οι Τζοκόντες;

[Great Chaos]

Πασχαλινά τσουρέκια

της Ράνιας Γεωργάκα
​

Όπως η ζύμη μάζευε, ατίθαση και πλαδαρή, της θύμισε αυτόν πέρσι, να βήχει, να πνίγεται και να την κοιτά με μίσος, πριν σωριαστεί νεκρός στο πάτωμα.

Στάλες ιδρώτα έτρεχαν στο πρόσωπό της. Οι θερμοκρασίες ήταν αφύσικα ψηλές γι’ Απρίλη μήνα. Η Πετρούλα πήρε μια ανάσα και συνέχισε το ζύμωμα. Σηκώθηκε αξημέρωτα για να προλάβει να πάει τα ονομαστά πασχαλινά τσουρέκια της, έτοιμα και ξεκούραστα, στο φουρνάρικο της Μαρίας. Ο φούρνος του σπιτιού ήταν πολύ μικρός για να τα ψήσει όλα. Τήρησε ευλαβικά τη συνταγή. Τα υλικά έξω αποβραδίς. Πρώτα μαγιά, μετά ζάχαρη και αυγά στο μίξερ ν’ αφρατέψουν. Όλα μαζί στον πάγκο, για ζύμωμα δυναμικό με το αλεύρι. Ξεκούραση της ζύμης, απαλό πλέξιμο της πλεξούδας, άλειμμα με αυγό, ξεκούραση ξανά.

Πέρσι, είχε και το θόρυβο ν’ ανησυχεί. Μην ξυπνήσει αυτόν. Έχωσε το μίξερ στο μεγάλο ντουλάπι της κουζίνας. Έβαλε μαζί κι ένα μαξιλάρι, μπας και μπουκώσει ο ήχος. Κι όμως, αυτός ξύπνησε· δε μας παρατάς, ρε Πετρούλα, με τα κωλοτσουρέκια σου, ούτε να κοιμηθούμε δεν μπορούμε εδώ μέσα. Βγάλε το σκασμό κι εσύ και τα μίξερ σου και άντε κοιμήσου. Η Πετρούλα πέταξε τα μείγματα, έπλυνε τα σκεύη με μια τρίχα νερό, μην τον ξαναξυπνήσει, και πήγε για ύπνο. Πέρσι, η Πετρούλα δεν έκανε τσουρέκια.

Μικροκαμωμένη, γεροδεμένη, με καρέ πλατινέ μαλλί, κανείς δεν την έκανε για εξήντα, αφού ξεπερνούσε πολλούς νεότερους σε δύναμη και σβελτάδα. Ζογκλέρ στο νοικοκυριό, χαμαιλέων στο μαγείρεμα, αίλουρος στην καθαριότητα. Ο φόβος και ο τρόμος ακάρεων κι εντόμων, άστραφτε κατσαρόλες στη στιγμή κι έστρωνε το κρεβάτι σε δευτερόλεπτα. Όταν σπάσαν κάτι σωλήνες και γέμισε το μπαλκόνι με σκατά, η Πετρούλα κυκλοφορούσε για μέρες μ’ ένα μπουκάλι χλωρίνη σε κάθε χέρι. Η αμφίχειρας πιστολέρο της χλωρίνης κέρδισε φυσικά τη μάχη με τα βακτήρια στην Άγρια Δύση της απολύμανσης.

Δεν τον είχε καταλάβει τι ήταν. Μικροί μικροί παντρεύτηκαν, η ορμή του έρωτα τους τύφλωσε. Αυτός αλώνιζε την Ευρώπη με το φορτηγό. Κορώνα στο κεφάλι της τον είχε η Πετρούλα, τις λίγες μέρες που τον έβλεπε, να του κάνει τον καφέ, να του τρίβει τα πόδια, να του μαγειρεύει, όλα. Μόλις αυτός έφευγε, η Πετρούλα έκανε τις δουλειές της, ξαναέμπαινε στη σειρά της.

Όταν όμως αυτός βγήκε στη σύνταξη, η Πετρούλα κατάλαβε. Άνθρωπος τραχύς, σκληρός, υποτιμητικός, μια κριτική για όλα, τίποτα δεν του άρεσε. Χώρια που τον είχε μέσα στα πόδια της. Να την ανακατεύει, να ρίχνει κάτω ψίχουλα, να γεμίζει τα σκουπίδια με ζουμιά, ν’ ανοίγει ψυγείο ό,τι ώρα να ’ναι, να γεμίζει νερά το μπάνιο, να της βγάζει συνέχεια δουλειές. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, να της χαλά και τα τσουρέκια της. Όχι πια.

Τον φαρμάκωσε ένα πρωί με τον αγαπημένο του ελληνικό καφέ. Την άλλη μέρα τον έχτισε στον πάγκο της κουζίνας. Νύχτα, έκλεψε τούβλα και τσιμέντα απ’ το γιαπί. Μόλις ξημέρωσε, πήγε στις γειτόνισσες και είπε ότι ξανάσπασαν σωλήνες, πάλι μαστόρια και δουλειές τής βγήκαν, γι’ αυτό και η φασαρία. Με βαριοπούλα γκρέμισε λίγο από τον τοίχο που στήριζε τον πάγκο. Ξάπλωσε αυτόν και μπροστά του έχτισε έναν καινούργιο τοίχο.

Όσο το Πάσχα πλησίαζε, ο φούρνος της Μαρίας δούλευε νυχθημερόν. Καλώς την Πετρούλα, έτοιμα τα τσουρέκια σου, μας έλειψε η μυρωδιά τους· α, σ’ ευχαριστώ, θα το τιμήσω! Κόπιασε για καφέ όποτε αδειάσεις.

Η Πετρούλα έφυγε, να συνεχίσει τη διανομή στη γειτονιά. Η Μαρία γύρισε στη βοηθό της, χαρά στο κουράγιο της Πετρούλας, με όλα αυτά, καταφέρνει να μη βγει από τη σειρά της, κάνει τα τσουρέκια της, τις δουλειές της, αστράφτει το σπίτι της, πάει στα ΚΑΠΗ, στην εκκλησία. Τι; Α, δεν ξέρεις; Ο άντρας της την παράτησε κι έφυγε. Είχε, λένε, άλλη στη Γερμανία, πήγαινε συνέχεια με το φορτηγό, μάλλον, λένε, έκανε και παιδί με την άλλη, γιατί με την Πετρούλα δεν… Αλλά κανείς δεν ξέρει σίγουρα, κανείς δεν τον έχει δει, κανείς δεν έχει νέα του. Σα ν’ άνοιξε η γη και τον κατάπιε…

Η Πετρούλα καμάρωσε τ’ αχνιστά τσουρέκια. Έκλεισε τα μάτια, χαμογέλασε, και απόλαυσε τη μοσχοβολιά τους.

Ένα από τα διηγήματα του συλλογικού έργου "Χαμογελάνε οι Τζοκόντες", της λογοτεχνικής ομάδας της Θεσσαλονίκης, Περιπλανώμενοι Σαββατιανοί, εκδόσεις Οδός Πανός. Επιμέλεια: Κωστής Ανετάκης...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eileen]

Συγχαρητήρια, θείε Χαος, για την ομάδα και το βιβλίο σας!

Μου άρεσε πολύ αυτό το πρώτο δείγμα! Θα διαβάσω και θα επανέλθω με γνώμη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Θα ήθελα να σημειώσω ότι αυτό το διήγημα υπάρχει μόνο στο e-steki δημοσιευμένο, εκτός φυσικά από το ίδιο το βιβλίο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.