methexys
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Anonyme
Δραστήριο μέλος
Δεν προλαβαίνω να τα γράψω αναλυτικά, πάντως η δική μου συμβουλή σε όποιον υποφέρει είναι να αναζητήσει θεραπεία, να επιμείνει επειδή δεν είναι εύκολο να βρεις τον σωστό ψυχοθεραπευτή και να δοκιμάσει να επισκεφτεί άλλον αν δεν ταιριάξει με τον πρώτο. Η διαδικασία δεν είναι εύκολη και απαιτεί επιμονή και ειλικρίνεια, αλλά αξίζει τον κόπο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ultraviolence
Τιμώμενο Μέλος
Από προσωπική εμπειρία είμαι σε θέση να γνωρίζω πως άμα ξέρεις τι είναι αυτό που σου προκαλεί τις κρίσεις και το άγχος ( στη δική μου περίπτωση φταίει μια μίξη διαταραχών που αποτελείται από αγοραφοβία, σχετική αποτυχία κοινωνικής αλληλεπίδρασης κ.α ) τα πράγματα είναι κάπως πιο διαχειρίσιμα γιατί ξέρεις τι έχεις να αντιμετωπίσεις.
Κάτι που σίγουρα θα σε βοηθήσει είναι το εξης; με το που νιώσεις αυτό τον φόβο ότι κάτι πάει να γίνει αλλά ακόμη και όταν περνάς την κρίση πανικού να απευθυνθείς σε κάποιον φίλο σου για να σε ηρεμίσει με τρόπο όμως. Εκφράσεις του τύπου " μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε", " σταμάτα να το σκέφτεσαι" θα σε στρεσάρουν παραπάνω γιατί προφανώς δεν είναι αυτό που θες να ακούσεις εκείνη την στιγμή. Πρέπει με..τσαχπίνικο τρόπο, όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ, να κάνεις τον άλλον να ξεχαστεί. Οπότε σιγουρέψου ότι έχεις τέτοια άτομα στην ζωή σου και μπορούν να σε βοηθήσουν.
Με τον ψυχολόγο ψάξτο λίγο, να βρεις κάποιον που να σου ταιριάζει και βοήθησε τον ώστε να σε βοηθήσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Πράγματι εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται δύσκολη διαδικασία και για να πω την αληθεια φοβάμαι λιγο να μπω παλι σ'αυτο το ψάξιμο, να προσπαθήσω να ειμαι ειλικρινής κτλ κτλ, για να μην πω οτι στις συνεδρίες μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα στις περισσότερες ερωτησεις και προσπαθούσα να κρατηθώ. Γενικα μου ειναι πολυ δύσκολο να ανοιχτω και γι'αυτο νομιζω οτι έπαθα την πιο άσχημη κρίση που εχω πάθει ως τωρα, επειδη είχα κρατήσει πολλα πραγματα μεσα μου και ο οργανισμός μου ήθελε να μου πει enough is enough Απλα υπαρχουν φορες που γενικα ειναι ολα καλα και νιώθω τελεια και οτι εχω ξεπεράσει τα πάντα και δεν χρειάζεται να ψάξω καν για βοήθεια γιατι ειμαι εντάξει. Και μετα αρχίζουν παλι τα ίδια, διαφορα άσχημα ψυχοσωματικά, και μετα νιώθω καλα παλι και μετα παλι τα ίδια κτλ κτλ. Και προφανώς κανεις δεν καταλαβαίνει.Ψάξε για γνωσιακή ψυχοθεραπεία. Είναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση του θέματος που ξεκινά από το ας πούμε δέντρο (τις κρίσεις πανικού) και φτάνει στο δάσος (τι υπάρχει από πίσω). Να θυμάσαι πως οι κρίσεις πανικού είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία και πως θεραπεύονται πλήρως, επομένως δεν υπάρχει λόγος να μη ζητάς βοήθεια. Μπορείς να δεις στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας της περιοχής σου για πιο συμφέρουσες τιμές ανά συνεδρία.
Δεν προλαβαίνω να τα γράψω αναλυτικά, πάντως η δική μου συμβουλή σε όποιον υποφέρει είναι να αναζητήσει θεραπεία, να επιμείνει επειδή δεν είναι εύκολο να βρεις τον σωστό ψυχοθεραπευτή και να δοκιμάσει να επισκεφτεί άλλον αν δεν ταιριάξει με τον πρώτο. Η διαδικασία δεν είναι εύκολη και απαιτεί επιμονή και ειλικρίνεια, αλλά αξίζει τον κόπο.
Ναι ισχυει αυτο για τη βοήθεια απο ατομα που ειναι γύρω σου. Με βοηθάει παρα πολυ να μου αποσπούν την προσοχη με κατι εντελώς άκυρο ώστε να φύγει το focus απο αυτη την άσχημη αίσθηση. Τι να πω, θα προσπαθήσω να το ψάξω.Κάτιι που σίγουρα θα σε βοηθήσει είναι το εξης; με το που νιώσεις αυτό τον φόβο ότι κάτι πάει να γίνει αλλά ακόμη και όταν περνάς την κρίση πανικού να απευθυνθείς σε κάποιον φίλο σου για να σε ηρεμίσει με τρόπο όμως. Εκφράσεις του τύπου " μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε", " σταμάτα να το σκέφτεσαι" θα σε στρεσάρουν παραπάνω γιατί προφανώς δεν είναι αυτό που θες να ακούσεις εκείνη την στιγμή. Πρέπει με..τσαχπίνικο τρόπο, όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ, να κάνεις τον άλλον να ξεχαστεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akikos
Επιφανές μέλος
Νομίζω ότι όσοι υποφέρουμε από κρίσεις πανικού, έχουμε αναγκαία την βοήθεια ενός ψυχολόγου/ψυχοθεραπευτή, για ένα χρονικό διάστημα τουλάχιστον καθώς από ένα σημείο και μετά σταματούν. Αν δεν υπάρχει η επιθυμητή επικοινωνία με τον ψυχολόγο σου ( είπες ότι δεν ένιωθες άνετα μαζί του) τότε πας σε επόμενο, μέχρι να βρεις κάποιον για να αισθανθείς σχετικά άνετα για να συζητάς προσωπικά θέματα μαζί του. Γενικά να είναι στα μέτρα σου.
Δεν βρίσκω κανένα κάποιος να πάει σε ψυχοθεραπευτή/ψυχολόγο για να σου πει αυτά που ξέρεις ήδη (ότι πρέπει να χαλαρώνει, να μην έχει αρνητικές σκέψεις μπλα μπλα). Χαμένα χρήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Δεν βρίσκω κανένα κάποιος να πάει σε ψυχοθεραπευτή/ψυχολόγο για να του πει τα αυτονόητα (ότι πρέπει να χαλαρώνει, να μην έχει αρνητικές σκέψεις μπλα μπλα). Χαμένα χρήματα.
Δεν θα του πει μόνο τα αυτονόητα, αυτά τα λέει και η γιαγιά σου αν της πεις ότι έχεις άγχος.
Με την ψυχοθεραπεία στόχος είναι να πας πιο μέσα και να βρεις το αίτιο και όχι την αφορμή και να δουλέψετε σιγά σιγά τους τρόπους για να καταλαγιάσει. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εκλογικεύουν τα πάντα και μπορούν να το παλέψουν μόνοι τους, αν και δεν είμαι σίγουρη ότι το καταστέλλουν 100%. Π.χ. και εγώ που πιστεύω ότι έχω μια ήπια μορφή αγχώδους διαταραχής, την δουλεύω μόνη μου όταν με πιάνει κάποιο (σχετικά) παράλογο άγχος για να είμαι λειτουργική μες στη μέρα, αλλά κάποια στιγμή ίσως γίνει ένα μπαμ που δεν θα μπορέσω να αντιμετωπίσω και ίσως χρειαστώ ψυχοθεραπεία. Οι άνθρωποι που πάνε στον ψυχίατρο δεν είναι αδύναμοι χαρακτήρες. Είναι άνθρωποι που χρειάζονται μια ώθηση και μία στήριξη που είναι απολύτως λογικό να μην μπορούν να βρουν μόνο στον εαυτό τους, και οι οικείοι καμιά φορά χειροτερεύουν τα πράγματα. Το ότι μπορεί να καταλήξει μία συνεδρία στο "κλισέ" τύπου "μην αγχώνεσαι τόσο", είναι ο επίλογος, αλλά τα οφέλη τα λαμβάνεις σε όλη την διάρκειά της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ultraviolence
Τιμώμενο Μέλος
Πως φαίνεται ότι δεν έχεις πάει σε ψυχολόγο. Aν έλεγαν μόνο αυτά που ηδη γνωρίζαμε, ποιος ο λόγος να πηγαίναμε; Για επιβεβαίωση; Προσωπικά, απ'όσο θυμάμαι δεν υπήρξε ούτε μια φορά στους 4-5 μήνες, που να μου έχει πει ηρέμησε όλα καλά θα πάνε και τέτοιες ατάκες. Τα πράγματα έχουν ακριβώς όπως τα λέει η Ερινύς.Δεν βρίσκω κανένα κάποιος να πάει σε ψυχοθεραπευτή/ψυχολόγο για να σου πει αυτά που ξέρεις ήδη (ότι πρέπει να χαλαρώνει, να μην έχει αρνητικές σκέψεις μπλα μπλα). Χαμένα χρήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Δεν ειναι το ίδιο, υποτίθεται οτι γίνεται δουλεια εκει... Αρκεί να εισαι ειλικρινής και να μην αποφεύγεις να συζητήσεις πραγματα, όπως εγω καλη ωρα... Δεν πρεπει να αφήνεις να τα αφηνεις ολα να μαζεύονται και να τα κρατάς μεσα σου, εγω ακομα νιώθω άσχημα για πραγματα που συνέβησαν κατι χρονια πριν και με επηρεάζουν ακομα (πολλα θεματα σας λέω.. )Δεν βρίσκω κανένα κάποιος να πάει σε ψυχοθεραπευτή/ψυχολόγο για να σου πει αυτά που ξέρεις ήδη (ότι πρέπει να χαλαρώνει, να μην έχει αρνητικές σκέψεις μπλα μπλα). Χαμένα χρήματα.
Ισχυει αυτο... Αν δεν μπορεις να λειτουργήσεις πλέον, το χάνεις το παιχνίδι. Και πολλες φορες υπαρχουν μέρες που νιώθω αγχωμένη ή γενικα άσχημα, χωρις πάντα να υπάρχει λόγος ή για ασήμαντες βλακειες και με επηρεάζει σωματικά όλο αυτο. Όποτε φαντάζομαι οτι το καλυτερο που θα μπορουσα να κανω θα ηταν να κανω αλλη μια προσπάθεια... Και βασικα γι'αυτο έγραψα στο θεμα (αν και μαλλον θα επρεπε να γράψω στο αλλο για τους ψυχολόγους),επειδη αυτη η εβδομάδα ηταν πολυ άσχημη και ήθελα γενικα να ακουσω απόψεις και παρόμοιες εμπειρίες.Δεν θα του πει μόνο τα αυτονόητα, αυτά τα λέει και η γιαγιά σου αν της πεις ότι έχεις άγχος.
Με την ψυχοθεραπεία στόχος είναι να πας πιο μέσα και να βρεις το αίτιο και όχι την αφορμή και να δουλέψετε σιγά σιγά τους τρόπους για να καταλαγιάσει. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εκλογικεύουν τα πάντα και μπορούν να το παλέψουν μόνοι τους, αν και δεν είμαι σίγουρη ότι το καταστέλλουν 100%. Π.χ. και εγώ που πιστεύω ότι έχω μια ήπια μορφή αγχώδους διαταραχής, την δουλεύω μόνη μου όταν με πιάνει κάποιο (σχετικά) παράλογο άγχος για να είμαι λειτουργική μες στη μέρα, αλλά κάποια στιγμή ίσως γίνει ένα μπαμ που δεν θα μπορέσω να αντιμετωπίσω και ίσως χρειαστώ ψυχοθεραπεία. Οι άνθρωποι που πάνε στον ψυχίατρο δεν είναι αδύναμοι χαρακτήρες. Είναι άνθρωποι που χρειάζονται μια ώθηση και μία στήριξη που είναι απολύτως λογικό να μην μπορούν να βρουν μόνο στον εαυτό τους, και οι οικείοι καμιά φορά χειροτερεύουν τα πράγματα. Το ότι μπορεί να καταλήξει μία συνεδρία στο "κλισέ" τύπου "μην αγχώνεσαι τόσο", είναι ο επίλογος, αλλά τα οφέλη τα λαμβάνεις σε όλη την διάρκειά της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
akikos
Επιφανές μέλος
5 μήνες και δεν σε θεράπευσε ακόμαΠως φαίνεται ότι δεν έχεις πάει σε ψυχολόγο. Aν έλεγαν μόνο αυτά που ηδη γνωρίζαμε, ποιος ο λόγος να πηγαίναμε; Για επιβεβαίωση; Προσωπικά, απ'όσο θυμάμαι δεν υπήρξε ούτε μια φορά στους 4-5 μήνες, που να μου έχει πει ηρέμησε όλα καλά θα πάνε και τέτοιες ατάκες. Τα πράγματα έχουν ακριβώς όπως τα λέει η Ερινύς.
Αν δεν ξέρεις εσύ τι είναι αυτό που σε προβληματίζει πως θα το βρει ο ψυχολόγος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Αν δεν ξέρεις εσύ τι είναι αυτό που σε προβληματίζει πως θα το βρει ο ψυχολόγος;
Το πιθανότερο είναι να το ξέρεις υποσυνείδητα και με διάφορους μηχανισμούς απώθησης να μην το εξωτερικεύεις για να το αντιμετωπίσεις. Είμαστε λογικά όντα αλλά ως ένα βαθμό, δεν είμαστε ρομπότ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fockos
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
methexys
Τιμώμενο Μέλος
Οι ψυχολόγοι βγάζουν μια οτι να ναι σχολή μπορεί κάποιο master και το παίζουν ψυχοθεραπευτές. Γνώμη μου είναι να πάτε σε ψυχίατρο διότι ο ψυχίατρος θα σου πει αυτο που πρέπει να ακούσεις ο ψυχολόγος θα σου πει αυτο που θέλεις να ακούσεις.
Η δουλεια του ψυχιάτρου δεν ειναι ουσιαστικά το να συνταγογραφήσει χάπια; Δηλαδή οκ, αν ειναι πολυ σοβαρή η περίπτωση φαντάζομαι οτι ειναι λογικο να απευθυνθείς εκει, κανει την ίδια δουλεια με τον ψυχολόγο ομως; Για να βρεις την αιτία και οχι απλα να καλύψεις το προβλημα, χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση,κατι που καποιος καλός ψυχολόγος μπορει να σου προσφέρει θεωρω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ultraviolence
Τιμώμενο Μέλος
Ξέρω τι φταίει μέσες-άκρες. Δεν αποτινασεις απ'την μια μέρα στην άλλη όλα σου τα προβλήματα-κολλήματα όμως οπότε μην θεωρείς τους 5 μήνες πολλούς. Υπάρχουν άνθρωποι που επισκέπτονται ψυχοθεραπευτες για χρόνια. Και στην τελική δεν με ξέρεις για να είσαι σε θέση να γνωρίζεις αν αυτά που με ταλαιπωρουν θεραπεύονται απλά με καλή θέληση για να τα ξεπεράσω.5 μήνες και δεν σε θεράπευσε ακόμα
Αν δεν ξέρεις εσύ τι είναι αυτό που σε προβληματίζει πως θα το βρει ο ψυχολόγος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ερινύς
Τιμώμενο Μέλος
Η δουλεια του ψυχιάτρου δεν ειναι ουσιαστικά το να συνταγογραφήσει χάπια; Δηλαδή οκ, αν ειναι πολυ σοβαρή η περίπτωση φαντάζομαι οτι ειναι λογικο να απευθυνθείς εκει, κανει την ίδια δουλεια με τον ψυχολόγο ομως; Για να βρεις την αιτία και οχι απλα να καλύψεις το προβλημα, χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση,κατι που καποιος καλός ψυχολόγος μπορει να σου προσφέρει θεωρω...
Όχι, η ψυχοθεραπεία των ψυχιάτρων, αν κάνουν την σωστή προσέγγιση, μπορεί να είναι και πιο αποτελεσματική...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Έχεις απόλυτο δίκιο. Από τη στιγμή που ξέρεις τι φταίει και το δουλεύεις σίγουρα θα έχεις θετικά αποτελέσματα.Ξέρω τι φταίει μέσες-άκρες. Δεν αποτινασεις απ'την μια μέρα στην άλλη όλα σου τα προβλήματα-κολλήματα όμως οπότε μην θεωρείς τους 5 μήνες πολλούς. Υπάρχουν άνθρωποι που επισκέπτονται ψυχοθεραπευτες για χρόνια. Και στην τελική δεν με ξέρεις για να είσαι σε θέση να γνωρίζεις αν αυτά που με ταλαιπωρουν θεραπεύονται απλά με καλή θέληση για να τα ξεπεράσω.
Όχι, οι ψυχίατροι δεν κάνουν ίδια δουλειά με τον ψυχολόγο για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουν τη δικαιοδοσία να χορηγήσουν φάρμακα. Ο ψυχίατρος συνδυάζει τη φαρμακευτική αγωγή με την ψυχανάλυση-συζήτηση με τον ασθενή. Η κρίση πανικού μάλιστα -κατά κανόνα- θεραπαύεται με φαρμακευτική αγωγή (κυρίως με αγχολυτικά).Η δουλεια του ψυχιάτρου δεν ειναι ουσιαστικά το να συνταγογραφήσει χάπια; Δηλαδή οκ, αν ειναι πολυ σοβαρή η περίπτωση φαντάζομαι οτι ειναι λογικο να απευθυνθείς εκει, κανει την ίδια δουλεια με τον ψυχολόγο ομως; Για να βρεις την αιτία και οχι απλα να καλύψεις το προβλημα, χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση,κατι που καποιος καλός ψυχολόγος μπορει να σου προσφέρει θεωρω...
Συμφωνώ απόλυτα! Οι ψυχολόγοι -κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα- είναι πιο κατάλληλοι για κοινωνικά θέματα (λ.χ. ενδοοικογενειακές συγκρούσεις, σχολική αποτυχία, συμβουλευτική γονέων κτλ.). Σε ζητήματα όμως όπως το άγχος, η κρίση πανκού, οι κατάθλιψη και οι διαταραχές της συμπεριφοράς πιο κατάλληλοι είναι οι ψυχίατροι, μιας και οι παραπάνω καταστάσεις χρήζουν όχι μόνο ψυχανάλυσης, αλλά και φαρμακευτικής αγωγής.Οι ψυχολόγοι βγάζουν μια οτι να ναι σχολή μπορεί κάποιο master και το παίζουν ψυχοθεραπευτές. Γνώμη μου είναι να πάτε σε ψυχίατρο διότι ο ψυχίατρος θα σου πει αυτο που πρέπει να ακούσεις ο ψυχολόγος θα σου πει αυτο που θέλεις να ακούσεις.
Συμφωνώ κι ως προς αυτό! Πράγματι, εάν ο θεράπων ψυχίατρος κάνει τη σωστή διάγνωση και είναι συνεργάσιμος κι ο ασθενής, τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. (Το λέω από προσωπική εμπειρία. Αν και με πείραξαν λίγο τα φάρμακα, ως προς το ψυχολογικό κομματι -στη διαχείριση του πένθους- είχα θεαματικά αποτελέσματα). Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου σ' αυτά τα θέματα είναι η προκατάληψη, η οποία κρατάει δέσμιους όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και κοινωνίες ολόκληρες!!!Όχι, η ψυχοθεραπεία των ψυχιάτρων, αν κάνουν την σωστή προσέγγιση, μπορεί να είναι και πιο αποτελεσματική...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 186240
Επισκέπτης
Εριφύλη
Διάσημο μέλος
Με τρόμαξε πολύ αυτό, δεν ξέρω αν ήταν ψυχολογικό ή επειδή είχε καύσωνα και δεν είχα φάει ούτε είχα πιει νερό...
Το επιπλέον θέμα είναι ότι ήπια απότομα νερό και τώρα με πονάει ο λαιμός μου. Πραγματικά δεν ξέρω, το έχω κάνει άπειρες φορές αυτό, κάθε μέρα σχεδόν δεν τρώω τίποτα πριν πάω για διάφορες δουλειές, αλλά πρώτη φορά μου συμβαίνει τέτοιο πράγμα
fockos
Επιφανές μέλος
Υπογλυκαιμία .... (και ειναι φυσιολογικο)Σήμερα έπαθα κάτι που δεν έχω ξανά πάθει στη ζωή μου.. είχα πρόβα το πρωί και όταν τελείωσα πήγα σε ένα μαγαζί στο Μοναστηράκι να πάρω κάποια πράγματα... Από τις 7 που ξύπνησα μέχρι τις 5 το απόγευμα που γύρισα δεν είχα φάει τίποτα, ούτε ήπια νερό, ελάχιστο μόνο. Μπήκα στο λεωφορείο και μου ήρθε σκοτοδίνη, δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ζαλιζομουν, είχα ναυτία... Κατέβηκα όπως όπως στην επόμενη στάση, έκατσα εκεί να ηρεμήσω και ήπια και απότομα νερό. Έκατσα ένα 20λεπτο, ηρέμησα κάπως και μετά έφυγα...
Με τρόμαξε πολύ αυτό, δεν ξέρω αν ήταν ψυχολογικό ή επειδή είχε καύσωνα και δεν είχα φάει ούτε είχα πιει νερό...
Το επιπλέον θέμα είναι ότι ήπια απότομα νερό και τώρα με πονάει ο λαιμός μου. Πραγματικά δεν ξέρω, το έχω κάνει άπειρες φορές αυτό, κάθε μέρα σχεδόν δεν τρώω τίποτα πριν πάω για διάφορες δουλειές, αλλά πρώτη φορά μου συμβαίνει τέτοιο πράγμα
αν ξαναγίνει και αλλες φορες ελεγξε θυρεοειδικές ορμόνες
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ένιωθες ένα "μούδιασμα" στα χέρια ;Σήμερα έπαθα κάτι που δεν έχω ξανά πάθει στη ζωή μου.. είχα πρόβα το πρωί και όταν τελείωσα πήγα σε ένα μαγαζί στο Μοναστηράκι να πάρω κάποια πράγματα... Από τις 7 που ξύπνησα μέχρι τις 5 το απόγευμα που γύρισα δεν είχα φάει τίποτα, ούτε ήπια νερό, ελάχιστο μόνο. Μπήκα στο λεωφορείο και μου ήρθε σκοτοδίνη, δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ζαλιζομουν, είχα ναυτία... Κατέβηκα όπως όπως στην επόμενη στάση, έκατσα εκεί να ηρεμήσω και ήπια και απότομα νερό. Έκατσα ένα 20λεπτο, ηρέμησα κάπως και μετά έφυγα...
Με τρόμαξε πολύ αυτό, δεν ξέρω αν ήταν ψυχολογικό ή επειδή είχε καύσωνα και δεν είχα φάει ούτε είχα πιει νερό...
Το επιπλέον θέμα είναι ότι ήπια απότομα νερό και τώρα με πονάει ο λαιμός μου. Πραγματικά δεν ξέρω, το έχω κάνει άπειρες φορές αυτό, κάθε μέρα σχεδόν δεν τρώω τίποτα πριν πάω για διάφορες δουλειές, αλλά πρώτη φορά μου συμβαίνει τέτοιο πράγμα
Εριφύλη
Διάσημο μέλος
Αυτό το ένιωθα όταν γύρισα σπίτι, στο αριστερό συγκεκριμένα.. έξω έπαθα τρελή αδυναμία, λίγο ακόμα να έμενα στο κλειστό λεωφορείο θα είχα σωριαστείΈνιωθες ένα "μούδιασμα" στα χέρια ;
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 63 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.