Χωρίζουν μαζί οι άνθρωποι;

[DrStrangelove]

'Ετσι κι αλλιώς μια μέρα θα χωρίσουμε. Από έρωτα, από θάνατο, από χρόνο. Θα ήθελα όμως να χωρίσουμε μαζί, όχι χώρια.
(Αν δεν κάνω λάθος, το έχει γράψει ο Ν. Δήμου. Από τότε που το διάβασα, το είχα σημειωμένο κάπου γιατί το βρίσκω υπέροχο ως εσωτερικό αίτημα). Πώς το καταλαβαίνετε ; Είναι δυνατό να συμβεί; 'Εχετε ποτέ χωρίσει ''μαζί'' ; Τί πιστεύετε ότι μπορεί να συμβαίνει σε ανθρώπους που αρνούνται να χωρίσουν μαζί ; Πολύ αγάπη ή πολύ μίσος ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Δεν χωρίζουν μαζί, επειδή πότε δεν ήταν μαζί ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αλκίμαχος]

Έχει να κάνει με την ψυχολογία του έρωτα αλλά και των σχέσεων γενικά.Λοιπόν δύο άτομα που διατηρούν μια σχέση και την διακόπτουν σίγουρα δεν το κάνουν επειδή περνούν καλά αμφότεροι.μπορεί ο ένας από τους δύο να είναι ευχαριστημένος και ο άλλος να καταπιέζεται.στους ρυθμούς της σημερινής ''κοινωνίας'' είναι δύσκολο να βρεις τον άνθρωπο που σου ταιριάζει ακριβώς.Ακόμη πιο δύσκολο είναι να μάθεις να χωρίζεις όταν πια έχεις καταλάβει ότι δεν έχεις την σχέση που θα ήθελες.Μπαίνει μπροστά ο εγωισμός και το πράγμα χαλάει....μπορεί να χωρίσουν μαζί δύο άνθρωποι.Και αυτό σημαίνει ότι ξέρουν τι κάνουν και ότι πραγματικά νοιάζεται ο ένας για το καλό του άλλου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Δεν χωρίζουν μαζί, επειδή πότε δεν ήταν μαζί ...

...ακόμα κι αν ζουν αγαπημένοι 24 ώρες το 24ωρο μαζί, το ''κώλος και βρακί'' το επονομαζόμενο, μοιάζει με ''χώρια'', όταν κάποια στιγμή ανακαλύπτεις ότι είσαι μονίμως χώρια από τον εαυτό σου και θες λίγο χώρο. Δεν ενώνονται τα δυο σε ένα. Αυτό είναι λογοτεχνία και fiction και το ακούς μόνο στην εκκλησία (έσονται εις σάρκα μία). Ζευγάρι θα πει συντροφιά, όχι αφομοίωση και πνίξιμο της προσωπικότητας.
Κι άμα έρθει η ώρα του χωρισμού, ερείπια πίσω, σφαγή πραγματική. Τότε χωρίζουν ''χώρια''.
Δυστυχώς ζουν πολλοί μ'αυτόν τον τρόπο. Υπάρχει πολύ αγάπη και ηθική σε αυτούς, αλλά την σκοτώνει η εξάρτηση όσο περνά ο καιρός. 'Ανθρωποι ισχυροί είναι δυνατόν να είναι εξαρτημένοι; Μάλλον όχι. ''Μετά θα φύγω λίγο πάλι να μ'επιθυμείς'' που τραγουδά ο Παπακωνσταντίνου στην '''Αρτεμη''...Πόση σημασία έπρεπε να έδιναν σ'αυτά τα λόγια. Αυτό το τραγούδι είναι απ'τα λίγα που δεν έκαναν την λατρεία και την αφοσοίωση εξαρτημένη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

[...]Υπάρχει πολύ αγάπη και ηθική σε αυτούς, [...]

Προσωπικά αμφιβάλω και για αυτό, πως είναι δυνατόν η καταπίεση, η εξάρτηση να οδηγούν ή να έχουν ως "φάρο" την αγάπη;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Προσωπικά αμφιβάλω και για αυτό, πως είναι δυνατόν η καταπίεση, η εξάρτηση να οδηγούν ή να έχουν ως "φάρο" την αγάπη;

Αν θέλει κανείς να σε έχει 24 ώρες το 24ωρο αγκαλιά σε αγαπάει. 'Ετσι πιστεύω. Πιστεύω ότι και η ζήλεια είναι απόδειξη αγάπης. Αλλά σε πνίγουν τέτοιες αγκαλιές. Το φάρμακο το ζητάμε όλοι μας λέγεται αγάπη σε μικρές δόσεις, αλλιώς σκοτώνει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Αν θέλει κανείς να σε έχει 24 ώρες το 24ωρο αγκαλιά σε αγαπάει. 'Ετσι πιστεύω. Πιστεύω ότι και η ζήλεια είναι απόδειξη αγάπης. Αλλά σε πνίγουν τέτοιες αγκαλιές. Το φάρμακο το ζητάμε όλοι μας λέγεται αγάπη σε μικρές δόσεις, αλλιώς σκοτώνει.

Οι αγκαλιές σε πνίγουν μόνο όταν δεν βρίσκεις μέσα τους αυτό που ψάχνεις.
Η ζήλεια δεν είναι απαραίτητα απόδειξη αγάπης αλλά κατοχής... Είναι τόσο εύκολο άλλωστε να μπερδέψεις την αγάπη με την ανάγκη... Τα όριά τους είναι δυσδιάκριτα.

Πιστεύω πως θα έχω μάθει να αγαπώ, όταν δε θα νιώθω την ανάγκη να κατέχω. Και η αγκαλιά μου τότε θα είναι τόσο μεγάλη που όπου κι αν βρίσκεται το αγαπημένο πρόσωπο, θα το κλείνει μέσα της, όχι για να το πνίξει, αλλά για να το ελευθερώσει.

"Αγάπη είναι να σε οδηγήσω απαλά πίσω στον εαυτό σου" (Εξυπερύ). Κάθε άλλος ορισμός "αγάπης", στη δική μου ζωή τουλάχιστον, έχει αποβεί μοιραίος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

"Αγάπη είναι να σε οδηγήσω απαλά πίσω στον εαυτό σου" (Εξυπερύ). Κάθε άλλος ορισμός "αγάπης", στη δική μου ζωή τουλάχιστον, έχει αποβεί μοιραίος...

Να βρεις τον άλλον χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου. Αυτό είναι το ζήτημα. Μόνο που πολλές φορές χρειάζεται να πληρώσεις ένα τίμημα για να οδηγηθείς στον πραγματικό σου εαυτό. Οι άνθρωποι και οι καταστάσεις που σε αλλάζουν και σε ισχυροποιούν δεν είναι διασκεδαστικοί και αποστασιοποιημένοι. Το κακό είναι ότι στην πορεία συχνά διαπιστώνεις ότι εσύ ο ίδιος είσαι κάθε στιγμή παρών για να ισχυροποιείς τον/την τάχα ισχυρό σου εταίρο και ότι την πραγματική δύναμη την έχεις μόνο εσύ που κάποτε επικαλέστηκες την τάχα δύναμη του άλλου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Kαι τι θελει να πει με το "να σε γυρισει πισω στον εαυτο σου" ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

Το να χωρίσεις μαζί είναι ο πιο επώδυνος χωρισμος απο τη μία, συμφέρον τροπος απο την αλλη. Επώδυνος γιατι προυποθέτει μια διαδρομή αυτογνωσιας, και οδηγει στην παραδοχη οτι η σχέση είναι νεκρή. Μια σχέση στην οποία ίσως έχει επενδυθεί πολύς χρόνος κόπος και όνειρα. Είναι πάντα πιο εύκολο να φταίει ο άλλος που χώρισες, αν σε εχει αφησει γι'αυτό και το "θα κάνω τα παντα για να σε κρατησω" δεν ειναι απαραιτητα ένδειξη αγάπης. Γιατι πολλοί άνθρωποι προκειμένου να μήν επιβαρυνθούν οτι χώρισαν εκείνοι, κάνουν τα πάντα και γίνονται ανυπόφοροι, ώστε να χωρίσει ο άλλος.

Γιατί είναι συμφέρον τροπος το καταλαβαίνουμε όλοι. Ισως ειναι ο πιο ενδεικνυόμενος τρόπός για τους χωρισμούς απο μακροχρόνια σχέση. Αφού, ύστερα απο ένα τέτοιο χωρισμό, η πιθανότητες να παραμείνει ο πρώην σύντροφος, πραγματικος φιλος, είναι μεγάλες. Κι αυτό ειναι πολύ συμφέρον δεδομένου ότι οι πρώην αποτελούν κομμάτια της ζωής μας, και του εαυτού μας, τα οποία, ακόμη και άν πετούσαμε στα σκουπίδια, μαζί μ'αυτούς, δεν θα έπαυαν να είναι πάντα, αυτό που κάπου είμαστε εμείς οι ίδιοι.

Οι άνθρωποι αλλάζουν βέβαια, και οι χωρισμοί σηματοδοτούν αρκιβώς αυτό, τις αλλαγές μας. Ομως μέσα μας παραμένουν αυτά τα κομμάτια, σαν αγαπημένα κομμάτια, σαν τις ανοησίες που κάναμε πέντε χρονών, που δεν τις κατακρίνουμε τώρα επειδη δεν τις κάνουμε πιά

Φυσικά ειναι λίγο δύσκολο να χωρίσεις μαζί όταν ακριβώς ο χωρισμός έχει προέλθει επειδή εσύ άλλαξες όμως ο άλλος δεν άλλαξε. Τότε δεν τον θέλεις ούτε για φίλο στην συνέχεια της ζωής σου γιατί νοιώθεις να σε τραβάει πίσω. Ομως κανείς δεν αλλάζει 100% και έτσι τα παλιά κομμάτια δίνουν πολυ καλη και σημαντική στήριξη στην επόμενη ζωή,σαν φίλοι, οταν χρειαστεί. Βλέπε Λιζ Χαρλευ - Χιου Γκραντ όταν τον χρειάαστηκε οταν έκανε το παιδί της με τον δισεκατομυριούχο που αμφισβητούσε την πατρότητά του

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[invalid]

Σπάνιο φαινόμενο, αλλά μπορεί να συμβεί. Σε λίγες περιπτώσεις, όταν οι συνθήκες είναι δύσκολες κι ενώ υπάρχει αγάπη, είναι πρακτικά αδύνατο να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η σχέση. Αλλά κατά γενική ομολογία, συνηθως ένας από τους 2 κάνει την αρχή!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Kαι τι θελει να πει με το "να σε γυρισει πισω στον εαυτο σου" ;

Να είσαι ο εαυτός σου μέσα στη σχέση, ο καλός παλιός σου εαυτός αν έχεις ''χαθεί'' στη διαδρομή. Αυτό που λέει η φίλη μας η Isiliel έχει ένα χαρακτήρα σχέσεων που μοιάζουν με σχέσεις μαθητή/δασκάλου, μαθητή/μέντορα, και είναι σπανιότατες και ιδανικές. Ο δάσκαλος είναι αυστηρός αλλά δεν πνίγει το μαθητή του. Του αφήνει έστω ελάχιστο χώρο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Σας προτείνω να διαβάσετε Το Ζαχίρ του Coelho. Το ξαναδιάβασα πρόσφατα και πράγματι εκεί μπορεί να δει κανείς πόσο εύκολο είναι να πνίξει ο ένας τον άλλο...ακόμα και άθελά του.
Είναι επίσης σχετικότατο με το παρόν θέμα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.