Bullying: Αίτια και τρόποι αντιμετώπισης

[fayluv]

Η κόρη μου ειναι 6 ετών και καποια παιδιά την πειράζουν στο σχολείο
χωρις βεβαια η ίδια να μου λεει κατι. Νομιζω ότι το κρύβει γιατι φοβάται.
Εχω προσπαθησει να μιλησω στην ίδια, αλλά έχω απευθυνθει και στους
δασκαλους της.
Παρολα αυτά δεν νομίζω ότι εως τωρα εχω καταφερει κατι ουσιαστικο
αφου παροτι εχω προσπαθησει να κανω το παιδι να μου πει την αληθεια
δεν τα εχω καταφερει. Οι δασκαλοι παλι δεν εχουν δει κατι συγκεκριμενο

Σκεφτομαι να δοκιμασω καποιο παιδοψυχολογο
μηπως την βοηθησει
Εχει καποιος γονιός δοκιμάσει την παιγνιοθεραπεια?
Η γνωρίζει κάποιο καλό παιδοψυχολόγο που μπορώ να επισκεφτώ?
Επίσης έχει κανεις εμπειρια απο την Καπατου?
https://www.akappatou.gr/

Ευχαριστώ
Σημείωμα συντονιστή: Απαντήσεις που αφορούν κριτική σε ιατρούς ,μόνο σε προσωπικά μηνύματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Padme]

Δεν είμαι γονιός ούτε ψυχολόγος αλλά πιστεύω ότι αυτή η ηλικία είναι καθοριστική για κάθε παιδί. Αν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο (πως το κατάλαβες χωρίς να στο πει?) έχεις ευθύνη και εσύ και οι δάσκαλοί της, που προφανώς κάνουν κάτι λάθος γιατί η δουλειά τους δεν είναι να μαθαίνουν σε 6χρονα την προπαίδεια ή ορθογραφία. Προσπάθησε να ενθαρρύνεις την κόρη σου να πει "ονόματα" έπειτα πας στο γραφείο δασκάλων/διευθυντών και απαιτείς να έρθουν οι υπόλοιποι γονείς. Στο σχολικό εκφοβισμό δεν φταίει το θύμα, οπότε μην κάνεις το λάθος να της συμπεριφερθείς σαν αυτή να έχει το πρόβλημα. Αν πιστεύεις ότι δυσκολεύεται να κάνει φίλους ίσως αυτή η παιγνιοθεραπεία να βοηθήσει ακόμα καλύτερα διαλέγεις ένα ομαδικό άθλημα (μπασκετ ποδόσφαιρο βόλει πόλο)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fayluv]

Οταν την παίρνω από το σχολείο καμιά φορά έχω πετύχει περίεργες στιγμές
Δηλάδη σαν να την πειραζουν αλλά μόλις με δουν από μακρυα σταματάνε.
Επίσης βλεπω ότι το παιδί δεν θέλει να παει σχολείο . Ομως αν δεν μιλήσει
δεν μπορω να βοηθησω ουσιαστικα. Πχ να παω και να πω στο διευθυντη τα
ταδε παδια εχουν ασχημη συμπεριφορα,ή να επικοινωνησω με τους γονεις τους.
Δεν πιστευω οτι το παιδι μου εχει πρόβλημα οπότε δεν της φέρομαι σαν να έχει πρόβλημα
η ίδια. Όμως ο σχολικός εκφοβισμός πολλές φορές δημιουργεί πρόβλημα
στο παιδι που τον δέχεται. Αυτη την στιγμη το ερευνω και προσπαθω να βρω τι συμβαινει.
Η παιγνιοθεραπεια μου φαινεται κι εμενα πιο ανωδυνος τροπος γιατι σκέφτομαι οτι
στον κλασσικο ψυχολογο το παιδι μπορει να τρομαξει
Για το ομαδικο αθλημα ακουγεται επισης καλή ιδέα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aye]

Σου έχει παραδεχτεί πως όντως κάτι συμβαίνει ή αποφεύγει τελείως την συζήτηση; Πρέπει να την πλησιάσεις με κάποιο τρόπο και να δεις τι τρέχει, μην το αφήσεις έτσι. Καλή ιδέα η παιγνιοθεραπεία. Σε μια κανονική συνεδρία πιστεύω δύσκολα θα ανοιγόταν αφού δεν μιλάει ούτε σε σένα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fayluv]

Eπισης αν καποιος εχει προηγουμενη εμπειρια από την Καπαττου να μου στειλει μηνυμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fayluv]

Αye Αποφεύγει την συζήτηση kαι φαίνεται οτι δεν θελει να μιλήσει. Λεει οτι δεν την πειραζει κανεις.
Δεν προκειται να το αφησω ετσι. Κι εγω το ίδιο πιστευω. Η παιγνιοθεραπεια δίνει την αίσθηση
ότι πας σε ενα playroom . ΓΙα τον κανονικο ψυχιατρο θα ηταν δύσκολο να της το εξηγησω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Αν όντως θες να βοηθήσεις το παιδί σου μη πας να κυνηγήσεις κανέναν γιατί πρώτον δε θα σου λύσει τιποτα δεύτερον όπως δε φταίει το 6χρονο παιδί σου έτσι δε φταίνε και οι συμμαθητές του που το πειράζουν.

Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν έχουν συνείδηση δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το καλό απ' το κακό ή το ευγενικό απ' το αγενές δρουν τελείως αυθορμητα αν δουν και αστέιο ή κάτι διαφορετικό θα το κοροϊδέψουν γιατί αυτη θα είναι η πρώτη τους αντίδραση.

Εσύ ξέρεις το παιδί σου καλύτερα από μας βρες τι μπορεί να τη κάνει να νιώθει άσχημα το πάχος της, κάποια σωματική ιδιομορφία, κάποια δυσλειτουργία στην ομιλία οτιδήποτε. Αν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά τότε είναι θέμα αυτοπεποίθησης και πρέπει να βελτιώσεις την επικοινωνία που έχεις με το παιδί σου όχι υπερβολικά μαλώματα, εννοείται όχι ξυλιές, να βρίσκεις τρόπους να την ανταμείβεις για ενέργιές της ώστε να μπορεί να χτίσει σιγά σιγά ένα δυνατό χαρακτήρα να νιώθει πιο σίγουρη για τον εαυτό της και να λύνει όσο γίνετια τα προβλήματά της. Αν αυτά δεν έχουν λυθεί μέχρι την εφηβεία θα έχεις θέμα.

πάντως πιστεύω γενικά πως δε μπορείς να πέσεις έξω με μια επίσκεψη σε ένα παιδοψυχολόγο όπως και να χει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Δεν μπορώ να καταλάβω τους δασκάλους και πως δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται μέσα στην τάξη. Υπήρξα και εγώ μαθητής και θυμάμαι τι έκαναν οι συμμαθητές μου μέσα στην τάξη και στο δημοτικό αλλά περισσότερο στο γυμνάσιο και οι δάσκαλοι, σόρρυ κιόλας για τους μελλοντικούς δασκάλους, έκαναν σαν καθυστερημένοι και σαν να μην τους νοιάζει. Αν ειναι να σπουδάσεις δάσκαλος/καθηγητής πρέπει εκτός από το γεγονός ότι έπιασες τα μόρια για αυτή τη σχολή, να αγαπάς actually την δουλειά αλλά παράλληλα να είσαι διατεθειμένος να διαπαιδαγωγήσεις σωστά τα παιδιά καθώς είναι προφανές ότι το bullying σε αυτή την ηλικία είναι στο μέγιστό του. Πιστεύω πως στα θέματα μπούλινγκ φταίνε πρώτα οι γονείς αυτών των παιδιών και την δεύτερη μεγαλύτερη ευθύνη για κάθε παιδί που δεν μεγαλώνει σωστά τους δασκάλους. Οι δάσκαλοι περνάνε 6 ή και παραπάνω ώρες με το παιδί κάθε μέρα, αν δεν μπορούν να διαμορφώσουν σωστά τον χαρακτήρα τους, να μην είναι δάσκαλοι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Padme]

Αν όντως θες να βοηθήσεις το παιδί σου μη πας να κυνηγήσεις κανέναν γιατί πρώτον δε θα σου λύσει τιποτα δεύτερον όπως δε φταίει το 6χρονο παιδί σου έτσι δε φταίνε και οι συμμαθητές του που το πειράζουν.

Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν έχουν συνείδηση δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το καλό απ' το κακό ή το ευγενικό απ' το αγενές δρουν τελείως αυθορμητα αν δουν και αστέιο ή κάτι διαφορετικό θα το κοροϊδέψουν γιατί αυτη θα είναι η πρώτη τους αντίδραση.

Διαφωνώ, τα παιδιά μπορεί να μην φταίνε αλλά φταίνε οι γονείς τους. Η απόφαση να γίνεις γονιός πάει πακέτο με την ευθύνη να βοηθήσεις το παιδί σου να μεγαλώσει σωστά τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Κάποιος πρέπει να τους μάθει τα όρια από την αρχή (δεν χτυπάμε, δεν κοροϊδεύουμε, δεν κλέβουμε).

*Ακολουθεί προσωπικό βίωμα για το οποίο ντρέπομαι κάθε φορά που το σκέφτομαι, το λέω μόνο για να καταλάβεις το πόιντ μου*
Όταν πήγαινα νήπιο είχε έρθει στην τάξη μας ένα κοριτσάκι με αυτισμό (ή σύνδρομο ντάουν, δεν ξέρω) και απ ότι φαίνεται εγώ το κορόιδευα πολύ. Τέλος πάντων, η μόνη μου ανάμνηση είναι να είμαι κλειδωμένη έξω από το σπίτι (για λίγη ώρα φυσικά) και οι γονείς μου να μου λένε ότι θα μπω μέσα μόνο αν την επόμενη μέρα ζητήσω συγνώμη από το κορίτσι. Μου είπαν ότι όποιος χτυπάει ή κοροϊδεύει είναι κακός άνθρωπος και δεν ήθελαν για κόρη τους μια "κακιά" και ότι με αγαπάνε πάρα πολύ αλλά την επόμενη φορά που θα έκανα κάτι τέτοιο θα έπρεπε να φύγω για πάντα από το σπίτι.
Ήταν σκληρή τεχνική? Ναι
Ήταν αναγκαίο? Επίσης ναι
Δούλεψε? Είμαι στην ευχάριστη θέση να ομολογήσω ότι από τότε και μέχρι σήμερα δεν υπήρξε άλλο κρούσμα της αγριάδας μου (λεκτική ή σωματική)

Ζητάμε πολλά από το εξάχρονο "αδύναμο" παιδάκι να ωριμάσει γρήγορα και να μάθει να υπομένει όσα του συμβαίνουν. Πας κατ'ευθείαν στον συνομήλικο "νταή" εφόσον δεν έχει μάθει τρόπους από την αρχή ποτέ δεν είναι αργά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Διαφωνώ, τα παιδιά μπορεί να μην φταίνε αλλά φταίνε οι γονείς τους. Η απόφαση να γίνεις γονιός πάει πακέτο με την ευθύνη να βοηθήσεις το παιδί σου να μεγαλώσει σωστά τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Κάποιος πρέπει να τους μάθει τα όρια από την αρχή (δεν χτυπάμε, δεν κοροϊδεύουμε, δεν κλέβουμε).

*Ακολουθεί προσωπικό βίωμα για το οποίο ντρέπομαι κάθε φορά που το σκέφτομαι, το λέω μόνο για να καταλάβεις το πόιντ μου*
Όταν πήγαινα νήπιο είχε έρθει στην τάξη μας ένα κοριτσάκι με αυτισμό (ή σύνδρομο ντάουν, δεν ξέρω) και απ ότι φαίνεται εγώ το κορόιδευα πολύ. Τέλος πάντων, η μόνη μου ανάμνηση είναι να είμαι κλειδωμένη έξω από το σπίτι (για λίγη ώρα φυσικά) και οι γονείς μου να μου λένε ότι θα μπω μέσα μόνο αν την επόμενη μέρα ζητήσω συγνώμη από το κορίτσι. Μου είπαν ότι όποιος χτυπάει ή κοροϊδεύει είναι κακός άνθρωπος και δεν ήθελαν για κόρη τους μια "κακιά" και ότι με αγαπάνε πάρα πολύ αλλά την επόμενη φορά που θα έκανα κάτι τέτοιο θα έπρεπε να φύγω για πάντα από το σπίτι.
Ήταν σκληρή τεχνική? Ναι
Ήταν αναγκαίο? Επίσης ναι
Δούλεψε? Είμαι στην ευχάριστη θέση να ομολογήσω ότι από τότε και μέχρι σήμερα δεν υπήρξε άλλο κρούσμα της αγριάδας μου (λεκτική ή σωματική)

Ζητάμε πολλά από το εξάχρονο "αδύναμο" παιδάκι να ωριμάσει γρήγορα και να μάθει να υπομένει όσα του συμβαίνουν. Πας κατ'ευθείαν στον συνομήλικο "νταή" εφόσον δεν έχει μάθει τρόπους από την αρχή ποτέ δεν είναι αργά.

Your parents kicked ass.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Διαφωνώ, τα παιδιά μπορεί να μην φταίνε αλλά φταίνε οι γονείς τους. Η απόφαση να γίνεις γονιός πάει πακέτο με την ευθύνη να βοηθήσεις το παιδί σου να μεγαλώσει σωστά τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Κάποιος πρέπει να τους μάθει τα όρια από την αρχή (δεν χτυπάμε, δεν κοροϊδεύουμε, δεν κλέβουμε).

*Ακολουθεί προσωπικό βίωμα για το οποίο ντρέπομαι κάθε φορά που το σκέφτομαι, το λέω μόνο για να καταλάβεις το πόιντ μου*
Όταν πήγαινα νήπιο είχε έρθει στην τάξη μας ένα κοριτσάκι με αυτισμό (ή σύνδρομο ντάουν, δεν ξέρω) και απ ότι φαίνεται εγώ το κορόιδευα πολύ. Τέλος πάντων, η μόνη μου ανάμνηση είναι να είμαι κλειδωμένη έξω από το σπίτι (για λίγη ώρα φυσικά) και οι γονείς μου να μου λένε ότι θα μπω μέσα μόνο αν την επόμενη μέρα ζητήσω συγνώμη από το κορίτσι. Μου είπαν ότι όποιος χτυπάει ή κοροϊδεύει είναι κακός άνθρωπος και δεν ήθελαν για κόρη τους μια "κακιά" και ότι με αγαπάνε πάρα πολύ αλλά την επόμενη φορά που θα έκανα κάτι τέτοιο θα έπρεπε να φύγω για πάντα από το σπίτι.
Ήταν σκληρή τεχνική? Ναι
Ήταν αναγκαίο? Επίσης ναι
Δούλεψε? Είμαι στην ευχάριστη θέση να ομολογήσω ότι από τότε και μέχρι σήμερα δεν υπήρξε άλλο κρούσμα της αγριάδας μου (λεκτική ή σωματική)

Ζητάμε πολλά από το εξάχρονο "αδύναμο" παιδάκι να ωριμάσει γρήγορα και να μάθει να υπομένει όσα του συμβαίνουν. Πας κατ'ευθείαν στον συνομήλικο "νταή" εφόσον δεν έχει μάθει τρόπους από την αρχή ποτέ δεν είναι αργά.

Πάντα είναι ευθύνη των γονέων. Αλλά στη προκειμένη μας απασχολεί να βοηθήσουμε το θύμα όχι τους μικρούς τραμπούκους για αυτό εστιάζεις εκεί.

Το να πας στο σχολείο και να κάνεις φασαρία στη καλύτερη θα έχει τα αποτελέσματα που θα περίμενε κανείς. Στη χειρότερη αν κάποιος από τους δασκάλους ή τους γονείς το χειριστεί λάθος θα δημιουργηθεί θέμα και θα υπάρξει μεγαλύτερο πρόβλημα.

ΠΑΝΤΑ σε τέτοιες περιπτώσεις το πραγματικό πρόβλημα δεν το έχει ο "θύτης" το έχει το θύμα. Όλοι συναντήσαμε στο σχολείο σε όλες τις ηλικίες μικρούς τραμπούκους μεγαλώνοντας μαθαίνουν να καταλαβαίνουν κάποια πράγματα και στρώνουν. Τα προβλήματα όμως στα παιδιά που τρώνε το bullying μένουν. Ακόμη κι αν μεγαλώνοντας δεν έχουν τέτοια προβλήματα ακριβώς γιατί οι άνθρωποι μαθαίνουν πώς να συμπεριφέρονται η ζημιά έχει ήδη γίνει και το παιδί μεγαλώνει με κόμπλεξ και πρόβλημα στο να εμπιστεύεται άτομα και να κάνει επαφές. Όσα παιδάκια και να μαλώσεις όσο και να προσέξεις το περιβάλλον του παιδιού θα βρεθούν κι άλλοι που θα ενεργήσουν το ίδιο κι όχι γιατί απλά τα κακά παιδάκια είναι αμέτρητα αλλά γιατί η ίδια η ανθρωπινη φύση είναι έτσι όταν ακόμη βρίσκεται σε ένα στάδιο που δε της έχεις επιβάλλει κανόνες συμπεριφοράς. Για αυτό αυτά ή λύνονται στη ρίζα τους ή δε λύνονται ποτέ.


Πάντως πρέπει να καταλάβουμε πως πίσω από αυτή την αντιμετώπιση σε αυτές τις ηλικίες δεν υπάρχει πονηριά για αυτό προσωπικά το θεωρώ λάθος να μαλώνουμε τα παιδιά για αυτό. Δεν το κάνουν κακοπροαίρετα απλά δεν καταλαβαίνουν πως η πλάκα η δική τους είναι κάτι άσχημο για τον άλλον. Συζήτηση θέλει σε αυστηρό ύφος αν χρειαστεί για να καταλάβει το παιδί 5 πράγματα αλλά μέχρι εκεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Padme]

εξαρτάται από το τι θεωρείς πραγματικό "πρόβλημα".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Padme εγώ αυτό που βλέπω είναι πως πολλοί γονείς μεγαλώνουν παιδιά χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει 5 βασικά πράγματα. Ας πούμε το πιο κοινό απ' όλα στο θέμα της κοινωνικότητας μεγαλώνεις το παιδί σου σε ένα κλειστό περιβάλλον επιβάλλοντάς του κανόνες παντού και το χεις κλειστό μες στο σπίτι γιατί "εμένα το παιδί μου πρέπει να είναι καλός μαθητής κι όχι αλητάκι που γυρνά στους δρόμους" το γράφεις και σε 15 διαφορετικές δραστηριότητες για να αποκτήσει ταλέντα λες και παίζεις MMORPG κι αν ως αποτέλεσμα το παιδί γίνει ένας μούχλας χωρίς τον απαραίτητο αυθορμητισμό και χωρίς κοινωνικές δεξιότητες "ε τι να κάνουμε έτσι είναι ο χαρακτήρας του" και σιγά σιγά μας φταίνε και όλοι οι υπόλοιποι. Ε δε πάει έτσι. Κι αυτή είναι η ήπια περίπτωση μη πιάσω και για προβλήματα υγείας και παρεμφερή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Padme]

υπερβολές οι 15 δραστηριότητες, και αν ένας γονιός έχει τα λεφτά για πάνω από 2 ξέρω γω μπράβο του.
Δεν πας το παιδί να γίνει ο επόμενος μότσαρτ, λεμπρόν τζείμς ή μέσι. Ο στόχος είναι να κοινωνικοποιηθεί, να αποκτήσει υγιή τρόπο ζωής και να περάσει δημιουργικά το χρόνο του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[xristaras9]

Για αυτη την καππάτου δεν ξέρω αλλά ένας εξάίρετος επιστήμονας ψυχολόγος που απο οσο ξέρω παλιότερα ήταν ψυχολόγος της ΕΛ.ΑΣ είναι ο Γεώργιος Τσίτσας.Οσοι έχουν σπουδάσει χαροκόπειο θα τον ξέρουν ως λέκτορα του πανεπιστημίου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[αναγνώστης]

Είπατε ότι κάποια παιδιά πειράζουν στο σχολείο την κόρη σας χωρις βεβαια η ίδια να μου λεει κατι. Από πού καταλάβατε ότι πειράζουν δηλ. υπονοείτε ότι ενοχλούν την κόρη σας;Ποιες ενδείξεις έχετε;Γιατί αν πιστεύετε ή υποθέτετε ότι υπάρχει κάποια ενόχληση,τότε πώς την αποδεικνύετε γιατί μπορεί να την πειράζουν ή να μην την πειράζουν.Το γεγονός ότι δεν σας αναφέρει κάτι σχετικό,σας δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι καλά τα πράγματα και εσείς πώς το υποψιάζεσθε αυτό;Δηλ. από πού το συμπεραίνετε;Γιατί αν συνέβαινε κάτι τότε θα υπήρχαν κάποιες ενδείξεις γι'αυτό όπως π.χ. άγχος,θυμός,θλίψη σίγουρα,οι οποίες αν δεν υπάρχουν και δεν συνδυάζονται με κάποια συμπεριφορά που μπορεί να είχατε παρατηρήσει τότε όντως,ίσως φαίνεται ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.
Επίσης,λέτε ότι νομίζετε ότι το κρύβει γιατι φοβάται.Με ποιες ενδείξεις θα πηγαίνατε στον ψυχολόγο για να σας βοηθήσει;Αν τον ρωτάγατε τι συμβουλές να σας δώσει,τότε πού θα στηριζόταν για να σας δώσει βοήθεια,επειδή δηλ. μήπως εσείς πιστεύετε ή υποθέτετε κάτι που μπορεί να μην ισχύει;

Έχετε πει ότι προσπαθήσατε να κάνετε το παιδί σας να πει την αλήθεια,ποια είναι όμως πραγματικά η αλήθεια,που είναι αυτό που μας ενδιαφέρει;Θέλω να πω,μήπως εσείς έχετε στο νου σας κάτι το οποίο όμως δεν μπορεί να αποδειχθεί;Χρειάζεστε δεδομένα για να πείσουν πρώτα πρώτα και εσάς και ύστερα τον ψυχολόγο για να πάτε να ζητήσετε τη γνώμη του,όπως πιστεύω.
Αφού ούτε το παιδί σας αναφέρει κάτι ούτε και ο δάσκαλος έχει δει κάτι,τότε πώς θα μπορούσατε να βοηθήσετε,να πείτε ότι το παιδί μου αντιμετωπίζει π.χ. αυτό το θέμα μες την τάξη και ότι χρειάζομαι την βοήθειά σας;

Πιστεύω πως θα πρέπει να δείτε το θέμα πιο ψύχραιμα και κατ'αρχάς να μιλήσετε με το παιδί σας ήρεμα και να προσπαθήσετε να βρείτε τι το απασχολεί,αν το απασχολεί κάτι,ποιο πρόβλημα αντιμετωπίζει μες την τάξη,μπορεί και έξω απ'αυτή και τότε θα δείτε τι θα κάνετε.Ή μπορείτε να έχετε μια συζήτησγη με τους δασκάλους της προκειμένου να συζητήσετε για την ίδια την κόρη σας και όχι για κάτι έξω από αυτή ή που νομίζετε ότι της συμβαίνει.Και τότε μπορείτε να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα.Γιατί το να σας ζητήσετε και να σας βρει κάποιος έναν ψυχολόγο,διάσημο ή άγνωστο,αυτό είναι εύκολο,αλλά το πώς διαχειρίζεστε τη σχέση με την κόρη σας και πώς δίνετε λύσεις στα προβλήματα που αφορούν εκείνη,αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία νομίζω.

Τώρα, ο εκφοβισμό τείνει ενισχύεται χρόνια με τα χρόνια αποτελώντας πλέον ένα trend,γιατι όλα τα παιδιά-ειδικά σε αυτή την ηλικία-πειράζουν το ένα το άλλο,όπως και ο ένας πειράζει τον άλλο καθημερινά,χωρίς να το καταλαβαίνουν και χωρίς επίγνωση αν αυτό ενοχλεί ένα άλλο παιδί,αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο σκοπός τους είναι να βλάψουν απαραίτητα τον άλλο.Αλλά έχει σχέση και με την αντίδραση της κόρης σας.Μπορεί η κόρη σας να μην θέλει να πάει σχολείο όχι γιατί την πειράζουν αλλά για άλλους λόγους,κι εσείς να νομίζετε αυτό.Εσείς πρέπει να διερευνήσετε αυτούς τους λόγους.Και οι συμμαθητές της μπορεί να έχουν αντιληφθεί κάποιον έλεγχο απ'την πλευρά σας οπότε μπορεί να φοβούνται και να σταμστούν να μιλάνε όταν σας συναντούν.Θέλει συζήτηση και περισσότερη διερεύνηση.

Αυτή είναι η άποψή μου,με βάση αυτά που υποστηρίξατε προσπάθησα να σας βοηθήσω να καταλάβετε αν συμβαίνει κάτι και πού μπορει να υπάρχει το πρόβλημα.Τα υπόλοιπα θα τα δείτε εσείς και εσείς θα κρίνετε ό,τι καλύτερο χρειάζεται να γίνει.
Ελπίζω να πάνε όλα καλά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Ο εκφοβισμός (ή μπούλινγκ, αγγλ. bullying) αναφέρεται στη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση ή μείωση ασθενέστερων ατόμων σε μια ομάδα. Παρά την εντύπωση ορισμένων ότι αποτελεί αποκλειστικά σχολικό φαινόμενο, στην πραγματικότητα εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές ομάδες. Μπορεί να συναντηθεί σε οποιοδήποτε τύπο σχολείων και σχολικών εγκαταστάσεων, στον στρατό, σε αθλητικά σωματεία, στη φυλακή, αλλά και στην οικογένεια ή στο χώρο εργασίας (ανάλογα με το αν αφορά τον προϊστάμενο ή το αφεντικό, μιλάμε για ηθική παρενόχληση ή τοξικό ηγέτη). Είναι μια μορφή κακοποίησης, πιο συγκεκριμένα εκφοβισμού ή εξαναγκασμού. Το θύμα του εκφοβισμού αναφέρεται και ως στόχος.


Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει αποκαλέσει το μπούλινγκ «μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας» στα σχολεία, τους εργασιακούς χώρους, τους φίλους, γνωστούς, την οικογένεια, και γενικότερα στην κοινωνία και ιδιαίτερα εκεί που απαντούν μειονότητες ατόμων με διαφορετικούς προσανατολισμούς, πολιτικές τάξεις, συνήθεις, τρόπο ζωής, σεξουαλικότητα, ντροπή ή άλλους. [...] Είναι επίσης αλήθεια ότι οι μειονότητες και οι άνθρωποι με σωματικές αναπηρίες ή πνευματικές υστερήσεις πέφτουν συχνά θύματα επανειλημμένου bullying, απομόνωσης και άλλων κακοποιήσεων. (wikipedia)

Ποια πιστεύετε οτι είναι τα αίτια και οι τρόποι αντιμετώπισης του bullying; Ποιες είναι οι εμπειρίες σας;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dreamer_SW]

Σύλβια, σε ευχαριστούμε ξανά και πάλι για το θέμα !
( Θα μας γράψεις και εσύ τους προβληματισμούς σου με το θέμα και εάν είχες κάποια σχετική εμπειρία, και τι θα πρότεινες εσύ στα παιδιά να κάνουν που αντιμετωπίζουν ανάλογο πρόβλημα; )

Λοιπόν ας κάνω την αρχή λοιπόν, προειδοποιώ θα είναι σεντόνι !!

Αρχικά στα μέσα της τρίτης τάξης μετακόμισα και άλλαξα σχολείο. Εκεί άρχισε ο γολγοθάς μου. Ναι έχω δεχτεί και σωματικό, λεκτικό και ψυχολογικό bullying.

Αρχικά προκειμένου να γίνω αποδεκτή στην παρέα μου λέγανε να κατεβάσω τα παντελόνια μου, στην μέση το προαυλίου και να με βγάλουν φώτο ώστε να την ανεβάσουν στο νετ ή να πάω να φιλήσω ένα αγόρι στο στόμα. Στην γυμναστική όταν παίζαμε μπάλα και έδινα πχ την μπάλα εγώ έκαναν ότι χτύπησαν ώστε να με κατηγορήσουν ότι φταίω εγώ. Μετά μου έσκιζαν βιβλία, τσάντες ή μου τα μουτζούρωναν και μου έγραφαν είσαι ηλίθια, χαζή, φύγε από εδώ, έχεις μπόχα κλπ κλπ ακόμα και στο θρανίο μου. Άλλες φορές έβλεπα την τσάντα μου στα σκουπίδια ή τα πράγματά μου ακόμα και το φαγητό. Άλλοτε έπαιρναν τα δικά τους αντικείμενα τα έβαζαν στην τσάντα μου και έλεγαν στον δάσκαλο ότι τα έκλεβα. Στο διάλειμμα επίσης έπεφταν και καλά καταλάθος πάνω μου ώστε να μου πέσει το φαγητό ή με στρίχμωναν σε κάγκελα και με ακινητοποιήσαν ώστε να μην μπορώ να κουνηθώ, μου δίνανε χαστούκια με σπρώχνανε και γελάγανε .... Όταν πηγαίναμε εκδρομές κλασσικά με άφηναν μόνη μου στο πούλμαν ή σε οποιεσδήποτε άλλες εκδηλώσεις. Μέσα στο μάθημα όταν έλεγα μάθημα ή ρωτούσα κάτι μερικοί γελάγανε και σχολίαζαν χωρίς να τους λέει η δασκάλα τίποτα. Επίσης θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν μοίραζε τετράδια σε εμάς τα παιδιά, το δικό μου το έπιαναν από την άκρη και καλά να μην κολλήσουν μπόχα κλπ κλπ. Αχ και πόσα ακόμα αλλά λέω τα τρανταχτά

Εγώ έπαιρνα συνέχεια την μαμά μου τηλέφωνο ότι θέλω να φύγω από το σχολείο επειδή δήθεν πονούσε η κοιλιά μου το κεφάλι μου κ΄π το κατάλαβε και με ρώτησε τι συνέβη και της μίλησα

Όταν πήγε η μαμά μου να μιλήσει στην "σοβαρή" δασκάλα πήρε την απάντηση να κλείσεις την κόρη σου σε ένα δωμάτιο και να την αφήσεις να κλαίει και θα είναι μια χαρά. Οι μαμάδες των νταήδων έλεγαν εντάξει τώρα είναι κλίκα τι θες να κάνουμε έχουν κάνει τα παιδιά ήδη τις παρέες τους φυσικό είναι Όταν εγώ μίλαγα στου δασκάλους για το τι συνέβη μου έλεγαν πλάκα κάνουν μωέ μην δίνεις σημασία, χωρίς να ξέρουν ότι εγώ ένιωθα χάλια έκλαιγα και υπέφερα, απλά έλεγαν την καραμέλα του κάνουν πλάκα για να μην επέμβουν, για να μην χαλάσουν την αυτοεικόνα τους και την εικόνα του σχολείου που δούλευαν ότι γινόταν περιστατικά εκφοβισμού ...Βλέπετε γονείς των παιδιών που ασκούσαν bullying πήγαιναν συνέχεια δωράκια στους δασκάλους και έβαφε ένας μπαμπάς το σπίτι δασκάλων δωρεάν ... Έτσι έγλειφαν για βαθμούς , και οι δάσκαλοι τι να έρθουν σε κόντρα με τους γονείς αυτών των παιδιών ή με τα ίδια τα παιδιά; βέβαια δεν συνέφερε. ! Φυσικά τα παιδιά όταν μάθαιναν ότι μιλούσα στην δασκάλα και τους έκανε δήθεν παρατήρηση με έλεγαν μαμμόθρεφτο κλπ.

Νομίζω ότι φταίνε γενικά όχι για το συγκεκριμένο που βίωσα εγώ αρχικά το εκπαιδευτικό σύστημα και οι καθηγητές, μετά οι γονείς τόσο των θυμάτων όσο και των θυτών. Γενικά ένας συνδυασμός είναι ...και φυσικά η έλλειψη υποστηρικτικού περιβάλλοντος. Ένα παιδί που είναι ψυχολογικά αδύναμο και ασταθές δεν φταίει , δεν γεννήθηκε έτσι μεγάλωσε έτσι και ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μία κατάσταση σωστά είναι επειδή δεν έχει εκπαιδευτεί ώστε να το κάνει!

Τα αίτια μπορεί να είναι από φυλετικά, θρησκευτικά, κοινωνικά, οικονομικά γενικά η όποια διαφορετικότητα έχει κάποιο άλλο παιδί. Ακόμα και το ενδοοικογενειακό περιβάλλον του κάθε παιδιού, φέρει την ευθύνη για εκδήλωση μίας ανάλογης επιθετικής ή όχι συμπεριφοράς. Η αντιμετώπιση για να έρθει αρχικά απαιτεί ΘΕΛΗΣΗ ΘΑΡΡΟΣ και ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ από αρμόδιους φορείς και από την οικογένεια ώστε να μάθουν το παιδί να σέβονται την διαφορετικότητα αυτό είναι το point. Αλλά πολλοί γονείς δυστυχώς "περνούν" κακές νοοτροπίες αντιλήψεις στα παιδιά τους, επειδή αυτές τις έχουν διαμορφώσει και οι ίδιοι και τις θεωρούν μοναδικά σωστές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Samael]

Υπαρχουν πολλοι επιστημονες που τις τελευταιες δεκαετιες μελετανε τον εγκεφαλο και την ανθρωπινη συμπεριφορα (πολυ πιο ευκολα πλεον,αφου συνεχεια εξελισσονται οι τεχνολογιες απεικονισης)και εχουν συνδεθει σε θεαματικα υψηλο βαθμο οι παραβατικες συμπεριφορες με διαφορετικες περιοχες και βαθμους λειτουργιας σε σχεση με εναν "φυσιολογικο" εγκεφαλο και αρκετες φορες αυτο βασιζεται σε παιδικα τραυματα και ενα σωρο αλλους λογους.

Το ετος 2018 θα πρεπει πλεον τετοιες εξετασεις να μην θεωρουνται τοσο sci-fi αλλα και πρακτικες,αφου υπαρχουν και εχει αποδειχθει η δυναμη τους.Ο νομος εαν επενδυσει σε τετοιες καινοτομες τεχνολογιες μπορει να πετυχει την αποτροπη εγκληματων που δεν εχουν διαπραχθει ακομα αλλα προκειται να διαπραχθουν,και να αντικαταστησει την ποινη με την θεραπεια,που αλλωστε αυτος ειναι και ο σκοπος της φυλακησης,μονο που ειναι πολυ πιο αναποτελεσματικη σε αυτο. Νομιζω ο @Τάσος97 μια φορα ειχε τυχει να μου μιλησει για κατι παρομοιο,το εψαξα περαιτερω και πλεον κατανοω τι ηθελε να πει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Κριμα που πρέπει να φτάσουμε σε σημείο να αυτοκτονήσει κάποιος για να θυμηθούμε ότι δεν πρέπει να κάνουμε bullying.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.