100 τρόποι να ξυπνήσουμε το παιδί που κρύβουμε μέσα μας

[venividivici]

Θα αναρωτιέστε πως πρόεκυψε ο τίτλος....
Η ιστορία πολύ απλή...
Χάζευα μαζί με τη παρέα μου βιβλία στον Ελευθερουδάκη και να εκεί σε ένα σημείο ένα βιβλιαράκι στεκόταν μόνο του....σε αποχρώσεις του μπλε πορτοκαλί και φόντο άσπρο...
Τι γράφει αναρωτήθηκα....
103 τρόποι να ξυπνήσετε το παιδί μέσα σας... του Μάνου Σιγανού....

Εμείς δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε 103 τρόπους ας ξεκινήσουμε να βρούμε τους 100 τρόπους και πάμε μετά στους άλλους 100 να φτάσουμε τους 1000 τρόπους και λόγους που θα πρέπει να παραμείνουμε για πάντα παιδιά.....


Ας αρχίσουμε...

Νομίζω ότι παραμένεις παιδί ή ξαναγίνεσαι παιδί όταν γίνεσαι δημιουργικός, όταν αποφασίζεις να πιάσεις μια φωτογραφική μηχανή και να φωτογραφίζεις από ένα χαμόγελο μέχρι ένα ζουζούνι που πετάει πάνω από ένα λουλούδι.... Όταν θυμάσαι τα εφηβικά σου χρόνια που ήθελες να τραβάς φωτογραφίες όπου σταθείς κι όπου βρεθείς με τους φίλους σου σαν να ήθελες να αιχμαλωτίσεις το χρόνο και να μείνεις για πάντα εκεί στα χρόνια της αθωότητας.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

Δεν μαθαίνουν μόνο τα παιδιά απ' τους μεγάλους, αλλά και οι μεγάλοι απ' τα παιδιά.
Αν μπαίναμε στη διαδικασία να παρατηρήσουμε και να εφαρμόσουμε κάποια πράγματα, τότε θα ξυπνούσαμε/διατηρούσαμε το παιδί, που κρύβεται μέσα μας.

1. «Δεν με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι. Κάνω αυτό που μ΄ αρέσει»: Πολλοί από μας, πρώτη εγώ, χρειαζόμαστε μια τέτοια εντατική σειρά μαθημάτων για να χαλαρώνουμε λιγάκι από τα «πρέπει» που επιβάλλουμε στους εαυτούς μας και να ακολουθούμε πιο εύκολα τη φωνή της καρδιάς!
2. «Κάνω εγώ την πρώτη κίνηση όταν θέλω κάτι, δεν παριστάνω τον αδιάφορο στη γωνία περιμένοντας τους άλλους»: Μοίρασμα, σύνδεση, έκφραση, όλα αυτά που πηγαία κάνουν τα μικρά παιδιά, όταν οι μεγάλοι οχυρώνονται πίσω από ρόλους και προφάσεις για να παραμείνουν κλεισμένοι στο καβούκι τους, ενώ κατά βάθος λαχταρούν να συνδεθούν με τους άλλους!
3. «Εκφράζω αυθόρμητα τα συναισθήματά μου ό,τι κι αν συμβαίνει και μετά προχωράω παρακάτω»: Τα παιδιά κλαίνε όταν βιώνουν απόρριψη και λύπη, γελάνε όταν χαίρονται, τσιρίζουν όταν θυμώνουν, όταν εμείς παριστάνουμε τους ευγενικούς, τους υπεράνω και τους ψύχραιμους, ενώ μέσα μας πονάμε ή βράζουμε από οργή. Μετά παραπονιόμαστε γιατί δεν νιώθουμε καλά και κρατάμε απωθημένα για μια ζωή, σε αντίθεση με τα παιδιά που με φυσικότητα περνούν από το δάκρυ στο γέλιο και απλά …συνεχίζουν το παιχνίδι τους!
4. «Όταν κάτι μ΄αρέσει πολύ, γιατί να το εγκαταλείψω για κάτι άλλο που δεν μ΄ αρέσει και τόσο;»: Χιλιάδες φορές θυσιάζουμε ή καταπιέζουμε τις επιθυμίες μας για να κάνουμε το «σωστό». Δεν μας χρειάζεται μια γερή δόση αφέματος στην ευχαρίστηση και τη γενναιοδωρία της στιγμής, όπως τόσο όμορφα και αληθινά αντιλαμβάνονται τα παιδιά μας;
5. «Τα μικρά πράγματα μου δίνουν μεγάλη χαρά»: Μια αγκαλιά, ένα παγωτό, μια αστεία γκριμάτσα, τα πάντα μπορεί να είναι πηγή ευδαιμονίας και ευχαρίστησης για ένα παιδί, όταν ο κόσμος των μεγάλων είναι γεμάτος από μεγαλεπήβολους στόχους χωρίς συναίσθημα.
6. «Εκφράζω γενναιόδωρα την αγάπη! Λέω “σ΄ αγαπώ”, γράφω όμορφα λόγια, κάνω δώρα και αγκαλιές σ΄αυτούς που αγαπώ»: Ακριβώς το αντίθετο από τη συναισθηματική τσιγκουνιά των μεγάλων, που τόσο φοβούνται μήπως εκτεθούν αν πουν μια καλή κουβέντα ή αν εκφραστούν με τρυφερότητα, ακόμα και απέναντι στους δικούς τους ανθρώπους!
7. «Απολαμβάνω την παρούσα στιγμή. Είναι το ταξίδι που μετράει όχι το αποτέλεσμα»: Ε, αυτό κι αν είναι μάθημα ζωής, με δασκάλους τα παιδιά και μαθητές τους γονείς!

πηγή

“Τα παιδιά μπορούν να διδάξουν τρία πράγματα στους μεγάλους: πρώτο, να χαίρονται χωρίς να υπάρχει λόγος, δεύτερο, να ασχολούνται πάντα με κάτι και, τρίτο, να απαιτούν με όλη τους τη δύναμη αυτό που επιθυμούν.”
Coelho

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Νομίζω ότι παραμένεις παιδί ή ξαναγίνεσαι παιδί όταν γίνεσαι δημιουργικός, όταν αποφασίζεις να πιάσεις μια φωτογραφική μηχανή και να φωτογραφίζεις από ένα χαμόγελο μέχρι ένα ζουζούνι που πετάει πάνω από ένα λουλούδι.... Όταν θυμάσαι τα εφηβικά σου χρόνια που ήθελες να τραβάς φωτογραφίες όπου σταθείς κι όπου βρεθείς με τους φίλους σου σαν να ήθελες να αιχμαλωτίσεις το χρόνο και να μείνεις για πάντα εκεί στα χρόνια της αθωότητας.....

Πόσο με εκφράζουν αυτά δεν φαντάζεσαι.

Να προσθέσω, αν μάθεις να απολαμβάνεις από ένα ηλιοβασίλεμα, μία βόλτα στη φύση, την βροχή, τον ήλιο, το κάθε τι, και παίρνεις τα πάντα (όσο είναι βέβαια δυνατό γιατί η ζωή είναι σκληρή) από την καλή και αισιόδοξη πλευρά, και όχι από την άσχημη που τα παίρνουμε όσο μεγαλώνουμε, τότε γίνεσαι παιδί και είσαι ευτυχισμένος, γιατί ευτυχία είναι στα μικρά πράγματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[renia_1995]

Απιστευτα ομορφο thread

Κατι που πρεπει να μαθουν ακομη οι μεγαλοι απο τα παιδια, ειναι να συγχωρουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Myrtle]

Η ευγνωμοσύνη για όλα τα πράγματα που έχουν στη ζωή τους, από τα πιο μικρά έως τα πιο μεγάλα καθώς και η χαρά που κρύβουν τα μάτια ενός μικρού παιδιού με το παραμικρό δώρο και με την πιο ασήμαντη και μικρή όμορφη στιγμή!

Στην πραγματικότητα τα παιδιά μπορούν να διδάξουν τους μεγάλους πολύ περισσότερα πράγματα, από ότι οι μεγάλοι μπορούν να διδάξουν στα παιδιά!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[renia_1995]

Επιπλεον, ο απλος τους τροπος να προσεγγιζουν τα πραγματα. Δεν μπερδευονται γιατι το μυαλο τους μπορει να σκεφτει μονο απλα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eileen]

Πολύ ωραίο θέμα VeniVidiVici!

Θεωρώ ότι για να μείνει κάποιος παιδί ένα μοναδικό στοιχείο είναι η φανταστία. Η νοητική αυτή δύναμη που επιτρέπει στον καθένα από εμάς να ξεφεύγει και να βρίσκεται όπου εκείνος επιθυμεί - του δίνει τη δυνατότητα να ονειρεύεται, να επιθυμεί να ζει διαφορετικά. Αυτή η φαντασία είναι που γεννά τη θέληση, την ενέργεια, την δημιουργητικότητα των μικρών παιδιών. Γιατί είναι μία τελείως διαφορετική οπτική γωνία από τις ορθολογικές που έχει συνηθίσει ο ενήλικας άνθρωπος...

Διαβάστε λίγο Τριβιζά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Αν μπορείς να επικοινωνείς με τα παιδιά, να μιλάς στη γλώσσα τους κάτι που χρειαζεται να έχεις δημιουργική φαντασία, να εχεις ζωντανια, να σαι δραστήρια, να χαμογελάς, να τραγουδάς, να χαίρεσαι με τα απλά, να παίζεις, δε βγαίνεις ποτέ απο το παιδικό mood

Κλικ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[marina289]

Ένας από τους άπειρους λόγους που αγαπώ τα παιδιά (όπως και τα ζώα, -που γενικώς θεωρώ ότι έχουν αρκετά κοινά στον τρόπο έκφρασης...- ) είναι αυτό το αρετουσάριστο ....
Η αλήθεια τους σου έρχεται στα μούτρα , χλαπ! ανεπεξέργαστη και ατόφια... (¨είσαι χοντρή, έχεις σπυράκια, είσαι κακιά, δεν σ'αγαπάω, φύγε, δεν θέλω τώρα να παίξουμε, δεν θέλω τώρα να με χαιδέψεις ¨ κτλ)
Και έπειτα αυτό το βλέμμα-σκανάρισμα ενός παιδιού, που σε ξεγυμνώνει το άτιμο για βλέμμα , και λές ¨ωχ τί σχόλιο θα μου πετάξει τώρα....¨
Επίσης , ότι είναι γλυκά ¨αναρχάκια¨ , που δεν ξέρουν από πρέπει, αλλά μόνο από θέλω...
Και αυτά τελικά κυνηγάνε, και μόνο αυτά προσπαθούν να υπηρετούν...

Αυτές είναι οι αξιοζήλευτες λέξεις-κλειδιά για μένα που περιστρέφονται και εγκαθίστανται στα παιδιά.... ¨Αλήθεια¨ και ¨θέλω¨
...ό,τι δηλαδή προσπαθούμε να ξεριζώσουμε , ή προσπαθούνε να μας ξεριζώσουνε... αυτά που λείπουν, τελικά, τόσο πολύ από τον κόσμο των ¨μεγάλων¨(γ'αυτό και έχουμε γίνει έτσι )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[diotima]

Εγώ πάλι το μόνο που ζηλεύω από τα παιδάκια είναι η αθωότητα του μυαλού τους.
Αυτή την αθωότητα που απομακρύνεται με το πέρας του χρόνου και δε γυρνά ποτέ πίσω το κεφάλι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[cacofonix]

Εγώ προσπαθώ να κάνω παρέα και με πολύ μικρούς και με άτομα στην ίδια ηλικία με μένα ή και μερικά χρόνια μεγαλύτερους.

Πχ με τον αδελφό μου, ο οποίος είναι 12, μπορώ να συζητήσω σοβαρά; Ε θα παίξουμε σφαλιάρες, κυνηγητό, θα βοηθήσει στο καμάκι στο δρόμο μόνο και μόνο με την παρουσία του, θα παίξουμε ηλεκτρονικά που έχω να παίξω από τα 13 μου...
Με την αδελφή μιας φίλης μου, πριν μερικά χρόνια, όταν ήταν γύρω στα 12-13, είχαμε πάει μια φορά στα McDonalds και η μικρή την οποία την υπεραγαπούσα πήγε και έπαιζε στην παιδική χαρά. Είχε ταμπέλα μέχρι την ηλικία της, και σε μια φάση μπαίνω κι εγώ και κάνω μαζί της τσουλιθρα...Από τότε με λάτρεψε...Το κακό είναι ότι από το Μάιο του 2005 δεν τις έχω ξαναδεί και τις είχα σαν αδελφές μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[enrose]

Χαρούμενη διάθεση και θετική ενέργεια, άλλωστε όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.